VOAL- Kush shikon jashtë, ëndërron; kush shikon brenda, zgjohet.

Gjithçka që na acaron tek të tjerët mund të na çojë në një kuptim të vetvetes.

Ne nuk mund të ndryshojmë asgjë derisa ta pranojmë atë. Dënimi nuk çliron, ai shtyp.

Për aq sa mund të dallojmë, qëllimi i vetëm i ekzistencës njerëzore është të ndezë një dritë në errësirën e qenies së thjeshtë.

Njeriu i shëndetshëm nuk i torturon të tjerët – përgjithësisht janë të torturuarit ata që kthehen në torturues.

Nuk ka vetëdije pa dhimbje.

Përmes krenarisë ne po mashtrojmë veten. Por thellë poshtë sipërfaqes së ndërgjegjes mesatare, një zë i qetë dhe i vogël na thotë, diçka nuk është si duhet.

Nuk ka gjë të tillë si një introvert apo ekstrovert i pastër. Një person i tillë do të ishte në azilin e të çmendurve.

Një njeri që nuk ka kaluar nëpër ferrin e pasioneve të tij nuk i ka kapërcyer kurrë ato.

Konfliktet më intensive, nëse kapërcehen, lënë pas një ndjenjë sigurie dhe qetësie që nuk trazohet lehtë. Janë pikërisht këto konflikte intensive dhe ndezja e tyre që nevojiten për të prodhuar rezultate të vlefshme dhe të qëndrueshme.

Nëse dikush nuk e kupton një person, ai priret ta konsiderojë atë si budalla.

Ne nuk duhet të pretendojmë ta kuptojmë botën vetëm me intelekt. Gjykimi i intelektit është vetëm një pjesë e së vërtetës.

Masat janë gjithmonë baza e epidemive psikike.

Njeriu që premton gjithçka është i sigurt se nuk do të përmbushë asgjë, dhe kushdo që premton shumë është në rrezik të përdorë mjete të liga për të përmbushur premtimet e tij dhe tashmë është në rrugën e humbjes.

Të gjitha veprat e njeriut e kanë origjinën në fantazinë krijuese. Çfarë të drejte kemi atëherë të zhvlerësojmë imagjinatën?/Elida Buçpapaj