Rrahman Dedaj (1939, Podujevë–2005, Londër). Botoi librin me poezi: Koha në unazë ( 1980), Jeta gabon (1983), Fatkeqësia e urtisë (1987), Sinfonia e fjalës (1968), Balada e fshehur (1970), Etje (1973), Gjërat që s’preken (1980). Konsiderohet poet antologjik i poezisë shqipe bashkëkohore, i një mendim të thellë meditativ-refleksiv dhe e një vargu të latuar mjeshtërisht. E çmonte shumë Mitingun e Poezisë dhe shprehte hapur dashurinë e madhe për te, për ta vazhduar, pavarësisht rrethanave të reja që po vinin në vitet e nëntëdhjeta të shekullit njëzetë.
Ka fituar çmimin Poezia më e mirë e mbrëmjes qendrore të Mitingut të Poezisë të Mitingut të njëzetë e shtatë me radhë në vitin 1991 dhe çmimin libri më i mirë botuar ndërmjet dy mitingjeve.
Ti ke fjetur n’ ashtin tonë të shpuar
Ke thurë legjenda dhe tempuj ke rrëzuar
.
Ti urë e përgjakur në mes hirit dhe dritës
Ti fëmi kryengritës i zemrës bukës e kripës
.
Ti n’ ëndrra të vashave nuse e stolisur
Ti në kulla të bardha kurr duvak i grisur
.
Si hënë e plotë ti lind në çdo dashuri
E në secilën zemër i bën vetes shtëpi
.
Që t’ murojmë këngën nga mishi t’ kemi këputur
Ti n’ ashtin tonë e kuqe flutur
Që t’ murojmë këngën nga mishi t’ kemi këputur
.
MITI THA: SHUMËZOHEN SIZIFËT
.
Kështu ishte përherë
Dikush zgjedhet për fat
Dikush për flijim
.
Shtegu i njëjtë guri i njëjtë
Ndryshuan vetëm zotat
Dhe u shumëzuan Sizifët
.
Një shpresë të shtyn kah maja
E vërteta të kthen në rrënjë
Në mes loja me Zotin
.
Liria jote është të nisesh
Mallkimi të kthen në fillim:
Mos u bë fat i atdheut
,
Fshehtësia e zotave
Nuk është më fshehtësi:
.
.
Shekujt flenë në ty
Ti gjithnjë mbi shekujt Apolloni
.
Në legjendë fle një qytet
Dashurinë ia pëshpëritin
Tempujt e vet
Në prehrin tënd të lashtë
Emri i në çdo rrashtë
.
Hapi portat Apolloni
Zot i dashurisë nuk ka rënë
.
Në mesditë tempull i Artemisit
Hyjmë të marrim nga një pjesë
Të dashurisë e të përrallës
E rojat pa gjuhë
Qëndrojnë para legjendës
Dhe i gjuajnë shekujt me shtiza
.
VETËM GJËRAT QË S’ PREKEN
.
Vetëm në gjërat që s’preken
Mund të flasë ajo që humba
.
Në një libër të vjetër
Fjalët e kafshojnë njëra-tjetrën
Dhe duan të ikin
Nga e pavërteta e jetës së tyre
.
Sepse çdo gjë që kishte pas filluar
Në kohën e pakryer
Gabimisht kishte pas hyrë
.
Në librin e shenjtë të gabimeve
E gabuar më doli llogaria e asaj që doja
Gabimisht mund të vdes një ditë
Dhe gabimisht do të më harrojnë