(Në kujtim të Marie Tucit me rastin e 74 vjetorit të mbytjes me torturë)
Heroinat shqiptare historikishtë kanë qendruar përkrah heronjëve tanë.Ato asnjëherë nuk janë përkulur por kanë qendruar trimeresha edhe kur janë përballë me torturat më çnjerëzore që njeh historia e njerëzimit.Një ndër ato heroina është edhe martirja Marie Tuci ,mirditorja që asnjëherë nuk nxori asnjë fjalë nga goja por qëndroj heroikisht torturave çnjerëzore ndër më të rreptat që kanë mundur ti kryejnë vetëm satanët dhe të patenzotët të tipit të Hilmi Seitit, që përdoren metodën më të mbrapshët duke e futur në një thes me maqokun.E heroina mirditore nuk u dobësua asnjëherë por më një krenari të madhe dha jetën për Shqipërinë Etnike, duke ju treguar pansllavistëve komunistë se toka, qielli dhe dielli shqiptarë lindin gjithmonë në perëndim.
Më, 24 tetor 2024 e kujtojmë të Lumen Marie Tucin në shtatëdhjetë e katër vjetorin e vdekjes nga torturat më të tmerrshme që i njeh njerzimi, nga bishat e egra komuniste .
Historia jonë kombëtare është sa e dhembshme por edhe shumë tragjike. Vend të rëndësishëm e të veçantë në historinë tonë zë edhe femra shqiptare që nga periudhat e lashta e gjerë në ditët e sotme. Ku ajo përgjatë shekujve ishte simbol i durimit, vuajtjes,dashurisë, trimërisë, mirësisë dhe i qendresës. “Popujt që e harrojnë të kaluarën e tyre, janë të mallkuar që ta përserisin” thoshte shkrimtari amerikan G. Santayana.
Në skajë të rrugës së sotme të Kombit, në krah të autostrades ndodhet një fshat i vjetër me shumicën banorë të ardhun prej fshatit Orosh të Mirditës. Ky fshat quhet Ndërfushas. Aty ku ndahet kufiri i këtij fshati me fshatin e Ndërfanes që në shumë dokumenta arkivore i gjendet edhe emri ’’ Ndërfandinë’’ në kodrinën ma të dukshme të këtij fshati ndodhet kulla nder kullat me të vjetra të këtyre trevave, kulla e Nikollë Mark Tucit.I takon familjes princore të Prengë Bibë Dodës që ishtë një figurë e njohur dhe e rëndësishme në historinë shqiptare të asaj periudhe kohore.
Më, 12 mars 1928 u lind Marie Tuci e bija e Nikollë Tucit dhe e Dilë Fushës . Në vendlindje Maria hodhi hapat e parë të fëmijërisë .Familja e Maries kishin një gjendje të mirë ekonomike sepse merreshin me punimin e arave dhe me kullotjen e bagëtive. Babai Nikollë Tuci e nënë Dila kishin katër fëmijë: Markun, Marien,Luçijën dhe Lizën. Bashkë me familjen e Nikollës jetonte edhe motra e tij e pamartuar Angilia dhe vëllai Zefi me bashkëshortën e tij Dilën.
Maria ishte nxënëse në shkollën e motrave Stigmatine në qytetin e Shkodrës prej moshës 12 vjeçare ku edhe mbaroj shkollën fillore dhe të mesme.
Veç virtyteve fisnike që Maria kishte marrë nga familja e saj në kolegjin e motrave Stigmatine fitoi edhe dije të bollshme për pregatitje për infermjere por Maria kishte vendosur t’i shërbente kishës dhe ëndërronte të bëhej murgeshë.
Gjatë vitit 1946 Marie Tuci bashkë me Davida Gjomarkun filluan punën si mësimdhënëse në fshatin Fan dhe Gojan të Mirditës të ftuara nga abati i Oroshit Frano Gjini.
Bashkëkohësit tregojnë se ishte një mësuese e mirë, e rregullt me nxënësit dhe kërkuese ndaj vetes , me qëllim që t’u shërbente nxënësve në shkallën më të lartë të mundshme , që ata të përvetësonin kërkesat shkollore sipas programit.
