Me daten 19 shkurt, e bukura nena ime thirri vdekjen .

U rrezua e vendosur per te bere paktin me te,

qe shpirti i saj te puqej menjehere me ate te atit tim .

Ajo, mizorja vdekje donte te mendohej per pak kohe dhe e mbajti ne pragun e saj pergjate 7 diteve,

duke dashur te permbushte deshiren e te bukures nenes sime.

Me dt 26 ne mesdite, e lehte dhe e bukur si pulebardhe,

nena ime u end lart,

ne kerkim e perbashkim me atin tim.

Ata tanime jane bashke, pasi shpirtrat e tyre , njeri ne ameshim e tjetra ne jete, pergjate dy viteve, percillnin kumte mes tyre, dite nate e nate dite .

E bukura nena ime flinte pak , perpelitej e sfilitej ne medyshje, jetonte e nuk jetonte, bëzante e nuk bëzante.

Ajo lotonte por nuk qante , ajo buzeqeshte por nuk qeshte.

Pas ikjes se shpirtit me te bukur per te cilin ajo ishte marrosur ne te gjitha moshet e saj,

edhe vete shpirti i saj ndjehej tere kohes ne vrap , ne ndjekje , ne pergjim te shpirtit te humbur .

Jeta e saj u be makth , jerm , magji , fluturim . Tanime vrapi pushoi , ndjekja u sos.

Ajo eshte e qete, e bekuara nena ime tanime po çmallet.

Shpirtrat po çmallen …