-Duke menduar në shtetin dhe popullin ( kombin) e madh gjerman-pëballë sfidave dhe udhëkryqëve të ndryshme të BE-së dhe kështu me radhë:

” Fati i popujve të vegjël buron nga dyertë e treagjedive të mëdha”., Thuhet të këtë pohuar kështu dikur shkrimtari ynë i shquar,z. Ismajl Kadare.Ndofta i motivuar nga e kaluara e hidhur dhe tepër tragjike e popullit ose kombit tonë shqiptarë nepër udhëkryqet e ndryshme të shekujve dhe historisë. Dhe, jo vetëm e shqiptarëve, por edhe e shumë popujve (kombeve) dhe shtetëve të tjera gjithandej globit.

Ndërkaq, sot për fat të mirë të shqiptareve në veçanti si dhe të popujve ose kombëve në përgjithësi: Sikur do duhej të vlente e kundërta e asaj që e cekëm ose theksuam me lartë si një udherrefyes ose lajtmotivë të përgjithshëm konspirativë dhe logjistik në kuptim pozitivë të fjalës. Respektivisht,në kontekstin e njohur të platformës, filozofisë dhe vizionit të ri në marëdhënjët ose raportët e sotme kontinentale dhe interkontinentale ( botërore ose ndërkombëtare) sipas të të cilave ´ fati dhe ardhmëria e shtetëve dhe popujve me të vegjël , sot  burojnë dhe gjenerojnë nga forca ose fuqia e gjithëmbarshme e shtetëve ose fuqive të mëdha´.

Mbase, nga forca ( fuqia), resursët, potencialet dhe kapacitetët e njohura njerëzore, shtetërore, nacionale, politike, shkencore, kulturore, teknologjike, industriale, finansiare ( monetare),ekonomike dhe të tjera të popujve, shtetëve ose kombëve të fuqishme industriale dhe ekonomike brendapërbrenda BE-së, Natos dhe kështu me radhë.

Apo…

….Ndonëse pa u shkëputur këtu për asnjë çast nga konteksti i qëllimeve, aspiratave, idealeve dhe vizionëve të kahmotshme letrare, intelektuale dhe patriotike të shkrimtarit tonë të madh, z. Kadare. Respektivisht, nga idealet, shpresat dhe vizionet tashmë të njohura individuale dhe kolektive të shqiptarëve dhe te tjerëve për t´u anëtarësuar dhe integruar në Evropën e Bashkuar të shtetëve dhe popujve të lirë, të pavarur, të qytetëruar, të zhvilluar, përparimtar, sovran, integral dhe demokratik. Apo, thënë me ndryshe, në Europën e vlerave të përbashkëta ( globale dhe universale) të pupujve dhe shtetëve të barabarta dhe të pa kufijë me Gjermaninë si Lokomotivën ose Fuqinë kryesore të ” Kompozicionit të Përbashkët Evropian” të quajtur BE-së ose UE-së.

Një apologji e shkurtër komparative dhe analogjike në sfond:

Tek po bisedoja një ditë me një zonjë të këtushme gjermane, përndryshe udhëheqëse e ” Caritasit” në një komunë të këtushme, e pyetur nga unë se ç´mendim kishte për vendët ose popujt tjerë jogjerman në Europë dhe me largë? Zonja e lartëpërmendur gjermane m´u përgjigj pa u hamendur fare me këto fjale: Aq shumë i dua vendin dhe popullin( kombin) tim, saqë në zemrën dhe shpirtin tim nuk kam si të thuash vend për urrejtje ose fobi të ndryshme ndaj vendëve ose popujve të tjerë.” Me tha kështu intelektualja dhe hunanistja gjermane në fjalë e cila e pyetur në vazhdim mbi mendimet ose opinionet e saj lidhur me aderimin ose anëtarësimin e  mundshëm të shqiptarëve të Kosovës dhe të tjerëve në BE-së ku vendi i saj ( Gjermania) është Fuqia e Parë ose Lokomotiva kryesore e saj? M´u pergjigj në menyrë indiskrete dhe tepër lakonike duke me thënë: ” Vet fakti se ju jeni këtu tek ne dhe ne jemi tek ju atje…Kjo deshmon qartë se ne jemi ´Një´!.

