VOAL

Iranianët goditen nga kriza e zhvlerësimit të valutës kombëtare

April 23, 2018

Disa iranianë duke qëndruar pran një këmbimoreje në Teheran. 11 prill, 2018

Çdo ditë, qindra iranianë ia mësyjnë rrugës Ferdowsi në Teheran për të blerë valuta të huaja. Por, tani qytetarët po i gjejnë shumicën e këmbimoreve të mbyllura dhe në hyrje të tyre po shkruan njoftimi “Nuk kemi dolloarë amerikanë për të shitur”.

Euforia kombëtare e blerjes së dollarit është në kulmin e saj, që po nxitet nga zhvlerësimi i rialit iranian dhe frikës se Shtetet e Bashkuara do të vendosin sanksione të reja mbi Republikën Islamike.

Valuta iraniane, rial ka rënë në shifra rekorde, teksa Qeveria ka vendosur që një dollar amerikan të këmbehet me 42 mijë rialë dhe ka vendosur kufizim për shumën e valutave të huaja që qytetarët mund të ruajnë jashtë bankave. Policia ka kontrolluar këmbimoret, për t’u siguruar që këmbimi i valutave të huaja nuk po bëhet jashtëligjshëm.

Një veturë e policisë iraniane e parkuar para një dyqani të këmbimit të monedhave në Teheran. 10 prill, 2018

Ekonomistët thonë se këto masa është vështirë të mbahen. Këmbyesit e monedhave kanë mbledhur dollarë amerikanë dhe iranianëve që u duhet kjo valutë e huaj, po sfidojnë Qeverinë dhe po blejnë dollarë amerikanë në treg të zi, ku vlera është shumë e lartë.

“Disa ditë më parë shkova te disa këmbimore për të blerë 300 dollarë amerikanë. Por, nuk munda të blejë as 100 dollarë. Prandaj, u detyrove që këto t’i blej në treg të zi. Aty pagova 58 mijë rialë për 1 dollar”, thotë një biznesmen iranian, i cili ka folur për Radion Farda të REL-it në kushte anonomiteti.

‘Nuk ishim të përgatitur për këtë’

Masat e reja po prekin iranianët, të cilët studiojnë, udhëtojnë apo bëjnë biznes jashtë vendit, si dhe ata që kursimet e tyre i kanë në dollarë.

“Familja ime e ka dërguar vëllain për të studiuar jasht5. Ditën kur ai shkoi, kursi i këmbimit u bë 35 mijë rialë për një dollar. Tani, fatkeqësisht, dollari këmbehet me 60 mijë rialë”, thotë një iranian i ri, i cili nuk ka dashur të identifikohet.

“Tani, ne nuk mund t’i dërgojmë më para vëllait”, thotë ai, duke shtuar se “ne nuk ishim të përgatitur për këtë”.

Presidenti Hasan Rohani, që fitoi mandatin e dytë më 2017, kishte premtuar se do të hapte vende të reja të punës, në ekonominë e goditur nga recensioni.

“Një nga arsyet që kam votuar për Rohanin ishte se mendoja se ai mund ta përmirësonte ekonominë. Por, në muajt e fundit kemi parë, për fat të keq, se administrata nuk ka politikat apo aftësitë e duhura për të përmirësuar ekonominë”, thotë ky i ri iranian.

‘Stuhia e përsosur e valutës’

Valuta e Iranit ka humbur përafërsisht gjysmën e vlerës së saj në tregun e lirë që prej shtatorit të vitit të kaluar. Këmbimi me dollar amerikan arritur shifrën rekorde javën e kaluar, ku një dollar këmbehej për 60 mijë rialë.

Steve Hanke, profesor i ekonomisë në Universitetin Johns Hopkins në Batimor, thotë se keqmenaxhimi ekonomik dhe saksionet ndërkombëtare ndaj Iranit, kanë krijuar “stuhinë e përsosur të valutës”.

Irani nuk ka qenë në gjendje të përfitojë nga marrëveshja bërthamore e arritur më 2015 me fuqitë botërore, përmes së cilës Teheranit i lehtësohen saksionet në këmbim të frenimit të programit bërthamor.

Kjo është pjesërisht për shkak të rezistencës së kampit konservator të Iranit që të hapin ekonominë e kontrolluar nga shteti, por edhe nga sanksionet që SHBA ka vendosur për shkak të shkeljeve të të drejtave të njeriut dhe programit të raketave balisitike. Po ashtu, kompanitë evropiane kanë qenë të kujdesshme për të investuar në Iran, për shkak të frikës nga dënimet e SHBA-së. Ekonomistët vlerësojnë se të gjitha këto kanë ndikuar në qasjen e Iranit ndaj marrëdhënieve tregtare, financave dhe investimeve të huaja.

“Sistemi i ri për këmbimin e valutave është i destinuar të dështojë”, thotë Hanke, duke shtuar se “iranianët do të përdorin tregun e zi për të siguruar valuta të huaja. Gjithashtu, asnjë ekonomi nuk ka lulëzuar nga zhvlerësimet”.

‘Lufta ekonomike’

Qeveria e Rohanit për këtë krizë ua ka hedhur fajin kritikëve në vend dhe jashtë. Zëdhënësi i Qeverisë, Mohammad Baqer Nobakhta ka thënë se Irani është “në një luftë ekonomike me armiqtë që kërkojnë të krijojnë probleme për ekonominë tonë”.

Guvernatori i Bankës Qendrore iraniane, Valiollah Seif, është përballur me ligjvënësit në Parlament javën e kaluar, të cilët kërkuan dorëheqjen e tij.

Guvernatori i Bankës Qendrore të Iranit, Valiollah Seif

Seif u arsyetua se zhvlerësimi i valutës iraniane ka ndodhur për shkak të “mungesës së sigurisë” për të ardhmen, dhe tha se “armiqtë e njohin problemin dhe po përpiqen të përdorin çdo mundësi” për t’i shkaktuar telashe Iranit.

Ai gjithashtu sugjeroi se për këtë krizë ka “gjurmë të komplotit” nga rivalët rajonalë, duke përfshirë Arabinë Saudite dhe Emiratet e Bashkuara Arabe, por nuk dha më shumë detaje për këtë gjë.

Ndërkaq, nënpresidenti Eshagh Jahangiri ka fajësuar “faktorët joekonomikë, të pajustifikuar dhe të paparashikueshëm” për kolapsimin e rialit.

Përgatiti: Mimoza Sadiku

twitter
Follow
facebook
linkedin

Fjalë kyçe: iranianë, sanksione, shifra rekorde

Komentet

Cancel reply

Lajme të ngjashëm

Një fis i panjohur zbulohet në Amazonën braziliane

VOAL- Imazhet e papublikuara, të kapura nga kamerat automatike të vendosura në pyll, kanë zbuluar praninë e një fisi të paparë më parë në Amazonën braziliane. Të njohur si Massaco, duke iu referuar lumit që përshkon territorin e tyre, ata janë njerëz indigjenë, emri, gjuha dhe traditat kulturore vendase të të cilëve mbeten një mister.

