Perendimi i Diellit mbrame,
Shkelqimin nuk e pat’ te gjithin,
Disa re u futen mes rrezeve, krijuan lente, difraksione, konvergjenca,
Gjame e vetima pati nga mesnata, Rete ngjiteshin drejt kaskades,
Hidrocentraleve disi me nxitim.
N’nadje kreshtat e Kurbinit,
Ne sfond kane ngjyre blister,
Te agimit te mahnitshem,
Frynte Murlani, buron nga Munella, Mali i Dejes,
Futet ne dizen Milot fushes, Zgjahet, 3, gjashte, 9 dit’,
<<Pa Murlanin Zoti mos na lashte>>,
Deti e ve ne levizje kete fshese, Elektrike me depresion,
Gazet e helmta te tokes,
Te automjeteve skarco, avioneve,
I ekzekuton.
Lulet e kallmit te eger,
Te kneta e t’mirit Ded,
Buze Limanit te Kneta e Ambel,
N’Negla, te Vija e Shytit,
Pupla laureshash, fije kashte,
Te shtepiat e te interrnuemve, N’Adriatik,
Te Honeku i Nikoll Curit,
N’Raneza t’Pashko Ded’s,
Vorbeza e Kol Miranit,
U perqafuan,
Per qirin e shpatzes flok, Geshtenje,
Me parfum ekzotik te shllinores,
U xhelozuan,
Rane ne dashuri,
U puthen deri ne tepri,
Murlani i prezantoi ne kete dite,
Si pater Shtjefni ciftin e pare vendas.
(Deri ateher’ te rinjte nuk martoheshin me vendaset,
Dom Shtjefni erdhi si Murlani nga Kosova).
Ballin chili Murlani sot,
Nder ne, Gurzakve, Bregamatasve,
Ma fort njerzve te mbyllun,
Ne vetvete, te mirave, Indiferentave, zogjve te kashtes,
Sic bani buje kte pranvere,
Me “vjeshtoren” e zgjuar,
Te Inceneratori mbi Gjapsh,
Filtrimin e ujrave te Tiranes,
Ta kryejne kallami i eger,
Pa ra ne Gjirin e Kuq te Fushes.
Lulja e kallmit t’eger, mistershem,
Shendrit’ me floke metalixato,
Ka cele nga mesi i gushtit,
Ne kulmin e rinise s’saj,
Turizmi fushor e ka nje tavan,
Kallmi i eger dhe i buti,
Te mbahet nen kontroll.
I njejti refren fushor,
Nuk ka madhështi atje ku nuk ka,
Thjeshtësi, mirësi dhe të vërtetë.
Un’ nuk di cfare asht’ me Ty,
Mshehesh e cilesh ne kete Murla’ Vec dicka me mua,
Ku asht’ ma dhimbshem me prek.