VOAL- Muzika duhet të shpërthejë zjarr nga zemra e burrit dhe të nxjerrë lot nga sytë e gruas.

Muzika është një zbulesë më e lartë se çdo dije dhe filozofi.

Bubullimat tingëllojnë, zhurmojnë dhe gjëmojnë rreth meje derisa t’i hedh ato në nota.

Muzika më vjen më lehtë se fjalët.

Duhet të rrëfej se bëj një jetë të mjerueshme. Prej gati dy vitesh, nuk kam marrë pjesë në asnjë veprimtari shoqërore, vetëm sepse e kam të pamundur t’u them njerëzve: “Jam i shurdhër”. Nëse do të kisha ndonjë profesion tjetër, mund të përballesha me dobësinë time; por në profesionin tim është një handikap i tmerrshëm.

Rekomandoni virtytin fëmijëve tuaj; vetëm ai, jo paratë, mund t’i bëjë ata të lumtur. Unë flas nga përvoja.

Rrofsh! Ti je një mik i lumtur, sepse dëshrion t’iu japësh  lumturi dhe gëzim shumë njerëzve të tjerë. Nuk ka asgjë më të mirë apo më të madhe se kaq!

Kur jam disi në distancë, nuk mund të dëgjoj tonet e larta të instrumenteve, zërave. Duke folur, nuk është për t’u habitur që ka njerëz që nuk e kanë vënë re kurrë, sepse si rregull unë jam i pamend dhe ata e llogarisin në atë mënyrë.

Vetëm njerëzit e pastër në zemër mund të bëjnë një supë të mirë.

Ai që je, je rastësisht nga lindja; ai që jam, jam vetëm. Ka dhe do të ketë një mijë princa; ka vetëm një Bethoven.

Fatin do ta kap për fyti; me siguri kurrë nuk do të më mundë plotësisht.

Muzika është vera që frymëzon njeriun për procese të reja gjeneruese, dhe unë jam Bacchus që shtrydh këtë verë të lavdishme për njerëzimin dhe i bën ata të dehen shpirtërisht.

Një poet i madh është xhevahiri më i çmuar i një kombi.

Duhet të ketë një depo artistike ku artisti duhet vetëm të dorëzojë veprën e tij artistike për të marrë atë që kërkon. Siç janë gjërat, njeriu duhet të jetë gjysmë biznesmeni, dhe si mund ta kuptojë – me fat të mbarë! – kjo është ajo që unë e quaj të mundimshme.

Një artist i vërtetë pritet të jetë gjithnjë me mendje fisnike, dhe ky nuk është krejtësisht gabim; nga ana tjetër, megjithatë, si vallë kritikët lejohen të vërsulen mbi ne.

Muzika është ndërmjetësi midis jetës shpirtërore dhe asaj sensuale.

Unë jetoj vetëm në muzikën time dhe mezi kam filluar një gjë kur filloj me një tjetër. Ndërsa tani jam duke punuar, shpesh jam i angazhuar në tre ose katër gjëra në të njëjtën kohë.

Mos praktikoni vetëm artin tuaj, por futuni në sekretet e tij; arti e meriton këtë, sepse ai dhe dija mund ta ngrenë njeriun drejt Hyjnores.

Nuk janë ngritur barriera që mund t’u thonë talenteve dhe industrisë aspirante, ‘Deri këtu dhe jo më larg’.

Arit! Kush e kupton atë? Me kë mund të konsultohesh për këtë perëndi të madhe?

Muzika është e vetmja hyrje jotrupore në botën më të lartë të dijes që e kupton njerëzimin, por që njerëzimi nuk mund ta kuptojë.

Shpesh, mezi dëgjoj dikë që më flet; zërin po, por jo fjalët e shqiptuara; megjithatë, sapo dikush bërtet, është e padurueshme. Çfarë do të vijë nga e gjithë kjo, vetëm qielli e di!

Muzika që nga viti i katërt filloi të ishte e para nga profesionet e mia rinore. Kështu, duke u njohur herët me muzën e hirshme që ma akordoi shpirtin me harmoni të pastra, u dashurova pas saj dhe, siç më dukej shpesh, ajo në mua.

O ju burra që mendoni ose thoni se unë jam keqdashës, kokëfortë ose mizantrop, sa keq e keni. Ju nuk e dini shkakun sekret që më bën të dukem kështu për ju, dhe unë do t’i kisha dhënë fund jetës sime – ishte vetëm arti im që më mbajti në jetë. Ah, dukej e pamundur të largohesha nga bota derisa të kisha sjellë në jetë gjithçka që ndjeja se ishte brenda meje.

Asgjë nuk është më e patolerueshme sesa të duhet t’i pranosh vetes gabimet e tua.

Unë me gëzim nxitoj të takoj vdekjen. Nëse do të vijë përpara se të kem pasur mundësi të zhvilloj të gjitha aftësitë e mia artistike, do të vijë, pavarësisht nga fati im i vështirë, shumë shpejt, dhe ndoshta do ta uroj më vonë – megjithatë edhe atëherë do të jem i lumtur, sepse a nuk do të më çlirojë nga një gjendje vuajtjeje pa fund?

Artisti i vërtetë nuk është krenar: ai fatkeqësisht e sheh se arti nuk ka kufi; ai e ndjen të errët se sa larg është nga qëllimi, dhe megjithëse mund të admirohet nga të tjerët, ai është i trishtuar që nuk ka arritur në atë pikë ku gjeniu i tij më i mirë duket vetëm si një diell i largët udhërrëfyes.

Miqtë duartrokasin, komedia mbaroi.

Kjo është shenja e një njeriu vërtet të admirueshëm: qëndrueshmëria përballë telasheve.

Beethoven mund të shkruajë muzikë, falë Zotit, por nuk mund të bëjë asgjë tjetër në botë./Elida Buçpapaj