Gazetari dhe moderatori Blendi Fevziu mendon se Ilir Meta do të jetë presidenti i ardhshëm i Shqipërisë, që do të zgjidhet në vitin 2017. Gjatë një interviste dhënë për gazetarin Çim Peka në emisionin “FAKT” në SYRI.net, Fevziu thotë se kjo është pjesë e marrëveshjes qeverisëse.

Gjithashtu, Fevziu ka një mendim të tij edhe për Ben Blushin dhe përplasjet e tij brenda PS. Për intervistën e Ardit Gjebreas me Marjan Rrokun dhe për intervistat e tij me Ramiz Alinë.
INTERVISTA E PLOTË E BLENDI FEVZIUT ME ÇIM PEKËN NË SYRI.net

Çim Peka: Përshëndetje! Zoti Fevziu të falënderoj, po e filloj me atë që ka qenë debati kryesor i kësaj jave ndërmjet mediave, një reportazh apo një kronikë që Ardit Gjebrea ka bërë në një nga burgjet e Tiranës, ka ngjallur mjaft debat dhe në fakt pothuajse të gjithë opinionistët madje dhe botues janë hedhur në sulm me argumentin se nuk mund të trajtohet një killer në formën që zoti Gjebrea solli para publikut. Ka pasur edhe një shkrim tuajin tek opinion.al, të cilin e kemi botuar edhe ne, me idenë mos i kërkoni më shumë sa mund të bëjë Ardit Gjebresë, i cili nuk është një gazetar i mirëfilltë. Gjithsesi sot botuesi Carlo Bolino ka vajtur në ekstrem kundër tij, duke theksuar se ishte një shërbim i qëllimshëm për të liruar të dënuarin për vrasje. Pa ju hyrë këtyre debateve, a ju duket se ka një tentativë të mediave shqiptare për të sjellë në ekran ose në gazeta killer tashmë të dënuar si viktima, qoftë politike qoftë dhe si viktima të sistemit të drejtësisë?

Blendi Fevziu: Çështje e Ardit Gjebresë, unë jam shprehur dhe mbaj të njëjtin qëndrim, lidhet më shumë me një keqkuptim të mënyrës se si Ardit Gjebrea tentoi të trajtonte një program i cili është patentë ose formulë internacionale, pra ndërkombëtare. Që do të thotë 24 orë me …., 24 orë me … është në formulë që funksionon në SHBA, që funksionon në disa prej vendeve Evropiane dhe që Ardit Gjebrea, në gjykimin tim e ka sjellë me sukses në Shqipëri. Çështja 24 orë me .. natyrisht kërkon një trajtim të ndryshëm nga ai që një gazetar e trajton një fenomen ose një ngjarje të caktuar, që do të thotë, në qoftë se ju një ngjarje që lidhet me ata që lypin në rrugë ju e trajtoni në një mënyrë, ndërsa Gjebrea shkon 24 orë me ta, trajtohet në një mënyrë të ndryshme. Nëqoftë se ju shkoni dhe trajtoni një problem bamirësie apo të një familjeje në nevojë, ju keni një trajtim krejtësisht të ndryshëm si gazetar, nga ai që trajton Ardit Gjebrea si një “shou man”. Natyrisht që në këtë rast ka pasur një ngarkesë emocionale më të madhe, është shumë interesante sepse unë fola me Gjebrenë krejt rastësisht në nja nga këto ditë, e gjeta në koridoret e Klanit dhe i thashë kritikën time, që qëndronte kryesisht tek shprehjet emocionale të Gjebresë në momentet e fundit të intervistës, kur gati-gati njësohej me personin e intervistuar, që është një defekt i madh në gazetari. Gjebrea më tha diçka interesante që logjikisht qëndronte. Më tha: “Unë nuk jam gazetare, dhe unë nuk shkova të bëj një intervistë as për të zbardhur ngjarjen dhe as për të parë detajet e ngjarjes. Unë shkova të dëgjoja rrëfimin e këtij njeriu. Kur je në burg, kur je i mbyllur, kur ke ndenjur atje disa orë, mënyra se si e sheh botën jashtë është e ndryshme dhe unë siç isha aty në burg dhe pot ë futesha prapë, prapë do të ndieja një lloj solidariteti me atë njeri që qëndron aty në atë qelinë e ngushtë. Natyrisht kur dal nga qelia kam një mendim shumë më të ngjashëm me të atyre që më gjykojnë nga jashtë”. Pra ajo që do të thotë ai është se gjykimi nga brenda nuk është i njëjtë me gjykimin nga jashtë. Tani unë në parim isha kundër asaj që Marjan Rroku tha, sepse ne e dimë ai është person që ka kryer një krim mosntruoz. Unë më shumë se te Marjan rroku e shoh si një krim që është kryer në mos funksionim dhe në mos parandalim të plotë të shtetit. Ka qenë një oficer i shtetit shqiptar, me një pistoletë të blerë nga taksat e qytetarëve shqiptarë, që kërcënon një minorene dhe familjen e saj, që ka 6 denoncime në polici që nuk funksionojnë dhe vajza dhe e jëma e saj kanë humbur jetën sepse shteti dështoi që ti mbronte. i qëndroj më shumë asja ideje, se në qoftë se kjo ngjarje hapet, kjo nuk hapet thjeshtë për të rënduar përgjegjësitë e Marjan Rrokut, që tani është njohur botërisht sepse ka një vendim gjykate i cili e ka dënuar me burgim të përjetshëm, por është për tu investiguar se kush qenë ata oficerë policie që nuk e morën parasysh denoncimin e nënës, vajzës, babit, të familjes së saj dhe që çuan në vrasjen e minorenes. Shteti shqiptar e para duhet ti kërkonte falje publikisht asaj familjeje që nuk arriti ti mbronte të afërmit, e dyta duhet të fillonte një hetim serioz edhe pse 15 vjet mbrapa për të parë se kush kishte neglizhuar në këtë rast, sepse janë marrë dy jetë që janë marrë nga neglizhenca ose nga bashkëpunimi, se nuk dua të shkoj tek bashkëpunimi. Tani dalim tek tjetra, në Shqipëri tashmë është krijuar një kulturë e gjykimit publik, që të gjithë turren, sidomos falë rrjeteve sociale të gjithë japin gjykimin e tyre. E para njëherë gjykimi yt nuk do të thotë se gjithmonë është objektiv dhe është një opinion. Ka filluar një lloj linçimi publik që shkon, e di pse e them? E them këtë sepse po ky publik është i manipuluar mediatikisht.

Çim Peka: Po, po ka pasur edhe thirrje ekstreme për të liruar Marjanin dhe për të arrestuar Ardit Gjebrenë.

