Theodhor Kalluci (i pari, majtas, i ulur), pjesë e Luftëtarit të brezit të artë, i drejtuar nga Hito Hitaj, që e mbylli sezonin 1978-1988 në vendin e dytë, duke humbur titullin vetëm në javën e fundit.
Ne ndeshjen Luftëtari-Partizani 1-1, zhvilluar më 5 nëntor, në tribunën VIP të stadiumit të rikonstruktuar ra në sy prania e Theodhor Kallucit, që të gjithë i flasin shkurtimisht Dhori. Ishte aty, jo thjesht si një legjendë e futbollit gjirokastrit, por si një ish-lojtar i Partizanit për dy sezone.
Në atë ndeshje “Mjeshtrit të Sportit” iu rikthyen emocionet dhe për “Panorama Sport” ai pranoi të rrëfente ekskluzivisht “tradhtinë” e drejtuesve të pushtetit vendor të viteve ’70 sa i takon “degdisjes” nga Gjirokastra në Tiranë.
Dhori, si u bëtë pjesë e Partizanit të viteve 1970- 1972, kush ishin “aktorët” që sollën jo pak pështjellime në jetën tuaj gjatë viteve ’70?
Në vitin 1969 përfundova maturën në gjimnazin “Asim Zeneli”, si një nxënës i mirë, për më tepër me biografi të mirë, me padurim si gjithë të rinjtë prisja të merrja bursë. Në fakt nuk ndodhi kështu, drejtuesit lokalë nuk më lejuan me pretekstin se isha i nevojshëm për ekipin gjatë sezonit 1969-1970. Në një kohë që vitin tjetër prisja të shkoja në shkollë, u zbulua dhe “tradhtia” e drejtuesve. Në mars të 1970 thirrem nga dega ushtarake ku më thonë se duhet të shkoja ushtar. I revoltuar kundërshtova këtë vendim, por më kot.
Pasi iu drejtova drejtuesve: “Pse më mbajtët me fjalë të mira duke më fërkuar kokën?”, përgjigjja e tyre ishte: “Deri këtu e kemi hapin”. Sapo nisnin përgatitjet 1970 më thërret ekipi i Partizanit, gjithnjë përmes “puçit” të drejtuesve të Gjirokastrës. Unë do t’i bashkohesha Partizanit me formulën 1 për 3. Ibrahim Braho lirohet para kohe nga ushtria, duke qenë pjesë e Kuçovës dhe bashkë me të Vullnet Dedej dhe Koto Zile i bashkohen ekipit të Luftëtarit.
Si ia dolët të përshtateshit me Partizanin, pasi pjesë e tij në ato vite kanë qenë emra të mëdhenj, si Panajot Pano, Lin Shllaku e të tjerë?
Me kalimin e muajve, kur u bëra pjesë e Partizanit, rastësisht takohem me grupin e shpresave të Partizanit. Shpresat e asaj kohe drejtoheshin nga Skënder Dede. Në kontaktin e parë trajneri Dede më thotë: “Pse erdhe me vonesë?” dhe unë me droje i përgjigjem: “S’kam ardhur për këtu”. Kjo ishte “tradhtia” e dytë e klubit të Luftëtarit, pasi nuk më kishin njoftuar zyrtarisht se do të isha pjesë e ekipit të shpresave të Partizanit, pasi çdo gjë ndodhi brenda një harku të shkurtër kohor. Megjithatë, pavarësisht këtyre peripecive me ekipin e shpresave të Partizanit mbahem mend si golashënues, numri i të cilëve nuk më kujtohet.
U ambientova në sezonin 1970-1971, edhe pse nuk isha me aktivizim të plotë, pavarësisht se isha golashënuesi i dytë më i mirë i ekipit me 7 gola, pas të madhit Panajot Pano. Deri këtu gjithçka mendoja se ishte në rregull, derisa erdhi sezoni tjetër, 1972, ku nuk gjeta vendin, mënyrën dhe trajtimin e duhur.
Çfarë ju shtyu të largoheshit nga Partizani dhe pse këmbëngulët për “divorcin”?
