Hëna prapa malit sonte përsëri

po ngrihet dalëngadale e madhështore:

një dritë ledhatare dyke i dhënë çdo vendi.

Natyra e përgjumur në shtrete ergjëndi

po bije dhe ne të dy të unjur në dritore,

dy shpirte, në vetmin e jetës, pran’ e pranë,

rimë e po shëkojmë yjt që an’ e mb’anë

shëndrijnë si gur diamandi pran’ e pranë.

Dy nga dy, ngadalëz, atje në thellësirë,

si ne të dy një natë, atje në fshehtësirë.

Gjithë dy nga dy, në jetë, lindin në errësirë

yjtë dhe shpirtet t’anë. Yjtë. Un’ e ti.

Dhe sonte si çdo natë, dhe sonte përsëri

ne lindëm si ata, ne lindëm pran’ e pranë,

dy frymë në hapësirë, dy zjarre, një dashuri.

Ne lindëm që të shkojmë bashkë me karvanë

të yjve që lundrojnë në detin pa kufi.

(Nga libri “Dritë dhe hije”)