“Zoti ynë i bekuar…”

O, zoti im, i drejti zot!

Jo ti, që je në qiell lart,

po ti, që tek unë je zot –

në zemrën time e në asht…

Jo ti, që të gjunjëzohen

murgj e priftërinj

që skota ortodokse të përgjerohet

të ndezë përvujtnisht qirinj;

jo ti, që na paske stisur

prej balte burrë e grua,

dhe njeriun ke braktisur

skllav të jetë mbi tokë, të vuajë;

jo ti, që ke mirosur

mbretër, papë, patriarkë

e në mjerim ke fundosur

vëllezërit e mi varfanjakë;

jo ti që robin e mëson

të durojë e të lutet

dhe gjer në varr e drejton

me shpres të kota të fiket;

jo ti, zot i gënjeshtrave,

i tiranëve pa nder,

jo ti’ idhull i të marrëve

armik i gjindjes së mjerë!

Po ti, zot i arsyes,

mbrojtës i robërve,

të cilit ditën do i festojnë

shpejt kombet përmbi dhe!

Secilit, o zot, frymëzoji

pa fund dashur për liri –

si të mundet të luftojë

me armiq të kombit të tij.

E mua jepma dorën,

që kur armën të rrëmbej,

mes rreshtave të luftës

me gaz vdekjen ta gjej!

Mos e ler të tretet

zemrën – furunë në kurbet

dhe zëri im të mbetet

tingull në tokë të shkretë!…

(Përktheu Olimbi Velaj)