VOAL – Të falem Zot për këtë ditë kaq të mahnitshme, për shpirtërat kërcimtarë të gjelbër të pemëve, për ëndrrën blu të qiellit dhe për gjithçka që është e natyrshme, që është e pafund, që është po.

Më mirë do të mësoja nga një zog si të këndoj sesa t’i mësoja dhjetë mijë yje si të mos kërcejnë.

Nëse një poet është dikush, ai është dikush për të cilin gjërat i kanë dhënë rëndësi shumë pak – dikush që është i fiksuar pas Bërjes.

Sapo të besojmë në veten tonë, mund të rrezikojmë kuriozitetin, habitjen, kënaqësinë spontane ose ndonjë përvojë që zbulon shpirtin njerëzor.

Prona private filloi në çastin kur dikush pati një mendje të tijën.

Ji për dashurinë pak më i kujdesshëm se për gjithçka.

Një erë ka sjellë shiun dhe e ka flakur qiellin larg dhe të gjitha gjethet i ka falkur larg, ndërsa pemët qëndrojnë. Mendoj, edhe unë, se e kam njohur vjeshtën prej shumë kohësh.

Asgjë tjetër nuk përsëritet si përparimi.

Nëse nuk e doni dikë, asgjë tjetër nuk ka kuptim.

Të mos jesh i vdekur nuk do të thotë se je i gjallë.

Të jesh askush tjetër veç vetvetja në një botë që po bën më të mirën, natën dhe ditën, ta bësh veten si gjithkënd tjetër – do të thotë të luftosh betejën më të vështirë me të cilën mund të luftojë çdo qenie njerëzore; dhe kurrë mos të ndalesh së luftuari.

Puthjet janë një fat më i mirë se mençuria.

Dëgjoni; fare pranë është një ferr i një universi të mirë: le të shkojmë atje.