Nisur nga mosaktivizimi i plotë dhe mospjesëmarrja ime në Kupën e Kampioneve, pasi siç dihet Partizani u shpall kampion në vitet 1970-1971, kërkova pranë Ministrisë së Mbrojtjes të transferohesha si ushtar dhe të luaja pranë ekipit të vendlindjes, Luftëtarit. M’u mohua gjithçka, me absurdin se unë nuk paskësha qenë në rolin e ushtarit, por isha regjistruar si student i Shkollës së Bashkuar.
As vetë nuk arrita ta besoja trillin e radhës, edhe pse listova disa nga arsyet e largimit nëpërmjet një firme që edhe sot me plot gojën mund të them se nuk ishte e imja, përfundimisht mbeta te Partizani. Sezoni i dytë rrodhi normalisht te Partizani, megjithatë unë prapë bëra një kërkesë që të largohesha nga Partizani dhe paradoksi tjetër është se do të largohesha si oficer i dalë në lirim, pa mbaruar asnjë shkollë. Këto janë pengjet e mia, që e kanë zanafillën që nga drejtuesit e Luftëtarit, deri tek ata të Partizanit.
Do të isha hipokrit po të mohoja përkrahjen dhe mbështetjen që më kanë dhënë të gjithë te Partizani dhe pse ishin më të mëdhenj se unë në moshë. Këtu do të veçoja të mëdhenjtë Panajot Pano dhe Lin Shllaku. Nuk mund të harroj dhe shokët e dhomës, Bujar Cani (i cili nuk jeton më), Jovan Shandro, Fatmir Ismaili dhe më vonë Mitat Shehun. Kjo ishte historia ime te Partizani, shkova si ushtar i imponuar dhe u lirova si oficer.
Nga e majta në të djathtë (lart), Dh.Kalluci, Lamaj, Liti, Shoni, Gj.Kalluci, Boni; Shameti (poshtë), Çabeli, Angoni, Grabova dhe Bellai. Ish-futbollistë të viteve ’70-’90 të Luftëtarit, në një takim miqësor të zhvilluar mes tyre gjatë dy viteve më parë në Gjirokastër.
Ju pohoni se keni qenë golashënuesi i dytë më i mirë i Partizanit, pas Panajot Panos. Po kur jeni ndeshur ndaj Luftëtarit, keni shënuar ndonjë gol?
Ekipit të shpresave të Luftëtarit i kam shënuar disa gola, por ekipit të parë jo. Këtë e kam peng të jetës, jo se kam dashur të ndëshkoj Luftëtarin, por ata që më degdisën dhe më mohuan rininë time, duke më mohuar të drejtën e shkollës së lartë. M’u krijua mundësia gjatë një ndeshjeje të luajtur në Tiranë në sezonin 1970-1971, ku përballë të madhit Ksenofon Caro nuk shënova dhe menjëherë më zëvendësuan pas një minute.
Ishte trajneri Loro Boriçi, ai i cili pas ulëritjes së Petrit Dumes (ministrit të Mbrojtjes) kërkoi menjëherë zëvendësimin tim. Largimin nga Partizani, pas insistimit tim, ia detyroj Bejkush Birçes si dhe Beqir Ballukut. Pasi kishte marrë vesh insistimin tim për t’u larguar nga Partizani, nëpërmjet trajnerit Bejkush Birçe, i cili kur shkuam në Vlorë drejtonte Flamurtarin, dhe djalit të tij Vladimir Balluku mësova se nga goja e Ballukut ishte thënë: “Boll i kemi rënë në qafë atij djali”.
Dhori, e lëmë pas të shkuarën dhe i rikthehemi të sotmes. Çfarë keni menduar kur shikonit Luftëtarin kundër Partizanit, në një ndeshje që u mbyll pa fitues?
Së pari, më duhet të them se të tillë atmosferë kisha kohë që se kisha përjetuar në Gjirokastër, ndërsa për sa i përket takimit mund të them se barazimi ishte rezultati më i drejtë. Futbolli i sotëm nga ai i mëparshëm ka shumë ndryshime, por për një gjë mund të them se veprimet e sulmuesve janë shumë të lexueshme nga mbrojtësit. Kjo është një e metë e të gjithë futbollit shqiptar, të paktën për këtë fazë të parë.
