Një konteshë organizon një drekë me njerëz të rangut të lartë me rastin e ditëlindjes së vajzës së saj. Ditën e drekës ai e kupton që të ftuarit janë 13, kështu që i kërkon një shoku të kërkojë një person tjetër. Teksa mendon se kë të thërrasë, kujtohet për dhëndrin e saj, një person jo shumë i mirë, e merr në telefon dhe i thotë:
– Shiko, duhet të vish me mua në drekë. Por qëndro gjithmonë pranë meje dhe shmangi bisedat që të mos më bësh përshtypje të keqe.
Pas drekës, kontesha fillon të flasë me të ftuarit. Papritur pyet dhëndrin:
– Si e gjete drekën?
Dhe djaloshi i qetë:
– Ahhh… Një drekë vërtet e mrekullueshme që të sjell ndërmend banketet e mbajtura në mensat mbretërore.
Zotëria pranë dhëndrit i jep dy bërryla dhe i thotë:
– Bravo, bravo, vazhdo kështu.
Në këtë moment kontesha e pyet:
– Po të ftuarit që ju duken?
Dhe djaloshi i qetë:
– Njerëz me të vërtetë të lartë, lulja e shoqërisë …
Zotëria pranë tij, gjithnjë e më shumë i mahnitur nga përgjigjet e shkëlqyera, i jep edhe dy bërryla djaloshit, duke e komplimentuar me pëshpëritje. Kontesha vazhdon dhe e pyet:
– Dhe vajza ime … po vajza ime?
Djaloshi i qetë:
– Një vajzë me të vërtetë fantastike … një lule që mund të shihet në një shoqëri ku djemtë nuk kanë më ideale …
Zotëria gjithnjë e më krenar përkrah tij vazhdon të urojë. Kontesha vazhdon dhe e pyet dhëndrin:
– Po ti personalisht çfarë mendon për vajzën time?
Dhe djali i qetë:
– Një fundshpine i çmendur … Do ta shtrija menjëherë …
Zotëria pranë tij, i skuqur në fytyrë, e shtyn dhëndrin duke i thënë:
– Ndreqe shprehjen… Shpejt.
Dhe djaloshi i qetë:
-… sigurisht duke paguar!
Komentet