Lenini besonte se ideja që emërtohesh “lufta e klasave” nënkuptonte që harmonia supreme mund të arrihej, vetëm kur një numër njerëzish të një kategorie të caktuar të vriteshin.
Disidenti Vladimir Bukovski ka shkruar: Në fillim komunistët, kur erdhën në pushtet, dhe nuk ka rëndësi se ku, Rusi, Poloni, Kubë, Nikaragua, Kinë, fillimisht kanë zhdukur afërsisht 10 % të popullsisë, kryesisht intelektualët e zotë, punëtorët më të mirë, inxhinierët më të mirë, të gjithë i vranë. Pastaj punohej për ndërtimin e një shoqërie të re.
Lenini porosiste: “Bëjeni në atë mënyrë, që populli përrreth të shikojë dhe të tmerrohet!”.
Norman Davies, historian i universitetit të Cambridge:
Asnjë njeri nuk e di saktë se sa njerëz janë vrarë, flitet për 10 milionë apo më shumë. Ukraina paraqiti një qendresë të madhe etnike ndaj rusëve. Stalini i shkruante më 1932 Kaganoviçit: “Situata në Ukrainë është shumë e keqe. Po të mos marrim tani masa, do ta humbim atë”.
Dhe Stalini hartoi një plan të tmerrshëm. Në dimrin 1932-1933, të gjitha rezervat e Ukrainës u morën. U formua një rrethim i tillë që askush nuk largohej dot. Njerëzit mbijetuan me mbetjet e grurit dhe barishtet. U dha urdhër të konfiskohen të gjitha rezervat e grurit dhe ushqimet në zonë. Atëhere njerëzit nisën të vdisnin. U morën patatet, panxhari, lakra, madje edhe turshitë më ghjithë fuçi. Edhe patatja e farës. Gjithçka. Fshatarëve iu ndalua të kërkonin ushqim gjetkë, të blinin apo të punonin për ta fituar ushqimin.
Boris Sokolov, historian: Njerëzit vdisnin nga uria. Rojet ndalonin të sëmurët dhe të uriturit të hipnin nëpër trena. Shumë vdiqën në stacionet e trenave apo përgjatë hekurudhës për Harkov e Kiev. Fëmijët qanin duke kërkuar bukë. Kur ata shkonin të mblidhnin nëpër fusha kallëzat e mbetura të grurit, vriteshin në vend. Ushtarët e policisë sekrete grumbullonin kufomat nëpër shtëpira. Shpërbleheshin për çdo kufomë nga 200 gr bukë. Një grua të sëmurë donin ta mirrnin ashtu, si të vdekur, ndonëse ajo u bërtiste: mos më merrni, nuk kam vdekur ende!
Maria Zaguts, e mbijetuar: kufomat i varrosnin në gropa të përbashkëta. Shumë vetë u varrosën të gjallë.
U eksportuan në Perëndim miliona tonë grurë të konfiskuar. Shtatë milionë veta vdiqën nga uria vetëm gjatë një viti!
George Watson, historian në Cambridge: Janë të pakët ata që e dinë se vetëm socialistët kanë fajin e genocideve nga shek 19 deri shek.20. Një gjë e tillë nuk mësohet në shkolla, por ka ndodhur, me fashistët dhe komunistët..
Engelsi më 1849: Kur u shfaq revolucioni shoqëror u shfaq edhe “lufta e klasave”. Por do të ekzistojnë edhe shoqëri primitive në Evropë që janë në një nivel të ulët zhvillimi. Ato nuk kanë arritur ende në kapitalizëm. Këta janë baskët, britanikët, skocezët, serbët që, sipas tij janë “jashtëqitje raciale”. Ai thosh se këto fara duhej të zhdukeshin..I trajtonte sllavët si vulgarë. Psh Polonia nuk ka arsye të ekzistojë…
Karl Marks, diku ka shkruar: racat dhe klasat shoqërore që janë shumë të dobëta për t’u rezistuar kushteve të reja të jetesës, duhet të zhduken.
Dr. Gëbels: Lenini ishte njeriu më i madh, i kapërcyer vetëm nga Hitleri dhe se ndryshimi ndërmjet komunizmit dhe doktrinës së Hitlerit ishte i papërfillshëm.
Më vonë, këto thënie të tij u censuruar nga vetë nazistët.
Hitleri pohonte shpesh se kishte mësuar shumë nga marksizmi, se e tërë doktrina nacional-socialiste bazohet te marksizmi..