Fevziu: Në një orë dy orët e para të emisionit pashë një lumë komentesh të cilat thoshin si mund të mbahet ky djalë në burg, gjynah, dhe pastaj kur reagoi motra e Alda Canajt menjëherë opinion u kthye në të kundërt. Pra kjo do të thotë se ky nuk është një opinion objektiv, por është një opinion që manipulohet nga mediat. U manipulua fillimisht nga muzika, toni, rrëfimi në emisionin e Gjebresë dhe ktheu më pas. Pra ky gjykim publik nuk është asnjëherë linçim publik. Shqipëria ka provuar disa gjykime popullore, të cilat kanë qenë dështimi më spektakolar i këtij vendi. Tani kthehemi tek fenomeni që ju më thatë. Pra në qoftë se ju i kërkoni objektivitet Ardit Gjebresë i cili në fund të fundit është një “shoë man” i cili as nuk e pretendon që është gazetar, ne jemi të padrejtë, të pandershëm dhe të pavërtetë, me dhjetëra gazetarë që kryejnë intervista skandaloze me kriminelë, me banditë, me vrasës, me vrasës në vend apo në arrati, me kontrabandistë me trafikantë, me njerëz që kanë trafikuar femra etj dhe të cilët nuk kanë kurajën ti pyesin. Tani do ti kthehem unë një moment tjetër. Para disa ditësh një gazetar në emisionin tim dhe ju e keni publikuar, keni qenë një nga të paktët site, nxori një sms të shkëmbyer midis Ilir metës dhe Kastriot Ismailit që ishte në ndjekje. Praktikisht Ilir Meta është vërtitur në 4 studio televizive dhe askush nuk ka guxuar ta pyesë, a qëndron kjo sms? Më duket e bëri vetëm Balla i cili tregoi një lloj ndershmërie po e quaj profesionale, dhe po e bëj pyetjen sërish, kur ja kërkon Ardit Gjebresë që ta pyesë atë që ndoshta mund të mos ketë qenë në dijeni as të detajeve, pse nuk jau kërkon edhe gazetarëve, të cilët po i kthejnë studio në një lloj parade ku politikanët dalin dhe vetëm mbajnë fjalime. Me cilën kurajë ti gjykon në shou man dhe nuk ke kurajë të gjykosh gazetarët e tjerë. Ju jeni gazetar si unë dhe keni të paktën një dekadë që bëni emission televiziv, ju ka ndodhur ndonjëherë që tu vijë një njeri në emision i cili ka një çështje të hapur dhe të mos ta pyesni? Por kjo punë po0 ndodh rregullisht dhe çarë pos jell sot? Kjo po sjell sot një kulturë të tmerrshme e cila nuk ekziston në asnjë vend të botës, ku politikanët thonë çfarë të duan dhe diktojnë në një farë mënyre dhe tematikën e emisionit. Unë jam i sigurt se kjo nuk do zgjasë gjatë, sepse një politikan që shkon dhe thotë pikëpamjet e tij pa i ballafaquar me qëndrimin oponent ai nuk fiton asgjë. i vetmi politikan është ai që arrin të mposhtë një mendim oponent me të drejtë pa të drejtë.

Çim Peka: Zoti Fevziu, kjo është njëra anë që ka të bëjë më pyetjet e pa bëra, me pyetjet që normalisht duhet ti bëjë çdo gazetar. Një fenomen tjetër që në fakt është edhe më i tmerrshëm se këto dy të parët ka të bëjë me faktin se, në mënyrë të veçantë media të shkruara prej vitesh për të mos thënë më shumë se një dekadë, për të qenë korrektë dhe të hapur, kjo traditë është themeluar nga mediat e botuesit që sot akuzon Ardit Gjebrenë, në mënyrë të veçantë dikur gazeta Shqiptare, sot Shqiptarja.com, kohët e fundit po e bën dhe Tema sistematikisht, intervistojnë killer të dënuar nga gjykata, po them killer politikë të dënuar për vrasje politike, të cilët sa herë që duan ti përdorin politikisht kundër një personi, zakonisht kundër Sali Berishës, intervistohen dhe sillen para publikut si viktima dhe si sjellës të pluralizmit në Shqipëri. Është rasti i Jaho Salihit.

Fevziu: Shiko të ndajmë një gjë, që media interviston nuk ka asnjë gjë të keqe, apo jo. Unë nuk kam qenë kundër edhe për të intervistuar Nexhmie Hoxhën që ndoshta ishte dhe rasti më spektakolar në këtë drejtim. Nuk qëndron çështja tek intervista, çështja qëndron nëse ti në intervistë je i ndershëm të bësh të gjitha pyetjet të cilat janë të vërteta dhe ti qëndrosh mashtrimeve që vijnë nga ana tjetër.

Çim Peka: A mundet të intervistosh çdo 12 dhjetor, ditën e pluralizmit në Shqipëri, Izet Haxhinë?

Fevziu: Kjo është çështje e medias pastaj.

Çim Peka: Kjo është pra, a mundet të intervistosh çdo 12 dhjetor ose pak më parë Jaho Salihin? E sjell njëherë intervistën me të, ja bën të gjitha pyetjet, port a përdorësh si personazh politik.

Fevziu: Kjo është pastaj çështje e një misioni që media mbart, nuk ka lidhje. Ne po flasim për media, nuk po flasim ku ka mision politik.

Çim Peka: Gjithsesi po flasim për individë të dënuar për vrasje. Ngjashmëria me personazhin është identike. Rasti është identik.

Fevziu: Shiko ti mund të intervistosh dhe persona të dënuar për vrasje, nuk do isha kundër të intervistohej Jaho Salihi, çështja kryesore është a pyeten këta njerëz, apo vijnë vetëm me rrëfimin e tyre. Sepse çështja është kur shkon për të intervistuar, intervista është gjinia më e vështirë e medias në fakt. Kur shkon të intervistosh dikë ti je i detyruar të punosh 2, 3 apo 4 ditë që të shohësh të gjitha pikëpyetjet, e di pse? Sepse ti je para publikut, ka një gjë që ty mund të mos të të ketë rënë në sy, nuk e ke bërë me qëllim, nuk e ke ditur, nuk e ke identifikuar, por mos evidentimi i asaj gjëje, të ngarkon ty me përgjegjësi pavarësisht se ti mund të jesh i pafajshëm, mund të mos e kesh vënë re, dhe në fund të fundit edhe po të mos e kesh vënë re është prapë përgjegjësia jote, nuk është përgjegjësia e publikut.

Çim Peka: Ajo çfarë i ndodhi Ardit Gjebreas sot i ndodhi pak ditë më parë Rudina Xhungës, intervista me Nexhmie Hoxhën, ku ka pasur një vërshim, një llavë internet kundër gazetares.

Fevziu: Kishte, megjithatë janë dy raste krejt të ndryshme.

Çim Peka: Pse?

Fevziu: Unë nuk jam kundër gazetares, unë mendoj që gazetarja është në të drejtë që ta intervistojë. Problemi i vetëm është që Nexhmije Hoxha ka një përgjegjësi të madh për qeverisjen gjatë atyre viteve dhe duhet të mbante, në radhë të parë disa përgjegjësi për disa ga temat madhore të këtij vendi, që unë mendoj se asaj nuk i janë zhvilluar si pyetje. Por prapë më bëri përshtypje një gjë, kishte një dozë ndershmërie brenda. Bashkëshorti i Rudina Xhungës bëri një shkrim ku thoshte se njerëzit e rëndësishëm të pushtetit i përcaktojnë vetë dhe për çfarë do të flasin, pra diktojnë vetë dhe pyetjet e tyre. Që të thoshte troç, që kjo ka diktuar që do të flasë për këto gjëra dhe nuk do të flasë për krimet, kjo besoj se është pastaj një çështje zgjedhje nëse duhet bërë apo jo, nuk besoj se duhej bërë, por në fund të fundit ishte më i ndershëm ky qëndrim, që të thuash se ne i bëmë këto pyetje sepse Nexhmije Hoxha këtu i vendos kushtet. Ramiz Alia nuk i vendos këtu kushtet. Ramiz Alia është pyetur madje dhe ashpër në studio, për vrasjen e Mehmet Shehut, për përgjegjësinë e tij, për situatën. Unë nuk pretendoj që as Ramiz Alia, as Nexhmije Hoxha, as përgjegjës të tjerë komunistë të pranojnë versionin, të pranojnë situatën, çështja është që ata të vendosen përballë pyetjeve në kushte normale. Pra nuk duhet të ikin pa ju bërë pyetjen.

Çim Peka: Gjatë dy dekadave që bën emisionin tuaj, e keni intervistuar Nexhmije Hoxhën?

Fevziu: Jo nuk e kam intervistuar.

Çim Peka: Ramiz Alinë disa herë në mos gaboj?

Fevziu: Ramiz Alinë, po, 2-3 herë, për çështje specifike dhe më të përgjithshme.

Çim Peka: Ramiz Alia kurrë nuk ka kërkuar marrëveshje në raport me pyetjet?

