VOAL

Mariola Çipi Leskaj: Për mua të rrish mënjanë, në kushtet e emigracionit është vetvrasje, një vrasje shpirtërore… – Bisedoi Ajet Nuro

September 12, 2018

Bisedë me mësuesen e suksesëshme dhe aktivisten e dalluar zonjën Mariola Çipi Leskaj

Në një ditë fund-korriku, i drejtohem Île Bizard, aty ku ndodhet shtëpia e çiftit Leskaj, Lazes dhe Mariolës. Vend-ndodhja e shtëpisë, një lagje-ishull e lakmuar në Montreal dhe shtëpia vetë është kurorëzimi i një jete dhe karriere të gjatë të çiftit shqiptar që janë nga të parët shqiptarë të vendosur në Montreal pas vitit 1991.. Dhe, ndonëse Laze Leskaj është më i njohuri mes shqiptarëve për shkak edhe të rolit të tij në ndihmë të komunitetit tonë, sidomos të porsaardhurve, Mariola njihet më pak por ajo është nga shqiptarët më të suksesshëm këtu në Montreal. Edhe pse njihem dhe jam i familjarizuar me Lazen dhe Mariolën, kurre nuk kam pyetur se çfarë e bën këtë zonjë kaq të afte në profesionin e saj. Në shkollën ku ajo punon konsiderohet si një mesuese shume e mire ne matematikë dhe shume e zonja ne transmetimin e njohurive tek studentët e saj. Ndaj i jap vetes si mision të « zbuloj » këtë sekret të suksesit të Mariola Leskaj. Rreth tavolinës, nënë hije në një kopësht që nuk mund t’a mbulosh me një hedhje syri, nën kujdesin e mikpritësve dhe me ushqime kryesisht tipike shqiptare, bisedojmë jo thjesht për sukseset e Mariolës por per gjithçka qe lidhet me familjen, karrierën dhe gërshetimin e rrethanave që e çuan ate tek suksesi. Duke biseduar me zonjen Leskaj, e kupton se ajo do të ishte e sukseseshme në çdo fushë që do zgjidhte apo edhe që do t’ia imponononin.

Ajet Nuro : Çfarë keni dashur të bëni në jetë?

Mariola Cipi Leskaj : Sigurisht që nëse do të zgjidhja, do të zgjidhja mjeksinë. Mjeksia për familjen tonë ishte bërë një traditë familjare.

Ajet Nuro : Si ishte kthyer mjeksia në një traditë?

Mariola Cipi Leskaj : Babai im, Spiro Çipi, kishte studiuar në Sorbonë, Francë, 10 vjet duke u diplomuar në mjeksi dhe në drejtësi për t’u bërë një nga specialistët më të mirë të mjeksisë ligjore. Këtë pasion ia transmetoi edhe vëllait tim të madh, Bardhylit që edhe ky nga ana e tij u bë një nga mjekët ligjore nga më të mirët në Shqipëri.

Ajet Nuro : Dhe pse ju zgjodhët fizikën?

Mariola Cipi Leskaj : Siç thashe, babai im ishte mjek, vëllai im ishte mjek, një mjek tjetër dukej si monopolizim i zanatit të mjekut, pra një gjë e tillë nuk lejohej.

Ajet Nuro : Çfare keni trashëguar nga babai juaj?

Mariola Cipi Leskaj : Pas diplomimit në Francë, pasi në atë kohë nuk kishte mjeksi ligjore ne Shqiperi, ai vendos të hape një klinikë në Tiranë qe funksiononte mjaft mire..

Gjithashtu mbaj mend se kur shkonim tek gjyshja ime në Fier (duhet të kem qenë në moshën 14-15 vjeçare, njerëzit dëgjonin dhe shpejt hapej lajmi se ka ardhur doktor Çipi nga Tirana dhe shume njerez donin të vizitoheshin prej tij. Dhe, ndonëse ne ishim tre fëmije dhe nëna nuk punonte, babai im nuk shikonte të bënte parà por merrte diçka simbolike. Siç thashe, dëshira ime ishte të bëhesha si babai pikërisht se ai ishte një mjek i suksesshëm dhe human.. Mjafton të përmend se ai thirrej gjithandej për raste të komplikuara dhe mjekët e mirë numëroheshin me gishta.

Ajet Nuro : Pra mjeksia ishte ëndra juaj?

Mariola Cipi Leskaj : Nëse do kisha tre zgjedhje do zgjidhja mjekësi, mjekësi dhe mjekësi por në fund pashe se murit me kokë nuk i bihet dhe fillova të shikoj çfarë mund të bëj tjetër veç mjeksisë; i kisha të gjitha rezultatet shume te mira por edhe fizika nuk ishte zgjedhja ime me e preferuar..

Ajet Nuro : Dhe megjithate zgjodhe fizikën?

Mariola Cipi Leskaj : Nuk kisha tjetër zgjedhje, ishte dega që kishte më shumë perspektiva, për më tepër që në degë të tilla hyjnë ata që punojnë dhe jo të përkëdhelurit e privilegjuar. Duke studiuar vitin e parë fizikë i vura vetes si objektiv të futem në fizikë speciale (ishin dy degë, fizikë speciale dhe mësuesi). Duke patur rezultate mjaft të larta,isha e 4-ta a e 5-ta ne listen e studenteve, u pranova në fizikë speciale. Desha fizikën speciale sepse ata që përfundonin këtë degë kërkoheshin gjithandej si në mjeksi, ne institutin e fizikës bërthamore por edhe në gjeologji, meteorologji, sizmikë dhe kudo ku futej fizika etj.

Ajet Nuro : Çfarë kujtimesh ruani nga shkolla?

Mariola Cipi Leskaj : Ndonëse unë e dija që vija nga një familje që konsiderohej borgjeze, në shkollë, në fillim, nuk kam patur asnjë dallim nga të tjerët madje merrja pjesë në recitime dhe isha e dalluar dhe kam qenë edhe komandante çete dhe kuptohet që një rol i tillë është edhe pak politik. Dallimet fillova t’i ndiej në gjimnaz kur fillonte te ndihej lufta e klasave dhe aty e pashe vehten pak te mënjanuar dhe fillova të kuptoj realitetin në të cilin jetonim.

Ajet Nuro : Dhe pasi mbarove fizikën speciale?

Mariola Cipi Leskaj : Këtu qëndron edhe paradoksi, ndonëse ne ishim përgatitur t’i shërbenim ekonomisë nëpër institucone dhe ndërmarrje strategjike, qeveria vendosi që i gjithë grupi ynë të shkonte ne baze jashte Tiranes. Mua me caktuan ne nje fshat te Lushnjes.

Ajet Nuro : Dhe si kaluat në fshat ?

Mariola Cipi Leskaj : Në fshat kalova një vit dhe nuk mund të ankohem, por edhe aty, kishim një deputete që n’a binte në qafë për mënyrën e veshjes dhe filluan madje të shkruanin edhe në gazeta. Unë ika nga fshati dhe për një vit ndenja pa punë. Por unë kisha mjaft prirje për gjuhë të huaja. Kështu, kam dhene provim pasuniversitar rusishten dhe frëngjishten me rezultate mjaft te mira. Kam filluar pune edhe ne ATSH. Por, fakti që lashe fshatin si dhe origjina familjare, bënë të më pushojnë. Pastaj shkova dy vjet në Prezë si mësuese.