Pas vrasjes së Bardhok Bibës më, 7 gusht 1949 sekretar i Partisë Komuniste në Mirditë dhe deputet i Parlamentit , tri ditë më vonë në shenjë revolte dhe hakmarrje ndodhi ditë e zezë për Mirditën dhe mirditorët sepse u varën dhe u pushkatuan katërmbëdhjetë veta, u burgosën mbi 25 veta dhe u internuan mbi 300 veta në mesin e tyre edhe mirditorja e re dhe e bukur Marie Tuci.
Ajo arrestohët në Mirditë tri ditë pas vrasjës së Bardhok Bibës, më 10 gusht 1949 se bashku me të vëllanë e saj Markun.
Ishte moment i dhembjes edhe i tmerrit kur Maria dhe vëllau i saj Marku të dytë të arrestuar nga bishat e egra komuniste e shiquan njëri – tjetrin nga kamionët dhe nuk kishin mundësi për të biseduar e ai moment dhe ajo ditë ishte hera e fundit që vëlla e motër u panë bashkë.
Pasi u lirua nga burgu vëllau Marku në vitin 1957 gjeti në shtëpi një letër të shkruar me pika gjaku prej motrës së tij Maries ku nder të tjera thoshte: “Jam e dënuar me tre vjet burg me kusht kur e dijnë fare mirë se ditët i kam të numëruara. Jam e lumtur që po i plotësohet deshira kolonel Hilmi Seitit që do të më bëjë që as familja ime mos të më njohë. “ Pas arrestimit të dytë të tij Marku tha: “gjithçka mund të harroj por jo motrën time që vdiq gjatë hetuesisë. “ Kjo letër është marrë dhe askush nuk ka njohuri se në duart e kujt ka përfunduar ajo letër.
Vepra që kishte kryer Maria ishte sepse ishte e bukur dhe model i qytetrimit, dijës, menqurisë, bukurisë dhe virtyteve të pastërta . Kjo vepër i ra në sy ish shefit të sigurimit të Shkodrës , Hilmi Seitit i cili kishte tentuar të abuzonte me trupin e saj por duke parë se Maria kishte një dinjitet të lartë dhe karakter të rrallë pranoj të torturohej e të vdiste e jo të behëj peshqesh për një moster. E Lumja Marie Tuci më qëndrimin,guximin dhe dinjitetin e saj na dëshmoi edhe na pasqyroi nderin dhe fuqinë e fesë së krishterë.
Xhelati i egër komunist Hilmi Seiti urdhëroi që mbi vajzën e bukur dhe me virtyte të larta njerëzore të ushtrohët një dhunë nga ato më mizoret që ta fusin në thes dhe brenda atij thesi të fusin edhe një mace të egër dhe duke e goditur macën me shufra hekuri që të terbohët dhe ta shqyej Marien.
E mbijetuara Olimbi Baruti , për një muaj shoqe qelie me Marien, duke folur për kushtet e paimagjinueshme të burgut ka thënë: ” Burgu ishte një birucë… edhe pse e quanin qeli,ishte qelia nr.13 pa dritë,as ajër, pa pasur mundësi të laheshim e të ndërroheshim, ushqimi i përditshëm ishte bukë,ujë,groshë ose makarona. Marija ishte inteligjente, guximtare, me një fe të madhe,lutej shumë në burg dhe ishte kundër komunizmit. Gjatë gjithë muajit vetëm një herë i dhanë ndërresa edhe i ndau me mua . “
Deshmitarja tjetër Vida Matlia e cila ishte shoqe burgu për disa muaj me Marien kishte thënë : “ Nga të ftohtit rrinim të përqafuara për t’u ngrohur . Qelia ishte plot me ujë,sepse binte shi edhe mbi dyshek. “
Motër Jorgjia Bulgareci ishte bashkëmoshatare me Marien, pasi u mbyll kuvendi i motrave Stigmatine e kishte marrë malli për të parë qytetin e Shkodrës dhe nga Tirana e bëri një vizitë.
Kur erdhi në qytetin e Shkodrës e kupton se Marie Tuci ishte e shtrirë në spital dhe shkon për ta kërkuar.
Nuk arrita ta dalloja kaq e kishin shpërfytyruar. Maria që më njohu duke folur me veshtirësi me tha: “Jorgjia shiko si me ka bërë Hilmi Seiti. Më kanë hedhur vazhdimisht e ngadalë ujë në kokë. Trupi im ishte i lagur gjithmonë. Pa pushim më linin mbi një shtrat të lagur. “ Për vdekjen e Maries e ka kuptuar gjatë vitit 1990, kur ka ra regjimi i egër komunist.
