Kryeministrja në pritje, “trashëgimtare” e MSI dhe AN, dënoi ashpër “dëbimin e poshtër dhe çnjerëzor të hebrenjve romanë”.

Është oportunizëm apo është i sinqertë? – Intervista me Alessandro Sallusti, drejtor i Libero

Më 16 tetor 1943 në Romë, 689 gra, 363 burra dhe 207 fëmijë u tërhoqën zvarrë nga shtëpitë e tyre në agim nga SS nazistët, me ndihmën e fashistëve italianë. Këtë vit, përvjetori i grumbullimit të hebrejve në kryeqytetin italian sheh një kryeministre në pritje (“trashëgimtare” e partive të Lëvizjes Sociale Italiane dhe Aleancës Kombëtare), Giorgia Meloni, e cila dënon ashpër: “Dëbimi i poshtër dhe çnjerëzor i Hebrenjtë romakë në duart e furisë nazifashiste: gra, burra dhe fëmijë u rrëmbyen nga jeta shtëpi më shtëpi”. “Një tmerr që duhet të jetë një paralajmërim – thotë udhëheqësja e Vëllezërve të Italisë, duke e ditur se bota vëren fjalët e saj – në mënyrë që disa tragjedi të mos ndodhin më kurrë.

Ndër fjalimet e Giorgia Melonit, udhëheqëse e Vëllezërve të Italisë, por edhe i Lorenzo Fontana (presidenti i ri i Dhomës së Ulët) dhe Ignazio Benito Maria La Russa (presidenti i ri i Senatit) lidhur me atë që ndodhi më 16 tetor 1943, pra në përmbledhjen e getos së Romës, janë shprehur fjalë të qarta. Meloni foli për një dëbim frikacak dhe çnjerëzor. E përmbledhur shkurt: sa oportunizëm ka?

“Nuk e di, duhet ta pyesim. Por dua të theksoj një gjë, që në Itali, kur një politikan i djathtë thotë diçka të fortë, kundërshtarët thonë: “Ti e thua sepse të bën rehat të thuash atë “, që është një paragjykim. Unë nuk mund të firmos, si noter, që ju besoni vërtet në të, por duhet të them që, derisa të vërtetohet e kundërta, duhet ta besojmë. Në rregull, por jo e vërtetë. “Kjo është disi klima në Itali”.

Gjithashtu shtrohet pyetja: nëse e djathta nuk do të kishte arritur në pushtet, a do t’i thoshte gjithsesi këto fjalë?

“Sinqerisht nuk e shoh Giorgia Melonin si një nazifashiste të rrezikshme, nuk e di që ajo të ketë thënë ndonjëherë fjalë të paqarta në lidhje me tragjedinë e Holokaustit dhe atë që ndodhi në Itali (dhe jo vetëm në Itali) në ato vite. Ajo flet me këtë forcë dhe qartësi, edhe sepse tani (dhe vetëm tani), ajo është kandidate për të udhëhequr vendin dhe prandaj ka përgjegjësi jo vetëm për zgjedhësit e saj, por për një komb të tërë”.

Alessandro Sallusti, drejtor i Libero

Është e vërtetë që gjatë fushatës zgjedhore qarkulloi një video ku e reja Meloni fliste për një “Musolini si një politikan i mirë”. Por përtej kësaj, fjalët e reja të Giorgia Melonit a mund të lexohen edhe si një mesazh drejt brendësisë, pra drejt drejtuesve (të vegjël e të mesëm) që kanë pasur dhe ndoshta ende kanë nostalgji?

“Kjo është shumë e mundur dhe nuk është nga sot (do të thosha gjithmonë), por gjithsesi prej vitesh, linja e Giorgia Melonit është një papranueshmëri dhe ashpërsi absolute ndaj atyre militantëve të Vëllezërve të Italisë që lanë veten e tyre (le të flasin vërtet për çështje absolutisht margjinale, por ende ekzistojnë), të cilët kënaqen me gjëra të çuditshme: nga përshëndetja fashiste te tatuazhi me Duçen, te këto gjëra të tilla. Kur një familje rritet kaq shpejt, sa është rritur ajo e Fratelli d’Italia , ka shkuar nga 2% në 26% në harkun kohor të disa viteve, me pak fjalë, ka mundësi të ketë mollë të këqija brenda, por ajo ka qenë gjithmonë e rreptë dhe e ashpër ndaj tyre”.

Le të flasim për të kaluarën, për pikën e kthesës së Fiuggi që më 1995 çoi në shpërbërjen e Lëvizjes Sociale të atëhershme Italiane dhe lindjen e Aleancës Kombëtare. Pastaj ishin të nevojshme kongrese, teza, shtjellime. Sot ky pasazh ndodh sipas fjalës së udhëheqësve individualë. A është e njëjta gjë?

“E njëjta gjë është. Sepse Giorgia Meloni është kjo që po thua. Pati një kongres rithemelues. E ka bërë kur themeloi Fratelli d’Italia, që është një rithemelim, krahasuar me AN ​​dhe prandaj nuk është se duhet të bëjë një kongres çdo vit për të përsëritur: “Ja, ne nuk jemi më fashistë dhe mendoj se është e vlefshme përgjithmonë”.rsi-Elida Buçpapaj