Ajet Nuro : Po Biblioteka e Akademise se shkencave?

Mariola Cipi Leskaj : U deshën ndërhyrje gjithandej (mamaja ime ankohej veç për mua se si vajzë më kishte pikë të dobët…) dhe mbi të gjitha duke qenë se unë njihja gjuhë dhe isha e fortë në matematike dhe fizikë (madje i gjithë grupi unë i fizikantëve u kthye në Tiranë dhe u punësuan në institucione dhe ndërmarrje të ndryshme). Kështu, fillova punë në Akademinë e Shkencave dhe të them të drejtën punoja me frikë se mos më punonin ndonjë rreng. Por kishim një rreth mjaft të mirë bashkëpunëtorësh, shumë prej tyre ishin nga familjet e nomenklaturës dhe aty punova rreth 12 -13 vjet.

Ajet Nuro : Dhe si ishte puna e bursës për në Francë?

Mariola Cipi Leskaj : Të them të drejtën nëse nuk do ishte Teuta Çarçani dhe fakti që isha martuar me Laze Leskaj, ndoshta bursa nuk do më jepej mua. Por, nga ana tjetër pata ndihmë edhe nga kushërira e Lazes, Vali Leskaj që që unë t’a merrja bursën. Jo se nuk e meritoja unë, por bursat vidheshin ose shkonin atje tek ata që kishin miq. Dy bursat ishin për shefen e bibliotekës kombëtare dhe shefen e librit në Akademine e shkencave që isha unë. E para ishte inxhinere dhe unë fizikante. Ndërkohë unë kisha bërë një shkollë 2-vjeçare për bibliografi po me rezultate te shkelqyera. Kjo më bënte kandidate te forte për bursën e studimit që kishte të bënte me informatizimin e bibliotekave shqiptare. Kjo eshte e verteta e pershkruar me ciltersi dhe njihem pak a shume me nje sinqeritet disi te tepruar, ndoshta edhe trashegimi familjare, po qe kurre nuk me ka penguar ne karrieren time ne Shqiperi e ne Kanada. Personat qe permenda më sipër por edhe të tjerë, mund te quhen shpetimtare te karrieres sime dhe qe ndoshta rastesisht ose per fatin tim te mire i ndesha ne jete ne momentin e duhur.

Ajet Nuro : Kur shkuat në Paris?

Marjola Cipi Leskaj : Në Paris kemi shkuar në fillim të marsit 1991.

Ajet Nuro : Çfare kujtoni nga Parisi?

Mariola Cipi Leskaj : Unë shkova në Paris dhe studiova me seriozitet dhe ndoqa të gjithë stazhet e ofruara. Më ndihmoi fakti që Lazja ishte me mua. Madje pasi mbarova studimet m’u ofrua një kontrate 4 vjeçare. Fakt është se mësova shumë. Mezi prisja të kthehesha në Shqipëri dhe të vija në zbatim gjithçka kisha mësuar në Paris. Por situata në Shqipëri ishte shumë e vështirë dhe njerëzit largoheshin me çdo mjet. Frika ime ishte nëse Shqipëria do më ofronte mundësinë për të punuar në fushën për të cilën isha specializuar.

Ajet Nuro : Si u lindi mendimi për të emigruar në Kebek?

Mariola Cipi Leskaj : Në Paris unë punoja, por kuptohet nuk ndihesha se do rrija gjithmonë aty. Dëgjuam se ne që flisnim frëngjisht mund të aplikonim në Delegacionin e Përgjithshëm të Kebekut në Paris. Dhe ashtu bëmë. Paralelisht, aty u bëmë me shumë miq, madje disa prej tyre na kanë ardhur edhe këtu për të na vizituar.

Ajet Nuro : U erdhi keq që e latë Parisin?

Marjola Cipi Leskaj : Jo, ndonëse si neve por sidomos drejtuesve të organizmit ku punoja u erdhi e papritur dhe u erdhi keq. Na sugjeruan që të rishikonim mundësinë për të ndejtur por për ne ishte e qartë, donim të ndiqnim fatin tonë në një vend ku mendonim se do të na hapeshin portat e të na prisnin pa komplekse. Dhe nuk jemi zhgënjyer asnjë herë.

Ajet Nuro : Kur keni mbrritur në Kanada?

Mariola Cipi Leskaj : Në Kanada kemi mbrritur në datën 11 tetor 1992. Fillimi ishte i vështirë sidomos për fëmijët. “Çfarë kemi bërë, pse n’a dënoni”?- n’a thoshin. Por sot mendimi ka ndryshuar. Ne nuk e ndrojmë Montrealin as me Parisin as me ndonjë qytet tjetër në bote.

Ajet Nuro : Si e filluat jetën në Kanada?

Mariola Cipi Leskaj : Në fakt qe në Paris n’a bënë një bilanc dhe mua më thanë që ti je polivalente. Mund të punosh në sektorin biomedikal ngaqë ke studiuar fizikë, mund të punosh në informatikë dokumentare sipas specializimit në Paris dhe tek e fundit mund të punosh edhe në arsim. Doja të punoja në fushën biomedikale sepse më afronte shumë me mjeksinë dhe për të cilën bera edhe një metrizë (Master) në universitetin e Montrealit me rezultate te shkelqyera. Studiova dy vjet në kërkimet shkencore mbi Electroencefalograme en Profondeur ne Institutin Neurologique te Montréalit. Zhvillova nje logiciel ne langage C++, Madje patëm edhe vizita nga kompani private që donin ta blinin.. Por, fatkeqësisht sapo u diplomova unë, qeveria bëri shumë shkurtime në spitale e ne fondet e destinuara në kërkimet biomedikale ne vitin 1995-96.

Ajet Nuro : Çfarë u bëri t’i futeni arsimit?

Mariola Cipi Leskaj : Siç thashe, isha përballe tre zgjedhjeve, inxhinieri biomedikale, informatikë dokumentare dhe arsim. Për arsimin, ndoqëm shembullin e dy fqinjëve tanë algjerianë e ukrahinase që si burri dhe gruaja studiuan në universitetin e Montrealit dhe ju futën arsimit ne matematike..

Ajet Nuro : Ishte e thjeshtë?

Mariola Cipi Leskaj : Jo, unë do vazhdoja përsëri provime dhe teste se pa patur për shembull CEFRAN-in per gjuhen frenge të mbyllej dosja por fatmiresisht nuk pata shume vështirësi për të kaluar nje test të tillë.

Ajet Nuro : Kur keni filluar punë tek shkolla ku jeni sot?

Mariola Cipi Leskaj : Pasi punova me disa kontrata ne shkolla te ndryshme te Montrealit, në shkollën ku punoj edhe sot kam filluar në vitin 2000.

Ajet Nuro : Si ia dolët të bëheni mësuesja e suksesshme në një lëndë të vështirë si matematika?