Çfarë përshtypje ju lë ky Luftëtar?
Nuk mendoj se Luftëtari është i rrezikuar këtë kampionat, pasi ka një trajner të mirë dhe shumë të besueshëm. Nisur nga kontingjenti që ka, mbështetja financiare e presidentit, por edhe futbollistët aktualë, të cilët më duken shumë korrektë, besoj se do të shohim një ekip shumë argëtues. Fillimisht trajneri e mori pak me frikë garën pasi nuk e njihte futbollin shqiptar, por me kalimin e javëve ai është me këmbë në tokë.
Që Luftëtari të sigurojë mbijetesën me kontingjentin aktual mund t’ia dalë apo ka nevojë për ndërhyrje të tjera?
Duke qenë se janë vetëm 10 skuadra dhe në klasifikim janë afër mendoj se Luftëtari ka domosdoshmëri afrimin e një sulmuesi që të tërheqë përpara, 1 mesfushori, ndoshta edhe 2, pasi mesfushorët lodhen, dëmtohen më shumë se të tjerët si dhe penalizohen me kartonë. Mirë do të ishte që edhe në mbrojtje të kishte freskim. Duke pasur parasysh se kampionati është i gjatë dhe shumë i fortë edhe porta duhet të marrë një tjetër portier, i cili të jetë i gatshëm që në ndeshjen e parë, këtu nuk duhet mohuar dhe puna e Mirakës.
Cilën skuadër shihni si më të avantazhuar si fituese të titullit kampion?
Skuadrat potenciale për mendimin tim janë Partizani dhe Skënderbeu, por gjithçka mund të ndodhë në futboll, siç ndodhi vjet në Angli me “hirushen” Leiçester.
Kush është Theodhor Kalluci
Legjenda e futbollit gjirokastrit, Theodhor Kalluci, ka lindur më 1 prill të vitit 1951 në qytetin e gurtë. Karrierën e nisi me ekipet e moshave të Luftëtarit dhe për herë të parë me të rinjtë u angazhua më 25 shtator të vitit 1965. Më pas u grumbullua me ekipin e parë të Luftëtarit, më 15 dhjetor 1967, teksa debutoi në një ndeshje miqësore ndaj Teutës. Deri në vitin 1970 ka qenë pjesë e skuadrës gjirokastrite, për të kaluar më pas te Partizani, ku u aktivizua për dy vite radhazi.
Në sezonin 1970-1971 u shpall kampion me të kuqtë e kryeqytetit. Kalluci u rikthye te Luftëtari në verën e vitit 1972, për të luajtur me bluzinjtë deri në vitin 1982, kur dhe i dha fund karrierës. Në sezonin 1972-1973, ishte golashënuesi i dytë më i mirë i kampionatit me 16 gola, dy më pak se Ilir Përnaska i Dinamos. Në sezonin më të mirë të ekipit gjirokastrit, pikërisht 1977-1978, ku Luftëtari ishte nënkampion, Kalluci bëri njëkohësisht edhe detyrën e zv.trajnerit, duke qenë krahu i djathtë i Hito Hitajt.
Pasi i dha fund karrierës në vitin 1982, Kalluci vazhdoi si zv.trajner te Luftëtari deri në vitin 1988. Më pas, nga viti 1993-1995 drejtoi ekipin e parë të Luftëtarit në Kategorinë Superiore, duke u renditur në vendin e pestë në kampionat. Që prej largimit nga Luftëtari si trajner, Kalluci iu përkushtua skuadrave të moshave në Gjirokastër.
Ndërkohë, si lojtar është grumbulluar nga Kombëtarja shqiptare në vitet 1973-1974, teksa është aktivizuar vetëm në një takim, Shqipëri-Finlandë 1-0. Për fatin e tij të keq dhe të brezit të vitlindjes 1951, me urdhër së qeverisë së kohës, Kombëtarja qëndroi 4 vite pa u përfaqësuar në arenën ndërkombëtare, pikërisht pas një humbjeje nga Gjermania Lindore.
Berat Gjimshiti luajti në fundjavë ndeshjen e tij të 200 me fanellën e Atalantës, duke qenë pjesë e sfidës në ët cilën skuadra e tij mori kreun e klasifikimit të kampionatit.
