For near two months, the days in the locked down city go by without much variation while questions of the collective revival spring up in our minds. Memories of the social past persist as the quarantine that has shaped our lives since last March is expected to be lifted in mid-May. Picking up our lives from the “pause” stemming from the pandemic may still take some mental practice and imagination. I remember two community events that were hosted on March 7 in the Bronx to commemorate teachers and honor heroes whose sacrifices laid the foundations of the Albanian nation. The concert was presented by Alba Life School and the afternoon ceremony was hosted by the American Albanian Society Foundation. I spoke to these community activists to get their current perspective and share some of the memories.
MARCH 7 AT THE BRONX ADDITION OF ALBA LIFE SCHOOL
On school year weekends, the students of Alba Life, sit in classes across New York boroughs to engage in learning their mother tongue. The creators of the school, Kozeta and Qemal Zylo, are aware that diffusing the knowledge of the family language to the young generation born here is to the advantage of all Albanian people. The ones who carry out this honorable task are teachers at Alba Life that first opened its classes in the early 2000s. To appreciate the educators, in the tradition of the motherland, over 100 school students ranging from toddlers to teens, performed in front of their families and guests on March 7 at the Christopher Columbus High School. The date commemorates the opening of the first Albanian language school in the home-country in 1887. The venue represents the new Bronx addition of the Alba Life School operating now in all New York boroughs.
The performance brought all the students on the auditorium stage where each group that was called stepped forward to recite, sing or dance. It was a touching display of an enormous commitment by the school’s faculty who had built a program that showcased each child’s skills and level of proficiency. The presenter, Ms. Rea Ulaj, who is also a Board Member of the School, introduced fluidly each class with the corresponding teacher and each student performer. Dressed in red and black, the American-Albanian children of the 21 century generation, recited immortal poems written by Albanian poets of 19th century like Naim Frasheri, Andon Zako Cajupi, and modern day authors like Odhise Grillo, Adelina Mamaqi, Ali Podrimja and more. And the audience was overcome with emotions. Guests like Mr. Mark Qehaja, Chairman of Albanian-American Skenderbeg Association, Mr. Lulzim Krasniqi, Counselor at Kosova’s New York General Consulate, praised teachers as the unsung heroes who motivate students throughout their lives. Mr. Mehill Velaj, Chairman of the Albanian-American Writers Association, shared bittersweet memories from the time he was forced to abandon his students and his profession from the threat of persecution by the Serbian regime. Dr. Manjola Duli, who introduced herself, spoke with heartfelt admiration for her beloved high school teacher Mrs. Kozeta Zylo. They both recounted the bleak experience of Albania’s civil unrest in 1997, that “forced me and the family to immigrate to the US”, said Mrs. Zylo. After more than twenty years, teacher and student were reunited in what was a very touching and befitting moment at the performance. The poems dedicated to ‘the divine language’, the alphabet, the teachers who have been in the front line of the Albanian national movement for independence, motherland and so on echoed poignantly at this time of troubling news from the home country. Whether timid or confident on stage, each student assisted by their instructors delivered their lines, carried the tunes and danced in a performance that lasted over two hours. Their voices grew stronger and rose up as the celebrated Albanian singer and Vatra member, Ms. Valbona Peraj encouraged them to join her in singing her hit songs – Jam Arberore, Kuq e Zi. Speaking in Albanian and then English. New York Councilman Mark Gjonaj, said that he was honored to be invited and be included in Alba Life’s programs. Mr. Mark Gjonaj awarded each teacher with a Letter of Citation in recognition of their valuable work for the community.
My personal connection with the school began when the directors, Qemal and Kozeta Zylo, invited my father, Naum R. Prifti at the Brooklyn classes on March 7, about ten years ago. He is a writer who also taught for a number of years in Albania. Since his birthday happens to be on the same day as Teacher’s Day, Alba Life celebrated both jointly. Last June, during the Albanian week that culminated with the midtown parade led by Albanian Roots, I covered the open classes dedicated to Chameria at the Staten Island affiliate of Alba Life. Students presented proudly the posters they had prepared with thoughtfulness and diligence. The performance of March 7, 2020 was an opportunity to see all the students and faculty of Alba Life from all boroughs. I got inspired to ask the students to write a short description of their performance experience. Much like the school and the teachers, I also aim to cultivate the love for our language by following the footsteps of the founders of Dielli. For it is to the advantage of all Albanian people to know both – the first language and mother tongue – equally well.
Two months have passed now and Kozeta Zylo, writer and co-founder of Alba Life School, says that it is very hard not to visit with the grandchildren as she follows the stay-at-home guidelines. “I truly miss our students,” Mrs. Zylo confides, recalling their March 7th concert earlier this year “and the sweet sounds of their voices.” As far as work with Alba Life TV, she conducts interviews via Internet with public health professionals and medical experts around the world to thank them for their service. Her career and life partner, Qemal Zylo, Director and Founder of Alba Life TV and School, reveals that the current isolation in America and around the globe feels unreal. “The highest toll of quarantine weeks has been the inability to get together with our children and grandchildren,” says he, “and not seeing the students, staff and parents.” The domestic routine contrasts sharply with the couple’s very active and dynamic lifestyle before the crises. “We were used to being constantly on the move,” explains Mr. Zylo, “running to community events with the camera equipment or carrying books to and from school. I miss it so much.” Yet they have adapted to the new reality and have moved to broadcast online. The Alba Life TV director mentions that they are bringing to the audience “Albanian greetings from the quarantine” and a special children’s program on Saturdays geared towards education.
