U martua me nje grua shume te bukur … por ç’ndodhi me jeten e tyre!
Disa vite me vone, ndersa burri ishte per tregti jashte shtetit, gruaja e tij semuret rende dhe si pasoje, fytyra e saj shemtohet shume…
Burrin e lajmerojne per semundjen e gruas dhe gjate kthimit ai e lajmeron familjen qe do vonohet per disa dite sepse kishte pesuar nje aksident te rende dhe kishte humbur te dy syte …
Burri kurre nuk do ta shihte gruan e tij si te shemtuar, por do ta mbante ne mendje ate bukuri te meparshme te gruas se tij.
Vazhduan jeten ne harmoni derisa u plaken dhe ndodhi qe gruaja te vdiste e para. Ne diten e varrimit, kur burrat u kthyen nga varrimi, burri i gruas se vdekur u kthye pa e shoqeruar askush, ai ecte i vetem…
Njeri prej te pranishmeve e pyeti:
-Ku shkon?…
-Ne shtepine time…
– Por ti je i verber, nuk sheh… te ndihmoje une???!!!…
-Jo… Une kurre s’kam qene i verber, por ashtu jam shtirur,si i verber tere jeten… qe mos ta lendoj zemren e gruas time te ciles iu shemtua fytyra…
Ajo vdiq e lumtur dhe me ndjenjen se une kurre nuk e pashe te shemtuar, duke menduar se une jam i verber…