VOAL

VOAL

Copyright © 2022

VOAL

Gjermania – Çfarë (nuk) e njohin të gjithë – Nga AGRON SHABANI

September 7, 2015

Dhe, përse ( pse) kancelari i dikurshem gjerman, Gerhard Schröder nga ana e ish bashkëpunëtorit (ministrit) të tij të dikurshëm, Oskar Lafontaine, asokohe krahasohej me ish kancelarin gjerman të viteve të 30-ta të shekullit të kaluar, Heinrich Brunning, i cili i parapriu ardhjes së Hitlerit në pushtet?!

Thuhej se Gjermania asokohe ndodhej në krizë ekonomike. Numri i madh i të papunëve (mbi katër milion) së bashku me masat e shumëta kursimtare ose restriktive kishin bërë që koalicioni qeveritar kuq-gjelbër nën kancelarin Schröder të ishte në thumb të kritikës së opozitës konzervatore (CDU-CSU) dhe opinionit të gjërë gjerman.

Falimentimet e shumëta të firmave dhe koncerneve të fuqishme gjermane, sikur ishin bërë një përditshmëri dhe realitet i hidhur në këtë vend te madh. Dhe kjo për shkak te si thuhej “krizave të ndryshme konjunkturale këtu dhe në gjithë botën”, të shkaktuara pas akteve terroriste të 11 shtatorit 2001 në SHBA-s.

Në anën tjetër ndërkaq, për shkak të t’ashtuquajturës ‘marrëveshjes së brishtë’ rreth Gjykatës Ndërkombëtare të Hagës si dhe “JO-së” së njohur gjermane ndaj luftës se atëhershme në Irak, marrëdhëniet e përgjithshme në relacionin Gjermani – SHBA kishin  pësuar ftohje dhe një përshkallëzim të hetueshëm.

Opozita konzervatore gjermane vazhdonte te akuzonte asokohe kancelarin Schröder për një ‘përkeqësim të raporteve’ tradicionale me aleatën e madh – SHBA, si dhe për një ‘flirt’ apo përqafim mashtrues me presidentin rus – Putin.

Kosova – nisma e krizes ne bordin e Schröder-it

Se kendejmi, vargut të kritikave dhe ‘linçimeve’ publike ne adresë të kancelarit të atehershem gjerman , Schröder, kishte kohë që përmes shkrimeve, librave dhe kolumneve të ndryshme në shtypin qëndror dhe në mediumet e ndryshme elektronike iu është bashkangjitur edhe Oskar Lafontain, ish kryetar i SPD-së dhe ish Ministër i Financave në Kabinetin Qeveritar të z. Schröder; i cili këtë të fundit, kancelarin Schröder, e krahasonte me ish kancelarin gjerman të viteve 30-ta të shekullit të kaluar, Heinrich Brünning. I cili së bashku me presidentin e atëhereshëm Hindenburg, konsiderohen si ‘varrëmihësit’ dhe shkaktarët kryesorë për shkatërrimin e Republikës së Weimarit, pas rënies së të cilës pushtetin në Gjermani do e merrte- Adolf Hitler.

Së këndejmi “aversionet dhe divergjencat e shumëta në mes këtyre dy figurave të njohura politike në Gjermani, datonin shumë herët..”, Tërheqnin  vërejtjen asokohe analistet dhe kronistet e këtushëm politik. Dhe mbase që nga koha e zgjedhjes së Schröderit për lider të pakontestueshem të socilademokratëve gjerman,  përkatësisht me rastin e zgjedhjes së tij per kancelar të Gjermanisë më 1998;

Për ta arritur kështu kulminacionin e tyre me rastin e dorëheqjes së papritur të z. Lafontain nga posti i Ministrit të Financave në ‘Qeverinë Schröder’ në vitin 1999, që thuhej për shkak të mospajtimeve të këtij të fundit (Lafonatain) me koston e lartë të angazhimit të forcave ajrore gjermane gjatë luftës në Kosovë.

Krahasimi në dukje ishte  i paqëndrueshëm…

Krahasimi i këtillë nga ana e një politikani dhe ish funksionari të lartë të shtetit dhe të politikës gjermane siç ishte Oskar Lafontain, për momentin e përgjithshëm politik dhe historik në Gjermani, atebote të dukej shumë i pavend. Kjo në radhë të parë për faktin se rrethanat e përgjithshme politike dhe historike në Gjermani dhe në Evropën e Bashkuar e postbllokiste kishin ndryshuar (për të mirë) në mënyrë substanciale dhe esenciale. Gjermania duke qenë Lokomotiva kryesore e Unionit Evropian dhe njera prej vendeve me te fuqishme te globit: Sot  është njera ndër vendet më të rëndësishme politike, ekonomike, ushtarake, etj., në të gjithë rruzullin tokësor.

Trupat e Bundeswehrit Gjerman kishte kohe ndodheshin te angazhuara  në misione të ndyshme paqësore në shumë vende dhe rajone te ndryshme anekënd globit, si në Kosovë, Afganistan, Bosnje, Somali, Kuvait, etj. Ndërkohë që kontributet dhe investimet e përgjithshme të shtetit dhe ekonomisë gjermane në kuadër të të ashtuquajturit ‘Paktit të Stabilitetit për Europën Juglindore’, ishin dhe janë të fuqishme asokohe e sot. Në Kosovë sidomos.

Ndaj, gjithnjë duke u mbështetur në krahasimin e sipërpërmendur të Oskar Lafontainit, gjegjësisht në historikun e bujshëm të ish Republikës së Weimarit, t’u shkojmë gjërave me radhe:

Kujt i jepte të drejtë historia?

Siç dihet, vendimet spektakulare të Traktatit të Versailles më 1919, popullit gjerman atëbotë i sollën vështirësi të shumëta ekonomike, sociale, finansiare, buxhetore, konjukturale, politike etj. Vitet 1922 dhe 1923 në Gjermani do mbahen në mend si vitet e një krize të madhe sociale, ekonomike dhe politike. Inflacioni i lartë së bashku me masat recesive në vitin paraprak (1922) ia kishin bërë të pamundur Gjermanisë pagesën e borxheve dhe raparacioneve të shumëta (pos tjerash.  mbi 132 miliardë marka në ari)- ndaj Vendeve të Antantës. Shih për këtë, për të siguruar pjesën e vet të ‘borxhit’ nga ana e Gjermanisë fqinjë, Franca (së bashku me Belgjikën) në vitin 1923,asokohe  do e invadojnë ushtarakisht rajonin më të pasur dhe më të fuqishëm industrial të Gjermanisë – krahinën e njohur të Ruhrit. Gjermanët atëbotë do  reagojnë me një të ashtuquajtur” rezistencë pasive”, duke e ndërprerë kështu si të thuash totalisht procesin e prodhimit industrial ose teknologjik etj. Në këtë kuadër ( të kundërshtimit dhe rezistencës së tyre ndaj okupimit francez)- populli gjerman do jetë i bashkuar dhe tepër unik. Banka Nacionale Gjermane do e  bënte devalvimin e markës së atëhershme.

Në anën tjetër ndërkaq, amerikanët dhe britanikët duke shprehur mospajtimin e tyre ndaj okupimit francez të krahines së Ruhrit, do të angazhoheshin për forma të tjera presioni politik dhe diplomatik ndaj Gjeramanise në përmbushjen e obilgimeve të saj reparative ndaj Antantes së Madhe.

Për t´i shmangur kolapsin dhe katastrofën e thellë ekonomike, Qeveria Gjermane atëbotë ishte e detyruar të ndërpriste “rezistencën”  e saj. Duke vazhduar kështu me pagesën e rregullt të borxheve të parapara luftarake. Dhe si rezultat i saj, Qeveria Gjermane (nën Gustav Stresemann) kishte arritur që te zbuste inflacionin dhe të stabilizonte valutën e saj nacionale.

Mirëpo, edhe përkundër kësaj, e Djathta ekstreme në Gjermani, atëbotë krizën dhe pakënaqësitë e shumëta në vend i kishte shfrytezuar për një luftë të pakompromis për pushtet-kundër Qeverisë së atëhershme gjermane. Forcat e reja konservatore dhe djathtiste dhe paria e vogël nacionalsocialiste nën Adolf Hitlerin, më 8 dhe 9 nëntor të vitit 1923 do e organizonin një grushtshtet të vogël ushtarak në Munih (München), të cilin qeveria e atëhershme e Bavarisë në bashkëpunim me forcat e armatosura do e shuanin ose ngulfasnin me forcë. Duke e shuar në këtë mënyre aktivitetin e lëvizjes së atëhershme nacionalsocialiste për disa kohë ose vite me radhë.

Amerikanet dhe britaniket në ndërkohë do e dilnin hapur me planin e njohur të ‘Dawesit’ në vitin 1924, sipas të cilit Gjermanisë do t’i ipeshin kredi dhe beneficione të tjera me qëllim të stabilizimit të valutës dhe ekonomisë së saj.

E çliruar një trohë nga kriza e rëndë dhe nga ngarkesat e shumëta ekonomike dhe ushtarake ndaj Antantës, Gjermania atëbotë në mënyrë të rregullt do vazhdonte t’i paguante borxhet ose reparacionet e saj luftarake.Ndërkohë që po në vitin 1924 edhe trupat (okupatore) franceze do të tërhiqeshin nga Krahina e Ruhrit.

Paralelet në mes të 25 tetorit 1929 dhe 11 shtatorit 2001:

…Dhe kur në vjeshtën e vitit 1929, githeçka fliste për një zhvillim të përgjithshëm paqësor dhe demokratik në kontinentin e vjetër etj. Si papritur , apo si një re e zezë, në botë do të ndodhte kriza e madhe ekonomike! Duke nënkuptuar këtu të ’Premten e Zezë’ në Bursën e New Yorkut më 25 tetor 1929 dhe fillimin e krizës botërore e cila Gjermanisë asokohe do i sillte fatkeqësi dhe probleme të shumëta. Kjo në radhë të parë për faktin se industria dhe ekonomia e pergjithshme gjermane ishin të varura dhe ndikuara nga investimet dhe kapitali i huaj, e kryesisht nga ai amerikan.

Ndaj, mu për këtë, kriza dhe thyerja e atëhershme e Bursës së New Yorkut, në Gjermani kishin shkaktuar inflacionin dhe papunësinë e lartë. Duke iu kontribuar në këtë mënyrë krizave të mëvonshme politike dhe ekonomike, që për shkak të një demokracie të pakonsoliduar dhe tepër fragjile në vitet e tridhjeta do thellohëshin vazhdimisht.

Qarqet dhe strukturat e fuqishme konjunkturale dhe nomenklaturale të vendit, kishin vendosur të favorizonin dhe mbështesnin ‘planin’ e Adolf Hitlerit i cili ishte zotuar për përfundimin e menjëhershëm të ‘luftës klasore’ në Gjermaninë e atyre viteve dramatike. Kancelari von Papen, gjegjësisht marshalli i njohur Schleicher që e kishin zëvendësuar Heinrich Brünningun në postin e kancelarit, asokohe ishin vetëm ” kuaj trojan” ose ‘kukulla’ -para ardhjes në pushtet të Adolf Hitlerit më 30 janar 1933.; Duke shkatërruar dhe varrosur në këtë mënyrë edhe atë trohë demokracie të mbetur ( te brishte)  nga Republika e Weimarit . Kjo për faktin se në zgjedhjet e jashtzakonshme më 31 korrik 1932, nacionalsocialistët i kishin fituar mbi 37% të votave në Reichstagun e atëhershëm gjerman. Duke u pozicionuar kështu si forca më e madhe politike në vend. Ndërkaq me rastin e vdekjes së presidentit Hindenburg, më 2 gusht 1934, Hitleri ishte bërë president i Gjermanisë. Duke qenë në ndërkohë edhe kancelar edhe president i vendit.
Ndaj sido që të jetë,  pyetja kryesore lidhur me shkatërrimin e Republikës së Weimarit dhe futjen e Gjermanisë nën te të ashtuquajturën ‘diktaturën iracionale’ të Adolf Hitlerit, kryesisht gjenë përgjegjjen në diktatet e njohura ” urbi et orbi” -kundër Gjermanisë në ‘Traktatin e Madh’ të Versailles (Versajës) së vitit 1919.