Për martirën legjendare që la emër në historinë tonë kombëtare sa të dhimbshme por edhe krenare janë thurur edhe vargje njëkohësisht:
“Nan’ e dashtun, sot po vdes
më kanë futur, në një thes
lakuriq, tok me një mace
më kanë mbyll, në thes linace
N’burg të Shkodrës, po m’del shpirti
po ma merr nan’, shef Seiti
jashtë thesit, shqip po flasin
më shqelmojn’, e më godasin
ligësia, nuk ka ngjyrë
shqelm në bark, shqelm në fytyrë
Po vdes nanë, sot po vdes
një lëmsh gjaku, brenda n’ thes
nuk ka vend imagjinata
kriminel, shpirtzinj si nata
më kanë ça, bark e zorrë
hajde nan, e ver’ një dorë
Mbaju nan’, mbaju burrneshë
më sill teshat, e m’vish murgeshë
mos qaj nan, jam bij Mirdite
s’na kanë mposht, tash ndër vite
as dhe shkau, as dhe turku
as Enveri, as dhe burgu
as bollshik, e as titista
as hetues, as komunista
Po vdes nanë, moj un’ e zeza
shko më sill, një palë ndresa
njëzet e dy, sapo kam mbush
nuk du’ nan’, me m’qa kurkush
as n’ Orrosh, e as Ndërfush
as në bjeshkë, atje thellë
as në Fan, e as në Kthellë
as n’Kurbnesh, e as n’ Selitë
as kurkund, nëpër Mirditë
Zoti nan, ka pat’ mëshirë
më ka dërgu, të vdes e lirë
më sill ndresat, po të pres
po vdes nanë, sot po vdes. “
Kënga : ” Maria Martire për fe“ i kushtohet qendresës heroike të Martirës Marie Tuci dhe gjithë Martirëve tjerë kundrejtë barbarizë së egër komuniste:
” Në një natë të errët t’grabitën lirinë,
Të morën me dhunë me hekura në duer.
Ti strehë të mundimit pate qelinë,
Ku njohe hetuesin, me zemër si gur.
Por në at’ vend ferrit ti s’u ligshtove,
Torturat durove me t’madhe qendresë,
Kushtimin për Zotin kurrë se mohove,
Provove cdo vuejtje, s’e preve ne besë.
Maria, Maria,
Vijnë Jonet prej qiellit,
Maria, Maria,
E lume Ti je,
Maria, Maria,
Ndrit rrezja e diellit.
Maria, Maria,
Martire për fe.
Oh, sa poshtnimet ti i durove,
At rrobe t’murgeshës e ruejte pa prekë,
Ti me trimni xhelatin s?dove,
Për fe e nder pranove, pranove me vdekë. “
Një tjetër këngë që iu kushtua Maries është edhe kënga: “Martirja Marie Tuci” e kënduar nga mirditorja Angjelina Mena – Nikolli, nga Rubiku i Mirditës:
“Për jetë e mote,
dhimbja s’harrohet,
Por i bashkojmë lotit një melodi,
Për një Martire, lavdia t’knohet,
Për mirditoren, të Lumen Mari.
Në mes t’martirëve, vetëm një motër,
Prej derës Gjomarkut, lind në Mirditë,
Për lavdi t’Krishtit e t’besës s’Zotit,
E fali jetën si me lind!
Shëndriste ndërgjegjen e zemrës së Krishtit,
Dhe arsimtare n’Gojan dhe n’Fanë,
I’a ndalën hapin hijenat e rregjimit,
Kështu hyjneshe s’pat lind në këto anë.
N’qeli të burgut e ndanë nga prindrit,
S’e lanë me u fal, as me t’vetmin vëlla,
Shkruan me gjak t’plagëve e me dritën e shpirtit,
Lamtumirë se, s’do t’më shihni ma.
Brenda një thesi ma i zi se nata,
Në tortura të egra shpirti tu i dalë,
Veç një fillë rroba më merrni te nana,
E t’mbuloj trupin mos me mu pa plagtë.