Se këndejmi, që nga shpërthimi i krizës tashmë të njohur finansiare dhe ekonomike në shtetit helen ( Greqi )- Republika Federale e Gjermanisë si lokomtiva kryesore e BE-së dhe njëra prej tre fuqive me të mëdha industriale dhe ekonomike të globit: Me qëllim të shpetimit të shtetit helen nga bankroti dhe kolapsit total ( për të mos thënë këtu nga të të fikëtit ose infrakti i përgjithshëm shtetëror, finansiar, ekonomik, politik etj.)- pos ndihmave dhe donacionëve të vazhdueshme të bankave dhe ekonomisë së fuqishme gjermane në këtë sfond. Brenda këtyre vitëve të fundit nga tregu i përgjithshëm grek i punës, shteti dhe qeveria gjermane  i kanë sjellur dhe pranuar këtu në Gjermani dikund afro 1OO mijë qytetar ose punëtorë të ri nga Greqia. Të cilët si qytetar të një vendi anëtar të BE-së e gëzojnë të drejtën automatike të punësimit dhe sigurimëve të njohura sociale, shëndetësore dhe të tjera në Gjermani.

Ndonëse, pa i llogaritur këtu qindra mijëra grek ose helen të tjerë që jetojnë e punojnë në Gjermani tashti e me tepër se katër dekada me radhë si ” gastarbeiter ” të moçëm nga Greqia së bashku me të tjerët nga shumë vende dhe meridiane të ndryshme të globit në këtë vend të madh. Dhe, të gjitha këto me qëllim të zbutjës së papunësisë dhe varfërisë së gjithëmbarshme sociale dhe ekonomike që e kanë mbërthyer dhe katandisur shtetin helen në fjalë. Dhe, jo vetëm Greqinë. Por edhe Spanjën, Francën, Italinë, Portugalinë etj. Mos te flasim ketu mbi rolin dhe kontributin epokal ose historik te shtetit dhe popullit ( kombit) te madh gjermam per strehimin dhe stistemimin e me teper se 1 milion refugjateve te luftes nga Siria, Iraku dhe vendet tjera vetem gjate vitit te fundit.

Nga ky prizëm i mesipërm i përkujdesjeve, angazhimëve dhe kontributëve të vazhdueshme ( do të thoshim me këtë rast kolosale dhe titanike) të popullit ( kombit) dhe shtetit te madh gjerman per popujt dhe vendet tjera me te vogla në kuader të BE-së dhe me largë: Duhet akceptuar, përceptuar, konceptuar dhe anticipuar rolin dhe kontributin e pazëvëndësueshëm ( epokal dhe historik) të shtetëve dhe kombëve të fuqishme industriale dhe ekonomike. Të kombit dhe shtetit të madh gjerman- sidomos.

Aty janë edhe Britania e Madhe, Franca dhe Italia që së bashku me Gjermaninë paraqesin si të thuash centrifugën ose boshtin kurrizor të Unionin Europian.

Në këtë sfond, diversifikimi( diverziteti), unifikimi( konvencionalizimi), multifikimi ( multilateraliteti) dhe glabalizimi ( glabaliteti) i marëdhënjëve ose raportëve të gjithëmbarshme shtetërore, nacionale, politike, ushtarake, monetare, finansiare, ekonomike dhe të tjera brenda vendëve me të fuqishme anëtare të BE-së, sikur i kanë sjellur, avansuar, zbuluar, siguruar dhe konvencionalizuar edhe realizimet praktike dhe teorike të aspiratave dhe interesave të njohura shtetërore, nacionale, politike, ushtarake, finansiare, ekonomike, industriale, teknologjike, shkencore, kulturore dhe të tjera të popujve dhe shtetëve të ndryshme me të vogla nën çatinë ose ambrelën e përbashkët të BE-së…

Për çështje dhe aspekte të tjera në vazhdim të këtij vështrimi:

