Shqipëri

Eleni Stefa, e shoqja e përkthyesit të amerikanëve pushkatuar nga diktatura tregon në librin e saj: Ja si na masakroi Sigurimi i Shtetit

Martirizimi i intelektualit Kostaq Stefa/në kuadër të 60-vjetorit të vrasjes“Amanet, fëmijët! Mos m’i lerë pa shkollë!”, do t’i thoshte ai nënës sonë Elenit një ditë para pushkatimit, ato katër minuta të takimit të fundit me të, tek i falte atë shami të përgjakur nga plagët të marra nëpër torturat çnjerëzore.“I thuajini gruas të më ketë amanet fëmijët dhe t’u japë atyre shkollë!” Këto do të ishin përsëri fjalët e tij të fundit.

Libri i Eleni Stefës, dedikuar bashkëshortit të saj Kostaq Stefa, që u ekzekutua nga diktatura në moshën 42-vjeçare, me një paraqitje tipografike të bukur, i pajisur me foto në ballinë e në brendi, me redaktore Zhuliana G. Jorganxhiun dhe me ballinën e paraqitur artistikisht nga Kostandin Leka.

….Libri nuk përshkohet, pra, nga mllefe përkundrejt një regjimi që i shtonte “armiqtë” me kriteret e tij patologjike që e bënin të pandryshueshëm në bindjen se sistemi politik i vendosur, mbrohej përmes frikës dhe terrorit. Pastaj, vëllezërit e Elenit ishin partizanë dhe Kostaqi, me shpirtin e tij të butë, i kishte të gjithë miq. Kur ishte pedagog në shkollën teknike (1926-1933) kishte nxënës edhe Mehmet Shehun, me të cilin takohej edhe në kohën e Luftës…

Kostaq Stefa

…Portreti i martirit Kostaq Stefa plotësohet më mirë nga fëmijët e tij përmes kujtimeve, apo edhe nga shkrime e opinione të ndryshme që plotësojnë figurën shumëdimensionale të tij. Me mjaft interes janë fotografitë që mbyllin librin, të cilat, hap pas hapi, vit pas viti, etapë pas etape, sikur ngjizin fjalët e thëna me imazhin e atij intelektuali model, që la gjurmë në kujtesën e një kombi, që la pas një emër, një vepër që të bën të ndihesh krenar.

“Kostaq Stefa, martir i demokracisë”

Titullohet libri in memoriam, me 234 faqe, i cili të ofron dy befasira: së pari, moshën e thyer të autores së tij, Eleni Stefa dhe së dyti, sepse është përmbushja e një pengu që asaj i ka vluar brenda vetes për vite e vite me radhë. Në qendër është figura e të shoqit, të ndjerit Kostaq Stefa, pushkatuar më 3 mars të vitit 1948 nga komunistët. Kujtime të trishta dhe rrëqethëse e përshkruajnë librin e 95-vjeçares Stefa. Një gjuhë e veçantë që rrjedh, jo vetëm nga kultura gjuhësore e autores arsimtare, por edhe nga dhimbja e dashuria e një gruaje, e cila vuajti persekutimin gjysmëshekullor, pas pushkatimit të të shoqit që i la pesë fëmijë. Kujtimet e zonjës Eleni nuk janë thjesht e vetëm personale, por ngacmojnë memorien e të gjithë atyre njerëzve që provuan tmerret e e genocidit të pamëshirshëm komunist. Në tregimin e jetës së saj, të shkrirë me atë të bashkëshortit dhe pesë fëmijëve, zonja e madhe beratase bëhet vetë ciceroni i dhimbjes familjare, i vuajtjeve dhe privacioneve që iu rezervuan gjatë gjithë jetës. Nga nënshtresa e radhojve të tregimit të saj mëson edhe një herë se, pak, shumë pak gra mbetën simbole të mbijetesës njerëzore, duke treguar se, përveç atyre që u nënshtruan dhe u vunë në shërbim të armës së ish-Sigurimit të Shtetit ekziston edhe një kontigjent tjetër, ai i të panënshtruarve, i atyre që pranuan privacionet e mëdha për të mos tradhtuar kujtimin e bukur të jetës. Njera prej tyre është edhe Eleni Stefa, apo zonja Leni siç vazhduan ta quajnë beratasit edhe pas pushkatimit të bashkëshortit të saj, Kostaq Stefa, i cili në vitin 1993 mori titullin “Martir i demokracisë”.

***

Në hyrje të librit autorja shkruan:

“Këtë libër ua kushtoj: bashkëshortit tim Kostaq Stefa, intelektualëve të nderuar beratas, Hamit Myftiu (ish-deputet), Tajfur Haznedari dhe njeriut të Zotit, Baba Bedri Cakranji, eshtrat e të cilëve u gjetën pas 45 vjetësh, më 18 janar 1993, të lidhur me zinxhir kuajsh, të mbyllur me dryn, ashtu siç ishin pushkatuar pa faj, më 3 mars 1948, si edhe gjithë intelektualëve dhe viktimave të pafajshme që e pësuan nga tragjedia komuniste shqiptare 1944-1992…”

Mëuesja dhe shkrimtarja Eleni Stefa

Më tej, në kapitullin hapës, dy prej vajzave të të ndjerit, Elda dhe Vitore Stefa (Leka), një emër i njohur në qarqet intelektuale krijuese e artistike të diasporës shqiptare, jo vetëm si shkrimtare e poete, por edhe si humaniste, citon: “Kur nisëm të hidhnim në letër fjalët e nënës sonë Eleni, “Mësuese e popullit”, dora dhe shpirti na dridhej. Po na dilte para syve portreti i një ati të dashur dhe të urtë, të thjeshtë deri në madhështi e të dashuruar pas jetës, dijes, kulturës; një bashkëshort i respektueshëm, i dashur; një prind që deri në frymën e fundit shpirtin dhe mendjen e pati tek ne, fëmijët e tij…” Krimi ndodhi më 3 mars të vitit 1948, kur Kostaq Stefa sapo kishte kapërcyer të 40-at, duke hyrë në pragun e burrit të pjekur.

“Na e martirizuan atin tonë të shtrenjtë atë natë marsi. Kishte shtatë muaj që na i kishin shkulur nga vatra familjare, duke e hedhur në birucat e errëta të Sigurimit të Shtetit, duke e torturuar çnjerëzisht, duke ia bërë trupin plagë…

Shtëpia jonë mbeti pa kryefamiljarin e saj, tryezës sonë i mungonte kreu, nënës sonë, shenjtores sonë të bukur, Elenit, i prenë krahët, sepse e lanë pa bashkëshortin e dashur, pa shokun e jetës, të mendimeve, këshillave dhe mbi të gjitha, pa atin e fëmijëve të saj…”, – citojnë në kapitullin “Shenjtërimi i një martiri” Vitorja dhe Elda, ndërsa në faqet që do të vazhdojnë autorja Eleni Stefa, do të kujtojë:

Shtëpia e Stefave “Është një shtëpi e vogël aty në lagjen e bukur “Mangalem” të qytetit të lashtë dhe historik të Beratit, në pragun e së cilës hynë dhe dolën burrat patriotë të fisit Stefa, të cilët u përpoqën dhe luftuan për Shqipërinë, me zemër e shpirt tek liria…

HUMANISTJA DHE SHKRIMTARJA VITORE STEFA LEKA

Ndër ta do të shquhej në veçanti Gjergj Stefën, që së bashku me të vëllain, Kozmanë, ishte ndër patriotët më në zë të Sanxhakut të Beratit… Përveçse një ekonomist i zoti dhe një patriot zemërzjarrtë, Gjergji ishte edhe një diplomat i zoti dhe i shkathët. Gjergji drejtonte si kapedan i vërtetë një forcë prej 1300-1500 luftëtarësh, e cila ishte krijuar në Sanxhakun e Beratit për të qenë e gatshme të përleshej me trupat rregullta të ushtrisë osmane… Gjergji u aktivizua që në ditët e para të krijimit të degës së Lidhjes së Prizrenit për Beratin dhe u bë një mbështetje e fuqishme e kësaj lidhjeje.

Eleni Stefa

Ai njihej personalisht vetë me një nga prijësit e kësaj lidhjeje, me të ndriturin Abdyl Frashëri, i cili e vlerësonte shumë lart rolin e Gjergji Stefës. Por, figura e shquar e Gjergjit nuk mund të mos binte në sy edhe të të huajve që ndiqnin jetën shqiptare. Kështu zv.konsulli francez në Janinë, Ners, i shkruante qeverisë së tij më 1878-ën: “Shqiptarët e Beratit duan ndarjen nga Turqia. Një rol drejtues dhe komandues luan edhe kapedani trim Gjergj Stefa…”Vëllai i Gjergjit, Kozma Stefa, u martua me Marie Kristoforidhin, motrën e të përndriturit mëmëdhetar Kostandin Kristoforidhi. Nga kjo martesë u lindën djemtë: Jani dhe Vangjeli…”

Kostaq Stefa

“Bashkëshorti im, Kostaq Stefa, u lind më 20 maj 1905, nga prindërit e tij Vangjel dhe Parashqevi Stefa, të cilët vazhduan të jetonin në shtëpinë e madhe të Stefave, në lagjen “Mangalem”. Në periudhën e fëmijërisë së Kostaqit familja e madhe e Stefave ishte një nga më të pasurat dhe më fisniket e qytetit të Beratit, ndaj dhe atij nuk i mungoi asgjë si nga ana ekonomike, por veçanërisht nga ana e formimit etiko-kulturor dhe patriotik. Pas përfundimit të shkollës qytetëse, duke parë rezultatet e shkëlqyera të të birit, Kostaqit, ati i tij Vangjeli, njeri arsimdashës dhe me kulturë të gjerë, vendosi që të birin ta çojë me studime në Shkollën Teknike shqiptaro-amerikane, që sapo ishte çelur në Tiranë. Kjo shkollë ishte krijuar me ndihmën e Kryqit të Kuq amerikan, në vitin 1922 dhe deri në vitin 1933, kur Zogu do ndërmerrte hapin përfundimtar për ta shtetëzuar, kjo shkollë u ndihmua nga Kryqi i të Rinjve dhe përmes veprimtarive të ndryshme ndihmuese. Dëshira për të mësuar, vullneti dhe zgjuarsia bënë që Kostaqi të shkëlqente si nxënës i kësaj shkolle, ku si drejtor, nga viti 1922-1933 do të ishte profesori i përkushtuar amerikan Harry Fultz, emrin e të cilit mban sot kjo shkollë. Duke vlerësuar këto rezultate të tij, pas përfundimit të shkollës në vitin 1926, drejtori dhe pedagogu Harry Fultz e emëroi atë pedagog në këtë shkollë. Kostaqi kishte shkëlqyer në mënyrë të veçantë në gjuhën angleze dhe në vizatim teknik, gjë kjo që ndikoi në caktimin e tij si pedagog pikërisht i këtyre dy lëndëve dhe i gjeografisë. Pedagogu njëzet e një vjeçar e mori me shumë pasion profesionin e tij të ri dhe iu përkushtua me gjithë shpirt mësimdhënies. Ndër nxënësit që ai ka mësuar kanë qenë: piktori i mirënjohur Ibrahim Kodra, dëshmori Muhamet Gjollesha, Eqrem Stërmasi, Avni Zajmi, Stavro Bojaxhi, Irfan Tërshana, ish-kryeministri shqiptar i kohës së komunizmit Mehmet Shehu, Mirush Përmeti, Anton Delhysa, Dhimosten Malo etj…

Ishte viti 1927 kur Kostaq Stefa u zgjodh kryetar i organizatës së parë “Boy Scouts” (boj skaut-ëve) të Shqipërisë, që u themelua brenda Shkollës Teknike dhe me nxënësit e saj. PO këtë vit ai u ftua në Londër nga organizata homologe “Boy Scouts”, për të marrë eksperiencë nga kjo organizatë me tradita të mëdha. Për këtë dëshmojnë dy fletore të trasha, që për fat i kanë shpëtuar kontrollit që Sigurimi i Shtetit i bëri shtëpisë sonë mbas arrestimit të bashkëshortit tim Kostaq Stefa…”

“Jeta ime me Kostaqin”
“Unë, Eleni, u linda në qytetin e bukur dhe historik të Beratit, më 15 qershor 1912, nga prindërit Theodhor dhe Theodhora Jançe, të cilëve u lindën gjashtë fëmijë. Im atë, Theodhori, këndonte shumë bukur dhe ishte psallt në një nga kishat e Beratit. Ai vdiq i ri, kur unë sapo kasha mbushur tetë vjeç. Ishte dhjetori i vitit shkollor 1924-1925 (atë vit u hap për të parën herë shkolla Normale Femërore në Korçë), ku u nisa së bashku me pesë vajza të tjera beratase. Ishte mëngjes herët, aty nga ora pesë, kur iu hipëm mushkave të dy qiraxhinjve voskopojarë, Naunin dhe Soton, burra me moshë aty tek 44-50 vjeç, duke udhëtuar për tri ditë rresht, rrëzës së malit Tomor dhe duke u çlodhur në ca hane me kushte jo të pëlqyeshme. Pas fillimit të Shkollës Normale, kthehesha në Beratin tim çdo verë, kur kishim pushimet. Kështu ndodhi edhe atë verë të viti 1927, kur në një nga ato ditët e gëzuara, pasi isha çmallur me të afërmit e mi, shkova të takoja një nga miket e mia më të ngushta, shoqen time të fëmijërisë Elpiniqi Stefën, ose siç e thërrisnim shkurt Niqin. U takuam dhe pasi shëtitëm dhe u çmallëm pak bashkë po ecnim rrugës që të shpinte për te shtëpia e saj. Aty, papritur na doli përballë vëllai i Niqit, Kostaqi. Kishim vite pa u parë. Ai ishte larguar nga Berati me vite dhe ja tani, unë para syve të tij nuk isha më ajo vogëlushja që rendte oborrit të shtëpisë së tij e luante me të motrën, Niqin. Vura re se për një çast sikur u shtang. Tani para tij unë isha një zonjushe që kishte hedhur shtat, e veshur bukur, sipas modës, por edhe ai kishte ndryshuar shumë. Ishte bërë një djalosh i bukur, me flokë të dredhura e të ndara në mes, me atë hundë të drejtë, me faqet ku i qëndronte një tis i lehtë i kuqi, me dy buzët e plota. Eshe ai ishte i veshur bukur, sipas modës, me kostum dhe kravatë.

U përshëndetëm dhe unë nuk i qëndrova dot shikimit të tij ngulmues. Na ftoi në shtëpi dhe unë me Niqin e ndoqëm pas.

Në vitin 1932 ne u martuam nëpërmjet një dasme të zhvilluar në Tiranë, ngaqë Kostaqi kishte ndërmend të jetonim aty. Pas martese ai vazhdoi të jepte mësim në Shkollën Teknike, kurse unë fillova të jepja mësim në një kopësht parashkollor. Në vitin 1933 Shkolla Teknike u mbyll, sepse u shtetëzua dhe Kostaqi, së bashku me shokun e tij të ngushtë, Beqir Haçi, fituan bursën për të vazhduar studimet në “Instituto Superiore di Magistero” në Firence të Italisë. Në mbrëmjen e 24 marsit 1934, duke u gdhirë Dita e Shën Vangjelizmoit (që ishte edhe shenjti i familjes Stefa), unë në dhomën lart, e ndihmuar nga nëna Parashqevi dhe mamia e qytetit prisja lindjen e fëmijës sonë të parë që lindi atë natë. Ishte djalë. Gëzimi ishte shumë i madh. Djalin e pagëzuam me emrin Alfredo dhe Llazar, sepse, sipas fesë ortodokse, fëmija duhej të mbante dy emra. Pas lindjes së djalit Kostaqi u kthye përsëri në Firence, ku studioi për tre vjet dhe në vitin 1936 u diplomua me rezultate shumë të mira. Tani ai ishte një pedagog i përgatitur katërcipërisht dhe u kthye në Beratin e tij të dashur, me dëshirën e madhe për t’iu dhënë dituri nxënësve të tij…”

Kujtimet e amerikanes Mangerich…

“Një mbasdite të ftohtë të javës së parë të nëntorit 1943 Kostaqi u vonua më tepër se zakonisht. Ne të gjithë ishim në merak të madh, sepse ai gjithmonë lajmëronte kur nuk mund të vinte për drekë. Kështu që, sapo hyri në shtëpi të gjithë filluan t’i tërhiqnin vërejtje. Ai na qetësoi, duke na thënë se nuk kishte ndodhur asgjë e veçantë dhe më vonë na tregoi se një avion me 30 amerikanë, ku bënin pjesë edhe infermiere femra, që të gjithë ushtarake, kishte rënë andej nga Belshi dhe pas disa ditë ecjeje në këmbë të udhëhequr nga korrierë partizanë priteshin që të nesërmen të mbërrinin në Berat. Ishte vendosur për shpërndarjen e tyre nëpër baza dhe dy nga infermieret ushtarake amerikane do të strehoheshin tek ne, për aq sa të vendosej largimi i tyre nga Berati. “Ata janë aleatët tanë në luftën kundër gjermanit dhe janë në rrezik të madh po t’i kapin gjermanët ose bashkëpunëtorët e tyre”, – na tha Kostaqi.

Të nesërmen në mëngjes ai më tha t’i bëja gati veshmbathjet dhe çfarë do t’i duhej për rrugën shoqëruese të amerikanëve, që nuk dihej për sa kohë do të zgjaste. Po ashtu, na porositi të gjithëve të përgatiteshim për pritjen e dy infermiereve amerikane, të cilat, me siguri do të kishin nevojë të laheshin dhe duhej të gjenin tek ne një mjedis çlodhës. Për të dhënë gjithçka sa më realisht, unë më poshtë po citoj pjesë nga libri “Ikje nga Shqipëria”, të cilin autorja e tij, Agnes Jensen Mangerich, njëra prej infermiereve të grupit që ra bashkë me helikopterin në Belsh, togere e ushtrisë amerikane, ma ka dërguar me përkushtim:

“Më 8 nëntor të vitit 1943, infermierja e ushtrisë amerikane Agnes Jensen linte pas krahëve një shi të ftohtë në Katania, Siçili dhe hynte në një C-53, aeroplan për transport. Por, ajo dhe 12 infermieret e tjera nuk aritën kurrë në Bari, Itali, ku duhej të transportonin ushtarët e plagosur, në spitale larg linjave të frontit. Një stuhi e fuqishme dhe ndjekja nga “Messerschshmitt”-ët gjermanë ishin shkaqet e uljes së detyruar të avionit në një vend të humbur të Shqipërisë, duke lenë infermieret, skuadrën e mjekëve dhe ekuipazhin e fluturimit të bllokuar dhe të humbur në një territor të pushtuar nga nazistët. Partizanët shqiptarë i ndihmuan amerikanët e humbur për të gjetur një Mision të Inteligjencës Angleze dhe grupi filloi kështu një udhëtim të gjatë dhe të rrezikshëm drejt bregut të Adriatikut, gjatë javëve që ndoqën. Ata kaluan malin e dytë në Shqipëri për nga lartësia, nëpër stuhi të forta bore, u goditën nga aeroplanët gjermanë, arritën të braktisnin një qytet pak çaste para se të bombardohej dhe u gjendën në pamundësinë për të bërë diçka. Një përpjekje për t’i shpëtuar ata dështoi, duke u penguar nga forcat naziste.”
“Jensen ishte shumë e lumtur kur ajo dhe Vilma Lytlle, lindur në Kentucky, u caktuan te shtëpia e përkthyesit. Ishte me të vërtetë një fat të strehoheshe në shtëpinë e dikujt që fliste anglisht.

Burri prezantoi veten me emrin Kostaq Stefa.

Ishte gati duke rënë dielli, kur ato arritën në shtëpinë e rehatshme, dykatëshe, të Stefës… Dhoma ishte e ngrohur nga një sobë që shpërndante në mënyrë uniforme ngrohtësinë pa atë tymin e prodhuar nga oxhaqet. Stefa prezantoi gruan dhe prindërit e tij dhe pastaj ftoi Jensen dhe Vilmën të ndiheshin si në shtëpinë e tyre. Znj. Stefa, një grua e dobët me flokë të zeza, e cila fliste një anglishte minimale, ishte mësuese në shkollën elementare të Beratit. Çifti kishte katër fëmijë, më i vogli i të cilëve ishte vetëm tre muajsh. “Anglishtja juaj është e përkryer”, – i tha Jensen të zotit të shtëpisë. – Nuk mund të rri dot pa pyetur veten nëse keni ndjekur ndonjë shkollë jashtë Shqipërisë?!” Stefa buzëqeshi: – “Po, kam bërë shkollë në Itali disa vite, por nuk kam studiuar kurrë në një vend ku flitet anglisht.”

Ashtu si Hasani, edhe ai e kishte mësuar anglishten në shkollën shqiptaro-amerikane. Por Stefa, ndryshe nga Hasani, e kishte frekuentuar këtë shkollë për katër vjet… “Shpresoj të mos të të bezdis me pyetjet e mia, por jam kurioze të di pse njerëzit këtu kujtuan se ne jemi një forcë pushtuese?”, – tha Jensen-i. “Njerëzit këtu kanë pritur një kohë të gjatë që amerikanët të na dërgonin ndihma, në mënyrë që ne të luftojmë efektivisht gjermanët. Kur u hap fjala e ardhjes suaj, të gjithë njerëzit kujtuan se filloi pushtimi amerikan…”

Ditë ankthi

“Ikja e Kostaqit në misionin e caktuar për shpëtimin e ushtarakëve amerikanë në mes të atij dimri të egër të vitit 1943 dhe sidomos rreziku që mbartte ky mision me gjermanët që gjendeshin kudo, për mua në veçanti, por edhe për gjithë pjesëtarët e tjerë të familjes sonë ishte një gjendje ankthi shumë e vështirë. Megjithatë, kjo ngjarje sikur na bëri më të fortë dhe më të vendosur…

Një të shtunë Kostaqi ishte në Tiranë, sepse Maria, motra e tij e madhe ishte e sëmurë. U kthye të dielën dhe unë menjëherë e kuptova, sa e pashë, se ishte shumë i mërzitur. Nuk i fola para fëmijëve, por pasi ata të pestë fjetën, mbetëm të dy tek dhoma e zjarrit dhe unë e pyeta: “Maria ishte shumë e sëmurë? – Jo, jo. Maria ishte fare mirë. Kishte patur një grip të lehtë”, – m’u përgjigj. “Po unë të shoh të mërzitur”, – i thashë. “Ke të drejtë, – më tha. – Po jam i mërzitur se po bëhet kërdia. Kanë filluar me teknikasit dhe Andrea, burri i Marias, më tha se po arrestojnë njerëz që kanë patur të bëjnë me amerikanët, sepse tani që i kemi “armiq” dreqi e di se ç’po bëhet. Më tha të kem kujdes, të mos flisja me njeri. Bile ma tha: “Kostaq nuk ke mundësi të ikësh jashtë?” Kjo gjë më çuditi shumë dhe iu përgjigja menjëherë se as që e shkoj nëpër mend një gjë të tillë dhe se s’kam përse të merakosem. Unë isha profesor në shkollën e Fultz-it dhe amerikanët i shoqërova me urdhër dhe dijeni të plotë të partizanëve. Ti Andrea, – i thashë, – e di si ishte puna. Ai më tha se, nga mënyra sesi po zhvillohen gjyqet, arsyeja dhe drejtësia nuk ekzistojnë. Prandaj jam shumë i mërzitur”, – më tha Kostaqi dhe vazhdoi: “Por ti Leni, sido që të vij puna duhet të bëhesh shumë e fortë.”