E dashte jetën, e jetën dhurove,
Si rreze dielli motra Mari,
Kurrë s’të tret toka por veç naltohet,
Si shenjëtore në përjetësi… ! “
Marie Tuci vdiq në spitalin e Shkodrës më , 24 tetor 1950 në moshën njëzet e dy vjeçare. Pas vdekjes kusheriri i saj Kolë Shtjefni nga qyteti i Shkodrës lajmin e hidhur familjarve të Mariës iu kumtoj me anën e një telegrami. Familjarët e saj ishin të internuar në Tepelenë. Ai u kujdes që Maria të varroset në varret katolike të Rrëmajit në Shkodër.
Pranë eshtrave të së bijës dëshiroi të varroset i ati, që së bashku me të shoqen e me fëmijët e tjerë, nuk e panë më Marien e tyre, as edhe të shpërftyruar. Të shndërruar, patjetër që e ka takuar mes Shenjtërve Martirë në parajsë.
Eshtrat e Maries u zhvarrosën me emërim arqipeshkvnor në praninë e anëtarëve të Komisionit special më, 23 tetor 2006. Të nesërmen më rastin e 47 vjetorit të saj të vdekjes u varrosën në kishën e Motrave Stigmatine.
Zgjedhja e këtij vendi u motivua edhe nga fakti se pikërisht ajo kishë, sekuestruar së bashku me shtëpinë nga regjimi, u shndërrua në gjyq, ku shumë veta u gjykuan dhe u dënuan me vdekje.
Maria është e vetmja femër që gjindet në listen e martirëve shqiptarë që u flijuan për Jezu Krishtin gjatë regjimit të egër komunist në Shqipëri që u shpallën të Lumtur më datën 5 nëntor të vitit 2016.
Marie Tuci është trimeresha e lumturuar midis 40 martirëve të kishës katolike dhe gjatë procesit dioçezian të kanonizimit janë dhënë shumë deshmi të njejta për këtë ngjarje dhe të gjitha deshmitë e akuzojnë shtetin e egër dhe barbar komunist me krye diktatorin Enver Hoxha i cili më 1967 shembi edhe kishat e burgosi dhe torturoi ajkën e këtij vendi.
Marie Tuci nuk përfaqëson thjeshtë sakrificën e një vajze të re por është njëra nder përfaqësueset shqiptare pra ,ajo ishte symbol i gruas që di të mbrojë bindjet e veta dhe t’i shpalosë ato pavarësisht rrethanave që janë kundër saj. Ajo e donte dhe e respektonte larine e saj duke e mbrojtur atë deri në fund. Maria ishte dhe do të mbetet symbol i një gruaje moderne që mbart idetë e veta dhe i shpreh ato, bën përpjekje ti zbatojë me bindje dhe me trimëri…
Me veprën dhe heroizmin e martirës se re mirditore sot krenohen jo vetëm Mirdita por tërë trojet etnike shqiptare.
Vajza e re nuk u gjunjëzua dhe u tregoi përbindshave komunistë se ishte tamam mirditore me dinjitet dhe me vlera të larta morale. Deshira e saj ishte t’i sherbente kishës dhe Zotit por ishte në pamundësi sepse në kohën kur veproi dhe jetoi Maria, Shqipëria ishte e okupuar nën kthetrat e egra të bishës së egër Enver Hoxha për pesëdhjetë vjet. I përjetshëm do të jetë kujtimi për martirën Marie Tuci, ajo ishte krenaria,nderi, frymëzimi dhe lavdia e kombit dhe kishës katolike shqiptare.E lumja Marie Tuci para se të vdiste tha:” Të gjitha torturat e mundura i ushtruan mbi trupin tim. Falënderoj Hyun se po vdes e lirë . “
E Lumja Marie Tuci ka filluar tė rikthehet në memorien shqiptare përmes librave,dramave,këngëve, emërtimit të rrugëve dhe shesheve. Por historia e saj në të ardhmën duhet të shkruhet e plotë që ta dijnë brezat e ri se si veproi barbaria komuniste ndaj një vajze të re shqiptare vetëm e vetëm që lutej shqip dhe jetën ia kishte falur Zotit por punonte natë dhe ditë që rininë shqiptare ta edukonte në kulturën dhe traditën tonë kombëtare.