 Së Kosova dhe shqiptarët në përgjithësi e synojnë tregun e pasur industrial dhe kapitalist të Përendimit, kjo nuk është ndonjë zbulim i veçantë në fushat e njohura të shkencave politike ose atyre historike. Ky mbase ishte edhe pikësynimi, amaneti, testamenti, ideali dhe vizioni kryesorë dhe substancial i presidentit të Kosovës, Dr.Ibrahim Rugova. Respektivisht, i luftës së njohur çlirimtare dhe heroike të UÇK-së si dhe i të gjitha përpjekjëve të tjera çlirimtare dhe patriotike të popullit (kombit) tonë shqiptarë. Republika e Kosovës shtet i pavarur, sovran, integral dhe demokratik në miqësi të përhershme dhe permanente me SHBA-së dhe vendët tjera të Natos dhe Përendimit të cilat Kosovës dhe popullit ose kombit tonë iu gjendën pranë kur e kishin mëse vështiri dhe kur kishin nevojë.

Ndonëse, gjithmonë në këtë sfond duke iu referuar imunitetit, individualitetit, subjektivitetit, ekskluzivitetit, identitetit, integritetit dhe sovranitetit të përgjithshëm shtetëror, teritorial, nacional dhe politik të popullit ose kombi tonë në të dyja shtetët tona përkatëse ose respektive. Në Republikën e Kosovës dhe Republikën e Shqipërisë në çdo kohë dhe hapësirë.

Mbase, duke i  përfshirë dhe nënkuptuar këtu ( me një theks të posaçëm) edhe aspiratat dhe interesat e kahmotshme të Republikës së Kosovës dhe Republikës së Shqipërisë për inkuadrimin dhe integrimet e tyre të gjithëmbarshëm në Unionin Europian, në NATO , OKB-së si dhe në të gjitha strukturat tjera përëndimore ose evro-atlantike .Dhe kjo si  dy subjekte të veçanta  dhe të barabarta. Respektivisht, si dy shtete të pavarura dhe sovrane në arenën e njohur botërore ose ndërkombëtare. Të cilat në këtë sfond, do duhej të krijonin dhe siguronin sovranitetin dhe distancën e tyre shtetërore dhe politike. Për t´i ruajtur dhe garantuar kështu bashkimin , bashkëpunimin dhe afërsinë e tyre etnike, nacionale, struktuargjenetike, antropohistorike, antropogjeografike, antropokulturore etj.Si Gjermania dhe Austria si për shëmbull

Ndonëse, dorën në zemër jamë ithtarë dhe një simpatizaant i flaktë i bashkimit të të gjitha trojeve etnike dhe historike të shqiptarëve në Ballkan dhe krijimit të Shqipërisë Natyrale dhe Etnike. Në atë menyrë që populli dhe kombi ynë shqiptarë, njëherë e përgjithmonë të jetoj i lirë dhe i bashkuar (kompakt) ose unik në trojet e veta etnohistorike dhe etnogjeografike.

Se këndejmi, sipas teorisë së njohur të Thomas Robert Malthusit: Popujt, shtetët ose shoqëritë e ndryshme rritën, shtohën dhe përparojnë sipas ligjit ose progresionit të njohur gjeometrik.Ndërsa, ushëqehën dhe mirëmbahën sipas ligjit ose progresionit të njohur matematikor ose aritmetik. E shprehur dhe formuluar me formulën dhe gramatikën e aspiratave dhe interesave të njohura  të popullit dhe kombit tonë: Kjo donë të thotë se njerëzit ose popujt e ndryshëm e sigurojnë hapësirën e tyre jetësore, etnike ose gjeografike.

Në këtë kontekst, Gjon Stjuart Milli në veprën e tij “Liria”, duke u shprehur mbi evolucionizmin e njohur politiko-organik të shtetëve dhe shoqërive të ndryshme në kohë dhe hapësirë. Apelon për imunitetin, individualitetin, ekskluzivitetin, intgritetin, sovranitetin  dhe subjektivitetin e sëcilit( akëcilit) popull ose komb veç e veç në atë menyrë që të mos na ripërseriten tezat, teoritë, antitezat ose sintezat e dikurshme elitare, dominante dhe eksluziviste nga etapat ose periudhat e ndryshme të absolutizmit, kolonializmit, imperializmit, gjysëmkolinializmit dhe kështu me radhë .Gjegjësisht, gjeografitë e vogla dhe ” historitë e mëdha” si dikur ose anasjelltas.