Fevziu: Jo kurrë ndonjëherë, për hir të së vërtetës jo, asnjëherë. Intervista e parë ka qenë më e vështirë, sepse në atë kohë ishin edhe më të ngurta. Intervistat janë që të gjitha online, pra mund të shihen. Ramiz Alia kishte dhe një gjë tjetër, dua të jemë i ndershëm në një pikë, ndryshe nga Nexhmije Hoxha dhe një pjesë e drejtuesve komunistë. Në një fragment sekonde ndoshta në mënyrë inkoshiente jo në mënyrë të drejtpërdrejtë, pavarësisht se ai nuk cedoi kurrë në ato parimet e veta, ai ka arritur të shprehi një lloj reflektimi jo pendesë, pendesa është fjalë shumë e madhe. Në intervistën e fundit mbaj mend i thashë, pyetja e fundit ku ishte një intervistë specifike për dhjetorin e 90-s, vetëm qëndrimi i tij për dhjetorin e 90-s, dhe e pata pyetur se ju keni jetuar në 3 sisteme të ndryshme pak a shumë, në sistemin e para luftës të mbretit Zog i cili ishte kuazi diktatorial, jo një diktaturë e mirëfilltë autoritarist, përfshirë dhe pushtimin Italian, keni jetuar në kohën e komunizmit që ishte një diktaturë e mirëfilltë, po jetoni dhe tani në vitet e demokracisë, ishte viti 2006-të. Nëse do të ishit sërish i ri dhe do të kishit mundësinë e zgjedhjes, në cilin nga këto sisteme do të donit të zgjidhnit dhe ai pasi u mendua një moment më tha: “patjetër këtë të fundit që po jetojmë”. Pra njeriu që ishte simbol dhe më i fuqishëm i atij sistemi do të donte të jetonte në një sistem tjetër të cilin e kishte luftuar. Pra thënë në një pikëpamje kishte arritur të kuptonte se ai sistem që kishte ngritur ishte një sistem absurd. Dhe e dyta mbaj mend po kjo ishte jashtë kamerës, në një moment që e kisha marrë për ta çuar në emision, isha vetë në makinë me të, këtë nuk e harroj, isha duke kaluar për të shkuar në Klan në atë zonë që njihet si “Varri Bamit”. Unë kam qenë fëmijë kur filluan të hapeshin të gjitha varrezat e “Varrit të Bamit”, për ti çuar të gjitha eshtrat e tyre në Tufinë, sepse aty do të bëheshin pallate, dhe në atë kohë kam shkuar për të ngritur eshtrat e një prej katragjyshërve të mi, duhet të isha shumë i vogël, domethënë pa hyrë në shkollë akoma dhe kujtoj tmerrin se si njerëzit tentonin të mblidhnin eshtrat e të afërmve kur ndërkohë aty kishte njerëz që kishin vdekur 200 vjet përpara, se “Varri Bamit”, ishte një varrezë e vjetër dhe ata u sheshuan se s’ju kishin mbetur më të afërm. Pata pyetur Ramiz Alinë, ore po me “Varrin e Bamit”, çfarë patët, se në të gjithë botën varrezat lihen aty ku janë dhe ti mund ti rrethosh dhe mund të ndërtosh pallate majtas-djathtas, Tirana ishte një fushë e madhe ku pallate parafabrikate mund të bëje, dhe i thashë po me varrezat ç’patët, është unikale, unë nuk di që ndonjë regjim tjetër tu ketë hyrë varreve, për të nxjerrë njerëzit nga varri, ende sot dalin eshtra në varrezat 300 vjeçare të Tiranës dhe më tha në një moment: “se mos është marrëzia e vetme që kemi bërë ne, sa marrëzi kemi bërë ne në ato vite”. Domethënë edhe ai e kuptonte këtë pjesë. Por pa dyshim ai iku pa ndërruar mendim. Demetrio Volçiç ka një shprehje mjaft interesante në librin e tij “East” se si i takonte liderët komunistë, ish-liderët komunist mbasi kishin rënë nga pushteti dhe thotë “Të gjithë kishin një gjë të përbashkët, pavarësisht se ishte Zhivkovi në Bullgari, Jerozelski në Poloni, apo Gorbaçovi në Rusi, të gjithë çoheshin nga tavolina ku tip o i intervistoje, shkonin në bibliotekë nxirrnin një letër dhe fillonin të lexonin justifikimin për pyetjen që ti i bëje, dhe unë i thosha, unë po bëj një bisedë nuk po ju intervistoj, por bëj një bisedë për të kuptuar se çfarë ka ndodhur, ata njerëz kurrë nuk ishin të vërtetë, as në funt të jetës së tyre, as kur po iknin, as kur nuk influenconin më asgjë”. Dhe e kam menduar këtë moment në pritjen e ambasadës franceze në vitin 2002 në 14 korrik, ishte një moment kur unë po bëja muhabet me Leka Zogun, i cili sapo ishte kthyer në Shqipëri, kishte punë një muaji apo diçka më pak dhe në anën përballë po vinte Ramiz Alia. Të dy u gjendën përballë dhe i kthyen kurrizin njëri-tjetrit dhe thashë që tekat e historisë janë shumë të çuditshme, të dy këta njerëz për 50 vjet kishin luftuar kundër njëri-tjetrit, çfarë nuk kishin bërë ta zhduknin fizikisht njëri-tjetrin. Leka Zogun e ndiqnin kudo për ta eliminuar dhe befas në pritjen e ambasadës ishin të dy bashkë në një moment dhe të dy bashkë ishin duke kuptuar se ishin peng i një marrëzie.

Çim Peka: Por nuk u takuan?

Fevziu: Jo nuk u takuan, as nuk ja dhanë dorën njëri-tjetrit.

Çim Peka: Këtë e dëgjoj për herë të parë që Leka Zogu dhe Ramiz Alia të kenë qenë në të njëjtin ambient njëkohësisht.

Fevziu: Ishin gjysmë metri përballë njëri-tjetrit.

Çim Peka: Po kthehem pak tek realiteti mediatik. Prej kohësh mungon Berisha në “Opinion”, prej kohësh në fakt kam parë dhe zotin Meta që mungon. A e keni ftuar zotin meta për të qenë pjesë?

Fevziu: Po, Meta është ftuar, nuk ka ardhur.

Çim Peka: Arsyet?

Fevziu: Arsyet i di Meta. Unë kam një analizë time, e cila mund të jetë dhe e gabuar, që dyshj se ka frikë të përballet me pyetjet, unë kështu e mendoj.

Çim Peka: Po zotin Berisha kur e keni ftuar për herë të fundit?

Fevziu: Unë nuk e kam ftuar personalisht Berishën, i kam përcjellë ftesën që është e hapur në çdo kohë dhe rrethanë, natyrisht duhet të ketë dhe një lidhje me aktualitetin, është i mirëpritur, kjo është një zgjidhje e zotit Berisha, nuk ka lidhje me mua.

Çim Peka: Pyetja e fundit në raport me mediat. Si i gjykoni mediat sot, më të kapura apo më të lira nga mazhoranca krahasuar me vititn 2013-të?