Fotografitë tregojnë burra nga komuniteti që ndërveprojnë me mjetet e lëna nga Fondacioni Kombëtar Indian i Brazilit (Funai), duke ofruar një paraqitje të shkurtër të stilit të tyre të jetesës dhe strategjive të mbijetesës.

Zbulimi jo vetëm që konfirmon ekzistencën e këtij grupi, por gjithashtu nxjerr në pah aftësinë e tyre të jashtëzakonshme për t’i rezistuar presioneve nga aktivitetet e jashtme njerëzore, si prerja e paligjshme e pyjeve dhe zgjerimi bujqësor.

Grupi etnik Massaco banon në një rezervë prej 421,000 hektarësh në shtetin Rondônia, pranë kufirit me Bolivinë, një nga zonat më të shpyllëzuara të Amazonës braziliane.

Anija ruse mbytet në Mesdhe

Anija e mallrave Ursa Major u mbyt midis Spanjës dhe Algjerisë pas një shpërthimi në dhomën e motorit – Anija e mallrave tashmë e sanksionuar për transportimin e materialit ushtarak në Siri

VOAL- Një anije tregtare ruse, “Ursa Major”, është mbytur në Detin Mesdhe midis Spanjës dhe Algjerisë dhe dy anëtarë të ekuipazhit janë të zhdukur, tha të martën Ministria e Jashtme në Moskë. Anija u mbyt pas një shpërthimi në dhomën e motorit dhe 14 nga 16 anëtarët e ekuipazhit u shpëtuan dhe u dërguan në Spanjë, tha ministria.

Të dhënat e gjurmimit të LSEG tregojnë se anija u nis nga porti rus i Shën Petersburgut më 11 dhjetor dhe u pa për herë të fundit duke dërguar një sinjal të hënën në mbrëmje ndërsa lundronte midis Algjerisë dhe Spanjës. Në momentin e nisjes nga Shën Petersburgu, anija kishte treguar portin rus të thirrjes Vladivostok si portin e radhës së saj të nisjes, por më parë ishte nisur edhe në portin sirian të Tartus.

Operatori dhe pronari është një kompani e quajtur SK-Yug, pjesë e kompanisë ruse të transportit dhe logjistikës (ushtarake dhe civile) Oboronlogistics. Ky i fundit dhe SK-Yug nuk pranuan të komentojnë mbi fundosjen e anijes. Në një deklaratë të datës 20 dhjetor, Oboronlogistics tha se “Ursa Major” mbante vinça të specializuar portuale që do të instaloheshin në portin e Vladivostok dhe komponentë teknikë për akullthyes të rinj.

Sipas disa burimeve të raportuara nga mediat italiane, megjithatë, anija ishte dërguar nga Moska për të evakuuar armët dhe pajisjet nga Siria me nxitim pas rënies së regjimit të Asadit. Nga ana e saj, inteligjenca ushtarake ukrainase ka folur në orët e fundit për një anije tregtare ruse të dërguar në Siri, e cila ishte në rrugë pranë brigjeve të Portugalisë.

Autoritetet e Kievit në vend të kësaj raportuan se kompania që zotëron Ursa Major ishte sanksionuar nga Shtetet e Bashkuara më 2022 për transportimin e pajisjeve ushtarake të destinuara për trupat e Moskës të vendosura në Siri. Anija lundroi gjithashtu në pellgun e Detit të Zi dhe në Detin Azov në vitin 2023, duke fikur gjithmonë sistemet e gjurmimit satelitor. RSI

Rusia bart asetet ushtarake prej Sirisë në Afrikë

Rusia është duke zvogëluar praninë ushtarake në Siri, dhe po transferon disa asete prej këtij shteti të Lindjes së Mesme për në Afrikë, tregojnë imazhet satelitore të analizuara nga Radio Evropa e Lirë.

Moska duket se ka tërhequr një sasi të madhe të pajisjeve ushtarake prej bazave në Siri, prej rrëzimit të regjimit të presidentit sirian, Bashar al-Assad – aleat për kohë të gjatë i Rusisë – më 8 dhjetor.

Duke pasur parasysh mundësitë e humbjes së bazës ajrore që ka në Hmeimim, dhe asaj detare në Tartus, Rusia duket se po rrit prezencën në Libi, Mali dhe Sudan.

Mirëpo, ekspertët besojnë se shtetet afrikane nuk përbëjnë alternativa praktike.

Prapëseprapë, imazhet satelitore sugjerojnë se Rusia është duke transferuar disa asete ushtarake prej Sirisë për në Afrikë.

Humbja e bazave ushtarake në Siri do të përbënte pengesë të madhe strategjike për Rusinë, e cila i ka përdorur këto hapësira për të shpërfaqur ndikim dhe forcë në rajonin e Lindjes së Mesme dhe Afrikës.

Moska ka thënë se është ende në negociata me Qeverinë e re në Damask për të ardhmen e bazave ushtarake në Siri. Mirëpo, ekspertët vlerësojnë se lëvizjet e pajisjeve ushtarake ruse sugjerojnë se Moska po përgatitet për tërheqje të pjesshme apo të plotë prej Sirisë.

Imazhet satelitore tregojnë se si anijet ruse janë larguar prej pozicioneve të zakonshme në bazën Tartus. Fotografi e 5 dhjetorit. Imazhet satelitore [si kjo dhe tjerat më poshtë] janë siguruar nga Maxar Technologies.

Pamje satelitore prej bazës ruse në Tartus. Fotografi e 10 dhjetorit.

Helikopterët e çmontuar për transport në bazën ajrore Hmeimim në Latakia të Sirisë. Fotografi e 13 dhjetorit.

Aeroplanë të rëndë transportues duke u përgatitur për bartje prej bazën ajrore Hmeimim. Fotografi e 13 dhjetorit.

Më 15 dhjetor, një grup i kamionëve ushtarakë, pajisje të armatosura dhe personelit janë parë të mbledhur në pistën e bazës ajrore Hmeimim. Aeroplani për mallra Il-76 është parkuar afër pajisjeve dhe në afërsi janë parë edhe aeroplanë tjerë për bartje mallrash.

Rusia ka disa baza në Afrikë, përfshirë ato në Libi, Mali, Republikën e Afrikës Qendrore dhe Sudan.

Ekspertët besojnë se lëvizja e pajisjeve ushtarake prej Rusisë apo Sirisë për në Afrikë, do të jetë e kushtueshme.

“Për të kryer operacione të rëndësishme, Rusia do të duhet të paguajë shumë para. Si për flotën ajrore, ashtu edhe për atë detare”, ka thënë Roland Marchal nga Instituti i Parisit për Studime Politike.

Do të jetë më e vështirë që aeroplanët për mallra të nisen prej Rusisë në Afrikë, të mbushur me armë të rënda. Rifurnizimi i aeroplanit me kerozinë përbën sfidë të konsiderueshme.

Dhe e gjithë kjo mund të ndodhë vetëm nëse Turqia – rivale rajonale – ia mundëson Rusisë fluturimet nëpër territorin e vet.

Pavarësisht të gjitha kostove, Rusia duket se ka nisur të dërgojë asete ushtarake prej Sirisë për në Mali dhe Libi, vend ku janë të stacionuar 1.200 mercenarë rusë.

