Ndoshta nuk do të të shkruaja as tani këto radhë,

por këndezat kanë kënduar natën tri herë

dhe më është dashur të thërras:

-O Perëndi, o Perëndi, vallë cilin kam hequr qafe?

Jam më i moshuar nga ti, moj nënë,

dhe ashtu sikundër më njeh:

pak i kërrusur

dhe i përkulur mbi pyetjet e botës.

As sot e kësaj dite nuk e mora vesh

për se më nxorre në dritë.

Vetëm që të bredh mes sendeve

dhe t’iu jap të drejtë duke iu thënë

se kush është më i bukur dhe kush më i vërtetë?

Dora më ndalon: është shumë pak.

Zëri shuhet: është shumë pak.

Për se më ke nxjerrë në dritë, o Nënë,

vallë, për se?

Trupi im bie në këmbët e tua

i rëndë si një shpend i ngordhur.

(Përktheu Dionis Bubani)