Jetë e vështirë…- tha njeriu.
Jo, – tha Zogu,
Jo.- tha Qeni,
Jo.- tha Miu

Jetë e vështirë është kjo e jona,-tha zogu,

Gjithmonë në fluturim
duke kërkuar ushqim.

Jetë të vështirë kemi ne.-Tha qeni,
duke angullirë, i lidhur me zinxhirë,
tek cepi i avllisë.-
Nje jetë qeni. Pa kuptim.
Në shërbim të jetës sate, o njeri,
gjer në vetëmohim.

Jetë e vështirë është kjo e jona,
-përsëriti njeriu.

Jo.-iu përgjigj miu.
-Gjithë jeta nëpër kanale
të errëta, plot lagështirë
ndërkohë që ti o njeri,
e kalon jetën si zotni,
në apartamentet e ngrohta
e plot ushqime dhe dritë.
si Zot e Perëndi…

Kaq tha miu, dhe përsëri
u fut në vrimën e tij
duke qarë me lot
e duke u lutur sic lutet njeriu:
“Bukën e përditshme epna o Zot.”

Rrutullupë
Lart,
poshtë
Poshtë,
lart.
Ndalon në kryqëzim
Njeriu pa drejtim.

Në semafor
I shkel syrin
Njeriu jeshil..

Kaloni fëmijë, kaloni,
kaloni vetura,
në rrugën pa kthim,

Lart
poshtë,
poshtë
lart.
Ecën njeriu pa drejtim

Në semafor i shkel syrin
Njeriu jeshil

Je Gei

Djalosh i veshur si vajzë
Je gei?
O. Kej!

Gjersa dielli na ngroh të gjithëve
ty edhe mua
Nuk të urrej,
dhe as të dua.

Vesi yt është njerëzor për mua.
ka plot vese të tjera njerëzore,
më të egra
dhe më mizore.

Djalosh që mban në vesh një veth
dhe një varse ne qafë
natyra të ka krijuar…
të mos riprodhosh
sic prodhoi molla,
për Adamin, frytin e mallkuar.

Unë nuk të urrej,
por dhe nuk të dua