MARCH 7 AT THE ALBANIAN AMERICAN SOCIETY FOUNDATION CEREMONY
Mr. Esad A. Rizai, President of the Albanian American Society Foundation, recalls his opening remarks from the March 7 Proclamation ceremony at the Belmont Library: “Acknowledging and honoring those who have placed the nation’s interest above all else has brought us together today.” Mr. Rizai, who hosted the event, notes that the day itself carried symbolism and significance. Kosovo’s legendary hero and freedom fighter Adem Jashari, was slayed with some fifty members of his large family by the Serbian police forces in Prekaz on March 7, 1998. The prolific writer, novelist and satirist whose career spans for six decades Naum Prifti was born on March 7, 1932. The office of the Bronx Borough President Ruben Diaz Junior had issued a post-mortem citation to Adem Jashari and a Proclamation to honor the lifework of Naum Prifti. The Founder and President of the Albanian American Society Foundation, Mr. Esad A. Rizai, speaks with reverence about the impact of the “pen and the sword” that best personify two honorees, Adem Jashari and Naum Prifti. He remembers the special guests, community representative and family members at the event: Mr. Hajdin Alijaj, Mr. Avni Karakushi, Mr. and Mrs. Enver and Kade Lajqi from the American Albanian Society Foundation, Ricci Campbell, American actor. In his remarks, Albanian poet and songwriter Isa Brecani highlighted moments of Adem Jashari’s life that has impacted generations of Albanians. With reference to Jashari’s heroic acts, Mr. Rizai says “History has shown that even one person can make a difference,” through the strength of their power or the might of the pen. Julika Prifti, the writer’s second daughter, noted that despite the years, his purity, gentleness and unique humanity are the signature traits of Naum Prifti as a person and a writer. The professional writer, continued his publicist career after moving to America, and also carried out the duties of Secretary of Vatra for over a decade. Imbued with the ideals of the older generation of Albanians and spirit of patriotism, “these men have made us proud as Albanians living in America”, said Mr. Rizai. In part, the Proclamation by President Ruben Diaz Junior of the Bronx representing more than 1.4 million residents stated “In recognition of the Albanian-American community of New York and around the world, we honor Naum Prifti, a prominent writer, playwright, publicist and accomplished translator of English, French and Italian whose timeless works have captured the beauty of the Albanian culture.” Accepting the honor, Naum Prifti said with a chuckle that although he did not choose to be born on March 7th, he did start writing at a very young age, and grew increasingly aware of the exceptional burden that a writer carries. “In the years of the “cultural revolution’ of Albania’s tight communist grip, I was sent to teach in the Divjake region to be ‘reeducated’ after having written a play that was deemed to be ‘ideologically faulty’ by the political standards of the regime.” He remarked that teachers, just like writers and artists are bound by a similar mission because the success of a writer is not measured by the literary awards but rather by the readers’ love and affection for the body of work he has created. “In this sense, the writer is a public persona or a personality with a social status that goes beyond the circle of family and friends into the generations who, have come to know the works of the writer, and have allowed themselves to be entertained as well as educated by them. We are only as good as the humanism we have inspired onto others because art is not its own purpose,” said Naum Prifti.
While the New York governor laid out the terms for a phased reopening to start in over a week, it is refreshing to visit the pre-pandemic memories to revive our social past if only in our minds.
CONVERSING WITH MY FATHER
Along the struggles for freedom, throughout our history, Albanian educators and patriots have embodied the power of the word. To explore further the origins of the term “the pen is mightier than the sword” my father and I looked into the records. Comparisons between words and weapons go back in the Greek civilization, yet the first recorded expression is documented in the historical play Cardinal Richelieu written by English writer and politician Edward Buwle-Lytton. The Chief Minister to King Louis XIII, Richelieu was believed to have discovered a plot to kill him, but as a priest he was unable to take up arms against the enemies. When one of the characters points out: “But now, at your command are other weapons, my good Lord.” Richelieu agrees, by stating: “The pen is mightier than the sword… Take away the sword; States can be saved without it!” The expression quickly gained currency, according to the Oxford Quotations Dictionaries and by the mid nineteenth century “it was commonplace.” Still in 17th century publications and even earlier, variations of the phrase make appearance in print to convey a popular saying of the time “A blow with a word strikes deeper than a blow with a sword”. Going all the way back to the Greek civilizations, Euripides, the poet who died about 406 BC, is credited with writing: “The tongue is mightier than the blade.” In classical times there was a belief that the written word possessed the power to survive “and transcend even the bloodiest events… even if they didn’t actually prevail against arms in the short term.” In the present times, an adequate illustration of the word and weapon comparison is Napoleon Bonaparte. “Four hostile newspapers are more to be feared than 1,000 bayonets,” he is quoted as saying in some official accounts. After Napoleon seized power and proceeded to influence politics of 19th century Europe, he suppressed most of the newspapers in France and sanctioned only a handful of publications. Scholars agree that he respected the press and feared it too. The military mind of the General who crowned himself Emperor of the French realized that the pen, in his own hand could be a weapon, with which he could undermine the allies who had defeated him. He did just that by writing his own memoirs and transforming himself from a bloody minded despot who buried the French Revolution into a fair-minded constitutionalist who saved the Revolution and liberated Europe. On Balzac’s desk sat a bust of the emperor, the base emblazoned with the words “All that he did with a sword, I will accomplish with a pen.”
