VOAL – E gjitha që duhet të bëjmë është çfarë të bëjmë me kohën që na është dhënë.

Jo të gjithë ata që udhëtojnë janë të humbur.

Shumë njerëz që jetojnë meritojnë vdekjen. Dhe disa që vdesin meritojnë jetën. A mund t’ua jepni atë atyre? Atëherë mos jini shumë të etur për të gjykuar vdekjen. Sepse edhe më të mençurit nuk mund t’i shohin të gjitha skajet.

Studimi i duhur i Njeriut është gjithçka përveç Njeriut; dhe puna më e pahijshme e çdo njeriu, madje edhe e shenjtorëve (të cilët në çdo rast nuk ishin të paktën të gatshëm ta merrnin përsipër), është drejtimi i njerëzve të tjerë. Asnjë në një milion nuk është i përshtatshëm për të, dhe më pak nga të gjithë ata që kërkojnë këtë mundësi.

Miti dhe përralla duhet të pasqyrojnë dhe përmbajnë në zgjidhje elemente të së vërtetës morale dhe fetare (ose gabimit), por jo të qarta, jo në formën e njohur të botës primare ‘reale’.

Shumë fëmijë krijojnë, ose fillojnë të krijojnë, gjuhë imagjinare. Unë kam qenë në të që kur munda të shkruaj.

“Do të doja që jeta të mos ishte aq e shkurtër”, mendoi ai. ‘Gjuhët marrin një kohë të tillë dhe kështu bëjnë të gjitha gjërat për të cilat dikush dëshiron të dijë.’

Ju jeni zgjedhur, dhe për këtë arsye duhet të përdorni forcë dhe zemër dhe zgjuarsi aq sa i keni.

Bota e gjerë është e gjitha për ty: ti mund të rrethohesh, por nuk mund ta rrethosh përgjithmonë.

I pabesë është ai që thotë lamtumirë kur rruga errësohet.

Ata thonë se është hapi i parë është gjysma e punës. Unë nuk e gjej kështu. Jam i sigurt që mund të shkruaj ‘kapituj të parë’ të pakufizuar. Unë me të vërtetë kam shkruar shumë.

Nuk më pëlqen Alegoria – alegoria e vetëdijshme dhe e qëllimshme – megjithatë çdo përpjekje për të shpjeguar pretendimin e mitit ose përrallës duhet të përdorë gjuhë alegorike.

Guximi gjendet atje ku nuk ta merr mendja./Elida Buçpapaj