Më 8 shtator 1947, sapo kisha rregulluar fëmijët, iu dhashë darkë dhe po bëhesha gati t’i vija në gjumë, kur ra zilja e portës. Pastaj porta u godit fort si me diçka të rëndë. Kostaqi, i cili ishte poshtë duke punuar në dhomën e pritjes, doli dhe e hapi portën. Ndërkaq, unë dhe prapa meje katër fëmijët dolëm poshtë. Aty ishin tre burra të veshur ushtarakë dhe të armatosur.

Dëgjova njerin që tha: “Ti je Kostaq Stefa?”, kurse Kostaqi iu përgjigj: – “Po, unë jam”. “Në emër të popullit je i arrestuar”, – foli përsëri ai burri. Kostaqi u vesh dhe pasi e prangosën, dy prej tyre e vunë në mes dhe qëndruan te porta, kurse i treti u ngjit lart dhe filloi të kontrollojë një baulk u nuk kishte veçse lapsa dhe fletore. Pastaj ai zbriti poshtë dhe së bashku me Kostaqin dhe ata dy ushtarakët e tjerë dolën në rrugë. Unë u bëra si e marrë. Hodha krahëve një xhaketë si automat dhe i thashë Alfredos: “Të keqen mamaja, merru ti me fëmijët se unë po shkoj të shoh ku po e çojnë Taçin”. Dola si e marrë nëpër natë, në errësirë dhe rrugët ishin pothuajse të shkreta. Nuk dija nga t’ia mbaja dhe mora drejtimin nga burgu. Nxitova hapat dhe i dallova nga larg që po ecnin me Kostaqin në mes tyre. I ndoqa nga largësia deri sa i pashë që hynë te dega e punëve të brendshme, ku dihej se ndodheshin birucat e torturave.

Prej asaj nate filloi kalvari i mundimshëm i jetës sime dhe i pesë fëmijëve të mi. “Jo, – thoja me vete, – këtu ka një gabim. Kostaqin duhet ta lirojnë sapo të sqarohet puna. Ai është i pafajshëm, pra duhet të vijë në shtëpi…”

“Agjent i amerikanëve”

“Sa shumë gabohesha. Këtë e kuptova kur fillova përsëri me ecejaket në Degën e Brendshme. Ushqimin që ia çoja, kur iu tekej ta pranonin e bënin copa-copa dhe e përzienin si me qëllim, të gjitha bashkë, të kripura dhe të embla. Ndërresat e Kostaqit, që merrja prej tij, ishin gjithmonë me shenja gjaku dhe plagësh. Atë po e torturonin dhe bashkë me të edhe familjen e tij. Unë isha si peshku pa ujë. Nuk dija çfarë të bëja. Nuk merrja dot vesh asgjë. Kishin kaluar tre muaj që s’e kisha parë Kostaqin. Fëmijët e ndjenin shumë mungesën e tij.

Disa ditë pasi Kostaqin e kishin kthyer nga Tirana në Berat, më thirrën në Degën e Punëve të Brendshme dhe më thanë se do të takohesha me një farë Arif Selenica, hetues i Kostaqit. Deri në ato çaste për avokat as që bëhej fjalë. Më futën në zyrën ku ishte ai dhe një burrë tjetër me një makinë shkrimi përpara. Hetuesi, një verdhacuk, më përshëndeti e më tha të ulesha me shumë mirësjellje, pastaj filloi të më pyeste se si quhesha e çfarë pune bëja. Kur i thashë mësuese, ai u shpreh i bindur se do të merreshim vesh dhe po këtë gjë ia pohova edhe unë. “Dëgjo, pa më thuaj, sa herë ka ardhur Fultz-i në shtëpinë tuaj?”, – vazhdoi të më pyeste. “Fultz-i në shtëpionë tonë?! As edhe një herë”, – iu përgjigja. “Qysh as edhe njëherë? Po mbledhjet që janë bërë tek ju me Fultz-in, Ali Orizajn, Selam Tepelenën, Andon Ziun, Gaqi Goxhomanin e të tjerë?!” “Dëgjo shoku hetues, Fultz-i në shtëpinë tonë nuk ka qenë kurrë. Në shtëpinë tonë nuk është bërë kurrë asnjë lloj mbledhje”, – i thashë unë. “Po Kostaqi na ka thënë kështu. Këto ishin fjalët e tij”, – vazhdoi në të tijën hetuesi. “Unë Kostaqin e kam burrë dhe e njoh mirë. Nuk e besoj kurrë të ketë thënë gjëra të paqëna. Ma sillni këtu t’ia them në sy. Veç në ka lajthitur”, – i thashë unë. Hetuesi shtrembëroi fytyrën dhe pastaj më tha: “Mirë, mirë, si të duash, ne e dimë të vërtetën. Ti mendohu dhe mbase do të shihemi përsëri”. “Nuk kam ç’të mendoj. E vërteta është ajo që ju shpjegova”, – i thashë. “Mirë, mirë, mund të shkosh”, – më tha ai…

Vendimi: “Dënim me vdekje”

“Gjyqi i Kostaqit u bë në mesin e janarit 1948. Një gjyq me dyer të mbyllura, pa avokat mbrojtës, një gjyq ushtarak që drejtohej nga gjyqtari “lopçar”, kapiteni kriminel Bexhet Mema, i cili ishte sjellë nga Gjykata Ushtarake e Elbasanit. Të gjitha këto i mora vesh nga im vëlla Mitaqi, i cili shërbente si ushtarak dhe më tha të përgatitesha për më të keqen, sepse gjyqi ushtarak me dyer të mbyllura ishte për atë kohë një shenjë ogurzezë. Sapo mbarova mësimin u drejtova nga salla e gjyqit, tek kinemaja e Beratit. Rrugës takova Andon Myzeqarin, kumbarin tonë. Me zerin që i dridhej ai më tha: “Leni, hajde shkojmë për në shtëpi. Gjyqi ka mbaruar dhe u morën vesh edhe vendimet. Duhet të bëhesh e fortë se Kostaqin e kanë dënuar me vdekje, me pushkatim.” M’u rrotullua çdo gjë që më rrethonte. Nuk di se si nuk rashë në tokë. Andoni më vuri krahun dhe më drejtoi për nga shtëpia. Lajmi u përhap si rrufe në të gjithë Beratin. Shumë njerëz rrugës më shikonin dhe ulnin sytë me keqardhje. Arrita në shtëpi dhe sapo hyra brenda shpërtheva në vaj. Alfredoja, Elda, Vitoria ishin aty. Dy të vegjlit, Tina dhe Vangjushi, ishin në kopësht dhe në çerdhe. Fëmijët rrinin të heshtur dhe m’u afruan si të frikësuar. Hymë në dhomën poshtë bashkë me xha Ndonin, siç i thoshin fëmijët e mi. Ai i përkëdheli dhe filloi t’iu thoshte plot fjalë të mira, po ashtu edhe mua më tha se nuk duhej të mërzitesha aq shumë, pasi duhej menduar për të bërë kërkesën për falje në Gjykatën e Lartë në Tiranë. Pastaj ai u largua dhe unë atij njeriu i mbeta mirënjohesë për gjithë jetën… Dënimi i Kostaqit kishte rënë si bombë, si një rrufe në qiell të hapur, sepse askush nuk e priste që ta dënonin me vdekje. Çfarë kishte bërë? Cilin kishte vrarë? Cilin mori në qafë? Çfarë aktiviteti armiqësor kishte kryer? Me siguri Gjykata e Lartë do ta rishikonte këtë punë dhe duhej t’i falnin jetën…

Atë natë për darkë erdhi Mitaqi, i cili, pasi më përqafoi fort mori në krahë Vangjushin, më të voglin e fëmijëve, të tjerët i puthi, iu dha një kuti me galeta, tip biskote që ua jepnin në ushtri dhe më tha t’i shkruaja një letër Aranit Çelës, kryetarit të Gjykatës së Lartë, ku t’i kërkoja që Kostaqit t’i falej jeta. Ai më tha ta shkruaja atë natë dhe të nesërmen t’ia jepja atij, pasi do të shkonte vetë në Tiranë dhe do të bënte të pamundurën që ajo letër të shkonte atje ku duhej. Shkrova një letër ku i shpjegoja jetën e Kostaqit, nga ç’familje patriotësh rridhte, se dhe ai vetë ishte një patriot demokrat i vërtetë, pastaj i lutesha që të kishte parasysh moshën e tij aq të re, 42 vjeç dhe pesë fëmijët, duke i shprehur besimin tim të plotë se do ta merrte parasysh lutjen time. Unë akoma mendoja se kisha të bëja me një njeri të arsyeshëm, një ish-partizan si vëllezërit e mi, me një njeri që përderisa kishte atë post të lartë do të vendoste vërtet drejtësinë. Ku e dija unë e mjera se po i lutesha një përbindëshi, një krimineli, që padronët e tij e kishin vënë atje, sepse ishte njësoj si ata dhe se Kostaqi ishte një nga “kurbanet” ndër mijëra të tjerë që dënoheshin si pa të keq nga këta katila të pashpirt dhe se urdhrin e jepte drejtpërdrejt diktatori Enver Hoxha.

Letrën erdhi e mori Mitaqi dhe më tha se do të bënte çmos që ajo të bionte në dorën e Aranit Çelës. “Le të shpresojmë se mund të bëhet diçka në Tiranë”, – më tha im vëlla dhe u nda me mua, duke më lënë pas një fije shprese. Katër ditë pas dënimit me vdekje të Kostaqit, pesë burra, nga të cilët njoha vetëm një polic që e kisha parë te Dega e Brendshme, trokitën në portën e shtëpisë për të bërë konfiskimin e të gjithë pasurisë. Nga gjithë ajo shtëpi e Stefave na lanë vetëm gjashtë lugë, gjashtë pirunj, një thikë, nja dy tenxhere, një tigan dhe gjashtë pjata. Gjithçka e mbyllën në dhomën e pritjes, duke e vulosur me dyll të kuq. Ata morën edhe një orë dore të Kostaqit (kjo më vonë u pa në dorën e policit) si dhe 500 napolona floriri, që kur gjetëm letrën e shtetëzimit në vitin 1993, nuk rezultonin në asnjerën nga dy fletët ku ishin shënuar plaçkat e konfiskuara. Shtëpia jonë mbeti bosh, por mua tashmë nuk më bënte përshtypje asgjë…”

Pabesia

“Pas dërgimit të letrës dhe pas konfiskimit të pasurisë shpirtin filloi të ma mbulojë një ankth i madh. Nuk dija çfarë të mendoja. Natyrisht, i vetmi mendim që më sundonte ishte falja e jetës së Kostaqit. Në vetvete po kuptoja se në Shqipëri po vendosej një diktaturë. Më kujtohej që së bashku me Kostaqin kisha lexuar një libër italisht të një autoreje ruse në mërgim, që titullohej “Noi vivi” (ne të gjallët). Aty përshkruheshin vuajtjet e familjeve borgjeze, pas triumfit të bolshevikëve. M’u kujtua që edhe atje kishin bërë të njëjtat gjëra që po përsëriteshin tek ne. Më kujtohej se kur e kishim mbaruar së lexuari atë libër me Kostaqin na ishte dukur si ekzagjerim i ngjarjeve.

Kaloi edhe muaji shkurt, kur në datën 1 mars 1948 më thirrën në degë. Më futën brenda shpejt, pa pritur jashtë dhe atje një oficer më komunikoi se nga Tirana kishte ardhur përgjigjja e Gjykatës së Lartë dhe se Kostaqit i ishte falur jeta. Nga dënim me vdekje ia kishin konvertuar në 101 vjet burg dhe të nesërmen në drekë, në orën 13:00 do ta takoja, pasi më datën 3 ose 4 mars do t’i nisnin për në Burrel.

Nuk e besoja dot këtë lajm dhe as nuk dita ta gëzoj aty ku isha, por, pasi falënderova oficerin, u largova dhe këtë lajm ua dhashë të gjithë atyre që takova rrugës. Po ashtu, me të mbërritur në shtëpi dërgova Alfredon që të lajmëronte nëpër “Mangalem” ku të donte ai. Pasdite shtëpia u mbush plot me njerëz që vinin për urim, duke sjellë pasta e llokume, sipas zakonit. Atë natë nuk më zinte gjumi. Pas gjashtë muajve do të takoja Kostaqin, bashkëshortin tim të mrekullueshëm dhe atin shembullor të pesë fëmijëve të mi. Në orën 12:30 u nisa për tek burgu. Nuk më lanë të prisja, por në orën 13:00 fiks më thirri një ushtarak dhe më futi brenda. Më erdhi keq se vura re që kishte kangjella nga të dyja anët, të ndara me një hapësirë në mes, por s’pata kohë të mendoja tjetër, sepse u duk Kostaqi, i shoqëruar me një polic, që ndaloi në anën tjetër. U trondita jashtë mase kur e pashë dhe sa nuk thirra, por arrita ta mbaja veten. Ai ishte tjetërsuar. I zbehtë dhe i dobësuar jashtë mase. Në faqe e mbi vetull kishte dy shenja mavi prej plagësh në shërim e sipër. Dukej i qetë dhe më tha: “Leni, duhet t’i jemi mirënjohës Pushtetit Popullor dhe Gjykatës së Lartë që më fali jetën. Ne do të na nisin për në Burrel, kështu që nesër, bashkë me rrobat e tjera, më sill edhe pallton e madhe.” Unë isha kthyer në një mumje dhe ende nuk kisha hapur gojën. “Fëmijët janë mirë? Vangjushi, Alfredoja, Elda, Viktorja? Tina nesër mbush një vjeç. Puthi të gjithë nga unë. Kujdesu që të venë mirë me mësimet dhe qëndro e fortë”, – vazhdoi të më thotë Kostaqi. Më në fund unë hapa gojën: “Ti ki kujdes veten dhe ruaju, sepse në Burrel është klima e ashpër. Sa për fëmijët mos u bëj merak. Ata janë shumë mirë dhe në shkollë shkojnë fare mirë. Ty të duan shumë dhe të puthin që të gjithë” Në këtë çast ndërhyri polici, i cili tha se kishte mbaruar koha e takimit. Kostaqi më dha shaminë me të cilën mbulonte faqen e bërë plagë dhe më uroi shëndet. Shtrëngoja në dorë shaminë e tij, ku ishin ende njolla gjaku dhe e putha. Thosha me vete se nuk duhej të dëshpërohesha, sepse tani Kostaqi do të ishte më i qetë dhe do ta merrte veten. Para se të largohesha nga burgu, pyeta se kur do t’i nisnin për në Burrel dhe më thanë që të pyesnim nesër në mëngjes. Kur u ktheva në shtëpi gjeta përsëri njerëz që vinin për urim.

Në mëngjesin e 3 marsit 1948, aty nga ora 10:00 unë mora leje për Alfredon në shkollë dhe e nisa me disa pasta të paketuara mirë, që t’ua jepte policëve për gëzimin që morëm me rastin e faljes së jetës së Kostaqit dhe të pyeste kur do të niseshin për në Burrel. Alfredoja shkoi, por u kthye shumë shpejt. I trembur dhe i alarmuar më tha: “Vajta atje, i dhashë pastat një polici dhe e pyeta për Taçin. Ai i mori pastat, ia dha një tjetri dhe m’u kthye e më tha: “Për Kostaq Stefën i keni këto? Thoni rroftë Partia, se ai është pushkatuar sot në mëngjes.”

Mbeta si e ngrirë, por kolegia ime, Fili Cici, më tha: “Leni, mblidhe veten. Shko vetë më mirë se Alfredoja është kalama dhe kushedi ka ndonjë keqkuptim. Nisu se ta mbaj unë klasën.”

Ika me vrap, pa kthyer kokën prapa, por afër pazarit shikoj Ymer Haznedarin, i cili ishte i përlotur dhe më doli përpara. Më përqafoi dhe më tha: “Leni, moj motër! Na i kanë vrarë sot në mëngjes, Tajfurin (vëllain e tij) dhe Kostaqin.”Në ato çaste m’u nxi çdo gjë rreth e rrotull, por nuk e di se ku i gjeta forcat dhe i thashë Ymerit: “Unë do të shkoj atje!” Edhe pse ai këmbënguli që ishte e kotë, unë vrapova me një frymë drejt degës dhe kur ma përsëritën edhe mua të njejtën gjë si edhe djalit, Alfredos, nuk di se ç’kam nxjerrë nga goja, duke uluritur dhe sharë policët, derisa njëri nga ata më dha një pëllëmbë fytyrës dhe unë rashë përtokë… Nuk e di si u zvarrita deri në shtëpi, ku vura ulurimën së bashku me fëmijët e mi. Edhe sot e kësaj dite nuk arrij të kuptoj atë që ka ndodhur dhe nuk besoj se ka në botë njerëz të ndershëm që të mund të kuptojnë e t’iu japin shpjegim veprimeve djallëzore të këtyre përmasave…”“Ndodhi me Kostaqin diçka e pabesueshme. E urdhëruan të shoqëronte amerikanët gjatë operacionit të dimrit dhe sa u kthye prej aty e kryqëzuan si agjent të tyre. Ata që i besuan misionin e vështirë e vunë përpara skuadrës së pushkatimit”Rrëfimi i familjarëve të njeriut që u martirizua barbarisht një natë marsi të vitit ‘48, mundohet të përqendrohet në thelbin e metamorfozës që ka përjetuar Kostaqi i tyre i dashur. E para, Eleni, gruaja që ka kaluar pjesën më të bukur të jetës në krahë të tij, pastaj Elda, Vangjua, Vitorja e Parashqevia, fëmijët që i deshi si sytë e ballit profesori i “Harry Fultz”-it, teksa u kthehen kujtimeve për ditët që kanë kaluar bashkë, përloten e hera herës shpërthejnë në dënesë pavarësisht se tragjedia i përket një kohe të largët. Mundohen të jenë modest e të përmbajtur, pa e fshehur krenarinë për jetën dinjitoze të Kostaqit. Kur bie fjala për për mënyrën si u martirizua, të rekomandojnë për të lexuar shënimet që kanë mbajtur nga rrëfimet e Elenit gjatë viteve. Megjithëse ajo ende vazhdon ta ruaj kujtesën dhe dëshiron ti rrëfejë vet momentet kur sigurimi i shtetit në mënyrën më barbare do ti merrte jetën Kostaqit të saj…

Eleni: Ditët e ankthit pa Kostaqin

“Ishte një pasdite nëntori kur Kostaqi na foli për misionin që i kishin besuar. Pa shumë hollësi na shpjegoi se do shoqëronte një trupë ushtarake amerikane, që kishte mundur të mbijetonte pas rrëzimit të një avioni në Belsh të Elbasanit.

