Në prag të premierës të Koncertit nr.5 per piano dhe orkester GEA 2551 të Maestro Aleksandër Peçit, më 1 Mar, muzikologia Ilirjana Dema që dëgjoi demon privatisht të Maestro Peçit i bëri urimin dhe vlerësimin privatisht, të cilin Voal.ch e ka botuar. Por edhe pas premierës, muzikologia nuk kishte gabuar.
——
I dashur Peçi, pasi i degjova me shume se njehere te dy kohet e koncertit mbeta pa fryme.
Eshte kulminacioni i ketyre 33 viteve kerkimi ne te gjitha aspektet. Kurre me pare s’ke qene apo s’je shprehur me nje qartesi dhe emocion godites si ky.
Qartesi qe buron nga permbajtja, e cila ka gjetur mjetin adekuat te shprehjes, jo si qellim ne vetevete, por si kerkese e vetedijshme ne sherbim apsolutisht te saj.
Se dyti me befasoi koherenca dhe mbi te gjitha raporti i gjetur artistik i ndjesise dhe teknikes se perdorur ne sherbim te saj.
E treta ndonese i shtrire ne kohe, ka nje ekuiliber midis emocionales dhe racionales me nje kriter mase, edhe kjo e gjetur, pa rene ne perseritje .
E gjithe vepra e ndertuar mbi kontraste te mrekullueshme buron dhe e mban degjuesin gjithe kohes te befasuar. Sikur vetem kete te kishe krijuar, ne eposin e pafund te krijimtarise tende, do mbetesh ne historin e muzikes jo vetem shqiptare por dhe ate boterore, per mendimin tim, si promotor i shprehjeve te reja muzikore.
Nje kombinim perfekt i pianisti me orkestren, qe ka po aq rendesi sa edhe solisti. Urime urime urime.
Kuptohet nga menyra se si po shkruaj sa e ngarkuar pozitivisht mbeta.
Fjala bravo nuk mund te te pergjigjet, shqipja duhet te pasurohet. Ah edhe nje dukuri tjeter, me kete koncert po qe ke pasuruar gjuhen muzikore me shprehjen shqipe ne shkalle siperore duke e bashkengjitur me krijimtarine me te mire boterore.
Shume urime.