REFLEKSET
Liqeni me shtambë i heshtjes
Pasqyra e mështeknave ndruajtjeje
Heshtja është pasqyrë e hënës
Lutje e hapave të rritur në bar
Rrënjët në ne janë shprushur
Pasqyrës mbi pëllëmbë shullehet
Malet gri me kriptograme n’intimitet
Tregohen në pëshpëritje e drithëritje
Shtigjet janë shprehje t’bredhëritjeve
Nëpër rëmimet blu të hapësirës
Reflekset zogj të padukshëm dëshire
Valët luhaten n’ardhmëri parzmë dielli
PLAGË NË FYTYRË
Plagët janë plagë në fytyrë jo stoli
prej të cilave rrjedhin fjalët pa brengë
rruaza të bardha gjakut.
Plagët janë plagë në fytyrë si shiu
që s’duan të rritet nën gjuhë
sepse ne patjetër duhet ta themi
at më të bukurën – fjalën!
Fjalët e kanë krijuar at prerje
vertikale që (s) dhemb klith ylli!
Dhe ne për çdo ditë me fjalët
(me flatra agimi të shpirtit)
i plagosim buzët – blerimi
e rrit këngën mbi lumë.
RIPËRTËRITJE
Do e lajë shqisën me heshtjen
më të kulluar qumësht dallëndysheje
dhe sytë me shuplakat e kaltërsisë
(duke shpuar pëlhurën e territ);
pas kësaj fjala do të jetë e ndriçme
e pastërt dhe e papërlyer mermer
jeshil i Prespës, pa pluhur meteorësh
dhe çdo imazh i buzagazit
ia ka mbathur pas kaçubës s’yjve –
nga syri i entuziazmuar…
S’di pse troket udhëtari i vonuar!
FJALËT E PATHËNA
Fjalët e pathëna janë zjarr në sy
pëllumbeshë e argjendtë bleruar,
kur s’do asnjëherë nata mbi oxhak
të kërcënohet kur kumbon qetësia
Pa dyshim
kur do të mundem t’i shqipëroi
ato do jenë fjalët e (para)fundit
do takohen me vetveten me mua
do ngeli ngulmueshëm
vetëm me ato fjalë –
që do vijnë me vrapin e sorkadhes.
SYTË NGJARJE E FUNDIT
Shikimet e mia s’janë gjilpërë me kokë
të mbërthehen në kraharorin e jetës
Shikimet e mia derdhen së prapthi
përtej harfës së veshit si zurkajë…
Ninëzat e mia janë ngulfatur në fund
të vetvetes së detit të padukshëm!
Unë i ndiejë si dy therra ç’më therrin
në kikën e thembrës.
Unë jam bërë verbërak
dy flutura më sogjojnë me dhimbje
dhe kurrë më nuk do mundem
të ngjitem në algjet e harrimit
dhe ate që e kam parë
asnjëherë më si lindje
s’do ta ndërmendi…
mars/prill 2021, në
Dardaninë Ilire
TINGËLLIMA KRENARIE
Grunajash e harra çdo kokërr egjër,
Anamoravën e kam tapi,bes’e pronë,
Misrishtet i ujita me lot natën vonë;
Lisat me krina1) rrisin bletën e egër!
Këmbej me gjarprin serum-un’idhësi,
E vetmja meritë që iu kam kumtuar-
Krejtësisht ligësitë me ligj t’saktësuar!
Mos e fshehni as gurin e turpit përbri.
As zemrat s’i keni – as duart e pastra,
Injoranca s’iu vlenë as dy – tri aspra;
Shkrepash me maraton keni bredhë –
Me ‘izmat’ jeni bërë magm’ëndërrtar,
Ham, ham klush t’sertë ngadhnjimtar;
Zëndanesh me kërsanë iu kanë tredhë.
E hënë,26 prill 2021,në
Dardaninë Ilire
________________________
1) krinë-a: luzmë bletësh
SONET PËR HORRAT
Të pispillosur pionët i sheh në lakesa,
Piratët iu vërsulen viktimave të veta –
Gjuhëpirajkë s’thonë gjëra të vërteta;
Flasin qenqe t’egërt s’të lënë mbresa.
Janë mendjesh t’pasqyrës veneciane,
Rrenacakët e kanë t’vetmen mbretëri!
Zonjave iu vardisen t’verdhë n’dredhi;
Premtim: kurorë, unazë,paj’e nishane!
Me fjali t’qelbëta – artificialë në qëllim,
Bijt’e bushtrës buzët me ëndje lëpijnë;
T’prishur sysh qëllimit nuk ia arrijnë, e
Marrin turpin ia mbathin në pakthim,
Zihen’pusi dhèurithat t’sëmur mental!
Horrat dihet s’kanë sensin universal!
E martë, 27 prill 2021, në
Dardaninë Ilire
Komentet