Prandaj një pjesë e të majtëve e mbështetën Hitlerin, si psh në Francë.
Dramaturgu i njohur britanik, Bernard Shou, shkruante: Duhet ta dimë se janë disa persona që nuk janë produktivë, por që gjenerojnë më shumë probleme. Le t’I shpiem ata gjëkundi dhe t’u themi: jeni aq të shtrënjtë sa ta justifikoni ekzistencën tuaj? Në rast se jo, në rast se nuk e shpini shoqërinë përpara, në rast se nuk prodhoni më shumë se sa konsumoni, madje shumë më tepër, ju nuk mund të jeni pjesë e organizmit të kësaj shoqërie, dhe s’ka arsye që të jetoni!
Vrasja ishte një tezë themelore e socializmit marksist.
Bernard Shou bënte thirrje, më 1934, të zbulohej një gaz për njerëzit, që të vret pa shumë dhimbje, të jetë vdekjeprurës, por jo i tmerrshëm. 10 vjet më vonë, nazistët shpikën “Ziklon B”, një gaz të tillë, që e përdori Adolf Eichman-i në Auschwitz.
Por Bernard Shou nuk ishte për vrasjen e njerëzve për aryse etnie e race, duheshin vrarë, sipas tij, njerëz të tjerë…
Në ish Bashkimin Sovjetik, “armiqtë e klasës” vriteshin sikurse çifutët. Në fillim përqesheshin dhe përbuzeshin, pastaj vriteshin me miliona.
Ekzekutimet bëheshin nëpër burgje. Në podrumet kishte dhoma të caktuara pikërisht për pushkatime, me mure betoni dhe kanale për largimin e gjakut. Goditeshin me pistoletë prapa kokës, nga 100 në disa qindra çdo natë. Pylli i Bikivinës, në afërsi të Kievit, ka shumë gropa të përbashkëta të pushkatuarish..
Fëmijët e një brezi të tërë humbën prindët dhe u bënë rrugaçë (bezprizorniki- që nuk tregonte njeri kujdes për ta). Miliona syresh kërkonin bukë nëpër rrugët e qyteteve sovjetike, prandaj Stalini autorizoi vrasjen e tyre, duke filluar nga mosha 12 vjeç.
Madje kishte kuota ditore për vrasjet. Kur kjo kuotë kalohej, kërkohej autorizim nga lart.. Midis atyre që kërkoi autorizim, ka qenë edhe Nikita Hrushovi. Ai kërkoi ta rrisnin kuotën në 17 mijë por ju dha leja për 7000-8000 vetë.
Mikhail Gorbaçoivi thosh: Stalini ngrohej në gjak. Kam parë dokumentet e tij për dënimet me vdekje, ku vinte firmë në pako të tëra, bashkë me Molotovin, Voroshillovin, Kaganoviçin, Zhdanovin. Kjo pesëshe ishte më aktivja. Molotovi i ndryshonte shpesh dënimet , nga “10 vjet burgim” në “ekzekutim”. E imagjinoni! Pako të tëra!
Natalia Lebedieva, historiane: Rezultati, nga 1937 gjet 1941, u vranë 11 milionë njerëz. Përfytyrojeni vetë këtë represion ndaj popullit tënd!
Hitlerit kjo gjë i dukej e mahnitëshme!
Vladimir Bukovski: Ideja ishte “ndërtimi i rendit të ri në Evropë: të mos ketë parlament, as sindikata, as ushtri, as qeveri dhe pastaj të vinte Stalini në rolin e çlirimtarit. Miliona njerëz do të jetonin si në një kamp përqendrimi, me shpresën e lirimit, derisa Stalini dhe Ushtria e Kuqe të vinte t’i çlironte ata. Këtë rend do të vendoste Hitleri.
Por ky s’kishte burime dhe as kufij të sigurtë nga prapa, që të zhvillonte një luftë frontale në shkallë të gjerë. Prandaj, më 23 gusht 1939, Hitleri dhe Stalini firmosën një marrëveshje që siguronte për Hitlerin kufij të sigurt në Lindje, me mjete të këqia strategjike, në këmbim të marrëveshjes ekonomike.
Më 1 shtator, ai sulmoi Poloninë në frontin perëndimor. Polonia luftoi me dëshpërim. Por më 17 shtator ajo u godit edhe nga fronti lindor, nga Bashkimi Sovjetik.
