Krenar,
Krejt si një luan i regjur,
Neruda blen bukë në dyqan.
Ai kërkon që ta mbështjellë në letër
Dhe solemnisht e vë atë nën sqetullën e tij:
” Le të mendojë dikush të paktën
se ndonjeherë
unë blej ndonjë libër … ”
Tundë dorën në shenjë lamtumire,
si një qytetar romak!
më shumë si një mbretëror ëndërrimtar,
në ajrin aromatik me molusqe,
stridhe,
oriz,
ai ecën me bukën përmes Valparaisos.
Ai thotë:
“Jevgeni, shikoni!
Ju shikoni –
atje , në mesin e pellgjeve dhe mbeturinave,
duke qëndruar në këmbë nën llampat e kuqe
është Bilbao – me shpirtin
e nje poeti – në bronx.
Bilbao ishte një prostitutë dhe një rebel.
Fillimisht
ata ngritën monumentin, rrethuar
nga një zinxhir, me madhështinë e duhur, mu në qendër,
edhe pse poeti kishte jetuar në lagjet e të varfërve.
Pastaj ndodhi një rrëzim i vogël apo gjëra të tjera,
dhe poeti u hodh përjashtë, tej portave.
Duke u djersitur,
ata hoqën
piedestalin
në një pistë të rrethuar me dritë të kuqe.
Dhe poeti qëndroi ,
si vëllai i adaptuar i marinarit,
kundruall një sfondi
nga ju mund t’i telefononi në gjuhën amtare.
Bilbao jonë e shakave të dashura gazmore.
Ai do të thotë :
“Në këtë planet më të mirin e mundshëm
ka prostituta dhe polituta –
si poet që jam,
unë preferoj të parat.”
Dhe komenton Neruda, me një aluzion e dhelpëri:
“Një poet është
përtej ngritjes dhe rënies së vlerave.
Nuk është e vështirë për të na hequr ne nga qendra,
por vendi atje poshtë ku ata na kanë vendosur
bëhet qendër!”
E mbaj mend atë mesditë,
Pablo,
teksa akordoj tranzitorin tim natën, pranë dritares,
tani,
kur një luftë e pabesë me popullin e Kilit
sjell përsëri erën e Spanjës.
Duke vënë në skenë një përmbysje të re,
politutat në uniforma gjeneralësh
donin, në cilëndo mënyrë që ata mundin,
të përzënë poezitë tuaja nga sytë.
Por sot unë shoh Nerudën –
ai është gjithmonë mu në qendër
dhe jo ngurrues,
ai mbart poezinë e tij për popullin
aq thjesht dhe qetë
si një bukë.
Shumë poetë ndjekin rrugë të rreme,
por në qoftë se poeti është me popullin deri në fundin e hidhur,
si një ndërgjegje –
atëherë asgjë
nuk mund ta shfronëzojë poezinë.

1973