Kujtomë kur të kem shkuar larg,
në vendin e heshtjes,
as përdore s’do mund të më mbash,
as unë s’do mund të të kthej përshëndetjen.

Kujtomë, edhe kur s’do të mund të më flasësh
çdo ditë që të më thuash ëndrrat e tua:
më kujto dhe kjo mjafton, sepse unë e di,
s’do të vijë fjala, as fjala, as lutje tek unë.

Edhe nëse pak të doje, të më harroje
dhe më pas të më kujtoje, mos e lëndo veten:
sepse, nëse errësira dhe rrënoja lënë gjurmë
të mendimeve të mia të së shkuarës,
është më mirë për ty të buzëqeshësh dhe të harrosh
që nga kujtimi të torturohesh.