Rreth 26 vite histori post-komuniste e Shqipërisë dhe gjëndja e mjerueshme e shoqërisë dhe institucioneve shqiptare është ende cështje diskutimesh nga partnerët tanë strategjikë, fqinjët tanë mbështetës dhe organizatat integruese Euro-Atlantike. Forcat politike aktuale, dhe sidomos ato me histori pluraliste, deri diku, kane dështuar të jenë promotorë të ndryshimit dhe të implementimit të reformave të domosdoshme për ta nxjerrë Shqipërinë nga kriza 26 vjecare e tranzicionit pa fund. Mungesa e vizionit politik amalgamuar me korrupsionin e tejsakajshëm, drejtësinë e pa drejtë dhe c’balancimin e pushteteve po e zhysin më thellë vendin në baltën e krimit, drogës , dhe mjerimit.
Në këto kushte, fakte të pa mohuemshme të realitetit shqiptar, reformimi I partive politike për të adresuar situatën alarmante duhej të bëhet prioritet. Situata e pa precedent e vendit kërkon zgjidhje të pa precedent, kërkon zgjidhje jo tradicionale dhe koalicione politike jo konvencionale.
Marrëveshja Rama-Basha ishte hapi I parë jo tradicional në këtë drejtim dhe u tregua qartë që të dy Liderit Politikë luftën politike nuk e kanë tashmë me njëri tjetrin por e kanë me mungesën e institucioneve integruese, mungesën e një administrate të qëndrueshme apolitike, mungesën e seriozitetit me partnerët tanë strategjikë dhe korrupsionin galopant që është bërë mburojë e krimit të organizuar dhe drogës.
Të gjitha më sipër ishin kërkesat e Çadrës së lirisë apo Republikës së Re të promovuar nga Lideri I Partisë Demokratike Lulëzim Basha. Mbështetësit e PD dhe të gjithë atyre në cadër që cdo ditë përballeshin me realitetin e hidhur shqiptar dhe me kurajë e me të drejtë protestonin për ndryshim, a kishin bërë ndonjëherë pyetjen se ikja e Ramës a do të ishte vallë alternative fituese?
Kush do të fitonte? Çfarë do të fitonin? A mos vallë problemet dhe hallet e cadruesve apo dhe të githë shoqërisë shqiptare do të zhdukeshin si me magji me ikjen e Ramës? Cili do të ishte “End game” i forcës politike që ata mbështesnin? Kënaqësia e fitores imagjinuar si një vend pune në administratë deri sa kohë forca politike të jetë në pushtet nuk është reale. Është një makth 4 vjecar që kur I vjen fundi është më I tëmërrshëm se gëzimi I fitores!
Fituesit e vërtetë do të ishin një grusht politikanësh që për hir të konjukturave politike do emëroheshin dhe fillonin vjeljen e fruteve të pushtetit pa u shqetësuar për idelet e cadrës apo të Republikës së Re.
Basha dhe Rama e kanë kuptuar këtë! U desh ndërhyrja perendimore për tua bërë akoma më të qartë! Opozita e re do të jetë klasa politike me sistemin! Deri në konsolidimin e sistemit, konsolidimin e shtetit dhe administratës shtetërore apolitike, për hir të Shqipërisë dhe Shqiptarëve duhet konsensusi mbarë politik, duhen koalicione jo tradicionale për të bërë shtet dhe shkëputur njëherë dhe përgjithmonë nga perversiteti periodik katër apo tetë vjecar.
Edi Rama në përfundim të zgjedhjeve falenderoi Lulëzim Bashën që vendosi Shqipërinë mbi interest e ngushta politike. Ky është modeli I Liderit perendimor, dhe ky duhet të jetë modeli I Liderit të njw force politike progresiste.
Lufta që po I bëhet sot Lulëzim Bashës brenda partisë është luftë interesash të ngushta personale.Është lufta midis së vjetrës politike, që për 26 vite me rradhë dështoi për ta nxjerrë Shqipërinë nga skamja dhe mjerimi, dhe së resë progressive që ka kuptuar së fundmi se Shqipëria dhe intersat kombëtare janë mbi PD-në dhe mbi cdo forcë politike. Së fundmi Liderat e forcave më të mëdha politike kuptuan që interesi imediat i forcave politike që përfaqësojnë nuk është tepsia por shteti I kosoliduar, administrata , reformimi I gjyqësorit dhe balanca e drejtë e pushteteve. Për këtë ata janë të gatshëm të dalin nga kornizat partiake dhe të ofrojnë zgjidhje reale.
Të gjithë kundërshtarët e Bashës flasin që Basha shkatërroi PD-në, shkatërroi partinë që ata dreri tani e mbanin gjoja me thonj. Shumë flasin me një gjuhë vulgare që nuk tregon tjetër vecse mungesë alternative nga ana e tyre. Deri tani askush nuk ka folur se cfarë do të bëjë për Shqipërinë dhe Shqiptarët por me fraza shabllone dhe të thata pretendojnë se do udhëheqin partinë pëer implementuar idealet e Dhjetorit. Cilat janë idealet e Dhjetorit? Shqipëria apo Partia?
Çfarë bënë këta Dhjetoristë sa herë PD ka dalë në opozitë dhe mijra mbështetës janë hedhur rrugëve të papërfaqësuar dhe me pasigurinë e jetës së tyre dhe familjeve të tyre? Çfarë bënë këta baballarë dhe nëna të PD-së kur imponuan, ju lutën dhe mbështetën Z. Basha të merrte drejtimin e PD-së dhe mbështetësit e alternativës Olldashi u shpallën armiq brenda partisë dhe u zhveshën nga të gjitha funksionet organizative?
Zoti Basha duhet të vazhdojë të drejtojë Partinë Demokratike. Humbja e thellë e kësaj partive nuk është vetëm përgjegjësi e tij. Përgjegjësia është te 26 vjet tranzicion pa fund, dhe strukturë partiake e centralizuar dhe me funksionarë pa vision dhe pa ide. Funksionarë që kënaqeshin vetëm me lidershipin autoritar të liderit dhe nuk guxonin dhe as merrnin mundimin të ofronin ide të reja drejtimi në parti.
Përgjegjësia është te ish ministrant e pasur të PD-së që pensionin e tyre dhe të fëmijëve të tyre e kanë siguruar duke luajtur me militantët e thjeshtë. Përgjegjësia është te gjithë drejtorët e drejtorive që vodhën 8 vjet me rradhë gjatë qeverisjes së PD dhe që tani janë rreshtuar të gjithë në Listën Anti-Basha. Përgjësia është te ata që e duan partinë vetëm për të përmbushur një ambicje të munguar politike pa dalë në planin e shtetit dhe të ardhmërisë së Shqipërisë.
Lulëzim Basha me vendosjen e Shqipërisë mbi interest partiake tregoi që po tenton te formatohet jo vetëm si politikan por edhe si burrë shteti. Ky eshte modeli qe I mungon Shqipërisë!
Komentet