Përse ky tekst dhe ky interesim imi (yne )-rreth kësaj teme?

Gjermania sot është shteti më me ndikim në politikën evropiane etj. Në përbërjen e trupave ndërkombëtare në Kosovë, ata marrin pjesë me përqindjen më të madhe ushtarake. Madje, ata udhëheqnin me shtyllat kryesore ose nyjet e institucioneve te ndryshme të Kosovës. Pjesëmarrja e tyre në rindërtimin, institucionalizimin dhe forcimin e infrastrukturës së gjithembarshme te Kosovës, asokohe e sot, ishte ose është më e madhja.

Nga ana tjetër, Gjermania është shteti që para, gjatë dhe pas luftës, u bëri më së shumti vend shqiptarëve të Kosovës. Llogaritet që edhe sot në Gjermani gjenden rreth 300 mijë shqiptarë nga Kosova me leje të ndryshme qëndrimi. Rëndësia e këtij fakti është e pakontestueshme kur dihet gjendja ekonomike e kosovarëve dhe shkalla e lartë e papunësisë në vendin tone. Asnjëherë gjatë historisë shqiptarët, veçmas ata të Kosovës, nuk kanë qenë të varur më shumë në shtetin dhe kombin e madh gjerman.

Së këndejmi, edhe interesimi i shqiptarëve për një Gjermani të fortë dhe stabile në planin politik dhe ekonomik, asnjëherë nuk do ketë qenë më i madh. Sidomos pë periudhën që vjen?…

Post- Scriptum:
LUFTA (BETEJA) E PËRGJAKSHME E STALINGRADIT DHE EPILOGU I SAJ:

Kohe me pare në Gjermani u përkujtua shtatëdhjetë (70) vjetori i Betejës së famshme të Stalingradit në mes të Ushtrisë Gjermane dhe trupave ruso-sovjetike – gjatë Luftës së Dytë Botërore. E cila për vlerësimet e shumëta të ekspertëve dhe analistëve të ndryshëm ushtarak dhe politik, si e atillë çfarë ishte, i solli ndofta edhe pasojat dhe indikacionet (rezultatet) e saj në kahët dhe zhvillimet e mëtutjeshme të Luftës së Dytë Botërore .Madje, ndofta edhe pas përfundimit të saj?  Në kohën e ish “Luftës së ftohët” dhe ne  në ish botën e ndarë bipolare ose  bllokiste-sidomos. Cilat ishin ato?
Siç dihet, më 27 shtator të vitit 1940 në Berlin, ishte firmosur (nënshkruar) “Pakti trepalësh” në mes të Gjermanisë , Italisë dhe Japonisë (Lexo : Boshti Romë – Berlin – Tokio) – për si thuhej “ndihmën dhe bashkëpunimin e ndërsjellë ose reciprok – në rregullimin e rendit të ri botëror – pas përfundimit të Luftës së Dytë Botërore.
Në këtë kuadër, udhëheqësi (Führeri)  gjerman , Adolf Hitler, pas kontaktesh dhe bisedimesh të ndryshme me ish Ministrin e jashtëm sovjetik (Molotov) – kishte këmbëngulur dhe insistuar në kërkesën e tij (lexo: të palës gjermane) për futjen nën kontroll të Ujdhesës strategjike të Krimesë si kompensim të mundshëm ndaj rusëve (sovjetikëve) – për daljen dhe depërtimin e tyre në Jug – përmes rajonit të Azisë Qendrore etj.
Mirëpo, edhe përkundër koncesioneve të lartëpërmendura të palës gjermane, Molotovi, gjegjësishtë, pala ruso-sovjetike, atëbotë kishin këmbëngulur në kërkesat e tyre për futjen nën kontroll të Ballkanit dhe Ngushticës së njohur të Bosforit ose Dardaneleve ne Turqi. Me çka pala gjermane, respektivisht,  Adolf Hitleri dhe gjeneral-mareshalët e tij, nuk ishin pajtuar për asnjë çmim.
Ndaj, shih për këtë më 18 Dhjetor të vitit 1940: Hitleri kishte urdhëruar për hartimin e Planit të njohur “Barbarosa”- kundër Bashkimit Sovjetik që kishte filluar të zbatohej ( realizihej ) në vitin pasues – 1941.
Mirëpo, termini i paraparë për ofensivën dhe sulmet e forcave gjermane – kundër ish Bashkimit Sovjetik (BRSS-së), ishin shtyrë për më vonë.
Kjo për faktin se në radhë të parë atëbotë duhej konsoliduar dhe stabilizuar “fronti italian” në Tripolitani të cilin e kishte marrë përsipër t´a bënte Gjenerali i njohur Rommel në kuadër të “Korpusit Afrikan” që kishte depërtuar deri në Deltën e Nilit (Egjipt). Duke e përndjekur dhe rrezikuar edhe flotën britanike (angleze) që iu kishin shkuar për ndihmë forcave greke në ujdhesat e Egjeut.
Ndonëse, pa i harruar këtu edhe ofensivat e njohura gjermane në Ballkan dhe rajone të tjera të Evropës Juglindore gjatë Luftës së Dytë Botërore.
Sulmi i fuqishëm dhe teper masive i Ushtrisë Gjermane kundër Bashkimit Sovjetik, kishte ndodhur ( I papritur dhe i pa paralajmëruar – si thuhet?) më 22 qershor të vitit 1941.
Në fillim, trupat gjermane në Rusi (BRSS-së) ishin pritur dhe përshëndetur me epitetin dhe ovacionet e “çlirimtarëve të shumëpritur nga sundimi dhe diktatura e egër e Stalinit” . Me çka dëshmon fakti i mbi 3 milion rusëve të dorëzuar atë botë – para trupave gjermane.
Ndërkohë që për viset dhe rajonet e ndryshme të ish BRSS-së, ishte ngritur dhe themeluar atëbotë edhe e ashtuquajtura “Ministria për Lindjen” -nën komandën (udhëheqjen) e Alfred Rosenbergut, e cila kishte për qëllim përhapjen e ideologjisë ekonomike gjermane, përkatësishtë, të superioritetit të “Racës Ariane”. Erich Koch ishte emëruar Administrator i dhunshëm i Ukrainës. Përderisa njësitet e njohura “SS” (lexo: Schutz Sttafet) -nën Himmlerin, në bashkëpunim me Armatan Gjermane, kishin depërtuar vazhdimisht. Duke shënuar fitore dhe rezultate (progresione) të vazhdueshme në frontin e luftës. Përkatësisht, duke e promovuar Himmlerin atë botë si njeriun më të fuqishëm (pas Hitlerit) në Reichun e Trete Gjerman.
Sëkëndejmi, Himmleri atëbotë ishte zotuar për realizimin dhe çuarjen në vend të idealeve, vizioneve ose ” fantazive” të njohura te  Adolf Hitlerit mbi zgjerimin e hapesires jetesore ” lebens raum” si dhe mbi popullimin e Lindjes së Rusisë me fshatarë gjerman të cilët, gjithnjë sipas Hitlerit dhe Reichut të III-te, do i edukonin dhe “deasimilonin” pjesëtarët (gjerman) të rajonit të Vollges: Duke i dëbuar dhe përndjekur që andej hordat ( hordhite)  ruse etj.
Sëkëndejmi, në sulmet dhe ofensivat e sipërpërmendura të trupave gjermane në Rusi ( ish BRSS-së), e ashtuquajtura “Taktika e Befasishme” e Ushtrisë Gjermane, menjëherë i kishte dhënë frytet dhe rezultatet e saj. Aradhat ose Çetat Gjermane që po përparonin dhe sulmonin në kuadër të tre (3) Armatave ose Grupimeve të mëdha ushtarake, disa herë i kishin rrethuar (ngushtuar) forcat e shumëta të ushtrisë ruse. Duke i zënë robër mbi 3 milion ushtar dhe komandant rus, si dhe duke ua konfiskuar tërësishtë armatimin e rëndë ushtarak.
Mirëpo, edhe përkundër humbjeve dhe disfatave të rënda kundër forcave (trupave) gjermane, ruso-sovjetikët kishin arritur të konsolidoheshin paksa në frontet tjera të luftës. Përkatësisht, në frontet tjera gjithandej Rusisë (BRSS-së).
Ndërkaq, për shkak të kushteve të rënda atmosferike dhe klimaterike në Rusi, si dhe për shkak të molisjes dhe stërngarkesës së madhe të trupave të tyre, gjermanët ishin të vetëdijshëm se nuk do e arrinin cakun ose qëllimin e tyre luftarak (ushtarak)- para dimrit.
Në anën tjetër ndërkaq, qeveria e atëhershme ruse (sovjetike) nga Moska ishte strehuar (larguar) në Lindje, gjegjësisht, në qytetin e Kubjishevit.
Ndërkohë që fabrikat ose uzinat e ndryshme, ruset i kishin bartur dhe tërhjekur në anën tjetër të Uralit nga frika e sulmeve dhe invazioneve të mundshme të trupave të fuqishme gjermane.
Ndërkaq, Stalini personalisht e kishte marrë në dorë komandimin e trupave ruse (sovjetike) duke apeluar dhe bërë ftesë në të të ashtuquajturin “patriotizmin rus”.
Përderisa në udhëheqjen dhe komandën gjermane, asokohe kishte ardhur gjerë te kriza dhe një përçarje e ndjeshme përsa i përkiste “qëllimeve strategjike” të Adolf Hitlerit në BRSS etj.
Në këtë kuadër, ishin ndërruar (larguar) gjeneralet Runstedt, Bock, Leeb, etj. Duke u zëvendësuar me gjeneral ose komandant të rinjë gjerman. Përderisa Hitleri e kishte marrë nën kontrollen (komanden) e tij këmbësorinë (infanternie) e ushtrisë gjermane më 19 dhjetor 1941 me qëllim që Shtabi i përgjithshëm (Gjeneralshtabi) dhe ‘Komanda Supreme’ te zbatonin dhe realizonin deri në detale – dëshirën dhe kërkesat e tij.
Në frontin lindor ndërkaq, pas sukseseve dhe fitoreve të shumëta fillestare si dhe “qetësisë së rrejshme” (taktike) në dimrin e viteve 1941/42, sovjetikët kishin arritur që  në një masë të konsiderueshme t’i zbrapsnin dhe parandalonin sulmet dhe ofensivat e Armates ose Divizioneve të fuqishme gjermane pranë Moskës
Gjatë vitit 1942 ishte sulmuar Stalingradi ( Volgogradi)  së bashku me rajonin e pasur me naftë, vajguri dhe pasuri të tjera nëntokësore të Kaukazit. Duke shënuar në këtë mënyrë kulminacionin e luftës dhe ofensivës së trupave gjermane kundër ish Bashkimit Sovjetik. Respektivisht, njërën ndër lufterat ose betejat më të gjata dhe më të përgjakshme jo vetëm gjatë luftës së dytë botërore, por, në historinë e luftërave dhe konflikteve të ndryshme ushtarake në përgjithësi siç ishte Lufta ose Beteja e njohur e Stalingradit që kishte përfunduar më 1943 .Kur e ashtuquajtura “Armata e kuqe” ruso-sovjetike, pas fitores ushtarake kundër “Armatës së Gjashtë” të Gjeneral-Mareshal-von Paulus-it (ndonëse, të mbështetur dhe ndihmuar në forma të ndryshme teknike, logjistike, konspirative dhe te tjera nga amerikanët, britanikët dhe forcat tjera të “koalicionit të madh antihitlerian”) ia kishin dalur të  çlironin Stalingradin e shkatërruar tërësisht nga lufta. Duke i zënë robër një numër të madh ushtarësh dhe oficerësh të “Wermachtit” gjerman.
Sëkëndejmi, në luftën (betejën) e lartëpërmendur të Stalingradit, atëbotë do të bëhen të famshme të ashtuquajturat “kaçushat ruse” dhe Tanku rus-T-34 i njohur në “betejën e tankseve” të Kurskit gjatë vitit 1943 etj.
Ndonese, pa mbështetjen dhe ndihmën e forcave të “koalicionit të madh-antihitlerian” – rusët (sovjetikët) nuk do ia dilnin kurre mbanë kundër ushtrisë së fuqishme gjermane.
U cek edhe më lartë, përkrahja dhe mbështetja e fuqishme e forcave amerikane dhe atyre britanike në favor te trupave ruso-sovjetike gjatë luftës së dytë botërore në përgjithësi, përkatësisht, gjatë luftës (betejës) së madhe të Stalingradit në veçanti. Dhe kjo për faktin se Lufta e Stalingradit, për vlerësimet e përgjithshme të eksperetëve dhe analistëve të shumtë ushtarak, kishte qenë njëra ndër betejat më vendimtare dhe kruciale  për fatin dhe zhvillimet e mëtutjeshme të Luftës së Dytë Botërore.
Për më tepër nderkaq, menjëherë pas fillimit të sulmit gjerman në BRSS-së (Rusi), kryeministri i atëhershëm britanik, Winston Churchill, i kishte ofruar Stalinit bashkëpunim dhe një aleancë të përgjithshme ushtarake dhe politike . Dhe, kjo pavarësisht qëndrimeve dhe pikëpamjeve të kundërta ideologjike dhe politike të këtyre të fundit.
Shih për këtë gjatë vitit 1941 në Moskë do të nenshkruhet (firmoset) “Traktati ” i përbashkët britaniko-sovjetik sipas të të cilit, të dyja fuqitë ushtarake (Britania e Madhe dhe ish  BRSS-së) atëbotë ishin të obliguara që te përfundonin Luftën e Dytë Botërore vetëm në bazë të marrëveshjes dhe analizave të përbashkëta politike dhe ushtarake. Britanikët (Anglezët) dhe më vonë Amerikanët (SHBA-së) në ndërkohë u kishin dërguar ndihma të shumëta teknike dhe ushtarake trupave ruse sovjetike në luftë kundër trupave gjermane.
Ndërkohë që për shkak të zhvillimeve të përgjithshme (dramatike dhe eskalative) .Përkatësishtë, me qëllim të mbështetjes së përbashkët amerikano-britanike si dhe forcave të tjera të “koalicionit antihitlerian” ndaj trupave sovjetike (të Stalinit) në luftë kundër ushtrisë së fuqishme gjermane: Në Anijen e njohur Luftarake “Prince of Wales” më 14 gusht të vitit 1941 (në Atlantikun e Veriut) ishin takuar atëbotë premieri (kryeministri) britanik, Çurçili me presidentin amerikan, Rusvelt.Duke e firmosur (nënshkruar) në kuafër “Dekleratën e njohur të Atlantikut” të vitit 1941.
Ndërkaq inkuadrimi i SHBA-së në Luftën e Dytë Botërore, për vlerësimet e përgjithshme, kishte qenë i një peshe dhe rëndësie të veçantë morale dhe ushtarake-historike. Duke e sjellur në këtë kuadër edhe fitoren e forcave të “koalicionit të madh-antihitlerian” në Luftën e Dytë Botërore.