“Ata janë aleatët tanë në luftën kundër gjermanëve dhe janë në rrezik të madh po të kapen prej tyre”, shtoi ai. Të nesërmen sipas planit mbërritën në Berat. Dy prej tyre erdhën në shtëpinë tonë. Me sa mësuam ishin me profesion infermiere. Ndenjëm deri vonë atë natë me to. Ju ofruam gjithçka për t’u qetësuar dhe folëm gjatë rreth luftës dhe pushtuesit. Në mëngjes u nisën në inkursionin e riatdhesimit. Kostaqi u nis bashkë me ta. Na tha se do të kthehej sa t’i përcillte në një bazë të sigurt. Kaloi një ditë, dy, tre. Kaluan disa javë. Asnjë lajm për fatin e tij. Ankthi sa vinte e shtohej. Shumë herë kur merrja vesh ofensivën e forcave gjermane më bëhej sikur prisja kot kthimin e tij. Kishte raste që mendoja se s’do ta shihja më kurrë. E quaja mrekulli sikur të kthehej gjallë. Megjithatë shpresat nuk i humba deri sa pasditen e 30 janarit ‘44 Kostaqi trokiti në portë. Mjaftoi kaq që shtëpia të gjallërohej menjëherë. Të parët turfulluan fëmijët. U çuan në këmbë si të tërbuar dhe filluan të thërrasin “Erdhi Taçi” “Erdhi Taçi”. Ndenjëm deri në të gdhirë atë natë e folëm me të për ditët që kishte rrugëtuar me amerikanët e kërcënuar…

Misioni në vëmendjen e Ruzveltit

“Ushtarët e humbur” i kërkonte drejtpërdrejt Presidenti Ruzvelt. Ai interesohej orë e çast për fatin e tyre”. Në rrëfimin e Kostaqit ky pohim veçohej si një nga momentet kulmore të misionit. Pastaj tregimi i tij vazhdonte me përjetime nga ditë-netët e marshimit të jashtëzakonshëm. “Kaluam vështirësi e rreziqe të mëdha, po falë Zotit ia dolëm mbanë. Përshkruam tetëqind kilometra më këmbë, në borë e shpate të thepisura, poshtë fluturimit të avionëve gjermanë që na ndiqnin kudo. Na dha krahë bujaria e fshatarëve, që ndanë bukën e fëmijëve me ne. Trimëria dhe intuita e korrierëve partizanë, u bënë zemra e misionit. Forcë e kurajo na u bë sidomos qëndrueshmëria shembullore e ushtarakëve amerikanë. Dhjetë prej tyre ishin femra, madje në një moshë të re, por asnjëherë nuk thanë “u lodhëm”. Një trupë vërtetë heroike. Kur ecja në krahë të tyre më kujtoheshin fjalët e mikut tim Harri Fullc: ‘Mundohu ta bësh veten dhe Atdheun tënd sa më të nderuar dhe të vlefshëm për të jetuar dhe po qe nevoja të japësh edhe jetën për të’. Tek ta e pashë më së miri mishërimin e kësaj filozofie”. Ndërkaq, interesimi i krerëve të Pentagonit për fatin e tyre, për Kostaqin kishte qenë befasues. Ata e ndiqnin çast pas çasti inkursionin e “ushtarëve të humbur”. Në çdo kontakt me radio, shtabi madhor kërkonte të dhëna për t’u ardhur në ndihmë me të gjitha mundësitë. Një ditë afër Gjirokastrës, fluturuan dy aeroplanë të SHBA-së në përpjekje për të shpëtuar grupin e ushtarakëve amerikanë, po sa ishin dalluar nga gjermanët ishin përballur me një bombardim të rrufeshëm dhe ishin tërhequr menjëherë. Sakaq, qyteti ishte përfshirë në kaos e panik dhe njerëzit ishin larguar të traumatizuar. Sidoqoftë, me kalimin e ditëve misioni do të shkonte drejt suksesit dhe Kostaqi do të ndahej me ta në afërsi të Vlorës. Në ndarje e sipër aleatët i dhuruan një palë dylbi, të cilat ia fali Mehmetit (Shehut) qysh në takimin e parë. Rikthimi në shtëpi i dha në një farë mënyre fund makthit të pritjes së gjatë, po vetëm përkohësisht. Hallet e familjes Stefa do të vazhdonin dhe më tej. Mbarimi i luftës do të shoqërohej me një tjetër tronditje në familjen e përkthyesit në Mangalem…

Miqtë e amerikanëve në shënjestër

“Fill pas luftës, komunistët i shpallën amerikanët tradhtarë. Miqtë e tyre u vunë në shënjestër”. Retrospektiva e atyre ditëve të dhimbshme, në kujtimet e gruas së përkthyesit të pushkatuar, risjell momentet dramatike të zhgënjimit që shkaktoi sjellja monstruoze ndaj aleatëve. “Vizita e parë e në Tiranë, pas kthimit nga misioni me ushtarët amerikanë, e kishte tronditur e befasuar Kostaqin. Shkoi aty për të qëndruar disa ditë te motra, por u kthye që të nesërmen. Dukej i mërzitur e i prerë në fytyrë. E pyeta pse nxitoi, por më tha ta lija të qetësohej nga rruga. Vonë, diku nga mbrëmja më shpjegoi gjëra e gjatë për atë që e vlerësonte mosmirënjohje e pabesi. “Në Tiranë po bëhet hataja,- më tha. -Po arrestojnë teknikët dhe ata që kanë pasur lidhje me amerikanët. Qeveria ka shpallur tradhtarë, miqtë e aleatëve perëndimorë…”. Mu duk e pabesueshme dhe i thashë se do të ishte ndonjë e dhënë dashakeqe. Po ai këmbëngulte në të tijën dhe shprehej i bindur se kishim të bënim me një strategji të fshehtë. Më dukej marrëzi ajo që thoshte dhe aty për aty, i kërkova arsyet pse duhej të goditeshin miqtë e aleatëve. “Ku e di unë, bëri ai duke ngritur supet dhe nisi të rrëfejë atë që kishte mësuar në Tiranë. “Kështu më thanë miqtë e mi, bile më porositën të ruhem se edhe për mua kishin dëgjuar lajme jo të mira. Më porositën të kem kujdes, të mos flas me njeri, madje më sugjeruan që të ikja jashtë shtetit. U thashë që këtë nuk e shkoj kurrë në mëndje dhe se nuk kisha pse të trembesha. Në fund të fundit unë isha profesor në shkollën e Fullcit dhe amerikanët i shoqërova me urdhër të partizanëve. Ata kishin bindje të padiskutueshme se fushata antiamerikane do të zgjerohej shumë…”. Vetëm kaq më shpjegoi atë natë Kostaqi për lajmin ogurzi, që kishte mësuar në Tiranë. Në tronditjen që përjetonte, lexohej qartazi makthi se diçka do të ndodhte dhe me të e i vinte keq që ishte i pafuqishëm për ta ndryshuar rrjedhën e fatit…

Arrestimi: Në emër të popullit

“Kostaq Stefa, në emër të popullit je i arrestuar!” Mjaftoi kaq dhe tre ushtarakët e paraqitur te porta një mbrëmje vjeshte do ta merrnin për mos ta kthyer kurrë tek streha e tij. Edhe pas kaq dekadash, Eleni gruaja që lidhi jetën me të, e ka në sy dramën e atyre çasteve. “I pari shkoi te dera Kostaqi. Pas tij u avitëm unë me fëmijët. Policët i komunikuan urdhrin e arrestit dhe menjëherë i hodhën prangat. Pastaj e tërhoqën me forcë dhe dolën në rrugë. Ngriva e tëra dhe nisa t’i ndjek nga prapa. Ashtu nxitimthi vrapova deri te hyrja e Degës së Brendshme. Pyeta aty, por ishte e pamundur për të mësuar gjë. Prita disa minuta dhe ika me shpresën se do të ishte ndonjë keqkuptim. Por fatkeqësisht jo….”. Teksa flet për dramën e të shoqit, Eleni ndalon në momentet e përballjes me njerëzit e sigurimit. “Menjëherë pas arrestimit e nisën në Tiranë. E mbajtën tre muaj në hetuesinë speciale aty dhe e rikthyen Degën e Brendshme të Beratit. Një ditë më thirrën dhe mua atje. Shkova me shpresën e ndonjë lajmi të mirë. Më priti në zyrë njëri nga hetuesit e Kostaqit, i cili pas pyetjeve standarde, doli aty ku i interesonte. “Ju jeni mësuese, – më tha. – Besoj se do të kuptohemi mirë?”. – “Po”, i thashë. “Pa më thuaj sa herë ka ardhur Harri Fullci në shtëpinë tuaj?, “Fullci në shtëpinë tonë?! As edhe njëherë”,- iu përgjigja aty për aty. “Nuk besoj. Po mbledhjet që ka bërë tek ju me miqtë e tij?!” -”Në shtëpinë tonë, Fullci nuk ka qenë kurrë. Asnjë mbledhje sekrete nuk është bërë te ne”,- iu përgjigja unë. Pastaj ai ndërroi taktikë dhe me një lloj mirësjellje të stisur pohoi se Kostaqi kishte deponuar të kundërtën. “Nuk besoj kurrë që tim shoq të thotë gjëra të paqena. Ma sillni këtu t’ia them në sy.”, i thashë unë e turbulluar. Hetuesi shtrembëroi fytyrën dhe me vështrimin nga dritarja ma bëri me shenjë të dilja nga zyra. Ashtu bëra…

Vendimi: “Dënim me vdekje”

“Gjyqi i Kostaqit u bë në mesin e janarit 1948. Ishte një gjyq ushtarak me dyer të mbyllura. Mjaft nga të njohurit më thanë të përgatitesha për më të keqen. Sidoqoftë në ditën e caktuar u paraqita në kinemanë e qytetit, ku ishte paralajmëruar zhvillimi i tij. Kur mbërrita aty i pari që takova ishte një komshiu ynë. Me zërin që i dridhej më tha se çdo gjë kishte mbaruar dhe Kostaqin e kishin dënuar me vdekje, me pushkatim. Mu errën sytë dhe nuk dija çfarë të bëja. Ndenja një çast sa përmblodha veten dhe mora rrugën për në shtëpi. Sa mbërrita aty, ja behën njerëzit me radhë. Dënimi i Kostaqit kishte rënë si rrufe në qiell të pastër. Çfarë kishte bërë? Cilin kishte tradhtuar? Kë kishte vrarë? Cila ishte veprimtaria armiqësore e tij? E vetmja shpresë që na ngrohte ato momente ishte rishqyrtimi nga Gjykata e Lartë. Vetëm ajo mund të ndërhynte për t’i falur jetën. Po ende pa mbërritur përgjigjja prej saj, një tabor me policë trokitën në portën e shtëpisë dhe bënë konfiskimin e pasurisë. Diku pas një muaji nga Gjykata e Lartë na njoftuan se Kostaqit i ishte falur jeta. Nga dënim me vdekje ia kishin konvertuar në 101 vjet burg, të cilin do ta vuante në burgun e Burrelit. Kjo na gëzoi pa masë dhe në shtëpi filluan të na vijnë njerëz për urim. Sidoqoftë momentet e gëzuara nuk do të vazhdonin gjatë. Një ditë krejt papritur kur djali i madh, Alfredoja do çonte ushqimet për Kostaqin te Dega e Brendshme, oficeri i rojës, duke ia kthyer mbrapsht do t’i komunikonte lajmin e tmerrshëm: “Për Kostaq Stefën i keni këto? Thoni rroftë Partia, se ai është pushkatuar sot në mëngjes”. Nuk desha t’i besoja asaj që më tha Alfredoja me lot në sy dhe u nisa vetë për aty. Po edhe mua më thanë të njëjtën gjë. U kujtova për vendimin e Gjykatës së Lartë, por ishte e kotë. Ata rrinin përballë meje sikur mos të kishte ndodhur gjë dhe ma bënin me shenjë të largohesha prej aty. Një çast e humba durimin dhe nisa t’i shaja me zë të lartë, por shkelmi i njërit prej policëve më hodhi për tokë. Ndenja ashtu e përhumbur për disa çaste dhe pastaj mora rrugën për në shtëpi. Nuk e di se si mbërrita deri aty, po mbaj mënd që bashkë me fëmijët ia dhamë kujës me dënesë”.

Barbaria e natës së 3 marsit ‘48

Ishte natë kur i nxorën nga qelia, një natë marsi e errët pa hënë. I futën në gazin e Degës së Brendshme dhe i drejtuan tek vendi i pushkatimit. Të dënuarit me vdekje rrinin në heshtje dhe deshifronin secili në mënyrën e vet atë që i priste. Të mbështetur në supet e njëri-tjetrit, kujtonin kalvarin që kishin lënë pas, pa kuptuar çfarë do të ndodhte më tej. Madje, as Kostaqi, përkthyesi i aleatëve gjatë luftës, nuk ishte në gjendje të përkthente gjuhën e barbarisë që i shoqëronte në fundin greminor. “Këtu!” thirri eprori i skuadrës së pushkatimit dhe ata u shkundën nga përgjumja e thellë. Me sa dukej djalli vet kishte gjetur humbëtirën. U dëgjua breshëria e parë. Pastaj një breshëri tjetër. Kostaq Stefa ra në rrënjët e gëmushës. Pas tij ranë një nga një tre të tjerët. Lopatat që kishin hapur gropën e zezë, tani po kthenin baltën në vendin e saj, por me një ndryshim, për të bërë mbulojën që “dheu s’e fsheh dot”. Mjaftoi kaq dhe përkthyesi i viteve të luftës me tre të tjerë, u bënë shokë me baltën e përroit të Uznovës. Miqtë e tij u harruan në harrim. Sidoqoftë, misteri nuk do mbetej i tillë përgjithmonë. I fundmi i dëshmitarëve të natës tragjike, një ditë do të hapte gojën. Njerëzit e mirë do të nxitonin për te vendvarrimi i fshehtë. Kazmat do takonin eshtrat e pleksura me telin me gjemba dhe historinë e dhimbshme të natës pa hënë të 3 marsit ‘48. Dalëngadalë do të zbulohej dhe barbaria, që mjeshtri i përkthimeve Kostaq Stefa, nuk mundi ta përkthente ato çaste fatale.

Dhurata e Jordan Misjes

Familjarët e Kostaq Stefës, përkthyesit të amerikanëve gjatë luftës, janë të lumtur që kanë mundur të ruajnë nga koleksioni i tij një dhuratë të Jordan Misjes. Është një portret, që piktori i martirizuar në barrikadat e luftës për liri, e ka punuar me merak gjatë ditëve të miqësisë me Kostaqin. Eleni, e shoqja e tij, kujton se Jordani, një nga shokët e afërt të Kostaqit kur ishte mësues në Dibër, iu lut një ditë për t’i pozuar dhe hodhi në telajo portretin e tij. “Jemi në luftë, – i tha – dhe e nesërmja nuk i dihet”. Qysh atëherë, rrëfen e moshuara 100-vjeçare, e kemi ruajtur si diçka të rrallë e të shenjt( AFRIM IMAJ)

Fred Abrahams: Shqipëria sot tmerrësisht e korruptuar – problemi i madh mungesa e institucioneve

Shqipëria, vendi që të burgoste pse dëgjoje «The Beatles»

Eksperti i njohur, Fred Abrahams, reflekton për historinë tragjike të Shqipërisë dhe se si ka ndryshuar vendi

Nga Nick ROBINS-EARLY

Mbase në Perëndim pakkush ka dëgjuar për Shqipërinë, por është një vend me histori unike e tragjike. Nën diktaturën komuniste brutale gjatë pjesës më të madhe të shekullit njëzetë, Shqipëria ishte pothuajse tërësisht e izoluar prej botës derisa regjimi më në fund nisi të pësonte çarje me rënien e Murit të Berlinit.

Vetëm pasi mijëra shqiptarë u futën dhunshëm në ambasadat e huaja në vitin 1990 në kërkim të azilit gjatë kohës së shpërbërjes së Bashkimit Sovjetik, Qeveria e shtetit të Ballkanit nisi të hapte rrugën për zgjedhje.

Transicioni i Shqipërisë në demokraci është rast studimi për shkak të sukseseve dhe dështimeve të një vendi që po merr veten pas shumë vitesh izolimi. Tani, si kandidate për anëtarësim në Bashkimin Evropian, Shqipëria ende përballet me sfida të jashtëzakonshme që kanë mbetur prej një trashëgimie të represionit dhe vështirësive që nuk kishin të sosur.

Në librin e tij të ri, «Modern Albania», autori dhe këshilltari special i «Human Rights Watch», Fred Abrahams, përshkruan hollësishëm sfidën e Shqipërisë drejt ndryshimit. «The WorldPost» ka folur me Abrahamasin për studimin e tij për transicionin mahnitës që ende po vazhdon.

http://www.modern-albania.com/

Sa represive ishte Qeveria e Shqipërisë para se të binte komunizmi?

Fred Abrahams: Po mirë, është e zorshme të imagjinohet një vend që ka qenë më represiv. Ma ha mendja se koreanoveriorët do të ndiheshin si në shtëpi të tyre; mbase rusët në ditët e errëta të Stalinit do të ndiheshin të familjarizuar me Shqipërinë komuniste, por mbase kurrkush tjetër.

Shqipëria ishte totalisht e izoluar prej botës së jashtme. Pothuajse askush nuk hynte në Shqipëri si vizitor. Askush, me përjashtim të atyre që ishin pjesë e elitës besnike të partisë, që dilnin jashtë Shqipërisë, dhe Partia e Punës e Shqipërisë sundoi me disiplinë e kontroll të hekurt.

Them partia, por çfarë aktualisht ishte unike në rastin e Shqipërisë, është se ishte një vend vetëm i një njeriu. Diktatori i Shqipërisë ishte një tip i quajtur Enver Hoxha, sundimi i pathyeshëm i të cilit zgjati prej Luftës së Dytë Botërore deri në vdekjen e tij më 1985, dhe nuk lejonte asnjë pakënaqësi.

Pamaturia ose divergjenca e vetme prej ideologjisë së tij do të mund t’ju kushtonte juve dhe familjes tuaj me burg. Besoj se ju keni përmendur se mund të përfundonit në burg edhe për gjëra të imëta, si, ta zëmë, po të dëgjonit «The Beatles»?

Fred Abrahams: Pikërisht, veprime shumë minore do të mund t’ju kushtonin me ndëshkime juve dhe krejt familjes tuaj me internim të përjetshëm në ekzil ose burgje.

Dëgjimi i muzikës së ndaluar, si «The Beatles», ta zëmë, ose po të mundoheshe të shikoje televizione të vendeve fqinje, si Italia, Greqia dhe Jugosllavia. Si rezultat i kësaj, kishte një gjendje frike dhe pothuajse kurrfarë pakënaqësie.

Kulti i personalitetit rreth Enver Hoxhës ishte i hatashëm, i kultivuar dhe zbatuar me përkushtim e besnikëri të madhe. Ai ishte ylli ndriçues, Vëllai i Madh. Ata e quanin «Xhaxhi Enver».

Njerëzit e shihnin si figurë patriarkale, që me mençurinë dhe dashamirësinë e tij, do t’i printe Shqipërisë drejt daljes prej varfërisë dhe hyrjes në modernitet. Fotografia e tij ishte në secilin mur, fjalimet i citoheshin në secilin shkrim dhe emri i ishte gravuar në faqe malesh e kodrash.

Pas rënies së komunizmit, si do ta përshkruanit transicionin e Shqipërisë nga një shoqëri krejtësisht e mbyllur në një njëfarë demokracie të hapur?

Fred Abrahams:Ka qenë kaos, punët të kryera shkel e shko, dhe në kohë të caktuar përshkuar prej dhunës – por gjithashtu kishte lëvizje drejt hapjes më të madhe. Shqipëria sot është një vend larg më i mirë se që ishte më parë. Është një vend, ku tani njerëzit mund të shprehin pak a shumë mendimet e tyre, dhe gëzojnë lirinë e fesë e lirinë e shprehjes.

Nuk mund ta krahasoni Shqipërinë e sotme me atë të kohës komuniste, por pas vuajtjes për pothuajse pesë dekada prej diktaturës, demokracia nuk ndërtohet me lehtësi.

Një prej gabimeve të mëdha të politikës perëndimore ishte që u besua se demokracia vjen vetëm me zgjedhje dhe reforma të tregut të lirë, dhe Shqipëria është një rast studimi se nuk shkon kështu kjo punë. Demokracia vjen prej institucioneve demokratike dhe kulturës demokratike, dhe këto janë dy gjërat që po i mungojnë sot Shqipërisë.

Çfarë roli ka luajtur politika amerikane në transicionin e Shqipërisë drejt demokracisë?

Fred Abrahams: Shtetet e Bashkuara kanë luajtur rol të madh; është fuqia më e madhe e rëndësishme e huaj deri tani në transicionin e Shqipërisë. Pas Luftës së Ftohtë, shqiptarët, me refuzimin e tyre të komunizmit, ndërruan përnjëherë drejtim dhe lavdëruan Shtetet e Bashkuara. Gjëja më e rëndësishme për një lider shqiptar është të vizitojë Shtëpinë e Bardhë. Është nxitësi më i madh i popullaritetit që mund të fitoni kur të ktheheni në vendin tuaj.

Kështu që kjo marrëdhënie është shumë e fuqishme, por roli amerikan në Shqipëri ka qenë i përzier. Një prej kritikave kyç në librin tim është se si SHBA-ja u fiksua të liderët individualë në Shqipëri, e jo në institucione.

Politika amerikane, veçanërisht gjatë viteve të para, mbështeti liderin e ri të ashtuquajtur demokratik, këtë tipin e quajtur Sali Berisha. Ai fliste anglisht, i thoshte gjërat e duhura anglisht, ishte i vendosur të shkatërronte trashëgiminë e komunizmit, dhe amerikanët e mbështetën 110 për qind.

Por ky ishte një tip i lig, që nuk toleronte asnjë kritikë, burgoste gazetarë, rrihte anëtarët e opozitës dhe mbante kontroll të hekurt. Shtetet e Bashkuara mbyllën sytë ndaj gjithë kësaj gjatë atyre ditëve, sepse ishte njeriu i tyre.

Kam intervistuar shumë zyrtarë amerikanë gjatë asaj kohe dhe ata kanë thënë: «Çfarë prisni prej një vendi që po del prej diktaturës?»

Ma merr mendja se ky ishte një gabim i madh, sepse leva e Shteteve të Bashkuara në Shqipëri ishte shumë e fortë dhe amerikanët do të mund ta mbështesnin ende Berishën, por tërhoqën linjat për të frenuar pushtetin e tij. SHBA-ja dështoi ta bënte një gjë të tillë, dhe Shqipëria edhe sot po e vuan atë gabim.

Cilat janë disa prej problemeve që ende e pllakosin Shqipërinë?

Fred Abrahams: Mbase problemi më i madh i vetëm është mungesa e institucioneve – shtyllat e një shoqërie që ofrojnë shërbime dhe ruajnë kontrollin e njëra-tjetrës.

Është drejtësia, është media, është policia dhe policia sekrete që duhet të gjitha të operojnë bazuar në ligj në vend se t’i shërbejnë një fuqie politike.

Shqipëria sot ende është tmerrësisht e korruptuar, në nivele të ulëta dhe në ato të larta. Lidhjet ndërmjet biznesit dhe politikës ende janë shumë të forta dhe kjo është sfida më e madhe për një vend që të lëvizë përpara dhe t’i bashkohet BE-së.

A do të donit që njerëzit të dinin diçka në përgjithësi për Shqipërinë?

Abrahamas: Gjëja kryesore është se sa e vështirë ka qenë historia e këtij vendi. Koha komuniste është njolla më e madhe e zezë e kohës së fundit, por përpara kësaj, kishte vuajtje të tmerrshme dhe një trashëgimi pushtimi. Janë këta njerëz që kishin kaluar nëpër to, dhe po këta njerëz po mundohen të dalin prej gjithë kësaj historie të trazuar.

Ata qëndruan për pesë dekada në frigoriferin e akullt, dhe ai ende po shkrihet.

«Huffington Post» 25.07.2015

Dashamir Shehi – S’bëhet opozita me djem që dinë vetëm të lidhin kollare

Kreu i LZHK-së, Dashamir Shehi, apelon për ringritje të PD-së përmes një strategjie dyvjeçare si e vetmja mënyrë për ta çuar atë drejt fitores në zgjedhjet e ardhshme parlamentare. Z.Shehi shprehet për “Gazeta Shqiptare” se e djathta duhet të ristrukturohet, ndërsa kreut demokrat, Lulzim Basha, i kërkon që për herë të parë të hapë letrat në tavolinë dhe të pranojë mendimin ndryshe në parti. Z.Shehi i kujton atij se PD-ja nuk mund të bëhet vetëm me djem që dinë të lidhin kollare, por të djathtës thotë ai I duhen edhe ata që nuk kanë nevojë të mbajnë kollare.