JENI ME VIRTYTE TE LARTA…
Aleks M. Kapllaj, gazetar, Itali
Shumë bukur i paska shkruar keto kujtime zoti Nengurra, me sinqeritet dhe me zemër. Janë fjalë dhe artikuj që për familjen tuaj dalin natyrshëm dhe me kënaqësi sepse jeni një shtëpi me njerëz të mëdhenj, me virtyte të larta.
Kush ju njeh e ka privilegj me shpreh repertorin më të bukur të gjuhës dhe kulturës së tij për të gjithë ju.
Përshëndetje dhe mirë u takofshim te Rana e Hedhun sa më shpejt.
Ju uroj çdo ditë të qetë i rrethuar me dashamirësinë e miqësinë e miqve tuaj dhe të afërmve të zemrës.
Respekte!
-Nga Italia, 12 Mars 2021-
NJE PORTRET FANTASTIK…
Sali Frangu, Tirane
Ky reportazh me kujtime i mikut Nëngurra nga Istogu dhe Norvegjia, është shumë i bukur Baca Zeqir. Autori ka gdhendur me shumë detaje një portret fantastik. Diçka mes figurës mitike e reale, siç dinte të ishte perhere Sabria jote o Zeqo.
U prehtë në paqe!
Enviado desde mi Samsung Mobile de Claro
XHBANE TOSKA, Itali
Te nderuar Bardh e Nushe Nengurra!
Lexova ngushellimin qe percillni permes keti shkrimi per Zeqir Lushajn e krejt familjen ton per humjen e njeriut tone te dashur Sabrie Lushaj! Kan shkruer plot miqe e shoke te Zeqirit këto gjashte muaj dhe jam ndjere e pa fuqishme te komentoj sepse nuk don zemra ta pranoj ikjen e Sabries nga kjo bote.
Gëzohem qe Nusha i paska kalue problemet shendetesore… ishalla takohemi per te mira por ajo qe na priste e bashkonte me fjalet e ngrohta, gatimet e vecanta si dikur, do na mungoj .
Falemnderit nga Xhbane e Avni Toska.
I lexova me andje te madhe keta kujtime… Ecin vitet e na nuk kujtohemi se po na mungojne njerzit e dashtun! Ishte e pabesueshme vdekja e Mikut tone Daniel Gazulli… Po, e Nderuemja Sabrije na zhyti ne gomnen e papritun atehere kur nuk mendojej ikja nga kjo jete… Ajo ishte nje Zonje vertete e Nderueme, qe na la kujtime te perjeteshme… Drite Paste !
Ju falemnderes per keta caste qe na keni risjelle te dashtun Miq !
Me shume respekt.
I dashun Zeqir!
U permallova shume nga ky shkrim i mikut tuej nga Norvegjia. (Bana dhe nje koment, por nuk di pse nuk arrita ta postoj, mbase nga problemet e internetit)
Gjithesesi, uroj te keni shendet dhe te gjeni force ne perballjen me dhimbjen tuej te madhe… Ashtu si miku juaj z. Nengurra edhe une e shume shoke e miq e kemi fytyren e zanun para teje, mbasi kjo kohe pandemie nuk na la qe te ishem ashtu si duhet, edhe fizikisht prane familjes tuej per ti hedhe nje grusht dhe` apo per te pi nje kafe ngushellimi per shoqen tuej te jetes, Sabrien. Edhe ne kete 6-mujor te ndarjes nga jeta, bash ne Diten e Veres, urojme qe te jete nen kujdesin e Perendise, e ne zemrat tona, e paharruar.
Respekt vella!
Hysni Osmani, Tirane
VLERA TE PAZEVENDESUESHME…
Ajmane Tahirsylaj (Tafili), Dubrave, Kosove
Peshendetje dhe ju falenderoj shume per respektin.qe tregoni per Sabrien edhe ne kete dite te 6 mujorit te ndarjes nga jeta, qe eshte edhe Dita e Veres, 14 Mars.
Sabrie Lushaj ka vlerat e veta te pa zavendsueshme e qe kaq mire po i vene ne dukje gjithe keto personalitete e miq te familjes suaj Lushaj. Vlerat e Sabries them se nuk mundet askush ti zavendesoj as ne Malsi, as ne Kosove, as ne krejt trojet shqiptare. Per familjen tone eshte shume shume e mire-njohur dhe e respektuar. I ka plotsuara me se miri provat e jetes.