PASOJAT E LUFTËS SË DYTË BOTËRORE DHE SHKATËRRIMI I “KOALICIONIT TË MADH – ANTIHITLERIAN” …

Se kendejmi, siç dihet, Lufta e Dytë Botërore ishte konflikti më i madh ushtarak në Historinë e përgjithshme të njerëzimit. Në të (lexo: në Luftën e Dytë Botërore) drejtpërdrejt dhe në forma të tjera, kanë qenë të inkuadruar 72 vende ose shtete të botës (prej 78 syresh sa ishin krejtë gjatë asaj kohe). Që donë të thotë dy herë më shumë se sa në Luftën e Parë Botërore. Nën armë, pra, të armatosur ose mobilizuar ushtarakisht,asokohe  kanë qenë më se 110 milion njerëz në të gjithë botën. Pa i përmendur këtu “luftëtarët e shumtë të rezistencës” anekënd rruzullit tokësor gjatë asaj kohe.
Dëmet dhe shkatërrimet e përgjithshme materiale dhe infrastrukturale të Luftës së Dytë Botërore, ishin më tepër se 935 miliard dollar amerikan. Humbjet dhe viktimat njerëzore gjithashtu.
Gjatë viteve të Luftës së Dytë Botërore (1940-1945) e kishin gjetur vdekjen më tepër se 55 milion njerëz.
Lufta e Dytë Botërore i kishte lënë pas vetes edhe 30 milion invalid dhe shumë e shumë të tjerë të retarduar dhe traumatizuar. Pësimet dhe shkatërrimet më të mëdha dhe më të fuqishme, i kishin pesuar dhe përjetuar popujt dhe vendet e ndryshme të kontinentit të vjetër (Evropës).
Në kuadër të forcave të “koalicionit te madh -antihitlerian” ishin vënë shtetet (fuqitë) më të mëdha kapitaliste . Respektivisht, SHBA-së, Britania e Madhe dhe Franca si dhe shteti i parë komuno-socialist (ose komuno-pansllavist) siç ishte ish BRSS-së.
Mirëpo, edhe përkundër kësaj, pasojat, ngarkesat ,hipotekat, aversionet, antagonizmat, divergjencat dhe diskrepancat e shumëta politike, ushtarake, koncepttuale, ideologjike, strategjike, konjukturale  etj. Kishin bere qe rezultatet e përgjithshme të Luftës së Dytë Botërore, te mos ndahëshin ose pjesëtohesahin në mënyrë të barabartë në mes vendeve (fuqive) kryesore – pjesëmarrëse në Luftën e Dytë Botërore.
Në anën tjetër ndërkaq, para përfundimit të Luftës së Dyte Botërore, kur Ushtria Gjermane (nën Adolf Hitlerin) i numëronte dikund më tepër se 7,5 milion ushtar, BRSS-së atëbotë (sipas vlerësimeve dhe statistikave të atëhershme) i kishte të inkuadruar nëpër frontet e ndryshme të luftës afro 10 milion ushtar. Ndërkaq, Ushtria Amerikane i kishte 3 milion trupa, Britania e Madhe 900 mijë ose 1 milion ushtarë, Franca 40 mijë dhe kështu me radhë.
Dhe, meqë raportet dhe marëdhëniet e përgjithshme në mes vendeve anëtare të “koalicioni të madh” nuk kishin qenë të rregulluara dhe sendërtuara në atë mënyrë sa për të qenë prezente dhe relevante edhe pas përfundimit të Luftës së Dytë Botërore: Çdo palë atëbotë kishte zene te nisej nga interesat e veta politike dhe gjeostrategjike. Ndonëse, dyshimet dhe mosbesimi i thelle në mes vendeve të ndryshme anëtare të “koalicionit te madh” kishin qenë prezent edhe nepër fazat e ndryshme të luftës së dytë botërore. Me ç’rast, me kalimin e kohës, gjithnjë e më shumë ishin shtuar dhe grumbulluar divergjencat dhe diskrepancat e shumëta politike, ideologjike dhe gjeostrategjike në mes tyre.
Kjo në radhë të parë për faktin tanimë të njohur se Britania e Madhe dhe Franca, duke qenë si fuqi të dikurshme politike dhe ushtarake, gjegjesisht, imperiale,koloniale ose gjysemkolonialiste. Pas përfundimit të Luftës së Dytë Botërore, në një masë të madhe e kishin humbur peshën dhe ndikimin e tyre në politikën dhe diplomacinë botërore.
Përderisa Shtetet e Bashkuara dhe Administrata e presidentit Rusvelt ishin të interesuar për të vendosur “ura” të ndryshme koperimi dhe bashkëpunimi të përgjithshëm me Bashkimin Sovjetik.
Ndërkaq, edhe përkundër faktit të humbjeve dhe disfatave fillestare të “Armatës së kuqe” – kundër trupave gjermane: Udhëheqësi i atëhershëm i shtetit dhe partisë ruso-sovjetike (Stalin) – për shkak të angazhimeve dhe kontributit të madh të ushtrisë ruse në Luftën e Dytë Botërore, kishte zënë të sillej si tutor dhe një hegjemon i papërmisueshëm në marëdhëniet dhe raportet e përgjithshme boterore ose ndërkombëtare – menjëherë pas përfundimit të Luftës së Dytë Botërore. Duke kërkuar madje që në Evropën Lindore të ngriteshin dhe strukturoheshin “regjimet miqësore” (lexo: komuno-pansllaviste) që kishin qenë të afërta dhe aleate me regjimin (diktatorial dhe despotik) të Stalinit -gjatë luftës së dytë botërore. Gjë që ” aleatët e tij perëndimor” gjatë kohës së luftës e kishin tumirur dhe toleruar një kërkesë të këtillë (hegjemoniste dhe ekspansioniste) të Stalinit me shpresë që ky i fundit (Stalin) – edhe pas luftës do e ruante dhe kultivonte  bashkëpunimin dhe “koalicionin e madh” me Perëndimin.
Por, ia që nuk kishte dalur ashtu siç kishin pritur perëndimorët. Por, krejt e kundërta. Dhe, mbase “politika” dhe “filosofia” e njohur sllavo-bizantine e politikanëve dhe diplomatëve të njohur komuno-pansllavist. Me ç’rast, i trimëruar dhe stimuluar nga e kaluara, Stalini në mënyrë hegjemoniste dhe ekspanzioniste i kishte zgjeruar akoma më shumë hapësirat dhe teritoret e dikurshme të Rusisë Cariste! Në ndërkohë si tampon” ape  një “murë të madh” në mes të Lindjes dhe Perëndimit , Stalini e kishte ngritur dhe themeluar “Traktatin e Varshavës” së bashku me ” murin e Berlinit” si dhe një sërë mekanizmash dhe instrumentesh tjera si “Kominterna”, “Informbiro” etj. Të atëbotë kontrolloheshin nga “dora e hekurt” e Kremlinit zyrtar. Duke e futur kështu botën dhe planetën tonë në periudhën e rrezikshme të “luftës së ftohët”.Gjegjësisht, në periudhën e rrënqethshme dhe teper dramtaike  të ish  “botës së ndarë” bipolare ose bllokiste” etj.
Për të vazhduar kështu me etapat ose periudhat e mevonshme te Brezhnjevit, Hrushçovit, Andropovit, Cernjenkos… Deri me ardhjen në krye të shtetit dhe të partisë sovjetike të liderit të shquar ruso-sovjetik, Mihajl Sergejevic Gorbaçov, i cili me “Peresrtojkëen” dhe “Gllasnostin” e tij famoz në vitet 1985-1989, do  shënonte  fillimin e fundit të ish “perandorisë” së tmerrshme ruso-sovjetike (BRSS-së) dhe përfundimin e ish “luftës së Ftohtë”. Duke shënuar në këtë mënyrë, edhe Rënien spektakulare të ish Murit famëkeq të Berlinit dhe Ribashkimin historik të Gjermanisë.
Dhe, krejt në fund  duhet cekur se me instruksionet dhe direktivat (dikatatet) e larta te aparatit te atehershem konservativ dhe ushtarako-policor te Kremlinit ( Moskes): Në shenjë hakmarrjeje të egër dhe tepër primitive ndaj tyre, ishin bërë përndjekjet, torturat dhe keqtrajtimet masive kundër popullsisë gjermane në rajonin e Volges (Rusi) dhe gjithandej! E njëjta gjë do ndodhte me gjermanët e Sudetëve (Çekosllovaki) , Shlezi ( Poloni) , me gjermanët e rajonit të njohur të Transilvanisë në Rumani, me ata të Vojvodinës (në ish Jugosllavi) dhe kështu me radhe.

