ËSHTË MËNGJES

Është mëngjes. Vezullon bota

Si uji që lë të kullohen në fund të tij

Papastërtitë e veta.

Dhe je ti, menjëhershëm

Ti, e dashura ime, në vegullimin

Përballë meje.

Ditë dimri, pa njolla, e tejpashme

Si qelqi. Të kafshosh tulin e ndezur dhe të shëndetshëm

Të një fruti. Të duash, trëndafilja ime, i ngjan

Thithjes së ajrit në një pyll me pisha.

Kushedi, ndoshta nuk do të dashuroheshim shumë

Nëse shpirtërat tanë nuk do t’i shikonim nga larg

Nuk do të ishim kaq afër, kushedi,

Nëse fati nuk do të na kishte ndarë.

Është kështu, pëllumbesha ime, mes teje e meje

Ka vetëm një ndryshim të vogël:

Ti ke krahët dhe nuk mund të fluturosh

Unë kam duart e nuk mund të mendoj.

Mori fund, do të thotë një ditë nëna Natyrë

Mori fund së qeshuri e së qari

E do të jetë ende në jetën e vorbullt

Që nuk shikon nuk flet nuk mendon.

KAM ËNDËRRUAR BUKUROSHEN TIME

Kam ëndërruar bukuroshen time

Më është shfaqur sipër degëve të pemëve

Kalonte si hëna

Nga një re në tjetrën

Ikte dhe unë e ndiqja

Ndalesha dhe ajo ndalej

E shikoja e ajo më shikonte

Dhe gjithçka mbaroi këtu.

MË I BUKURI

Më i bukuri i deteve

Është ai që nuk e lundrojmë.

Më i bukuri i bijve tanë

Ende nuk është rritur.

Më të bukurat e ditëve tona

Nuk i kemi jetuar ende.

E atë

Më të bukurën që do të doja ta thoja

E dashur

Nuk ta kam thënë ende.

ERA FASHITET

Era fashitet e ikën

E njëjta erë nuk luhat

Dy herë të njëjtën degë

Qershie

Zogjtë këndojnë në pemë

Krahët duan të fluturojnë

Porta është mbyllur

Duhet shtyrë me forcë

Duhet të të shoh, e dashura ime,

Qoftë e bukur si ti, jeta

Qoftë e bukur dhe e dashur si ti

E di që ende nuk ka mbaruar

Banketi i mjerimit

Por do mbarojë