Mariola Cipi Leskaj : E vërteta është se kur vendosa të bëhesha mësuese nuk ishte thjesht për të mbijetuar, por të bëja diçka me passion. Nga ana tjetër, sot mund të them se kam arritur, por fillimi si gjithandej është i vështirë sepse më është dashur të shkoj në shkolla ku vështirësia e transportit ishte kryesore, por edhe më duhet të jepja lëndë të ndryshme.. Duke dhene mesim ne klasa të përparuara përveç punës në klasë, i integrova nxënësit në konkurse provinciale dhe në shkallë kombëtare, pra në Kebek dhe Kanada dhe ne bote.. Puna dha frytet e para dhe kështu rezultatet flisnin vetë. Nga unieversiteti i Montrealit çdo vit kam patur stazhiere me qëllim dhënien e përvojës brezit të ri. Por, kjo ka qenë edhe ndihmë për mua. Kjo më jepte mundësi të përgatisja nxënësit për konkurset e mësipërme dhe nuk bëhet fjalë për një apo dy konkurse por për katër të tilla ne vit.

Ajet Nuro : Çfarë rezultatesh keni patur në konkurse?

Mariola Cipi Leskaj : Qenia në krye të një grupi të përparuar dhe mundësia për të bërë diçka ndryshe më bëri t’a dua arsimin edhe më shumë. Në fillim doja të tërhiqesha sepse nuk më ngjante me arsimin që unë kisha njohur në Shqipëri dhe prinderit nuk ishin edhe aq të përfshire në ndihmën ndaj edukimit të fëmijëve të tyre. Këtë rol, kemi arritur t’a ndryshojmë ne shkollen tone duke bërë që prindrit të interesohen gjithnjë e më shumë për suksesin e fëmijëve të tyre. Ne konkurse nxenesit e mij jane dalluar gjithmonë në shkallë province dhe në shkallë kombëtare dhe nuk mund të flasësh vetëm me shifra ndonëse në matematikë ato janë shumë të rëndësishme. Njëri nga nxënësit e mi, Jef Kene i shkollës Lavoie mori pjesë në një konkurs dhe mori vendin e pare. Të gjithëva na erdhi si një e papritur e këndëshme dhe gëzimi që ndien është sikur të kesh të bësh me pjestarë të familjes tënde. Madje nxënësi në fjalë më kishte bërë një dhuratë, një rosak per mbesen time te vogel dhe më shkruante “Zonjë, të betohem që në matematikë, gjithçka që ti më ke kërkuar të bëj, e kam bërë”. Kuptohet që unë e kisha përgatitur fort dhe ai ishte mirënjohës për punën që kisha bërë me të.

Ajet Nuro : Nga çfarë kategorie shoqërore vijnë nxënësit që përbëjnë klasat tuaja?

Mariola Cipi Leskaj : Nxënësit e mi janë kryesisht emigrante dhe ata janë nga familje me të ardhura modeste ose mesatare. Kam nxënës me origjinë aziatike, afrikane, ruse dhe ne pergjithesi të etur për dije.

Ajet Nuro : Ku kanë shkuar nxënësit tuaj, në çfarë profesionesh?

Zonja Çipi Leskaj mes nxënësve të saj

Mariola Cipi Leskaj : Ata i gjen gjithandej. Një ditë në nje restorant më vjen një ish nxënësi im dhe më thotë, Zonja Leskaj, kam ndjekur keshillat tuaja, jam duke studiuar aktuariat dhe shpresoj të punoj në banka ose në kompanitë e sigurimeve. Të tjerë janë bërë mjekë inxhinierë etj.

Ajet Nuro : Duke qenë se keni përjetuar arsimin shqiptar dhe tani këtë kanadez, çfarë ndryshimi shikoni mes tyre?

Mariola Cipi Leskaj : Sigurisht që ka ndryshime dhe ajo që unë bëj është të gërshetoj më të mirën e të dy modeleve për rezultate sa më të mira.

Ajet Nuro : Thuhet se sot sistemi i edukimit në Shqipëri po përjeton një periudhë të vështirë dhe fjala “korrupsion” është bërë pjesë e sistemit që përgatit të ardhmen e vendit. Nëse ju do ishit vendim-marrëse në Shqipëri, çfarë do të bënit që edhe edukimi atje të gjente vet-veten?

Mariola Cipi Leskaj : Për të luftuar korrupsionin e para është ngritja e rrogave të mësuesve por edhe vlerësimi i figures së mësuesit. Ajo që unë do të ndryshoja tek mësuesit e kohës sime është ashpërsia por edhe një fare distance mes mësuesve dhe nxënësve, pra një marredhënie më miqësore mes mësuesve dhe nxënëve.

Ajet Nuro : Sa shqiptarë kishte kur keni ardhur ju?

Mariola Cipi Leskaj : Athere nuk kishte shqiptarë dhe nuk ndiheshim aq mire. Aq sa, kur na morën ne telefon nga emigracioni për të na thënë që një familje shqiptare donte të fliste me ne, sa nuk fluturuam dhe me nxituam t’i themi “po, na lidh sa më shpejt”. Por, me kalimin e kohës, shqiptarët u shtuan në Montreal dhe kjo më ka bërë gjithemone të mendoj pse të mos krijojmë një Shqipëri të vogël këtu në Montreal. Ideja ime ka qenë që me shqiptarë të integruar mire, të dëshmojmë për zgjuarësinë, ndershmërinë, kulturën dhe dashurinë për punën e bashkatdhetarëve tanë. Kështu, kam dashur që ne më të hershmit, të ndajmë përvojën tone me të porsaardhurit me qëllim që këta të fundit të kenë informacionet e duhura dhe të evitojnë gabimet që ne mund të kemi bërë.

Ajet Nuro : Ju keni dy fëmijë të rritur që janë integruar dhe janë të sukseshëm në fushat e tyre, si ndihet nëna për këtë arritje?

Mariola Cipi Leskaj : E çliruar. Mendo se nuk do të isha kështu e qetë e të bisedoja me ju nëse fëmijët e mi nuk do të ishin ashtu siç janë.

Ajet Nuro : Keni ndikuar tek fëmijët?

Mariola Cipi Leskaj : Shumë. Një mësuese e mirë, nuk mund të edukoje të tjerët, pa edukuar fëmijët e saj.

Djali i Marioles, Taulant Leskaj me bashkshorten e tij Arina si dhe vajza e vajzës, Alba

Ajet Nuro : Ju shoh gjithmonë që merrni pjesë në të gjitha aktivitetet e shqiptarëve të Montrealit (zonja ishte e pranishme edhe në takimin e parë të bizneseve shqiptare…).Pas 25-26 vitesh në Montreal, nuk jeni lodhur të merrni pjesë në aktivitetet e shqiptarëve këtu, nuk keni dëshirë të rrini mënjanë?

Mariola Cipi Leskaj : Për mua, të rrish mënjanë, në kushtet e emigracionit, është vetvrasje. Është me të vërtete t’a çosh vehten drejt një vrasjeje shpirtërore e ndaj nuk e quaj ndonjë zgjuarësi.