  • twitter
  • facebook
  • linkedin
Fjalë kyçe: , , , ,

Komentet

Lajme të ngjashëm

Kreu i CIA-s kryen vizitën e fundit zyrtare në Kiev, William Burns takim me Zelenskyn

Drejtori i Agjencisë Qendrore të Inteligjencës William Burns ka bërë një tjetër udhëtim të paparalajmëruar në Kiev, me gjasë të fundit të tij përpara se të tërhiqej nga posti i tij, sipas presidentit ukrainas Volodymyyr Zelensky.

Zelensky e zbuloi takimin në një postim në Telegram të shtunën, duke theksuar rolin e rëndësishëm që Burns ka luajtur në mbështetjen e Ukrainës gjatë konfliktit të saj të vazhdueshëm me Rusinë.

“Bill Burns bëri vizitën e tij të fundit në Ukrainë si drejtor i CIA-s. Ne kemi mbajtur shumë takime gjatë kësaj lufte dhe unë jam mirënjohës për ndihmën tuaj”, ka shkruar Zelensky, shoqëruar me një foto të tij duke shtrënguar duart me Burns.

Udhëheqësi ukrainas pranoi se takime të tilla të nivelit të lartë zakonisht mbahen konfidenciale, por theksoi rëndësinë e nënvizimit të komunikimit të tyre të vazhdueshëm.

“Zakonisht, takime të tilla nuk raportohen publikisht, dhe të gjitha takimet tona – në Ukrainë, në vende të tjera evropiane, në Amerikë dhe në pjesë të tjera të botës – u zhvilluan pa informacion zyrtar. Por tani, pas vizitës së fundit, ia vlen të thuhet hapur”, tha Zelensky.

Burns ka mbajtur postin e drejtorit të CIA-s që nga marsi i vitit 2021 dhe do të largohet nga posti i tij pas inaugurimit të Presidentit të zgjedhur të SHBA-së, Donald Trump, të planifikuar për 20 janar.

Trump ka emëruar ish-drejtorin e Inteligjencës Kombëtare John Ratcliffe për të pasuar Burns. Zelensky ka shprehur angazhimin e tij për të mbajtur kontakte me udhëheqjen e re në CIA.

Gjatë gjithë konfliktit, Shtetet e Bashkuara kanë qenë sponsori më i rëndësishëm i Kievit, duke ofruar pjesën më të madhe të mbështetjes financiare dhe ushtarake, si dhe të inteligjencës.

Vizita e spiunazhit të SHBA vjen në një moment kritik, pasi Trump është zotuar se do t’i japë fund konfliktit të Ukrainës, duke ngritur shqetësime në Kiev se jo vetëm mund të përballet me një rënie të ndihmës, por edhe një auditim të miliarda dollarëve që ka marrë nga Uashingtoni. nën administratën e presidentit Joe Biden. bw

Volodymyr Zelenskyy: Garancitë e sigurisë pa SHBA-në nuk janë ‘të mjaftueshme’ për Ukrainën

Garancitë e sigurisë vetëm nga vendet europiane, pa përfshirjen e SHBA-së, nuk do të jenë “të mjaftueshme” për të siguruar mbrojtjen afatgjatë të Ukrainës ndaj ndonjë agresioni të mëtejshëm rus, ka paralajmëruar presidenti ukrainas.

Volodymyr Zelenskyy foli të enjten, pas një takimi me liderët e BE-së dhe NATO-s në Bruksel për të diskutuar mbështetjen e ardhshme për Kievin, duke pasur parasysh rikthimin e mundshëm të Donald Trump-it si president i SHBA-së dhe premtimet e tij për të ndaluar ndihmën ushtarake për Ukrainën dhe për të detyruar negociata të menjëhershme paqeje me Rusinë.

“Unë besoj se garancitë vetëm nga europianët nuk do të jenë të mjaftueshme për Ukrainën,” u tha Zelenskyy gazetarëve pas takimeve. “Është e pamundur të diskutohet vetëm me europianët, sepse e vetmja garanci, aktualisht ose në të ardhmen, është anëtarësimi në NATO.”

Zelenskyy ka bërë presion ndaj liderëve për t’i dhënë Ukrainës një ftesë zyrtare për t’u bashkuar me NATO-n, por SHBA dhe Gjermania kanë qenë shumë hezituese, ndërsa Hungaria është kategorikisht kundër.

“Është shumë e rëndësishme për ne që të kemi të dyja palët në bord, Shtetet e Bashkuara dhe europianët . . . një vendim të përbashkët,” shtoi ai. “Duhet të ketë një qëndrim shumë gjithëpërfshirës . . . duhet të jemi të sigurt në garancitë e sigurisë që do të na mbrojnë nesër.”

Zelenskyy tha se nuk do të bëjë publike asnjë detaj të diskutimeve me vendet perëndimore në lidhje me garancitë e mundshme të sigurisë.

Ai foli pas një takimi me presidentin francez Emmanuel Macron të mërkurën në mbrëmje, i ndjekur nga një mbledhje gjatë natës me liderë të lartë europianë, e organizuar nga sekretari i përgjithshëm i NATO-s, Mark Rutte, dhe një samit me të 27 liderët e BE-së të enjten në mëngjes.

Zyrtarët të cilët ishin informuar mbi bisedimet thanë se disa liderë përdorën diskutimet për të bërë propozime afatgjata mbështetjeje për Ukrainën, por kishte ndarje mendimesh mbi atë që Europa mund të vazhdojë të ofrojë pa mbështetjen e SHBA-së.

Garancitë e detyrueshme të sigurisë nga kryeqytetet europiane, të cilat potencialisht do t’i përfshinin ato në një luftë me Rusinë nëse Ukraina sulmohet përsëri, janë të pazbatueshme pa një garanci se SHBA do të mbështeste ato ushtri europiane, shtuan zyrtarët.

Macron ka sugjeruar idenë e dërgimit të trupave europiane në Ukrainë për të zbatuar një marrëveshje të mundshme paqeje, por shumë kryeqytete të tjera të BE-së janë shumë skeptike për këtë ide dhe nuk është e qartë nëse një forcë e tillë paqeruajtëse do të ishte shtesë apo zëvendësim i garancive të sigurisë.

Zelenskyy tha se ishte i gatshëm të zhvillojë bisedime të mëtejshme për luftën me Trump-in, për t’i shpjeguar disa aspekte kyçe të konfliktit.

“Ai nuk ishte në këtë luftë sepse nuk ishte president, kjo është e kuptueshme. Dua t’i ndaj me të më shumë detaje,” tha Zelenskyy. “Unë llogaris të kem kohën për të folur, për të menduar, për të dëgjuar dhe për të kuptuar pikëpamjen e tij dhe për t’i treguar pikëpamjen tonë. . . . Shpresoj që ai të më kuptojë.” / Financial Times – Syri.net

UGSHPD: DITA E EMIGRACIONIT DHE DYSHTETËSIA NJË KUJTESË PËR VOTËN E DIASPORËS

 
 
Kur presidenti i Republikës së Shqipërisë Bajram Begaj dhe Taulant Balla, drejtues politik i PS për Diasporën, e përkujtuan Ditën Ndërkombëtare të Emigracionit, 18 Dhjetorin me pritjet zyrtare apo dhe dërgesat e mesazheve, një karakteristikë thellësisht propagandistike dallohej qartë. 
Sukseset. 
Arritjet në formalitetet institucionale të politikës së majtë shqiptare që qeveris me konceptin mbi gjithëpërfshirjen duke i shtuar kësaj të fundit “natyrshëm” dhe interesimin për votën e diasporës. 
Nuk është më rastësi që heshtja prej vitesh premtohet tani. Por veç premtimit ka dalë në imazh edhe pretendimi se tashmë është meritë e mazhorancës socialiste afrimi i diasporës (kujtoni kuadratet gjithëpërfshirëse nga parakalimi i krye bashkiakut më 28 Nëntor, 2024), dhe vota e diasporës që do të mundësohet për herë të parë më 11 Maj, 2025. 
Ato pra gjithëpërfshirja dhe vota, përbëjnë tani dy fakte që përplasen me një situatë mjaft kritike në të cilën po kalon Shqipëria dhe që do të na shoqërojnë deri në mesin e vitit të ardhshëm. 
 

E nëse Kreu i Shtetit Begaj mendon se: –

“… vota e Diasporës është shumë domethënëse për Shqipërinë”

dhe kjo ka qenë detyrë e rëndësishme që me marrjen e detyrës, ose që në ditën e parë të betimit të tij, për Ballën, drejtues politik i PS për Diasporën, mesazhi vjen më “i plotë” dhe më “i gjatë” : – “Migracioni mbetet një sfidë e madhe globale dhe një realitet dinamik, i cili ndikon cilësinë e jetës dhe kërkon respektimin e të drejtave dhe lirive të qytetarëve. 33 vite më parë shqiptarët u nisën me anije apo përmes shtigjeve malore drejt vendeve fqinje Italisë dhe Greqisë si migrantë në kërkim të një jete dhe mundësive të reja”. Ndërsa komenti plotësues propagandistik i politikës zyrtare prej ATSH-s rrumbullakoset me përcaktime të tjera të paqarta si gjithëpërfshirja, me përmbajtjen se: –“Dita Ndërkombëtare e Migrantëve më 18 dhjetor shërben për të kujtuar diversitetin dhe rëndësinë e ruajtjes së të drejtave dhe dinjitetin e emigrantëve dhe refugjatëve në mbarë botën, pavarësisht sfondit dhe arsyeve që i shndërrojnë ata në migrantë”.

 
A mund të flasin këta shtetarë dhe politikanë dot për shqiptarët që largohen? 
A mund të shpjegohet se përse fuqia punëtore “importohet” dhe shihet si një zgjidhje në projektet vendore dhe globale të qeverisë së Rilindjes Socialiste ?
 