Fevziu: E para unë i mendoj shumë më ndryshe, nuk i gjykoj as më të kapura as më luftarake. Unë mendoj se mediat janë në një moment tranzicioni siç ka qenë në një kohë dhe po shkojnë drejt një kaosi. Çfarë do të thotë kjo situatë tranzicioni? Ne jemi mësuar për një kohë të gjatë me shtypin e shkruar, unë kam lindur, kam ardhur me shtypin e shkruar. Ne sot jemi në një situatë ku stypi i shkruar në gjykimin tim është në vdekje e sipër, pra është gati i papërdorshëm, shkon vetëm tek ajo pjesë e popullatës që nuk përdor dot smartphone, nuk përdor dot online dhe po i drejtohet vetëm atyre. E dyta ne jemi duke u future tek mediat elektronike, portalet ueb-et të cilat sjellin një informacion të jashtëzakonshëm, por nga ana tjetër portalet ëeb-et janë dominante në një moshë të caktuar por nuk janë dominante në një moshë tjetër. Pra jemi në një lloj tranzicioni ku po lëmë një dhe po fusim një tjetër. E dyta sot jemi nën presionin e rrjeteve sociale, të cilat kanë filluar të konkurrojnë mediat dhe portalet nga njëra anë, edhe duke i ripërsëritur këto media dhe portale. E treta më shumë se sa kapja unë mendoj se këtu është një problem kaosi. Shiko unë mendoj që e vërteta në këto rrethana që jemi ne, nuk fshihet më kurrë. E vërteta mund të fshihej 10 vjet përpara, 15 vjet përpara sepse ti kapje 4-5 botues gazetash dhe mbyllje gjithçka, sot është e pamundur , se de po kape portalet do të nxjerrin në Facebook, por dhe portalet për arsye të konkurrencës me njëra-tjetrën e kanë të pamundur. E dyta media është bërë shumë më dinamike, dikur për gazetën ti e merrje lajmin e përpunoje, e shkruaje e korrigjoje, e shihje dhe njëherë, e fusje në faqe dhe prisje të dilte të nesërmen, sot ti arrin ta çosh lajmin në një kohë shumë më të shpejtë. E treta, shkrimet e dikurshme të gazetave kishin një standard gjatësie në të shkruajtur, sot lajmet po vijnë duke u bërë më të vogla. Në qoftë se unë ju hap ju të shihni CNN, CNN para 5 viteve kishte foto, titull, tekst, ndërkohë sot ka vetëm foto dhe titull, dhe kam frikë se do vië koha kur titulli do futet brenda fotos, pra për të qenë më i kapshëm, po përdoren më shumë për versionin online. Pastaj për sa i takon ndikimit varet për cilat media po flasim. Unë mendoj se pjesa e portaleve dhe mediave online lidhet më shumë me angazhimin personal të drejtuesve të tyre në raport me politikën, por jo me presionin politik. Tek televizionet ka një keqkuptim në shikim e gjërave, domethënë kë gjykojmë ne në televizion. Televizioni është një tërësi emisionesh ku shpesh herë drejtuesit e tyre nuk janë në koherencë me njëri-tjetrin. Hajde gjeje koherencën në Klan midis Çanit, meje, Arditit, emisionit të mëngjesit, apo një emisioni tjetër, që do të thotë se secili ka axhendën e vet, betejën e vet. Hajde gjeje raportin që Topi ka pasur dikur midis Ballës, Rudina Xhungës, Alban Dudushit apo të tjerëve, pra ti nuk i sjell dot të gjithë në një përqasje. Nëse flasim për edicionin e lajmeve, unë mendoj se edicionet e lajmeve sot kanë një problem më të madh se sa ky, që është vuajtja dhe konkurrenca e portaleve, të cilat i japin lajmet më shpejt se sa televizioni. Në qoftë se televizioni dikur i jepte më shpejt se sa shtypi i shkruar, sot befas televizioni kupton se lajmi është përhapur para se të vijë në televizion, dhe si pasojë e multimedias që ke në dorë filmimet me celular, shumë prej tyre e japin dhe në versionin video. Nuk kanë filluar akoma ti montojnë, por jam i sigurtë që mediat online do të fillojnë të japin lajme video shumë më shpejt se televizionet. Nëse lajmet e Klanit janë në 15:30 të parat, unë jam i bindur që një portal do ti ketë filmuar, do ta ketë montuar dhe do ta ketë hedhur kronikën 2 orë përpara, ose kur ka ndodhur, kështu që jemi në një situatë kaosi. Ai i ka kapur qeveria? Të gjithë bëjnë tentative për të kapur, unë e shikoj që gjëja më e vështirë në emision është të ndërtosh debatin politik, të gjitha palët tentojnë të marrin maksimumin, të zënë nga një karrige më shumë.

Çim Peka: Ju e keni më të lehtë sot për të ndërtuar një debat politik ndërmjet dy forcave politike, apo e keni pasur më të lehtë para 2013-s?

Fevziu: Më e lehtë ka qenë përpara edhe për arsye se partitë politike ishin më të predispozuara në një kuptim, ndërsa sot dhe unë isha më i thjeshtë. Në atë kohë ne nuk kishim matje të audiencës dhe zakonisht kishim një perceptim se emisionet e mirëfillta politike, një PD një PS, 2 PD 2 PS, apo 3 PD 3 PS shiheshin më shumë se emisionet e tjera. Ndërkohë kjo vinte për arsye të raportit që ti ke me politikën dhe për arsye të intensitetit që ti merrje në emision. Me matjen më profesionale të audiencës e filluam të kuptojmë se debatet PD-PS ishin shterpë, ishin një zgjatim i parlamentit dhe që publiku nuk kuptonte gjë. E dyta mediat sociale në këto 3-4 vitet e e fundit kanë sjellë në evolucion të madh, ti fillon dhe kupton që njerëzit një gjë që s’u pëlqen fillojnë dhe e shkruajnë dhe në uall-in e Facebook-ut dhe thotë që ky debat nuk shihet me sy, fillon dhe ja fut kot dhe thotë gjëra që ne si kuptojmë. Atëherë kemi filluar të shkojmë drejt një debate i cili jep më shumë rezultat ku politikanët miksohen me gazetarët. Për hir të së vërtetës gazetarët, të cilët disa i quajnë analistë, disa komentatorë kanë një aftësi fenomenale për të përcjellë një ide më të sofistikuar tek publiku. Në qoftë se politikanë e bëjnë bisedën për ta dhe midis tyre, gazetarët dinë ta çojnë deri tek publiku. Zakonisht politikanët janë më të kujdesshëm me recitimet e tyre sepse gazetari mund të ta kthejë dhe nuk ta përton, këto kanë dhënë më shumë rezultat. Ndërkohë që nuk ka ndonjë rezultat të madh kur mbledh vetëm gazetarë për të bërë të njëjtin muhabet. Dhe besoj fort se ajo që po i ndryshon mediat dhe besoj se do të shkojë tek të gjithë, tek unë ka ardhur në emision është tema e ditës. Njerëzit nuk duan ta dinë nëse tema e ditës është Basha, Rama apo Bleona Qerreti, që do të thotë se çdo gjë që përbën lajm, apo filmi “Shok”, apo Marjan Rroku, domethënë 10 vjet përpara unë nuk do të bëja kurrë emision për një vrasës në burg, para 10 vjetësh nuk do të bëja kurrë një emision se u zhvesh Bleona Qerreti gjatë çmimeve. Dikur emisionet ne i planifikonim të hënën për gjithë javën, kasha dhe një planifikim mujor, sot emisioni bëhet në mbledhjen e orës 11 për në darkë. Sot për sot sepse ti nuk i ikën dot lajmit të ditës. Çfarë ndodh? Për shembull këtë javë, të tre emisionet, ku ne kishim 2 emisione dite dhe dy emisione jo dite. Tek të dy emisionet e ditës, ballafaqimi i Erjon Veliaj me gazetarët dhe ajo për Marjan Rrokun. Kanë arritur rekord audience, dy emisionet e tjera të regjistruara kanë qenë më mirë se sa konkurrentët, por kanë qenë gati me 1/3 më pak të audiencës se sa dy emisionet e tjera.

Çim Peka: Tek rasti i Veliajt, kishe 3 gazetarë dhe një ambientalist në studio dhe asnjëri prej tyre nuk e pyeti për firmën e falsifikuar?

Fevziu: E vërtetë kjo. Ndërkohë e pyeta unë në fillim të emisionit për gjygjin me PD-në që kishte dhe tha që unë i qëndroj asaj çështjeje. Është e vërtetë duhet ta kishim pyetur për të, por unë nuk mund ti parashikoj dot të gjitha. Unë mbeta i surprizuar mendoja se do të ishte pak më agresiv debate, duke njohur idetë e gazetarëve që ishin të ftuar në studio, duke lënë mënjanë Zaloshnjën i cili kishte një qëndrim të vetin, pak më ambik. Por mendoj se vetëm Rakipllari kishte një lloj përballjeje. Tani ka një problem, kur përballesh me një njeri i cili i njeh shumë mirë probleme5t e veta, pra titullar i një dikasteri, përballja është gjithmonë shumë e vështirë, kur hyn për problem shumë specifike. Kur flet për politikë bërjen e përgjithshme gazetarët janë më të informuar. Kur flet për detaje specifike, kur referon shkresa, data, ligje gjëra duhet të jesh shmë më i përgatitur.