Then our memories arch back to my father’s play Plumbat e Shkronjave (Might of the Pen), which two professional theaters made into a production in Albania in May 1978. The inspiration for writing the play came from Professor Skender Luarasi, who first had shared with Naum Prifti the story of the teacher Gjerasim Qiriazi kidnaped by rebel Shahin Matraku. To lure the bandit to take action, the Greek Patrichana had pushed false information that a wealthy gentleman was passing by. In reality, the teacher was on his way to open an all girls’ school in Korca. The Albanian patriots intervened to free Gjerasim Qiriazi who along with his sisters taught at Korca School for girls. Inspired by the true events, my father wrote the play which I still remember for its powerful characters, dialogue and a remarkable twist.
The tribute to the events of two months prior still bring us closer and make us hopeful for our collective future.
Gjenerali rus, Fanil Sarvarov është vrarë të hënën si pasojë e shpërthimit të një bombe në makinën e tij, kanë bërë të ditur zyrtarët rusë.
Komiteti Hetues i Rusisë ka thënë se gjenerali ushtarak ka vdekur në mëngjesin e së hënës pas shpërthimit të pajisjes shpërthyese që duket se i ishte vendosur nën makinë.
Sarvarov, 56 vjeç, ka qenë udhëheqës i Departamentit të stërvitjes operative të forcave të armatosura, ka bërë të ditur Komiteti.
Sipas tij, një teori që po hetohet është që bomba është vendosur me përfshirjen e shërbimeve ukrainase të inteligjencës. Ukraina nuk ka komentuar ende në këtë drejtim.
Hetuesit janë në vendin e ngjarjes, afër makinës, e cila gjendet në qoshen e parkut të një blloku banesash në jug të kryeqytetit të Moskës.
Nga fotografitë që janë bërë në vendin e ngjarjes shihet një makinë e bardhë e dëmtuar rëndë.
Prej nisjes së luftës së Rusisë në Ukrainë, në shkurt të vitit 2022, në Moskë janë shënjestruar një numër zyrtarësh ushtarakë rusë.
Gjenerali Yaroslav Moskalik është vrarë në një sulm me makinë në prill të këtij viti, derisa gjenerali Igor Kirillov ka vdekur në dhjetor të vitit 2024 kur një pajisje e fshehur në skuterin e tij është aktivizuar prej distance.
Lufta në Ukrainë ka nisur më 24 shkurt të vitit 2022.
Presidenti rus, Vladimir Putin e quan luftën “operacion special ushtarak” për të çmilitarizuar Ukrainën.
Perëndimi është përgjigjur ndaj Rusisë, duke goditur ekonominë e këtij shteti me sanksione të ashpra.
Si pasojë e luftës kanë vdekur mijëra persona dhe miliona të tjerë janë zhvendosur nga shtëpitë e tyre.
Një cisternë nafte 58.000 tonë, e quajtur Mikati, ishte duke lundruar mbi ujërat e Oqeanit Indian një ditë kur mori lajme të këqija nga Brukseli i largët: ishte shtuar në listën e anijeve të sanksionuara të flotës në hije të Rusisë.
Historia e Mikatit, e cila tani po kalon përmes Kanalit të La Manshit, pasqyron pikat e forta dhe të dobëta të regjimit të sanksioneve të Bashkimit Evropian, i cili ka goditur tashmë rreth 600 anije.
BE-ja e përfshiu Mikatin në listën e sanksioneve në korrik, pas një vendimi të ngjashëm nga Britania në nëntor të vitit të kaluar. E ndërtuar në vitin 2003, mosha e saj e bën atë anije tipike të flotës në hije – njëlloj siç e bën edhe sjellja që i parapriu sanksionimit.
Sjellje e dyshimtë
Sipas të dhënave që Radio Evropa e Lirë i siguroi nga Windward – një kompani e inteligjencës detare – Mikati e ndryshoi emrin disa herë, iu shit një pronari anonim dhe e fikte vazhdimisht sistemin e identifikimit automatik (AIS) të vendndodhjes në periudhën para se të sanksionohej.
Kjo e fundit konsiderohet një praktikë e rrezikshme e transportit detar nga Organizata Ndërkombëtare Detare (IMO) dhe lejohet vetëm në rrethana të veçanta. Mikati gjithashtu ndryshoi flamurin nën të cilin ishte regjistruar, duke kaluar në Sierra Leone.
“Qeveria e Sierra Leones ia ka deleguar menaxhimin e regjistrit të anijeve një kompanie private me bazë në Qipro”, i tha REL-it analistja e Windward, Michelle Bockmann, duke shtuar se ky vendi ishte “i preferuari” i anijeve të flotës në hije për t’u regjistruar.
Këta tregues ishin prova të mjaftueshme që Mikati të futej në listën e zezë. BE-ja e përfshiu anijen në paketën e 18-të të sanksioneve kundër Rusisë më 18 korrik. Kjo pati ndikim të menjëhershëm.
Dy ditë më vonë, anija mbërriti në ujërat pranë Koçit, ku ndodhet një nga rafineritë më të mëdha të naftës në Indi. Por, ajo nuk e shkarkoi të gjithë ngarkesën që kishte marrë një muaj më parë në portin rus të Murmanskut, në Detin Barenc.
Anija Mikati ndalet pranë brigjeve të Indisë më 29 korrik.
Mikati ndaloi në brigjet e Indisë më 29 korrik. “BE-ja tani ka aftësinë të sanksionojë porte në vende të treta për atë që ata e quajnë pengim të masave kufizuese të BE-së”, tha ekonomisti Benjamin Hilgenstock.
