Unë jam një arrë e madhe në parkun Gjylhane

e mbushur me det dhe me gjëmime resh,

jam një arrë e krasitur, me trupin gjithë plagë

dhe askush s’ më sheh, askush s’ më vë re.

Unë jam një arrë e madhe në parkun Gjylhane,

Shih fletët e mia, si luspa deti gjithë shkëlqim,

si shami mëndafshi më drithëron çdo gjeth,

këput një fletë, e dashur, dhe fshiji sytë.

Unë qindra-mijëra fletë prej saj i mbaj në duar,

Tani ato më duken si njëqindmijë sy,

me njëqindmijë sy unë shoh i mrekulluar ,

i mrekulluar shoh Stambollin edhe ty.

Çdo fletë troket- troket, si zëmra me topane,

përmes çdo flete shoh Stambollin edhe ty,

Unë jam një arrë e madhe në parkun Gjylhane

dhe për çudi atje askush mua s’ më sheh…

As policët as ti.