Zonja Marjola Cipi Leskaj në qendër, në takimin e parë të bizneseve shqiptare, maj 2017

Ajet Nuro : Zonjë, do të desha t’u falenderoj për pritjen, për ndarjen e përvojës suaj me ne dhe për gjithçka qe ju dhe familja juaj bëjnë për shqiptarët dhe lartësimin e emrit të tyre

Mariola Cipi Leskaj : Është kënaqësi për mua dhe une ju falenderoj gjithashtu.

twitter
Follow
facebook
linkedin

Fjalë kyçe: AJET NURO, Mariola Çipi Leskaj, Montreal

Komentet

Votimi i emigrantëve në Kosovë: Deri tani janë regjistruar 600 mijë persona

Prishtinë – Deri më 31 gusht mërgimtarët do të kenë mundësi të regjistrohen si qytetarë jorezidentë në procesin e regjistrimit në Kosovë. Këtë regjistrim, ata mund ta bëjnë përmes platformës e-diaspora.

Drejtori i Agjencisë së Statistikave të Kosovës, Avni Kastrati, ka thënë për RTK-në se të dhënat preliminare tregojnë se janë regjistruar rreth 600 mijë persona që jetojnë në diasporë.

Duke e vlerësuar si proces të rëndësishëm Kastrati i ka bërë thirrej mërgimtarëve që të regjistrohen, sepse është në interes të tyre dhe Kosovës për të ditur saktë numrin e atyre që jetojnë jashtë vendit.

Kastati ka thënë për RTK se ka disa kërkesa që të shtyhet afati edhe më tutje për regjistrimin e mërgimtarëve me arsyetimin se nuk kanë pasur qasje ne informacion dhe nuk janë të informuar sa duhet.

“Në aspektin teknik kjo nuk sjell problem, sepse dalim me të dhënat që janë. Por për ketë vendoset nga niveli me i lartë, nga qeveria”, ka theksuar Kastrati.

Tri të mirat që mërgata mund t’i bëjë sot Shqipërisë me votën e saj – Nga Bledi Marku

Për herë të parë në historinë e Shqipërisë, parlamenti i dha të drejtën e votës shqiptarëve që jetojnë e punojnë në vende të ndryshme të BE-së dhe jo vetëm, duke i bërë ata kontribuesit kryesorë në zgjedhjen e deputetëve dhe madje edhe qeverinë e ardhshme

Nga viti 2013 deri në 2024 janë larguar rreth 1 milion qytetar dhe shqiptarët mbajnë rekord në Europë me kërkesat për azil njësoj si ato vende që sot janë në luftë.

Por ndryshe nga Siria, Palestina, Ukraina etj, në Shqipëri nuk ka luftë, por të rinjtë tanë ikën për arsye financiare, ku aktualisht janë 77 mijë të rinj nga mosha 20-25 vjeç të papunë, çka e rrit propabilitetin për thellimin e plagës emigruese.

Në vitin 2025, ata që u larguan nga vendi kanë mundësinë që t’i japin një shuplakë të fortë “xhelatit” duke e ndëshkuar, e kësisoj shporrjen nga qeveria dhe hapjen rrugë për hetimin e tij për të gjitha abuzimet e zhdukjen e fondeve publike.

Në vitin 2023, remitancat (paratë që emigrantët u kanë dërguar familjarëve të tyre) u rritën në mënyrë të frikshme. Duke bërë që një djalë apo vajzë që jeton jashtë Shqipërisë të mendojë për mbajtjen e familjes në shtetin që e priti, por edhe ndihmën për nënën e babanë që ka në Shqipëri.

Një pensionist me 180 euro nuk ia del dot që të mbyllë të gjitha shpenzimet mujore, ndaj pret 200 apo 300 euro nga djemtë e vajzat në emigrim.

Mbrëmjen e shenjtë të Kurban Bajramit, kryetari i PD-së Sali Berisha u zotua se qeveria e PD-së do të bëjë dyfishimin e pensioneve dhe vendosjen e minimumit jetik prej 220 eurosh.

Tashmë të bëjmë një llogari të thjeshtë. Nëse dy pensionistë që marrin 180 euro secili, pensioni i përbashkët u shkon 360 euro, këto para nuk mjaftojnë për ilaçe, pagesën e faturave ujë-drita e ushqim.

Por nëse dyfishohet kjo shifër siç do të bëhet realitet me qeverinë e PD-së, vetëm një pensionist do të marrë 360 euro dhe të dy bashke do të marrin 720 euro. Me këtë shifer askush nuk mund të thotë se për dy pensionistë 720 euro nuk mjaftojnë për ushqim dhe pagesën e faturave mujore si edhe blerjen e ilaçeve.

Ndaj, sot, mërgata jonë me një votë mund të bëjë 3 të mira:

1- Largimin e Edi Ramës.

2 – Rritjen e pensioneve për nënën e babanë.

3 – Paratë që postonte në Shqipëri t’i përdorë për fëmijët e tyre.

Ata që u larguan nga vendi si pasojë e keqqeverisjes së Edi Ramës, kanë në dorë armën më të fortë që u është dhënë ndonjëherë, kanë në dorë votën dhe vota sot e “vret” xhelatin e u jep siguri familjarëve që kanë lënë në Shqipëri.

I hapet rruga votës së diasporës- Parlamenti voton ndryshimet zgjedhore PS-PD

Parlamenti i Shqipërisë ka votuar me 106 vota ‘pro’ dhe 2 ‘kundër’, ndryshimet zgjedhore, duke i hapur kështu rrugën votës së diasporës.

Ndryshimet zgjedhore morën votat e nevojshme pasi Partia Socialite dhe Partia Demokratike arritën marrëveshjen për votën e diasporës dhe formulën e listës së kandidatëve për deputetë, ku 1/3 e tyre janë automatikisht fitues, ndërsa pjesa tjetër do të dalë nga vota parapëlqyese.

Përveç formulës së re për mënyrën sesi do të konfigurohet parlamenti i 2025-ës, ndryshimet në kodin zgjedhor përfshijnë edhe votën e diasporës, për të cilën politika ishte e gjitha dakord.

PS-PD arritën të formulojnë një draft të përbashkët edhe për formulën që përcakton hyrjen e deputetëve në parlament.

Formula parashikon një hapje të pjesshme të listës së kandidatëve për deputetët.

Sa i takon votës së diasporës, do të votojnë të gjithë ata shqiptarë që janë jashtë vendit dhe që do duan të ushtojnë të drejtën e votes, që po u mundësohet për herë të parë.

Sa nga 1.7 milionë zgjedhësit jashtë Shqipërisë duan të votojnë? Nga Eduard Zaloshnja

Është e pamundur të dihet me saktësi se sa nga zgjedhësit që banojnë jashtë vendit duan të votojnë për parlamentin tonë të ardhshëm. Por dihet se mundësia për të votuar atje ku banojnë po u krijohet pas ndryshimit të kodit zgjedhor (nën presionin e vendimit të Gjykatës Kushtetuese rreth votës së emigrantëve).
Vjet në listën e zgjedhësve ishin 3.65 milionë shtetas shqiptarë në moshë për votim, nga të cilët 1.95 milionë banonin këtu dhe 1.7 milionë banonin jashtë vendit. Nga këta 1.7 milionë zgjedhës jashtë vendit, rreth 300 mijë nuk kanë lindur këtu dhe si zor të jenë të interesuar për të votuar me postë nga jashtë për parlamentin e këtushëm.

