Rastësisht nji burrë i gjendun aty pari, pa nji gjarpën që kishte ra n ‘ zjarr dhe rrezikonte me u djegë.
Menjiherë vendosi me e nxjerrë nga aty ku po përpëlitej. Në veprim e sipër, sapo përpiqej me e shpëtu, kafsha e kafshoi duke i shkaktu dhimje torturuese.
Instiktivisht nga dhimja dhe e paprituna e reagimit të zvarranikut, burri e lshoi gjarpnin dhe ai ra pëmbi zjerm persëri.
Burri pasi mori shpejt vedin nga e trondituna dhe dhimbja, filloi me kerku perreth i shqetësum, derisa gjeti nji shufër metali per me e përdorë me nxjerrë gjarpnin nga zjarri, me ia shpëtu ” jetën”.
Nji i panjuhun, që po shikonte gjithë ngjarjen, iu afru burrit me kujdes dhe e pyti me kuriozitet: “Ai gjarpën të kafshoi.
Pse u përpoqe me ngulm me e rujt? ”
Burri iu përgjigj: “Natyra e gjarpnit asht me kafshu, por kjo nuk më ndryshon natyrën time, që asht me ndihmu. ”
Mos e ndryshoni natyrën tuj thjesht pse dikush ju damton.
Mos e hup zemrën tande të mirë…
marrë në web
Komentet