Imazhet satelitore tregojnë për aktivitete në rritje të Rusisë në bazën e vet detare në Sudan.

Moska e ka nënshkruar një marrëveshje për hapjen e një baze ushtarake në këtë vend afrikan, në brigjet e Detit të Kuq, më 2019.

Është e paqartë nëse kjo bazë detare është plotësisht operacionale.

Një krahasim i aktiviteteve në bazën ruse Al-Jufra në Libi, më 5 dhjetor, 10 dhjetor dhe 15 dhjetor, dëshmon arritjen e aeroplanit rus Ilyushin. Burimi: Planet Labs.

Imazhet satelitore tregojnë aktivitetet e kryera në bazën detare të Rusisë në Sudan, në periudhën 16 nëntor – 10 dhjetor. Burimi: Planet Labs.

Pamja e 13 dhjetorit [fotografia lart] dhe ajo e 11 dhjetorit e aeroportit Bamako në Mali, ku gjendet një bazë ruse. Në pamje shihet shkarkimi i pajisjeve prej aeroplanit. Burimi: Planet Labs.

Në këtë fotografi shihet aeroporti Bamako, më 13 dhjetor. Aty shihet një aeroplan duke u shkarkuar. Burimi: Planet Labs.

Analizimet e fluturimeve tregojnë se Moska po dërgon aeroplanë mallrash në Libi, disa të nisur prej Sirisë e disa tjerë prej Rusisë.

Në javët e fundit është regjistruar trafik më i dendur sesa zakonisht në mes të Rusisë dhe Libisë, ndonëse është e paqartë se çfarë aeroplanësh janë transportuar.

Një aeroplan rus Ilyshin Il-76 – aeroplan për mallra të rënda – është nisur nga Rusia për në Libi, më 12 dhjetor, është kthyer në Rusi një ditë më vonë, dhe menjëherë është kthyer mbrapsht në Libi, sipas të dhënave zyrtare.

Të dhënat publike për fluturimet e 16 dhjetorit tregojnë se një aeroplan Ilyshin Il-76 ka fluturuar nga Rusia, prej bazës ushtarake të Moskës, për në Bamako në Mali.

Aeroplani është kthyer në Rusi të nesërmen.

Aeroplanët e mallrave, që kanë udhëtuar nga Rusia për në Libi, e kanë shfrytëzuar hapësirën ajrore të Turqisë, vend anëtar i NATO-s.

Instituti për Studime të Luftës – me bazë në Uashington – ka thënë më 12 dhjetor se sfidat logjistike të Rusisë për të arritur në Afrikë, “do të rrisin avantazhin politik të Turqisë mbi Rusinë”.

Ky Institut e ka përmendur edhe “koston praktike të të mbështeturit të operacioneve ruse në Afrikë, nëse aeroplanët rusë të mallrave nuk do të mund të bëjnë ndalesë për t’u rifurnizuar për rrugën përpara”.

Radio Evropa e Lirë

Përgatiti: Krenare Cubolli

Vrasësi i Magdeburgut, qe refuzuar ekstradimi në Riad

VOAL- Autoritetet gjermane kanë refuzuar të ekstradojnë shtetasin saudit të akuzuar si sulmues i tregut të Krishtlindjeve në Magdeburg. Mospërfillja, e përhapur në shtyp ditët e fundit, u konfirmua nga burime pranë qeverisë gjermane.

“Kishte një kërkesë” për ekstradim saudit, duke paralajmëruar se Taleb Jawad Hussein Al Abdulmohsen “mund të ishte i rrezikshëm”, tha burimi.

Pas sulmit, në të cilin 5 persona u vranë dhe mbi 200 u plagosën (numri u rishikua lart nga autoritetet në 235 të plagosur), burri u identifikua si një mjek saudit i cili mbërriti në Gjermani në vitin 2006, me qëndrim të përhershëm. Sipas autoriteteve, ai nuk i përshtatej profilit të zakonshëm të autorëve të sulmeve ekstremiste, duke e përshkruar veten si një ish-mysliman kritik i Islamit dhe mbështetës i së djathtës ekstreme.

Ministri i Drejtësisë Volker Wissing tha se autori kishte tërhequr vëmendjen duke kërcënuar me krime, por deklaratat e tij politike ishin aq konfuze sa ai nuk përshtatej në asnjë nga skemat e autoriteteve të sigurisë.

Reagimet politike

Udhëheqësja e AfD Alice Weidel komentoi për X se sulmi nuk do të ishte i mundur pa emigracionin e pakontrolluar dhe bëri thirrje për një politikë më kufizuese të migracionit. Partia e ekstremit të djathtë po planifikon gjithashtu një demonstratë në orën 16:00 në Magdeburg, një qytet që ende po shërohet nga tronditja.

Ndërkohë, kreu i CDU-së në Bundestag, Thorsten Frei, ka propozuar që e drejta e qëndrimit e emigrantëve të varet nga të ardhurat minimale, duke nënvizuar nevojën për një linjë më të ashpër ndaj imigracionit.

Zëvendës kancelari Robert Habeck ka shprehur shqetësimin për dezinformatat në internet përpara zgjedhjeve kombëtare, duke u kërkuar njerëzve që të mos ndikohen nga urrejtja. RSI

Trumpi kërcënon të rimarrë kontrollin mbi Kanalin e Panamasë

Presidenti i zgjedhur Donald Trump kërcënoi të dielën të rikthejë kontrollin amerikan mbi Kanalin e Panamasë, duke akuzuar Panamanë për zbatim tarifash të tepruara për shfrytëzimin e kalimit në Amerikën Qendrore dhe duke nxitur një reagim të ashpër nga presidenti panamez Jose Raul Mulino.

Duke folur para një turme mbështetësish në Arizona të dielën, zoti Trump tha gjithashtu se nuk do të lejonte që kanali të bjerë në “duar të gabuar”, duke paralajmëruar për ndikimin e mundshëm kinez.

Kina nuk e kontrollon apo administron kanalin, por një degë e CK Hutchison Holdings me seli në Hong Kong ka menaxhuar prej kohësh dy porte në hyrjet e Karaibeve dhe Paqësorit në kanal.

Presidenti i zgjedhur i bëri komentet disa orë pasi ai bëri një kërcënim të ngjashëm kundër Panamasë në një postim në platformën Truth Social të shtunën mbrëma.

“A ka dëgjuar dikush ndonjëherë për Kanalin e Panamasë?”, tha zoti Trump të dielën në AmericaFest, një ngjarje vjetore e organizuar nga Turning Point, një grup konservator. “Sepse ne po na rrjepin në Kanalin e Panamasë sikurse po na rrjepin kudo tjetër”.

Komentet e zotit Trump janë një shembull jashtëzakonisht i rrallë që një udhëheqës amerikanë të thoshte se mund të shtynte një vend sovran të dorëzonte territorin. Ai gjithashtu nënvizon një ndryshim të pritshëm në diplomacinë amerikane nën zotin Trump, i cili historikisht nuk i është shmangur kërcënimit të aleatëve dhe përdorimit të retorikës së fortë kur ka të bëjë me homologët.

