Jeta jonë  familjare etj. shpeshherë shkon keq, duke hasur në pengesa të ndryshme objektive dhe subjektive: Kjo për faktin se ne pothuajse kurrë nuk i japim vetës sonë kohë për të menduar, reflektuar dhe logjikuar me kujdes të mjaftueshëm optimal ose maksimal për planet ose ambiciet tona.  Kështu që ne përfundojmë në kaos dhe anarki, duke i pranuar dhe përqafuar vlerat e gabuara, artin e gabuar,  marrëdhëniet e gabuara ,idealet, konceptët, përceptimet, narrativat ose vizionet e gabuara etj.

Idetë ose teoritë e njohura racionale, elitare, shkencore ose metodologjike mbi popullin (kombin), shtetin, pushtetin, politikën, famën, karierën, profesionin, politikën, diplomacinë, edukatën, kulturën, moralin apo mirësinë, thjeshtë nuk i qëndrojnë logjikës ose aryes. Kjo për faktin se njerëzit krenarë, ambicioz, tekanjoz ose supersticioz, udhëhiqen ose stimulohen shpesh nga instinktet, emocionet apo pasionet e tyre. Duke u hedhur shpesh ose vazhdimisht në mendime dhe vendime iracionale ose negative mbi bazën e asgjësë për asgjë. Pa e njohur, pranuar ose studiuar dhe analizuar kurrë palën tjetër oponente ose kundërshtare.

Në vazhdim ia vlenë të ceket ose rikujtohet një fragment nga libri i njohur “Simpoziumi” i Platonit i cili, është një përpjekje e hollë skolastike dhe filozofike e Platomit të Madh për të shpjeguar se ç’janë në esencën ose substancën e tyre fama, kariera, pasuria, bukuria, dashuria, edukata, kultura, arsimimi ose emancipimi etj. Platoni në këtë rast, flet ose tregon mbi përmbajtjen dhe “historinë” e një darke të shtruar nga Agathoni, një poet,,pedagog dhe intelektual i pashëm dhe me famë, i cili fton një grup shokësh rreth tryezës, për të ngrënë, për të pirë,  si dhe për të folur ose debatuar mbi famèn, karieren, pasurinë, bukurinë, krenarinë, artin, filozofinë etj. Mysafirët e ftuar në dark, të gjithë kishin mendime ose pikëpamje të ndryshme se çfarë( çka) janë fama, kariera, pasuria, bukuria, dashuria, mburrja ose krenaria etj.

Platoni i jep mikut të tij të vjetër Sokratit (një nga personazhet kryesore në këtë libër dhe në të gjithë librat e tij) -teorinë më të dobishme dhe interesante kur thotë: Nëse ju dashroheni ose impresionoheni dhe fascinoheni nè dikënd, ajo që ndodh me ju, në të vërtetë është se ju i shihni ose i zbuloni tek një person ose personalitet tjetër, ato virtyte, tipare, ideale, atribute, vlera ose cilësi të mira ose superlative që nuk i keni vetë. Mund të jetë qetësia, kur jeni i shqetësuar, mund të jetë vetëdisiplinimi, kur ju jeni të shpërqëndruar ose të padisplinuar, mund të jetë disponimi kur ju jeni të indisponuar ose padisponuar, mundë jetë elokuenca, kur e keni gjuhën e lidhur (prangosur) ose të censuruar, mund të jenë edukata, kultura, arsimimi ose emancipimi i pamjaftueshëm ose deficitar, njohuritë dhe përvojat e munguara në politikë të lartë ose diplomaci, CV ose biogrfia e keqe personale, familjare (gjenealogjike), profesionale, intelektuale, mungesa e hetueshme e intelegjencës, forca, kurajo ose guximim etj.