Nuk është e qartë nëse pati ndonjë problem apo nëse Mikati po ndiqte plane të paracaktuara.
“Ndonjëherë anijet sanksionohen kur janë në lëvizje, ndaj dikush duhet t’i telefonojë blerësit dhe ta pyesë nëse marrëveshja qëndron ende”, i tha REL-it Benjamin Hilgenstock, ekonomist në Institutin KSE me bazë në Kiev.
“Ata mund të thonë: ‘na duhet ta sqarojmë këtë fillimisht, kështu që mbase prisni pak’, ose ‘do ta marrim naftën, por vetëm nëse na e jepni për më pak para’”, shtoi ai.
Lidhja me Samoan
Sidoqoftë, diçka po ndodhte prapa skenave.
Më 25 korrik, Mikati ndryshoi pronarin e regjistruar dhe menaxherin tregtar, duke kaluar nga Azerbajxhani në Samoa – një shtet me rreth 200.000 banorë në Paqësorin Jugor, i cili nuk njihet për industri të zhvilluar të transportit detar.
Kompania e listuar, Alga Oceanic Ventures, duket se nuk është fare e pranishme në internet.
Adresa e saj është një kompleks biznesi i quajtur La Sanalele, ku fqinjët e saj kanë përfshirë një tjetër menaxher anijesh, Faleola Nexus Ltd, operator i një cisternë nafte të quajtur Orion, e cila është e sanksionuar nga Britania dhe Ukraina për tregti të paligjshme me naftë ruse.
Një fqinj tjetër ishte një kompani tajvaneze, Pro-Gain Group Corporation, e cila u sanksionua nga Shtetet e Bashkuara në vitin 2018 në lidhje me marrëveshje të paligjshme për qymyr dhe naftë nga Koreja e Veriut.
Ndryshimi i papritur i pronësisë së Mikatit u pasua nga një udhëtim i ri, drejt veriut përgjatë bregdetit deri në Mangalore. Atje, më 3 gusht, anija sinjalizoi se kishte shkarkuar ngarkesën.
“Vonesa prej 11 ditësh mund të jetë për shkak të sanksioneve dhe nevojës për të gjetur një sigurim të ri”, tha Bockmann. “Ky është një shembull shumë i mirë se si sanksionet e BE-së janë penguese. Por, ato kanë shumë pak ndikim”.
Në të vërtetë, pavarësisht sanksioneve, Mikati shkarkoi naftën dhe vazhdoi të ishte në shërbim. Anijet e sanksionuara nuk mund të vizitojnë porte të BE-së, nuk mund të marrin sigurim perëndimor dhe e kanë të vështirë të gjejnë ekuipazh profesional. Por, ato ruajnë “të drejtën e kalimit të pafajshëm” nëpër ujëra ndërkombëtare.
Një studim i tetorit nga kpler, një kompani për analizimin e tregtisë, zbuloi se “Rusia ka ruajtur eksportet e saj të naftës së papërpunuar, pavarësisht sfidave logjistike të shkaktuara nga përshkallëzimi i fundit i sanksioneve që synojnë tonazhin e flotës në hije”.
Sanksionet e BE-së kundrejt atyre të SHBA-së
Sanksionet e vendosura nga Zyra për Kontrollin e Pasurive të Huaja (OFAC) e Departamentit të Thesarit të SHBA-së u vlerësuan si dukshëm më efektive se ato të BE-së.
“Kjo bazë të dhënash tregon se India është në rregull me pranimin e anijeve të sanksionuara nga BE-ja dhe Britania, por nuk dëshiron të pranojë anije të sanksionuara nga OFAC”, i tha REL-it analisti i kpler, Panagiotis Krontiras.
“Kjo ndoshta tregon se India është më e kujdesshme për të mos u përballur me rrezikun e sanksioneve dytësore nga SHBA-ja”, sipas tij.
Të dhënat e kpler tregojnë ulje të produktivitetit, të matur përmes rënies së kilometrave të përshkuar dhe tonazhit të ngarkesës së transportuar, për anijet nën secilin regjim sanksionesh. Për SHBA-në, rënia mesatare ishte 70 për qind; për BE-në ishte 30 për qind.
I dërguari i BE-së për sanksionet, David O’Sullivan, i tha REL-it se “sanksionet janë gjithmonë paksa të përshkueshme” dhe se gjithmonë është e mundur të gjenden “shembuj të një anijeje që megjithatë ka vazhduar” të punojë.
Por, shtoi ai, “shifrat tona tregojnë se sapo një anije sanksionohet, mundësia e saj për të transportuar naftë ruse bie për rreth 73 për qind.”
Për më tepër, ndërsa O’Sullivan vlerëson se BE-ja tani ka sanksionuar dy të tretat e flotës në hije të Rusisë, OFAC ka goditur rreth 40 për qind, sipas të dhënave të kpler. Ndërkohë që BE-ja ka shtuar vazhdimisht anije të reja në listën e zezë këtë vit, OFAC nuk ka shtuar asnjë që nga janari.
Departamenti i Thesarit i SHBA-së nuk iu përgjigj kërkesës për koment.
Megjithëse Mikati ka vazhduar të lundrojë, ajo nuk ka qenë shumë frytdhënëse. Të dhënat e Windward tregojnë se pas shkarkimit në Mangalore, ajo kaloi përmes Kanalit të Suezit dhe u ankorua në Port Said për një javë në gusht, ku mori naftë përmes një transferimi anije-me-anije (STS) nga një tjetër cisternë e futur në listën e zezë, Noctis.