Z.Shehi, cilat janë arsyet e humbjes së thellë të së djathtës më 21 qershor?
Rezultati i 21 qershorit duhet parë në dy aspekte. Ne patëm humbje nga pikëpamja numerike, por opozita nuk u eliminua. Kushdo që mendoi se do ta eliminonte opozitën, gaboi, sepse opozita qëndroi. Duhet pranuar në fakt që shifrat janë të trishtueshme, po t’i shikosh pa i analizuar. Por ka edhe një lexim tjetër, nëse rezultatin e marrim në kontekstin e historisë në të cilën u zhvilluan zgjedhjet. Nuk kam parasysh këtu vetëm ankimin e vazhdueshëm në lidhje me presionin, vjedhjen, dhunën e ushtruar mbi elektoratin shqiptar, të cilat janë të gjitha të vërteta dhe unë jam nga ata që i kam denoncuar më herët dhe prej shumë vitesh. Nga ana tjetër, probleme dhe defekte ka pasur nga të gjithë, përfshirë edhe ne, partitë aleate.

Si mund të zgjidhet kjo situatë në të cilët ndodhet sot opozita, si mund të ringrihet e djathta shqiptare?
Një analizë më e ftohtë e gjithë asaj që ndodhi mund të bëhet në shtator. Kjo nuk është çështje thjeshtë e ish-ministrave, madje as e ish-kryeministrave. Kjo është një çështje që duhet ngritur nga e para, ku defekton oferta e kësaj opozite të re, e cila problemin më të madh të saj ka referencën me qeverinë e vjetër, pushtetin e vjetër, lavdinë e vjetër, kryeministrin e vjetër dhe kjo punë nuk mund të vazhdojë historikisht pa fund. Partia Demokratike dhe z.Basha duhet të shohin përpara që të ecin përpara, “kush sheh mbrapa, shkon mbrapa”. Kjo ide, kjo lloj përvuajtje që gjithmonë duhet të kritikojmë qeverinë e sotme dhe të lavdërojmë atë që ishte dje, ka bërë që shpeshherë tezat të jenë të paqëndrueshme.

…Dhe si mund të shkëputet opozita nga e shkuara?
Duhet një strategji afatgjatë dyvjeçare, e cila ta çojë opozitën drejt fitores së zgjedhjeve të ardhshme parlamentare. Nuk duhet të ketë kthim mbrapa. Të gjitha tezat duhet të jenë në funksion të perspektivës politike, jo të justifikimit të asaj që ka ndodhur para dy viteve. Duhet të shikohet drejt së ardhmes.

A i ka këto shanse e djathta?
Janë të gjitha shanset për t’u ringritur në nivelin politik dhe për t’u bërë një ofertë e besueshme. Vetëm në këtë mënyrë mund të rikthejmë besimin te qytetarët shqiptarë. Unë e kam thënë dhe më parë që ka ardhur koha që qendra e djathtë të pastrohet ideologjikisht në një farë mënyre. Raportin të mos e bëjë më me parti dhe partiza, por ta bëjë me qytetarët. Ata kanë milionat e numrave dhe votave dhe jo partitë politike. Për mua, shumica e atyre partive janë parazitë që hanë në shtratin qeveritar, siç hanin dhe shumica e aleatëve në kohën e PD. Pse kishte aq shumë aleatë PD? Ata nuk ishin aleatë moralë, ata ishin aleatë me pushtetin. Mua nuk më shqetësojnë këto lloj aleancash.

Çfarë ju shqetëson tjetër në raport me PD-në, pasi ju jeni shprehur se kjo parti është mbushur me djem që dinë të lidhin vetëm kollare?
Po, e kam thënë dhe e them sërish. Do të më shqetësonte që pas muajit shtator të mos ngrihet një platformë fituese dhe kur them fituese, të ketë edhe një lidership fitues dhe moral që t’u paraqitet shqiptarëve. Jo të rivendosen sërish ata që humbin dhe që janë përfolur. Edhe përzgjedhja që PD duhet të bëjë për lidershipin e ri duhet të jetë e kujdesshme, opozitës nuk i shërben çdo djalosh që ka marrë një diplomë dhe ka mësuar të lidhë kollaren. Në PD duhet të ketë vend si për ata që dinë të lidhin kollaret, edhe për ata individë që nuk kanë nevojë të lidhin kollare. PD-ja duhet të jetë e hapur për të gjithë dhe besoj se drejt kësaj do të shkohet, pasi vetëm në këtë mënyrë rimëkëmbet e djathta shqiptare. PD-ja ka humbur shumë dhe ringritja bëhet me punë dhe jo vetëm me 30-vjeçarë.

Si i keni përcjellë kritikat ndaj z.Basha nga brenda PD-së për humbjen e 21 qershorit?
Shpallja e rezultatit nxori në pah edhe zëra kundërshtues ndaj kryetarit të PD-së, Lulzim Basha, brenda grupit të tij parlamentar. Zërat që nuk janë dakord me Bashën, të cilët dalin publikisht kundër tij, unë i konsideroj si emancipim brenda Partisë Demokratike. Situata brenda PD-së ka ndryshuar, si forcë politike është bërë më e hapur dhe lejon edhe zëra kundër. Unë nuk shikoj ndonjë dramë të madhe në këtë mes. Por, problemi i madh që ka Partia Demokratike është se, ngaqë nuk ishte mësuar me debatin e brendshëm, tani duket sikur ka ndodhur gjëma. Unë do gjykoja që nëse brenda këtyre debateve ka edhe qëndrime përtej manjilitetit politik, atëherë kemi një zgjerim të PD-së, që mund të ndryshojnë partinë dhe opozitën në përgjithësi. Edhe roli i ri i Bashës ky është. Jo të bëjë Berishën numër 2, nuk mund ta bëjë. Ai për herë të parë duhet të hapë kartat mbi tavolinë, duhet të pranojë mendimet ndryshe, pasi ndryshe do të vetëkufizohet në një grup të vogël njerëzish, të cilët shpeshherë nuk kanë as dimensionin e nevojshëm politik. Unë uroj që nga shtatori Basha të nisë tezën për të cilën fola dhe uroj, madje e kam sugjeruar që PD të bëjë opozitë 360 gradë.

Besoni te një koalicion PD-PS, siç po flitet kohët e fundit?
Opozita duhet të bëjë opozitarizimin dhe besoj se një aleancë e tillë do të kishte ndonjë avantazh. Gjërat nuk zgjidhen me kulisa koalicionesh, por bëhet duke ngritur problem dhe duke gjetur rrugët e zgjidhjeve. Pastaj, nëse bëhet fjalë për çështje madhore, le të bëjnë koalicion e ç’të duan, por nuk shoh asnjë avantazh. Ne duhet të bëjmë punën tonë si opozitarë.

Shqiptarët komuniteti i dytë më i fuqishëm në Itali me 3.2 miliardë Euro të ardhura – e kundërta në Greqi

“Thesari” shqiptar në Itali. Emigrantët, 3.2 miliardë euro të ardhura

Kjo është sa 32% e prodhimit të brendshëm bruto në Shqipëri dhe krahasuar me vitin e kaluar të ardhurat e shqiptarëve janë rritur me 2.8%.

Ekonomikisht shqiptarët janë komuniteti i dytë më i fuqishëm në Itali, pas rumunëve, të cilët vitin e kaluar deklaruan 6.4 miliardë euro të ardhura. Por, nëse shifrat raportohen për frymë, atëherë ndër emigrantët që vijnë nga vendet në zhvillim shqiptarët janë ata që kanë të ardhurat më të larta. Përkatësisht, vitin e kaluar pranë organeve fiskale në Itali paguan taksa 243 mijë e 781 shqiptarë dhe e ardhura mesatare e deklaruar ishte 12 mijë e 930 euro. Në vend të dytë vijnë indianët me 11 mijë e 860 euro.

Studimi, i cili vjen në një kohë tensionesh brenda Bashkimit Europian për çështjen e emigracionit, del në përfundimin se emigrantët janë një burim i rëndësishëm ekonomik për vendet pritëse. Më konkretisht, vitin e kaluar në Itali ata paguan 16.5 miliardë euro në formën e taksave dhe tatimeve, ndërkohë që shpenzimet publike për emigrantët ishin 12.6 miliardë euro.

Greqia, ana tjetër e medaljes

Por, nëse në Itali shqiptarët i kanë rezistuar krizës dhe kanë zgjeruar të ardhurat e tyre, në Greqi bashkëkombasit tanë nuk kanë qenë kaq me fat. Ndonëse nuk ka të dhëna të hollësishme mbi të ardhurat e emigrantëve shqiptarë në Greqi, një studim i Bankës së Shqipërisë gjeti se dërgesat që ata sjellin në atdhe kanë rënë me 3 herë vitet e fundit.

Sipas Bankës, nëse në vitin 2007 emigrantët shqiptarë në Greqi dërgonin 45% të të gjithë remitancave që merrte Shqipëria, aktualisht pesha e tyre ka rënë në 25%. E përkthyer në vlerë monetare, kjo do të thotë se nga 440 milionë euro që dërgonin në vitin 2007, aktualisht emigrantët nga Greqia sjellin pranë familjeve të tyre më pak se 130 milionë euro në vit.

Tkurrja e dërgesave nga Greqia ka qenë dhe shkaku kryesor i rënies së të ardhurave që Shqipëria merr nga emigrantët. Sipas Bankës së Shqipërisë, nga 951 milionë euro që ishin në vitin 2007, në fund të vitit 2013 dërgesat e emigrantëve ranë në 541.7 milionë euro./ Top Channel

Misteri i anulimit të vizitës së kryespiunit grek në Tiranë në 30 qershor

Shefi i Inteligjencës greke, Janis Roubatis, kishte planifikuar një vizitë në vendin tonë më 30 qershor, por ajo është anuluar.

Agjenda e kësaj vizite është mbajtur sekret, po ashtu nuk është publikuar edhe lajmi për anulimin e vizitës.

Sipas gazetës Shqiptarja.com, gjithçka është mësuar gjatë një mbledhje të Konferencës së Kryetarëve, ku i pranishëm ishte kryetari i Kuvendit, Ilir Meta, por edhe ministri i Financave, Shkëlqim Cani – citon e perditshmja Mapo.

Në mbledhjen e fundit të Konferencës së Kryetarëve, po diskutohej për miratimin e një borxhi tek banka gjermane “Deutsche Bank” dhe hedhjen e eurobondeve në treg në vjeshtë.

Ilir Meta, i cili nuk u shfaq gjëkundi në vizitën e kancelares Angela Merkel, thotë se nxitimi për miratimin e këtyre marrëveshjeve lidhet me vizitën e Merkel.

“Mesa duket kanë lidhje me vizitën e kancelares gjermane të dyja marrëveshjet,” thotë Meta.

“Për të qenë më të saktë, pasi nuk e di në e përmenda apo jo, duam që këtë të enjte të kalojnë këto marrëveshje,” thekson Cani.

“Kuptohet përderisa shefi i Shërbimit Sekret Grek anuloi vizitën nesër për në Tiranë, kuptohet që duhet të kalonin që sot, nuk e thërrasim dot përpara të enjtes,” thotë Meta.

Sipas gazetës, ish-gazetari Roubatis nuk erdhi në Tiranë për shkak të situatës së trazuar në Athinë.

Më herët ishte lajmëruar se edhe kryeministri grek do vizitonte Tiranën, por vizita e tij u anulua po ashtu.

Studiuesit: Ekonomia shqiptare në stanjacion, pasojat shumë të rënda

Studiuesit e ekonomisë shqiptare theksojnë me shqetësim faktin që rritja ekonomike këtë vit pritet të jetë akoma më poshtë se parashikimet dhe rishikimi i buxhetit do të bazohet tek realiteti dhe jo tek shpresat apo euforitë e një viti më parë.

Ekonomia është pothuaj në stanjacion, të ardhurat kanë rënë, po ashtu ranë investimet vendase e të huaja, ndërsa borxhi dhe deficiti u thelluan.

stud

Profesor Arben Malaj i Universitetit të Tiranës thotë që ritmet e ulta të rritjes ekonomike do të zgjatin kohën për të ulur borxhin, masat do të jenë më të rrepta dhe pasojat sociale do të shtohen.

Studiuesit thonë se ekonomia po funksionon nën kapacitetet e saj të vërteta edhe për shkak të korrupsionit të përhapur në administratën shtetërore të gjithë niveleve, në sistemin gjyqësor dhe në fushën e pronave dhe respektimit të tyre.

Nga ana tjetër, drejtuesi i Qendrës për Kërkime Ekonomike, Zef Preçi, thotë se ekonomia shqiptare është thuajse në të njëjtin prag stanjacioni si 2-3 vjet më parë dhe masat e qeverisë së re nuk dhanë rezultatet e premtuara.

Studiuesit besojnë se politikat fiskale kanë krijuar probleme të reja dhe nuk kanë zgjidhur problemet e vjetra. Ata pohojnë se rritja ekonomike mund të vijë vetëm nga përmirësimi i vërtetë i klimës së biznesit.

zef

Zoti Malaj thotë se qeveria duhet të përmbushë detyrimet e marrëveshjes me FMN për të rritur besueshmërinë e Shqipërisë në tregjet e huaja dhe për të treguar se vend po punon vërtet për të kapërcyer krizën ekonomike.

Të dhënat e fundit tregojnë se kanë rënë të ardhurat, konsumi, prodhimi vendas dhe investimet.

Sipas ekspertëve, bankat pohojnë se me shtimin e masave të sigurisë për të lëshuar kredi, ka rënë edhe agresiviteti i kompanive për të marrë kredi dhe për të shtuar prodhimin.

Zoti Preçi thotë që krahas politikave ekonomike për të përmirësuar klimën e biznesit, duhen përmirësuar edhe politikat fiskale, sepse taksat dhe detyrimet po bien kryesisht mbi shtresat e mesme dhe të varfëra, ndërsa grupet e pasanikëve janë të mbipërfaqësuar në parlament, janë aty në konflikt interesi dhe nuk mund të bëjnë ligje kundër vetes dhe bizneseve të tyre monopole dhe oligopole.

Analistët pohojnë se përshkallëzimi që u bë në taksën mbi punën, dhe rritja e taksës mbi fitimin dhe kapitalin, rëndoi statusin ekonomik e social të punëtorëve dhe nuk përmirësoi klimën e besimit të investitorëve vendas e të huaj për të rritur teknologjinë dhe vende të reja pune.

Sipas tyre, rishikimi me ulje i të gjithë treguesve kryesorë është shenjë se reformat nuk kanë funksionuar, se ligjet nuk janë zbatuar dhe se administrata duhet të shtojë përpjekjet në gjysmën e dytë të vitit.

Dërgonin klandestinë drejt Britanisë – pranga biznesmenit të huaj, pjesë e bandës shqiptare

Operacioni i nisur me arrestimin e bandës së shqiptarëve kontrabandistë që dërgonin emigrantë në Britaninë e Madhe, ka vijuar me arrestimin e një biznesmeni të huaj, pronar i një supermarketi, pjesë e bandës.

Gazeta “The Telegraph” shkruan se biznesmeni u arrestua ditën e martë dhe “është personi i shtatë i të arrestuarve si pjesë e një operacioni të madh mbi një bandë shqiptare që fshihte emigrantë në kamione dhe i transportonin përtej kufirit”.
Personi, identiteti i të cilit nuk bëhet i ditur është drejtor i një supermarketi. Sipas burimeve policore, të cituara nga një gazetë lokale, ai dyshohet se siguronte strehimin e emigrantëve gjatë rrugës për në Britaninë e Madhe.

Operacioni

Katër shqiptarë dhe dy gra franceze u arrestuan dje (12.08.2015) në Angli, të akuzuar për ndihmë në kalimin e paligjshëm të kufirit për 100 shtetas shqiptarë.

Sipas Daily Mail, qe i referohet policisë, dy francezet e ndaluara kanë pranuar se janë ‘truri’ i kesaj bande trafikuesish, që përfitonin nga nevoja e shqiptarëve për të mbërritur ilegalisht në Britani,

kundrejt pagesave prej 5 mijë paundësh secili. Shqiptarët fshiheshin në kamionë, për të udhetuar drejt Britanisë, ndërkohë që janë zbuluar pas informacioneve që policia kishte marrë paraprakisht.

Sipas raporteve te policise, gjashtë trafikantët kanë vepruar në bashkëpunim me shoferët e kamionëve, të cilët morën gjithashtu shuma parash në këmbim të udhëtimit që u siguronin emigrantëve.

Gjashtë trafikanët po mbahen në Boulogne në pritje të gjykimit të tyre.

Policia, kontroll në kufi gazetarëve të Agon Channel

Një listë me rreth 200 emra, të gjithë punonjës të Agon Channel i është shpërndarë pikave të kalimit kufitar në të gjithë Shqipërinë, shoqëruar me një urdhër gojor për të kontrolluar imtësisht secilin prej tyre në hyrje- daljet e mundshme nga vendi. Ndonëse mbi punonjësit e Agon Channel nuk ka ndonjë akuzë apo hetim, ata do t’i nënshtrohen një kontrolli selektiv, që përbën sheklje të lirive dhe të drejtave të tyre.

Nuk dihet nëse këtë masë të padëgjuar e ka kaëkruar prokuroria apo segmente të qeverisë me urdhër nga lart, por fakti që për këtë nuk ka një njoftim zyrtar dhe lista është shpërndarë në mënyrë të dyshimtë, përbën një skandal për të cilin të paktën ministri i Brendshëm duhet të japë një shpjegim. A është në dijeni pra Sajmir Tahiri për këtë listë kontrolli që të sjell ndër mend kohët e dikurshme të selektivitetit? Nëse po, ku e ka mbështetur një kërkesë të tillë dhe nëse jo, kush vepron mbi policinë pa dijeninë e tij?

Sipas burimeve nga policia, ky urdhër gojor për kontroll ka të bëjë me faktin se mos ndonjë nga punonjësit e italianit Françesko Beketi, i shpallur në kërkim nga drejtësia shqiptare, mund të kalojë dorazi para në kufi. Siç dihet prej gati katër muajsh, gazetarët e Agon nuk kanë marrë pagat e tyre.

Në listën e shpërndarë mësohet se ndodhen emrat e të gjithë punonjësve të Beketit, duke nisur që nga Fatos Lubonja, Andi Bejtja, Sonila Meço, Adi Krasta, Afrim Krasniqi, Saimir Kodra, Genti Zenelaj dhe emra të tjetër të njohur që punojnë në këtë media.

Disa ditë më parë, Gjykata e Tiranës nuk lejoi që të zhbllokoheshin disa llogari bankare që punonjësit të paguheshin, për shkak se u janë bllokuar të gjitha llogaritë nga frika se mos dikush nga ata bën transferta. Prokuroria e akuzon Beketin për pastrim parash dhe evazion fiskal dhe për këtë arsye e ka shpallur në kërkim. /lapsi.al/

E pushuan nga puna, ngjitet në shtyllë të bëjë vetvrasje: dërguan letër se jam me PD-në

VOAL – TIRANË – Në një intervistë të botuar në ‘Panorama’ sot, Nexhmije Bushi, nënë e tre fëmijëve, nga Burreli, tregon se e përjashtuan nga puna, duke u bazuar në një letër që iu ishte dërguar, ku thuhej se unë jam me PD-në.

Nexhmije Bushi ka punuar 17 vjet si operatore në stacionin e Suçit, në kuadrin e OSSHE, e cila e njoftonte se më 4 gusht i ndërpriten marrëdhëniet financiare, ndërsa punën e saj ia jepnin një djali të ri që nuk ishte asnjë përvojë. 41 vjeçarja u ngjit në shtyllë dhe tentoi të vetëvritej.

Shifër rekord – vetëm në korrik 7 mijë qytetarë të Shqipërisë kërkuan azil në Gjermani

Bild: 66.7 përqind e të rinjve shqiptarë duan të largohen nga vendi

Mediat gjermane thonë se në muajin korrik u larguan 7 mijë qytetarë të Shqipërisë për në Gjermani dhe kjo cilësohet një shifër rekord.

“Frankfurter Allgemeiner Zeitung” shkruan se korriku ka shënuar një tjetër rekord shqiptarësh që kërkojnë azil. Sipas FAZ, janë plot 7 mijë shqiptarë që kanë kërkuar azil në këtë muaj, ndërkohë që vitin e shkuar ishin vetëm 766, pra një rritje e dhjetëfishtë.

Gazeta më e madhe gjermane, “Bild” raporton për një studim të fondacionit Fridrish Ebert, që arrin në përfundimin se 66.7 përqind e të rinjve shqiptarë duan të largohen nga vendi.

Destinacioni i preferuar: Gjermania, Zvicra dhe Britania. Shqiptarët janë në vend të parë përsa i përket dëshirës për të emigruar.

Studimet në Shqipëri, afati i fundit për shqiptarët e rajonit për aplikim është 21 gushti

Të rinjtë nga Kosova, Maqedonia, Mali i Zi, Presheva, Bujanoci dhe Medvegja, duhet të dorëzojnë dokumentacionin përkatës pranë kësaj ministrie brenda afatit të përcaktuar.

TIRANË – Ministria e Arsimit dhe Sportit e Republikës së Shqipërisë (MAS) ka konfirmuar nëpërmjet një njoftimi zyrtar se afati i fundit i aplikimit për të gjithë kandidatët shqiptarë për studentë nga rajoni është data 21 gusht 2015.

Kështu të gjithë ata të rinj shqiptarë nga Kosova si dhe kandidatët shqiptarë nga Maqedonia, Mali i Zi, Presheva, Bujanovci dhe Medvegja, duhet të dorëzojnë dokumentacionin përkatës pranë kësaj ministrie brenda afatit të përcaktuar.

“Njoftohen të gjithë kandidatët nga Republika e Kosovës si dhe kandidatët shqiptarë nga Maqedonia, Mali i Zi, Presheva, Bujanoci dhe Medvegja, të cilët dëshirojnë të ndjekin studimet universitare, me kohë të plotë, në ciklin e parë të studimeve, në programet e integruara të studimeve të ciklit të dytë, si dhe në programet jouniversitare profesionale, në institucionet publike të arsimit të lartë, për vitin akademik 2015 – 2016 se, afati i fundit për dorëzimin e kërkesës dhe dokumentacionit për njohjen e diplomave të shkollës së mesme është deri në datën 21 gusht 2015 pranë MAS”, thuhet në njoftimin zyrtar të Ministrisë së Arsimit dhe Sportit të Shqipërisë.

Sipas kësaj ministrie, njohja e diplomës së shkollës së mesme është kusht për aplikimin në Institucionet e Arsimit të Lartë (IAL) në Shqipëri.

