VOAL – Willard Christopher Smith Jr. lindi në 25 shtator 1968 në Filadelfia (SHBA), në një familje Baptiste të klasës së mesme: nëna e tij punon për bordin e shkollës në Filadelfia dhe babai i tij zotëron një kompani frigoriferësh, instalon dhe mirëmban frigoriferë në supermarkete.
I dyti nga katër fëmijët, Willard është një djalë i gjallë që rritet në një kontekst social multi-etnik dhe kulturor heterogjen: në lagjen e tij ka një prani të madhe të hebrenjve ortodoksë, por jo shumë larg ka një zonë të banuar kryesisht nga myslimanë, familja është Baptiste, por shkolla e tij e parë është një shkollë katolike, Zoja e Lourdes në Filadelfia, shumica e miqve të Will janë me ngjyrë, por shokët e tij të shkollës në Zoja e Lourdes janë kryesisht të bardhë.
Në mënyrë që të pranohet mirë nga të gjithë, Will mëson të shfrytëzojë vazhdimisht karizmën e tij natyrore në marrëdhëniet me bashkëmoshatarët, e cila, gjatë viteve në Shkollën e Mesme Overbrook në Filadelfia, i dha atij pseudonimin e Princit (princit). Will fillon si reper në moshën dymbëdhjetë vjeç dhe menjëherë zhvillon stilin e tij gjenial gjysmë komik (me sa duket për shkak të ndikimit të madh që ai kishte mbi të, siç tha vetë Will, Eddie Murphy), por ai është vetëm gjashtëmbëdhjetë vjeç kur takon burrin me të cilët merr sukseset e para të mëdha. Në fakt, në një festë në Filadelfia ai takon DJ Jazzy Jeff (emri i vërtetë Jeff Townes): të dy bëhen miq dhe fillojnë të bashkëpunojnë, Jeff si DJ dhe Will, i cili ndërkohë ka adoptuar emrin e skenës Fresh Prince, (pak modifikues pseudonimi i tij në shkollë të mesme) si reper.
Me një stil gazmor, eksentrik dhe të pastër, shumë larg atij të rap -it të atyre viteve, të dy menjëherë fitojnë sukses të madh dhe kënga e tyre e parë “Vajzat nuk janë gjë tjetër veçse telashe” (1986) parashikon triumfin e albumit nga ” Rock the house” debutoi, duke e bërë Will një milioner në moshën tetëmbëdhjetë vjeç. Sidoqoftë, pasuria e tij nuk zgjat shumë: problemet me taksat e zbrazin llogarinë e tij bankare duke e detyruar atë të rindërtojë pasurinë e tij praktikisht nga e para.
Për fat të mirë, dyshja shënuan disa hite të tjera: albumi “Ai është DJ, unë jam reperi” (albumi i parë hip-hop që fitoi platin të dyfishtë), kënga “Prindërit thjesht nuk e kuptojnë” (që iu dha atyre Grammy për performancën më të mirë rap në 1989), kënga “Summertime” (një tjetër Grammy) dhe shumë të tjera, deri në albumin “Code Red”, seti i fundit.
Por karriera e reperit të Will Smith nuk përfundon këtu: si solist ai regjistron albumet “Big Willie style” (1997), “Willenium” (1999), “Born to mbretëron” (2002), “Lost and found” (2005) dhe koleksioni “Hitet më të mëdha” (2002), nga i cili janë nxjerrë edhe beqarë jashtëzakonisht të suksesshëm.
Sidoqoftë, që nga fundi i viteve 1980, artisti ka punuar edhe në fushën e aktrimit, si protagonist i sit-komit të suksesshëm “Princi i Bel-Air” (i cili merr emrin skenik të Will), i lindur nga një ide nga Benny Medina dhe prodhuar nga NBC, e cila tregon historinë komike të një fëmije të pacipë të rrugës nga Filadelfia që lufton me jetën në zonën më të pasur të Los Angeles, ku ai u transferua për të jetuar në shtëpinë e xhaxhallarëve të tij. Seriali ishte një sukses i madh, u prodhua për gjashtë vjet dhe lejoi që Will Smith të vihej re në Hollywood.
Ofertat e para nuk u vonuan dhe djali luajti në “Të mallkuarit e Hollivudit” (1992), “Made in America” (1993) dhe “Gjashtë Shkallë të Ndarjes” (1993), një film falë të cilit ai arriti të i bën përshtypje kritikëve me rolin dramatik të mashtruesit Paul. Suksesi i madh me publikun vjen me “Djemtë e këqij” (1995), të ndjekur nga “Dita e Pavarësisë” (1996), e cila i dha atij një nominim për aktorin më të mirë në çmimin Saturn (Oskar për trillime shkencore, fantazi dhe tmerr) ), “Burrat me të zeza” (1997 – një tjetër nominim për çmimin Saturn) dhe shumë të tjerë, deri në “Ali” më të shquar (2001, biografi për jetën e Cassius Clay) dhe “Kërkimi i lumturisë” (2006, nga regjisori italian Gabriele Muccino) që i dha atij një nominim për Golden Globe dhe Oscar.