Dhe…

…Mëqe, gjithnjë fjala mbi aspiratat dhe interesat e lartëpërmendura të popullit (kombit) dhe të dyja shtetëve të pavarura dhe sovrane shqiptare për inkuadrimin dhe integrimët e tyre të gjithanshme në “tregun e pasur” industrial dhe kapitalist të Përendimit. Gjegjësisht në tregun global të vlerave dhe kulturës së përgjithshme botërore ose ndërkombëtare. Si të kapërcehet ” ylberi” ?!…

Lidhjet, miqësitë dhe aleancat e ndryshme të iliro-shqiptarëve me Perëndimin janë të moçme, të shumëta dhe të shumëfishta. Ato datojnë herët…Që nga kohërat ose periudhat e ndryshme antike dhe gjer me sot.

.Po me sistemin e lartë industrial dhe kapitalist si qëndrojnë punët? Shtrohet pyetja .

Shqiptarët me sistemin e lartëpërmendur industrial dhe kapitalist të Perëndimit, për shkaqe dhe motive tashmë të njohura politike, historike, konceptuale, ideologjike, manufakturale, konjukturale dhe të tjera, nuk kanë si të thuash edhe aq përvojë të mjaftueshme ose paraprake në këtë drejtim.

Ndërkohë që edhe i ashtuquajturi “kapitalizmi i ri shqiptarë ose kosovar” po vazhdon të ngritët dhe sendërtohet si të thuash mbi fundamentët ose bazat e paqëndrueshme  politike,sociale, societale, manufakturale, konjukturale, ekonomike dhe të tjera.Gjegjësisht, mbi gërmadhat ose ruinatat e thella ose dubioze të strukturave dhe nomenklaturave të ndryshme burokratike, kleptokratike, anarkoliberaliste dhe të tjera.

Në vazhdim një trohë histori politike nga e kaluara:

Siç e kemi cekur edhe me herët; revolucionët e njohura industriale dhe ekonomike në Angli etj. Asokohe, përveç tjerash e kishin ngritur dhe afirmuar të të ashtuquajturen “shoqërinë e lartë” industriale dhe kapitaliste të Përendimit.Ndonëse, me të gjitha tiparet dhe karakteristikat e njohura të një shoqërie borgjeze, klasore ose industriale dhe kapitaliste.Të përceptuar, konceptur dhe anticipuar konform rregullave ose parimëve të njohura të kapitalit dhe fuqisë së njohur industriale dhe ekonomike.

Ndërkaq, me shfaqjen e sistemit të lartpërmendur industrial dhe kapitalist si praktikë e përditshme dhe teori: Në skenën e përgjithshme botërore ose ndrkombëtare do të lindte një “klasë e re” politike ose proletare-sindikaliste.Gjegjësisht, klasa punëtore ose komuno-socialiste me të gjitha “levizjet” e saj punëtore, revolucionare dhe sindikaliste si “degë” ose “nëndegë të zgjatura” të proletariatit dhe socialdemokracisë botërore ose ndërkombëtare.

Ndonëse, pa i harruar as mohuar këtu edhe ndikimët dhe reflektimët e shumëta dhe të shumëfishta të Revolucionit të Madh në Francë (nën Napoleon Bonaparten etj.) në strukturën dhe substancën e gjithëmbarshme politike dhe organike të raportëve dhe marëdhëniëve të ndryshme botërore ose ndërkombëtare. Kjo duke filluar që nga elementët ose instrumentët e njohura nacionale dhe ideologjike dhe deri tek instrumentët dhe eksperimentët e njohura shkencore dhe metodologjike që do kenë ndikime dhe influenca të shumëta dhe të shumëfishta në kritikën e mëvonshme shkencore dhe humaniste ndaj të metave dhe dobësive të ndryshme shoqërore dhe politike të shtetëve dhe shoqërive (sistemëve) të ndryshme borgjeze, aristokrate dhe apsolutisto-klerikaliste të kontinentit plak etj. Sidomos tek shtetët dhe “shoqëritë e larta” absolutiste, koloniale ose imperialiste të kontinentin plak dhe gjetkë.

