Një fëmijë bën një pyetje interesante: “A është zemra gjithmonë në të njëjtin vend, apo lëviz herë pas here? A shkon majtas dhe djathtas?”.

Prindi: “Jo, zemra qëndron gjithmonë në të njëjtin vend. Në të majtë”.

Dhe prindi mendon: Por, një ditë, do të rritesh.

Dhe atëherë do të kuptosh se zemra jeton në një mijë vende të ndryshme, pa jetuar askund. Të hyn në fyt kur je emocional. Ose të bie në bark, kur je i frikësuar, ose je i lënduar. Ka raste kur përshpejtojnë rrahjet e zemrës dhe duket se dëshiron të të dalë nga gjoksi. Herë të tjera, megjithatë, ajo ndryshon me trurin. Ndërsa rritesh, do të mësosh ta marrësh zemrën dhe ta vendosësh në duar të tjera. Dhe, më shpesh sesa jo, ajo do të kthehet paksa e mavijosur. Por mos u shqetësoni për këtë. Do të jetë po aq e bukur. Ose, ndoshta, do të jetë edhe më e bukur. Megjithatë, këtë do ta kuptosh vetëm pas një kohe të gjatë. Do të ketë ditë kur mendon se nuk ke më zemër. Nga humbja e saj. Dhe do të luftosh ta kërkosh në një kujtim, në një parfum, në pamjen e një kalimtari, në xhepat e vjetër të një palltoje të vjetëruar.

Pastaj, do të ketë një ditë tjetër. Një ditë pak më ndryshe. Pak e veçantë. Pak e rëndësishme. Atë ditë do të kuptosh se jo të gjithë kanë zemër!!!”