Një arritje e rëndësishme për mbrojtësin, i cili është kthyer në një element shumë të rëndësishëm të këtij klubi, me statistikat që tregojnë qartësisht përse. Rezulton se që nga viti 2019 e deri më sot, ai ka koleksionuar 600 duele ajrore të fituara, 392 topa të vjedhur ndaj kundërshtarëve, 257 pasime të ndaluara dhe 790 duele në tokë të fituara.
Në këtë mënyrë, ai është lojtari i cili ka numrin më të lartë të statistikave të përgjithshme në krahasim me të gjithë shokët e repartit të mbrojtjes, ndërsa në dy sezonet e fundit, rezulton se ka qenë numri 1 brenda skuadrës në secilën prej këtyre statistikave.
Ekipi Kombëtar i Kosovës në fotografinë zyrtare para fillimit të ndeshjes Rumani – Kosovë, në stadiumin e Bukureshtit | Foto: FFK
Federata e Futbollit të Kosovës ka publikuar kalendarin e ndeshjeve, që Kombëtarja e Kosovës do t’i zhvillojë gjatë kualifikimeve për Kampionatin Botëror të Futbollit, i cili mbahet më 2026 në SHBA, Meksikë e Kanada.
Kosova garon në Grupin B, ku ndodhen edhe Zvicra, Suedia e Sllovenia.
Sipas FFK-së, dardanët këtë cikël kualifikues e nisin më 05.09.2025 si mysafirë kundër Zvicrës dhe tri ditë më pas ballafaqohen në shtëpi me Suedinë.
UEFA ka konfirmuar kalendarin e plotë të ndeshjeve, që do të luhen në kuadër të kualifikueseve për Botërorin 2026. Serbia do ta nisë rrugëtimin e saj kundër Shqipërisë në stadiumin “Arena Kombëtare.
Ky takim, më 7 qershor të vitit 2025 në orën 20:45, do të luhet pa praninë e tifozëve serbë. Kjo pasi UEFA ka dënuar federatën serbe, që dy ndeshjet e ardhshme në transfertë t’i luajë pa tifozë.
Udhëtimi i parë ndodhi të jetë në Tiranë. Ndërkohë nuk dihet nëse tifozët kuqezi do të lejohen në Serbi.
Kjo për shkak të incidenteve të 10 viteve më më parë, që ndodhën në Beograd. Dhe pse tifozët shqiptarë mungonin, sërish trazirat e serbëve sollën ndërprerjen e ndeshjes, që më pas u fitua 0-3 në tavolinë nga Shqipëria.
Shqipëria zbuloi ditën e sotme kundërshtarët me të cilët do të përballet në kualifikueset e Botërorit. Shorti i vuri përballë kuqezinjtë me Anglinë, Serbinë, Letoninë dhe Andorrën në Grupin F.
Rrugëtimin skuadra e Silvinjos do ta nisë të premten e 21 marsit në orën 20:45 në transfertë. Pas 3 ditësh, më 24 mars, Shqipëria do të luajë ndeshjen e parë në shtëpi ndaj Andorrës, në orën 20:45.
Dy ndeshjet e radhës janë në qershor 2025. Ndeshja Shqipëri – Serbi do të luhet më 7 qershor, në orën 20:45. Pas 3 ditësh, më 10 qershor, kuqezinjtë do të udhëtojnë në transfertë për t’u përballur me Letoninë. Takimi do të luhet në orën 20:45.
Në shtator, skuadra kuqezi do të luajë vetëm një ndeshje në shtëpi. Takimi Shqipëri – Letoni do të luhet më 9 shtator, në orën 20:45.
Edhe në tetor, në program është vetëm një ndeshje në transfertë. Ndeshja Serbi – Shqipëri do të zhvillohet më 11 tetor, në orën 20:45.
Shqipëria do të mbyllë rrugëtimin në kualifikueset e Botërorit 2026 në muajin nëntor. Sfida Andorrë – Shqipëri do të luhet më 13 nëntor, në orën 20:45.