Pikëpyetja është për 1.4 milionë zgjedhësit që kanë lindur këtu dhe që banojnë jashtë Shqipërisë. Zgjedhësit që duan të votojnë janë në përgjithësi të interesuar të ndjekin zhvillimet në vend. Dhe interneti e ka krijuar këtë mundësi edhe për zgjedhësit që banojnë jashtë Shqipërisë – ata mund të lexojnë/shikojnë si ne këtu çdo lajm përmes portaleve dhe faqeve të internetit të TV-ve kryesore shqiptare.

Nga një analizë që ndihmësi im IT u bëri të gjitha portaleve dhe faqeve të internetit të këtushme, rezultoi se pothuaj 70% e klikimeve në to kishin ardhur nga adresa IP brenda vendit. Dhe duke shfrytëzuar këtë të dhënë dhe faktin se vjet morën pjesë në zgjedhje vetëm 1.4 milionë zgjedhës të këtushëm, mund të ekstrapolohet me afërsi se rreth 600 mijë zgjedhës jashtë vendit mund të jenë të interesuar për të votuar vitin e ardhshëm.

Se sa nga ata 600 mijë do të votojnë realisht do të varet nga intensiteti i dëshirës së tyre dhe nga lehtësia/vështirësia e procesit të votimit me postë. Një proces që do të provohet për herë të parë nga shteti shqiptar… bw

Lea Ypi zgjidhet anëtarja e parë shqiptare në Akademinë Britanike

Lea Ypi është bërë anëtarja e parë shqiptare në Akademinë Britanike.

Përmes një postimi në Instagram, Ypi është shprehur se është shumë e lumtur dhe e nderuar që është zgjedhur anëtare e Akademisë.

“E lumtur dhe e nderuar që jam zgjedhur anëtare e Akademisë Britanike, shkruan Ypi.

Këtë vit Akademia Britanike ka mirëpritur 86 anëtarë të rinj ku ndër ta, dallohet edhe shkrimtarja shqiptare Lea Ypi.

Presidentja e Akademisë Britanike Julia Black ka vlerësuar lart autoren shqiptare, duke i uruar mirëseardhjen në hapësirën më të lartë të kulturës britanike. bw

Qeveria e Kosovës lanson projekt për investime nga mërgata

Qeveria e Kosovës, në bashkëpunim me Fondin Kosovar për Garanci Kreditore dhe Agjencinë e SHBA-së për Zhvillim Ndërkombëtar (USAID), lansoi projektin “Dritarja për Investime të Diasporës”, i cili synon të sjellë investime të mërgatës në Kosovë.

“Po krijojmë mundësi që ta shndërrojmë mërgatën nga investitor pasiv në investitor aktiv”, tha kryeministri Albin Kurti gjatë lansimit të projektit, të martën në Prishtinë.

Përmes këtij projekti, tha ai, mërgata do ta ketë më të lehtë aplikimin për kredi për investime në Kosovë.

“Do të mundësohet garantimi i kredive investuese deri në 3 milionë euro, ndërsa e tërë dritarja parashihet të arrijë deri në 100 milionë euro. Mërgata jonë do t’i sjellë aftësitë, mundësitë dhe kulturën e punës nga vendet ku jeton aktualisht”, tha Kurti.

Derisa nuk u dhanë shumë detaje se kur do të nisë projekti dhe për sa kohë do të jetë i hapur, ministri i Financave, Hekuran Murati, tha se “ideja ka qenë që të krijohet një dritare e re, përmes së cilës Fondi për Garanci Kreditore, i mbështetur me kapital shtesë nga Qeveria e Kosovës, do të mundësojë garantimin e kredive”.

Në lansimin e projektit ishte i pranishëm edhe ambasadori i SHBA-së në Kosovë, Jeffrey Hovenier, i cili tha se ai do t’i sjellë në vend praktikat më të mira nga diaspora.

“Qeveria amerikane është krenare që ka ndihmuar në themelimin e këtij programi të ri, përmes mbështetjes financiare dhe teknike të USAID-it, sepse ne e kuptojmë mundësinë e rrallë që bizneset nga diaspora paraqesin. Kur diaspora kthehet në vend, ajo sjell më të mirën në Kosovë”, tha Hovenier.

Numri i saktë i qytetarëve të Kosovës që jetojnë jashtë vendit nuk dihet ende, por pritet të qartësohet në fund të vitit, kur të publikohen të dhënat përfundimtare të regjistrimit të popullsisë, që u bë në pranverë.

Përndryshe, diaspora e Kosovës luan rol të rëndësishëm në ekonominë e vendit përmes dërgimit të remitencave, investimeve në patundshmëri dhe shpenzimeve që bën gjatë pushimeve në Kosovë.

Në vitin 2023, remitancat apo dërgesat financiare të mërgimtarëve në Kosovë kaluan shifrën prej 1.3 miliard eurosh, ndërsa në vitin 2022, vlera e remitencave ishte 1.22 miliard euro. REL

Votimi i emigrantëve- Kume: Të përdoret një postë ndërkombëtare dhe jo shqiptare

I ftuar në Syri TV me moderator Edvin Parruca, z.Kristaq Kume, ish-kryetar i KQZ, pyetur për mendimin e tij mbi zgjedhjet e 2025, u shpreh mbi skenarin e mundshëm sesi qytëtarët e diasporës mund të votojnë në 2025 nëse gjehet një konsensus mes opozitës dhe mazhorancës ai u shpreh kështu:

‘Problemit të mënyrës së votimit të emigrantëve i jepet zgjidhje nëpërmjet mënyrës me postë, gjë që jo se nuk është pranuar në parim nga opozita, por opozita ka goxha kufizime lidhur me operatorin, pra kush do të jetë ai i cili do ta realizojë këtë lloj shërbimi dhe nese do të përdoret shërbimi i votimit nëpërmjet postës atehere duhet të përdoret një shërbim nga një postë ndërkombëtare dhe jo nga një postë shqiptare. Ashtu sikurse në këtë rast votimi do të ketrë një kosto të caktuar financiare, në amendim propozohet që kostoja të mbahet nga shteti dhe nga shtetari që do të dërgojë fletën e votimit deri këtu.’- shprehet Kume.

Z.Kume u shpreh se ai po shpreson ‘që të gjendet dakordësia në kuvendin e Shqiperisë per t’u miratuar edhe kjo mënyrë votimi dhe për tu zbatuar si e tillë në zgjedhjet e 2025.’

‘Do të jetë një progres i mirë përpara për ne si vend.’- thotë Kume.

29 vjet Bota Sot: legjenda e shtypit shqiptar që sfidoi okupatorin dhe riktheu identitetin kombëtar- Nga Xhevdet Mazrekaj

Themelimi

Sot shënohet 29 vjetori i gazetës “Bota sot”, e themeluar në Zyrih të Zvicrës nga unë, Xhevdet Mazrekaj. Kjo gazetë nisi si një përpjekje për të ofruar një zë të lirë dhe të pavarur për shqiptarët, në një kohë kur liria e shtypit ishte shumë e kufizuar. Gazeta synonte të sillte një frymë të re në media, duke ofruar një alternativë në një periudhë kritike për shqiptarët.