Këto transfere nuk janë të paligjshme, por janë një praktikë e shpeshtë për shmangien e sanksioneve.
Mikati përfshihet në transferimin e naftës nga një anije në tjetrën me një tjetër anije të sanksionuar, Nocturnis, pranë brigjeve të Egjiptit më 22 gusht.
“Qëndrim pezull” pranë Kinës
Mikati e çoi naftën në Ningbo të Kinës, duke mbërritur më 29 shtator, por nuk e shkarkoi deri më 15 tetor. Sërish, arsyeja e vonesës nuk është e qartë. Bockmann vuri në dukje se anija “qëndroi duke u endur rreth zonës së portit për një periudhë të zgjatur”, pjesë e një modeli “sjelljeje shumë joekonomike”.
Edhe kjo është tipike për anijet e sanksionuara.
“Sapo sanksionohesh, ke dy zgjedhje: ose Rusi–Indi, ose Rusi–Kinë. Dhe kjo është arsyeja pse e ka këtë rënie të madhe të produktivitetit”, tha analisti i kpler, Krontiras.
Një anije e pasanksionuar do të përpiqej të merrte një ngarkesë të re diku tjetër, në vend që të kthehej bosh në atë që njihet si “udhëtim ballast”.
“Por tani ata nuk e kanë këtë mundësi… ata duhet të kthehen në Rusi, të marrin një tjetër ngarkesë, dhe ky është një udhëtim ballast shumë i gjatë”, tha Krontiras.
Mikati bëri pikërisht këtë. Të dhënat e Windward tregojnë gjithashtu se ajo e fiku sërish sistemin e saj të transmetuesve midis 10 dhe 12 dhjetorit, pranë portit kryesor rus të eksportit të naftës së papërpunuar në Baltik, Ust-Luga. Më 18 dhjetor, ajo po lëvizte drejt jugperëndimit përmes Kanalit të La Manshit.
“Destinacioni ka të ngjarë të jetë India ose Kina, ose edhe një transferim STS. Nuk ka asnjë tregues”, theksoi Bockmann.
Dronët ukrainas goditën një anije luftarake ruse dhe një strukturë shpimi nafte të operuar nga Lukoil në Detin Kaspik gjatë natës.
Mediat e Kievit raportuan këtë, duke cituar Shtabin e Përgjithshëm.
Anija që u godit ishte 22460 “Okhotnik”, e cila po patrullonte një zonë pranë një impianti nafte dhe gazi.
“Disa dronë goditën anijen; shkalla e dëmit po përcaktohet aktualisht”, tha ajo. Një platformë shpimi në fushën e naftës dhe gazit Filanovsky, në pronësi të Lukoil, u godit gjithashtu. bw
Ky informacion gjithashtu kundërshton pretendimet e Putinit se ai nuk përbën kërcënim për Evropën.
RUSI- Gjashtë burime për Reuters kanë deklaruar se CIA vazhdon të paralajmërojë se Presidenti rus Vladimir Putin synon të pushtojë të gjithë Ukrainën dhe të rimarrë pjesë të Evropës që i përkisnin ish-Bashkimit Sovjetik.
Sipas njërit prej burimeve, raporti më i fundit daton që nga fundi i shtatorit dhe është diametralisht i kundërt me pamjen e paraqitur nga Presidenti i SHBA-së, Donald Trump, dhe negociatorët amerikanë, të cilët kanë deklaruar se Putini dëshiron t’i japë fund konfliktit në Ukrainë. Ky informacion gjithashtu kundërshton pretendimet e Putinit se ai nuk përbën kërcënim për Evropën.
Në të kundërt, raportet e CIA-s pajtohen kryesisht me udhëheqësit evropianë dhe agjencitë evropiane të inteligjencës se Rusia dëshiron të gjithë Ukrainën dhe territoret e ish-shteteve të bllokut sovjetik, përfshirë anëtarët e aleancës së NATO-s, sipas burimeve.
“Informacionet e inteligjencës kanë qenë gjithmonë se Putini dëshiron më shumë. Evropianët e besojnë fuqimisht këtë. Polakët janë absolutisht të bindur. Vendet baltike besojnë se do të jenë të parat,” tha në një intervistë për Reuters, Mike Quigley, një anëtar demokrat i Komitetit të Inteligjencës së Dhomës së Përfaqësuesve.
Rusia kontrollon rreth 20% të territorit ukrainas, duke përfshirë pjesën më të madhe të rajoneve të Luhanskut dhe Donetskut, të cilat përbëjnë zemrën industriale të Donbasit, pjesë të rajoneve të Zaporizhias dhe Khersonit, si dhe Krimenë, gadishullin me rëndësi strategjike në Detin e Zi.
Putini pretendon se Krimea dhe katër provincat i përkasin Rusisë. Trump po i bën presion Kievit që të tërheqë forcat e tij nga pjesa e vogël e Donetskut që ende e kontrollon si pjesë e një marrëveshjeje paqeje të propozuar, sipas dy burimeve të njohura me çështjen, një kërkesë që Presidenti ukrainas Volodymyr Zelensky dhe shumica e ukrainasve e refuzojnë.
“Ekipi i presidentit ka bërë përparim të jashtëzakonshëm në përfundimin e luftës dhe Trump ka thënë se një marrëveshje paqeje është më afër se kurrë”, tha një zyrtar i Shtëpisë së Bardhë, pa komentuar mbi raportet e inteligjencës, raporton Reuters./Dosja.al
Presidenti rus tha se Moska nuk beson se Ukraina është gati për bisedime paqeje.