Ndeshja e fundit do të luhet në stadiumin kuqezi “Arena Kombëtare”. Supersfida Shqipëri – Angli do të luhet më 16 nëntor, në orën 20:45.
“The Sun” ka pasqyruar situatën në grupin K për kualifikueset e Botërorit 2026.
Aty ndodhet Anglia, të cilës goglat i rezervuan përballë Shqipërinë, Letoninë, Andorrën dhe Serbinë.
Këto të fundit raportohen dhe si testi i vështirë duke i bërë kështu “dalje” kuqezinjve të Silvinjos. Kujtojmë se Shqipëria në të gjashtë përballjet me Anglinë njeh vetëm humbje.
Media britanike ka prekur rivalitetin mes Shqipërisë dhe Serbisë. Në pasqyrimin e saj tregon dhe për situatat e fundit që kanë ndodhur dhe pse të dyja përfaqësueset nuk kanë qenë duke u ndeshur bashkë.
“The Sun” ka krijuar një sondazh ku pyet ndjekësit e saj, për rivalin më të vështirë të grupit. Me 72.3% votuesit kanë zgjedhur Serbinë. Shqipëria ka 17% të votave, ndërsa Andorra 7.3% dhe Letonia 3.4%. Panorama
Anglia është një nga kundërshtarët e Shqipërisë në grupin K, për kualifikueset e Botërorit 2026. Trajneri Tuhel ishte i pranishëm në Zyrih, ndërsa më pas një video u postua me mesazhin e tij drejtuar tifozëve.
“Përshëndetje të gjithë tifozët anglezë, sot ishte një ditë emocionuese. E dimë grupin tonë, katër kundërshtarë të fortë si Serbia, Shqipëria, Letonia që është një sfidë e re për ne, dhe Andorra.
Mezi pres të filloj në janar dhe mezi pres t’ju shikoj në mars ku do të luajmë ndeshjet e para. Të vazhdojmë bashkë. Përshëndetje më të mira nga Zyrih, shihemi së shpejti”, shprehet Tuhel.
Datat e sfidave nuk janë vendosur akoma. Çfarë dihet është se ky rrugëtim nis në mars dhe mbyllet në nëntor.
Nico Elvedi i Zvicrës në duel me Strahinja Pavloviqin e Serbisë gjatë një ndeshjeje të Ligës së Kombeve, tetor 2024.
Shtëpia e futbollit evropian, UEFA, e ka dënuar të premten Federatën e Futbollit të Serbisë për sjellje raciste të tifozëve serbë në dy ndeshje të Ligës së Kombeve, përfshirë për përpjekjet e tyre për ta djegur flamurin e Shqipërisë në Zvicër.
Vendimi u bë i ditur të premten, pak orë pasi shorti i FIFA-s i vuri Serbinë dhe Shqipërinë në të njëjtin grup kualifikues për Kupën e Botës 2026 – që nënkupton se ato do të përballen ndërmjet veti dy herë, vajtje-ardhje.
Të hënën, komiteti ekzekutiv i UEFA-s pritet të konfirmojë se Serbia dhe Shqipëria do ta organizojnë bashkërisht Kampionatin Evropian të futbollit për nën 21-vjeçarët në vitin 2027.
Gjatë ndeshjes Zvicër –Serbi në nëntor, tifozët serbë u xhiruan duke tentuar t’ia vënë zjarrin një flamuri të Shqipërisë.
Kombëtarja zvicerane ka futbollistë që kanë lidhje familjare me Shqipërinë apo Kosovën, përfshirë kapitenin e saj, Granit Xhaka.
UEFA tha se komiteti i saj disiplinor e akuzoi Federatën e Serbisë për “sjellje raciste dhe/apo diskriminuese” në Zvicër, më 15 nëntor, si dhe në shtëpi kundër Danimarkës tri ditë më vonë.
UEFA tha se ia ndaloi federatës serbe të shesë bileta për dy ndeshjet e ardhshme të kombëtares jashtë vendit në garat e UEFA-s, si dhe e urdhëroi t’i mbyllë pjesë të stadiumit për dy ndeshjet e ardhshme në shtëpi.
UEFA gjithashtu e ka gjobitur federatën serbe me 173.000 euro në total.