“Tarifat që zbatohen nga Panamaja janë qesharake, shumë të padrejta”, tha zoti Trump. “Iu dha Panamasë dhe popullit të Panamasë, por ka kushte. Ju duhet të na trajtoni me drejtësi dhe ata nuk na kanë trajtuar me drejtësi. Nëse parimet, morale dhe ligjore, të këtij gjesti madhështor të dhënies nuk pasohen me vepra, atëherë ne do të kërkojmë që të na kthehet Kanali i Panamasë, i plotë, shpejt dhe pa diskutim”.

Në një mesazh të regjistruar të publikuar nga presidenti panamez Mulino të dielën pasdite, udhëheqësi i vendit tha se pavarësia e Panamasë ishte e panegociueshme dhe se Kina nuk kishte asnjë ndikim në administrimin e kanalit. Ai mbrojti gjithashtu tarifat, duke thënë se ato nuk ishin vendosur “në një trill”.

“Çdo metër katror i Kanalit të Panamasë dhe zonës përreth i përket dhe do të vazhdojë t’i përkasë Panamasë”, tha Presidenti Mulino në deklaratën që u publikua në platformën X.

Disa politikanë të tjerë panamezë, përfshirë edhe përfaqësues të opozitës, postuan në mediat sociale duke kritikuar deklaratat e zotit Trump.

Shtetet e Bashkuara ndërtuan kryesisht kanalin dhe administruan territorin përreth kalimit për dekada. Por në vitin 1977 Shtetet e Bashkuara dhe Panamaja nënshkruan një palë marrëveshjesh që hapën rrugën për kthimin e kanalit nën kontrollin e plotë të Panamasë. Shtetet e Bashkuara dorëzuan kontrollin e kalimit në 1999 pas një periudhe administrimi të përbashkët.

Kanali që lejon deri në 14,000 anije të kalojnë në vit, përbën 2.5% të tregtisë globale në det dhe është thelbësore për importet amerikane të makinave dhe mallrave komerciale nga anijet me kontejnerë nga Azia dhe për eksportet e mallrave të SHBA-së, përfshirë gazin e lëngshëm natyror.

Ministri i jashtëm turk takon kreun e HTS-së në Damask

Ministri i Jashtëm i Turqisë Hakan Fidan u takua në Damask të dielën me udhëheqësin de fakto të Sirisë Ahmed al-Sharaa – i njohur gjithashtu si Abu Mohammed al-Golani, tha ministria e jashtme e Turqisë, pa dhënë detaje të mëtejshme.

Fotografitë dhe pamjet e shpërndara nga ministria tregojnë Fidanin dhe Sharaan, udhëheqësi i grupit islamik Hayat Tahrir al-Sham që drejtoi operacionin për rrëzimin e Bashar Assadit dy javë më parë, të pasuar nga një delegacion i gjerë dhe më pas duke pozuar për fotografi. Të dy ata shihen gjithashtu duke shtrënguar duart, duke u përqafuar dhe duke buzëqeshur.

Të premten, Presidenti turk Tajip Erdogan tha se Turqia do të ndihmojë administratën e re të Sirisë të formojë një strukturë shtetërore dhe të hartojë një kushtetutë të re, duke shtuar se zoti Fidan do të shkonte në Damask për të diskutuar këtë strukturë të re, por pa dhënë një datë.

Ibrahim Kalin, kreu i agjencisë turke të zbulimit MIT, vizitoi gjithashtu Damaskun më 12 dhjetor, katër ditë pas rënies së Assadit. Ankaraja kishte mbështetur për vite me radhë rebelët që përpiqeshin të rrëzonin Assadin dhe përshëndeti fundin e sundimit brutal pesë dekadash të familjes së tij pas një lufte civile 13-vjeçare.

Turqia gjithashtu strehon miliona emigrantë sirianë që ajo shpreson që të fillojnë të kthehen në vendin e tyre pas rënies së Asadit dhe është zotuar të ndihmojë në rindërtimin e Sirisë.

Vizita e Ministrit Fidan vjen në mes të luftimeve në Sirinë verilindore midis luftëtarëve sirianë të mbështetur nga Turqia dhe milicisë kurde YPG, e cila kryeson Forcat Demokratike Siriane (SDF) aleate të SHBA-së në verilindje dhe që Ankaraja e konsideron si një organizatë terroriste.

Më herët, Ministri i Mbrojtjes i Turqisë tha se Ankaraja beson se udhëheqja e re e Sirisë, përfshirë grupin e armatosur të Ushtrisë Kombëtare Siriane (SNA) të cilin Ankaraja e mbështet, do të dëbojë luftëtarët e YPG-së nga i gjithë territori që ata kontrollojë në verilindje.

Ankaraja, së bashku me aleatët sirianë, ka orkestruar disa ofensiva ndërkufitare kundër fraksionit kurd në Sirinë veriore dhe kontrollon pjesë të territorit sirian përgjatë kufirit, ndërkohë që kërkon vazhdimisht që aleati i saj i NATO-s, Uashingtoni të ndalojë mbështetjen për luftëtarët kurdë.

SDF ka qenë në dizavantazh që nga rënia e Assadit, përballë kërcënimit të përparimeve nga Ankaraja dhe grupeve të mbështetura nga Turqia, ndërsa përpiqet të ruajë arritjet politike të 13 viteve të fundit, dhe në kushtet kur drejtuesit e rinj të Sirisë kanë marrëdhënie miqësore me Ankaranë.

Ajsbergu më i madh në botë zhvendoset drejt jugut

Imazhet satelitore nga British Antarctic Suvey e zbulojnë këtë

Gjigandi i akullit i kapur në një imazh satelitor

VOAL- Pesha e vlerësuar: afërsisht një miliard ton. Sipërfaqja: rreth 3600 kilometra katrorë. Është fjalë për fjalë një kolos akulli që po shkon drejt Atlantikut jugor këto ditë: është A-23a, ajsbergu më i madh në botë.

Lëvizja e ishullit të bardhë u konfirmua nga imazhet satelitore nga Anketa Britanike e Antarktidës (BAS).

Ajsbergu gjigant u shkëput nga rafti i akullit Filchner në Antarktidë në vitin 1986 dhe mbeti i mbërthyer në dyshemenë e detit Weddell për më shumë se 30 vjet përpara se të fillonte udhëtimin e tij të ngadaltë në veri në vitin 2020. Tani ai po shtyhet drejt ujërave më të butë të Atlantikut të jugut, ku fati i tij më i mundshëm mund të jetë copëtimi progresiv. RSI

Papa i quan “mizori” bombardimet në Gazë, pasi u kritikua nga ministri izraelit

Papa Françesku përsëri i ka dënuar bombardimet izraelite në Rripin e Gazës, duke thënë të shtunën se kjo nuk është luftë, por “mizori”.

Një ditë më herët, një ministër i Qeverisë izraelite e dënoi papën pse kishte sugjeruar që bashkësia ndërkombëtar duhet të hulumtojë nëse lufta e ushtrisë izraelite përbën gjenocid ndaj popullit palestinez.

Françesku e hapi fjalimin e tij të parvjetshëm për Krishtlindje para kardinalëve të krishterë, duke iu referuar sulmeve ajrore të Izraelit të premten në Gazë, ku mbetën të vdekur të paktën 25 palestinezë.