Sergei Sluch, historian: Vendimi i sovjetikëve ishte një agresion i pastër. Ushtria e Kuqe ka hyrë në luftën e dytë botërore bashkë me trupat SS. Popullsia lokale shpesh nuk e bënte dot dallimin ndërmjet tyre.
Norman Davies: Ushtria gjermane u takua me Ushtrinë e Kuqe në mes të Polonisë, pastaj të dy përbindëshat totalitaristë, sovjetikët dhe gjermanët, e ndanë Poloninë në mes tyre.
Të dyja forcat thoshin se po luftojnë kundër “fashizmit polak”…Hitleri dhe Stalini kishin rënë dakord për ndarjen e Evropës..Sipas marrëveshjes, Bashkimi Sovjetik do ta pushtonte edhe Finlandën..
Ari Vatanen: Kur bombarduesit e parë sulmuan Helsinkin, më 1939, finlandezët menduan se sovjetikët gabimisht e kanë bërë këtë akt. Qyteti u shkatërrua.
Moska e etikonte Finlandën si regjim fashist dhe kreu ndaj saj edhe një goditje tokësore masive. Rusët humbën 330 mijë, të ngrirë e të plagosur. Finlanda e vogël i qendroi mrekullisht një ushtrie të madhe. Babai im humbi katër vëllezër, katër! Është shumë për një familje. Lidhja e Kombeve e përjashtoi Bashkimin Sovjetik. Kundërshtuan vetëm Gjermania, Italia dhe Japonia..
Nazistët pushtuan Danimarkën, Belgjikën, Hollandën dhe Luksenburgun. Norvegjia ishte pushtuar me ndihmën e Bashkimit Sovjetik, që ua la në përdorim gjermanëve bazën detare të Murmanskut..
Në dhjetor 1939 oficerët nazistë dhe sovjetikë takoheshin për të diskutuar ecurinë e luftës..Mijëra dhe mijëra ton karburant, minerale dhe material ndërtimi dërgoheshin nga B.S. në Gjermani Edhe trena të mbushur me grurë, kur populli sovjetik vuante urie.
Bashkimi Sovjetik u kërkoi edhe partive komuniste në Evropë që ta sabotonin rezistencën antifashiste dhe ta mbështesnin nazizmin.
Punëtorët e Parisit bisedonin me ushtarët gjermanë nëpër rrugë e kafene. “Shumë mirë shokë, mbahuni! Megjithëse borgjezia ka ende pushtet, vëllazërimi i popujve nuk do të mbetet pa shpresë, por do bëhet realitet!”- Kështu shprehej Partia Komuniste e Francës në korrik 1940.
Në qershor 1940, Hitleri e mundi Francën. Në këtë kohë Stalini pushton Lituaninë, Letoninë dhe Estoninë. Vendi i vetëm në Evropë që ende i rezistonte Hitlerit ishte Britania e Madhe.
Presidenti Ruzvelt e konsideronte B.S. si një forcë të Boshtit. Ai thosh: në se bie Britania e Madhe, forcat e Boshtit do të kontrollojnë kontinentet e Evropës, Azisë, Australisë dhe Oqeanisë, që do t’u japin atyre burime të jashtëzakonshme materiali dhe baze luftarake.
Në një diskutim të mbajtur në Sovjetin Suprem, Molotovi kishte deklaruar se “lufta kundër ideologjisë naziste ishte një krim”. Ky diskutim u botua në të gjitha gazetat sovjetike, më vonë u censurua..
Përse ai thosh kështu? Sepse vrasjet masive dhe kampet e përqendrimit bazoheshin në të njëjtën ideologji. “Puna të çliron” thuhej në hyrje të kampeve naziste. “Puna është nder” thuhej në hyrje të kampeve sovjetike.
Winston Churchill ka thënë se “Fashizmi është komunizmi i zi, ndërsa komunizmi është fashizmi i kiuq!”
Shumë çifutë emigruan në B.S. për t’u mbrojtur nga Hitleri, por Stalini i mblodhi ata dhe ia dorëzoi Gestapo-s, në shenjë miqësie…SS nazistë dhe policia e fshehtë sovjetikë bashkëpunonin ngushtësisht. Përveç shumë e shumë çifutëve, sovjetikët dorëzuan te gjermanët edhe shumë komunistë gjermanë, në dhjetor 1937, në prill 1938, në nëntor 1938. Shumica e tyre është zhdukur në kampet naziste.