RUSI- Zhvillimet e fundit nga fronti në Ukrainë u diskutuan nga Vladimir Putin në intervistën e tij vjetore. Presidenti rus tha se Moska nuk beson se Ukraina është gati për bisedime paqeje. Rusia, nga ana tjetër, është “e gatshme dhe e gatshme” të përfundojë luftën në Ukrainë bazuar në parimet që i paraqiti Ministrisë së Jashtme ruse në vitin 2024.
Mediat shkruajnë se, ndërsa Putini po fliste, ambienti përfshinte mesazhe shumë të synuara për Ukrainën dhe aleatët e saj. Konkretisht, në murin pas presidentit rus ndodhej një hartë e madhe e Rusisë, e cila përfshinte, përveç skicës së Krimesë, katër rajonet lindore të Ukrainës që Moska aneksoi në vitin 2022: Donetsk, Luhansk, Zaporizhia dhe Kherson. Forcat ruse mund të mos i kenë pushtuar ende plotësisht këto rajone, por kjo nuk e ka ndaluar Putinin t’i pretendojë ato si territor rus.
Projeksioni i këtyre territoreve në sfondin e paraqitjes së sotme duket se dërgon një mesazh të qartë nga Kremlini: se nuk ka ndërmend të braktisë pretendimin e tyre. Vërehet se territori është pika kryesore e mosmarrëveshjes në negociatat për një marrëveshje paqeje, dhe kjo sugjeron se do të mbetet kështu, pasi Moska ende nuk ka treguar ndonjë gatishmëri për të bërë kompromis për këtë çështje./Dosja.al
Një raketë hipersonike ruse, e quajtur Tsirkon, duke u lëshuar nga një luftanije. Fotografi ilustruese nga arkivi.
Radio Evropa e Lirë
Udhëheqësi bjellorus, Aleksandr Lukashenko, njoftoi se raketa e re e zhvilluar nga Rusia, që është armë hipersonike me kapacitet bërthamor, që njihet me emrin Oreshnik, është dislokuar në Bjellorusi.
Vitin e kaluar, Rusia bëri publike se e ka zhvilluar këtë armë, pasi e përdori atë gjatë sulmeve në qytetin ukrainas të Dnipros, në një përshkallëzim të konfliktit që tani po i afrohet përvjetorit të katërt.
Moska ka dislokuar në Bjellorusi më 2023 armë bërthamore taktike dhe kishte deklaruar më herët se mund ta dislokonte Oreshnikun në këtë shtet në fund të vitit 2025.
“Orshenik është në Bjellorusi që nga dita e djeshme. Dhe është vënë për detyrë luftarake”, tha Lukashenko gjatë adresimit vjetor më 18 dhjetor.
Bjellorusia, ish-republikë sovjetike, është aleate kyç e Rusisë. Moska përdori territorin bjellorus për të nisur pushtimin në shkallë të plotë të Ukrainës në shkurt të vitit 2022.
Në muajin gusht të këtij viti, Misku tha se do të praktikojë dislokimin e raketave Oreshnik gjatë stërvitjeve të përbashkëta ushtarake Zapad-2025 (Perëndimi-2025), pranë kufirit me Bashkimin Evropian dhe krahut lindor të NATO-s.
RUSI- Tre persona, përfshirë dy anëtarë të ekuipazhit të një anijeje mallrash, u vranë në sulmet me dronë ukrainas gjatë natës së shkuar në portin rus të Rostov-on-Don dhe qytetin e Bataysk në rajonin jugor të Rostovit, tha të enjten guvernatori lokal.
Zjarri u shua, shkroi Yuri Slyusar në kanalin e tij të aplikacionit të mesazheve Telegram. Reuters shkruan,Kreu i Rostov-mbi-Don, Alexander Skryabin, tha më parë se ishte shmangur një rrjedhje e produkteve të naftës.
Ukraina dhe Rusia kanë akuzuar njëra-tjetrën për sulm të qëllimshëm ndaj anijeve civile. Presidenti rus Vladimir Putin ka kërcënuar ta “ shkëpusë Ukrainën nga deti” pasi sulmet e Kievit dëmtuan tre cisterna të “flotës në hije” që po shkonin drejt Rusisë për të eksportuar naftën e saj në fillim të këtij muaji.
Një person u vra dhe shtatë të tjerë u plagosën në qytetin Bataysk, ku dy shtëpi private u përfshinë nga flakët si pasojë e një sulmi me dron, tha gjithashtu Slyusar./Dosja.al
Këto janë të ardhurat nga shitja e klubit Chelsea FC, të cilat miliarderi rus kishte premtuar t’ua paguante viktimave ukrainase – Kryeministri Starmer kërcënon: “Respektoni premtimin tuaj dhe paguani.”
VOAL- Kryeministri britanik Keir Starmer njoftoi, gjatë Kohës së Pyetjeve të fundit në Dhomën e Komunave para pushimeve të Krishtlindjeve, vendimin e tij për të transferuar 2.5 miliardë paund (2.66 miliardë franga zvicerane) nga fondet e ngrira te oligarku rus Roman Abramovich për të ndihmuar Ukrainën e shkatërruar nga lufta. Ish-pronari i Chelseat, kur shiti klubin në vitin 2022, ishte zotuar t’ua paguante të ardhurat viktimave të pushtimit rus.
