Bujar Nishani, në cilësinë e Presidentit të Republikës së Shqipërisë, firmosi dekrete për bij dhe dhëndurë të Byrosë Politike, por nuk e firmosi dekretin që Visar Zhiti të emërohej ambasador i Republikës së Shqipërisë pranë Selisë së Shenjtë në Vatikan.

I detyruar të arsyetonte veprimin e tij, Nishani nuk tregoi të vërtetën kur tha se Visar Zhiti nuk u pranua nga ana e Selisë së Shenjtë në detyrën e ambasadorit të vendit tonë. Selia e Shenjtë asnjëherë nuk e ka kundërshtuar emërimin e Zhitit në këtë post, përkundrazi e ka mirëpritur.

Në një polemikë, kur sapo ai kishte dekretuar për ministër të Brendshëm Fatmir Xhafën, akuzuar për torturues të të burgosurve politikë në hetuesitë e diktaturës, Nishani doli me deklarime të hapura se nuk e kishte dekretuar ish Ministrin e Kulturës të Qeverisë Berisha, ish të burgosurin politik të diktaturës, poetin e shquar Visar Zhiti, sepse ai kishte qenë bashkëpunëtor i Sigurimit të Shtetit. Në një rast tjetër e quante “të paqëndrueshëm psiqikisht”.

Në mediat shqiptare u botua në kundërpërgjigje dokumenti autentik ku vërtetohej se Visar Zhiti nuk kishte pranuar të bashkëpunonte me Sigurimin e Shtetit.

Nishani atëherë sajoi një dëshmi të një ish të burgosuri politik, gjoja shok qelie i Visarit në burgun e Spaçit, sipas të cilit Visari paska bashkëpunuar me administratën e burgut gjatë revoltës së Spaçit dhe i paska marrë në qafë bashkëvuajtësit e tij.

Ndërkohë shokët e vërtetë të qelive me Visar Zhitin vërtetuan se ky, në kohën e revoltës së Spaçit vuante dënimin në Qafë-Bari, ku punonte në minierë si shtytës vagonash dhe asnjëherë s’kishte punuar as nuk kishte bashkëpunuar me administratën e burgut.

Akuzat e Nishanit, poeti Visar Zhiti, i ngarkuar me punë ad interim i Republikës së Shqipërisë pranë Selisë së Shenjtë, i ka quajturr shpifje ordinere, duke i ka kërkuar Presidentit të Republikës të ushtrojë gjithë plotfuqishmërinë e postit të tij për të zbuluar të vërtetën, gjë që Nishani nuk e ka bërë.:

Padia e Nishanit kundër Zhitit, dorëzuar në Gjykatën e Tiranës, siç bëhet e ditur në mediat, ka numrin e aktit 9994. Ai kërkon nga Gjykata e Tiranës dënimin e të paditurit, në rastin konkret Visar Zhiti, për akuzën e shkaktimit të dëmit.

Është kompleksi i fajit ai që nuk e lë të qetë Bujar Nishanin pak para largimit të tij nga posti i kreut të shtetit?

Është kompleksi i pashërueshëm i inferioritetit ndaj një personaliteti që i përket përgjithnjë Panteonit të Kombit? Nishani vuan përkohësinë e tij si figurë publike?

E vërteta është se i paditur duhej të ishte Nishani për shpifjet e tij ndaj Visar Zhitit.

Meqë Visari dhe askush nuk po merret me Nishanin, duket se ky po kërkon të kthehet në vëmendjen e publikut duke iu kundërvënë një figure të madhe të letërsisë, të kulturës, të disidencës antikomuniste, siç është Visar Zhiti.