Ike Beqar Musai?!
Befas ike, pse ike, e dije se nuk duhej të ikje?!
E dije se do t’i mungonte botës një njeri
I rëndësishëm, një njeri i mirë
Dhe botës i mungojnë njerëzit e mirë?

Mund të jetoje shumë më tepër,
Por vendose të përballeshe me Vdekjen
Dhe të ikje përgjithmonë
Në një planet tjetër…
2-

Ku shkon ashtu tërë tërsëllëmë
Si një lis që vetshkulet
Për t’u mbjellë
Në një kopësht tjetër, në një fushnajë
Ku mbretëron Zoti
Dhe miliarda shpirtëra 
Që enden në mbretërinë e tij 
Absolute?!
-3-
Beqar Musai, Beqar Musai,
Me kë u zemërove aq tepër
Dhe u ngrite si Gjergj Elez Alia nga shtrati
Dhe brofe në një betejë tëmadhe jo me 
Bajlozin, por me Vdekjen, nënën ebajlozëve
Në këtë shekull të nxirosur me britma, kuje, 
ulërima të stërgjajtura gjer në padurimin
e farsës së Njeriut …

Dhe u ngrite dhe e hoqe oksigjenin
Që ta jepnin
Për një ditëmë tepër në këtëtë botë,
Ashtu si&i jepet lypsarit
Një lëmoshë
Për të jetuar njëditë , apo një muaj më tepër…

Po ti nuk ishe lypsar, Beqar Musai,
Jo se i urrejte ndonjëherë lypsarët
Këta katranët që enden
Nëpër kazanët e mbeturiave
Për një ditë më tepër në takim
Me Diellin…

Por ti nuk mund të kërkoje
Lëmoshë nga vdekja
Si lypsarët një krodh bukë
Nëkazanin e plehrave….

Se ishe Beqar Musai
Dhe në rast se do të bëje ndryshe
Nuk do të ishe Beqar Musai…
Nuk do të ishje Dajua, 
Që të thërrisnim
Në Institutin e Shkodrës
Dhe nxitonim rrugëve me këngët
Për vajzat, lirinë dhe gjith&ka
Që duhej të ishte e bukur…
-4-

Zakonisht këndohet për presidentët,
Deputetët, gjeninjtë e prodhuar
Në fabrikat e politikës
Si byrekët në furrat e bukës
Në Tiranën e stërlodhur…

Por unë ve& për ty do të këndoj,
Se këndoj për njeriun
Që di ta dojë jetën ashtu si gruan,
Fëmijtë
Dhe vështrimin e një vajzeje
Që kërkon ndihmë
Në një gomone 
Drejt brigjeve pa emër…

Për ty këndoj miku im,
Për ty këndoj,
Për Lirinë këndoj,
Për lisin që vetshkulet
Për në një planet tjetër,
Këndoj,

Dhe në rast se do të këndoj ndonjë herë
Për politikanët eShqiërisë
Zoti të m’i hedhë përsipër
Tërë shpellat në rrukullimë,
Të më mbërthejë diku,
Të me vendos mbi shpatulla
Gurin e Sizifit
Dhe të më lerë ashtu deri
Në frymën e fundit..

Për ty dotë këndoj, miku im,
Se këndoj për Mikun,
Për atë që vështirë ta njohin
Në horizontin e mbushur
Me bajloza, korba,
E gjarprinjë të frikshëm…
-5-
-Ti linde në 14 shkurt, Beqar Musai,
Mund të lindje dhe në një ditë tjetër
Se ka 365 ditë kalendari,
Por ti linde në Ditën e të Dashuruarve,
Në ditën kur të rinjtë pinë verë
Me kafkën e Shën Valentinit
Dhe harrojnë, puthen, dashurojnë, seksojnë,
Hidhen në krahët e njeri tjetrit
Pa u shkuar në mend Shën Valentini…

Po Zoti diti se &far bëri
Që të mos të harrohej Shën Valentini,
Dhe jeta të vazhdonte 
Në këtë planet të mbraqpshtë…

Ndaj linde në 14 shkurt
E nuk mund të lindje në një ditë tjetër,
Se e doje të bukurën, dashurinë,
Evën që pllenon botën
Dhe niset në një kënd të Parajsës 
Të shkruaj ditarin e saj
Për të Dashuruarit…

-6-

Beqar Musai, Beqar Musai,
Ike, pse ike, pse duhej ikur?!
Zoti gaboi
Apo diti se &far bëri
Në këtë mitër ku lind
Djalli dhe ëngjëlli
Për të trallisur botën?!

Eh Beqar Musai, Beqar Musai,
Mik i im e gjithë atyre
Që kërkojnë që bota
Të jetë e tëra me diell…

-7-

Tani ndahemi, miku im?!
Të lodha,
Ti ke shumë punë e rrugë
Për të takuar miqtë
E tërë brezat që kanë shkuar
Në qiej…

Jepu të fala prej meje.
Dhe u thuaj se do t’ju siell një tufë lule
Të&elura
Në të gjithë kontientet…

Se une di se të vdekurit
I kanë më shumë merak të gjallët
Sesa të gjallët të vedukurit…

Ndoshta s’duhej të ishte kështu
Por ja qëështë
Dhe kjo nuk ndrushohet..
Se pot ë ndryshohej
S’do të ikje me uturimë
E tërë revolt 
Në një planet tjetër…

26, 01. 2016