“Sot,” tha Starmer, duke iu përgjigjur një pyetjeje nga një anëtar i Parlamentit që i kërkonte të përsëriste mbështetjen e Mbretërisë së Bashkuar për ukrainasit, në sfondin e luftës së ndezur nga Rusia e Vladimir Putinit, “mund të njoftoj se kemi ndërmend të lëshojmë një licencë për transferimin e 2.5 miliardë paundëve të ardhura nga shitja e Klubit të Futbollit Chelsea, të ngrira që nga viti 2022.”
“Mesazhi im për Abramoviçin,” vazhdoi ai, “është ky: ora po ecën, respektoje premtimin që bëre [lidhur me ndarjen e aseteve të tij britanike për rindërtimin e Ukrainës] dhe paguaje tani. Nëse nuk e bën, ne jemi të përgatitur të shkojmë në gjykatë për t’u siguruar që çdo qindarkë të shkojë për ata që janë shkatërruar nga lufta e paligjshme e Putinit.” ATS/RSI
Donald Trump ka njoftuar një “bllokadë totale dhe të plotë” të të gjitha cisternave të naftës që transportojnë naftë për në dhe nga Venezuela , duke pretenduar se vendi është i rrethuar nga forca më e madhe detare e vendosur ndonjëherë në Amerikën e Jugut dhe duke akuzuar regjimin e Nicolas Maduros për terrorizëm, trafik droge dhe trafikim qeniesh njerëzore. Në një deklaratë, Donald Trump pretendon se Venezuela është “plotësisht e rrethuar” nga një forcë ushtarake detare e paparë, e cila, siç vëren ai, “do të vazhdojë të rritet”. Sipas tij, presioni me të cilin do të përballet Karakasi do të jetë “siç nuk e ka përjetuar kurrë më parë” derisa “e gjithë nafta, toka dhe asetet” që, sipas tij, janë marrë në mënyrë të paligjshme nga interesat amerikane t’u kthehen Shteteve të Bashkuara.
Trump e përshkruan regjimin e Nicolas Maduros si “të paligjshëm” dhe e akuzon atë për përdorimin e të ardhurave nga “fushat e vjedhura të naftës” për të financuar, ndër të tjera, “narkoterrorizmin, trafikimin e qenieve njerëzore, vrasjet dhe rrëmbimet”. Për këto arsye, si dhe për “terrorizëm, trafikim droge dhe trafikim qeniesh njerëzore”, siç pohon ai, qeveria venezueliane është përcaktuar nga SHBA-të si një ” Organizatë e Huaj Terroriste “.
Në këtë kontekst, Donald Trump njofton se po urdhëron një “bllokim total dhe të plotë të të gjitha cisternave të naftës nën sanksione” si kur hyjnë ashtu edhe kur dalin nga Venezuela, pa dhënë detaje të mëtejshme mbi metodën e zbatimit ose kohëzgjatjen e masës.
Në të njëjtën kohë, ai i referohet çështjes së imigracionit, duke pretenduar se “emigrantët dhe kriminelët e paligjshëm” të cilët, sipas tij, u dërguan në Shtetet e Bashkuara nga regjimi i Maduros gjatë periudhës së administratës së Joe Biden, tani po kthehen “me një ritëm të shpejtë” në Venezuelë.
“Amerika nuk do të lejojë që kriminelët, terroristët ose shtetet e tjera të grabisin, kërcënojnë ose dëmtojnë kombin tonë”, thotë Trump, duke shtuar se Shtetet e Bashkuara nuk do të tolerojnë “një regjim armiqësor” që, siç thotë ai, përvetëson naftën, tokën ose pasuritë e tjera amerikane. Së fundmi, ai bën thirrje për kthimin “e menjëhershëm” të të gjitha pasurive të kontestuara në Shtetet e Bashkuara. bw
Ahmed el-Ahmed, një 43-vjeçar, baba i dy fëmijëve dhe pronar i një dyqani ushqimor, po trajtohet për dy plagë me armë zjarri në shpatull, pasi iu nënshtrua një operacioni të dielën në mbrëmje.
AUSTRALI – Gati 1 milion dollarë në donacione janë mbledhur për heroin e masakrës në plazhin Bodai që la 15 të vdekur , i cili rrezikoi jetën e tij duke u përpjekur të çarmatosë njërin nga dy sulmuesit. Ahmed el-Ahmed, një 43-vjeçar, baba i dy fëmijëve dhe pronar i një dyqani ushqimor, po trajtohet për dy plagë me armë zjarri në shpatull, pasi iu nënshtrua një operacioni të dielën në mbrëmje.
Videot tronditëse që qarkullojnë në mediat sociale tregojnë Ahmed el Ahmed duke iu afruar personit të armatosur përmes parkingut Campbell Parade, duke u fshehur pas makinave të parkuara për të mos u parë. Kur ai iu afrua në distancë sulmi, ai iu hodh agresorit dhe pas një përpjekjeje të gjatë, arriti t’ia rrëmbente armën.
“Ai tha se do të vdiste”
Sipas mediave australiane, sekonda para se të ecte drejt personit të armatosur, Ahmedi kishte folur me kushëririn e tij, Josey Alkanj, duke shprehur frikën se nuk do t’ia dilte mbanë. Të dy burrat ishin pranë një feste Hanukkah, ku u ishte ofruar ushqim pak para të shtënave. Alkanj tha se ishin larguar për një kafe kur brenda pak minutash zona u shndërrua në një fushë beteje.
“Do të vdes, të lutem shko takoje familjen time dhe thuaju atyre se u vrava duke u përpjekur të shpëtoja jetë!”, tha Ahmedi.
