Libri “Ikona e mësuesisë,LEONIDHA DHRAMI” nga QATIP MARA!

QATIP MARA (nuk ka kund njeri më të gjendshëm), erdhi si me një frymë në TIRANË dhe më dhuroi këtë libër,Dhe me mua ndodhi po kështu: ai me vrap dhe unë po “me vrap”.Me një shpoti,mund të thosha:” Me”inat” më foli dhe,po me”inat” iu përgjgigja!.Them me shpoti,se MBRETI i HUMORIT,ÇARLI ÇAPLINI,thoshte:”Një ditë pa të qeshur,është një ditë bosh”.Natyrshëm.kjo copëhershëm me QATIPIN,meriton jo një shpoti,por ca më shumë si  një çast gëzimi midis dy miqësh.
Kam thënë dhe diku tjetër që unë nuk ka ditë që mos lexoj. Më kujtohet LUIS BORGES që thotë:”Mos e mat veten me ato që ke shkruar,por me ato që lexon”. Dhe,ndërsa për shkrimet e mia modeste,në prozë e poezi,nuk kam pse kapërdisem,në fushën e leximeve,zor se i lëshoj pe ndikujt. Jam lexues skrupuloz dhe nuk e lëshoj librin nga dora,nëse më pëlqen.
Kur marrë librin  e QATIP MARËS,nuk kam se si e lëshoj,pa e mbaruar. “Sherr” me timeshoqe:-Mos të duket vetja i ri?Do të hipë tensioni dhe do na hapësh avazae.” -Nuk kam faj unë,por QATIPI që shkruan për një mësues,- mbrohem unë.
“Fajin” e QATIPIT,e “shlyen” POETI SPANJOLL;LORKA që thotë:”Çdo libër është një oborr. Lum ai që mbjellë në atë”oborr”,lule dhe ushqen shpirtin e vet”. Këto fjalë,sikur janë thënë enkas për autorin,QATIP MARA, që jo vetëm e ka kthyer oborrin me llule,po ka bërë që”petalet” e këtyre luleve të flladitin shpirtin e autorit,po se po,por dhe MËSUESIT SHEMBULLOR LEONIADHA DHRAMI nga QEPAROI.
*
Kam shumë arsye që të shkruaj për këtë libër.Së pari,autori i këtij  libri,QATIP MARA,është nga miqtë e mi më të shtrenjtë dhe,së dyti,libri flet për një mësues model. Një model që duhet ndjekur. Unë vet kam punuar mbi dyzet vjet mësues gjuhë-letërsie, dhe,si të thuash,është pakëz si”thirrje” e gjakut. Tek heroi i këtij  libri,paksa kam gjetur veten. Çuditem që paska qenë mëues në MALLAKASTRËN e  egër.ku vetëm”disa çapa” më tej,aty mesviteve ’60-të të shekullit të kaluar kam qenë dhe unë.
Çudia e dytë dhe nuk kam pse mos e them. Në shkollë apo në çdo kolektiv ku punon,rrallë qëllon  që një iks-koleg të të bëhet mik aq i ngushtë,që jo vetëm ta përjetësosh në libër,por ta “klonosh” siç ka bërë QATIP MARA. Kur shoqëria jonë,sa vjen e po bëhet e ftohtë e polare,ja tek të  shfaqet një mësues si LEONIADHA DHRAMI nga QEPAROI që ta jepë zemrën në dorë dhe nuk ke se si mos e bësh shembull atë. LEONIDHA DHRAMI,siç gjykoj unë,përmjet leximit të librit,meriton ato fjalët që thotë BIBLA:-Jezusit nuk i intereson se sa vargje di nga BIBLA,por se si i trajton ti njerëzit.”.Parë me këtë sy,LEONIDHA DHRAMI,është sa i ditur dhe aq njerëzor. Ndjek çdo faqe me kërshëri dhe shoh me sy kritk,çdo çap që hedh ky mësues dhe,tek e vë ballë vetes,them:-Shyqyr që nuk kam qenë nxënës i këtij mësuesi  kaq të mirë,se,kur shoh bukurshkriimn e tij si pikturë,më zë data për shkrimin tim si ato kalagrifet kineze apo si një shkrim doktorësh që askush nuk e lexon., Pastaj,pasi kthiellem,tek shoh sukseset nga një shkollë tek tjetra, më vjen dërmend ajo  që ka thënë RALF WALDO EMERSON:”Njeriu që gjërat e rënda,i bën të lehta,është edukator!”
Në rastin e LEONIDHA DHRAMIT,kjo “EDUKATOR”,do shkruar me gërmë të madhe.