Janë zbuluar tashmë, por edhe kanë mbetur ende të pa zgjidhura çështjet më të dukshme si korrupsioni i partisë-shtet dhe përpjekja për të marrë edhe një mandat të katërt nga Rilindja Socialiste. Qëndrimi në pushtet dhe keq qeverisja janë mbuluar duke minuar opozitën politike dhe peshat mbi varfërinë, mbi krimin  si dhe largimi masiv i popullsisë shqiptare përpiqen të bëhen të sepse qeveria/ministrat transparencë quajnë daljen javore në shkallët e kryeministrisë për të treguar mbi VKM-t e firmosura. Asnjëri prej tyre nuk del në një konferencë shtypi, sepse ky është monopol i kryeministrit gjë të cilën ai e quan të kryer me pjesëmarrjen e rrallë në Kuvendin e Shqipërisë, por jo aq të rrallë në takimet ndërkombëtare.
 
Ky boshllëk dhe këto mungesa komunikimi nuk janë thjeshtë shprehje autoritarizmi, por janë rezultati i punëve të bëra vit pas viti dhe rritje e buxhetit si i tillë vit pas viti që nuk reflekton në hapjen e fronteve të reja të punës dhe kur në një periudhë prej dy-tre vitesh Leku është “çimentuar” i fortë kundrejt euros-€ dhe dollarit-$.
 
Mplakja e popullsisë gjithashtu dhe veçanërisht mosha e re  aktive po largohet dhe ky është fakt. Por fakt gjithashtu është se për të mos jetuar me pasojat e krijuara të rinjtë dhe forca aktive e punës është e detyruar të largohet për të siguruar një jetë më të mirë për vete si dhe për të ndihmuar mbijetesën e pjesës së mbetur të familjeve në Shqipëri. Kjo grup moshë është pika më nevralgjike për ekzistencën e atdheut, për fatin e demokracisë dhe të fatit të zgjedhjeve që duket se po e përsërit historinë e saj. Në qoftë se imazhet dhe fotografitë dokumentare të viteve ’90 përdoren edhe nga vetë ideologët e rilindësve socialistë si kontrasti krahasues se ku ishte Shqipëria që ju la në dorë demokratëve për ta qeverisur vendin dhe se ku është tani ajo që po gumëzhin prej turizmit, një fakt i përbashkët i që bashkon fillim-fundin e 35 viteve të tranzicionit deri në 11 Maj, 2025 nuk ka ndryshuar. Ai është hemorragjia e shqiptarëve largim që i imponohet popullsisë nga një parti-shtet i diktaturës (kujtoni dy zgjedhjet e para 1991 dhe 1992). Janë dy eksode të frikshme për t’i shpëtuar diktaturës dhe dhunës. I pari si një largim i shqiptarëve pa dokumente identiteti, ilegalë në Evropë, por si një krizë humanitare ajo u përballua sepse u njoh izolimi i një regjimi komunist 50 vjeçar. Mes të parit dhe të dytit, me hyrjen në vitet e tranzicionit ulje ngritjet e migracionit vazhduan. Ishin po shqiptarët që gjenin mënyrën me det, me tokë apo me ajër që të largoheshin pasi humbën shpresat tek ngritja e një sistemi demokratik bazuar në pronë, në mbrojtjen e lirive dhe të drejtave të individit dhe të barazisë përpara ligjit. Por edhe kjo goditje e dytë e viteve ’20 të shekullit të ri si vite të  hemorragjisë së kombit, kur shqiptarët edhe pse e gëzojnë lirinë e lëvizjes, edhe pse bëjnë pjesë në aleancën e NATO-s, edhe pse janë duke hedhur hapa drejt anëtarësimit evropian, statistika se 1/3 e popullsisë shqiptare gjendet në diasporë, mbetet një fakt ngre nevojën për një ndërgjegjësim të madh patriotik dhe atdhetar pa propagandë dhe pa ideologji partiake. 
Sepse për të parën herë shqiptarët po thirren të marrin pjesë në zgjedhje. Vota së diasporës më pak se gjashtë muaj larg. 
 
Ndaj Dita Ndërkombëtare e Emigracionit, 18 Dhjetori nuk mund të përdoret si propagandë partiake.
Këto janë edhe çështjet ku secila forcë politike me programet e veta duhet ta japë përgjigjen gjatë këtyre muajve të mbetur deri më 11 Maj, 2025 pa e joshur atë koncept për të drejtën e votës që e përçan diasporën ose që e largon  edhe më shumë nga Atdheu i keq qeverisur.
BE-ja pret. 
Ai aty është për popullin shqiptar. 
BE-ja nuk mund të jetë për këtë apo për atë forcë politike që me lehtësi kërkon zgjatje mandati pa ju përmbajtur sigurimit të zgjedhjeve të lira, të të drejtave dhe lirive themelore të individit, të pavarësisë së gjykatave në ushtrimin e ligjit veprimit të drejtësisë mbi korrupsionin dhe krimin. 

BE-ja është aty  për pluralizmin dhe shtetin ligjor, për mediat e lira dhe individin e lirë, për atë qeveri që i siguron punë dhe mirëqenien shtetasve të saj. Këto janë “detyrat e shtëpisë” ndër më kryesoret që i krijojnë hapësirë veprimtarisë ekonomike të tregut të lirë dhe konkurrencës përpara se sa çdo forcë politike që shpreson se do ta drejtojë vendin me një program të përpiktë përpara se të çojnë ndërmend dhe të marrin rrugën për qoftë edhe një tjetër tur të ri takimesh në diasporë.

E ndërsa opozita ofrohet dhe kërkon ndryshimin dhe rotacionin politik, për shkak të pamundësisë së ushtrimit të jetës parlamentare të mbështetur në kushtetutë, mazhoranca dhe qeverisja me institucionet e kapura dhe me influencën për një mandat të katërt, janë sot në një sulm frontal për pushtet dhe mënyra e afrimit me diasporën, listimin dhe marrjen e informacionit rreth saj po krijon një destabilizim dhe përçarje në diasporë. Dallohen afrime të natyrshme të vullnetshme nga diaspora me partitë politike, por asnjëherë shqiptarët e larguar që gëzojnë lejen e qëndrimit dhe dyshtetësinë  në shtete të ndryshme të botës nuk duhet të rrezikojnë arritjet personale dhe të familjeve të tyre dhe ato zhvillime integruese që ata i kanë realizuar.  Aty ku diaspora është e numerikisht më e madhe e përqendruar në numër sikurse edhe aty ku ata/ato janë si bashkësi më të vogla, një tipar dallues është e vërteta me edukimin e proceseve zgjedhore të lira. 
Në të dyja rastet zhvillimet politike shqiptare për të tërhequr interesimin dhe votën e diasporës duhet të jenë të matura dhe të kujdesshme pavarësisht etjes për fitore. Zgjedhjet dhe euforia e tyre, pavarësisht nga shpenzimi ekonomik duhet të ruajnë ndershmërinë dhe integritetin. Në të kundërt shprehja “ka gjasa” si shenjë kujdesi  do të thotë se zgjedhjet mund të realizojnë një efekt negativ për ta strukur dhe bërë indiferente atë pjesë bashkatdhetarësh aty ku ata ndodhen në përpjekje për të ndërtuar një jetë më të mirë. 
Në gjithë këtë panoramë mes propagandës, ideologjisë dhe imazhit partiak me turet në diasporë për të kërkuar votën ne e shohim edhe me interesimin në planin e brendshëm. KQZ  përforcoi kështu edhe disa qëllime pas disa vizitave që Këshilli Koordinues i Diasporës zhvilloi në Tiranë me rastin e 18 Dhjetorit, Ditës së Migracionit. Sipas ATSH, Komisioneri Shtetëror i Zgjedhjeve, Ilirjan Celibashi: –“ njohu me përgatitjet dhe masat e marra për mirë organizimin dhe mirë administrimin e procesit të votimit të diasporës për zgjedhjet për Kuvend, aktet rregullatore të miratuara, strategjinë e edukimit të zgjedhësve nga jashtë, ndërtimin e Platformës Elektronike të Regjistrimit (PER), siguritë dhe garancitë që do të ofrojë PER si dhe afatet zgjedhore për zgjedhësit nga jashtë”.
Këshilli Koordinues i Diasporës, a është ai gjithëpërfshirës? Pra a i përket ai gjithë diasporës si një institucion hershmërisë së emigrantëve shqiptarë dhe veçanërisht diasporës së se të viteve ’90-të?
Ky fakt duhet trajtuar me peshën e duhur sepse, çdo shqiptar në emigracion e ka një adresë, zotëron një banesë, pronë, biznes apo qoftë edhe ka kontratë pune dhe leje qëndrimi për studime kualifikime etj. Dhe më e rëndësishmja integrimi i tyre në vendet ku punojnë dhe jetojnë apo gëzojnë edhe nënshtetësinë i ka bërë ata jo vetë të integruar, por edhe kontribues financiarë, për ndihmën e familjarëve të tyre, për mirëmbajtjen e pronave, për dëshirën e zhvillimit të një aktiviteti ekonomik e deri tek e fundit ardhja si pushues dhe për t’u çmallur me atdheun.
E drejta e tyre për të votuar, nuk është thjeshtë pjesëmarrje e votës së diasporës, por është forcë ndryshuese nga 2025 e në vazhdim sepse jeta e gjithsecilit në emigracion është sfidë dhe sipërmarrje, është përgjegjësi për familjen dhe gjithashtu dashuri për familjen dhe për vendlindjen. Shqiptari i diasporës vjen i barabartë me votën dhe kjo garanci e integritetit nuk duhet të ketë diferencime dhe të përdoret për interesa propagande zgjedhore. Kjo më e fundit shënohet në një takim që kryeministri Rama ka zhvilluar më 19 Dhjetor me  Këshillin Koordinues të Diasporës, të cilësuar si takim vjetor ku janë hedhur dy ide lidhur me kontributet shoqërore me 8 shtete si dhe nënshtetësia shqiptare. Pavarësisht se propaganda e trajton si një rutinë kur theksohet takim vjetor me KKD-në, shumë kush që nuk e ka harruar di të thotë se tre samite të mëdha me diasporën janë zhvilluar.
Por edhe nëse po i marrim të përvitshme cili ishte rezultati i tyre në 12 vite ?
Pamundësia e përgjigjes është sërish propaganda tek e cila edhe 5-6 muaj para zgjedhjeve të 11 Majit, 2025 duket se nuk është fokusi tek zhvillimi i zgjedhjeve model ku diaspora merr pjesë, por numrat, turet në diasporë dhe premtimet. Ashtu siç u premton pensionistëve në Shqipëri bonusin, loja hapet tek kontributet shoqërore dhe nënshtetësia. Në rastin Gjerman kur njohja e dyshtetësisë në fund të Qershorit 2024 u bë realitet, koha e shkurtër me një qeveri që kujdeset për diasporën dhe jo për patronazhimin e saj duhet ta ketë vullnetin për ta kapur shpejtësinë e kohës pasi me të shprehet vullneti i procesit zgjedhor me pjesëmarrjen e diasporës. E nëse Gjermania përfaqëson një realitet të ri çfarë ndodh me shtetet e tjera ku përqendrimi është i madh dhe dyshtetësia po ashtu.  shprehje e Ramës me përfaqësuesit e KKD-s: –“… besoj se ministria e Jashtme do të ‘’lante shumë mëkate” të trashëguara nga koha e asaj hijes që më përndjek mua sa herë futem këtu. Me siguri ka anëtarë të Këshillit Kombëtar të Diasporës që nuk e kanë pasaportën shqiptare”. Kjo nuk tregon as shkallë të lartë përgjegjësie dhe as barazi procesi për pajisjen me dokumentacionin pasaportës shqiptare/nënshtetësinë të gjithë atyre që duan ta zotërojnë. E në këtë rast anëtarët e KKD nuk bëjnë përjashtim.
Format mund të plotësohen sepse shtetasit janë të barabartë pa i diktuar prioritetet si një arritje e qeverisë në xhiron e fundit të vitit elektoral pas disa mandateve në pushtet me detyra të pa realizuara për Ministrinë e Brendshme dhe Ministrinë e Jashtme trupën diplomatike apo trupën diplomatike.
Por si për ironi të fatit dhe të garës së imazhit në mes të rilindësve socialistë zgjedhjet dhe dy shtetësia kanë edhe konkurrencën brenda. Ajo nuk mund të nënvleftësohet. Në qoftë se kryeministri Rama doli në diasporë dhe tuboi emigrantët për votë, kryetari i bashkisë Veliaj ka punuar pak nga pak me dhënien e pasaportave shqiptare. Në muajt e fundit, diku me 15, herë me 6 apo edhe me 5 shtetas të rinj që do të jenë votues, Veliaj nuk e ndal interesin për votën brenda dhe jashtë jo vetëm në ditën e imazhit patriotik që kulmoi me paradën e kuadrateve të diasporës, por edhe në ditët më të vështira me drejtësinë të Bashkisë Tiranë, ai nuk mungon të sjellë pamje nga takime me shtetas të rinj shqiptarë.
18-19 Dhjetor, 2024