“Dje, fëmijët u bombarduan. Kjo është mizori. Kjo nuk është luftë. Desha ta them këtë sepse të prekë në zemër”, tha Françesku.

Pape, si lider i Kishës Katolike Romake me 1.4 miliardë anëtarë, zakonisht është i kujdesshëm për të mos mbajtur anë në konflikte, por kohëve të fundit, ai ka qenë më i zëshëm në lidhje me fushatën ushtarake të Izraelit kundër grupit militant palestinez Hamas.

Hamasi është i shpallur organizatë terroriste nga Shtetet e Bashkuara dhe Bashkimi Evropian.

Në pjesë të librit të botuara muajin e kaluar, papa tha se disa ekspertë ndërkombëtarë kanë thënë se “ato që po ndodhin në Gazë kanë karakteristikat e një gjenocidi”.

Ministri i Çështjeve të Diasporës i Izraelit, Amichai Chikli, e kritikoi ashpër këto deklarata në një letër të hapur të botuar nga gazeta italiane Il Foglio të premten. Chikli tha se komentet e papës përbënin një “trivializim” të termit gjenocid.

Papa gjithashtu tha të shtunën se ipeshkvi katolik i Jerusalemit, i njohur si patriark, kishte provuar të hynte në Rripin e Gazës të premten për t’i vizituar katolikët atje, por i ishte mohuar hyrja.

Lufta në Gazë filloi kur militantët e Hamasit e sulmuan Izraelin jugor më 7 tetor 2023, ku i vranë rreth 1.200 njerëz, kryesisht civilë, dhe i rrëmbyen afër 250 të tjerë.

Prej atëherë, lufta hakmarrëse e Izraelit në Gazë i ka lënë të vdekur mbi 45.000 palestinezë, shumica e të cilëve gra dhe fëmijë, sipas Ministrisë së Shëndetësisë në Gazë.

Izraeli thotë se të paktën një e treta e të vrarëve kanë qenë militantë dhe thotë se përpiqet të shmangë dëmtimin e civilëve. REL

HRW: Mohimi i ujit në Gazë nga Izraeli, akt gjenocidi

Një fëmijë palestinez bart ujë, mes konfliktit të vazhdueshëm midis Izraelit dhe Hamasit, në qytetin jugor të Gazës, 3 qershor 2024.

Organizata për të drejtat e Njeriut, Human Rights Watch (HRW) ka thënë të enjten se Izraeli i ka vrarë mijëra palestinezë në Rripin e Gazës duke ua mohuar ujin e pastër.

Kjo, shtoi HRW-ja, përbën akte gjenocidi dhe shfarosjeje.

“Kjo politikë, e sjellë si pjesë e vrasjes masive të civilëve palestinezë në Gazë, nënkupton se autoritetet izraelite kanë kryer krim kundër njerëzit, shfarosje, gjë që po vazhdon. Kjo politikë përbën edhe ‘vepër gjenocidi’ sipas Konventës së Gjenocidit nga viti 1948”, tha HRW-ja në një raport.

Izraeli i ka hedhur poshtë vazhdimisht akuzat për gjenocid, duke thënë se e respekton ligjin ndërkombëtar dhe se ka të drejtë ta mbrojë veten, pas sulmit që Hamasi e kreu në jug të Izraelit më 7 tetor 2023, i cili e nxiti luftën në Gazë.

Hamasi është i shpallur organizatë terroriste nga Shtetet e Bashkuara dhe Bashkimi Evropian.

Në një reagim në X, Ministria e Jashtme e Izraelit shkroi: “E vërteta është e kundërta e gënjeshtrave të HRW-së”.

“Që nga fillimi i luftës, Izraeli e ka lehtësuar rrjedhën e vazhdueshme të ujit dhe ndihmave humanitare në Gazë, pavarësisht se është përballur me sulme të vazhdueshme nga organizata terroriste e Hamasit”, thuhet në reagimin e Izraelit.

Edhe pse në raport u përshkrua mohimi i ujit për civilët si akt gjenocidi, në të theksohet se gjithashtu nevojitet përcaktimi i qëllimit të zyrtarëve izraelitë për ta provuar krimin e gjenocidit kundër tyre. Raporti citoi deklaratat e disa zyrtarëve të lartë të Izraelit, për të cilët tha se sugjeruan se “duan t’i shkatërrojnë palestinezë”, që nënkupton se mohimi i ujit “mund të përbëjë krim gjenocidi”.

“Ne kemi gjetur se Qeveria e Izraelit po i vret qëllimshëm palestinezët në Gazë duke ua mohuar ujin që iu nevojitet për të mbijetuar”, tha drejtoresha e HRW-së për Lindjen e Mesme, Lama Fakih.

Izraeli u përgjigj duke thënë se është siguruar që infrastruktura e ujit të jetë funksionale. AI tha se partnerët ndërkombëtar kanë dërguar cisterna uji përmes pikëkalimeve izraelite, përfshirë edhe në javën e fundit, dhe se Izraeli e ka lehtësuar futjen e më shumë se 1.2 milion tonë furnizimesh në Gazë.

Human Rights Watch është grupi i dytë i madh për të drejtat e njeriut që brenda një muaji e përdor fjalën gjenocid për t’i përshkuar veprimet e Izraelit në Gazë, pasi Amnesty International tha në një raport se Izraeli po kryen gjenocid.

Konventa e Gjenocidit e vitit 1948, e miratuar pas vrasjes masive të hebrenjve gjatë Holokaustit nazist, e përkufizon krimin e gjenocidit si “akte të kryera me qëllim për ta shkatërruar, në tërësi ose pjesërisht, një grup kombëtar, etnik, racor ose fetar”.

Raporti prej 184 faqesh i Human Rights Watch tha se Qeveria izraelite ndaloi furnizimin me ujë në Gazë, ndërpreu energjinë elektrike dhe kufizoi furnizimin me karburant, gjë që bëri që ujësjellësit dhe kanalizimet në Gazë të mos mund të përdoreshin.

Si pasojë, palestinezët në Gazë kishin qasje në vetëm disa litra ujë në ditë në shumë zona, shumë më pak se pragu prej 15 litrave që nevojiten për mbijetesë, tha grupi.

Lufta e Izraelit në Gazë i ka lënë të vdekur mbi 45.000 palestinezë, shumica e të cilëve gra dhe fëmijë, sipas Ministrisë së Shëndetësisë në Gazë.

Ushtria izraelite ka thënë se i ka vrarë mbi 17.000 militantë, pa dhënë dëshmi për këtë.

Lufta filloi kur militantët e Hamasit e sulmuan Izraelin jugor më 7 tetor 2023, ku i vranë rreth 1.200 njerëz, kryesisht civilë, dhe i rrëmbyen afër 250 të tjerë. REL

Forcat ruse largohen nga vendlindja e Assadit

Latakia, Siri, 16 dhjetor, 2024.

Mes njoftimeve kundërthënëse mbi të ardhmen e Rusisë në Siri, mjetet ushtarake ruse kanë filluar të largohen nga province Latakia, vendilindja e diktatorit të rënë Bashar al-Assad dhe të atit të tij Hafez al-Assad, i cilësuar atje si “udhëheqësi i pavdekshëm”. Korrespodentja e Zërit të Amerikës Heather Murdock, njofton nga Latakia në Siri.

