“Nuk do të kthehem kurrë në jetën që kam pasur më parë” –

“Unë jam një person i thjeshtë” dhe “Unë nuk duhet të jem këtu”.

Ajo quhet Nili Margalit dhe u mbajt peng nga Hamasi për gati dy muaj.

Ajo shkoi në Davos (GR) në WEF për t’i kërkuar botës që të angazhohej për lirimin e 136 personave ende të ndaluar.

“Unë nuk do të kthehem kurrë në jetën që kisha përpara 7 tetorit,” tha 41-vjeçarja izraelite në një intervistë për Keystone-ATS. Së bashku me të tjerët, ajo është ish-pengja e parë që viziton Zvicrën pas lirimit të saj. “Nuk mund të shpreh shqetësimin tim për ata që kam lënë pas”, tha gruaja, e cila pranon se “nuk është mirë”. Ajo po merr pjesë në “konferencën më të rëndësishme në botë për të folur në emër të tyre (të pengjeve ende të mbajtura nga Hamasi), sepse ata nuk mund ta bëjnë këtë.”

KNKK nuk është përgjegjëse për barnat

Për të mos rrezikuar pengjet, ajo nuk dëshiron të thotë atë që mendon dhe as të raportojë diskutimet që ka pasur me rrëmbyesit e saj. Por fytyrat e tyre janë ende shumë të pranishme në mendjen e saj. Margalit, me profesion infermiere, ndihmoi njëzet të moshuarit e ndaluar me të nga Hamasi në një tunel. Ajo bëri një listë me ilaçe dhe u bë “sytë e tyre”, pasi shumica prej tyre nuk i kishin syzet me vete pas sulmit të grupit në kibbutz-in e tyre. “Në këtë mënyrë munda të gjeja kuptimin në këtë burgim”, thotë ajo.

Mungesa e ajrit, një tas me oriz dhe gjysmë fetë bukë si vakti i vetëm i përditshëm, mungesa e ilaçeve, kushtet ishin të vështira. Autoritetet izraelite dhe familjet e pengjeve kanë kritikuar Komitetin Ndërkombëtar të Kryqit të Kuq (KNKK) për dështimin e tij për të siguruar ilaçet e nevojshme për pengjet. Mirjana Spoljaric, presidente e organizatës humanitare, u përgjigj duke thënë se këto akuza i vënë në rrezik pengjet dhe stafin e KNKK-së.

“Ne e kuptojmë se KNKK nuk ka autoritet në Gaza,” tha Noam Peri, vajza e një tetëdhjetëvjeçari ende të ndaluar në tunel. Përgjegjësia mund t’i vendoset vetëm Hamasit, thotë ajo. “Por organizata, Shtetet e Bashkuara, Katari dhe të gjithë të pranishmit në Davos “duhet të bëjnë gjithçka që është e mundur” dhe “të zgjedhin një anë”.

Besim edhe në Zvicër

Margalit nuk ka ndërmend të largohet nga Izraeli. Por ajo nuk mund të kthehet në shtëpinë e tij. “Shtëpia ime u dogj. Nuk më ka mbetur asgjë”. Babai i saj u vra më 7 tetor nga Hamasi. E prekur thellë, ajo memzi po pret derisa pengjet të lirohen.

Nga ana e tij, Noam Peri e di se babai i saj është “burrë i fortë” dhe “optimist”. Ndryshe nga familjet e tjera të pengjeve, ajo nuk komenton vendimin e Këshillit Federal për ta konsideruar Hamasin një organizatë terroriste. “Unë nuk jam diplomate, as politikane,” shpjegon ajo. “Nuk mund t’i them Zvicrës se cila është qasja më e mirë,” shton ajo, duke thënë se “i beson” Bernës për të gjetur rrugën më të mirë përpara. Megjithatë, ajo shpreson se Zvicra do të përpiqet të japë kontributin e saj./ATS/RTS/eb