 Në sytë e Platonit, respekti dhe vlerësimi optimal ose maksimal ndaj dikujt tjetër, si dhe ndaj dijes ose arsimimit, paraqesin në thelb një lloj edukate të brenshme, e cila mban çelësin e zhvillimit dhe afirmimit të personalitetit tuaj. Domethënë virtytet që ju duhen patjetër.

Kjo tingëllon paksa e çuditshme, paradoksale, reaksionare dhe anakronike për botën dhe kohën e sotme shqiptare ose kosovare, kur kemi tendenca hipokrite, demoniake, përverse, shamane, dogmatike dhe demagogjike për fosilizimin, instrumentalizimin, personalizimin ose prezantimin e lirisë, shtetit, pavarësisë, edukatës dhe kulturës së gjithëmbarëshme shtetrore, nacionale, politike dhe diplomatike si, gjetjen, zbulimin ose meritën ekskluzive të dikujt tjetër i cili ose e cila, me pamjen e tyre të jashtme dhe të brendshme, të mbushim plot trishtim dhe deshprim.

Kosova dhe shqiptarët kanë nevojë për politikan ose diplomat të zgjuar, rafinuar, intelektual, profesional, racional dhe intelegjent, dhe jo për hajvana(e) ose “kafshë (bisha) të zbutura politike ose diplomatike” të serrave, kopeve, torishtave, tufave ose koperativave të ndryshme politike, partiake, tribale, farefisnore, paraormale, parapolitike, paradiplomatike etj. Në të kundërten, jeta, vepra dhe kariera e njohur intelektuale, kulturore, profesionale, politike ose diplomatike, nuk janë vetëm imitim (mimesis) ose riprodhim i thjeshtë i ligjëve të pandryshuara natyrore ose ordinare si në mesjetë ose në periudhat e ndryshme primitive ose parahistorike, por një gërshetim, sintezë ose simbiozë e hollë dhe tepër e thellë në mes metafizikës së moralit, fenomenologjisë së popullit (kombit), shtetit dhe shoqërisë, si dhe natyrës, karakterit, narracionit,  integjencës ose intelektit të personit ose individit të caktuar politik ose diplomatik.

Posti ose funksioni institucional, politik ose diplomatik i një personi ose individi, nuk janë tregti ose pazar me nderin, moralin, idealet, vizionet, vlerat, resursët, pasurinë ose kapitalin e gjithëmbarëm shtetror dhe nacional.  Dhe, aq me pak e pronë private e “politikanëve ose diplomatëve” të ndryshëm me “profesion patriot”, “shqiptar me profesion katolik ose musliman”, “aktivist ose militant të LDK, PSHDK, PDK, AAK, AKR etj… Katastrofë krejt!

Me fjalë tjera, kjo është ajo që luftëtarin, stragun, komandantin ose ushtarakun e trafikuar (kontrabanduar) në politikë, diplomaci, pushtet, karierë të ‘pamerituar, në krim të ornazuar, stratifikacion dhe korrupsion, e bën tregtarë ordiner ose ambulant në sytë e të tjerëve.

Lufta, politika, diplomacia, fama, lavdia, kariera etj.. janë të ‘lidhura nyje’ me njëra tjetrën në bazë të ‘lidhjeve të padukshme’ për publikun ose qytetarin e rendomtë. Kështu qe ju nuk mund të këpusni një lule nga ‘kopshiti’ i njohur global ose universal, pa shqetësuar një yll. Kush janë yjët global ose universal të politikës dhe diplomacisë shqiptare ose ?, kjo është pyetja për politikën dhe diplomacinë e Kosovës e jo ajo “tjetra” se kush di i fitoi zgjedhjet, dhe kush  do jetë  kryeminister, ambasador ose diplomat të ri të Kosovës në Uashington, Londër, Paris, Berlin, Zagreb etj….!?