Çim Peka: Opinion.al ka publikuar një debat të vazhduar tek dhoma e grimit ndërmjet Erion Veliajt dhe Sazan Gurit. Çfarë ndodhi realisht Fevzo tek dhoma e grimit? Kam parë një Sazan që lëvizte me duar dhe me këmbë.

Fevziu: Sazan Guri u bllokua në emision, unë nuk mendoja që ai do të bllokohej. Në qoftë se një politikan tjetër do të tentonte të më godiste ashtu reagimi do të kishte qenë jashtëzakonisht i egër. Zakonisht një politikan ka më shumë kosto sepse humb vota, një ambientalist apo një gazetar nuk humb asnjë votë. Një gazetar mund të jetë dhe i vetëm kundër të gjithëve dhe mund të mos pyesë fare, kurse një politikan nuk mund të jetë kurrë i vetëm kundër të gjithëve duhet të jetë me më shumë se gjysmën si logjikë. Sazan Guri po mundohej të sqaronte pozicionin e tij në raport me disa projekte, por nuk po ja arrinte dot. Unë kam përshtypjen se Sazani i bllokua dhe ndoshta dhe si kishte ndodhur ajo gjë dhe pati një lloj ngërçi. U zunë deri jashtë, deri tek makina. Po sherret mbrapa janë normale.

Çim Peka: Po me të njëjtin fjalor të emisionit besoj?

Fevziu: Në video del qartë, se nuk e kisha shumë mendjen kur mbaroi emisioni të merrem me të gjithë, por kam përshtypjen po, ishte një vijim i debatit të emisionit.

Çim Peka: Sali Berisha kryeministër, Edi Rama kryeministër, kush ka qenë më i lehtë për të negociuar mbi një intervistë dhe kush ka qenë më i hapur në lidhje me pyetjet?

Fevziu: Në një gjykim pothuajse të dy njësoj, vetëm me një diferencë. Me Ramën nuk kam negociuar kurrë drejtpërdrejtë për intervistë, domethënë nuk i kam thënë kurrë, a do vish, apo a do më vish. Zakonisht ka negociuar Desada që është kryeredaktore e emisioni5t me shefin e tij të kabinetit dhe është thënë në momentet kur ka pasur ndonjë çështje, them tani kur është kryeministër. Me Berishën kam negociuar vetë. Zakonisht me Berishën kam pasur më shumë mundësi që ai të vijë në moment deçizive, domethënë kur ke interes ti kesh, jo kur i ven për të folur, me Ramën kjo padyshim ka qenë më e vështirë sepse ka pasur raste ku i kemi thënë a do të vish për këtë temë, nuk ka ardhur ose ka zgjedhur në studio tjetër për të shkuar, por gjithsesi kjo është prapë brenda të drejtës së tij për të zgjedhur. Për pyetjet as njëri as tjetri nuk më ka pyetur. Shiko në Shqipëri ka pasur disa personazhe të cilët nuk më kanë pyetur kurrë për pyetjet. Mund të japësh disa piketa ku do mbështete. Nuk më ka pyetur kurrë Fatos Nano për pyetjet për të qenë i sinqertë, nuk më ka pyetur kurrë Sali Berisha për pyetjet, nuk më ka pyetur kurrë Pandeli Majko për pyetjet, po flas si kryeministra, nuk më ka pyetur kurrë Edi Rama për pyetjet, më mbrapa por në vitet e para e kishte problem.

Çim Peka: Edi Rama si kryeministër, se si kryetar opozite kam përshtypje se ka qenë pak më i ngurtë?

Fevziu: Si kryetar opozite dy herë e kam intervistuar në fund dhe dy herë përpara. Nuk më ka rezultuar ndonjë gjë e madhe, nuk ka pasur kurrë dijeni për pyetjet dhe ajo duket sepse duket dhe reagimi i tij i menjëhershëm, ose për materialet filmike. Kam përshtypjen se sa më shumë se për pyetjet ai ishte i shqetësuar për materialet filmike sepse e shoh që kur vjen në tavolinë, tenton të shohë njëherë listën e materialeve filmike se mos është aty. Biles edhe për tu ngacmuar në emisionin e fundit unë kisha një material sekret i cili kishte dalë nga zyrat e shtetit dhe që lidhej me aferën CEZ-DIA, ishte një material i prokurorisë dhe që e kishte siglën “SEKRET”, ja kapi syri në seko0ndën fundit është dhe në siglën e on dhe off records dhe u ndie i sikletosur se s’po kuptonte se çfarë ishte materiali sekret. Nuk është se Ilir Meta ka kërkua pyetje. E dyta nuk i kam pas mësuar ju kam çuar gjithmonë piketat. Ju kam çuar pyetjet, po, në 98-n, 99-n, 2000-in, po në vitet e para kërkonin që të kishin. Tani edhe ata janë më të përgatitur. Por ka dhe një gjë, edhe përqasja ndaj mediave e të gjithë politikanëve ka ndryshuar. Kur unë bëja emisionet e para në 97-n, ata i donin pyetjet 4 ditë para, jo vetëm për intervistat por edhe për debatet përgatiteshin. Kurse sot mund ti thuash një politikani 2 orë para që a më vjen në studio për këtë temë dhe ai të vjen. Nuk mendoj se ata kanë frikë nga ajo, natyrisht nuk mendoj se gjithmonë dalin mirë, çështja është a do i lësh të bëjnë propagandë apo jo. As Basha nuk kërkon pyetje, për të qenë i sinqertë fare. Më qëlloi që ishte me gazetarë javën e kaluar, emisioni u vendos në orën 4 pasdite dhe Basha erdhi në orën 9-të, as piketat mbi të cilat do të flitej nuk kishte, as materialet filmike, sepse erdhi për arsye të zhvillimeve në parlament.

Çim Peka: Në fakt duket se ishte një Bashë më shpërthyes se sa jemi mësuar që ta shikojmë?

Fevziu: ishte e ngjashme me një intervistë rreth 6 muaj më parë që ka dhënë tek unë ku ka qenë denoncues, ishte më shumë një kryetar partie dhe ishte në sinkron me atë ngjarjen që kishte ndodhur në parlament dhe qëndrimin e PD-së në parlament.

Çim Peka: Le të kalojmë tek dy kampet kryesore, sot ka pasur një incident në Elbasan. Mesa duket zoti Rama ka zgjedhur ta kryqëzojë zotin Blushi, me anëtarë ndoshta të përzgjedhur të PS-së në takimin që ka pasur në Elbasan. A keni një gjykim tuajin, mbi atë se çfarë po ndodh realisht të Partinë Socialiste?

Fevziu: Ben Blushi po konteston Ramën në një pikë ku duket shumë i fortë, që lidhet me zbatimin e statutit dhe të drejtën për të kandiduar. Nëse më pyesni mua personalisht, unë mendoj që statutet në Shqipëri kanë një problem ne nuk vuajmë nga statutet, kanë një parim i cili shkelet gjithmonë, parimin që kryetari i partisë kur humb zgjedhjet duhet të largohet dhe ky parim nuk zbatohet, është zbatuar aty këtu por nuk zbatohet. Mbaj mend që në Kongresin e parë të Partisë demokratike në shtator të vitit 1991, kërkohej në statut që të zbatohej që kryetari i partisë të kishte dy mandate, dy mandate dy vjeçare. Pra dy herë plus dy herë, pastaj të vinte një kryetar tjetër, pra të kishte limit në zgjedhje e tij. Pra ideja ishte që ne ta vëmë njëherë pa limit pastaj e limitojmë. Pra mbaj mend që Aleksandër Meksi u çua ngriti dorën dhe tha: Edhe Menshevikët kështu e hëngrën nga Bolshevikët. Në fillim u tha që do jetë me limit, pastaj ngeli Lenini dhe Stalini gjithë jetën”. Ne atëherë nuk e kuptonim shumë limitimin dhe na dukej normale sepse ishim mësuar me Enver Hoxhën gjithë jetën, me Ramiz Alinë. Sot statutet mund të rregullohen shumë kollaj me këtë parim, që për sa kohë që dikush është zgjedhur dhe është në pushtet ai mund të rrijë dhe kryetar partie, sepse është normale, ama ditën që ai humb zgjedhjet duhet të iki. Ama jo të ikë dhe të rikandidojë,duhet të ikë dhe t‘ja lërë tjetrit, në mënyrë që krijohet riciklimi i elitave, lëvizja e elitave dhe ecja përpara e një lideri. Sepse një lider i cili nuk e çon dot partinë në pushte ose që nuk e ka pushtetin, nuk ka pse të rrijë kryetar partie. Rikthehem tek Blushi. Kërkesa e Blushit duke ju referuar statutit është krejtësisht e drejtë sepse statute kërkon zgjedhjen e kryetarit. Kam përshtypjen se rama nuk ka për ta bërë, kërkon një metodë që ta ndërrojë këtë, por i ka dhënë një akses Blushit në publik he në rrugën mediatike. Blushi në daljet e tij publike po përdor një fjalë prozaike shet, pra daljet e tij publike ndiqen, që tregon se argumentet e tij ngjallin interes tek publiku. Se si do shkojë beteja, unë dyshoj se Blushi do të fitojë akses brenda kongresit të partisë socialiste. Unë mendoj se Blushi do të shkojë drejt krijimit të një formacioni jo partie, por të një formacioni të ri politik.

