“Nervat e mia janë të këqija sonte. Po, të këqia.
Rri me mua.
“Fol me mua. Pse nuk flet. Fol.
“Për çfarë je duke menduar?
– Çfarë të menduari?
– Çfarë?
“Nuk e di se çfarë je duke menduar. Mendo.”

Unë mendoj se ndodhemi në rrugicë plot minj’
Ku njerëzit e vdekur kanë humbur eshtrat e tyre.

“Ç’është kjo zhurmë?”
Erë nën derë.
“Çfarë është kjo zhurmë tani? Ç’është era duke bërë? ”
Asgjë përsëri asgjë.
“A
“Ti nuk kupton asgjë? A mund të shihet Asgjë? A mund të kujtohet “Asgjë?”

Më kujtohet
Ato janë perla që ishin sytë e tij.
“A je gjallë, apo jo? A ka mbetur gjë në kokën tënde?”