frikë nga parajsa

e ngushtë, e vështirë, pa kuptim u bë dita
nata e rëndë me ato zgjime të shpeshta
jeta ,thuajse, “lexon” një stop me të gjitha
nga të gjitha anët ta luan me sy vdekja.

çfarë të bësh më në këtë ferr tokësor?!
dashuria u zhvesh aq shpejt nga prekjet
e ftohtë shfaqet bota me një tis të lehtë mortor.
kurrë nuk është folur kaq shumë për vdekjen.

tani mund të shkosh aq befas në parajsë
është mirë atje,
pse trembemi nga vdekja?
të njejtët jemi sërish, veçse ndërrojmë trajtë
por frikë kam, se dhe atje
është ndaluar prekja.

                       Shdërrim

Është e vertëtë,nuk e zgjodhëm “burgun”

u mbyllëm brenda,se e duam jetën

në djep kotësish kohën e përkundim

ndërsa gjumin ia kemi humbur vetes.

nuk ka askund fajtor,si përherë

kur vdesin në rrjesht njerëzit e varfër

në sytë e botës dridhet mosha e tretë

e lut shoqërinë ta shpëtojë nga “vrasjet”

gjithë këto ditë jetuar si në burg

qielli sipër nesh i vogël,sa i vogël

frika ndaj vdekjes na shndërroi në murgjër

me pyetjen : “ po e fitojmë a po e humbim botën?!”

                      maska

maska, maska, maska  

ia morën frymën botës.

e vranë puthjen, puthjen e vranë!

(a thue e morën vesh,

se ne u ndamë?!)

                        pandemi (!)

ata që e zbatojnë ligjin

janë gjithë jetë[n të varfër,të varfër

ata që ligjin e shkeli

janë shumë të pasur(?)

dhe luftojnë egërsisht me njeri –  tjetrin,

se kush do të mund të fitojë zgjedhjet,

për ta udhëhequr

këtë popull të varfër.