Unioni i Gazetarëve Shqiptarë Profesionistë të Diasporës (UGSHPD)

Verband Albanischer Berufsjournalisten der Diaspora (VABD)

Union of Professional Albanian Journalists of Diaspora (UPAJD)

L’Union des journalistes professionnels albanais de la diaspora (UJPAD)

Unione dei Giornalisti Professionisti Albanesi della Diaspora (UGPAD)

Dronët godasin ndërtesa të larta në Kazan të Rusisë

Zjarr në një ndërtesë banimi pasi u godit nga një dron në qytetin rus Kazan, 21 dhjetor.

 

Dronët kanë goditur ndërtesa të larta banimi në Kazan, kryeqytetin e republikës Tatarstan të Rusisë, gjatë një vale sulmesh që e kanë detyruar aeroportin e qytetit t’i pezullojë fluturimet përkohësisht.

Ministria e Mbrojtjes e Rusisë tha se sulmet ndodhën në tri valë midis orës 7:40 dhe 9:20 të mëngjesit, sipas kohës lokale, më 21 dhjetor.

Shërbimi për shtyp i Rustam Minnikhanov, udhëheqësit të republikës autonome të Tataristanit, tha në një komunikatë se tetë dronë e sulmuan qytetin. Sipas komunikatës, gjashtë prej tyre i goditën ndërtesat e banimit, një e goditi një objekt industrial dhe një tjetër u rrëzua mbi një lumë.

Ministria ruse pretendoi se dronët ishin me origjinë ukrainase, ndërsa autoritetet ukrainase nuk kanë komentuar.

Sipas një komunikate në Telegram nga zyra e kryetarit të Kazanit, zona e banimit në tri qarqe të qytetit ishin në shënjestër të dronëve.

Pamjet në rrjetet sociale tregojnë disa raste ku dronët godasin ndërtesa shumëkatëshe dhe shpërthejnë në flakë.

Nxënësit evakuohen nga shkollat

Shërbimi Tatar-Bashkir i Radios Evropa e Lirë raportoi se nxënësit janë evakuuar nga shkollat në qarkun sovjetik të Kazanit dhe se sirenat mund të dëgjoheshin në qytet.

Nuk ka pasur ndonjë njoftim zyrtar mbi numrin e viktimave.

Sipas Interfax, kryetari i Kazanit, Ilsur Metshin, tha se njerëzit janë evakuuar nga ndërtesat e prekura dhe po u sigurohet strehim dhe ushqim.

Kazani ndodhet rreth 800 kilometra në lindje të Moskës.

Në një komunikatë, Ministria e Mbrojtjes e Rusisë tha se një “mjet ajror ukrainas, pa pilot, u shkatërrua mbi territorin e Republikës së Tataristanit nga forcat e mbrojtjes ajrore në detyrë”.

Agjencia Federale e Transportit Ajror të Rusisë tha në një komunikatë se “janë vendosur kufizime të përkohshme në Aeroportin e Kazanit në mëngjesin e 21 dhjetorit për të garantuar sigurinë e fluturimeve civile”.

Në të kaluarën, në shënjestër të sulmeve të dronëve ukrainas kanë qenë vendet ushtarake dhe industriale ruse në rajon. REL

Hovenier: Agjentë të FBI-së janë angazhuar në hetimet pas sulmit në kanalin e Ibër-Lepencit

Ambasadori amerikan në Kosovë, Jeffrey Hovenier, ka thënë të premten se agjentë amerikanë të Byrosë Federale të Hetimeve (FBI) janë të angazhuar drejtpërdrejt në Kosovë, në hetimet për të gjetur fajtorët mbrapa sulmit në kanalin e Ibër-Lepencit.

Kanali i Ibër-Lepencit është sulmuar më 29 nëntor në fshatin Varragë të komunës së Zubin Potokut – komunë me shumicë serbe në veri të vendit.

Kanali Ibër-Lepenc furnizon me ujë nga Liqeni i Ujmanit gjithë veriun e Kosovës, rajonet e Mitrovicës, Prishtinën me rrethinë, si dhe Korporatën Energjetike të Kosovës për ftohjen e termoelektranave të saj.

Hovenier, ambasador në shkuarje, ka thënë në një intervistë për televizionin Klan Kosova, se hetimet për të gjetur përgjegjësit janë duke vazhduar dhe SHBA-ja po ndihmon në këtë proces.

“Kemi sjellë mbështetjen e FBI-së këtu në Kosovë për të punuar drejtpërdrejt me kohë të plotë me autoritetet për zbatim të ligjit, për të identifikuar përgjegjësit”, ka thënë Hovenier, i cili e ka dënuar edhe një herë sulmin.

Aktualisht, ai ka thënë se nuk mund të përcaktojë se kush është mbrapa sulmit.

Policia e Kosovës ka thënë se sulmi është kryer me lëndë shpërthyese deri në 20 kilogramë.

Kosova e ka fajësuar Serbinë për këtë sulm që e ka konsideruar terrorist, ndërsa Beogradi zyrtar ka mohuar gjithçka.

Për autoritetet e Kosovës ky ka qenë sulmi më i rëndë në infrastrukturën kritike të vendit që nga lufta e viteve 1998/99, dhe që dëmet shkojnë në rreth 400.000 euro.

Edhe i dërguari amerikan për Ballkanin, Alexander Kasanof, i ka thënë Zërit të Amerikës se SHBA-ja dënon sulmin në shkallën më të lartë.

“Ajo që mund të them është që akte të tilla janë jo vetëm të tmerrshme por janë ndërtuar qartësisht për të krijuar destabilitet dhe i refuzojmë në mënyrën më të forte”, ka thënë mes tjerash Kasanof.

Përveç SHBA-së, sulmin e ka dënuar ashpër edhe Bashkimi Evropian. REL

Trumpi trysni për një marrëveshje që i jep fund luftës Rusi-Ukrainë

VOA Anita Powell

Presidenti i zgjedhur i Shteteve të Bashkuara Donald Trump thotë se udhëheqësit e Ukrainës dhe Rusisë duhet të jenë “të gatshëm të arrijnë marrëveshje” për t’i dhënë fund konfliktit brutal që ka dërmuar Ukrainën. Lufta në Ukrainë filloi në shkurt të vitit 2022. Siç njofton korrespondentja e Zërit të Amerikës, Presidenti i zgjedhur Trump gjithashtu kritikoi vendimin e Presidentit Joe Biden për të lejuar Kievin të sulmojë Rusinë me armët e marrë nga Shtetet e Bashkuara, duke lënë të kuptohet se kur të marrë detyrën, ai mund ta anulojë vendimin.

Presidenti i zgjedhur Donald Trump thotë se do të bëj “përpjekje” për një marrëveshje paqeje mes Rusisë dhe Ukrainës në fillim të mandatit presidencial duke shtuar se të dyja palët duhet të bëjnë kompromis.

“Duhet të ketë një marrëveshje. Shumë njerëz po vriten në këtë luftë… Zelensky dhe Putini duhet të jenë të gatshëm për arritjen e një marrëveshjeje”, tha zoti Trump.

Ai gjithashtu e quajti vendimin e presidentit Joe Biden për të lejuar Ukrainën të sulmojë Rusinë me armë me rreze të gjatë një “marrëzi” dhe“një gabim të madh”.

Një ditë pas këtij reagimi, Kievi e çoi luftën në zemër të Moskës, pasi forcat ukrainase të sigurisë morën përgjegjësinë për vrasjen e një gjenerali rus, pak kilometra larg Sheshit të Kuq.

Analisti William Pomeranz thotë se nëse Presidenti i ardhshëm Trump heq dorë nga mbështetja për Ukrainën kjo do të kishte “pasoja të mëdha ushtarake” për Ukrainën dhe e vë zotin Trump kundër aleatëve të Shteteve të Bashkuara.

“Unë shoh një përplasje të mundshme mes aleatëve tanë të NATO-s dhe Presidentit Trump lidhur me luftën. Kur zoti Trump flet për negociata, kjo në të vërtetë do të thotë që Ukraina duhet të negociojë dhe të dorëzohet, ndërsa ai nuk i vë asnjë kusht Rusisë”, thotë zoti Pomeranz nga Qendra ‘Wilson’.

Administrata në largim e Presidentit Biden po përpiqet të “përdorë çdo qindarkë” të ndihmave tanimë të miratuara për Ukrainën, përpara se ai të largohet nga detyra. Një zyrtar i Këshillit të Sigurisë Kombëtare shpjegoi për Zërin e Amerikës arsyen për këtë.

“Lufta në Ukrainë ka të bëjë me themelin e sistemit ndërkombëtar mbi të cilin mbështetet gjithçka tjetër, sovraniteti, integriteti territorial, paprekshmëria e kufijve. Nëse këto nuk mbrohen në Ukrainë, nuk do të mbrohen askund tjetër”, thotë zoti Carpenter.

Kongresi është ai që përfundimisht vendos nëse do të ndahen fonde të tjera për Ukrainën.

“Unë mendoj se zgjedhja e Presidentit Trump tanimë e ka ndryshuar situatën atje. Ai mund ta zgjidhë konfliktin dhe ne po presim me padurim që ai të na udhëheq deri në atë pikë”, thotë për Zërin e Amerikës, Mike Johnson Kryetari i Dhomës së Përfaqësuesve.

Ligjvënësja demokrate, Erica Lee Carter, u zgjodh së fundmi për të shërbyer në javët e fundit të mandatit të nënës së saj të ndjerë në Kongres. Ajo përdori kohën e kufizuar në detyrë për t’i bërë jehonë mbështetjes që nëna e saj Sheila Jackson Lee i dha Ukrainës.