Ajtanga Lubonja jeton në mjerim si në internim – rrezikon nga diabeti prerjen e këmbës – le ta ndihmojmë!

Nga: Ermelinda Hoxha*

TIRANE- Internimi nuk ka përfunduar ende për Ajtanga Lubonjën. 67-vjeçarja prej 23 vitesh jeton nëpër konviktet e Qytetit Studenti. Ajo ka luftuar për shumë çështje si pjesë e shoqërisë civile dhe gjithmonë ka ecur ë rrugën e drejtë, me sytë dhe shpresën se shteti do ta ndihmonte një ditë. Por ja ë askush nuk e vuri dorën ë zemër për të, për këtë zonjë luftarake që asnjëherë nuk ndali.

Zëri i saj përherë ‘buçiti’ kundër padrejtësive. Por sot ajo ndihet e pafuqishme, sëmundja e diabetit e ka vënë para. “I kam hipur vagonit të fundit, nuk mundem më. Dhe sëmundja ka avancuar shumë, as këmbët nuk më mbajnë. Shkopi është bërë miku im prej muajsh”, tha Ajtanga Lubonja. Mbijetesa e saj është e vështirë, ajo e mban frymën gjallë me 16 mijë lekë në muaj pension, ku një pjesë të mirë e shpenzon për ilaçe. Ndihmë tjetër nuk ka ku të kërkojë, djali i saj është i papunë, jeton në shtëpi me qira dhe të ardhurën e vetme ka rrogën e bashkëshortes. “Kërkoj ndihmë nga shteti, një pension suplementar. Po një shtëpi modeste për mua në kaq vite nuk e gjetën dot?!”, shprehet Lubonja.

SËMUNDJA & IZOLIMI
Një betejë e ashpër ka nisur për ish-të përndjekurën Ajtanga Lubonjën, ajo me vdekjen. Kjo e fundit po fiton terren, pasi aleanca e saj me sëmundjen e diabetit po e pengon Ajatagën edhe të dalë të shëtis, pasi këmbët po i gangrenizohen dhe rrezikon që t’ia presin. Shkallët e godinës 15 në Qytetin Studenti janë një tjetër armik i 67-vjeçares. Edhe ne na priti në krye të shkallëve, në katin e tretë të kësaj godine, pasi e ka pothuajse të pamundur që t’i zbresë. “Po më izolojnë këto shkallë. Nuk dal dot nga kjo godinë. Edhe me shkop e kam shumë të vështirë t’i zbres”, thotë Ajtanga. I afrohemi hyrjes së saj modeste, por para se të shkojmë, sytë na ndalen te tualetet e përbashkëta të kësaj godine, ku tavani është gati të bjerë për shkak të lagështisë. “Më iku jeta në këto mure, në këto konvikte, u bëra 23 vite që endem sa në një godinë të Qytetit Studenti në një tjetër. Kjo ku po jetoj prej vitit 2000 është pak më ndryshe se sa tek ato hyrjet që kam jetuar në godinën 13 dhe 19, por sërish konvikt mbetet”, shprehet ish-e persekutuara. Ajo ka mundur që brenda këtij ‘apartamenti’ të krijoi një dhomë ndenjjeje dhe një dhomë gjumi, ndërsa në një cep të vogël të korridorit ka vendosur një lavaman ku të mund të lajë enët. Te dhoma e ndenjjes ka disa mobilie të vjetruara, një pjesë të mirë i ka të dhuruara. Gjëja më e re që ka në apartamentin e saj është televizori. “Mundësia ime e vetme për të komunikuar me jashtë është ‘Facebook’-u. Aty flas me miqtë e mi, disa i njoh, disa jo. Por jemi bërë shumë miq nga ‘Facebook’-u. Kisha një televizor të vjetër, mu dogj para disa kohësh. Bërtita në ‘Facebook’: Mu dogje televizori. Mu përgjigjen miqtë. Një mikeshë nga Amerika më nisi lekët dhe e bleva. Por mbijetesa është e vështirë, jetoj me pensionin prej 16 mijë lekësh. Frigoriferi im është bosh, ka vetëm bidonët e ujit. Marr një gjysmë buke dhe me të zgjatem tri ditë. Pi cigare, sepse me to vras dhe urinë”, tregon e përlotur Ajtanga Lubonja. Shumëkujt i kujtohet kjo luaneshë vitin e shkuar, teksa luftonte dhe ngrinte zërin për lekët e vjedhura të shqiptarëve në Bankën e Shqipërisë dhe ndoshta lotët nuk i shkojnë. Por kur na tregon këmbën, e cila prej diabetit rrezikon që t’i pritet, currilat e ujit të kripur që i rrjedhin nga sytë nuk ndalen. “As pesimizmi, as mëshira nuk më shkojnë, por i kam hipur vagonit të fundit. Dhe doktori më tha që sëmundja nuk ka të ndalur. Por ku kam lekë unë të blej ilaçe të shtrenjta që të luftojë sëmundjen. Ishin 7 kokrra 42 euro. Unë këto ilaçe që i marr, i marr me rimbursim, por këto nuk kanë asnjë efekt, janë ilaçe qensh, nuk bëjnë asnjë efekt te të sëmurët. Bëj 4 insulina në ditë. Dhe fisha që të mat vlerat e diabetit nuk kam më, se këto nuk janë as me rimbursim, blihet 50 lekë copa. Po vdes në dëshpërim, nuk arrita që të shikoj një ditë të bardhë në këtë jetën time!”, shprehet Lubonja, e cila apelon për ndihmë nga shteti. “Një pension suplementar për mua nuk u lidhka dot?! Këtë kërkoj, ndihmë që të mos vdes në mizori”, thotë ajo./Bw

Kush dëshiron të ndihmojë Ajtangën – Kjo është llogaria bankare e hapur enkas : AJTANGA LLAZAR LUBONJA (Raiffeisen Bank Sh.A) IBAN(AL67202112570000000021048996…NUMRI I LLOGARISE<0021048996}! FALEMINDERIT!!!

Pyesin mediat – Sa i kushtojnë pushimet Sajmirit?!

VOAL – TIRANË, 11 GUSHT – Gazeta Dita, në ballinën e saj të parë, ka shtruar sot pyetjen me gërma të mëdha¨dhe me pikëpyetje e pikëçuditje ‘Sa i kushtojnë pushimet Sajmirit?’. Është fjala, kuptohet, për ministrin e Brendshëm Sajmir Tahiri.

Përgjigjen e jep vetë ‘Dita’.

Takim sekret Edi Rama-Fatos Nano

TIRANË – Mediat online shkruajnë sot mbi një takim mes kryetarit të PS, Edi Rama dhe ish-drejtusit të PS ndër vite, Fatos Nanos. ‘Tema” citon se takimi është njoftuar nga një portal online pranë PD, kurse ‘Mapo’ shkruan se takimi mes Ramës dhe Fatos Nanos ka disa qëllime në vetvete.

Sipas tyre, Rama dhe Nano kane drekuar ne kryeministri, ne restorantitn e katit te dyte. Po kështu mediat shkruajnë se, arsyet e këtij takimi mund të jenë dy.

Së pari, duke njohur dëshirën e hershme të Fatos Nanos për t’u bërë president, mbase Rama kësaj here ka vendosur të lëshojë pe dhe t’ia ofrojë këtë post.

Opsioni i dytë mund të jetë ai i forcimit të vetë PS, duke parë rrjedhjen e votive në zgjedhjen e fundit.

Një rikthim i mundshëm i Nanos në PS mund të të ringallte shpresën e socialistëve të zhgënjyer si dhe mund të sheshonte rebelizmat e heshtura dhe të ndezura të socialistëve nanoistë Brenda vetë PS, sikurse mund të jenë Ben Blushi, Arta Dade, etj.

Ndeshja në Danimarkë – në stadium do të jenë mbi 10 mijë kuqezinj

VOAL – Ndeshja e 4 shtatorit mes Danimarkës dhe Shqipërisë do të zhvillohet në stadiumin ‘Parken Sport’ me 38 065 vende, shkruan voal.ch. Në këtë ndeshje pritet të marrin pjesë mbi dhjetë mijë tifozë shqiptarë. Ata duan kështu ta frymëzojnë Kombëtaren tonë që të shkojë me sukses sa më të plotë drejt kualifikimit për Evropa 2016 që do të zhvillohet në Francë.

Vendësit fillimisht kishin vënë në dispozicion të tifozëve shqiptarë 2 800 bileta. Por ato ishin mbaruar shumë shpejt, prandaj numri i tyre u shtua në 5 mijë. Edhe këto u mbaruan shumë më shpejt se mendohej.

Tani duket se do të kalohet edhe numri dhjetë mijë, çka kërkon masa shtesë. Biletat janë blerë nga emigrantët e Danimarkës e të vendeve fqinje të saj, por edhe nga vende të tjera të Evropës.

Shiu i verës në Tiranë – foto e shkrepur nga Mali i Dajtit

Thonë se Tirana për punën e shiut është si Londra. Mund të kesh një ditë plot diell ku asnjë copëz re nuk e prish qiellin, dhe për një orë mund të kesh një rrebesh shiu që mund të mbushë plot rrugët e të derdhet trotuareve. Por përmes kësaj fotoje kuptojmë qartë se përse ndodh ky fenomen.

Tedi Arifi sjell këtë imazh të realizuar nga mali i Dajtit ku vihet re sesi një pjesë e kryeqytetit po mbytet nga shiu kurse pjesa tjetër gëzon thatësirën e Gushtit. Nuk është çudi që reja e zezë e tejmbushur të zhvendoset dhe të qullë mirë e mirë dhe një copëz tjetër Tirane, aty ku nuk e mendonte kush se do të binte shi. Ndaj këshilla? Mbani gjithmonë çadër me vete kur jetoni në Tiranë. bw

Elisa Spiropali – Zonja 5 milionë euro e doganave

Është thënë se arkës së shtetit i mungojnë 130 milionë dollarë nga doganat dhe tatimet, por askush nuk heton se ku kanë përfunduar ato para. Ku janë paratë që mungojnë nga ky krim ekonomik? Kryetari i PD, Basha prej më shumë se një muaji në çdo dalje publike i kërkon Prokurorisë që të hetojë se ku kanë përfunduar këto para që duhet të ishin në arkën e shtetit. Prokuroria hesht. Nuk ka asnjë hetim, ndonëse gjurmët e këtij krimi ekonomik janë të tmerrshme.

Një rritje e re taksave është programuar nga qeveria për muajt e ardhshëm. Një rritje që do të prekë shtresën e varfër të popullsisë ata me paga të ulëta që duhet të paguajnë një taksë që shkon deri në 27 mijë lekë në muaj. Gropa e shkaktuar nga babëzia e Ramës dhe klientelës së tij në Tatime dhe Dogana është e tillë që duhet mbuluar, duke rritur frikshëm taksat për pjesën më të pamundur të shoqërisë, ata me të ardhura të ulëta.

Megjithë krimin ekonomik me vjedhjen në dogana dhe tatime është mjaft i rëndë po kaq e rëndë mund të konsiderohet edhe heshtja e Prokurorisë.

Askush sot nuk heton ish-drejtoreshën e Doganave, Spiropali. ILDKP është e kapur prej kohësh, por tashmë edhe Prokuroria mund të konsiderohet se ka rënë nën thundrën e regjimit të oligarkëve. Nëse do të kishim një hetim të pasurisë së sotme të Spiropalit natyrisht do të kuptonim edhe mekanizmin e vjedhjes gjigante në Dogana. Spiropali nuk hetohet, sepse ka mbështetjen e Ramës dhe këtu Prokuroria stepet. Rama ishte ai që e katapultoi në krye të Doganave dhe kur kuptoi se ajo kishte përfituar shumat prej miliona eurosh nga skemat korruptive e largoi si drejtoreshë të Doganës dhe e katapultoi në një post politik si ai i këshilltares në Këshillin Bashkiak të Tiranës. Po përse duhej të ngrihej politikisht Spiropali nga Rama, ndërkohë që ky i fundit e dinte shumë mirë skemën e vjedhjes në dogana? Arsyeja është e thjeshtë, sepse Spiropali ka qenë vetëm një shërbëtore që ka zbatuar urdhërat për të favorizuar klientelën për llogari të Ramës.
Rama është personi i cili në një komunikim të ngushtë me njerëzit e tij të besuar kur ka kërkuar largimin e Spiropalit ka dhënë edhe arsyen se përse. Ai ka treguar me 5 gishtat e dorës shumën që Spiropali ka përfituar gjatë 16 muajve në krye të doganave. Pra, 5 milionë euro, sqarojnë burimet të afërta me Ramën.

Skema e vjedhjes së Spiropalit në Dogana

Disa struktura të informacionit i kanë raportuar numrit një të qeverisë se një grup doganierësh, që njihej si “grupi i drejtoreshës” i kishin hapur rrugë kontrabandës, duke përfituar shuma të mëdha në mënyrë korruptive. Kështu, pas shumë vitesh ndërprerje, iu hap rruga zhdoganimeve fiktive të mallrave që vinin nga Kina, ku mendohet se për një maune abuzimi shkonte rreth 30-40 mijë euro. Deklarimi i ndryshëm nga ai i mallit që hyn në Shqipëri, i hapte rrugë një korrupsioni të pastër, ku ishin të përfshirë një zinxhir funksionarësh publikë, nga doganierët e thjeshtë, tek drejtorët e turnit, shefat e degëve e deri në zyrat qendrore në Tiranë. Bashkë me mallrat kineze, nuk mungonte edhe futja e cigareve kontrabandë dhe mjaft shkelje të tjera. Grupi i përfshirë në këto afera ishte aq i mbrojtur sa në një moment të caktuar, kjo masakër në Dogana bëhej thuajse hapur fare dhe me arrogancë. Deri ditën kur kupa jo vetëm u mbush, por filloi të derdhej.
Pjesë e kësaj skeme ishte edhe bashkëshorti i Spiropalit, Bitri. Vjedhja e milionave eurove nga Doganat nxiti edhe lidhjen e dashurisë mes çiftit. Bitri njihej si sekseri i punëve të pista në Dogana dhe realizonte skemën e kalimit të parave jo në arkën e shtetit, por në xhepat e drejtoreshës dhe shefit të saj në qeveri.

Bilanci i Doganave

Në fund të gjashtëmujorit të ardhurat nga administratat fiskale ishin 13.4 miliardë lekë më pak se, plani i periudhës. Sipas të dhënave të detajuara, në këtë mosrealizim 68% është pesha e doganave (-9.1 mld lekë) dhe 32% pesha e tatimeve (-3.4 mld lekë). Doganat mblodhën 12.2% më pak se, plani me 9,1 miliardë lekë të munguara.
Sipas të dhënave që publikoi Ministria e Financave për muajin janar, doganat shqiptare kanë arkëtuar 342 milionë lekë më pak sesa janari i vitit të kaluar, ose 3.7% më pak. Një tjetër çështje që ka shkaktuar pakënaqësi për punën e Spiropalit ka qenë edhe një numër i madh denoncimesh për korrupsionin në portalin “Stop Korrupsionit”. Aty flitet për mangësi dhe për emërime nepotike.

U zhdoganuan 800 ton cigare më pak

Importet e cigareve ishin vetëm 840 ton për 5-mujorin e parë të këtij viti, duke shënuar një rënie prej 8.4% në raport me të njëjtën periudhë të vitit të kaluar, sipas statistikave të Ministrisë së Financave.
Ky është niveli më i ulët i importeve në 15 vjet, që nga viti 2000, kur hynë gjithsej në Shqipëri 795 ton cigare. Më pas, importet u rritën ndjeshëm, për të arritur rekordin në vitin 2006, me gati 1600 ton.

Që nga 2013, importet e cigareve kanë shënuar një rënie të ndjeshme, që përkon dhe me periudhën e fillimit të rritjes së akcizës për paketë, që u shtrenjtua me 20 lekë për paketë në vit për të arritur aktualisht në 110 lekë për paketë.

Ndërsa ky shtrenjtim kishte për qëllim, sipas deklaratave të atëhershme të ministrit të Shëndetësisë, që të ndikonte drejtpërdrejt në përmirësimin e kujdesit shëndetësor të qytetarëve, kompanitë pohojnë se, në bazë të studimeve të tyre, rezulton se konsumi nuk ka rënë.

Sipas studimeve të kompanive, importet në vitin 2014 ishin rreth 2.9 miliardë fije, ndërsa këtë vit parashikohen 2.8 miliardë fije. Konsumi total mesatar në Shqipëri vlerësohet rreth 3.5 miliardë fije bazuar në importet mesatare të disa viteve rresht, përqindjes së konsumatorëve duhanpirës dhe numrit të cigareve në ditë, duke lënë në këtë mënyrë “zbuluar rreth 20% të konsumit”. Rreth 40% e popullsisë është duhanpirëse.

Rënia e importeve të cigareve është një nga arsyet e rënies së TVSH-së në dogana, që ranë me 2.9 miliardë lekë me bazë vjetore për 5-mujorin e parë 2015. Edhe të ardhurat nga akciza në doganë, megjithëse janë 1.4 miliardë lekë më shumë se fakti i 5-mujorit 2014, janë 4.4 miliardë lekë më të ulëta sesa planifikimi i financave në fillim të vitit, me optimizmin që vinte nga rritja e akcizës për disa produkte, si për shembull, cigaret.

Zhdoganimi i karburanteve rënie historike me 21%

Zhdoganimet e karburanteve njohën nivelin më të ulët të tre viteve të fundit. Deri në muajin prill, sipas të dhënave nga Ministria e Financave importet e karburanteve shënuan një rënie prej 21 për qind në krahasim me të njëjtën periudhë të një viti më parë. Shkak kryesor për këtë rënie mbetet ulja e konsumit në tregun vendas, kryesisht nga çmimet e larta të hidrokarbureve në vend. Për shkak të barrës së lartë fiskale, Shqipëria ka humbur konkurrueshmërinë rajonale me çmimet e naftës, të cilat në vendet fqinjë janë 20 për qind më lirë se, në tregun vendas. Kjo diferencë në çmime ka bërë që mjetet e tonazhit të rëndë si autobusët, kamionët etj., të furnizohen në Malin e Zi, Kosovë dhe Maqedoni. Kjo ka ndikuar edhe konsumin e hidrokarbureve në tregun vendas me gati 13 mijë tonë më pak se, në janar–shkurt 2014. Rënia e xhiros këtë vit është konfirmuar edhe nga pikat e shitjes me pakicë të hidrokarbureve. Para pak ditësh INSTAT pohoi se, tregtia me pakicë e karburanteve ka shënuar ulje në tremujorin e fundit të vitit 2014 me 0.8% krahasuar me të njëjtën periudhë të një viti më parë, sipas të dhënave të INSTAT mbi ecurinë e tregtisë me pakicë. Ndërsa në krahasim me tremujorin e tretë të 2014, ulja ishte edhe më e madhe, 11 për qind. Nga ana tjetër të ardhurat nga tatimet dhe doganat rezultojnë të jenë në nivelin më të ulët të shënuar ndonjëherë në një tremujor. Duke ju referuar të dhënave që vijnë nga vetë Ministria e Financave të ardhurat prej këtyre zërave rezultojnë të jenë rreth 8.6% më pak se e njëjta periudhë e një viti më parë. Në të vërtetë, dobësitë e shfaqura qysh vitin e shkuar në mbledhjen e të ardhurave doganore arritën kulmin në muajin mars, ku të ardhurat ranë me 32,5% në raport me planin, duke shënuar një rekord në mosrealizimet e njohura deri më tani. Rënia është e madhe edhe krahasuar me faktin e vitit që shkoi. Në muajin mars 2015 doganat grumbulluan 14.7 për qind më pak të ardhura se një vit më parë. Si tremujor, të ardhurat shënuan rënie 11.5 për qind në raport me planin e 2015 dhe 6.9 për qind krahasuar me faktin e 2014./Arben SHAHINI

Arrestohen 22 azilkërkues shqiptarë në Gjermani, grabitën mbi 40 banesa në Lingen

VOAL – Mediat gjermane thonë se grupi prej 22 shqiptarësh ishte kthyer në mankthin e qytetit të Lingenit, aty ku kishin plaçkitur mbi 40 shtëpi. 22 azilkërkuesit shqiptarë banonin në dy shtëpi në Lingen, ndërkohë që vazhdojnë verifikimet për 19 shtetas të tjerë.

Azilkërkuesit shqiptarë të arrestuar janë të moshës 19 deri në 38 vjeç, të vendosur në rrugën “Friedrich-Ebert”. Tre prej azilkërkuesve, të moshës 21 vjeç, 23 vjeç dhe 38 vjeç, janë të dyshuarit kryesorë dhe akuzohen se kanë kryer një numër të madh vjedhjesh. Policia gjermane ka dyshime se, që nga mesi i muajit maj dhe deri në gusht, ata kanë grabitur më shumë se 40 shtëpi në qytetin e Lingenit, nga ku merrnin bizhuteritë, paratë, telefonat celularë, këpucët, laptopët dhe sendet e tjera me vlerë.

Mbi 90.000 njerëzve nga Ballkani do mund t’u ndalet hyrja në Gjermani

Manfred Schmidt, president i Zyrës Federale për Migrimin dhe Refugjatët (BAMF)

Voal.online citon Radion gjermane DW që sjell informacionin sa më poshtë: Reformimi i ligjit për qëndrimin në Gjermani lejon nga 1 gushti vendosjen e sanksioneve mbi hyrjen në Gjermani të azilkërkuesve nga Ballkani që iu refuzohet kërkesa e azilit. Por a ka shanse për hyrje legale në Gjermani?

Më shumë se 90.000 azilkërkues nga Ballkani në Gjermani duhet të llogarisin tani me sanksione ligjore, si moslejimin e hyrjes në Gjermani për një afat të caktuar. Kjo deklaratë vjen nga presidenti i Zyrës Federale për Migrimin dhe Refugjatët (BAMF), Manfred Schmidt në një intervistë të dhënë për gazetën gjermane “Die Welt” (të shtunën, 08.08). “Aktualisht kemi 94.000 kërkesa për azil nga vendet e Ballkanit në sistem”, i tha Schmidt gazetës gjermane. “Gati të gjithë ata do të marrin së bashku me njoftimin për refuzimin e kërkesës së azilit, edhe njoftimin tjetër për ndalimin e hyrjes në Gjermania dhe madje edhe ndalimin e qëndrimit. Azilkërkuesit nga Ballkani përbëjnë një ndër grupet më të mëdha të refugjatëve që hyjnë aktualisht në Gjermani, ndërkohë që “vetëm 0,1 deri në 0,2% kanë vërtet arsye për t’iu pranuar kërkesa për azil”, ka thënë kreu i BAMF-së.