Sfidat e hershme dhe përpjekjet për liri

Fillimi i gazetës nuk ishte i lehtë. Shumë më pyesnin me habi: “Si mund të ekzistojë një gazetë e pavarur në një kohë kur mediat ishin nën kontrollin e shtetit?” Pavarësisht skepticizmit, unë kisha besim të plotë në nevojën për një media që mund të fliste lirisht, pa frikën nga censura. Kjo ishte ideja që më shtyu të ndërmarr këtë hap të guximshëm.

Rritja dhe ndikimi

Gazeta “Bota sot” shpejt fitoi zemrat dhe mendjet e shqiptarëve, jo vetëm në diasporë, por edhe në mbarë botën shqiptare. Ne arritëm një tirazh të madh, shenjë e pranimit të gjerë dhe të një kërkesë të madhe për një zë të lirë. Gazeta nuk ishte vetëm një dritare informimi, por u bë një platformë ku shqiptarët mund të ndanin lirisht festat kombëtare, të cilat ishin të ndaluara ose të censuruara nga mediat e atëhershme.

Elita e gazetarisë dhe kontributi i tyre

Në një kohë relativisht të shkurtër, arrita të mbledh talentin më të spikatur gazetaresk dhe redaktorial nga të gjitha trojet shqiptare. Emra si Teki Dervishi, Enver Maloku, Milazim Krasniqi, Melazim Koci, Skënder Buçpapaj dhe bashkëshortja e tij Elida Buçpapaj, Abdi Baleta, Emin Azemi dhe Mero Baze ishin vetëm disa prej pionierëve që kontribuan në krijimin dhe zhvillimin e “Bota Sot”. Në mënyrë të veçantë, thuajse të gjithë shkrimtarët e dalluar shqiptarë kishin shkrime autorjale në gazetën tonë, duke përfshirë edhe Ismail Kadarenë me famë botërore, i cili kishte një kolumnë javore në “Bota Sot”. Ky bashkëpunim solli një larmi dhe thellësi të jashtëzakonshme në përmbajtjen e gazetës, duke e bërë atë një platformë ku zërat më të ndryshëm dhe të fuqishëm shqiptarë mund të dëgjoheshin.

Njohje dhe ndikim në jetën e përditshme

Edhe para se të themeloja “Bota Sot”, isha i njohur në komunitet për shkak të një biznesi të suksesshëm, por pas botimit të gazetës, ndikimi im u zgjerua ndjeshëm. Një ditë, duke qeshur, një shok im më tregonte se si gazeta ime kishte ndikuar në rutinën e tij të mëngjesit: “Që kur ‘Bota Sot’ u bë e famshme, duhej të zgjohej herët në mëngjes për të blerë gazetën, sepse s’mund të shkonte në shtëpi pa ia çuar gazetën babait. Kur e pyeste pse, ai përgjigjej se e pëlqente shumë, sepse ‘Bota Sot’ po e thotë të vërtetën.” Dëgjimi i këtyre përgjigjeve nga lexuesit më bënte krenar për besimin dhe vlerësimin që kishin për gazetën, duke më shtyrë të vazhdoj me përkushtimin për të ofruar lajme të paanshme dhe të saktë.

Thyerja e mitit të okupatorit serb

Më krenar ndihem për rolin tonë në thyerjen e mitit të okupatorit serb. Ne treguam se ata ishin të pafuqishëm përballë vendosmërisë dhe kurajos së shqiptarëve. “Bota sot” nuk u kufizua vetëm te lajmet e përditshme, por u angazhua në luftën për të kthyer dhe ruajtur identitetin kombëtar të shqiptarëve. Kjo u bë nëpërmjet një gazetarie të guximshme që nuk pranonte kompromis për të vërtetën.

Përhapja dhe prania gjithëkombëtare

Është thelbësore të theksohet se “Bota Sot” ishte gazeta e parë ditore e pavarur shqiptare, e cila gjatë kohës së Millosheviçit nuk ishte e lejuar të botohej në Kosovë. Gazeta nisi shtypin në Kosovë vetëm pas hyrjes së NATO-s. Në fillim, që nga viti 1995, gazeta ishte e disponueshme në shtetet e Evropës Perëndimore dhe në SHBA. Megjithatë, gjatë kohës së okupimit, “Bota Sot” arriti të lexohej në Kosovë përmes faximileve që lexuesit nga diaspora i dërgonin në vendlindje. Kjo tregon për përkushtimin e thellë të gazetës për të mbajtur të informuar dhe të lidhur komunitetin shqiptar, pavarësisht kufizimeve dhe sfidave politike.

Momentet kulmore

Ndër arritjet tona të shumta, një moment që veçanërisht më kujtohet është kur “Bota sot” i drejtoi Një pyetje thelbësore për NATO-n gjatë një konference për shtyp në Bruksel, pyetur nëse do të bombardonte televizionin serb në Beograd, i cili propagandonte kundër NATO-s. Kjo pyetje ndikoi që NATO të ndërhynte dhe të bombardonte televizionin serb. Kjo tregon se “Bota sot” nuk ishte thjesht një dëshmitar pasiv, por një lojtar aktiv në skenën ndërkombëtare.

Përmbledhje dhe falënderime

Në rrugëtimin tonë si një ndër gazetat më të rëndësishme shqiptare, “Bota sot” ka mirëpritur në redaksinë e saj shumë personalitete të larta nga fusha e politikës dhe kulturës, duke përfshirë figura të tilla si Presidenti historik Ibrahim Rugova, Mbreti Leka Zogu I, ish-Sekretarja Amerikane e Shtetit Hillary Clinton, ish-kryeministri Sali Berisha, dhe shumë të tjerë. Vizitat e tyre dëshmojnë për rolin jetik që “Bota sot” ka luajtur në formimin e opinionit dhe të diskursit publik në rajon.

Në përvjetorin e 29-të, është kënaqësi të shoh se si “Bota sot” ka lënë një gjurmë të thellë në historinë e medias shqiptare dhe ka qenë dhe do të vazhdojë të jetë një bastion i lirisë së fjalës dhe të pavarësisë mediatike. Si themelues, jam krenar për këtë trashëgimi dhe falënderoj lexuesit tanë për besimin dhe mbështetjen e tyre të vazhdueshme.

PS: “Bota sot” do të mbetet e shënuar në histori si gazeta ditore më e madhe shqiptare e të gjitha kohërave në edicionin e shtypur, një testament i përkushtimit tonë për të informuar dhe lidhur shqiptarët anembanë botës, pavarësisht sfidave dhe ndryshimeve në kohë.

Gjuha dhe kultura shqiptare në diasporë

Interesimi për ecurinë e gjuhës dhe kulturës shqipe në diasporë bashkoi në mjediset e Universitetit të Shkodrës studiues, përfaqësues të institucioneve mësimore dhe kulturore si dhe një grup mësuesish të gjuhës shqipe që punojnë vullnetarisht në diasporë.

Drejtuesja e Qendrës së Botimeve për Diasporën, Mimoza Hysa, tha për Zërin e Amerikës se veçanërisht fëmijët shqiptarë që jetojnë në diasporë kërkojnë një vëmendje të veçantë për trashëgiminë e gjuhës dhe kulturës shqiptare, çka është edhe një sfidë mbarëkombëtare, pasi pjesa më e madhe e shqiptarëve aktualisht jetojnë jashtë kufijve të sotëm shtetëror.

