Mos shko,
mos e lër
eklipsin tënd
në dhomën time.
Ai që të kërkon është dielli,
nuk ka mëshirë për mungesën tënde
dielli, të gjen edhe në vende
çfarëdo
ku ke kaluar,
në vendet që i ke lënë
dhe në ato ku pa
paralajmërim je larguar
djeg
dhe e shndërron
në asgjë të tërën
ditën tënde të ethshme.
E megjithatë ka qenë,
ka qenë, asnjë orë
e saj nuk është çuar dëm.
UNË JETOJ SI QYQJA NË ORË
Unë jetoj si në orë jeton një qyqe
Unë s’i lakmoj zogjtë nëpër pyje.
Më frymëzojnë e këndoj.
Ti e di, fat kësisoj
Veç një armiku
Mund t’i uroj.
1911
DOLLIA E . . .
Jo më kot erërat frynë,
jo më kot pati stuhi.
Dikush misterioz me dritë
të qetë mbushi sytë e mi.
Dikush me ëmbëlsi pranverore
në mjegullën blu ka qetësuar
nostalgjinë time për mister . . .
Ka në pllakën e kaltër të qiellit
Prej resh të verdha një tym prej mjalti,
Nata sheh ëndrra. Burrat po flenë,
Mua më mundon vetëm ankthi.
Pylli thith një tym të ëmbël,
I kryqëzuar nga . . .
Nesër është DITA E NOVRUZIT,edhe unë jam bektashi
Dua t’i hip autobuzit dhe të shkoj në fshat tani
Dua,është dëshirë imja,por nuk më lejon shëndeti
Sado jam burrë me thinja,për në fshat . . .
(Eseja që i paraprin librit të ri “Zogu i bjeshkës i riu” me poezi të viteve 1971- 1972- 1973, kryesisht të pabotuara)
“Të botosh një vëllim me poezi është si të hedhësh një petal trë . . .
Dy Shqiptarë të mençur u grindën një ditë
Me shqelma ,me grushta godit e godit
U shanë e u rrahën, ç`je ti e ç`jam unë
Nga vëndi ku rrinin të dy u vërsulnë.
.
Me flokët përpje . . .
VOAL- Johann Christian Friedrich Hölderlin lindi më 20 mars 1770 në Lauffen am Necka, një qytet i vogël në Dukatin e Wurttenberg në veri të qytetit të Shtutgartit, Gjermani. Figura e . . .
Jo, Fatlumturit,
Imazhe hyjnore të shfaqura në vendin antik,
Unë nuk duhet sigurisht më t’i thërras, por po,
Valë të atdheut, është me ju
Që gjëmon dashuria e zemrës që qan,
Çfarë d . . .
Bëhen 60 vjet nga vdekja e mistershme e shkrimtarit tonë klasik, Etëhem Haxhiademi, që krijoi letërsi moderne në vitiet ‘30 të shekullit XX, solli poezi dhe tragjedinë e epërme në let . . .
1.Pranverës nuk mbahem fare
Ta dish mike sylarme
Pranverës nuk mbahem fare
A më sheh si jam “ujdisur”
Veç për ty syri i ormisur.
Veç për ty,syri i ormisur,
Mendja ime merr të “krisur” . . .
“Pata rasë me shprehë mendimin tem mbë nji mënyrë të shkurtë e të përmbledhun mbi këtë shkrimtar (Ndre Mjeda – A.P.), që më duket ma i madhi poet klasik i derisotshëm i kombit . . .
Mësueses veterane,AFËRDITA BEGA ( XHOKAXHIU)
Titulli i këtij tregmi është pak sinjifikativ,si një meaforë pak e hiperbolizuar dhe,megjithatë,ia vlen që të lexohet,se,në vetvete, përcj . . .
Komentet