Te rroni e ta kujtoni Sabrien e dashur.
Ju pershendes me shume respekt.
Ajmanja, Dubrave, Kosove
-Dita e Veres, 14 Mars 2021-
SI SABRIE LUSHAJ NUK BAN MA NANA…
Nga Shpresa Bysheva, Itali.
E lexova me lot ne sy këtë shkrim të Nëngurrës, ashtu edhe shumë të tjera këta 6 muaj.
Sabrija koft e xhenetit e ty te dhasht zoti forcë me hec perpara ne jetë…!
Si Sabrie Lushaj nuk bane ma nana…!
Kaq.
Te perqafoj
I dashur miku im Zeqir Lushaj!
Të falënderoj shumë për dashamirësinë që më ofron përherë, jemi shokë dhe miq të vjetër, por dhe të përhershëm, ndaj respekti është reciprok dhe, çfarë është më e rëndësishme, ne na lidhin më shumë kujtimet dhe mbresat e rinisë sonë, por dhe vazhdimësia e karaktereve dhe njerzillëku, baza e të qenit njeri, “Që të kesh miq, duhet të jesh edhe vet mik”. Ne, bashkërisht, e kemi zbatuar këtë postulat. Por, ne na lidhin ngushtë edhe bashkëpunimi i vazhdueshëm dhe marrëdhënia në fushën e letrave. Në të gjithë komunikimin me ty, jam ndjerë përherë i nderuar dhe i vlerësuar.
Zeqir,
Sot tentova dy herë te VOAL dhe shkrova dy herë mesazhin për artikullin “Mikpritje vllaznore…” të z. Bardh Nëngurra, por të dy herët nuk munda ta nis, sepse të dy herët mesazhi m`u zhduk nga ekrani (duket unë kam gabuar në mënyrën e nisjes). Gjithsesi, me Ty në mendje, po mendoja sesi të bëja që ai mesazh të vinte pikërisht ditën e sotme, ku, edhe unë, por edhe bashkëshortja ime Liljana, duam të të shprehim se, edhe ne si familje, e përkujtojmë me nderim dhe respekt të thellë bashkëshorten tënde të paharruar Sabrien.
Duke lexuar artikullin e z. Nëngurra, dëshirojmë të themi se ai është një artikull shumë i sinqertë, i shkruar nga një mik që përjeton familjarisht dhembjen për ndarjen nga jeta të bashkëshortes tënde, Sabries, por, nëpërmjet artikullit, z. Nëngurra portretizon në mënyrë mbresëlënëse dhe me detaje, edhe Sabrien, edhe Ty i dashur Zeqir, edhe familjen Lushaj. Ju jeni miq të tij, por edhe të qindra e qindra të tjerëve, me të cilët keni ecur krahë për krahë në rrugën e jetës, apo siç janë të shumtë edhe ata që janë bërë miq me Ty përmes fjalës së lirë dhe shprehjes së mendimeve të tyre te “Zemra shqiptare”. Do thoshim, edhe nëpërmjet librave të tu vlerëshumë.
Nëpërmjet këtij shënimi unë dhe bashkëshortja ime Liljana, dëshirojmë të shprehim ndjenjat tona miqësore dhe mesazhin se, bashkëshortja jote Sabria, është ndarë fizikisht, por ajo është dhe do të jetë përherë në zemrat tuaja të bukura. Gjithmonë.
Unë dhe Liljana, dëshirojmë të themi se, tek ty Zeqir dhe te familja Lushaj, kemi parë një familje me vlera të larta njerëzore, tradicionale shqiptare, të emanipuar dhe të civilizuar, me dinjitet të lartë, që di të respektojë dhe të nderoj shqiptarizmin, miqtë e panumërt, por di edhe të përballojë dallgët e mëdha të jetës, di të përballojë edhe dhembje tejet të mëdha, siç ishte dhe ndarja nga jeta 6 muaj më parë e bashkëshortes tënde Sabries.
Të lutemi, miku ynë Zeqir, pranoni nga familja Kona ngushëllimet tonë më të sinqerta. Qoftë i paharruar emri dhe kujtimi i çmuar i Sabries.
Dëshirojmë gjithmonë që, jetën tënde dhe të familjes Lushaj, ta shoqërojnë gëzime dhe vetëm gëzime.