“Ne kemi 5 përqind të fëmijëve që mund të vazhdojnë shkollat shqipe. Pra, nga 400 mijë fëmijë të mundshëm, që janë tashmë në emigracion, janë vetëm 30 mijë që ndjekin shkollat shqipe. Pra numri është i vogël. Ka ardhur duke u rritur nga interesimi i dy shteteve, por sfida është e madhe. Nuk është vetëm e institucioneve. Është e prindërve, mësuesve, është e komunitetit shqiptar”, thotë ajo.

Qendra e Botimeve për Diasporën është ngritur 5 vite më parë dhe ajo boton dhe shpërndan tekste shkollore në gjuhën shqipe në 23 shtete të botës, sipas një programi të përbashkët mes Qeverisë së Shqipërisë dhe asaj të Kosovës.

Zonja Hysa vlerësoi tekstin e përbashkët të gjuhës dhe kulturës shqiptare, por edhe një numër tekstesh që mund të shkarkohen përmes platformave dixhitale. Tashmë, shtoi ajo, ekziston edhe një regjistër me të dhënat e shkollave dhe kurseve në gjuhën shqipe në diasporë.

“Kemi tani 400 kurse, mund të themi, dhe shkolla, sepse disa vende mësimi është i integruar në shkolla si në Suedi, Norvegji, Finlandë, Austri, Kroaci. Dhe, në vende të tjera zhvillohet në mënyrë vullnetare si në Itali dhe Greqi, ose me kurse të natyrës më private si në Amerikë, Kanada. Pra ka forma të ndryshme organizimi dhe kemi mbi 700 mësues të gjuhës dhe kulturës shqiptare të regjistruar në databazën e qendrës tone”

Në takimin “Gjuha dhe kultura shqiptare në diasporë” mori pjesë edhe Adriana Bejko Fishta, drejtuese e shkollës “Foleja e shqiponjave” në Kanada.

70-vjeçarja Fishta është Sekretare e Pёrgjithshme e Kёshillit Koordinues tё Diasporёs e shpallur si Ambasadore e Kombit. Me një gjuhë të drejtpërdrejtë, ajo kritikoi si qeverinë e Shqipërisë, ashtu edhe atë të Kosovës për mungesën e mbështetjes financiare për mësuesit e gjuhës shqipe në diasporë.

“Ti them gjërat troç. Të dy ministritë e arsimit, si e Kosovës si e Shqipërisë, i kanë lënë në baltë, i kanë gënjyer, të gjithë mësuesit dhe prindërit e diasporës. Firmosën që mësuesve të diasporës do t’u jepet rrogë, do të krijohet një buxhet i përbashkët Kosovë-Shqipëri. Po nuk është vënë asnjë lekë kund. Unë kam 17 vjet, bashkë me mikeshat e mia, që ne punojmë vullnetarisht”, thotë ajo.

Në takimin “Gjuha dhe kultura shqiptare në diasporë” sollën përvojat e tyre edhe mësuese të gjuhës shqipe në Greqi, Suedi dhe Amerikë, të cilat theksuan mes të tjerash se duhet një program më i mirëmenduar, mes Shqipërisë dhe Kosovës, për të berë të mundur që të ketë përqendrim të shkollave në gjuhën shqipe edhe aty ku ende nuk janë hapur.

Zi në futbollin dhe kriket australian – shuhet papritur ikona e kriket – shqiptari korçar Nick Mustafa, 26 vjeçar Nga Raimonda Moisiu –Sade

Zi në futbollin dhe kriket australian

Shuhet papritur shqiptari korcar Nick Mustafa, -një nga ikonat vendase të futbollit dhe sportit të kriket në shtetin e Viktorias, Australi.

Shuhet papritur shqiptari korçar Nick Mustafa, -një nga ikonat vendase të futbollit dhe sportit të kriket në shtetin e Viktorias, Australi.

Një lajm tejet i hidhur dhe i trishtuar vjen nga Australia e largët, nga shteti i Viktorias, aty ku edhe jeton komuniteti më i madh i emigrantëve me origjinë shqiptare.

Nick Mustafa është me origjinë shqiptare nga të dy prindërit e tij, -babai nga mërgimtarët e parë të shqiptarëve të Maqedonisë së Veriut, ndërsa nëna Anila Hyska- Mustafa nga Kamenica e Korçës, emigruar në Australi në vitet e para të demokracisë.

Komunitet sportiv i shtetit viktorian është në zi, dhimbje dhe hidhërim të papërshkruar për vdekjen e papritur dhe parakohe të ikonës vendase të futbollit dhe trainierit për moshat e reja(vajza) në sportin aq të bukur e të suksesshëm të kriket, Nick Mustafa, i njohur me emrin e sportit “Musty”(Musti)
Klubet e futbollit dhe kriketit në Templestowe, Viktoria, Australi janë mbledhur për t’i dhënë lamtumirën e trishtuar dhe të fundit Nick Mustafës, 26-vjeçari shqiptar me origjinë nga Korça, lindur në Australi, një nga ikonat vendase mjaft të njohur të futbollit dhe kriket austrialian, i njohur edhe me emrin e sportit “Musti” (Musty) – i cili ishte një anëtar i përkushtuar i të dy klubeve sportive.

Presidenti i Klubit të Futbollit në Templestowe, Russel Smith lëshoi një deklaratë në emër të të gjithë komunitetit sportiv. Komuniteti sportiv viktorian në Templestowe, është tejet i trishtuar dhe në pikëllim për ndarjen e papritur nga jeta së ikonës vendase Musti-t, Nick Mustafa.

Nick Mustafa ka luajtur për të rinjtë në Doncaster dhe Warrandyte Doncaster Heights përpara se të mbërrinte në Templestowe si lojtar i të rriturve. Ai luajti tetë ndeshje në rezervat e klubit këtë vit, duke mos i hequr këpucët deri të shtunën javën e kaluar, përpara fundjavës së gjatë të “Ditëlindjes së Mbretit të trajnimit të moshave të reja”, Nick Mustafa!

Mustafa ishte gjithashtu një trajner i përkushtuar në klubin e kriketit, ku mbahet mend si “mbreti i moshave të reja’

Vdekja e papritur e Musti-t shkaktoi dhimbje të madhe shpirtërore në krejt komunitetin e Templestowe dhe më gjerë.

“Absolutisht ishte një djalë i mrekullueshëm dhe tejet i sinqertë që kam takuar ndonjëherë. Faleminderit për gjithçka që ju bëtë për Violet, vajzën time dhe të gjithë fëmijët. Fjalët nuk mund të shprehin se si janë copëtuar
zemrat tona, sot. Lutjet, mendimet dhe gjithë dashuria e familjes tonë shkojnë për familjen tuaj. Ti kishe një zemër flori dhe ishe një mentor masiv i Violet-it dhe ajo thjesht të adhuronte si një vëlla i madh.

Pusho në paqe, Musti, kjo botë është thjesht e padrejtë.” -u shpreh mes ngashërimit e lotëve, Nicole Jennifer Muleta.