Automjete të rënda të ushtrisë dhe avionë po largohen nga baza ushtarake ruse në provincën Lakatia në Siri.

Në raportimet mediatike dhe në komunikimet në rrugët e qytetit ka të dhëna kontradiktore, se ku po shkojnë këto mjete.

Disa thonë se po largohen nga Siria. Disa të tjerë thonë se jo.

Në një lagje aty pranë, ka ende dyqane me tabela në rusisht, kryesisht për të plotësuar nevojat që mund të kenë ushtarët. Disa vendas i thane Zërit të Amerikës se druhen se grupet e pakicave në Siri do të jenë në rrezik pa mbrojtjen nga Rusia, pas rënies së regjimit të Bashar al-Asadit.

Të tjerë thonë se lëvizja e rusëve është një sinjal se lufta po mbaron.

Ushtarë nga grupi Hayat Tahrir al-Sham, grupi rebel që e shtriu me shpejtësi aktivitetin në githë Sirinë pas rënies së regjimit, thonë se, kjo është një arsye për të festuar. “Ka shumë gëzim. Dhe kur ata të largohen, unë do të jem edhe më i lumtur”, shprehet ai.

Në anën tjetër të Latakias, provincës që është vendlindja e familjes Assad, në këtë tabelë shkruhet: “Varri i Hafez al-Assad, udhëheqësit të pavdekshëm”.

Hafezi ishte i ati i Bashar al-Assadit që gjithashtu kujtohet si një diktator i egër.

Edhe në këtë zonë pro-Asadit, në mbishkrimet në mur bëhet thirrje për hakmarrje për vdekjen e viktimave të panumërta në burgjet e Asadit, ku të burgosurit u torturuan dhe u vranë. Zëri i Amerikës u takua me familje nga pjesë të tjera të Sirisë, të cilët po kërkojnë trupat e të dashurve të tyre.

“Janë arrestuar kaq shumë njerëz sa që nuk mund t’i numërojmë. Ne po kërkojmë të dashurit tanë më të afërt, xhaxhallarët dhe vëllezërit. Nuk ka familje që nuk i mungojnë dy ose tre pjesëtarë”, thotë Ahmed Maarowi, i afërm i një të burgosuri të zhdukur

Rusia ishte një aleate e ngushtë e qeverisë së Asadit, e cila në vitin 2015 u përfshi në Luftën Civile të Sirisë, për të mbrojtur regjimin.

Në pjesë të tjera të Sirisë, vendasit thonë se bombat ruse ishin përgjegjëse për vdekjen dhe shkatërrimin.

Por në Latakia, ku shumë njerëz druhen se do të shihen padrejtësisht si të lidhur me regjimin e rënë kur të formohet qeveria e re, disa banorë janë të shqetësuar se çfarë do të bëhet me ta nëse rusët, që i cilësojnë miq të tyre, do të largohen nga vendi.

Sulmi izraelit në Gazë i vret 8 persona nga e njëjta familje, thonë zyrtarët shëndetësorë

Një sulm ajror izraelit në Rripin e Gazës i ka lënë të vdekur të paktën tetë njerëz nga familja e njëjtë, thanë të martën zyrtarët shëndetësorë palestinezë.

Shumica e të vdekurve në këtë sulm janë gra dhe fëmijë, sipas tyre.

Sulmi ndodhi të hënën natën dhe e goditi një shtëpi në lagjen qendrore, Daraj, në qytetin Gaza, sipas shërbimit emergjent të Ministrisë së Shëndetësisë në Gazë.

Një baba me tre fëmijë dhe gjyshja e fëmijëve ishin në mesin e trupave të nxjerrë nga rrënjat, sipas Associated Press.

Ushtria izraelite ende nuk e ka komentuar këtë sulm.

Lufta e Izraelit në Gazë i ka lënë të vdekur mbi 45.000 palestinezë, shumica e të cilëve gra dhe fëmijë, sipas Ministrisë së Shëndetësisë në Gazë.

Ushtria izraelite ka thënë se i ka vrarë mbi 17.000 militantë, pa dhënë dëshmi për këtë.

Lufta në Gazë filloi kur militantët e Hamasit e sulmuan Izraelin jugor më 7 tetor 2023, ku i vranë rreth 1.200 njerëz, kryesisht civilë, dhe i rrëmbyen afër 250 të tjerë.

Hamasi është i shpallur organizatë terroriste nga Shtetet e Bashkuara dhe Bashkimi Evropian. REL

PEC annual report- Record number of journalists killed in 2024

(French and Spanish after English)