Me respekt dhe nderim,
Liljana dhe Viron Kona
Tiranë, më 14 mars 2021.
KY SHKRIM ME EMOCIONOJ…?
Nga Ibrahim Hajdarmataj, Zogaj, Tropoje
E falenderoj vellaun tone Nengurra per keto kujtime rreth mikpritjes se familjes LUSHAJ. E theksoj se, eshte nder shkrimet me te kendeshme qe kam lexuar tash sa e sa kohe. E falenderoj zotin Bucpapaj per publikimin e ketij shkrimi ne VOAL.Ch, dhe te gjithe komentatoret per vlersimet per te ndjeren, motren e kunaten tone te paharruar, Sabrie Lushaj.
Jam pritur edhe une ne at familje disa here, ne Tirane por edhe ne Shengjin dhe nuk mund te them asgje me vleresuese se komentatoret e shumte qe kane fole e shkruar para meje, ketu e ne disa organe te tjera shtypi tash 6 muaj.
I lutna Zotit qe bashkshortja e Zeqirit te na e kete bere HALLALL pritjen, gatimin e sherbimin ndaj nesh, miqve te pafund te asaj familje te nderuar.
Bashkohem sinqerisht me fjalen e vleresimin shpirteror te komentatorit te pare publik, mbas ndarjes nga jeta te Sabries, poetit te madh pejan Sejdi Berisha, i cili shkruan: `´… sa here që të kthej tek ju Zeqir, (nëse do mundem te kthej ndonjëherë!), çdo gjë do të më duket e zbrazet dhe e shurdhet pa atë zonjë shtëpie, e cila ia ngriti respektin dhe namin familjes suaj, me veprën, urtësinë e punën e saj…“.
Ta kujtojme me dashuri dhe te perpiqemi ti ngjasojme ne jeten tone familjare zonjes fisnike, cikes se Gashit te Gurit e nuses se Krasniqes se Vendit, qytetares se nderuar shqiptaro-amerikane, Sabrie Lushaj.
Sabrieja, iku krenare, si nusja e Zeqir Lushajt, por edhe Zeqiri eshte krenar qe pati nje nuse si Sabrie Lushaj!
Ibrahim Hajdarmataj,
-Nga Zogaj-Tropoje, 14 Mars, 2021
NGUSHELLIMET TE QETSOJNE SHPIRTERISHT
Nga Kole e Ollga Tahiri, Bruksel
dashur Zeqir! Ju uroj qe pishtari i kujtimit per njeriun tend aq te shtrejte, Sabrien, si ne kete 6-mujor, te mos shuhet asnjehere. Njerezit e mire si Ajo, jetojne dy jete. Vazhdojne te ruhen ne kujtimet tona, ne trashegimin e lene. Ajo ka lene gjurme ne gjithcka pati prekur me dore. Sabrija jeton ne shpirtin dhe mendjen e atyre qe e paten fatin t’a njihnin. E kjo nuk eshte pak ?! Pa drejtesisht Ty te goditi aq rend. As kujt nuk i shkon ne mendje, se Ajo e desheronte nje gje te tille. Por jam i bindur se ti din dhe mundesh ta perballosh kete situate.
Edhe gjithe keto ngushellime e vlersime per Sabrien e paharruar, vertete jane nje mrekulli per ju e krejt familjen, jane menyra qe njeriu te qetesohet shpirterisht e menderisht?!
Cila nate, sado e errte e me stuhi, zgjati pafund . Perkundrazi i duhet GEZUAR dites me diell qe zenendson naten.
Sa te drejte paskan pas te PARET tane te cilet nuk dorezoheshin kollaj, ngrinin koken lart, perfshiheshin ne pune dhe hidhnin veshtrimin per-para. Me konsiderte, kujtoj ata pleqte tane te cilet edhe ne raste te fatkeqesive ; uleshin kembekryq, ndiznin cibuket dhe u hapnin rrugen ‘ «derteve filozofike » per jeten.
A gjendet kund burre Malasie i cili mund t’a mohoje TY genin e atyre kreshnikeve !?
Per te mira u shkruejshim tash e mbrapa me njeri tjetrin, kumar e mik Zeqir.
Kole e Ollga Tahiri, Bruksel, 17- O3 -‘’21
Provenance : Courrier pour Windows 10