Ndërsa Travis Wason shtoi: “Një lajm kaq i trishtuar që dëgjova më hidhëroi e pikëlloi së tepërmi. Në këtë moment dhimbjeje dhe pikëllim, lutjet dhe mendimet e mia shkojnë për familjen e Mustit, si këtu dhe jashtë shtetit, në Shqipëri. “Pasi e stërvita atë si lojtar futbolli më pas Mustin do e kisha trajnerin e tim biri Hunter, në kriket, dhe më ka bërë shumë përshtypje se sa lojtar i madh ishte ai, shumë i vëmendshëm dhe i kujdesshëm edhe për kolegët e tjerë. Të djelën e kaluar ishte me të rinjtë duke ndjekur ndeshjen e Hunter’s footy.”

Pusho në paqe, Musti!

Shkrimi është marrë nga 7NEWS.com.au
Pergati : Raimonda Moisiu –Sade

Pergatiti: Raimonda Moisiu –Sade

Reportazhi i Rai3- Diaspora e PD, Kanada: Rama po konsolidon regjimin korruptiv dhe kriminal nën ndikimin e ambasadorëve

Diaspora e Partisë Demokratike në Kanada ka reaguar në lidhje me reportazhin e Rai3 i cili sipas tyre ka zbuluar dështimet e qeverisë së Republikës së Shqipërisë në kyre me Edi Ramën, institutit të SPAK-ut dhe ndikimin negativ të ambasadorëve në Tiranë në çështje të brendshme të Shqipërisë të cilët qëndruan vazhdimisht në mbështetje të një regjimi korruptiv dhe kriminal të udhëhequr nga Edi Rama.

Në qëndrimin e tyre publik, diaspora e PD në Kanada ‘kërkon që drejtësia të vihet në vend, ku SPAK të ruaj pavarësinë institucionale duke u larguar me rreptësi nga ndikimet politike dhe diplomatike dhe që Shqipëria të çlirohet nga kthetrat e këtij regjimi të korruptuar dhe kriminal’.

Qëndrimi i Diasporës së Partisë Demokratike në Kanada në lidhje me raportin e RAI 3:

Raporti i fundit i RAI 3, me një kohëzgjatje prej 70 minutash e 5 sekondash, ka zbuluar një të vërtetë të hidhur për situatën aktuale në Shqipëri. Ky dokumentar ka vënë në pah: dështimet e qeverisë së Republikës së Shqipërisë në kyre me Edi Ramën, institutit të SPAK-ut dhe ndikimin negativ të ambasadorëve në Tiranë në çështje të brendshme të Shqipërisë të cilët qëndruan vazhdimisht në mbështetje të një regjimi korruptiv dhe kriminal të udhëhequr nga Edi Rama.

Edi Rama përveç dështimit në udhëheqjen dhe në zhvillimin e Republikës së Shqipërisë – por në udhëheqje të sukseshme të krimit të organizuar – vazhdon të mos arrij më ta menaxhoj vetën duke shpalosur kontradikta të cilat e akoma e më shumë vërtetojnë veprimtarinë dhe kontributin e tij në konsolidimin e regjimit korruptiv dhe kriminal.

Ai ka pranuar haptas veprimet e tij të dyshimta dhe të dëmshme gjatë intervistës së tij, të cilat Shqiptarët tash 11 vitë janë duke i përjetuar si në nivel ekonomik ashtu dhe në nivel social. Raporti i RAI 3 ka nxjerrë në pah një mekanizëm ndërkombëtar kriminal që e mban në pushtet një figurë të tjetërsuar si Rama. Tashmë është më shumë se e kuptueshme që pushtetin e tij e financojnë grupe të të cilave nuk duhet ti preket veprimtaria e tyre kriminale.

Në rastin e shpalosur në raportin e RAI3, kjo marrëdhënie kriminale e dy shteteve fqinjë shkon përtej të majtës dhe të djathtës. Kjo marrëdhënie kurorëzohet në pushtetin kriminal dhe korruptiv, por e gjitha e veshur me petkun e solidaritetit. Ne jemi të vetëdijshëm që solidariteti kriminal është zingjir i padukshëm që lidh interesat e errëta të disa grupeve kriminale, të cilat aktivisht e pengojnë drejtësinë dhe e shkatërrojnë të ardhmën e Shqipërisë dhe Shqiptarëve.

SPAK, si organ i drejtësisë penale në Shqipëri, ka autoritetin dhe kompetencën për të hetuar dhe ndjekur penalisht çdo zyrtar të lartë, përfshirë edhe kryeministrin Edi Rama. Provat e shpalosura në raportin e RAI3, në gjykimin tonë, janë mëse të mjaftueshme për të filluar hetimin mbi Edi Ramën, por e gjitha kjo bazohet në pretendimin që SPAK të kërkoj heqjen e imunitetit ndaj Edi Ramës dhe nga ana tjetër kjo kërkesë të votohet nga deputetët e parlamentit të Republikës së Shqipërisë. Por duke marrë parasysh ndikimin e regjimit kriminal dhe ndikimin politik mbi deputetët, mbi SPAK, jemi të vetëdijshëm që është e vështirë të ndodhë hetimi dhe procedimi i Edi Ramës.

Diaspora e Partisë Demokratike në Kanada është thellësisht e shqetësuar për situatën e krijuar në Shqipëri dhe për rolin e Edi Ramës në këtë kontekst. Edi Rama dhe mbështetësit e tij si ata kombëtar dhe ndërkombëtarë janë duke e përdorur Shqipërinë si një mjet për përfitime personale, duke e lënë vendin tonë të mbetet jashtë rrugës së integrimit evropian.

Ne kërkojmë që drejtësia të vihet në vend dhe që Shqipëria të çlirohet nga kthetrat e këtij regjimi të korruptuar dhe kriminal. Për të arritur këtë, ne bëjmë thirrje publike që:

SPAK të ruaj pavarësinë institucionale duke u larguar me rreptësi nga ndikimet politike dhe diplomatike;

Të ngrihet një sistem qartë për deklarimin e pasurive të zyrtarëve të lartë dhe verifikimi u tyre nga agjenci të pavarura.

Shoqëria civile dhe media të konsolidojë pavarësinë e saj duke u larguar nga ndikimet politike dhe të veprojnë në mbrojtje të interesave të qytetarëve Shqiptar dhe jo të agjendave politike në mbrojtje të individëve me prapaskenë kriminale.

Të hartohen dhe zbatohen ligjet dhe strategjitë antimafia dhe të konfiskohen pasuritë e përfituara nga krimi i organizuar.

Të shqyrtohen dhe modifikohen marrëveshjet ndërkombëtare që lidhen me deportimin e emigrantëve në Shqipëri, për të siguruar që janë të gjitha në interes të Shqipërisë dhe qytetarëve të saj.

Të konsolidohet bashkëpunimi me Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Bashkimin Evropian për të siguruar që politikat e migracionit të respektojnë të drejtat e njeriut dhe të përfshijnë mbështjetje për integrim ekonomik dhe social të të deportuarve.

Të garantohet e drejta e votës së diasporës Shqiptare. sn

FOTO-HISTORI: VATRA DHE ARBËRESHËT

VOAL – Në këtë foto, në mes të arbëreshëve, janë Kryetari i Vatrës z. Peter G. Chicos ( 1918- 1970) dhe Kryetari i nderit Anthony Athanas (1911-2005).

Fotoja është realizuar në Boston në vitin 1969.