Çim Peka: Brenda PS-së?

Fevziu: Mendoj që jo brenda PS-së.

Çim Peka: Pra Ben Blushin e shikoni jashtë Partisë Socialiste?

Fevziu: Unë mendoj që po, afatgjatë. Do ta nxjerrin atë, do ta detyrojnë të iki.

Çim Peka: Mediat kanë raportuar edhe për një përplasje brenda grupit parlamentar të PD-së, kryetarit Basha, zonjës Topalli e cila është kontestuese permanente e mbledhjeve të grupit parlamentar dhe Majlinda Bregu. Rastet janë të pangjashme, ndërmjet PD-së dhe PS-së sigurisht që nuk ka ngjashmëri. A keni një gjykim tuajin se si po e drejton Lulzim Basha opozitën?

Fevziu: Debati brenda grupit parlamentar në PD është përditshmëri, si punët e përditshme, duhet të bëjmë kështu apo jo. Secili mendon se ka idenë më të mirë se sit a çojnë papara partinë, por në fund fare vendosin disa organe, në Shqipëri jemi mësuar që vendos kryetari se sa organet. Natyrisht nëse do mendimin tim, protesta e të martës e grave demokrate para partisë Socialiste, ishte një dështim, ishte një dështim si pjesëmarrje, ishte një dështim në raport me qëllimin, sepse shkon të protestosh ndaj gjuhës që përdor ndaj grave një burrë, dhe gratë përdorin një gjuhë më të padenjë ndaj një personi, pra kthehen dy herë më pa sens, e treta nuk pati ndonjë gjë që ti të lësh ndonjë gjë të veçantë. Pra këto gjëra janë praktike ose do funksionojnë ose nuk do funksionojnë. Në gjykimin tim ishte një dështim. Por a kanë të drejtë dy gra të tjera që të thonë se ky ishte dështim, unë mendoj që po, dhe deri këtu ishte e drejtë. A ka partia demokratike një strategji të qartë të asaj që po ndodh? A ka një zë më të ngritur se sa ai që ekziston në shoqëri? Këtë unë e kam të vështirë ta them. Unë mendoj se Lulzim basha është duke e drejtuar PD-në përmes disa ngërçeve. Ngërçi parë është që ai drejton një grup parlamentar të cilin nuk e ka zgjedhur vetë dhe nuk e komandon dot vetë. Mbi të gjitha me një grup parlamentar ku një pjesë e madhe nuk ka dëshirë të përfshihet në beteja politike, për arsye që personat vetë i dinë. Domethënë ju sot jeni 4-5 veta jo cilësisht mirë, tentojnë të bëjnë një betejë në parlament, por unë mund tu rëndis një grup deputetësh disa prej të cilëve politikanë prej dekadash që as nuk flasin dhe as nuk japin asnjë ton në parlamentin e Shqipërisë. Ju siguroj që janë njerëz me aftësi të jashtëzakonshme pot ë duan të përfshihen politikisht. Pra imagjinoni një kryetar që drejton përmes një grupi të tillë.

Çim Peka: Sipas jush ky mos aktivizim Ii tyre ka të bëjë me faktin se nuk aprovojnë në heshtje Bashën kryetar, apo ka të bëjë me faktin se nuk duan të përplasen me palën kundërshtare?

Fevziu: Kam përshtypje se nuk duan të përplasen me palën kundërshtare, më shumë se sa kanë kontestim. Pastaj kontestimi ndaj Bashës është një justifikim që vjen për arsye të mungesës së dëshirës për tu përplasur. Problem i dytë i Bashës, prapë kjo është analizë e imja, është problem i një grupi të ri, i cili do shkojë në vallen e parë të betejës. Domethënë qytetarët uk binden kurrë të të vijnë mbrapa pa e parë që të shohin se një grup drejtuesish janë në betejë. Pra e shohin betejën me palën tjetër si një betejë serioze, në qoftë se ti krijon përshtypjen, siç krijon shpeshherë grupi parlamentar, nga fotot që dalin apo nga postimet, që deputetët atë e kanë thjeshtë në lojë, zihen me Ramën dhe pastaj pinë dhe qeshin në një kafe, bëjnë 5 batuta, hidhen dhe flirtojnë, ndërkohë që beteja është një betejë politike, qytetarët nuk të ndjekin mbrapa. Falsiteti domethënë kjo shoqëri, por dhe shoqëritë e tjera ë botë, pos sidomos ne kemi një lakmues të jashtëzakonshëm për të kuptuar falsitetin nga realizmi, pra për të kuptuar kur ti e ke një betejë reale, dhe kur e ke të pasinqertë. Sali Berisha i bindi qytetarët në vitin 2005, se po bënte një betejë kundër korrupsionit dhe jo se po bënte teatër kundër korrupsionit dhe kjo çoi në fitoren e tij në vitin 2005. Rama i bindi shqiptarët në një mënyrë në vitin 2013 se bashkë me Metën do të krijonte një situatë tjetër, pavarësisht se mbrapa i zhgënjeu, por në momentin e parë, porn ë qoftë se ti bën teatër është e vështirë të vish. Basha besoj se është në tentativë për të gjetur një grup përfaqësuesish të rinj të opozitës të cilët ti japin betejën, betejën e bëjnë gjithmonë të rinjtë, të cilët janë më energjikë, më të pakomromentuar, më pak të atakueshëm për betejën e parë. Këtu besoj se ka shumë punë për të bërë për të gjetur detashmentin e parë. i treti është raporti i tij me Berishën, i cili edhe ditët e fundit është kthyer në një problem evident, i cili pot ë vësh re edhe ndërkombëtarët po kërkojnë të negociojnë më shumë me Berishën për Reformën në Drejtësi se sa me Lulzim Bashën.

Çim Peka: Unë e pyeta në fakt Lulzim Bashën pikërisht për këtë, i thashë pse duhet të shkojnë domosdoshmërisht në zyrën e zotit Berisha, a ka një farë xhelozie ga ana juaj, apo a ka ndoshta dhe një negocim nga ana juaj që të takohet edhe Sali Berisha, zoti Basha nuk është se dha përgjigje direkte, por sipas tij zoti Berisha mbetet ish kryeministër dhe lider historik i PD-së, që do të thotë se akoma është një faktor i rëndësishëm.

Fevziu: Ndërkombëtarët takojnë çdo faktor të rëndësishëm, i tillë ka qenë edhe Nano para largimit, megjithëse Nano refuzoi vetë që të ishte faktor, pra e mbylli. Faktorët takohen gjithmonë, faktorë janë të gjithë, titulli jo gjithmonë ta jep këtë gjë, por kjo krijon një lloj konkluzioni në raport me atë. Megjithatë unë mendoj që kryetari është kryetari i partisë, betejën duhet ta bëjë Basha, pavarësisht ndihmës që mund ti japin, beteja është e Bashës, Basha do përplaset, Basha do të zgjedhë grupin parlamentar, Basha do të shkojë në zgjedhje, Basha duhet tu japë përgjigje disa momenteve deçizive për të ardhmen. Unë ende nuk e di, sot ende është shumë herët se çfarë çfarë qëndrimi do të mbajë Basha për zgjedhjen Presidentit të ri, kjo mazhorancë i ka votat dhe për zgjedhjen e presidentit me 3/5 jo më me 50 + 1, por PD duhet të nisi një betejë, presidenti i vendit nuk duhet të jetë peng i nja mazhoranca, edhe pse PD bëri të njëjtin gabim në vitin 2012, por duhet të kërkohet që të dalë një president që të jetë fryt i konsensusit, jo thjeshtë i votave.