Nazistët përfitonin edhe nga përvoja e policisë sekrete sovjetike që kish nisur torturat njëzetë vite më parë..
Viktor Suvorov: një delegacion i përbashkët i Gestapo-s dhe i SS-ve gjermanë shkoi në B.S. për të mësuar si ndërtohen kampet e përqendrimit; këta të fundit shkonin në Krakovia për të parë përvojën e gjermanëve.
Leon Trocki, në emigracion, paralajmëronte botën “për antisemitizmin e Stalinit dhe për faktin që Hitleri dhe Stalini ishin e njëjta gjë”.
Në mars 1940, në afërsi të Katinit, në një pyll, ishin hapur 78 gropa masive. Aty varrosën rezervistë të ushtrise polake, mjekë, profesorë, ingjinierë, disa mijëra. Viktimat i qëlluan në qafë. Vendimi për këta robër lufte që i morën nga tre kampe përqendrimi, ishte marrë nga Byroja Politike,. Masakra e Katinit qe ekzekutimi i parë masiv i bërë në një shkallë të tillë në Luftën e Dytë Botërore. Nazistët e ndoqën këtë shembull, duke e bërë Luftën e Dytë Botërore therrtoren më të përgjakshme në historinë njerëzore.
Pas Katinit, sovjetikët nisën të masakrojnë rregullisht: në Rigë, në Lvov, në Minsk. Oficerët sovjetikë i shfytyronin viktimat, ua nxirrnin thonjtë, ua prisnin gjuhën dhe krerët.
A do e pranojë Evropa që edhe sovjetikët kanë kryer masakra të përbindëshme, sikurse e ka bërë këtë me nazistët?
Majori Soprunenko, që mori pjesë në pushkatimet e Katinit, u dekorua me “Medaljen e Nderit”, kurse Serovi, me “Medaljen e Leninit”, dekorata më e lartë e shtetit.
Gjatë Luftës së Dytë Botërore, kanë vdekur më se 27 milionë qytetarë sovjetikë. Por vetëm një pjesë shumë e vogël syresh është vrarë nga gjermanët. Kur Ushtria e Kuqe marshonte, prapa saj vinte një armatë tjetër me tanke (e policisë së fshehtë), që mitralonte këdo që kthehej prapa.
Viktor Baturin: pas betejave, reparte special sovjetike mblidhnin medalionet e identifikimit të ushtarëve sovjetikë të rënë në luftë, dhe mandej i fshihnin ato. Asnjë vend në botë nuk i ka trajtuar të vrarët e vet në këtë mënyrë!
Nga represioni i autoriteteve sovjetike, më se një milion qytetarë sovjetikë kaloi në anën e nazistëve. Ata u mobilizuan kundër popullit të tyre.
Në prag të mbarimit të luftës, Stalini ka deportuar popullsi të tëra për në Azinë Qendrore, në Kazakistan: çeçenë, ingushë, karace, tatarë nga Krimea. Më parë, këtë e kishte bërë me republikat pribaltike. Kjo është aq e vërtetë, sa në qytetet pribaltike sot rusët janë shumicë…
Sovjetikët nuk i prishën kampet e përqendrimit nazist, që çliruan. Këto kampe vijuan të funksionojnë me të dënuarit e rinj.
Në kampet siberiane, mbi të burgosurit e gjallë janë kryer eksperimente mjekësore, psh në Buturiceag, pranë Magadanit. Kriminelët që punonin në këto kampe konsiderohen sot veteranë të nderuar.
Rusia ndihet inferiore sot, sikurse Gjermania pas Luftës së Parë Botërore. Kjo krijon kushte për neonazistët rusë, të cilët kryejnë edhe krime.
Michael Gahler, parlamentar evropian: E drejta themelore e të gjitha viktimave është të shikojë ata, që i kanë kryer krimet, të gjykohen dhe të dënohen. Në rastin e Katinit, njihen shumë mirë emrat dhe adresat e shumë oficerëve sovjetikë, që kanë vrarë me gjak të ftohtë. Edhe sikur të bëhet ndonjë hetim, këta kriminelë mund të shkojnë në Britaninë e Madhe, me qënëse në këtë vend, këto lloj krimesh nuk shihen si krime lufte…
Bashkimi Sovjetik ka vrarë më se 20 milionë burra, gra dhe fëmijë të vet.
Shënim: teksti është nxjerrë nga filmi në youtube
http://www.ro/video/The_Soviet_Story_Povestea_sovietelor_incredibil
Komentet