Sepse, në shtratin ose gjirin e madh të ngritjes ose promovimit tè tij mbi luftërat ose konfliktet e ndryshme politike, partiake, fetare, kulturore, konceptuale, ideoogike, rajonale, krahinore ose provincialiste, i ashtuquajturi politikani ose diplomati shqiptar (kosovar) ose ballkanik, i cilësuar, tipizuar, valorizuar ose glorifikuar deri në “instancën e lartë të kultit të personalitetit, seriozitetit dhe kauzalitetit” të kamufluar shtetror, nacional, politik ose diplomatik-është i prirë ose vendosur deri në fund për zbatimin, përvetësimin dhe aplikimin e propagandës, terrorit, shantazhit, komplotit ose luftës së njohur psikologjike dhe propagandistike si mjet dhe si qëllim. E sidomos atëherë kur ai është në gjendje të shkel edhe mbi trupat e gjallë dhe të vdekur të rivalëve ose kundërshtarëve të tij, për t’i arritur dhe realizuar të gjitha planët, ambiciet dhe qëllimet e tij karieriste, profiteriste dhe të tjera në menyrë hipokrite, blasfemike, djallëzore, demoniake ose satanike. Duke i përçare, hasmuar, tensionuar, inatosur dhe ndërsyer vazhdimisht, ose akoma më shumë njerëzit dhe popullun tonë mbi baza të ndryshme fetare, kulturore, politike, partiake, rajonale, krahinore ose provincialiste në emër të dofarë “kauzash” ose “ideologjishë” imagjinare, fiktive, spekulative ose anarkoindividualiste që i shpartallon ose davarisë mengjesi.

Nga ajo lojë e ndyer dhe tepër përfide, mëse tepërmi përfitojnë “arkitektët” ose “instruktorët”(“inxhinierët”) e projektë­ve ose planimetrive të njohura djallëzore ose satanike mbi përçarjen dhe sundimin e Kosovës dhe shqiptarë në emër të “mbrojtjes së elementit katolik nga shumica muslimane” (parullat e njohura serbo-ruse) ose “të mbrojtjes dhe shpëtimit të vëllezërve musliman në Kosovë ose Shqipëri nga kaurrët ose kryqtarët e ri!” (parullat turke ose panotomanike)

Ndaj, mu për këtë, asnjëherë nuk duhet t’iu rezistojmë përpjekjeve të dikujt tjetër për të na përmirësuar, edukuar, korigjuar ose emancipuar.

Se këndejmi, të gjithë neve na pëlqejnë gjërat e bukura, të famshme, të dashura, të çmuara ose me vlera të posaçme,. Nuk janë fare pa rèndësi ato se çfarë lloji shtëpie apo pallati keni, çfarë fame, kariere, pozite, funksioni ose profesioni keni, çfarë talenti, arti ,femre (gruaje) apo skulpturash keni pranë vetes etj.

Askush para Platonit s´e kishte bërë pyetjen kyçe: Pse i pëlqejmë gjërat e bukura dhe tè famshme? Ai gjeti tek to një arsye interesante, duke pohuar ose konstatuar se ne shohim tek to një pjesë të mirësisë dhe lumturisë sonë objektive dhe subjektive. Bukuria, fama, kariera, pasuria, edukata dhe kultura, mund të na i edukojë mendjet, zemrat dhe shpirtërat tonë, thoshte Platoni.

