NDËRGJEGJE E NGRIME- Poezi nga YMER LLUGALIU

May 13, 2023

(botohet postmortem)

.

Fort i kam

dashtë

dikur nxënësit e mi,

si poeti Lulin.

Ndër

lojnat e tyne

kam marrë pjesë si fëmijë.

Me buzqeshjën e tyne

kam stolis zymtsinë time.

Me hallet e tyne jam ngarkue

mbi supe si hamall

ardhmenis ndër bujtinat tona

valigjet me ia sjell.

Dashunin e çilët

me shpresa të pa

thyeme

në nji ditë ma të mirë,

si bindje e tranafilit

se ngrohtsi e diellit

gonxhet

ia çel,

i kam vu në ballë

plogshtinë, mosbesimin

në ardhmeni me na vra.

Kam pas nji gëzim,

nji shpresë në jetë:

nervat e ezaurueme,

ndjenjat e konsumueme

nepër fjalë zemre,

ndër ngjyra mimike

nëpër trupa filizash

ngadal kanë me u tret.

Kjo qe kur besova

pa asnji dreqni

se ndigjuesit ndër banka

jane nxënësit e mi.

Mesho-mesho Hakate e zbet !

Trimave duerët njollosua me gjak

sa mos të munden me zbrasps

kundër rrymës së tij.

Dinakve model jepu Glaukun,

koprracve Gopsekun,

hipokritve Tartufin,

intrigantve Jagon,

vëllavrasëve Kainin

me dorzat e stinës.

Burrat le të mbyllen

ndër kullat mesjetare,

jo, le të marrin kazmën

me nxjerr kërcuna,

gojës me i vu tegel

melankolikët mund

të shkojnë në çmendinë,

intelegjentët lejohet

me e vra vehten.

Besnikve Jagua

vidat ua zbërthen.

Ku me e gjet njeriun,

ku o Diogjen!

Guximtarët le të

maten

me peshën e prangave,

me ftohtësi të qelive,

me lagshti të galerive.

Nga zemrat tona

asht larg ndergjegje e lirë

sa dielli i gushtit

në të akulltën Antarktidë.

Palaçot le të përplasin

për vramsit „çlirimtarë“

shuplakat rrugëve,

jehonë e zemrave të coptueme.

Le të zgërdhihen majmunët,

le të përkulen servilët,

le të lehin zagarët,

le të kënaqen gjuetarët

me gjak zvarranikësh.

Saçmet e qiftes

s‘i arrijnë naltsitë

e fluturimit të shqipes.

.

Rrëshen-Mirditë, 1974

• twitter

  Follow
• facebook
• linkedin

Fjalë kyçe: YMER LLUGALIU