Serbia është dënuar nga UEFA edhe në të kaluarën për incidente të ngjashme.
Ndeshjet mes Serbisë dhe Shqipërisë në kualifikimet e vitit të ardhshëm për Kupën e Botës do të jenë të parat prej se ato u takuan në kualifikimet për Kampionatin Evropian të vitit 2016.
Ndeshja në Beograd në tetorin e vitit 2014 u braktis në mënyrë kaotike, pas futjes së një droni që barte një flamur nacionalist shqiptar mbi fushë. REL
Shqipëria është në Grupin K, bashkë me Anglinë, Serbinë, Letoninë dhe Andorrën, në kualifikueset e Botërorit 2026. Tifo-grupi “Tifozat Kuq e Zi”, menjëherë pas hedhjes së goglave, nuk kanë hezituar që të bëjnë një postim në rrjetet sociale.
“A jemi live”- shkruan TKZ, përkrah fotos përkatëse. Tifozët e kombëtares premtojnë spektakël në kualifikuese, duke i ndihmuar kuqezinjtë për objektivin madhor, kualifikimin në Botëror.
Bajer Leverkusen mposhti të martën 1-0 Interin në Ligën e Kampionëve. Goli i Nordi Mukiele në minutën e fundit të ndeshjes i dha tri pikë “Aspirinave”, duke bërë që italianët të pësojnë humbjen e parë pas gjashtë ndeshjeve në këtë turne. Nëse lëmë pas Mukiele, që si autori i golit të vetëm u shpall lojtari i ndeshjes, një rol kyç në mesin e fushës për gjermanët kishte edhe Granit Xhaka. Mesfushori shqiptar “fiku” rivalët me performancën e tij dhe sipas “SofaScore” me notën 7.9 është futbollisti i dytë më i vlerësuar i takimit.
Xhaka bëri 113 prekje, ndërsa nga 104 pasime ai kompletoi 98, me 94 përqind saktësi. Ai kishte katër topa të gjatë të saktë, ndërsa fitoi katër nga katër duele. Mesfushori shqiptar kishte edhe dy pasime kyçe dhe një ndërhyrje të saktë. Pas ndeshjes Graniti tha se duhet të punojnë për të marrë të tjera pikë. “Të gjithë duhet të punojmë shumë deri në Krishtlindje. Ne kemi nevojë për pikë, nëse luajmë në mënyrë kaq të kontrolluar, fitojmë ndeshje. Ndaj Interit ishim totalisht dominuese. Është fakt që ata nuk e goditën në asnjë rast portën tonë”, tha Xhaka. Bajer Leverkusen grumbullon 13 pikë në renditje.
VLERËSIMI NGA KLINSMAN – Ndërkohë legjenda gjermane, Jyrgen Klinsman, e ka lavdëruar mesfushorin shqiptar, Granit Xhaka. Klinsman deklaroi se Xhaka jo vetëm në fushë, por edhe në dhomat e zhveshjes është lider. Kështu ka raportuar të martën për “Bild”. 60-vjeçari ka shtuar se Xhaka është prej futbollistëve kryesor te skuadra e Bajer Leverkusenit. “Kur vjen puna për të udhëhequr ekipin, askush nuk është si Granit Xhaka.
Ai është lideri, futbollisti kryesor në dhomat e zhveshjes. Pa dyshim edhe Florian Virc po bëhet një futbollist gjerman i jashtëzakonshëm”, ka thënë Klinsman. Xhaka është duke e kaluar edicionin e dytë te skuadra e drejtuar nga trajneri Ksabi Alonso. 32-vjeçari në sezonin e parë me klubin gjerman e fitoi titullin e kampionit në Bundesligë, Kupën dhe Superkupën e Gjermanisë, sikurse ishte finalist edhe në Ligën e Europës. Graniti është i lidhur me “Aspirinat” deri në verën e vitit 2028.
Futbollisti i Vushtrrisë, Erjon Morina, ka ndërruar jetë pasi për më shumë se një muaj ka qenë në gjendje të rëndë shëndetësore.
Lajmin e hidhur për vdekjen e 22-vjeçarit e ka dhënë babai i tij përmes një postimi në rrjetet sociale.