Duke e vërë theksin këtu në “moralin e ri” si dhe në mundësitë tjera humane, reformatore dhe iluministe sipas të të cilave me ndihmën e “kristianizmit të reformuar” dhe eksperimentëve të njohura shkencore dhe metodologjike, do vendosej (konstituohej) dhe sistemohej shoqëria e ndërgjegjshme klasore dhe qytetare-demokratike me të gjitha parimët dhe premisat e njohura  reformatore dhe avangardiste të një shoqërie të përparuar, integrale dhe humaniste.

Kjo aq me tepër në një kohë kur ngritja dhe forcimi i faktorit të forcës ose fuqisë së përgjithshme politike, ushtarake dhe ekonomike së bashku me “ateizmin” ose mosbesimin e ndërsjellë ose reciprok në mes vendëve ose fuqive të  ndryshme të imperiale ose kolinialiste: Në një masë tepër të madhe asokohe do u shkonin për shtati projektëve dhe tëndencave të ndryshme hegjemone, imperiale dhe kolonialiste për influenca dhe dominime të çfarëdollojshme shtetërore, nacionale, ushtarake, politike ,fetare, kulturore, konceptuale, ideologjike dhe të tjera në stadin me të lartë të imperializmit. Për të mos thënë këtu shumë me herët.

                                                     ( … )

Zatën, në këtë prizëm të fluidshëm, turbulent dhe tepër hektikë, edhe Napoleon Bonapartën dhe frytët ose idealet e njohura të revolucionit (antiborgjez) në Francë, asokohe i kishin përmbysur dhe dëbuar nga pushteti e ashtuquajtura “Aleanca e shenjtë” e vendëve të ndryshme ortodokse dhe monarko-kristianiste në bashkëpunim të zhdërvjelltë me levizjet e brëndshme të burbonëve, zhirondinëve dhe jakobinëve të pakënaqur ose në revoltë.(Lëxo:” Kongresin e Vjenës ” dhe vendimët e “Pentarkisë së Madhe” me 1815..) Për t´u pasuar dikur me vonë nga i ashtuquajturi “Traktati Shën Stefanit” dhe ” Kongresi i Berlinit” me 1878 -pas përfundimit të dy luftërave të medhe ruso-turke  të Krimesë dhe Ballkanit si dhe reniës se përgjithshme ose përfundimtare të “Portës së Lartë”nën protektoratin e njohur ruso-pentarkist. Aty zatën me thikat dhe gërshërët e ndryshme imperiale dhe kolonialiste u prenë dhe skicuan edhe hartat ose “gjeografitë  e reja” politike, ushtarake, shtetërore, nacionale dhe të tjera.

Se këndejmi, po gjatë kësaj periudhe u forcua i ashtuquajturi carizmi ose faktori rus në Evropë dhe me largë…Madje, me ndihmën e përgjithshme të Rusisë cariste dhe vendëve të tjera pentarkiste, u pavarësua edhe shteti helen ( Greqia), u shtrinë dhe zgjëruan Serbia dhe Mali i Zi mbi trojet ose teritoret etnike dhe historike të shqiptarëve dhe të tjerëve në Gadishullin e njohur Ilirik ose Ballkanik dhe kështu me radhë.

                                                                            ( !!! )

Prona private së bashku me “kapitalin e njohur borgjez ose feudalist”dhe forcat e ndryshme joproduktive (burokrate dhe kleptokratike) në çdo kohë dhe hapësirë, atëbotë e sot vazhdojnë të konsiderohën dhe përceptohen si armiqtë ose kundërshtarët me të rrezikshëm dhe krryesorë të paqes sociale dhe harmonisë së gjithëmbarshme shoqërore ose qytetare – politike tek shumica e  popujve dhe vendëve të ndryshme anëkënd rruzullit tonë tokësorë.

Shih për këtë, Heinrich Grossman, në kuadër të shkrimit të tij me titull “Ligji i akumulimt dhe rënia e sitemit kapitalist” i sugjeron dhe rekomandon një sërë instrumentësh dhe mekanizmash të ndryshme politike dhe ekonomike të intërvenimit shtetëror dhe nacional me qëllim të menjanimit (eleminimit) të krizave të ndryshme akute ose kronike në kohë dhe hapësirë si dhe të mbijetesës së preferuar të kapitalit dhe vet sistemit të lartëpërmendur industrial dhe kapitalist. Duke iu dhënë përparësi ose prioritet të plotë metodave dhe instrumentëve të njohura fiskale, monetare ose merkantiliste. Respektivisht, ekonomisë së bazuar mbi politikën fiskale dhe monetare ose finansiare – ekonomike.