Ka më shumë se një anekdotë në lidhje me aktrimin e Smithit në Ali: thuhet, për shembull, që protagonisti ka refuzuar tetë herë propozimin për të luajtur rolin e ikonës Cassius Clay, i bindur se askush nuk do të jetë në gjendje të sjellë në ekran aftësia dhe karizma e boksierit të madh dhe se, për ta bindur atë, ishte vetëm një telefonatë nga vetë i madhi Muhamed Ali. Pasi të vendoset, Will do të kishte përkushtuar trupin dhe shpirtin (duke kaluar një stërvitje rraskapitëse) për të hyrë në pjesë, në mënyrë që të fitonte miratimin e Sugar Ray Leonard dhe ta bënte atë të përshkruajë entuziazmin që do ta përshkonte në përkushtimin ndaj rolit me fjalë që mbase më mirë se çdo tjetër përmbledhni përzierjen e vendosmërisë dhe komedisë që karakterizon aktorin amerikan: “Unë jam viagra njerëzore, unë jam Willagra”.
Filmat e mëvonshëm janë “Unë jam legjendë” (2007), që i dha atij çmimin Saturn për aktorin më të mirë dhe “Hancock” (2008 – një tjetër nominim për çmimin Saturn), para së cilës ai refuzon, ndoshta i vetmi “Neo” i aktorit afrikano -amerikan, pjesa e Neo në The Matrix, duke preferuar në atë kohë të aktronte në “Wild Wild West” (1999). Ai do të komentojë zgjedhjen e tij duke thënë se nuk është penduar, pasi shfaqja e Keanu Reeves si aktor ishte superiore ndaj asaj që mund të kishte siguruar.
Jeta e tij private shënohet me dy martesa: njëra në 1992 me Sheree Zampino e cila i jep një djalë, Willard Christopher III dhe, pas divorcit të 1995, tjetra, në 1997, me aktoren amerikane Jada Pinkett, bashkim nga i cili lindën , në 1998 Jaden Christopher Syre dhe në 2000 Willow Camille Reign.
Ai tha se ai ka studiuar fe të ndryshme, duke përfshirë Scientology të mikut të tij Tom Cruise, nga të cilat ai ka pasur mundësinë të thotë shumë gjëra pozitive si “Unë mendoj se në Scientology ka shumë ide brilante dhe revolucionare dhe ato nuk kanë asgjë se çfarë të bëhet me fenë “dhe, përsëri:” […] Nëntëdhjetë e tetë përqind e parimeve të Scientology janë identike me parimet e Biblës […] “. Sidoqoftë, ai mohoi t’i bashkohej Kishës së Scientology: “Unë jam një student i krishterë i të gjitha feve dhe i respektoj të gjithë njerëzit dhe të gjitha shtigjet”.
Familja Smith vazhdimisht bën shumë bamirësi për organizata të ndryshme, vetëm njëra prej të cilave është Scientology, dhe ka kontribuar në krijimin e disa shkollave, gjë që tregon ndjeshmëri të madhe ndaj problemeve të njerëzve të zakonshëm, por edhe burime të mëdha financiare.
Me 5 milion dollarët e marra për “Burrat me të zeza”, 14 për “Armikun publik” dhe 20 për “Ali”, “Men in black II” dhe “Bad Boys II” dhe 144 milion të fituara në arkë nga “Io robot” “, 177 nga” Hitch “dhe 162 nga” Përpjekja e Lumturisë “, Will Smith është një nga aktorët më të paguar dhe më fitimprurës (prandaj më me ndikim) në Hollywood dhe, sigurisht, një nga artistët më të mëdhenj” transversal “të dekadat e fundit. Në vitin 2012 ai u kthye në teatro me “Men in Black 3”, pjesa e tretë e sagës. Vitin tjetër del një film i ri, nga i cili ai shkruan temën: protagonisti me të është ende djali i tij Jaden (i cili kishte bërë debutimin e tij në “Ndjekja e lumturisë”): filmi fantastiko -shkencor quhet “Pas Tokës”.
Filma të tjerë të rëndësishëm për t’u mbajtur mend janë “Shtatë Shpirtra” (Seven Pounds, 2008), përsëri me regjisorin italian Gabriele Muccino; “Fokus – Asgjë nuk është ashtu siç duket” (2015, nga Glenn Ficarra); Zona d’ombra (Tronditje, 2015), drejtuar nga Peter Landesman; “Skuadra vetëvrasëse” e David Ayer (2016); “Bukuria e kolateralit” (2016) nga David Frankel. Pas “Man Binjakëve” (2019) magjepsës, në vitin 2020 ai luan në kapitullin e fundit të trilogjisë Bad Boys, të titulluar “Djemtë e këqij për jetën”./Elida Buçpapaj
Komentet