Geneva, December 17, 2024 (PEC) A record number of media workers have been
killed this year, the Press Emblem Campaign (PEC) deplored in Geneva on Tuesday.
At least 165 of them lost their lives in 21 countries around the world (until December
15). Two conflicts are responsible for two thirds of victims: the wars in the Middle
East and Ukraine.
The increase compared with 2023 is almost 18%.
‘The situation is particularly dramatic in the Gaza Strip because of the continuing
Israeli strikes’, said PEC President Blaise Lempen. ‘The targeted or accidental
elimination of Palestinian journalists on the ground, the destruction of media
facilities, the refusal to allow foreign journalists into the Gaza Strip and the pressure
on the Israeli media demonstrate the current Israeli government’s systematic
determination to prevent any information on the fate of the Palestinian population’,
he added.
Since January 1, the conflict in the Middle East has claimed the lives of 82
journalists: at least 74 in the Gaza Strip, 6 in Lebanon and 2 in Syria. In total, the
hostilities in Gaza since 7 October 2023 have killed at least 155 media workers, an
unprecedented toll for a conflict in such a short space of time.
In 2024, the war in Ukraine resulted in the deaths of 19 Ukrainian journalists (most of
whom had joined the army) plus one foreigner (Ryan Evans of Reuters in
Kramatorsk). Four Russian journalists were victims of the conflict, three in Ukrainian
territories occupied by Russia and one in Kursk. To this must be added the death in
custody in Russia on 10 October of Ukrainian journalist Victoria Rochtchina, making
a total of 25 victims (see paragraph on sources below).
Outside the Middle East and Ukraine, Pakistan had the highest number of journalists
killed, 12 since January, a clear deterioration. Russia has 7 journalists killed
(including the 3 in the Russian-occupied territories of Ukraine). In Bangladesh, unrest
in July left 7 journalists dead.
The situation remains very dangerous in Mexico, where 7 journalists have been
killed. Hostilities in Sudan caused the death of 5 journalists. In Colombia, 4 media
workers were killed, 4 in India, 3 in Iraq and 3 in Myanmar (Burma). Two people
were killed in Somalia and two in the Democratic Republic of Congo (DRC).
Cambodia, Chad, Ecuador, Honduras, Indonesia, and the Philippines, followed with
one fatality in each country.
Fewer in Latin America
The death toll of 165 is equivalent to 3 victims a week. In ten years, the PEC has
counted 1,172 victims, an average of 2.25 per week. Over the last five years, the most
dangerous countries have been Gaza/West Bank (159), Ukraine (59), Mexico (55),
Pakistan (36) and India (32).
By continent in 2024, the Middle East had the highest number of victims (85: Gaza,
Lebanon, Syria and Iraq), ahead of Asia (30). Europe follows (28: Ukraine and
Russia), ahead of Latin America (13) and Africa (9). In addition to the Middle East
and Europe, there has been a deterioration in Asia from one year to the next (30
deaths compared with 12). On the positive side, there were fewer victims in Latin
America this year than last (13 compared with 20).
Almost three quarters of the journalists killed this year were killed in conflict zones
(120 out of 165). At this stage of the investigations, it is not possible to determine the
number of deliberate murders as opposed to accidental deaths (victims of gunfire,
bombings). Many other journalists were injured, particularly in Lebanon.
The PEC condemns these crimes, committed in violation of international law and
national legislation. Independent investigations are essential to clarify the
circumstances and prosecute those responsible in order to combat impunity.
Sources
Sources: in Ukraine, the PEC is based on the count by the Institute of Mass
Information (https://imi.org.ua/en), with the addition of those killed on the Russian
side. According to the IMI, the conflict in Ukraine since February 2022 has claimed
93 victims. The Institute counts journalists killed in the ranks of the armed forces (the
deaths of some of whom are often not known until several months later, hence the
postponement of deaths from 2023 to 2024). The PEC adds to its statistics Rssian
journalists killed, not counted by the IMI, and whose deaths due to fighting were
announced by the Russian media.
For Gaza, the figures from the Palestinian Journalists’ Union and the Hamas
government’s media office are higher (196 since October 2023). The difficulty is
knowing whether some of the victims meet the usual criteria for the profession of
journalist (press card, accreditation by a media outlet) or whether they improvised as
journalists because of the circumstances. It is impossible to know with certainty
whether they were deliberately targeted or not, in the absence of investigations and
independent witnesses at the scene.
Elsewhere in the world, the PEC uses news broadcast by local media and press
agencies.
Unlike other organizations, the PEC includes in its statistics all journalists killed,
whether or not their deaths were related to their professional activity. It is difficult to
prove that a crime was committed in connection with a journalist’s work without a
full and independent investigation, which is often lacking.
List of victims at:
https://www.pressemblem.ch/casualties
Rapport annuel de la PEC
Nombre record de journalistes tués en 2024
Genève, le 17 décembre 2024 (PEC) Un nombre record de travailleurs des médias ont
été tués cette année, a déploré mardi à Genève la Presse Emblème Campagne (PEC).
Au moins 165 d’entre eux ont perdu la vie dans 21 pays dans le monde (jusqu’au 15
décembre). Deux conflits sont responsables des deux tiers des victimes: les guerres
du Proche-Orient et d’Ukraine.
La hausse par rapport à 2023 est de près de 18%.
«La situation est particulièrement dramatique dans la bande de Gaza en raison de la
poursuite des frappes israéliennes», a déclaré le président de la PEC Blaise Lempen.
«L’élimination des journalistes palestiniens sur le terrain, de manière ciblée ou
accidentelle, la destruction des installations des médias, le refus de laisser les
journalistes étrangers entrer dans la bande de Gaza, les pressions sur les médias
israéliens démontrent une volonté systématique du gouvernement israélien actuel
d’empêcher toute information sur le sort de la population palestinienne», a-t-il ajouté.
Depuis le 1er janvier, les conflits au Proche-orient ont fait 82 victimes parmi les
journalistes, soit au moins 74 dans la bande de Gaza, 6 au Liban et 2 en Syrie. Au
total, les hostilités à Gaza ont fait depuis le 7 octobre 2023 au moins 155 tués parmi
les travailleurs des médias, un bilan sans précédent dans un conflit en un si court laps
de temps.
La guerre en Ukraine a provoqué en 2024 la mort de 19 journalistes ukrainiens (la
plupart enrôlés dans l’armée) plus un étranger (Ryan Evans de Reuters à
Kramatorsk). Quatre journalistes russes ont été victimes du conflit, trois dans les
territoires ukrainiens occupés par la Russie, une à Kursk. Il faut ajouter le décès en
détention en Russie le 10 octobre de la journaliste ukrainienne Victoria Rochtchina,
soit au total 25 victimes (voir paragraphe sur les sources ci-dessous).
En dehors du Proche-orient et de l’Ukraine, le Pakistan a dénombré le plus grand
nombre de journalistes tués, 12 depuis janvier, une nette dégradation. La Russie
totalise 7 tués (avec les 3 dans les territoires ukrainiens occupés par la Russie). Au
Bangladesh, les troubles survenus en juillet ont fait 7 victimes parmi les journalistes.
La situation reste très dangereuse au Mexique, avec 7 assassinats de journalistes. Les
hostilités au Soudan ont provoqué la mort de cinq journalistes. En Colombie, on
déplore 4 tués, 4 en Inde, 3 en Irak, et 3 au Myanmar (Birmanie). Deux tués ont été
recensés en Somalie et deux en République démocratique du Congo (RDC).
Suivent avec une victime dans chaque pays
: Cambodge, Équateur, Honduras,
Indonésie, Philippines et Tchad.
Moins en Amérique latine
Le bilan de 165 victimes correspond à 3 victimes par semaine. En dix ans, la PEC a
dénombré 1172 victimes, soit 2,25 par semaine en moyenne. Ces cinq dernières
années, les pays les plus dangereux ont été Gaza/Cisjordanie (159), l’Ukraine (59), le
Mexique (55), le Pakistan (36) et l’Inde (32).
Par continent en 2024, le Proche-Orient compte le plus grand nombre de victimes
(85: Gaza, Liban, Syrie et Irak), devant l’Asie (30) et l’Europe (28: Ukraine et
Russie). L’Amérique latine suit (13 tués) puis l’Afrique (9 tués). Outre au Proche-
Orient et en Europe, on note une détérioration en Asie d’une année sur l’autre (30
tués contre 12). Par contre, tendance positive, il y a moins de victimes en Amérique
latine cette année par rapport à l’année précédente (13 contre 20).
Près des trois quarts des journalistes tués cette année l’ont été dans une zone de
conflit (120 sur 165). A ce stade des enquêtes, il n’est pas possible de déterminer le
nombre de meurtres délibérés par rapport aux morts accidentels (victimes de tirs,
bombardements). Beaucoup d’autres journalistes ont été blessés, en particulier au
Liban.
La PEC condamne ces crimes, commis en violation du droit international et des
législations nationales. Des enquêtes indépendantes sont indispensables pour clarifier
les circonstances et poursuivre les responsables afin de lutter contre l’impunité.
Sources
Sources: en Ukraine, la PEC se base sur le décompte de l’Institute of Mass
Information (https://imi.org.ua/en), en ajoutant les tués du côté russe. Selon l’IMI, le
conflit en Ukraine depuis février 2022 a fait 93 victimes. L’Institut compte les
journalistes tués dans les rangs des forces armées (dont la mort de certains d’entre
eux n’est connue souvent que plusieurs mois plus tard, d’où un report des tués de
2023 sur 2024). La PEC ajoute dans sa statistique les journalistes russes tués, non
recensés par l’IMI, et dont la mort en raison des combats a été annoncée par les
médias russes.
Pour Gaza, les chiffres du Syndicat des journalistes palestiniens et du bureau des
médias du gouvernement du Hamas sont plus élevés (196 depuis octobre 2023). La
difficulté est de savoir si certaines victimes répondent aux critères habituels de la
profession de journaliste (carte de presse, accréditation par un média) ou s’ils se sont
improvisés journalistes en raison des circonstances. Il est impossible de savoir avec
certitude s’ils ont été visés délibérément ou non, en l’absence d’enquêtes et de
témoins indépendants sur les lieux.
Ailleurs dans le monde, la PEC utilise les nouvelles diffusées par les médias locaux et
les agences de presse.
A la différence d’autres organisations, la PEC considère dans sa statistique tous les
journalistes tués,
que leur décès soit lié ou non à leur activité professionnelle. Il est en
effet difficile de prouver qu’un crime est commis en relation avec le travail d’un
journaliste sans une enquête indépendante et complète qui fait souvent défaut.
Liste des victimes sur: https://www.pressemblem.ch/casualties
Informe anual del PEC
Cifra récord de periodistas asesinados en 2024
Ginebra, 1 de diciembre de 2024 (PEC) Un número récord de trabajadores de los
medios de comunicación han sido asesinados este año, deploró el martes la Campaña
Emblema de Prensa (PEC, por sus siglas en inglés), en Ginebra.
Al menos 165 de ellos fueron asesinados en 21 países de todo el mundo