Sanksionet ligjore bazuar në ligjin e ri për qëndrimin në Gjermani

“Nga 1 gushti ne kemi kompetencën të ndërhyjmë tek e drejta e qëndrimit, dhe të vendosim bllokimin e hyrjes në Gjermani dhe një ndalim qëndrimi për të të gjithë hapësirën e Shengenit, po qe se kërkesa e këtyre azilantëve për azil është qartësisht e pabazë”, thotë Manfred Schmidt. Një të huaji të dëbuar apo rikthyer në vendin e tij nuk do t’i lejohet hyrja në Gjermani për maksimalisht pesë vjet. Këto sanksione, të bazuara në reformimin e fundit të ligjit për të drejtën e qëndrimit në Gjermani, mund të prekin jo vetëm azilkërkuesit nga Shqipëria, Kosova e vende të tjera të Ballkanit, por edhe nga Gjeorgjia e Tunizia. Ndërsa të huajt që janë të integruar mirë në Gjermani dhe deri më tani kanë qenë vetëm me “Duldung” “të toleruar” për një kohë të caktuar do mund të qëndrojnë në Gjermani.

“Më këto masa ne u dërgojmë një sinjal të qartë njerëzve në vendet e origjinës”, thotë Manfred Schmidt. “Po qe se ti i hyn rrugës së kërkimit të azilit, atëherë me shumë gjasa, ti nuk ke më shans të hysh në mënyrë legale në vendin tonë.” Kreu i Zyrës Federale për Migracionin dhe Refugjatët mbrojti ndaj kritikave kërkesën e tij që azilkërkuesve me shanse të pakta për azil t’iu hiqen paratë e xhepit prej 143 eurosh. Për këtë nevojitet një ndryshim në ligjin për ndihmat që iu ofrohen azilkërkuesve, sqaron Schmidt. “Landet e federatës mundet kështu që në qendrat e pranimit të kalojnë pa hezitim nga ofrimi i parave tek ofertat materiale.” Për Manfred Schmidt shikon tek oferta e parave në dorë një ndër arsyet themelore për rritjen drastike të kërkesave për azil nga njerëzit nga Ballkani.

Deutschland Asylbewerber aus dem Kosovo in Sigmaringen

Shqiptarë të punësuar në firmat gjermane?

Ndërkohë në debatin për shpalljen e Shqipërisë, Kosovës dhe Malit të Zi si “vende të sigurta origjine” pozicionohet edhe ministri gjerman i Integrimit të landit të Renanisë Veriore-Vëestfalisë, Guntram Schneider (SPD), i cili për shërbimin evangjelist të lajmeve, epd të shtunën (08.08) u shpreh se ai nuk shikon ndonjë përparësi nga ky kategorizim. “Po qe se ne duam të ndalim fluksin e ardhjes duhet të japim kontributin tonë që të ndryshojnë kushtet e jetesës në këto vende.” Kështu duhet bërë presion që në Serbi të drejtat e njeriut të vlejnë edhe për pakica etnike si sinti dhe roma, thotë Schneider. “Por kjo nuk mund të thuhet se është kështu për momentin.”

Ndërsa lidhur me propozimin e fundit të socialdemokratëve për krijimin e mundësive të punësimit për njerëzit nga Ballkani Perëndimor, vijnë sinjale pozitive nga fraksioni i Unionit kristiandemokrat. “Ne duhet të shfuqizojmë për disa profesione ku ka mungesë punëtore verifikimin e prioritetit për vendin e punës”, është shprehur deputeti gjerman i CDU-së dhe kreu i grupit të punëmarrësve në Bundestag, Peter Weiß për gazetën gjermane “Rheinische Post”. “Në këtë mënyrë firmat gjermane mund të punësojnë më shumë shqiptarë apo kosovarë.”/RDW

Gjenocidi Komunist në Shqipëri – Të pushkatuarit ishin të dënuar edhe pas ekzekutimit

VOAL – Ndodhte që, pas pushkatimit, trupat e pajetë të të pushkatuarve nga regjimi komunist dërgoheshin në morgun e spitalit të Tiranës si mjet demonstrimi për studentët dhe pedagogët e këtij fakulteti.

Faqja në facebook “Gjenocidi komunist në Shqipëri’ ka publikuar nje foto te nje dokumenti të cilën e kane derguar familjaret e nje te pushkatuari ku tregohet qe edhe kufomat e të pushkatuarve i keqtrajtonin si armiq

“Nje shkrese sekret te MB ne te cilen eshte shkruar qe trupin e pushkatuar te Dom Shtjefen Kurti e kane derguar ne morgun e spitalit te Tiranes per tu perdorur si kadaver per studentet e pedagoget e Fakultetit te Mjeksesie,” thuhet më tej në faqen në facebook “Gjenocidi komunist në Shqipëri’.

Apeli i të ish-persekutuarës Ajtanga Lubonja që jeton më keq se në internim

E vendosur prej 23 vitesh në konviktet e Qytet Studentit, kushtet e jetesës së saj nuk kanë ndyshuar aspak nga koha e diktaturës së egër.

Aktivistja e shoqërisë civile, Ajtanga Lubonja përcjell përmes faqes të saj në rrjetin social dy foto ku duken qartë kushtet skandaloze ku ajo jeton.

Ndër të tjera Ajtanga shton se edhe pse shpresat ishin të mëdhaja, asnjë nga politikanët e vendit nuk i ka kthyer sytë nga kjo shtresë e cila vijon prej dekadash të vuajë varfërinë dhe mizorinë.

08-08-2015 07-43-50

Ja çfarë shkruan në rrjetin social:

“Kam publikuar dy fotografi, shume te dhimbeshme edhe kurre i shikoj si foto, po une aty jetoj! NUK DUROVA DOT ME, KURRE SHIKOJ SE C’PISLLEQE PO BEHEN NE KURRIZ TE KETIJ POPULLI! E pra, une jam ajo Ajtanga lubonja, e persekutuar politike, me statusin me te eger ”ARMIKU I POPULLIT” , KAM 23 VJET QE JETOJ JA KETU NE KONVIKTET FAMILJARE TE Q.STUDENTI…DHE SHTETI HESHT! CFARE DUHET TE PRES ME,!? AS nje lloje ndihme, as leke burgu, as pension special, po me kane plasur ketu e nuk ndjejne asnje lloj pergjegjesie…nga sa shtepi kane, sa te ardhura kane …e cfare kane bere ata per kete vend …vec vjedhje korupsion! Do ti shperndaj ne gjithe ambasadat keto foto…si sillet shteti me nje te persekutuar politike, te semure e me te ardhura qesharake! A me besoni tani qe nuk jam QARAMANE!!!”-shkruan ajo në rrjetin e saj social./Civitas.al

08-08-2015 07-44-08

Hybert Vedrin vizitoi sot Sazanin

VOAL – SAZAN – Ish ministri i Jashtëm i Francës Hybert Vedrini vizitoi sot ishullin e Sazanit, një ishull që sapo është hapur edhe për vetë shqiptarët. Vedrin është interesuar për të shkuarën e ishullit dhe për mundësitë e tij turistike.

Në këtë kontekst, Vedrin, dëgjoi edhe për planet e ardhshme të qeverisë shqiptare për ishullin e Sazanit në kuadrin e zhvillimit të turizmit në vend.

Gjenocidi Komunist në Shqipëri – Emrat e të pushkatuarve në janar-dhjetor 1945

Emrat e te pushkatuarve me vendim te keshillit kriminal nacional gjakatar qe po vinte te Shqiperi ne Janar Dhjetor 1945
emri–babai–mbiemri–viti–qyteti i lindjes–vrare ne–me date

TEFIK SULEJMAN SPAHO 1894 BABAN KORCE 12/31/1944

YZEIR KAREMAN HOXHA 1885 BERAT BERAT 12/31/1944

ALIKO XHAFER RRAPAJ 1892 MAXHAR VLORE 1/1/1945

ISMAIL ISUF DEBROVA 1917 ELBASAN ELBASAN 1/1/1945

SHAHIN OSMAN CAUSHI 1911 BORJE KUKES 1/1/1945

ZEF GJON KOLAJ 1922 KRUJE KRUJE 1/1/1945

SALI TAHIR BRUFI 1905 ELBASAN LIBRAZHD 1/3/1945

GJON SOKOLL RRUKAJ 1873 KELMEND M. MADHE 1/6/1945

LILE RIZA MINA 1926 TIRANE TIRANA3 1/6/1945

NJAZI MEHMET PILKU 1890 DIBER TIRANA1 1/8/1945

NJAZI MEHMET PILKU 1900 DIBER TIRANA3 1/9/1945

SUL HASAN KURTI 1890 MACUKULL SHIJAK 1/9/1945

AHMET ALI VLADI 1927 TROPOJE TROPOJE 1/10/1945

KOL NDUE NIKA 1912 SHKODER LAC 1/10/1945

LUC GJON NIKAJ 1915 SHKODER M. MADHE 1/10/1945

MEHMET MUS HOXHA 1920 TROPOJE TROPOJE 1/10/1945

MET REXHE SARACINI 1920 BERISHE TROPOJE 1/10/1945

MUS AVDYL NEZAJ 1900 TROPOJE TROPOJE 1/10/1945

MUSE ZENEL AHMETAJ 1920 KEPENEK TROPOJE 1/10/1945

MUSE ZENEL AHMETI 1920 TROPOJE TIRANA4 1/10/1945

RAM OSMAN HOXHA 1910 TROPOJE TROPOJE 1/10/1945

SADRI DASH GJONPAPAJ 1919 BERISHE TROPOJE 1/10/1945

SALI SHPEND PRENGJONI 1926 ZHERKE TROPOJE 1/10/1945

SELIM MAL HOXHA 1901 REC TROPOJE 1/10/1945

SHABAN SADIK SARACINI 1915 BERISHE TROPOJE 1/10/1945

SHPEND HALIL HOXHA 1910 TROPOJE TROPOJE 1/10/1945

SHPEND ZEQIR PRENDGJONI 1904 ZHERKE TROPOJE 1/10/1945

UKE ARIF PRENDGJONI 1909 ZHERKE TROPOJE 1/10/1945

YMER HALIL PRENDGJONI 1915 ZHERKE TROPOJE 1/10/1945

ZOJE KAM LUSHI 1920 GOLAJ KUKES 1/10/1945

ALI MYFTAR ZHUTAJ 1919 KAPENEKE TROPOJE 1/11/1945

COL ISUF KOKAJ 1923 BERISHE TROPOJE 1/11/1945

ISMAIL SADIK KOKAJ 1900 BERISHE TROPOJE 1/11/1945

REXHE MEHMET TUTAJ 1910 PAL TROPOJE 1/11/1945

ZENEL MYFTAR ZHUTAJ 1927 KEPENEK TROPOJE 1/11/1945

FAIK HASAN BRAHIMI 1927 LEPENICE VLORE 1/12/1945

ISLAM ABDI ABDIU 1898 GJINAJ HAS 1/12/1945

AVDUL MEHMET KUCI 1882 KUC VLORE 1/14/1945

BEHAR TEFIK MEBELLI 1921 KADIPASHAI LUSHNJE 1/14/1945

GJON LLESH KOLA 1912 BORIZANE KRUJE 1/14/1945

LEF STILIANO NOSI 1873 ELBASAN ELBASAN 1/14/1945

MALIQ KADRI AVDULLAI 1885 LIN POGRADEC 1/14/1945

MYRTEZA BEKTASH SOTKO 1912 PERMET TIRANA2 1/14/1945

QAZIM ISMAIL MEREPEZA 1900 TIRANE TIRANA1 1/14/1945

QERIM SALI SHEHU 1870 BILISHT DEVOLL 1/14/1945

RESHIT HYSEN CUHLLAJ 1912 PEKISHT PEQIN 1/14/1945

RESHIT HYSEN CULLHAJ 1912 ELBASAN ELBASAN 1/14/1945

SALI QERIM SHEHU 1885 BILISHT DEVOLL 1/14/1945

ZYKE SHEFIT METUSHI 1912 FIER FIER 1/14/1945

DODE MEHILL NDRETHI 1925 SHKODER LEZHE 1/15/1945

HYSEN REXHE LUSHA 1921 GOLAJ HAS 1/15/1945

LAZER VAT GJONI 1900 XHAN SHKODER 1/15/1945

PJETER ZEF LUSHAJ 1919 BRAGJ M. MADHE 1/15/1945

PREL SMAJL TURKAJ 1883 BROJE M. MADHE 1/15/1945

PRETASH KOK KOLA 1914 BRATOSH LEZHE 1/15/1945

REXH UK HAXHIAJ 1900 TROPOJE TROPOJE 1/15/1945

XHAFER RAMAZAN GROMI 1926 NDROQ KAVAJE 1/15/1945

XHAFER RAMAZAN VOKSHI 1926 NDROQ TIRANA3 1/15/1945

ZEF NIK TURKAJ 1873 BROJE M. MADHE 1/16/1945

LULASH SHYTAN SHYTANI 1900 GIMAJ SHKODER 1/17/1945

MARASH GJELOSH TERTHORJA1914 TROPOJE SHKODER 1/17/1945

IBRAHIM MUSLI DEMALIAJ 1900 TROPOJE TROPOJE 1/20/1945

ISLAM ISMAIL SEJDO 1898 SUL TIRANA2 1/20/1945

LLESH CUB PRENDI 1904 KUM PUKE 1/20/1945

SALI SHPEND MUJA 1919 VLAD KUKES 1/20/1945

SHTJEFEN KIN KOCAJ 1945 DAJC LEZHE 1/20/1945

XHEVIT ZABIT ALIKAJ 1913 BOLENE VLORE 1/20/1945

NERIM TEKI SHAHOLLI 1923 GUACE DEVOLL 1/21/1945

KOL LEK DUCAJ 1918 SHKREL M. MADHE 1/23/1945

LUIGJ KOL SHOTAJ 1921 BRATASH M. MADHE 1/23/1945

MARK TOM MARKAJ 1903 BZHETI M. MADHE 1/23/1945

GJON MARTIN LULATI 1893 IVANAJ M. MADHE 1/24/1945

MIRASH PALOK KOKAJ 1900 IVANAJ M. MADHE 1/24/1945

PJETER KOL SOKOLAJ 1928 DEDAJ M. MADHE 1/24/1945

BAJRAM SALI GASHI 1914 PEJE TIRANA2 1/25/1945

GJON NDUE NDOKU 1911 MIRDITE LAC 1/25/1945

ZEF NIK TURKAJ 1926 KELMEND M. MADHE 1/25/1945

DED PRENG SHABANI 1895 SHKODER LEZHE 1/26/1945

ELEZ RUSTEM HOTI 1900 SHKODER SHKODER 1/26/1945

PALOK MARK PIKOLINA 1916 SHKODER SHKODER 1/26/1945

SELIM RAM RAMA 1910 SHKODER SHKODER 1/26/1945

SHABAN ELEZ MUHAJ 1894 TUZ SHKODER 1/26/1945

GJELOSH GJOKE DEKAJ 1910 HOT M.MADHE 1/27/1945

BANUSH ZENEL DERVISHI 1908 PICALL TIRANA4 1/30/1945

ISA HARUN ZEQIRAJ 1908 BELISHOVE MALLAKASTE 1/30/1945

MURAT ISUF HAXHIMUHAJ 1860 PODGORIC SHKODER 1/30/1945

NDUE SOKOL SOKOLI 1914 GIMAJ SHKODER 1/30/1945

NIKOLL NDOC NOGA 1893 SHKODER SHKODER 1/30/1945

VELI XHEP XHEPI 1895 TRUSH SHKODER 1/30/1945

AQIF OSMAN MIRACI 1887 TATZAT SARANDE 1/31/1945

FERAT BYDO MUJOLLARI 1895 KORCE KORCE 1/31/1945

GJOK KOLE PELLUMBI 1918 SHKODER M.MADHE 1/31/1945

HAXHI MYNYR HITA 1905 RUSAN DELVINE 1/31/1945

LULASH CUK CURAJ 1888 JERAN M.MADHE 1/31/1945

MARE ALI VACAJ 1870 KUC M.MADHE 1/31/1945

MARK PREN ALLAMANI 1895 KRUJE KRUJE 1/31/1945

MEÇAN AVDULLA MEÇAJ 1895 FIER MALLAKASTER 1/31/1945

NIKOLLE ZEF ISUFAJ 1944 NIKS M.MADHE 1/31/1945

SHABAN ASLLAN HOXHAJ 1905 CEREM TIRANA3 1/31/1945

SULO SHABAN BERAJ BELISHOV MALLAKASTE 1/31/1945

UJK MARASH RREKAJ 1860 SHKODER M.MADHE 1/31/1945

XHAFERR RAHMAZAN VOKSHI 1926 NDROQ DURRES 1/31/1945

XHAFERR RAMAZAN VOKSHI 1926 NDROQ TIRANA4 1/31/1945

ZEF KOL UKCENAJ 1903 APRIPE TIRANA3 1/31/1945

LESH KOL HAKA 1900 GJINAJ SHKODER 2/1/1945

TRIFON PREN MEMO 1878 ELBASAN ELBASAN 2/1/1945

XHEMAL YMER CAMI 1915 BERZESHTE LIBRAZHD 2/1/1945

FILIP KOLE VUKA 1902 SHLLAK SHKODER 2/2/1945

KOLE NURI SHELDIA 1900 KOLONJE SHKODER 2/2/1945

NIKE MARASH BUNGAJ 1898 SELIQ M.MADHE 2/2/1945

PASHUK HIL HAJDARI 1925 KOMAN PUKE 2/2/1945

PJETER DED SHKOZA 1885 SHKODER SHKODER 2/2/1945

QAZIM RUSTEM BUSHATI 1903 SHKODER LEZHE 2/2/1945

SADIK MEN ZOGORA 1912 TRUSH SHKODER 2/2/1945

SEIT CAN CANI 1895 SHKODER SHKODER 2/2/1945

TAIP HALIL HALILI 1903 BERDICE SHKODER 2/2/1945

VELI SALE SALA 1868 BERDICE SHKODER 2/2/1945

NDUE NDREC NIKOLLI 1913 KONAJ MIRDITE 2/3/1945

NIKOLL NDREC LUFI 1923 LUFAJ MIRDITE 2/3/1945

NIKOLLE NDREC SUFI 1923 SUFAJ LAC 2/3/1945

SELMAN ALI KACILLARI 1923 PERMET LAC 2/3/1945

PJETER GJOK HOTI 1905 HOT M.MADHE 2/4/1945

(Marrë nga faqja në facebook ‘Gjenocidi komunist në Shqipëri’)

Shqipëri – anembanë lulëzon stina e kanabisit

Policia e Shtetit vijon në shkallë vendi operacionin kundër kultivimit të bimëve narkotike.

Në disa operacione të ndërmarrë në Shkodër, Lushnje dhe Krujë janë asgjësuar disa qindra mijë bimë narkotike.

Në Shkodër aksioni u zhvillua në fshatrat Mazrekë, Barcoll dhe Kron i Madhe, në Krujë në Thumanë dhe Dukagjin i Ri, ndërsa në Lushnje në fshatin Bregas.

Këtu policia e Lushnje prangosi shtetasin, Refik Petova, i dyshuar si kultivues i bimëve narkotike.

Policia në Shkodër dhe Krujë njofton se vijojnë operacionet dhe paralelisht me to edhe hetimet për identifikimin dhe vendosjen para drejtësisë të personave kultivues të bimëve narkotike.

Tërhoqi apo jo lekë nga banka Bujana Bushi, banka kthen përgjigje për 15 ditë

TIRANE – Pas 15 ditësh do të përcaktohet nëse viktima e aksidentit të Kavajës, Bujana Bushi, ka tërhequr nga banka shumën prej 100 mijë eurosh apo jo. Burime pranë prokurorisë sqarojnë se pas kërkesës që ky organ i ka dërguar bankës së nivelit të dytë për të kuptuar se çfarë transaksionesh janë bërë ditët e fundit në bankë dhe nëse Bujana Bushi bashkë me bashkëshortin e saj ka bërë tërheqje parash ditët para aksidentit apo jo.

Pas kësaj kërkese, banka pritet që brenda 15 ditëve t’i kthejë përgjigje organit të hetimit, për të marrë fund pikëpyetjet se sa lekë ka tërhequr Bujana Bushi para aksidentit, nëse i ka tërhequr vërtet 100 mijë euro apo jo dhe nëse këto lekë janë tërhequr të gjitha njëherësh apo pjesë-pjesë.

Familjarët e 32-vjeçares që humbi jetën afro një javë më parë në aksidentin rrugor në Kavajë, kanë pretenduar se vajza e tyre ka pasur me vete 100 mijë euro, ndërsa pas aksidentit asaj nuk i është gjetur asnjë send personal. Vetëm pas përfundimit të hetimeve, do të përcaktohet qartë nëse Bushi ka pasur me vete shumën e madhe të parave apo jo.

Tepelena po e zë vendin e Lazaratit për kultivimin e lëndëve narkotike

Kreu i Bashkisë së Tepelenës, Tërmet Peçi, i cili ishte nismëtar i takimit, ka kërkuar nga administratorët e ish-komunave të evidentojnë situatën duke parashtruar edhe detyrimet ligjore karshi ligjit lidhur me këtë fenomen.I pranishëm në këtë takim, shefi i komisariatit të Tepelenës, Haki Muçobega ka theksuar se tashmë Tepelena është mjaft problematike dhe pas Lazaratit, është një zonë e nxehtë mbi kultivimin e hashashit.

Policia, në bashkëpunim edhe me kryepleqtë, ka evidentuar parcela të cilat pjesën më të madhe janë të vendosura në toka joprivate, çka sjellë vështirësi për evidentimin e personave përgjegjës.

Nga ana tjetër vetë kryepleqtë kanë kërkuar më shumë bashkëpunim me policinë, madje duke hedhur akuza kundrejt punonjësve të policisë së zonave, ku sipas tyre, në jo pak raste janë bashkëpunëtorë me poseduesit e parcelave me lëndë narkotike.