Ndërhyrja dhe autorët e krimit
Videoja tregon 50-vjeçarin Sajid Akram duke u tërhequr ndërsa Ahmed el-Ahmed ngre armën dhe ia drejton. Më pas, Ahmed e mbështet armën në një pemë, ndërsa një qytetar i dytë vrapon drejt sulmuesit dhe i hedh një objekt. Incidenti ndodhi para personit të dytë të armatosur, djalit 24-vjeçar të Akramit, Navid, i cili ishte në një urë këmbësorësh aty pranë duke mbajtur një armë. Besohet se të shtënat e tij me armë zjarri e kanë plagosur më pas heroin 43-vjeçar. Navid u dërgua në spital me lëndime të rënda nën ruajtjen e policisë, ndërsa babai i tij u qëllua dhe u vra nga policia në vendngjarje./Dosja.al
Presidenti i Shteteve të Bashkuara Donald Trump, nga Shtëpia e Bardhë, ka folur në lidhej me sulmin në Bondi Beach, ku humbën jetën 16 persona dhe u plagosën rreth 40 të tjerë, mes tyre edhe fëmijë.
Trump ka vlerësuar figurën e 43-vjeçari Ahmed al Ahmed, i cili ndërhyri shpejt duke i marrë armën një prej autorëve e duke u shpëtuar jetën kështu dhjetëra personave.
“Sulmi në Australi ishte i tmerrshëm, pa dyshim që ishte një sulm antisemit. Ka qenë një person shumë i guximshëm që ka ndërhyrë dhe ka shpëtuar shumë jetë. Ai ndodhet tashmë në spital i plagosur rëndë”, tha Trump. bw
Të paktën 11 njerëz janë vrarë dhe gati 30 të tjerë janë plagosur kur persona të armatosur hapën zjarr gjatë një feste hebraike në plazhin Bondi të Sidnejt të dielën, njoftuan autoritetet australiane.
Sulmi, i cilësuar si terrorist nga Australia, është dënuar nga e gjithë bota.
Sekretari amerikan i Shtetit, Marco Rubio
“Antisemitizmi nuk ka vend në këtë botë. Lutemi për viktimat e këtij sulmi të tmerrshëm, komunitetin hebre dhe popullin e Australisë”.
Keir Starmer, kryeministër i Mbretërisë së Bashkuar
“Lajme thellësisht shqetësuese nga Australia. Ngushëllime për të gjithë ata që janë prekur nga sulmi i tmerrshëm në plazhin Bondi”.
Benjamin Netanyahu, kryeministër i Izraelit
“Disa muaj më parë i shkrova letër kryeministrit të Australisë. I thashë se politikat e tyre po hedhin benzinë mbi zjarrin antisemitik. Kjo nxit urrejtjen ndaj hebrenjve që tani po përhapet në rrugët tuaja. Antisemitizmi është kancer. Ai përhapet kur udhëheqësit heshtin, prandaj dobësia duhet të zëvendësohet me veprime”.
“Kjo nuk kishte ndodhur në Australi, dhe sot ndodhi diçka e tmerrshme atje: vrasje me gjakftohtësi. Numri i të vrarëve, për fat të keq, rritet në çdo çast”.
Christopher Luxon, kryeministër i Zelandës së Re
“Australia dhe Zelanda e Re janë më shumë se miq, ne jemi familje. Jam i tronditur nga skenat shqetësuese në Bondi, një vend që qytetarët e Zelandës së Re e vizitojnë çdo ditë”.
Ursula von der Leyen, presidente e Komisionit Evropian
“E tronditur nga sulmi tragjik në plazhin Bondi. Ngushëllimet e mia më të sinqerta për familjet dhe të dashurit e viktimave”.
“Evropa qëndron përkrah Australisë dhe komuniteteve hebreje kudo. Ne jemi të bashkuar kundër dhunës, antisemitizmit dhe urrejtjes”.
Donald Tusk, kryeministër i Polonisë
“Ngushëllimet e mia më të sinqerta për familjet e viktimave të sulmit të tmerrshëm terrorist në plazhin Bondi, Sidnej. Antisemitizmi, kudo që shfaqet, çon në akte kriminale. Sot, Polonia qëndron përkrah Australisë në këtë kohë zie”.
Ministri i Jashtëm i Spanjës, Jose Manuel Albares
“I tmerruar nga sulmi terrorist në Australi kundër komunitetit hebre. Shpreh solidaritetin tim me viktimat dhe të dashurit e tyre, me popullin dhe Qeverinë e Australisë”.
“Urrejtja, antisemitizmi dhe dhuna nuk kanë vend në shoqëritë tona”.
Jonas Gahr Stoere, kryeministër i Norvegjisë
“Jam i tronditur nga sulmi i tmerrshëm në plazhin Bondi Beach, Australi, gjatë një aktiviteti hebre për Hanukën”.
“E dënoj këtë akt të neveritshëm terrori në termat më të fortë të mundshëm. Ngushëllimet e mia më të sinqerta për të gjithë ata që janë prekur nga sulmi i sotëm tragjik”.
Ulf Kristersson, kryeministër i Suedisë
“Jam i indinjuar nga sulmi në Sidnej kundër komunitetit hebre”.
“Së bashku, duhet ta luftojmë përhapjen e antisemitizmit”.
Pershendetje Poete Elida Bucpapaj , Nder e respekt per ju te vazhdueshem !
Pershendetje Poete Elida Bucpapaj , Nder e respekt per ju te vazhdueshem !