Drejtori italian i një banke, i shqetësuar për sjelljen e çuditshme të një punonjësi të tij, punëson një detektiv privat dhe e urdhëron të ndjekë punonjësin e tij për një ditë dhe të monitorojë të gjitha lëvizjet e tij, pasi dyshonte se ishte i përfshirë në biznes të pistë.
Detektivi bën punën e tij, kthehet të nesërmen dhe raporton:
“I dyshuari tërheq një shumë shumë të madhe nga llogaria e tij, normalisht del nga banka rreth mesditës, merr makinën e tij, shkon në shtëpinë e tij për drekë, bën dashuri pasionante me gruan e tij, pi një nga purot e tij të shkëlqyera dhe kthehet në punë.
Dhe drejtori duke marrë frymë lehtësuese:
“Ah, dhe unë po mendoja kush e di se çfarë!!!”
Detektivi, duke qeshur, pyet drejtorin:
“Më falni… mund t’ju drejtohem fillimisht me ti?”
Drejtori tund me kokë dhe detektivi thotë:
“E përsëris: i dyshuari tërheq një shumë shumë të madhe nga llogaria jote, del nga banka normalisht në mesditë, merr makinën tënde, shkon në shtëpinë tënde për drekë, bën dashuri pasionante me gruan tënde, pi një nga purotë e tua të shkëlqyera dhe kthehet në punë!!!!”

Një mëngjes Drejtori i Përgjithshëm i Policisë, duke u takuar me Presidentin e Republikës, u ankua se policia ishte më e tallura.
Presidenti i Republikës më pas përgjigjet duke thënë se është pjesërisht e vërtetë dhe për t’ia vërtetuar këtë, ai thërret policin e ri në roje në fund të korridorit dhe e urdhëron:
“Shko në shtëpinë time për të parë nëse jam atje dhe kthehu këtu për të raportuar.”
Polici bën shenjën e nderimit dhe largohet duke vrapuar.
Pas pak ai kthehet te presidenti dhe thotë:
“Jo, zoti President, ju nuk jeni në shtëpinë tuaj për momentin”
Në këtë moment presidenti i thotë Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë:
“E shihni? Si mund të presësh respekt nga njerëzit kur policët bëjnë budallallëqe të tilla?!”.
Drejtori i Përgjithshëm i përgjigjet:
“Po, keni të drejtë, z. President, por polici që pyete është ende i ri! Ai nuk mendoi se mund t’ju telefononte!!!”

Një polic shkon drejt kutisë së letrave, shikon brenda, mbyll derën dhe kthehet në shtëpi. Pas pak minutash del sërish, shkon te kutia e letrave, shikon brenda, mbyll derën dhe kthehet në shtëpi.

Polici e përsërit këtë sekuencë disa herë, derisa një fqinj, që e kishte parë, e pyet me kureshtje:

“Sot do të duhet të presësh një letër apo paketë shumë të rëndësishme?!”

Dhe polici:

“Jo, është ai kompjuteri i mallkuar që më thotë gjithmonë se ka postë për mua!!!”.

Mësuesja iu thotë nxënësve:

– Në fund të vitit disave prej jush do t’iu lë një kujtim të keq!

-Një nxënës i thotë:

– Fotografinë tuaj?!!!

Duke celebruar një martesë…
– Ti, burrë pa para, dëshiron të marrësh nuse këtë grua të papunë?!
– Po, e dua!
– Dhe ti, një grua e papunë, dëshiron të marrësh një burrë pa para si burrin tënd legjitim?!
– Po, e dua!
– Atëherë, ju deklaroj: Dy të ngordhur urie!!!

Mësuesja e pyet Lenën:

– Lena, a mund të më thuash sa bëjnë 2 + 2?

Lena i përgjigjet:

– Habitem, zonja mësuese, që ti as këtë nuk e ditke!!!

Një fëmijë është në kopshtin zoologjik me nënën e tij:
-“Mami, mami shiko! Ai shimpanze duket si xha Markoja!”
-“Nuk ke pse ti besh keto krahasime, zemra ime, është fyese!”
-“Pse, mami, shimpanzeja kupton?!!”

Spartaku plot entuziazëm i thotë të atit: “Babi, babi sot u afrova notës 10!!”
“Mirë, Spartak: kështu që ke marrë një 9 ose një 8!”- i thotë i ati.
“Jo, baba, shoku im i bankës mori një 10!!!”- thotë Spartaku.

Nëna dërgon Kësulëkuqen në pyll.
Ajo sheh ujkun duke u strukur pas një peme dhe i thotë:
“Përshëndetje ujk, sa sy të mëdhenj që ke!”
Ai ngrihet dhe largohet.
Fakti përsëritet disa herë derisa ujku mërzitet, ai ngrihet dhe përgjigjet:

“Epo, do të më lësh të bëj nevojën në paqe?!!!”

Në një laborator po kryhet një eksperiment unik: një neuron i rritur në trurin e një gruaje transplantohet në trurin e një burri të zakonshëm.
Neuroni, pasi e mori veten nga tronditja e udhëtimit, mbërrin në trurin pritës, shikon përreth dhe kupton se ndodhet në një hapësirë ​​të madhe boshe, ku gjithçka është e errët dhe ka një heshtje trishtuese.
Tepër i shqetësuar, pyet me ndrojtje, me zë të ulët: “Hej… A është ndokush këtu?”
Heshtje!
Gjithnjë e më shumë i shqetësuar dhe i frikësuar ngre tonin: “Iuuhuu! A është ndokush këtu?”
Asnjë përgjigje. Asnjë shenjë jete!
I shkatërruar dhe duke u dridhur, ai rrëzohet për tokë dhe fillon të qajë (sjellje klasike femërore). “Unë do të mbetem vetëm këtu për pjesën tjetër të jetës sime …”
Papritur, një zhurmë… hapash… vjen dikush… dhe është një neuron tjetër! Tepër i emocionuar, i gjori kërcen dhe vrapon për të takuar të sapoardhurin, duke e përqafuar me emocion.
“Hej… qetësohu miku im, qetësohu, çfarë po bën këtu dhe pse po qan?”
“Unë… mbërrita tani… mendova se nuk kishte askënd dhe se do të isha vetëm përgjithmonë…” “Çfarë marrëzie! Ti po flet për një tru mashkulli, kështu që nuk do të gjesh asnjë komunitet tjetër. Ne jemi shumë të shumtë, jashtëzakonisht aktivë dhe me lidhje të ngushta dhe të dendura mes nesh!
“Oh… faleminderit Zotit, sa bukur! Sa i lumtur jam! Por… atëherë ku jeni të gjithë? Këtu kafka është bosh.”
“Oh, asgjë e çuditshme, është gjithmonë kështu: ka një festë poshtë… Unë sapo u ngjita për të kërkuar më tjetër birrë…”

Një zonjë shkon te dentisti dhe i thotë:

– Mirëmëngjesi! është një dhëmb i prishur, dua ta heq pa anestezi, për të kursyer edhe para…

– I përgjigjet menjëherë dentisti.

– Oh, çfarë zonjë e guximshme, natyrisht, është gjë që bëhet!

Sapo e dëgjoi këtë, zonja del nga dera e mjekut dhe thërret të shoqin:

– Zemra ime! Eja, dentisti po të pret!!!

Vogëlushi e pyet babain:
-A është e vërtetë që karotat janë të mira për shikimin?

Babai:
– E sigurt! a ke parë ndonjëherë një lepur me syze?