“Unë nuk heq dorë nga Ukraina derisa të gjithë në Ukrainë të ndalojnë së luftuari dhe kjo nuk do të ndodhë derisa Ukraina të fitojë”, thotë për Zërin e Amerikës ligjvënësja demokrate Erica Lee Carter

Deklarata e saj nxjerr në pah një çështje të rëndësishme: nëse Ukraina është gati të bëj kompromis.

Anëtarët e qeverisë së Presidentit Volodymyr Zelensky kohët e fundit kërkuan mbështetje nga fqinjët si Polonia dhe nga vende të largëta si Franca dhe Australia.

Kur u pyet kohët e fundit nëse ai ishte gati të ndalonte luftën dhe të pranonte bisedimet, Presidenti Zelensky tha se së pari duhej të shihte garancitë e sigurisë dhe një plan për paqen.

1 milion shqiptarë vuajnë nga një formë e rëndë e varfërisë sipas INSTAT

Më shumë se 1 milion shqiptarë vuajnë nga një formë e rëndë e varfërisë, sipas të dhënave të fundit të INSTAT që matën të ardhurat dhe nivelin e jetesës në vitin 2023.

Që nga viti 2018, INSTAT e mat varfërinë në përputhje me metodologjinë e Eurostat nëpërmjet treguesit “Rreziku për të qenë i varfër ose përjashtimi social (AROPE) që u referohet individëve që janë në rrezik për të qenë të varfër, ose thellësisht të privuar nga ana materiale dhe sociale, ose që jetojnë në familje me intensitet shumë të ulët në punësim.

Sipas rezultateve të fundit, Shqipëria kishte 42.1% që vuajnë nga një formë e rëndë e varfërisë. Po të marrim në konsideratë se me të dhënat e Cens 2023, popullsia e vendit ishte 2.4 milionë banorë dhe mbi 1 milion shqiptarë po përjetojnë një nga format e rënda të varfërisë.

Të 1 milion shqiptarët jetojnë në familje që nuk mund të përballojnë të paktën shtatë nga trembëdhjetë kategoritë e privimit (6 kategori që lidhen me privimin në nivel individi dhe 7 kategori që lidhen me privimin në nivel familje).

Në nivel familje konsiderohen vështirësi:

Një individ mund të konsiderohet në vështirësi në rast se nuk ka:

Sipas Eurostat Shqipëria ka përqindjen më të lartë në Europë të popullsie në rrezik të varfërisë dhe privimit material.

Treguesit për Shqipërinë, sipas Eurostat, janë dukshëm më të lartë krahasuar me vendet e tjera fqinje të Ballkanit Perëndimor ku Mali i Zi ka 34.1% të popullsisë në rrezik varfërie, Maqedonia e Veriut 32.6%, Serbia 30% ndërsa për Bosnjë Herzegovinën dhe Kosovën nuk ka të dhëna.

Të dhënat e Eurostat për vendet e Bashkimit Europian flasin se në vitin 2023, rreth 21.4% e popullsisë europiane ose 94.6 milionë banorë ishin në rrezik të varfërisë ose përjashtimit social.

Kosova dhe Shqipëria mbajnë seancë të përbashkët parlamentare

Kuvendet e Kosovës dhe Shqipërisë kanë mbajtur të premten një seancë të përbashkët parlamentare në Prishtinë, ku liderët e të dyja vendeve theksuan mbështetjen e ndërsjellë për njëra-tjetrën.

Kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama, i lartësoi lidhjet mes popujve të Shqipërisë dhe e kritikoi Bashkimin Evropian për qëndrimet e tij ndaj Prishtinës.

“Jemi i vetmi komb që flet një gjuhë po aq të vjetër sa vetë gjeneza e Perëndimit. Dëshira ime është që të mos jemi njëri në tryezën e bisedimeve për anëtarësim në Bashkim Evropian, ndërsa tjetri nën sanksione të BE-së, të cilat, meqë ra fjala, sot janë një absurditet absolut”, tha Rama.

Derisa Shqipëria i hapi kapitujt e parë në negociatat për anëtarësim në BE në tetor, Kosova vazhdon të mbetet vendi i vetëm në Ballkanin Perëndimor që nuk e ka ende statusin e vendit kandidat për anëtarësim në bllok.

Rama tha se ai dhe presidentja e Kosovës, kërkuan heqjen e masave ndëshkuese të BE-së ndaj Kosovës gjatë një samiti BE-Ballkani Perëndimor të mërkurën në Bruksel.

Blloku evropian vendosi masa ndëshkuese ndaj Kosovës më 2023, pas rritjes së tensioneve në veri të vendit. BE-ja pati vlerësuar se Qeveria e Kosovës nuk ka bërë mjaftueshëm për shtensionim.

Ndërkohë, kryetari i Kuvendit të Kosovës, Glauk Konjufca, tha në hapje të seancës se Kosova dhe Shqipëria janë me njëra tjetrën “në çdo rrethanë dhe pa asnjë kusht, duke qenë se ne nuk mund të përfaqësojmë tjetër gjë përveç se interesin kombëtar të kombit që për ne është i përbashkët”.

Ai e falënderoi Qeverinë e Shqipërisë për mbrojtjen e interesave të Kosovës dhe mbrojtjen e shtetësisë së Kosovës në arenën ndërkombëtare.

“E drejta e Kosovës për mbrojtjen e sovranitetit dhe integriteti, forcimit ligjit, nuk mund të konsiderohen cenim i fqinjësisë së mirë dhe as përshkallëzim i raporteve me fqinjët. Është Serbia që nuk na e pranon as statusin e fqinjit por ambiciet e aj hegjemoniste vazhdon t’i ketë të kodifikuara në Kushtetutë”, tha Konjufca.

Kjo është mbledhja e parë mes këtyre dy kuvendeve në Prishtinë. Seanca e fundit e përbashkët mes tyre u mbajt dy vjet më parë në Tiranë, me rastrin e shënimit të 110-vjetorit të Pavarësisë.

Kryetarja e Kuvendit të Shqipërisë, Elisa Spiropali, tha se Tirana dhe Prishtina ndajnë synimet dhe vizionet e njëjta drejt integrimeve evropiane.

“Realizimi i objektivit tonë anëtarësimi në BE, integrimi euroatlantik i Kosovës dhe njohja përfundimtare e saj si realitet i pakthyeshëm, rritja e rolit të faktorit shqiptar, stabiliteti për paqe dhe siguri, janë detyrat tona, themeli i të ardhmes sonë”, tha Spirapoli. REL

Sot në Prishtinë mbledhje e përbashkët e parlamenteve të Kosovës e Shqipërisë

Sot do të mbahet mbledhja e përbashkët mes dy parlamenteve, të Shqipërisë dhe të Kosovës. Nga Shqipëria të pranishëm do të jenë 60 deputetë.

Në agjendë do të jetë fjalimi i dy kryetarëve të Kuvendeve gjithashtu fjalimi i dy kryeministrave dhe më pas i kryetarëve të grupeve parlamentare. Mbledhja e përbashkët mes dy qeverive do të mbahet në Prishtinë.

Në total pritet të mblidhen 130 deputetë, ku priten të jenë të pranishëm edhe 70 parlamentarë të Kosovës. Të pranishëm në takim do të jenë kryeministri i Shqipërisë Edi Rama dhe ai i Kosovës, Albin Kurti.

Në mbledhjen e përbashkët mes qeverive të dy vendeve është parashikuar që pas ekzekutimit të himneve përkatëse, të mbajë fjalën kryetari i parlamentit të Kosovës Glauk Konjufca dhe pas tij, kryetarja e parlamentit të Shqipërisë Elisa Spiropali. Takimi pritet të mbyllet me një fjalim nga Rama e Kurti.

Kryetarja e Kuvendit, Elisa Spiropali, tha se mbledhja e përbashkët të Kuvendit të Shqipërisë dhe Kuvendit të Kosovës, e cila mbahet në Prishtinë, më 20 dhjetor, është nevojë e koordinimit të agjendës tonë kombëtare. Mbledhja e fundit mes dy parlamenteve ka qenë më datë 27 nëntor 2022, kur shënohej 110-vjetori i Pavarësisë së Shqipërisë.

Tradita e mbledhjes së përbashkët mes qeverisë së Tiranës dhe të Prishtinës ka nisur që më 2014 kur dy qeveritë u takuan në Prizren. Në atë kohë, qeveria e Kosovës drejtohej nga Hashim Thaçi. Një tjetër mbledhje e përbashkët u mbajt pak më vonë në Tiranë, më datë 23 mars 2015 me moton “Një tokë, një popull, një ëndërr”.

Takimi i fundit mes qeverisë së Ramës dhe të Kurtit është mbajtur më 2022, ku ndër të tjera, u arrit që vendet të nënshkruajnë 19 marrëveshje të përbashkëta, që rregullonin sektorë të ndryshëm.

Agjenda

Arritja në Sallën e Seancave Plenare të Kuvendit të Kosovës

Hapja e aktivitetit  me ekzekutimin e Himneve Kombëtar

Fillon Seanca e përbashkët plenare në Kuvendin e Kosovës

Glauk Konjufca, Kryetar i Kuvendit të Republikës së Kosovës (10 min)

Elisa Spiropali, Kryetare e Kuvendit të Republikës së Shqipërisë (10 min)

Mesila Doda, Kryetare e Grupit Parlamentar Demokraci dhe Integrim, Kuvendi i Shqipërisë  (3 min)

  1. Besnik Tahiri, Kryetar i Grupit Parlamentar të Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës, Kuvendi i Kosovës (3 min)
  2. Fatmir Mediu Anetar i Grupit Parlamentar Aleanca për Ndryshim, Kuvendi i Shqipërisë (3 min)
  3. Enis Kervan, Kryetar i Grupit Parlamentar Multietnik, Kuvendi i Kosovës
  4. Arben Gashi, Kryetar i i Grupit Parlamentar të Lidhjes Demokratike të Kosovës, Kuvendi i Kosovës (3 min)

Z.Gazment Bardhi, Kryetar i Grupit Parlamentar të Partisë Demokratike, Kuvendi i Shqipërisë (5 min)

  1. Abelard Tahiri, Kryetar i Grupit Parlamentar të Partisë Demokratike të Kosovës, Kuvendi i Kosovës
  2. Niko Peleshi, Kryetar i Grupit Parlamentar të Partisë Socialiste,

Kuvendi i Shqipërisë (5 min)

Znj. Mimoza Kusari-Lila, Kryetare e Grupit Parlamentar të Lëvizjes Vetëvendosje, Kuvendi i Kosovës (5 min)

Sh.T. Z. Edi Rama, Kryeministër i Republikës së Shqipërisë (10 min)

Sh.T. Z. Albin Kurti, Kryeministër i Republikës së Kosovës (10 min)

Mbyllja e Punimeve

(Balkanweb)

Sinani thotë se autoritetet serbe ia ndaluan ministrit Çeku vizitën në Preshevë

Kryetarja e Komunës së Preshevës, Ardita Sinani, ka thënë se Qeveria e Serbisë e ka refuzuar kërkesën për vizitën e planifikuar të Ministrit të Kulturës, Rinisë dhe Sportit të Kosovës, Hajrullah Çeku, vetëm një orë para realizimit.

“Qeveria e Serbisë refuzoi këtë vizitë vetëm një orë para kohës së planifikuar, duke shkelur afatin 48-orësh të përgjigjes, siç parashikohet në Marrëveshjen e Brukselit”, ka thënë Sinani përmes një postimi në Facebook.

