Prite pa nane nji vajze e shkrete

E shkoi motin idhte, n’ankim;

Idhte, n’ankim e shkoi ket jete,

Kah s’i pau kund vedit pshtim.

Fati i zi kah muer me e ndjeke,

Kjau sa kjau, mandej pushoi:

Mylli syt e, porsa deke,

Dhe i mjeruem trupin i a mloi.

Nji shtegtar andej tuj ardhe

Mas do ditsh, te aj vorr u ndal;

Tu aj vorr ndale, nji lule t’ bardhe

Pau tuj çile: Vorrit i u fal.

Ndoshta zemra e vajzes s’ mjere

U ba lule ku pushon,

M’ nji qi shpirti, lil me ere,

Hyll i ndritshem n’ qiell vizlon.