“Ylli babit ike ne qiell. Na thave zemrat Erjon! Do jetojme te ngrysur me kujtimet me te bukura per ty! Do jesh ylli qe do na ndriç gjithmonë”, ka shkruar Ilir Morina.
Në fund të tetorit, Morina kishte mbetur i shtrirë në fushë gjatë stërvitjeve me Vushtrrinë. Më parë kishte luajtur edhe te Prishtina e Drenica.
FIFA ka konfirmuar se Arabia Saudite do të jetë organizatore e Kupës së Botës 2034. Kjo është arritja më e fundit e mbretërisë së pasur në naftë, e cila ka bërë shpenzime masive për sportet të nxitura nga Princi i kurorës Mohammed bin Salman.
Vendimi vjen pas një periudhe 15-mujore përgjithësisht jotransparente, gjatë të cilës presidenti i FIFA-s, Gianni Infantino e orientoi procesin drejt Arabisë Saudite pa një vend tjetër kandidat dhe pa pranuar pyetje.
Sipas grupeve të të drejtave të njeriut vendimi do të vendosë në rrezik jetët e punëtorëve emigrantë. FIFA dhe zyrtarët sauditë thonë se organizimi i kupës 2034 do të përshpejtojë ndryshimin, duke sjellë ndër të tjera edhe më shumë liri dhe të drejta për gratë.
Spanja, Portugalia dhe Maroku do të jenë mikpritës të përbashkëta të turneut të vitit 2030, ka konfirmuar FIFA. Tre ndeshje në turneun e vitit 2030 do të zhvillohen gjithashtu në Argjentinë, Paraguaj dhe Uruguai për të shënuar 100 vjetorin e kompeticionit.
Mikpritësit për të dy Kupat e Botës u konfirmuan në takimin e jashtëzakonshëm të Kongresit të FIFA-s. Të 211 vendet anëtare të FIFA-s u përfaqësuan në takim përmes një takimi në internet të organizuar nga zoti Infantino në Zyrih.
Vendimi për t’i dhënë Arabisë Saudite, Kupën e Botës 2034 pritet të sjellë gati një dekadë vëmendje të shtuar ndaj ligjeve saudite të punës dhe trajtimin e punëtorëve, përgjithësisht nga Azia Jugore, që nevojiten për të ndërtuar dhe përmirësuar 15 stadiume, së bashku me hotele dhe rrjete transporti, përpara mbajtjes së kupës me 104 ndeshje.
Një prej stadiumeve është planifikuar të jetë 350 metra mbi nivelin e tokës në Neom – një qytet modern që nuk ekziston ende – dhe një tjetër që do të ketë emrin e princit të kurorës, është projektuar të ndërtohet në një kodër 200 metra të lartë pranë Riadit.
Gjatë procesit, FIFA pranoi një shqyrtim të kufizuar të gjendjes së të drejtave të njeriut në Arabinë Saudite, që u kritikua gjerësisht këtë vit në Kombet e Bashkuara.
Aktivistët dhe grupet e të drejtave të njeriut saudite dhe ndërkombëtare e paralajmëruan FIFA-n se nuk ka nxjerrë mësime nga përgatitjet shumë të kritikuara të Katarit për të organizuar Kupën e Botës 2022.
Mbretëria planifikon të shpenzojë dhjetëra miliarda dollarë për projekte të lidhura me Kupën e Botës, në kuadrin e projektit të gjerë të princit të kurorës, Vizioni 2030, që synon të modernizojë shoqërinë dhe ekonominë saudite. Në thelb të projektit janë shpenzimet për sportet nga Fondi për Investimet Publike prej 900 miliardë dollarësh, të mbikëqyrur nga princi. Kritikët e kanë quajtur një “pastrim nëpërmjet sporteve” të reputacionit të mbretërisë saudite.
Princi ka ngritur lidhje të afërta pune me zotin Infantino që nga viti 2017, duke zgjedhur përafrimin në vend të konfrontimit, siç ndodhi gjatë projektit të debatueshëm të golfit LIV.