Çim Peka: Ilir Meta, si ka mundësi që pas çdo sulmi ndaj tij, jo vetëm të mediave por dhe të kryeministrit, sërish vazhdon të jetë pika kryesore e mazhorancës?

Fevziu: Unë mendoj që meta është ndër politikanë më interesantë që ky vend ka pavarësisht mospërputhshmërisë që unë kam, faktikisht është nga politikanët e fuqizuar shumë. Edhe pse në problem delikate që ne nuk i kemi në tavolinë, meta ka një aftësi fenomenale për të lundruar mes palëve. Meta ka arritur të kuptojë që publiku nuk ka ndonjë frymëzim të madh për ta çuar votën tek njëra palë apo tek tjetra. Pra me atë që ka ndodhur këto vite në Shqipëri, shqiptarët janë bindur se të dyja palët janë njësoj, domethënë mund të zëvendësojmë njërën palë për keq administrim me palën tjetër, por ju duke pasur ndonjë shpresë të madhe, në këto rrethana ai e di që kryesisht vota mbetet pragmantiste. Ilir Meta është mjeshtër i sigurimit të votës pragmatiste. Sepse ka lënë përshtypjen se e majtë apo e djathtë ai do të jetë në pushtet. Me këtë formulë ai shkoi nga 4 deputetë në 16-17 në zgjedhjet e 2013-s, duke thënë se unë isha në pushtet por ju njerëzit e mi do të rrini prapë në pushtet sepse unë do jem me partinë socialiste. Arriti të krijojë falë një oferte që i dha opozitës për Reformën në Drejtësi, bindjen që dhe PD nuk bën dot pa Metën. Në këto moment ai është në pozitat më të lakmueshëm. Duket sikur të dyja palët e lakojnë metën, duket sikur të dyja palët duan ta afrojnë, pavarësisht se Basha thotë se nuk do të ketë koalicion me metën, por perceptimi i publikut është i ndryshëm me atë që thotë Basha, sondimet janë totalisht të ndryshme. Unë i kam parë me sy, njerëzit mendojnë se Ilir meta do të jetë me çdo qeveri që do bëhet, dhe në këtë mënyrë votat e LSI-së për fatin e mirë ose të keq do të vazhdojnë të rriten. Dhe nëqoftë se nuk do të ketë një polarizim të fortë të të dyja palëve, që me gjasë nuk do të ketë, ose dhe pot ë ketë një polarizim Meta do të lundrojë midis të dyjave duke marrë të gjitha votat e njerëzve të trullosur nga njëra apo nga tjetra palë. Kështu që meta do të vazhdojë të fuqizohet deri kur dhe si, nuk e di, sepse meta është dhe një devijancë nga logjika normale politike. Që do të thotë se kush qeveris keq do të ndëshkohet, meta nuk ndëshkohet. Qeverisi me PD-në dhe u tha se PD qeveris keq ai pati ¼ e qeverisë edhe mbeti, e njëjta gjë me PS-në.

Çim Peka: Po ju bëj dhe një pyetje të cilën në fakt nuk është se nuk e kam trajtuar herë tjetër, por në kohën kur Ilir Meta akoma nuk kishte marrë një përgjigje negative nga Sali Berisha, për ambiciet e tij për postin e Presidentit të Republikës në 2012, tashmë ky është një fakt i pranuar që edhe Sali Berisha e ka pranuar që zoti meta tentoi të bëhej president. Në bisedat që kam pasur në atë kohë me të, ndoshta dhe të sinqerta, zoti Meta kishte një farë axhitimi ndaj çdo emir që dilte si kandidat i mundshëm për president, në një rast të njëjtën sjellje ka pasur edhe për emrin tuaj, a ka pasur realisht një tentativë për tju përfshirë edhe ju?

Fevziu: Asnjëherë, në asnjë rast, në asnjë rrethanë.

Çim Peka: Asnjëherë?

Fevziu: Kurrë. Ose në qoftë se ka folur dikush, se di. Por po flet që a di unë gjë jo kurrë. As ma ka thënë ndonjë person.

Çim Peka: Zoti meta nuk jua ka thënë këtë gjë?

Fevziu: Jo, fare, kurrë. Me Metën kam folur, kam bërë një bisedë të gjatë, duke tentuar ta bind miqësisht për emrin e Artan Hoxhës për president, ku u bë një propozim nga Partia Demokratike, nuk dihej në publik akoma. Domethënë unë e dija, diku e kisha marrë vesh, kemi qenë në hotel Sheraton, mbaj mend dhe rrethanat, kam ndenjur 20-25 minuta me të duke i thënë se është një zgjedhje shumë e mirë, sepse është një njëri i logjikshëm, dhe të gjitha të tjerat, kishte një lloj lëkundjeje, lëkundje që i erdhi nga dorëheqja e zotit Zaganjori, sepse Metës i la hije se tërheqja e zotit Zaganjori ishte diçka e organizuar nga zoti Berisha dhe sidomos riemërimi i Zaganjorit si kryetar i Gjykatës së Larë e bindi metës që ajo kishte qenë një lojë në gjykimin tim, kaq ka qenë biseda ime e vetme për president, as nuk ma ka përmendur njeri emrin. Unë e kam thënë dhe njëherë tjetër që nuk do angazhohesha kurrë në një funksion shtetëror. Unë kam pasur oferta edhe për të qenë anëtar kabineti, edhe për të qenë në një pozicion shumë të favorshëm në kabinet, në kohë të ndryshme, jam shprehur gjithmonë që nuk kam asnjë interes që të merrem me politikë.

Çim Peka: Në vitin 2012 keni biseduar me zotin Meta për emrin e Artan Hoxhës si kandidat për president. Zoti Fevziu biseduat si negociator, apo e kishit bindje se Artan hoxha ishte kandidatura më e mirë?

Fevziu: Nuk kishte asnjë lloj negocimi, e para sepse meta dhe Berisha merreshin vesh drejtpërdrejtë. Ka qenë një ftesë dasme, kam dalë jashtë në Sheraton ku zakonisht dilet për të pirë kafe dhe aty kemi diskutuar se kush është zgjedhja më e mirë. Dhe unë i thashë që e di që emir i fundit që është hedhur është Hoxha, Hoxha vetë nuk pranonte ato ditë, kishte thënë që unë kam Universitetin dhe nuk dua të bëhem pjesë, të gjitha rrethanat që ishin. Dhe unë kam biseduar me të dhe që duhet ta bindni jo vetëm ta votoni, por dha ta bindni që ta bëjë këtë gjë sepse ndoshta nuk do ta bëjë. Ndër emrat që qarkullonin nuk është se kishte emra kaq dinjitozë. Ndërkohë që unë i kisha qëndruar bindjes që Presidenti duhet të jetë figurë politike. Dhe nëse shkonim për në figurë politike supozohej dikush në fund të karrierës së tij, një njeri që po dilte nga politika. Për shembull Alfred Mosiu ishte një zgjedhje e mirë, apo mund të kishte qenë Sabri Godo në 2002 si President. Unë mendoj që figurat politike janë më të mira, por jo figura politike që vazhdojnë të diktojnë politikën, pra figura politike që janë në fund të karrierës politike, është më dinjitoze për vendin që një politikan që i ka marrë të gjitha, ose pastaj do të kalosh tek figurat jo politike.

Çim Peka: Këtë gjykim keni edhe 2017-n?