Retrospektiva….

Ndryshe nga kjo, gjithnjë në kontekst të ngjarjeve dhe zhvillimëve të mësipërme revolucionare dhe historike: Mendimtari dhe historiografi i shquar anglez,Edmund Burcke në veprën e tij të njohur me titull “Reflection on The Revolution in France” ( Reflektime ndaj Revolucionit në Francë): Duke u thirrur dhe mbështetur në trashegiminë e njohur nacionale, etnike, organike dhe historike në njerën anë si dhe në formimin dhe zhvillimin e njohur historik, evolutiv dhe organik të shtetëve, sistemëve dhe shoqërive ( rregullimëve) të ndryshme shoqërore dhe politike në kontinentin e vjetër evropian dhe me gjërë në anën tjetër. Pos tjerash, nënvizon faktin e njohur të ngritjes dhe formimit të shkallëshkallëshëm ose sistamatik të vetëdijes kritike- qytetare dhe asaj politike e demokratike .Respektivisht, mendimit të njohur shkencor, racional dhe humanist -ndaj “pozicionit shpirtërorë “, metafizik dhe socio-fizik të borgjezisë si dhe të të gjitha rrymave (shtresave) ose kategorive të tjera konservatore, aristokrate dhe absolutisto-klerikaliste të shtetëve ose shoqërive tëndryshme ekskluziviste ose proteksioniste të kontinentit plak dhe me gjërët.Kjo gjithmonë në funksion të edukimit, eksplorimit dhe emancipimit të vazhdueshëm ose sistematik të shtetëve dhe shoqërive të ndryshme absolutiste, borgjeze, aristokrate ose absolutiste me forma dhe metoda të njohura shkencore, humane ose pedagogjike.

Në këtë frymë të mesipërme reformatore dhe tepër humane dhe pozitiviste, August Komti ( August Commte) në kuader të veprës së tij të njohur me titull “Kursi i Filosofisë Pozitive”(“Cours de la Philosophie Positive”), duke u përpjekur dhe angazhuar mbi formulimin, përceptimin, konceptimin dhe anticipimin e preferuar shkencorë dhe humanist të botës dhe shoqërisë së gjithëmbarshme njerëzore ose qytetare të çliruar nga mitët, dogmat, paragjykimet, fetishët  dhe reliktët e ndryshme mesjetare ose arkaike. Në vazhdim do shprehej në favor të bashkëpunimit ose përpjekjeve të përbashkëta të njerëzve të ditur (intelektualëve), njerëzve të pasur (pasanikëve ose industrialistëve të ndryshëm) dhe “inxhiinjerëve” ose instruktorëve të respektuar shtetëror, shoqërorë ose politik. Duke pleduar dhe apeluar në këtë frymë për konvergjencat dhe fuzionimet e domosdoshme (eksterne dhe eksplikative) të teorisë me praksën ose praktikën e përditshme jetësore ose shoqërore dhe qytetare sipas “etosit” dhe “erosit” të njohur shkencorë dhe humanist.

Dhe, të gjitha këto së bashku në funksion të konceptimit, përceptimit dhe anticipimit të mesipërm shkencor dhe humanist të botës dhe shoqërisë së gjithëmbarshme njerëzore ose qytetare të liruar ( çliruar) nga mitët, fetishët, totemët, dogmat dhe demagogjitë e ndryshme fetare ( kishtare), kulturore, monarkiste, absolutiste ose dominante dhe ekskluziviste. Ku  njeriu është qytetar (cityoen) dhe banor (burgeros) i respektuar dhe i barabartë i botës dhe  një shoqërie të përparuar qytetare dhe demokratike pa dallim feje ,race, gjuhe, ngjyre, gjinie ,kulture, besimi ose etnie përkatëse ose respektive në këtë drejtim. Ndërkaq, Hyji (Zoti) është një “princip i lartë” ( për deistët e ndryshëm josubstancial dhe për dikënd tjetër substancial) në mes shpirtit dhe koshiencës së lartë njerëzore ose qytetare në dimenzionin e njohur vertikalo- horizontal. Respektivisht, në dritën e njohur të metafizikë së moralit dhe përceptimëve ose intërpretimëve të njohura racionale, sekulare, singulare dhe humaniste të botës së njohur transcendentale,  spirtualiste dhe metafizike në kontekste dhe relacione të preferuara gneseologjike, ontologjike, epistemologjike dhe te tjera.

