Bucha, dëshmia e gazetarit të RTS Sébastien Faure: “Makinat sllallom mes trupave. Më thanë: për rusët ishte një safari”
VOAL- Imazhet e mbërritura ditët e fundit nga Ukraina flasin për ekzekutime të supozuara të përmbledhura, varre masive, krime të dyshuara lufte të kryera nga forcat e armatosura ruse gjatë tërheqjes nga Bucha, një qytet jo shumë larg Kievit. Sébastien Faure, korrespondent në Ukrainë i televizionit zviceran RTS, është ndër gazetarët që i kanë parë ato skena me sytë e tyre.
Dëshmitë nga Kievi nxisin dyshimin se civilët në Bucha nuk janë “viktima kolaterale” të konfliktit, por se ata janë shënjestruar qëllimisht. Çfarë ideje ju lindi, çfarë patë në Buça?
“Tani jam kthyer në Kiev, u larguam nga Bucha sot (e hënë për lexuesin, red.). Dita ime filloi me një zonjë të moshuar që qante mbi varrin e vajzës së saj dhe dy nipërve të saj 7 dhe 4 vjeç, të gjetur të vdekur në makinën me të cilën po përpiqeshin të largoheshin nga qyteti. I përlotur na tha se ushtarët rusë e kanë goditur makinën me të shtëna automatiku dhe i kanë ndjekur. Kemi mbledhur dhjetëra histori të këtij lloji”.
Sebastien, kur thua i vrarë, çfarë do të thuash saktësisht? Është folur për të shtëna me armë në kokë, është kjo?
“Është e vështirë të thuhet në mënyrë absolute dhe formale se ata janë civilë. Sigurisht të gjitha kufomat që pashë me sytë e mi ishin meshkuj, të rinj apo të vjetër, të veshur si civilë. Kur mbërrita përgjatë rrugës Yabulanka, ishte plot me kufoma, makinat sllallom midis trupave, një skenë rrëqethëse. Në trotuar ishte një këmbësor, poshtë biçikletës ishte një çiklist. Unë gjithashtu mbërrita në një shtëpi në fermë, isha me ekuipazhin tim. Në bodrum ishin pesë burra të veshur me rroba civile; ishin vrarë, të pesëve i kishin duart e lidhura pas shpine… përfundimet janë dy: ose është një inskenim ose është një ekzekutim i përmbledhur, pra krim lufte. Nuk ka mundësi të tjera”.
Kremlini hedh poshtë të gjitha akuzat duke folur për inskenim nga Kievi. Nga ana tjetër, ka shembuj të ndryshëm ku mediat kanë marrë një gabim në këtë kuptim. Sipas jush, sa ka mundësi që ky të jetë një vënie në skenë?
“Çdo gjë është e mundur. Sidoqoftë, më duket e vështirë që autoritetet ukrainase të mundën të merrnin dhjetëra e dhjetëra kufoma, t’i rregullonin në atë pozicion të veçantë, në një kohë kaq të shkurtër pas tërheqjes ruse. Për më tepër, këto janë kufoma që nuk kanë qenë aty për një apo dy ditë, disa edhe për javë të tëra. Nëse do të ishte një operacion propagandistik, një absolut i rremë i Kievit, do të ishte e palogjikshme të lëvizja trupat siç i pashë të bëheshin dje në mbrëmje, do t’i kishin lënë të gjithë atje. Flitet për 400 trupa të gjetur.
Pranë vendit ku takova zonjën e moshuar këtë mëngjes ishte një varr masiv i mbushur me rreth shtatëdhjetë kufoma. Një gropë tjetër u hap dhe tashmë kishte një duzinë trupash, të mbushur me thasë të zinj ose thasë të improvizuar. Takova një çift në kërkim të djalit të tyre 40-vjeçar, i cili është zhdukur prej 15 ditësh. Janë qindra njerëz në të njëjtat kushte që përpiqen të zbulojnë se ku janë të zhdukurit”.
A ka ndonjë dëshmi që ju ka goditur veçanërisht?
“Një nga dëshmitë që më tronditi më shumë këtu në Bucha ishte ajo e Aleksandrit. Ai më tha se për rusët ishte një safari: ata ishin gjithmonë të dehur dhe të vrarë pa dallim. Nëse kishte një grup burrash ata vrisnin vetëm një; po të ishin përballë dy kalimtarëve do të qëllonin vetëm njërin prej tyre. Çdo ditë zbrisnin në bodrume dhe zgjidhnin një person për të vrarë, të nesërmen ktheheshin dhe zgjidhnin një tjetër… e kështu me radhë”.
A na tregojnë dëshmitë diçka për autorët?
“Në dëshmi shumë shpesh kemi pushtuesit rusë të klasifikuar në dy kategori: nga njëra anë rekrutët e rinj, të lindur mes viteve 2002 dhe 2004, të cilët silleshin saktë: kërkonin strehim nga ukrainasit, kërkonin ushqim. Të tjerët, nga ana tjetër, ishin mercenarë më të vjetër, të cilët në vend të kësaj plaçkitën dhe vranë pa masë”.
Intervistë nga Anna Valenti – eb
Komentet