Ajo e ka përshkruar këtë hap si dëshmi e tentimeve për izolim të shqiptarëve të komunës që ajo udhëheq.

Radio Evropa e Lirë e ka kontaktuar Zyrën për Kosovën në Qeverinë e Serbisë lidhur me vizitën e planifikuar të Çekut në Preshevë, por nuk ka marrë përgjigje.

Kjo Zyrë pati thënë më herët se Prishtina ua ka ndaluar vizitat përfaqësuesve të saj për të vizituar serbët e Kosovës në festën fetare të Shën Nikollës, që shënohet me 19 dhjetor.

Sipas saj, kjo përbën shkelje të marrëveshjes për lëvizje të lirë, të arritur mes dy vendeve më 2011.

Në Serbi jetojnë më shumë se 60.000 shqiptarë, të cilët përbëjnë pakicën e katërt më të madhe atje, sipas regjistrimit të fundit të popullsisë më 2022.

Në raportet ndërkombëtare, Lugina e Preshevës – term që përdoret për Preshevën, Medvegjën dhe Bujanocin, komuna të banuara me shumicë shqiptare në jug të Serbisë – konsiderohet tërësisht e izoluar dhe thuhet se merr vëmendje vetëm në kohë zgjedhjesh.

Në Kuvendin e Serbisë, shqiptarët kanë vetëm një zë: deputetin Shaip Kamberi.

Në muajt e fundit, qindra shqiptarë kanë protestuar kundër diskriminimit që kanë thënë se e përjetojnë në jug të Serbisë. Edhe autoritetet e Kosovës kanë qenë të zëshme në thirrjet për respektim të shqiptarëve të asaj zone.

Zyrtarët serbë, në anën tjetër, i kanë hedhur poshtë akuzat.

Shqiptarët në Serbi ankohen se autoritetet atje nuk ua njohin diplomat e Kosovës, kërkojnë integrim nëpër institucionet shtetërore të Serbisë, lejim të përdorimit të simboleve kombëtare shqiptare dhe për zgjidhjen e çështjes së pasivizimit të adresave.

Pasivizimi nënkupton fshirjen e qytetarëve prej adresave ku kanë qenë të regjistruar. Ky hap rezulton me humbjen e shtetësisë serbe, e rrjedhimisht të të gjitha të drejtave civile – përfshirë të drejtën për të votuar, për të pasur pronë, për të pasur sigurim shëndetësor e pension dhe për t’u punësuar.

Pasivizimi i adresës përcaktohet me ligj në Serbi prej vitit 2011. Ligji parasheh që institucionet të bëjnë kontrolle për të kuptuar nëse një banor jeton në adresën e regjistruar.

Nëse vërtetohet që një banor nuk jeton në atë adresë, merret vendimi për pasivizimin e saj, dhe banori obligohet që të regjistrojë adresën e re brenda tetë ditëve, pas pranimit të vendimit.

Ndonëse ligji parasheh të drejtën për apel, qytetarët kanë thënë se, në disa raste, as nuk kanë mundur të ankohen ndaj vendimit, pasi nuk janë informuar me kohë për pasivizimin.

Kjo çështje është përmendur edhe në raportin e Departamentit amerikan të Shtetit për të drejtat e njeriut në Serbi, për vitin 2023.

Në të është thënë se pasivizimi i adresave duket se është kryer në mënyrë joproporcionale ndaj shqiptarëve, sidomos në Medvegjë. REL

UGSHPD: 60 VJEÇ DHËNDËR

 
 
 
Nga takimi i 17 Dhjetorit, 2024 në Bruksel, kryeministri i RSH Rama me në krah përfaqësuesit e presidencës së radhës së palës Hungareze në BE-së Péter Szijjártó dhe Marta Kos, është shprehur ndër të tjera në një deklaratë të përbashkët për mediat se: – “Ne kemi bërë një zgjedhje të qartë si komb që duam të martohemi me BE dhe t’i harrojmë divorcet e vjetra të hidhur të së shkuarës”.
Është interesante ta marrësh më të gjatë përmbajtjen nga ekrani në raport me titujt që vendosen nga Agjencia Telegrafike Shqiptare e cila ende pa e shpjeguar arsyen e heq pjesën tjetër nga një fjali ku theksat diplomatikë dhe politikë merren si mesazhe të qarta nga një kryeministër shteti dhe jo kombi. 
Pjesa e munguar (e qethur) vazhdon me: – “… t’i harrojmë divorcet e vjetra të hidhur të së shkuarës”, sipas ngjyrimeve dhe mënyrës së propozimit për martesë me BE nga Rama. Ky aspekt nuk i ka shpëtuar skicës me titull “60 vjeç dhëndër” të autorit LD-NY24 e cila nënkupton auto censurën në fjalorin e diplomacisë së kryeministrit prej ATSH-s, por çuar më tej në vitet e tranzicionit shqiptar, “60 vjeç dhëndër” ka brenda disa dhjetëvjeçarë pushtetesh në politikën shqiptare që e kanë përdorur formulën e propozimit të lidhjeve sa herë që vijnë zgjedhjet parlamentare.
E ndërsa sot opozita proteston për keq qeverisjen dhe korrupsionin e administratës shtetërore në çdo nivel, qeveria e ka monopolizuar politikisht procesin e çeljes së grup kapitujve si të ishte pjesë e një programi të Rilindjes Socialiste që bëhen garanci jo thjeshtë për procesin, por edhe për marrjen e një mandati të katërt në një shtet ku transparenca, zbatimi i ligjit dhe drejtësia ende nuk kanë fituar epërsi si instrumenta të rëndësishme demokratike në mbrojtje të pluralizmit politik mbi frymën e arbitraritetit dhe autoritarizmit që po materializohet në një koncept qeverisës parti-shtet.
Sloganet Krenarë për Shqipërinë, Vetëm përpara dhe Shqipëria 2030 kërkojnë të përforcojë përçimin e mesazhit për votuesit brenda dhe jashtë nga e majta e politikës shqiptare në një kohë kur vota e diasporës me një proces zgjedhor të lirë, të ndershëm dhe të mbrojtur mendohet se do të sjellë ndryshimin.
Si mund të shkohet në BE kur në një kohë llogaritet se rreth 1/3 e popullsisë së vendit është larguar në dhjetëvjeçarin e fundit?
 
17 Dhjetor, 2024

Unioni i Gazetarëve Shqiptarë Profesionistë të Diasporës (UGSHPD)

Verband Albanischer Berufsjournalisten der Diaspora (VABD)

Union of Professional Albanian Journalists of Diaspora (UPAJD)

L’Union des journalistes professionnels albanais de la diaspora (UJPAD)

Unione dei Giornalisti Professionisti Albanesi della Diaspora (UGPAD)

Zelensky: Uniteti SHBA-BE, i domosdoshëm për ta ndalur Putinin

Presidenti i Këshillit Evropian, Antonio Costa dhe Presidenti i Ukrainës, Volodymyr Zelensky para takimit të Bashkimit Evropian, në Bruksel, më 19 dhjetor, 2024/AP

 

VOA Marrë nga Reuters dhe AP

Gjatë takimeve me udhëheqësit e Bashkimit Evropian sot në Bruksel, Presidenti i Ukrainës Volodymyr Zelensky i bëri thirrje Shteteve të Bashkuara dhe Evropës të bashkëpunojnë për të ndalur Rusinë mes shqetësimeve se tërheqja e mundshme e ndihmës amerikane për Kievin mund të minojë përpjekjet e ukrainasve në luftën kundër Rusisë. Udhëheqësit evropianë kërkuan që çfarëdo nisme për t’i dhënë fund luftës në Ukrainë duhet të përfshijë Kievin dhe të respektojë integritetin territorial të Ukrainës.

Presidenti ukrainas Volodymyr Zelensky tha të enjten se vetëm aleanca ndërmjet Shteteve të Bashkuara dhe Rusisë mund ta ndalë Rusinë dhe ta shpëtojë vendin e tij, në një mesazh drejtuar Presidentit të zgjedhur amerikan Donald Trump, mes thirrjeve të tij për t’i dhënë fund luftës.

“Uniteti ndërmjet Shteteve të Bashkuara, Bashkimit Evropian dhe shteteve të Evropës është shumë i nevojshëm. Na nevojitet ky unitet për të arritur paqen dhe mendoj se vetëm së bashku Shtetet e Bashkuara dhe Evropa mund ta ndalin me të vërtetë Putinin dhe ta shpëtojnë Ukrainën”, deklaroi Presidenti Zelensky para se të mbante fjalimin para udhëheqësve të BE-së në fillim të takimit të BE-së, agjenda e të cilit po dominohet nga lufta në Ukrainë.

Diplomatët evropianë thonë se udhëheqësit e bllokut synojnë t’i dërgojnë një mesazh të qartë zotit Trump për përkrahjen e tyre të vazhdueshme ndaj Ukrainës. Ata do të theksojnë se Ukraina duhet të jetë e përfshirë në një marrëveshje të mundshme paqeje dhe se marrëveshja duhet të respektojë integritetin territorial të Ukrainës.

Presidenti i ri i Këshillit Evropian, Antonio Costa tha se lufta “nuk është vetëm për Ukrianën dhe për Bashkimin Evropian, por për ligjin ndërkombëtar”. Ai tha se BE-ja do të angazhohet për një paqe të drejtë dhe afatgjatë.

“Duhet të jemi shumë të qartë sa i përket Ukrainës. Ne do t’ju mbështesim plotësisht me të gjithshka kemi në dispozicion dhe për sa kohë që të duhet. Tani gjatë luftës dhe në të ardhmen, në paqe. Duam t’ju mirëpresim një ditë këtu si anëtar të Bashkimit Evropian”, deklaroi ai.

Presidenti i zgjedhur Trump vazhdimisht ka bërë thirrje për një përfundim të shpejtë të luftës. Në fillim të javës ai tha se Presidenti Zelensky duhet të jetë i gatshëm për një marrëveshje paqeje me Presidentin rus Putin, ndonëse nuk është deklaruar nëse kjo do të thoshte se Kievi duhet t’i japë territore Moskës si pjesë të zgjidhjes.

Forcat ruse aktualisht kanë pushtuar një të pestën e Ukrainës dhe po avancojnë në pjesën lindore të saj.

Projekt-deklarata e BE-së thekson se “Rusia nuk duhet të fitojë”, duke shtuar se asnjë nismë për Ukrainën nuk duhet të merret pa pjesëmarrjen e Kievit.

Pjesëmarrja e Presidentit Zelensky në takimin e BE-së vjen pas bisedimeve që ai zhvilloi me Sekretarin e Përgjithshëm të NATO-s, Mark Rutte dhe udhëheqës të tjerë evropian të mërkurën, që synonin të siguronin ndihma të menjëhershme për Kievin dhe garanci afatgjata për sigurinë.

Ndonëse udhëheqësit evropianë thonë se po përqëndrohen në nevojat e momentit të Ukrainës, disa zyrtarë tashmë kanë filluar të diskutojnë se si do të duken masat e sigurisë për Ukrainën pas përfundimit të luftës.

Udhëheqësit e BE-së pritet të diskutojnë edhe për çështje tjera, të marrëdhënieve me Shtetet e Bashkuara, mes shqetësimeve për një luftë të mundshme tregtare mes tyre.

Lajmet me interesante

Lajmet e fundit

ARKIVA E LAJMEVE

Kliko këtu për të parë arkivën e lajmeve

Send this to a friend