Në instancë të fundit, edhe arritjet dhe përparimet e vazhdueshme industriale dhe teknologjike, janë pikërisht dashuria, bukuria dhe ajo hyjnia ose profecia e brëndshme e njërëzve krijues dhe inovatorë që e prekin dhe e arrijnë vazhdimisht të lartën.

Në këtë sfond u mor vesh se shteti ose “republika moderne” e Përendimit, në një formë a tjetrën  janë kuptuar dhe vazhdojnë të kuptohen prore në prizmin e njohur të një “piemonti” ose fuqie të përgjithshme ( globale ose universale) në domenin ose suspektin e gjithëmbarshëm politik,historik, gjeografik, fizik, organik dhe kështu me radhë. Ku individi ose kolektiviteti e gjëjnë mbështetjën dhe sigurinë e tyre shtetërore, nacionale, ligjore, sociale, materiale, jetësore, fizike, shëndetësore, ekzistenciale, morale, profesionale, politike, racore, gjinore, fetare, kulturore, edukative, arsmiore etj. Mbase, më domenin e  përgjithshëm të lirive dhe të drejtave të njohura globale dhe universale.

Për me tepër ndërkaq, në dy-tre dekadat e para të shekullit të kaluar ( 2O)  kishin filluar si të thuash arritjet dhe përparimet e dukshme dhe të gjithëmbarshme të arsimit, shkencës dhe teknikës. Duke shënuar kështu fillimin e epokës së re të dritës, edukatës, kulturës, etikës, estetikës dhe një riemancipimi (ristrukturimi) të gjithëmbarshëm të kulturës dhe civilizimit të gjithëmbarshëm kontinental dhe atij botërorë ose interkontinental në një kulturë dhe shoqëri globale (masive) industriale dhe ekonomike. Duke menduar në vitët e njëzeta dhe të tridhjeta të shekullit të kaluar të mbiquajtura dhe paramenduara asokohe si ” vite të dritës” dhe të shpresës.

Ndërkohë që gjatë Luftës së Parë Botërore, shtetët ose fuqitë kryesore të shoqërisë së pasur dhe të zhvilluar (industriale) dhe kapitaliste të Përendimit dhe ato të levizjes punëtore ose komuno-sociliste të Lindjes:Përveç krizës dhe një avarie të thellë të qëllimëve, konceptëve dhe idealëve të tyre politike dhe nacionale- ideologjike.Kishin pësuar fiasko dhe fraktura të shumëta e të shumëfishta në strukturën e përgjithshme shtetërore, nacionale, shoqërore dhe politiko-organike.Duke i nënkuptuar këtu edhe konceptët dhe sistemët e ndryshme politike dhe idelogjike siç ishin koncepti borgjez ose kapitalist i Përendimit dhe ai komuno-socialist i Lindjes.Gjegjësisht, demokracia e lartë qytetare, parlamentare dhe demokratike e Perëndimit dhe i ashtuquajturi  sistemi i centralizuar dhe totalitarist i Lindjes.

Ndryshe nga kjo e ashtuquajtura “levizja punëtore” dhe komuno-socialiste të udhëhequr dhe stimualuar nga metodat e njohura “revolucionare” dhe bolshevike, kishin bërë luftëra dhe përpjekje të parreshtura për futjen dhe instalimin e të të ashtuquajturit “konceptit revolucionarë” ose bolshevik në Evropën Qëndrore (kontinentale) dhe me gjërë.Por pa ndonjë sukses të madh në këtë drejtim. Përse kjo ? …