Fevziu: për 2017 unë kam një bindje, që përcaktimi me forcën e kartonit i presidentit nuk është zgjedhje e mirë për vendin dhe duhet gjetur një kompromis midis palëve. Këtij vendi i duhet një president që të jetë mbi palët partiake, këtij vendi i duhet një president dinjitoz që ti përfaqësojë. Më kujtohet një moment në një Samit në vitin 2004, kur ishte kryetar i Kuvendit Servet Pëllumbi, President ishte Alfred Moisiu, të dy nuk kishin asnjë lidhje, ishin shkolluar në Bashkimin Sovjetik, kur 80 për qind e këtij vendi nuk di as rusisht as nuk ka lidhje me Rusinë. Ne sot kemi njerëz të shkolluar jashtë, të rinj që nuk kanë asnjë lidhje me komunizmin, ne duhet të kemi një lloj përfaqësie në këto nivele. Mendoj që presidenti duhet të ishte një figurë pak më përfaqësuese.

Çim Peka: Pretendohet se ka një marrëveshje Meta-Rama, për tu zgjedhur Meta president në vitin 2017, marrëveshja e famshme e Lalzit. Meta i pyetur për ambiciet e tij lidhur me këtë gjë, nuk është se e ka mohuar. Nga ana tjetër a mendoni se zoti Rama po e formaton dhe po kërkon ta hedhë në treg si një kandidaturë të mundshme Pandeli Majkon?

Fevziu: Jo nuk mendoj. Unë mendoj që Rama do ti qëndrojë idesë për ta zgjedhur Metës si president, nëse meta do insistojë. Pra Rama do të zgjedhë dhe një mandate tjetër kryeministri, që e ka më të thjeshtë me Metën, kundrejt shpërblimit të Metës, si president i vendit. Në Shqipëri analiza afatgjate nuk bën dot, për arsye se shumë shpejt zhvillimet ndryshojnë. Por duke zgjedhur metën si president me një vit edhe përtej zgjedhje të ardhshme, Rama siguron qetësinë në një mandate të dytë, sipas momentit të parë. E dyta meta del nga posti i presidentit në një moment kur Rama del nga politika, sepse meta nuk mund të jetë President mbi palët. Meta do jetë president me një parti politike mbas shpine. Dhe vetëm mbasi Rama ta ketë mbyllur këtë cikël, meta mund të tentojë të hapë një cikël përmes bashkimit të së majtës. Kjo gjë ju intereson të dyve, unë nuk mendoj se ka ndonjë përplasje mes Ramës dhe Metës. Unë mendoj se më shumë është mediatike, më shumë është një shou, më shumë është një presion që të dy i bëjnë njëri-tjetrit për ti marrë më shumë gjëra në ekzekutiv. Unë mendoj që ata i kanë raportet shumë qarta, sepse ata nuk kanë raporte, as dashurie, as mirëkuptimi, as miqësie, ata kanë raporte të pastra interesi. Dhe për sa kohë interesi i njërit përputhet me interesin e tjetrit ata do të vazhdojnë bashkë. Në këtë situatë ei vetmi raport viktimizues është ai i PD-së, i cili shpreson tek meta, që për mua është e pakuptimtë. Megjithatë nesër Meta mund të bashkohet me PD-në, për unë jam i bindur se nëse Meta do të bashkohej me PD-në do të bashkohej me një kusht, në një mazhorancë PD-LSI të ishte meta kryeministër, sepse Meta për të ndenjur kryetar kuvendi e ka me Ramën më kollaj, duke sakrifikuar një pjesë të votave , që i ka më të majta, më ekstremiste, më komuniste se PS-ja i ka LSI-ja, nuk do të rrezikonte të hynte në në marrëveshje parazgjedhore me PD-në po mos të merrte minimalisht një post më të lartë se ky që ka.

Çim Peka: Pyetja e fundit, jeni gazetari shqiptar që keni intervistuar më shumë presidentin e zgjedhur të Kosovës Hashim Thaçi. A keni një gjykim mbi atë se çfarë ndodhi në Kosovë dhe a ishte Thaçi personi më i përshtatshme për postin e Presidentit të Republikës?

Fevziu: Shiko unë nuk mund të gjykoj për situatën në Kosovë nga këndvështrimi i situatës së Kosovës, unë gjykoj nga këndvështrimi i këtushëm. Padyshim Hashim Thaçi është një politikan jashtëzakonisht i kujdesshëm dhe i rëndësishëm në Kosovë. A ka mëkate të tij në Kosovë? Po shumë mëkate ka Hashim Thaçi, por më thoni një politikan në botë që nuk ka mëkatet e veta apo problemet e veta. Tani le të nisemi nga e kundërta e asaj që kemi thënë. Hashim Thaçi kontenstohej nga një grup që në luftë kishin po të njëjtën përgjegjësi si ai, Ramush Haradinaj, Fatmir Limaj etj,. E dyta Hashim Thaçi kontestohej nga VV, e cila në zgjedhje nuk arriti të fitojë dhe bllokon një parlament ku ka qenë e paftë të siguronte votat për mandatin si mazhorancë që të mund ta bllokonte, kontestohej nga një grupim politik i cili nuk pranonte të shkonte në zgjedhje të parakohshme sepse e dinte që dhe nëse shkonte humbte. Hashim Thaçi qe një njeri i cili ehe pasi fitoi një palë zgjedhje, fitoi zgjedhjet e dyta, doli parti e parë në zgjedhjet e treta, pra qytetarët në një farë mënyre e nxorën atë në parti të parë, pavarësisht se nuk i kishin dhënë mazhorancën. Unë kam qenë atëherë kundër dhe e kam thënë publikisht, që një qeveri minorance nuk mund të bashkohej, domethënë ata që kanë mbetur mbrapa të shkojnë dhe të bashkohen dhe të nxjerrin forcën e parë, për mua sose forca e parë krijon qeveri me të tjerët ose forca e parë e riçon vendin në zgjedhje e parakohshme, dhe kjo nuk është logjika ime, por është logjika politike e gjërave. Hashim Thaçi iku si kryeministër megjithëse ishte më i votuar dhe ja dha vendin e tij Isa Mustafës, pra ja dha LDK-së, ndërtoi një koalicion me një forcë politike që ishte antagoniste për një periudhë të gjatë kohe. A ishte Hashim Thashim Thaçi opresidenti më i mirë i Kosovës? Mbase hashim Thaçi nuk ishte presidenti më i mirë, por unë nuk di se kush ishte kontestimi, ata nuk kontestonin emrin e Hashim Thaçit, por kontestonin procesin e zgjedhjes së tij. Tani unë po ju bëj antipyetjen, është më i mirë Hashim Thaçi apo Ahtifete Jahjaga? Është më i mirë Hashim Thaçi apo Fatmir Sejdiu? Hashim Thaçi është një politikan i cili ka një karrierë politike afatgjatë është gjetur në momentin e duhur dhe unë po e shoh në një këndvështrim më gazetaresk se sa një analist politik. Thaçi është një ndër njerëzit që më të madhen në histori e ka pasur në të shkuarën nuk do ta ketë në të ardhmen pasi ai gjurmën nuk do ta lerë si president. Presidenti, kryeministri vendimet që ka marrë do të jetë minorene në raport të firmosjes së marrëveshjes së Rambujesë, luftën dhe pavarësisë së Kosovës këto janë 3 kulmet madhore të karrierës së tij të cila nuk mund t’i arrijë asnjë politikan tjetër. Thaçi është një ndër njerëzit që e duan shumë Shqipërinë së bashku me Ramush Haradinaj, dhe Fatmir Limaj kanë qenë njerëz që e kanë dashur më shumë Shqipërinë në krahasim me disa pjesë ish jugosllave e kanë paragjykuar Shqipërinë i është dukur vetja superior në krahasim me shqiptarët.

Unë personalisht nuk e ka muruar sepse ai nuk mban telefon por unë mendoj që Kosova ka rifituar një dinjitet në pozitën e presidentit pasi nuk mund të vendoset një president anonim që nuk i prish punë askujt. Dhe kjo teori është shumë e gabuar pasi nëse vendosim njerëz që nuk i prish punë askujt shteti nuk mund të funksionojë.