(hasta el 15 de diciembre) . Dos
conflictos son responsables de dos tercios de las víctimas: las guerras en el Oriente
Medio y Ucrania.
El aumento respecto a 2023 es casi de l 18 %.
“La situación es particularmente dramática en la Franja de Gaza debido a los
continuos ataques israelíes”, dijo el presidente de la PEC, Blaise Lempen. “La
eliminación de periodistas palestinos sobre el terreno, ya sea selectiva o accidental, la
destrucción de instalaciones de medios de comunicación, la negativa a permitir que
periodistas extranjeros entren en la Franja de Gaza,
presión sobre los medios israelíes
demuestran un deseo sistemático del actual gobierno israelí de obstruir la información
sobre el destino de la población palestina”, añadió.
El conflicto en Oriente Medio ha provocado la muerte de 82 periodistas en 2024,
incluidos 74 en la Franja de Gaza, 6 en el Líbano y dos
en Siria. En total, las hostilidades en Gaza han matado al menos a 155

trabajadores de los medios de
comunicación desde el 7 de octubre de 2023, una cifra sin precedentes en un conflicto
en un período de tiempo tan corto.
La guerra en Ucrania ha provocado la muerte de 19 periodistas ucranianos en 2024
(la mayoría alistados en el ejército) más un extranjero (Ryan Evans, de la agencia
Reuters en Kramatorsk). Cuatro periodistas rusos fueron víctimas del conflicto, tres
en los territorios ucranianos ocupados por Rusia y uno en Kursk. A esto hay que
añadir la muerte bajo custodia, en Rusia, el 10 de octubre, de la periodista ucraniana
Victoria Rochtchina, lo que suma un total de 25 víctimas (véase el párrafo sobre las
fuentes más abajo).
Fuera del Medio Oriente y de Ucrania, Pakistán ha tenido el mayor número de
periodistas asesinados, 12 desde enero, un claro deterioro. Rusia suma 7 muertos (tres
de ellos en los territorios ucranianos ocupados por Rusia). En Bangladesh, los
disturbios de julio dejaron siete periodistas muertos.
La situación sigue siendo muy peligrosa en México, con 7 asesinatos. Las
hostilidades en Sudán han causado la muerte de 5 periodistas. En Colombia hubo 4
muertos, 4 en India, 3 en Irak y 3 en Myanmar (Birmania). En Somalia se registraron
dos muertes y dos en República Democrática del Congo.
Le siguen con una víctima en cada país: Camboya, Chad, Ecuador, Honduras,
Indonesia, y Filipinas. Menos muertes en América Latina
El balance de 1 65 víctimas corresponde a 3 víctimas por semana. En diez años, la
PEC ha contabilizado 1.1 72
víctimas, es decir, 2,25
por semana en promedio. En los
últimos cinco años, los países más peligrosos han sido Gaza/
Cisjordania (159), Ucrania (59) , México (55) , Pakistán (36) y la India (32).
Por continentes en 2024, Oriente Medio tiene el mayor número de víctimas (85:
Gaza, Líbano, Siria e Irak), por delante de Asia con 30 muertos.
Le sigue Europa (28: Ucrania y Rusia), por delante de América Latina (13
muertos) y África (9 muertos).
Además de Oriente Medio y Europa, observamos un deterioro en Asia de un año a
otro (30 muertos frente a 12). Por otro lado, hay una tendencia positiva: hay menos
víctimas en América Latina este año con respecto al año anterior (13
frente a 20).
Casi tres cuartas partes de los periodistas asesinados este año lo fueron en una zona
de conflicto (120 de 1 65). En esta etapa de las investigaciones, no es posible
determinar el número de asesinatos deliberados en comparación con las muertes
accidentales (víctimas de tiroteos, atentados). Muchos otros periodistas han resultado
heridos, especialmente en el Líbano.
La PEC condena todos estos crímenes, cometidos en violación del derecho
internacional y de la legislación nacional. Las investigaciones independientes son
esenciales para esclarecer las circunstancias y procesar a los responsables con el fin
de luchar contra la impunidad.
Fuentes
Fuentes: en Ucrania, la PEC se basa en el recuento del Instituto de Información de
Masas (https://imi.org.ua/en), añadiendo los muertos del lado ruso. Según el IMI, el
conflicto en Ucrania, desde febrero de 2022, ha causado 93 víctimas. El Instituto
contabiliza los periodistas asesinados en las filas de las fuerzas armadas (la muerte de
algunos de ellos a menudo no se conoce sino hasta varios meses después, de ahí el
aplazamiento de los asesinatos de 2023 a 2024). La PEC añade en sus estadísticas
periodistas rusos asesinados, no incluidos en la lista del IMI, y cuya muerte a causa
de los combates fue anunciada por los medios de comunicación rusos.
Para Gaza, el Sindicato de Periodistas Palestinos y la oficina de medios del gobierno
de Hamas tienen números más altos (196).
La dificultad es saber si determinadas
víctimas cumplen los criterios habituales para la profesión de periodista (tarjeta de
prensa, acreditación de prensa) o si han improvisado como periodistas debido a las
circunstancias. Es imposible saber con certeza si fueron atacados deliberadamente o
no, a falta de investigaciones y de testigos independientes en el lugar.
En otras partes del mundo, la PEC utiliza noticias difundidas por los medios locales y
las agencias de noticias.
A diferencia de otras organizaciones, la PEC considera en sus estadísticas a todos los
periodistas asesinados, independientemente de que su muerte esté relacionada o no
con su actividad profesional. De hecho, es difícil demostrar que se ha cometido un
delito en relación con el trabajo de un periodista sin una investigación independiente
y completa, que a menudo falta.
Lista de víctimas en:
https://www.pressemblem.ch/casualties