Rezultati për Arabinë Saudite dhe FIFA-n ishte përparimi pa pengesa drejt miratimit të organizimit të Kupës së Botës 2034, me kundërshti të pakëta nga zyrtarët e futbollit dhe përgjithësisht nga lojëtaret e futbollit për gratë. Investimet e vazhdueshme saudite për futbollin ndërkombëtar pritet të rriten.
FIFA krijoi një kategori të re më të lartë sponsorësh për Kupën e Botës, për firmën shtetërore të hidrokarbureve Aramco. Gjithashtu, financimet saudite pritet të mbështesin Kupën e Botës 2025 në Shtetet e Bashkuara, një projekt në të cilin është përfshirë personalisht zoti Infantino.
CONCACAF, një konfederatë për futbollin në Amerikën Veriore, nënshkroi një kontratë disavjeçare me Fondin saudit të Investimeve Publike. Stadiumet saudite mirëpresin organizimin e lojërave për Italinë dhe Spanjën për kampionatin Super Cup, si dhe gati 50 federata anëtare të FIFA-s kanë nënshkruar marrëveshje me federatat saudite.
Klubet saudite të futbollit, në pronësi të Fondit të Investimeve Publike, kanë bërë shpenzime të mëdha gjatë dy viteve të fundit për blerjen dhe pagesat e lojëtarëve si Cristiano Ronaldo, Neymar, Karim Benzema dhe Sadio Mane, duke futur kështu qindra miliona dollarë në futbollin evropian.
Kjo influencë ka qenë thelbësore gjatë bisedimeve për të rënë dakort se në cilët muaj do të zhvillohet Kupa e Botës 2034. Periudha nëntor-dhjetor që u shfrytëzua nga Katari në vitin 2022 për të shmangur të nxehtin ekstrem të verës, komplikohet për vitin 2034 nga muaji i shenjtë i Ramazanit që vazhdon deri në mesin e dhjetorit. Gjithashtu, në atë periudhë Riadi pritet të organizojë edhe Lojërat Aziatike.
Një opsion i mundshëm dhe ndoshta më i përshtatshëm për klubet dhe kampionatet evropiane do të ishte janari 2034, pasi Komiteti Olimpik Ndërkombëtar tha se nuk shikon probleme për shkak të afërsisë me mbajtjen në shkurt 2034 të Lojërave Dimërore Olimpike në Salt Lake City, Utah, të Shteteve të Bashkuara. Komiteti Olimpik Ndërkombëtar ka arritur dhe një marrëveshje të rëndësishme komerciale me Arabinë Saudite për organizimin e Lojërave të reja Olimpike Esports.
6 muaj pa prekur fushën me këmbë në një ndeshje zyrtare në Premier League ishin një përjetësi për Armando Brojën. Merr fund makthi për “bomberin” kuqezi, me Brojën që bëri debutimin zyrtar me fanellën e Everton në sfidën kundër Wolves.
Armando Broja u hodh në fushë në minutën e 83-të pasi Everton kishte mbyllur llogaritë me “ujqërit” teksa kryesonte 4-0. Brojës i mjaftuan pak minuta në fushë për të treguar të gjithë potencialin e tij shpërthyes.
Në përfundim të ndeshjes, Broja mori duartrokitjen e tifozëve dhe të gjithë lojtarëve të Everton, ndërsa sulmuesi kuqezi nuk e fshehu gëzimin për rikthimin e tij në fushë pas një pauze kaq të gjatë:
“Përshëndetje të gjithëve, përshëndetje tifozëve të Evertonit. Faleminderit shumë që erdhët në ndeshjen time sot, jam i lumtur që u riktheva nga dëmtimi dhe të jem në fushë, është një moment shumë i veçantë për mua. Jam shumë i lumtur për rikthimin, ishte një fitore e mrekullueshme. Do jemi sërish të shtunën dhe ju presim ndaj Liverpulit. Faleminderit shumë që erdhët, do të thotë shumë”, u shpreh Broja.
Jo vetëm fitorja 4-0, trajneri Sean Dyche u shfaq i kënaqur edhe për rikthimin e Armando Brojës: “Në thjesht dëshironim ta përfshinim në lojë. Ai ka pritur një kohë të gjatë, ka punuar shumë, shumë fort”, u shpreh trajneri i Everton.bw
Komentet