Ishin vitet 73-74 , nuk kujtohem saktesisht, kur nje dite, im shoq vjen ne shtepi, mbas pune me nje mikun e tij , piktor, te cilin e njihja qe ne Tirane.
Pergatita diçka te shpejte per dreke dhe hapem nje shishe vere,qe ne ato kohe nuk na mungonte. Vera ishte e mire dhe na shijoi ,fale edhe bisedes interesante qe filloi midis nesh, si miq .
Folem ne pergjithsi per pikturen dhe artin qe ne ate kohe kish mare pak ajer dhe ndryshonte nga shabllonet e deri asaj kohe te realizmit socialist.
Ate jave kishim qene ne Tirane, per te pare nje ekspozite pikture , ku veçuam disa piktura me te vertete interesante te Edison Gjergos, Edi Hiles, Sali Shijakut, e sidomos Abduraim Buzes dhe disa te rinjve qe sapo kishin publikuar vepra per here te pare ,ndoshta akoma student ,si Bashkim Ahmeti , me duket etj.
Ishte nje fryme e re ,qe na pelqeu shume; linja elegante,kolor qe harmonizohej dhe sfumonte, drite – hije qe i ndjeje pranveren , ndjeje rini dhe mbi tegjitha kontrast te harlisur.
Me terhoqi vemendjen qe miku yne ,piktor po buzeqeshte hidhur ,pa thene asgje.
– Lere ,tha, se per keto harlisje ne skene ,e hengra une.
E dinim qe ishte skenograf ne teatrin popullor.
– U ngriten edhe me kritikuan per shfaqje te huaja ne stilin e punes sime, per veshje extravagante, per modernizem ne pergatitjen e skenes, per sjellje te pa denja ne shoqeri ,puna arriti deri aty sa aktori i mirenjohur Naim Frasheri,me akuzoi se i pengoja aktoret ne punen e tyre,nga veshtiresia qe u krijoja ne levizjet skenike, per hir te modernizmit skenik, ai e kish fjalen per realizimin skenik te “ Hamletit,, me duket.
Miku yne piktor kishte idhull Modinjanin dhe Gogen, te cilet ne i njihnim mire dhe i donim shume. Ne ate kohe ishim duke pare tek televizioni i Shkupit jeten e Gogenit ,bazuar ne romanin e shkrimtarit Somerse
Maugham.
Biseda rrodhi kendshem deri ne momentin qe ai na tregoi se kishte ardhur ne metalurgji per riedukim ,ne gjirin e klases puntore!!! Boh…
Tani po largohem, me vjen keq se nuk mund te vi me ketu, u kenaqa shume,por mund te keni ju pasoja.
Pasojat nuk vonuan:
Mbas disa ditesh, tim shoq e thirren ne degen e brendeshme dhe komitetin e partise.
– Ç’lidhje kishte me piktorin, çfarë kishin biseduar, etj
Natyrisht ,me shume kujdes ai iu pergjegj se kishin qene miq nga Tirana dhe piktori kish shprehur kenaqsine se do te punonte portrete te puntoreve te metalurgjise dhe furnalten ,qe pothuaj kish hedhur shtat shume bukur.
Gjate pushimeve te drekes, im shoq shkonte shpesh ne te ashtuquajturen studio, qe kishte piktori ,ne metalurgji e nje dite me thote: – Liçja, keshtu i thoshin miqsish piktorit,ka perfunduar nje pikture shume te bukur te furnaltes, me nje ndriçim argjend te qiellit ,gati fluido me ca re puplore te bardha,me pelqeu shume.
Nuk vonoi shume dhe e thirri nje nga instruktoret e komitetit te partise,qe mbulonte metalurgjine dhe i thote: – Po ec mo inxhinier, te shohesh se çka bere ai katran piktori, e u drejtuan te dy ne studjon e piktorit.
– Shihe si e ka paraqitur furnalten, shihe qiellin tone te mbushur me re, qielli yne eshte i paster,dielli ndricon ,etj,etj.
I zene ngushte ,inxhinieri i pergjigjet-Por keto jane re te bardha dhe thyejne bukur sfondin,i japin piktures drite.
Instruktori pa me dyshim tim shoq dhe tundi koken.
Mbas disa ditesh,vjen ne shtepi shume i shqetsuar dhe thote :- Sot kane arrestuar Liçen, ne dreke, po shkoja ne studion e tij, kur pashe nje grup policesh qe e kishin marre per krahesh,kur me kaloi prane uli koken qe te mos ndeshte ne veshtrimin tim ,te habitur.
Kaluan vite dhe ne nuk dinim gje per te.
E takuam mbas viteve 90, sikur te mos kishin kaluar aq vite rinie!
Komentet