Sepse, klasa punëtore ose me mirë t´i thëmi “levizja proletare dhe sindikaliste” ishte e flashkët, heterogjene dhe tepër poroze e inkompaktibile në shumë çështje dhe segmente të rëndësishme konspirative dhe logjistike.Ndaj ,edhe përkundër një zhvillimi ose “bashkëjetese paralele” ose kohabitative të “revolucionëve të nëntorit” në Gjermani dhe në vende të tjera me ” revolucionin e tetorit”në Rusi (1918): Forcat kryesore të proletariatit të zhvilluar europëndimor (socialdemokracia përendimore) nuk ishin “mbështetur” dhe dashuruar aq shumë në ” zjarrin” ose “flakën e madhe” të “modelit revolucionar” të” tipit” të njohur ruso-sovjetik. Gjegjësisht, komunopansllavist. Duke i lënë të hapura në këtë menyrë frontët, trashetë dhe istikamët e ndryshme politike ,konceptuale dhe idelogjike për shumë vite dhe dekada me radhë. Për të mos thënë këtu gjer në përfundimin e ish “luftës së ftohët” dhe konfrontimëve të njohura bipolare ose bllokiste në mes Lindjes dhe Përendimit.

Në anën tjetër ndërkaq, përderisa Lufta e Dytë Botërore do të mbahet në mend për viktimat dhe pasojat e shumëta njerëzore dhe materiale gjithandej rruzullit tonë tokësorë.Ngritja dhe themelimi i Unionit Evropian  (lëxo:Me rastin e nënshkrimt të “Traktatit të Brukselit” mes B. Madhe, Francës dhe Shtetëve të Beneluksit) në vitin 1948 dhe Paktit të Natos(Pas aprovimit të Doktrinës ose Rezolutës së njohur të Wandbergut )me 1949:Edhe përkundër pëngesave dhe vështirësive të ndryshme fillestare ose nismetare.Me kalimin e kohës do t´i dëshmojnë dhe konfirmojnë përparësitë dhe benificionet e shumëta politike,ushtarake, sociale, ekonomike, shkencore, arsimore, industriale, teknologjike etj.Nga të cilat dikur me vonë do lindin dhe vegjetojnë edhe favoret dhe përparësitë tjera shtetërore, nacionale, politike, historike,kulturore, materiale, ekonomike dhe të tjera të vendëve dhe popujve të ndryshëm europerëndimorë.

Kjo në radhë të parë për faktin se platforma dhe “vizioni i ri” në raportët ose mrëdhëniët e gjithëmbarshme botërore ndërkombtare, popujve dhe vendëve të ndryshme të kontinentit të vjetër evropian etj.Do iu hapin (çelin) shtigje dhe horizonte të reja të zhvllimit dhe përparimit të gjithëmbashëm shtetërorë, nacional dhe ekonomik.

Në anën tjetër ndërkaq, edhe e ashtuquajtura “status quo-ja” e atëhershme nukleare ose atomike në të “dyja anët” e konfrontuara rivale dhe antagoniste me njëra tjetrën (lëxo:Paktin e Natos dhe ish “Traktatin e Varshavës”..): Falë arritjeve dhe zhvillimëve të fuqishme industriale dhe ekonomike të Natos dhe Përendimit, dikur me vonë do i merrte nuansat dhe karakteristikat e veçanta ose specifike.Duke i determinuar dhe “detantizuar” kështu pikëpamjet dhe qëndrimet e konfrontuara( nuklere ose atomike)) në mes Lindjes dhe Përendimit. Si dhe duke i eksploruar, ravijezuar, konturuar, eksploruar dhe konvencionalizuar ( unifikuar)në këtë sfond edhe  konceptët dhe vizionet e larmishme të vendëve të ndryshme anëtare të Natos dhe BE-së. Mbase, të ngritura dhe projektuara mbi idealet dhe vizionet e njohura epokale dhe historike të SHBA-së dhe Perëndimit mbi sigurimin  dhe garantimin e të të drejtave dhe lirive të njohura globale ose universale të popujve dhe vendëve të ndryshme me të vogla gjithandej kontinentit të vjetër evropian dhe me largë.

Gjithënjë fjala mbi fuqinë e njohur politike, ushtarake, parlamentare, demokratike, industriale, teknologjike, finansiare, monetare dhe ekonomike të SHBA-së, Republikës Federale të Gjermamisë, Mbretërisë së Bashkuar, Francës, Italisë etj. Respektivisht, shtetëve me të zhvilluara dhe me përparimtare të kontinntit dhe globit tonë.