Ndryshimi i shtetit, pushtetit dhe shoqërisë:Platoni shpenzoi shumë kohë duke menduar se si qeveria dhe shoqëria duhet të jenë ideale. Ai ndoshta ishte edhe mendimtari i parë utopik i kësaj bote: Në këtë drejtim, ai ishte i frymëzuar nga rivali i madh i Athinës: Sparta. Sparta (Arta) ishte një qytet-shtet me aftësinë për të nxjerrë luftëtarë, komandant dhe strateg  të mëdhënjë ushtarak dhe politik, për dallim të Athinë e cila atëbotë (lëxo: 2400 vjet para Krishtit) i kishte me tepër se 250. 000 banorë, kishte tempuj dhe pallate të shkëlqyera, banjo dhe pishina të përkryera, vepra të shumëta të artit, shkencës dhe filozofisë etj…Por, nuk e kishte fuiqinë ushtarake dhe politike të Spartës. Çdo gjë që bënin spartanët, si i rrisnin dhe edukonin fëmijët, si e organizonin ekonominë, si kryenin marrëdhënie seksuale ose erotikr, çfarë hanin dhe pinin ata, si ushtrohëshin ose kalitëshin për luftë dhe kështu me radhë, ia përshtasnin dhe kushtonin një ideali dhe qëllimi të vetëm…Forcimit ushtarak dhe politik të Spartës. Dhe, Sparta ishte jashtëzakonisht e suksesshme, nga pikëpamja ushtarake, ekonomike dhe politike.

Ekspozimi i vazhdueshëm ndaj stuhisë së zërave të hutuar dhe vetmuar, është një gjë shumë e keqe, e rrezikshme dhe ndjellakeqe, mendonte Platoni, i cili atëbotë kërkonte kufizimin e aktiviteteve të oratorëve publikë dhe predikruesve të rrezikshëm dogmatik, demagog dhe hipokrit. Ai gjithashtu  besonte me pasion në arsimim, por donte të rifokusonte kurrikulën.

Gjëja kryesore që ne duhet t’i mësojmë dhe ushtrojmë, nuk janë  vetëm matematika, retorika, oratoria , skolastika,  drejtshkrimi ose bukurshkrimi, por se di të jemi të mirë, normal dhe racional. Ne kemi nevojë për të mësuar për kurajon, guximin, vetëkontrollin, arsyen, ndërgjegjën, edukatën, kulturën, pavarësinë, qetësinë dhe lumturinë, thoshte filozofi i madh grek. Për të vënë këtë në praktikë, Platoni themeloi një shkollë të quajtur Akademia në Athinë, e cila lulëzoi për më shumë se 400 vjet. Athiasit shkonin atje për të mësuar asgjë më shmë, pos asaj se si të jetonin, punonin dhe vdisnin si njerëz. Idetë e Platonit mbeten thellësisht sfiduese, provokative dhe tërheqëse. Ajo që i bashkon ato është ambicia dhe idealizmi i tyre. Ai donte që filozofia të ishte një mjet për të na ndihmuar të ndryshojmë botën dhe vetvetèn tonë. Njeriun që vazhdon të frymojë, dhe frymëzojë.

Rreth këtyre pyetjeve ose dilemave të mesipërme, janë zhvilluar debate dhe janë bërë replikime dhe polemika të ashpra në mes idealistëve dhe materialistëve që nga antika e lashtë dhe deri më sot… Kështu, përderisa idealistët në antikë mendonin se shpirti është i ndarë nga trupi (Sokrati dhe Platoni), materialistët ishin të bindur se shpirti nuk është i ndarë nga trupi (Demokrati, Demosteni etj). Ndërkaq, Aristoteli dhe itharët e retorikës ose skolastikës së tij, asokohe ishin të bindur në ‘trininë’ ose ‘trinitetin’ e lartëcekur shpirti- truri (mendja)- shpirti i njeriut. Respektivisht, në prezencën ose ekzistencën e tre (3) botërave të ndryshme brenda qenies ose krijesës së njohur njerëzore: Botës shpirtërore ose materiale, botës koshiente ose logjike si dhe botës trupore ose fizike.

Albin Kurti dhe krahu i tij politik, mund t´i fitojnë sërish zgjedhjet e përgjithshme në Kosovë, në kuptimin se vakumet, vrimat dhe gropat e hapura ose çelura nga opozita e atjeshme kosovare, po i mbyllin përditë, përderisa opozita ka ngelur duke hapur ose çelur gropa ose vrima te reja kunder z. Kurti, pa menduar dhe reflektuar fare se po ia bejne varrin vetvetes se tyre objektive dhe subjektive.