Ky ishte një takim në kuadër të bashkëpunimit të njësive vendore me blutë, ndërsa policia nuk ka bërë ende zyrtar ndonjë operacion të mundshëm në këto zona, ku për shkak të infrastrukturës së rënduar, mundësia e vetme mbetet ndërhyrja nga ajri./top channel/

Zbulohen fakte të reja për vrasjen e Artan Santos – Çipa: Jemi pranë vrasësve!

TIRANE – Drejtësia për Artan Santon, bankierin që para një viti u vra në mënyrë demonstrative, duket se po ecën me hapa të sigurt, për të vërtetuar tezën se “vonon, por nuk harron”. Ditët e fundit, kryesisht në tavolinat ku oficerët e krimeve kalojnë pak kohë të lirë, janë shtuar zërat për identifikimin e dy djemve që shkrepën 6 plumba pistolete 26 qershorin e vitit që lamë pas. Diskutimet rrahin kah ekzekutorëve, pasi porositësit, si “peshq” të mëdhenj mund ta ndiejnë veten ngushtë vetëm nëse vrasësit flasin. E këtyre të fundit duket se laku po u ngushtohet, pasi grupi hetimor, prej më shumë se një viti, ka mbledhur prova që konsiderohen të mjaftueshme për arrestime. Mjeshtëria e eliminimit profesional të Santos ka doza perfeksioni kur vjen puna te përgatitja e planit, skema e ndjekjes me motor dhe vrasja për pak sekonda me pistoletë me mulli, e cila nuk lë gëzhoja në vendngjarje. Por, siç konfirmojnë tezat e kriminologëve të njohur “një gjurmë gjithmonë mbetet”. Kjo gjurmë quhet barium, element kimik, pjesë përbërëse e plumbit (fishekut). Dyshimet e fundit janë që kushërinjve nga Fushë-Kuqja, Klodian dhe Gazmir Gjozi, që u kapën nga policia, pak ditë pas vrasjes së Santos dhe që më pas u lanë të lirë nga gjykata, u është gjetur në duar ky element. Të njëjtat burime të Policisë së Shtetit, që bënë të ditura për gazetën “Shqip” zbulimin e provave të reja, shtojnë se grupi hetimor ka tashmë në duar material të zgjeruar edhe me përgjime telefonike apo ambientale, survejime, monitorime lëvizjesh, dëshmi, etj. Dosja voluminoze, përveç oficerëve të policisë, po përpunohet nga prokurorë dhe gjykatës. Një element befasues, që me ç’duket u ka dhënë shtysë hetimeve intensive është deklarata mjaft e drejtpërdrejtë e ministrit të Brendshëm, Saimir Tahiri, i cili ka implikuar si të akuzuar për vrasjen e Santos, Durim Bamin, ose Durin nga Fushë-Kruja (personin që sipas Tom Doshit, ishte porositur nga Ilir Meta që për 500 mijë euro të vriste dy deputetë). Pra, rinxjerrja në skenë e emrit të 36-vjeçarit nga Fushë-Kruja, nga një ministër i Brendshëm, është një tregues pozitiv që flet për përparim të hetimeve dhe aq më tepër nëse shtohet fakti që Fushë-Kuqja, vendbanimi i kushërinjve Gjozi, nuk është larg me atë të Durit nga Fushë-Kruja. Prej 8 majit, me një vendim të Gjykatës së Lartë, ai ndodhet në “arrest shtëpie”, për çështjen e komplotit që prokuroria e cilësoi të trilluar për vrasjen e deputetit Tom Doshi dhe Mhill Fufi. Saimir Tahiri, i pyetur nga prokurori i Krimeve të Rënda, Adnan Xholi, ka thënë për Bamin se “kisha të dhëna se mund të ishte i përfshirë në vrasjen e Santos dhe për një sërë ngjarjesh kriminale”. Ndërsa komploti për vrasjen e dy deputetëve, sipas Tahirit, bëhej “se Toma do të jetë në qendër të vëmendjes së Kryeministrit, ose për të mbuluar një ngjarje tjetër kriminale që, sipas meje, ishte diçka që kishte të bënte me Santon”. Burimet policore, ndonëse me rezerva, pranojnë një “pakt të heshtur” të sistemit të drejtësisë, për të arritur në zbulimin e emrave të vrasësve të Santos. Kësisoj, lënia e lirë e kushërinjve Gjozi dhe “arresti shtëpiak” i Bamit, sipas këtyre burimeve, mund të jetë bërë për shkak të mbledhjes së provave të mjaftueshme, që do të përdoreshin në gjyq, si bisedat e mundshme mes tyre që më 26 qershor 2014 e deri në ditët e sotme. Gjykata çmoi asokohe, kur liroi kushërinjtë Gjozi se gjetja e faktorëve plotësues të qitjes në duart e Klodianit dhe Gazmirit nuk përbënte provë të mjaftueshme. Ekspertët e Laboratorit të Policisë Shkencore insistonin në raportin e tyre se bariumi është element përbërës i fishekut dhe se nuk mund të merret gjatë saldimit apo shpërthimeve të guroreve, siç u argumentua gjatë gjyqit. Nga ana tjetër, drejtori i Hetimit të Krimeve dhe njëkohësisht zv.drejtori i përgjithshëm i Policisë së Shtetit, Ardian Çipa, i kontaktuar në rrugë telefonike nga gazeta “Shqip” siguron se policia është pranë zbulimit të autorëve. “Hetimet kanë përparuar së tepërmi. Policia qendrore dhe ajo lokale kanë intensifikuar veprimet dhe mund të them se jemi pranë identifikimit të autorëve të vrasjes së Artan Santos”, – thotë Çipa. Më tej, burimet policore nuk lënë pa përmendur mbi 100 orë filmime të kamerave të policisë, bashkisë, institucioneve dhe ambienteve private, të cilat janë ekzaminuar këta muaj. Lëvizjet e motorit janë të dokumentuara, deri në çastin e humbjes së gjurmëve. Me dhjetëra dëshmi janë administruar në këtë dosje, ku më kryesorja është ajo e shoferit të Santos dhe personave që ishin pranë vendngjarjes ditën e vrasjes. Edhe dëshmia e një qytetari që pretendonte për një televizion se kishte dijeni për autorët me motor, gjithashtu është analizuar nga grupi hetimor. Deri më tani, gjithçka e trajtuar nga ekspertët e policisë, prokurorisë dhe drejtësisë i përket aspektit ekzekutiv të vrasjes së Santos, ndërsa për elementët porositës të këtij eliminimi mafioz ende veçse mund të hamendësohet mes dhjetëra tezave që rreken drejt interesave ekonomike, mediatike, apo edhe politike. Diku përflitet një kredi disa miliona euro nga persona që përfaqësojnë të tria interesat e lartpërmendura dhe diku tjetër diçka kuptohet me leximin përtej ndonjë deklarate zyrtare të policisë lidhur me këtë çështje, ka akuza dhe kundërakuza dhe në fund shfaqen hamendësime për pjesëmarrjen e porositësve në varrim. Familja nuk ka reaguar kurrë, veçse ka mirëpritur ngushëllime dhe shpreson në zbardhjen e së vërtetës. Ish-drejtori i “Credins Bank” dhe ish-bashkaksioneri i “Focus Group”, prej më shumë se një viti u mungon familjarëve dhe miqve. Zbulimi i të paktën atyre që i morën jetën do të mund ta zbuste disi dhimbjen për të afërmit, kurse gjetja e porositësit apo porositësve ngjan më tepër me një mision të pamundur për realitetin shqiptar.

Dëshmitë për motorin, ndalimi dhe lirimi i dy të dyshuarve Santo, nga eksperienca profesionale deri në vrasjen me 6 plumba pistolete

Artan Santo lindi më 7 Shtator 1956 në Tiranë dhe vdiq më 26 qershor 2014. Ai njihet si drejtori i bankës së parë shqiptare të nivelit të dytë, “Credins Bank”. Kjo Bankë, e cila u krijua në vitin 2001 nga një grup profesionistësh në fushën bankare, ishte nisma e parë e biznesit shqiptar i cili kaloi nga kapitali tregtar në atë financiar. Në Bankën e Kursimeve, në korrik të ’97-s emërohet drejtor i përgjithshëm. Biznesmeni Artan Santo nga viti 2009 e këtej njihej edhe si aksioner në dy grupe mediatike, fillimisht Televizion Scan me përmbajtje kryesisht ekonomike dhe në pas në 2011-n, grupi mediatik informativ i News 24, me Gazetën Shqiptare, Radio Rash dhe Balkanweb të cilët nga viti 2011 u bënë pronë e kompanisë shqiptare ‘Focus Group’ sh.p.k. Artan Santo ishte 58 vjeç, kur më 26 qershor 2014 u qëllua me 6 plumba pistolete, ndërsa tre prej tyre i morën jetën. Vrasja u krye në hyrjen në ambientet e bankës ‘Credins’, dhe dy vrasësit me motor nuk kanë devijuar fare rrugën, por kanë vazhduar drejt kryqëzimit që lidh Librin Universitar me Presidencën. Policia ka pasur informacion që mjeti motor me dy personat me veshje karakteristike motoristësh është parë në afërsi të Kodrave të Liqenit e më tej në Komunën e Parisit dhe më pas është shquar në rrugën e Rinasit nga një efektiv i rrugores. Në Fushë-Kuqe u kapën dy kushërinjtë Saimir dhe Klodian Gjozi. Për gjithë kohën kur ishin në paraburgim, ata e mohuan çdo lidhje me vrasjen dhe pretendonin se po saldonin atë ditë. Ata u lanë të lirë dhe policia tha se motori që iu gjet nuk ishte i njëjti nga ai që u përdor në vrasjen e Santos. Shoferi ka pranuar që atë motor e kishte vënë re ditëve të fundit edhe në lagjen ku banonte Santo me familjen e tij. Madje ka dëshmi që ky motor me këta dy persona prej shumë ditësh kanë vizituar lokalet e Bllokut, pasi mjeti dhe dy personat që gjendeshin me të, binin në sy. Shoferi mësohet se ka rrëfyer para policisë se e kishte shquar motorin në zonën e Liceut gjatë ditëve të fundit, por që nuk ishte kujtuar se ata gjurmonin Santon.

Sot përurohet Memoriali për 100 vjetorin e lindjes së Mbretëreshës Geraldinë

Memoriali do të inaugurohet në Sllovaki, ndërkaq, aktivitet për shënimin e 100 vjetorit të lindjes së Mbretëreshës Geraldinë do të shënohen edhe në Tiranë e Hungari.
Të enjten me datën 6 gusht në ora 18:30, në Sllovaki do të bëhet inaugurimi i memorialit të Mbretëreshës së shqiptarëve, Geraldinë. Përveç këtij inaugurimi, në këtë ditë do të shënohen edhe një sërë aktivitetesh të tjera jo vetëm në Sllovaki, por edhe në Tiranë e Hungari, e gjithë kjo për të shënuar 100 vjetorin e lindjes së Trëndafilit të Bardhë të Hungarisë.
Do të organizohen edhe një sërë aktivitetesh të tjera që janë të organizuara nga Shoqata Kulturore Hungareze. Në Appony me fillim nga ora 15:00 do të ketë një vizitë në Kalanë dhe bibliotekën e saj të famshme, pastaj në ora 17:00, në Dolne Obodkovce / Alsóbodok, do të mbahet mesha në Kishën Baptiste Shën Gjon, ndërsa në orën 18:00 do të mbahet një prezantim i jetës së Mbretëreshës Geraldine Appony nga Sandor Feher.
Po ashtu në Tiranë, në po këtë datë Mauzoleumi Mbretëror do të jetë i hapur për vizita nga ora 11:00 deri në ora 12:00, pastaj në orën 18:00 do të mbahet një meshë e veçantë për Mbretëreshën Geraldinë e cila do të zhvillohet në Katedralen e Tiranës.
Ndërsa muajin e ardhshëm, pra me 8 shtator në ora 18:00 , autorja Josephine Dedet do të prezantojë librin e saj bibliografik të sapo botuar ne gjuhen hungareze “Geraldina- Mbretëresha e shqiptarëve”, nga Shtëpia botuese “Europa Köntvkiadó” në Budapest, Hungari.(Beqir Sina)

E plagosura në aksidentin ku humbi jetën Bujana – Makina na erdhi drejt, çau trafikndarësen

TIRANE – Në aksidentin rrugor të datës 30 korrik në aksin Kavajë-Rrogozhinë, ku humbi jetën 32-vjeçarja Bujana Bushi, janë aksidentuar edhe anëtarët e një familjeje tjetër. Bëhet fjalë për çiftin Cenga nga Tirana dhe tri vajzat e tyre, të cilët, për shkak të plagëve që kanë marrë gjatë këtij aksidenti, janë detyruar që të qëndrojnë për afro një javë në Spitalin e Durrësit dhe tek ai i Traumës në Tiranë. Por, policia e kryeqytetit në njoftimin e saj zyrtar pas aksidentit, ka cituar se nga ky aksident janë plagosur vetëm tri vajzat e mitura, S.C., A.C. dhe F.C., pa e dhënë ngjarjen të plotë, duke shtuar edhe më shumë misterin se përse shumë detaje nuk janë raportuar nga ky aksident. “Gazeta Shqiptare” ka arritur të kontaktojë me Alma Cengën, bashkëshorten e drejtuesit të mjetit tjetër me të cilin është përplasur edhe “Benz”-i ku udhëtonin viktima Bujana Bushi dhe biznesmeni Kosta Taçi. Në këtë rrëfim, nëna e tri vajzave tregon me detaje se si automjeti tjetër u preu rrugën duke dalë nga korsia tjetër.

Çfarë ka ndodhur ditën që jeni aksidentuar?
Më datë 30 po ktheheshim nga Ksamili, sepse ishim me pushime. Ne ishim me makinën tonë dhe po ecnim avash për shkak të fëmijëve që kishim me vete. Pikërisht në vendin ku ndodhi edhe aksidenti, na vjen një makinë nga korsia tjetër e rrugës, hyn në korsinë tonë dhe përplaset me ne. Më vonë morëm vesh se makina ishte ajo në të cilën kishte udhëtuar biznesmeni me vajzën që humbi jetën, të cilët fillimisht ishin përplasur me një motoçikletë. Po ne këtë pjesë nuk e kemi parë, pasi pamë vetëm makinën kur na erdhi aq afër sa ne nuk mundëm të bënim asgjë: makina u përplas me ne dhe pastaj devijoi. Unë nuk mbaj mend çfarë ndodhi më pas, sepse humba ndjenjat dhe jam zgjuar vetëm në spital. Aty kam kuptuar se ku isha dhe më thanë se çfarë kishte ndodhur.
Ju, nuk arritët të shikonit se kush ishin personat që udhëtonin me makinën që u përplas me ju?
Jo, nuk kam parë asgjë! Kam parë vetëm makinën që doli nga korsia e vet, çau trafikndarësen dhe doli përballë nesh. Unë humba ndjenjat dhe jam zgjuar në spital. Edhe për vajzat dhe bashkëshortin tim nuk e dija se çfarë kishte ndodhur; vetëm më pas kuptova se çfarë kishte ndodhur.
Sa kohë keni qëndruar në spital?
Pasi kemi bërë aksidentin, na kanë ndihmuar shumë njerëz aty rrotull. Fillimisht na kanë dërguar në Spitalin e Durrësit, ku na kanë dhënë ndihmën e parë mjekësore, dhe më pas na kanë dërguar në Spitalin e Traumës në Tiranë, ku na kanë mbajtur për afro një javë.
Ku jeni dëmtuar nga aksidenti?
Nga aksidenti kemi mbetur të gjithë të dëmtuar si familje. Unë kam qenë e ulur në vendin e parë të makinës, bashkëshorti im i jepte makinës dhe tri vajzat e mia kanë qenë të ulura në pjesën pas të makinës. Pas këtij aksidenti, vajza ime e vogël, që është vetëm 4 vjeçe, ka dalë pa ndjenja dhe ka qëndruar në reanimacion për disa ditë, ndërkohë që është akoma e tronditur dhe mjekët më thanë se ka dëmtime të trurit dhe të kockave të kraharorit; vajza tjetër e madhe është plagosur në këmbë dhe vajza e dytë ka dëmtime në gjithë trupin. Unë vetë kam plagë në trup, në fund të barkut, kam dëmtime në mushkëri, ndërsa bashkëshorti ka pasur dorën në allçi, ndërsa ka dëmtime në trup. Por, dëmi ynë më i madh është psikologjik, pasi ne kemi mbetur të gjithë të traumatizuar. Nuk jua shpjegoj dot tmerrin e këtij aksidenti! Kur pashë makinën që na erdhi përpara me atë shpejtësi, mendova se jeta jonë mori fund. Kemi parë vdekjen me sy!
Çfarë kërkoni ju pas këtij aksidenti?
Unë dua t’i shpreh ngushëllimet familjes së vajzës që humbi jetën në aksident dhe nuk dua të përzihem me çështjen e tyre, sepse e zgjidh vetë drejtësia. Unë dua të di se përse aksidentimi i familjes sime nuk është përmendur nga policia, është përmendur shumë tërthorazi, ndërkohë që ne kemi mbetur të gjithë të plagosur në këtë aksident. Policia thotë se në aksident kanë mbetur të plagosur vetëm tri vajza të mitura, ndërsa nuk përmend se kemi qenë të plagosur unë dhe bashkëshorti, pra të gjithë si familje. Ne duam që shteti të na trajtojë si të dëmtuar dhe jo si autorë. Ne jemi të pafajshëm në gjithë këtë histori, pasi ishim në punën tonë dhe makina na u përplas vetë. Por, pas këtij aksidenti na kanë bllokuar makinën, e cila është taksi dhe bashkëshorti im e përdor për të fituar bukën e gojës. Gjithë kohën në media flitet për aksidentin dhe jepet makina jonë, ndërsa ne nuk na pyet njeri, nuk na përmend njeri. Nuk e kuptojmë se përse është lënë në harresë, kur ne jemi dyfish të dëmtuar. Unë dua që të dalë se ne jemi të pafajshëm dhe të mos luhet me standarde të dyfishta.

RIZA KISHTA – Nga albumi portrete martirësh vrarë nga diktatura komuniste – Nga Beniamin Bakalli

Riza Kishta

Riza Kishta u lind në vitin 1897,në fshatin Kishtë të Rrethit të Gramshit

Mbaroi NORMALEN ne Elbasan

1914 ai u emërua si mësues i lëndës së Gjuhës Shqipe në Komunën e Rishtanit,ku me vone merr detyren e sekretarit dhe te nen kryetarit te komunes

1919 shkoi në Stamboll dhe studioi për një vit në akademinë ushtarake të atij qyteti, ku dhe u diplomua në degën e Artilerisë, duke marrë gradën e togerit

1921 shkoi në Itali dhe studioi për dy vjet në Akademinë Ushtarake të Firencës, ku dhe u diplomua me rezultate të larta në degën e Kavalerisë

1923 Garnizoni Ushtarak i Tiranës

1925 ne Garden Kombëtare

1927-1936 Deputet në Parlamentin Shqiptar( deputet i Gramshit)

1936 Mbreti Zog e emëroi kapiten Riza Kishtën në detyrën e Qarkomandantit të Xhandarmërisë në Prefekturën e Gjirokastrës

1938 Qarkomandantit të Xhandarmërisë në nenprefekturën e Peshkopise

1945 deputet në Qarkun e Elbasanit si kandidat i Frontit Demokratik i propozuar nga Partia Komuniste

1946 së bashku me dy djemtë e tij, Qemalin dhe Qazimin, ikën nga shtëpia dhe dolën në mal në arrati

Pasi u dorëzuan, ata i mbyllën në qelitë e Degës së Punëve të Brendshme të qytetit të Gramshit dhe pasi i mbajtën disa kohë aty, i transferuan të gjithë në Degën e Punëve të Brendshme të Elbasanit,

Riza Kishta vdiq në tortura

06-08-2015 09-49-17

Historike, Shqipëria nuk njeh limite, e 22-ta në botë!

Tre pikët e dhëna nga CAS katapultojnë përfaqësuesen shqiptare në vendin e 22-të në renditjen e përmuajshme të FIFA-s. Një sukses historik ky i cili pritet të zyrtarizohet nga organizimi më i lartë i futbollit në botë. Fitorja në miqësoren kundër Francës dhe tre pikët e marra në tavolinë kundër Serbisë i ngjisin kuqezinjtë 14-të vende më lart.

Aktualisht kombëtarja e drejtuar nga Gianni De Biassi renditet në vendin e 36-të, një tjetër rezultat historik. Shqipëria pritet të lëre shumë pas jo vetëm dy përfaqësueset “armike”, Serbinë dhe Greqinë, por edhe përfaqësuese me emër si Franca, Danimarka, Rusia etj. Ky pozicionim në muajin gusht nuk është aspak një rastësi por një tregues i qartë se futbolli shqiptar ka ardhur gjithnjë e në rritje, të aftë për të qenë pjesë mes më të mirëve në botë. bw

75 vjeçarja – Më jepni një banesë sociale, do shes veshkën, s’i lë djemtë rrugëve

TIRANE – Bukurie Diko, çdo ditë që nga dita që kryebashkiaku Erion Veliaj bëri betimin, e pret te dera e bashkisë ta takojë. 75-vjeçarja e pastrehë kërkon nga kryetari i ri që t’i jepet zgjidhje problemit të strehimit që ajo dhe familja e saj ka. Kalvaret e vuajtjes së familjes së Bukuries dhe të fëmijëve të saj kanë nisur në vitin 2013 kur i kanë nxjerrë nga shtëpia e ish-pronarëve që ata jetonin prej vitit 1975. Më tej vuajtjet e tyre vijuan në 2014, kur Ministria e Mirëqenies Sociale u ndërpreu ndihmën ekonomike dhe pagesën e invaliditetit për nipin 12-vjeçar, i cili vuan nga autizmi. Tashmë kjo familje e cila përbëhet nga tetë anëtarë, jeton vetëm me pensionin e të moshuarës. “Këtu do rri çdo ditë sa ta takoj kryetarin e ri, nuk iki. Ku t’i lë fëmijët dhe nipërit rrugëve që të bëhen hajdutë për bukën e gojës?!”, thotë e përlotur 75-vjeçarja.

