VOAL- Duke ndjekur dritën e diellit, u larguam nga Bota e Vjetër.

Ari është një pasuri, dhe ai që e zotëron bën gjithçka që dëshiron në këtë botë dhe arrin t’i ndihmojë shpirtrat në parajsë.

Unë jam një mëkatar shumë i rëndë, por i kam thirrur Zotit për hir dhe mëshirë dhe ai më ka kuptuar plotësisht. Kam gjetur ngushëllimin më të ëmbël që kur e kam bërë timin gjithë qëllimin të shijoj Praninë e Tij të mrekullueshme.

Por në të vërtetë, nëse takohem me ar ose erëza në sasi të mëdha, do të qëndroj derisa të mbledh sa më shumë që të jetë e mundur dhe për këtë po vazhdoj vetëm në kërkimin e tyre.

Për kryerjen e udhëtimit në Indi, nuk përdora inteligjencën, matematikën apo hartat.

Ka pemë të një mijë llojesh dhe të gjitha kanë fruta; dhe ndihem njeriu më i pakënaqur në botë që nuk i njoh, sepse jam i sigurt se të gjithë janë të vlefshëm. Unë sjell në shtëpi ekzemplarë të tyre, si dhe të tokës.

Duke mbizotëruar mbi të gjitha pengesat dhe hutimet, njeriu mund të arrijë pa u ndalur në qëllimin ose destinacionin e tij të zgjedhur.

Sapo mbërrita në Indi, në ishullin e parë që gjeta, mora me forcë disa nga vendasit, që të mësonin dhe të më jepnin informacione për çdo gjë që ka në këto anë. Dhe kështu ndodhi që ata shpejt na kuptuan, dhe ne ata, ose me të folur ose me shenja, dhe ata ishin shumë të dobishëm.

Këta njerëz janë shumë të pakualifikuar në luftime… me 50 burra të gjithë mund t’i nënshtroje dhe të bëje gjithçka që dëshiroje.

Kam arritur të besoj se ky është një kontinent i fuqishëm i cili deri tani ishte i panjohur.

Nuk kam dëshirë të shqyrtoj veçanërisht gjithçka këtu, gjë që me të vërtetë nuk mund të bëhej në pesëdhjetë vjet, sepse dëshira ime është të bëj të gjitha zbulimet e mundshme dhe të kthehem te Lartësija juaj, nëse i pëlqen Zotit tonë, në prill.

Pashë një djalë të ekuipazhit duke blerë shtiza prej tyre me copa pjatash dhe xhamash të thyer.

Pasuritë nuk e bëjnë njeriun të pasur, ato vetëm e bëjnë atë më të shqetësuar.

Ajri ishte i butë si ai i Seviljes në prill dhe aq aromatik sa ishte i shijshëm ta frymëmerrje.

Dëshira ime nuk ishte të kaloja asnjë ishull pa zotëruar, në mënyrë që, pasi u mor një, mund të thuhet e njëjta gjë për të gjithë./Elida Buçpapaj