Banesat sociale
Pranë derës së bashkisë ku hynë autoritetet çdo ditë, te cepi qëndron një e moshuar, e cila kërkon të takojë kryebashkiakun Erion Veliaj dhe t’i tregojë hallin që ajo ka, me shpresën se mos gjen zgjidhje. I drejtohet policit të policisë bashkiake për t’i treguar çfarë halli ka, më tej ai pasi i thonë se çfarë duhet të bëjë zonja, i thotë që dokumentet që ka dhe kërkesën t’i hedhë te kutia e letrave për kryetarin, pasi nuk mund ta takojë dot vetë personalisht. “Po rri para bashkisë që ditën kur kryetari i ri mori detyrën. Ditën e hënë më thanë hidhi letrat dhe dokumentet te kutia e letrave për kryetarin, pasi nuk mund ta takosh personalisht. Tani po pres që të më japë një zgjidhje. Mirë që bënë padrejtësi ndaj familjes sime se më nxorën nga shtëpia pas 52 vitesh që jetoja aty. Sepse atë shtëpi e ndërtuam vetë, burri, fëmijët çdo gjë nga e para e kemi bërë sepse kur na caktuan të jetonim atje në ’75, ajo ishte një barake qymyri, e cila po në atë vit u dogj dhe ne me shpenzimet dhe djersën tonë e ndërtuam. Shteti nuk na njohu asnjë shpenzim, na nxori në rrugë të madhe mua dhe dy djemtë që jetojnë me mua dhe familjet e tyre. Nuk na dha asnjë zgjidhje, ne mbetëm në rrugë, para nuk kishim dhe kemi jetuar në bodrum ku parkohen makinat për disa muaj. Disa komshinjve u erdhi keq për ne dhe na gjetën një shtëpi me qira te ‘Fresku’ të cilën e paguan për dy muaj. Aty jetojmë aktualisht”, tregon e moshuara. Më tej 75-vjeçarja tregon për “GSH” se ajo iu drejtua Bashkisë së Tiranës, të cilët i rekomanduan që të aplikojë për banesat sociale. Në listat që janë në pritje për t’u miratuar nga Këshilli Bashkiak është edhe emir i zonjës, Bukurie Diko, por ajo duke qenë se fëmijët nuk i ka në certifikatën familjare, pasi janë të ndarë, ka përfituar vetëm një garsoniere. “Më është miratuar një garsoniere të banesat sociale. Po ku t’i çoj tetë veta, kam dy djem me nuse e fëmijë?! Të paktën apartamenti të jetë 2+1. Më tha dhe Lulzim Basha kur e takova që sipas kritereve, kaq përfiton. Ndaj dua ta takoj këtë kryetarin e ri, sepse nuk mund t’i lë fëmijët rrugëve. Po i lash rrugëve, hajdutë e kriminelë do bëhen se nuk kanë bukë të hanë. Veshkën po e do kush e shes dhe s’i lë rrugëve, se unë dhe im shoq i kemi rritur me shumë mund”, tregon e përlotur e moshuara. Problemet e familjes së saj janë të shumta, pasi të gjithë janë pa punë dhe ndihma ekonomike që merrte një nga djemtë dhe pagesa e invaliditetit dhe e kujdestarit që merrte familja e djalit tjetër iu është ndërprerë. “Sikur të mos mjaftonte që na nxorën në rrugë, ky shtet na hoqi dhe ndihmën që e përfitonin djemtë me të drejtë, se janë pa punë, pa të ardhura, njëri e ka djalin 12- vjeçar me autizëm. Dua vetëm një banesë sociale pak më të madhe. Të gjithë pensionin do t’ia jap bashkisë. Ta mbajnë. Se do ta gjej një mënyrë që të hamë bukë. Po ju lutem mos m’i lini rrugëve djemtë dhe nipërit!”, bënë apel e moshuara. bw

RD – Tahiri me sy të nxirë, kush e rrahu ministrin e Brendshëm, zoti Rama?

Saimir Tahiri është shfaqur me sy të nxirë në krah të Ramës fundjavën që shkoi në Jalë. Mediat shkruajnë për një sherr ku Tahiri ka qenë i përfshirë dhe është rrahur aq sa nuk ka mundur dot të fshehë dot shenjat e grushtave që e kanë goditur. Saimir Tahiri, ishte fundjavën e shkuar në Jalë bashkë me kryeministrin Rama, në kampingun e organizuar nga të rinjtë e FRESSH. Por nëse shikon me vëmendje këtë foto të siguruar nga Lapsi.al, vërehet syri i djathtë i tij që është dukshëm i nxirë. Ministri është kujdesur ta mbulojë sadopak hematomën duke mbajtur gjatë gjithë kohës syze të errëta por gjithsesi shenja e nxirë në fytyrë është shumë e dallueshme. Nuk dihet me siguri çfarë i ka ndodhur Tahirit. Ndoshta ai është goditur nga dikush në sherr e sipër dhe ende nuk dihet se kush e ka rrahur ministrin e Brendshëm. Në lidhje me këtë ngjarje ka reaguar dje edhe ish kryeministri Berisha.
“Kush e ka goditur dhe nxirë syrin Sajmir Shullazit? Edi Rama?? Mediat sociale po “çahen” nga lajmi se e kanë rrahur Sajmir Shullazin dhe si dëshmi botojnë një foto të tij me sy të nxirë jo pak, tek merre pjesë në një aktivitet me freshistët. Ajo që të bën përshtypje është se disa prej tyre hoqën foton që kishin nxjerrë të Sajmirit me një freshiste dhe vendosen po nga kampingu një foto me Ramën, si për të thënë se grushtin dhe syrin e nxirëe e ka nga Rama. E vërteta është se ka të ngjarë që autori të jetë vet Rama, pasi janë raportuar raste, në të cilat ai, në akces tërbimi, ka agresuar dhe në mbledhje kabineti, më shumë se një herë, fizikisht ministrat e tij si Cani, Ahmeti dhe para pak kohësh edhe Beqen. Pikërisht për këto të dashur miq, në një status e krahasova Ramën me diktatorin e Ugandës, Idi Amin që ishte dhe boksier dhe i zgjidhte me grushtime kundërshtitë e tij me ministrat e kabinetit të tij” shkruan Berisha.
Ndërkohë në kampingun e FRESSH në Jalë pati gjithashtu edhe zënka mes disa aktivistëve dhe kryetares Joleza Koka. Të paktën kështu është raportuar nga disa portale online. Raportohet se konfliktet mes aktivistëve dhe kryetares Joleza Koka ka qenë të ashpra. Qindra të rinj të FRESSH janë çuar në Jalë për të kaluar aty pushimet gjatë muajit gusht. Këto shpenzime luksi vijnë në një kohë kur ekonomia e vendit po shkon në pikitiatë dhe jo më larg se dy ditë më parë vet ministria e Financave pranoi dështimin prej 134 milionë dollarësh më pak në Tatime e Dogana.
Të gjitha shpenzimet e pushimeve, akomodimin, fjetjen, ushqimin dhe çdo gjë tjetër për argëtimin e të rinjve po paguhen me paratë e vjedhura nga tatimet e doganat si dhe aferat korruptive që janë shtrira në të gjitha fushat dhe nivelet e qeverisjes, ashtu siç citonte edhe Departmaneti i Shtetit në raportin e tij lidhur me Shqipërinë. Miliona para të vjedhura nga taksapaguesit shqiptarë, tatimet e doganat, si dhe fondet publike nuk shkojnë për investime por për organizime festash verore dhe shpenzime luksi të pushtetarëve.

Daja: Bujana ishte me sy të dalë, mund ta kenë vrarë me levë

TIRANE – “Presidenti na premtoi se e vërteta do të zbardhet dhe na dha mbështetjen e tij, derisa çështja të marrë zgjidhje”. Kështu shprehet daja i Bujana Bushit, viktimës së aksidentit të ndodhur pak ditë më parë në Lekaj të Kavajës. Në një intervistë për “GSH”, Myzafer Jahaj rrëfen se çfarë kanë diskutuar me kreun e vendit, Bujar Nishani, gjatë takimit që ka zgjatur afro një orë në ambientet e presidencës dhe se çfarë u ka premtuar Presidenti i Republikës pasi ka dëgjuar pretendimet e tyre.
Ju sot ishit në një takim me Presidentin e Republikës së Shqipërisë, Bujar Nishani. Çfarë diskutuat në këtë takim?
Po, është e vërtetë që ishim në një takim me presidentin Bujar Nishani, takim që zgjati rreth një orë. Gjatë këtij takimi, ne si familja e Bujanës kërkuam që të zbardhet e vërteta e kësaj ngjarjeje dhe të vihet në vend dinjiteti i vajzës sonë. Shumë njerëz mund të mendojnë se ne duam të na kthehen paratë apo sendet që u vodhën gjatë aksidentit, ndërsa në fakt ne duam vetëm që të zbardhet e vërteta dhe të dimë se çfarë ka ndodhur me Bujanën. Këtë i thamë edhe presidentit. Gjatë këtij takimi, unë i kërkova presidentit Nishani që të marrim përgjigjet e këtyre pyetjeve: Kush e mori nga shtëpia Bujanën, për çfarë arsyeje, ku do të shkonin? Kur ndodhi aksidenti? Përse nuk u lajmërua familja e Bujanës në momentin që ndodhi aksidenti? Kush e dërgoi në spital? Përse e çuan në Spitalin e Durrësit dhe jo në atë të Kavajës? Përse policia e fshehu aksidentin dhe raporti vetëm aksident pa pasoja dhe vetëm me të plagosur? Përse polici ia dha sendet që u gjendën në vendin e ngjarjes vëllait të biznesmenit në mënyrë private? Ku shkuan sendet që u gjetën në makinë dhe ku është çanta e Bujanës? Jo se ne kemi interes për ato sende, por duam vetëm të zbardhet e vërteta.

Pasi ju dëgjoi presidenti, çfarë ju premtoi?
Unë ia thashë edhe presidentit Bujar Nishani, se nuk na interesojnë as orat, as zinxhirët apo edhe lekët që janë gjetur në vendin e ngjarjes. Neve na intereson vetëm zbardhja e së vërtetës. Pasi na dëgjoi, presidenti na premtoi se çështja do të zbardhet. Presidenti na tha: “E ndaj bashkë me ju dhimbjen. Të luftojmë të gjithë së bashku për të zbardhur të vërtetën, që fëmijët tanë të bëjnë jetë normale. Unë ju ngushëlloj dhe do të më keni pranë derisa çështja të zbardhet. Të gjithë së bashku, edhe me organet kompetente, do mundohemi që çështjes t’i japim zgjidhje”. Na dha edhe numrin e tij personal dhe na tha se për zgjidhjen e kësaj çështjeje, ai do të angazhohej edhe vetë, pasi kishim përkrahjen e të gjitha institucioneve dhe mbështetjen e gjithë shtetit. Ne kërkojmë përgjigjen për këto pyetje, jo gjërat apo paratë. Paratë i gjen shteti. Mbesa ishte me sy të dalë, mund të jetë goditur me levë në kokë. Vajzën e kam parë të deformuar në fytyrë.

Po me ministrin e Brendshëm, Saimir Tahiri, keni kontaktuar gjatë kësaj kohe?
Jo, me ministrin e Brendshëm nuk kemi komunikuar. Ditën që ndodhi ngjarja, kam kontaktuar me deputetin
e Vlorës, Fatmir Toçin, dhe atij i kam treguar ngjarjen e i kam thënë që të gjitha detajet e historisë
t’ia kalonte ministrit Tahiri. Dhe vetëm pas lëvizjeve që kanë bërë deputeti Toçi dhe ministri Tahiri, ngjarja u bë e madhe dhe filluan edhe hetimet. Pas kësaj, na morën edhe nga SHKBja në telefon dhe na thanë që t’u shpjegonim se çfarë pretendimesh kishim. Të enjten jemi në Prokurorinë e Kavajës sërish për këtë çështje. Por, unë dua t’i bëj një apel kryeministrit Edi Rama, që të ketë kujdes me ata që punëson në funksione të ndryshme. Marr shkas nga policët që janë përfshirë në këtë rast, në mënyrë që të na lënë të jetojmë të qetë dhe pa mafia në vendin tonë, në mënyrë që të mos detyrohemi dhe të ikim nga vendi ynë.

Viktima sërish në minierat e kromit, vdes një teknik brenda galerisë në Vlahen, Has

Nderkohe te plagosur kane mbetur 4 persona te tjere

HAS – Vdekja në miniera nuk ka kursyer as dhe teknikët ekspertë të galerive nëntokësore. Sot në mesditë ka gjetur vdekjen një teknik në minierën e kromit në Vlahen. Viktima quhet Magjun Aliaj, 56 vjec. Burime bëjnë me dije se viktima ishte duke punuar në një tunel brenda galerisë së minierës dhe dyshohet se ka rrëshqitur nga një lartësi e konsiderueshme. Rrëzimi i ka shkaktuar plagë vdekjeprurëse 56-vjecarit.
Nderkohe te plagosur kane mbetur 4 persona te tjere qe shoqeronin teknikun, por raportohet se jane jashte rrezikut per jeten.

Vetëm pak ditë më parë, në datën 27 Korrik në zonën D të minierës së kromit në Bulqizë gjeti vdekjen një minator.

Familjarët e Bujana Bushit: Dyshojmë se e vranë dhe grabitën

Familjarët e Bujana Bushit, viktimës së aksidentit në Gosë të Kavajës kanë takuar sot kreun e shtetit, Bujar Nishani nga i cili kanë kërkuar drejtësi dhe zbardhjen e ngjarjes, për të cilën thonë se nuk është aksident, por dyshojnë për vrasje dhe grabitje.

Pas takimit me Nishanin, në një deklaratë për media, në prani edhe të djalit të vogël të viktimës ata kanë akuzuar policinë për fshehje të ngjarjes.

“Ata po pinë birra sot dhe kanë bërë akt makabër, kanë paguar për të mbuluar aksidentin e mbesës sime dhe nënës së këtij djali”-tha daja i viktimës.

Sipas tij, mënyra se si rrodhën ngjarjet pas aksidentit lë të dyshosh se ajo mund të ishte vrasje dhe grabitje.

“Më lind të dyshoj që e kanë marrë për të rrjepur, përderisa mua nuk më treguan vendin ku është vrarë, nuk më dhanë fletën e policisë të shoqërimit, firmën në spital, vajza ishte e deformuar në fytyrë, e carë, me sy të dalë”- tha ai.

Familjarët kanë nxjerrë edhe djalin e vogël, i cili ka kërkuar zbardhjen e të vërtetës. “I kërkoj shtetit të zbardhe të vërtetën që unë të jetoj pa hasmëri”- tha djali, i ndihmuar edhe nga daja i mamasë.

Familjarët iu referuan sërish cantës me 100 mijë euro, orës së shtrenjtë 28 mijë euro dhe sendeve të tjera që viktima kishte me vete, edhe pse shtuan se ‘nuk u duhen rraqet, por drejtesia, kush e mori vajzen ne makine dhe cfare i bene”.

Tiranë – Emaili që kërkon informacion për bindjet politike të mësuesve

TIRANË – Partia Demokratike akuzon qeverinë Rama se po “përgatit” largimin nga shkollat të mësuesve në varësi të bindjeve politike. Në një deklaratë për mediat, deputeti demokrat Luciano Boçi tha se “nga Drejtoria Rajonale të Tiranës, u është dërguar një email drejtuesve të shkollave, ku u kërkohet të bëjnë raport të plotë për punonjësit e tyre dhe për bindjet e tyre politike”.
Sipas Boçit kjo bëhet me qëllim për të larguar nga puna ata mësues që kanë bindje të ndryshme politike.

JA DEKLARATA E PLOTË
Politikat e vërteta të Edi Ramës në Arsim nuk janë ato që deklarohen me fjalë e propagandë.
Shihni se si menaxhohet në fakt arsimi, në Drejtorinë Rajonale të Tiranës.

Ky email që po ju tregojmë në ekran u ka shkuar të paktën 76 shkollave të kryeqytetit, ku shefat e arsimit u kërkojnë drejtuesve të shkollave, të bëjnë raport të plotë për punonjësit e tyre dhe për bindjet e tyre politike.

Më 27 korrrik, ka mbërritur në shkollat e Tiranës një porosi urgjente, ku i kërkohet drejtorëve që deri të nesërmen në orën 11, duhet të dërgojnë listën e stafit dhe përbri, thotë urdhri, bindjen politike për secilin.

Ky skandal paralajmëron fshesën e re që ka ndërmend të bëjë qeveria me mësuesit përpara fillimit të vitit të ri arsimor.

Edi Rama kërkon të kapë kështu çdo segment të arsimit në vend, për ta mbushur me militantë. Ai i sheh shkollat si organizata të partisë ku meritojnë të jenë në punë vetëm militantët e tij.
Kjo është një goditje fatale që i jepet shkollave dhe mësimdhënies në vend, duke larguar mësues me përvojë e profesionistë dhe duke i zëvendësuar ata me vëzhgues, komisionerë e numërues të Partisë Socialiste.

Edi Rama dhe mercenarët e tij në arsim, do të mbajnë përgjegjësi për këtë dëm që po i sjellin shkollës dhe edukimit të fëmijëve tanë.

DAR TIRANË: BALTOSJE E PUNËS SONË 2 VJECARE
Pas akuzave që vijnë nga selia blu, vjen edhe reagimi i drejtoreshës së Drejtorisë Arsimore Rajonale të Qarkut Tiranë, Eglantina Metani, e cila thotë se nuk ka asnjë kërkesë nga ajo për tu informuar mbi bindjet politike të mësuesve në shkollat e Qarkut të Tiranës.

“Dëshpërimi i atyre që nuk duan të shohin reformat e ndërmarra në arsimin parauniversitar ka arritur kulmin. Në përpjekje për të baltosur punën e bërë në këto dy vjet nga Drejtoria Arsimore Rajonale e Qarkut Tiranë, ditët e fundit në adresën time të email-it janë ndërmarrë disa sulme që tentonin të thyenin fjalëkalimin për të përdorur me pas atë llogari. Fatkeqësisht, edhe pse dështuan me adresën time të postës elektronike, viktimë e këtij sulmi ka rënë asistentja ime, të cilës me sa duket jo vetëm i është thyer fjalëkalimi, por llogaria i është përdorur edhe për qëllime të ulëta politike. Nuk ka asnjë kërkesë nga institucioni që unë drejtoj për tu informuar mbi bindjet politike të mësuesve në shkollat e Qarkut të Tiranës. Për ne, shkolla është e depolitizuar dhe siç treguam në zgjedhjet e fundit të qershorit, koha kur mësuesit përfshiheshin në fushata elektorale ka marrë fund”,- tha Metani.

“Dëshiroj t’i kërkoje ndjesë çdo mësuesi që mund të jetë ofenduar profesionalisht nga akuzat e përcjella në media nga përfaqësues të partive politike. Koha kur mësuesit përdoreshin politikisht nga eprorët ka mbaruar, pasi kjo administratë është e vendosur për t’i mbajtur plotësisht të depolitizuara institucionet arsimore”,- përfundon ajo.

Shqipëri, përkeqësohen më tej të ardhurat

Në Shqipëri treguesit e të ardhurave në buxhetin e shtetit po vijojnë tendencën rënëse të vërejtur edhe në muajt e shkuar. Sipas të dhënave të publikuara sot nga ministria e Financave, në total të ardhurat në buxhetin e shtetit për 6 mujorin e parë të vitit, janë 4.5 përqind më pak se sa plani i parashikuar nga qeveria, ose me një mungesë prej 8.6 miliard lekësh (68 milion dollarë). Krahasuar me 5 mujorin, shihet se ka një përkeqësim të mëtejshëm të të ardhurave. Në fund të majit, në buxhetin e shtetit mungonin 6.6 miliard lekë (52 milion dollarë). Gjatë qershorit kjo gropë është zmadhuar dhe me 2 miliard lekë (16 milion dollarë) të tjera.

Problem mbeten sërish të ardhurat tatimore dhe kryesisht ato nga Tatimet dhe Doganat me një mosrealizim në masën 10 përqind, ose 13.4 miliardë lekë (105.5 milion dollarë) më pak se sa plani. Krahasuar me 5 mujorin, gropa e krijuar nga Tatimet dhe Doganat është shtuar me mbi 2.3 miliard lekë (18.5 milion dollarë).

Zëri me mosrealizimin më të madh për 6 mujorin është ai akcizave me -24.6 përqind krahasuar me planin, ose 5.6 miliard lekë (44.6 milion dollarë) më pak, i ndjekur nga Tatimi mbi të ardhurat personale, me një rënie prej 22.4 përqind, ose 3.8 miliard leke me pak (30.6 milion dollarë). Rënie kanë shënuar të gjitha taksat, përvec Tatimit mbi Fitimin, i cili është 9.5 përqind mbi planin, ose në vlerë 1.1 miliard lekë (9.2 milion dollarë) më shumë.

Rënia e të ardhurave u bë shkak që misioni i fundit i Fondit monetar ndërkombëtar të mos miratonte rishikimin e radhës së programit tre vjecar me Shqipërinë, e cila pasohet me moslëvrimin e këstit. Në disa intervista për mediat shqiptare, përfaqësuesi i FMN-së në Tiranë, Jens Reinke, shprehu shqetësim për “rënien domethënëse” të të ardhurave, duke vlerësuar se kryesisht ato kanë ardhur për shkak të problemeve në administrimin fiskal. Pak ditë më parë kryeministri Edi Rama u shpreh se po analizohen shkaqet e rënies, dhe se mbi bazë të kësaj analize do të vendoset se cfarë masash do të merren, ndërkohë që paralajmëroi nisjen e një operacioni të gjerë kundër evazionit fiskal shtatorin e ardhshëm.

Rënia e të ardhurave duket se ka detyruar qeverinë të shtrëngojë dorën në shpenzime, të cilat gjithastu kanë qenë në fund të 6-mujorit, 9.9 përqind më të ulta, ose 21.4 miliard lekë (168.8 milion dollarë) më pak se sa parashikimi. Problematik mbetet fakti se qeveria ka reduktuar ndjeshëm shpenzimet kapitale, ose investimet e parashikuara, të cilat në pjesën e parë të vitit kanë qenë 18.8 përqind më të ulta, që e përkthyer në vlerë, do të thotë 4.8 miliard lekë (38 milion dollarë) më pak.

Librazhd – Zjarri bën shkrumb 10 hektarë në parkun kombëtar

Një zjarr i madh ka shkaktuar djegien e 10 hektarëve në pyllin me bredha të parkut kombëtar Shebenik-Jabllanicë, në Librazhd.

Punonjësit e parkut dhe zjarrfikësit po punojnë për shuarjen e flakëve.

Zjarrfikësit po hasin vështirësi për shkak të terrenit të thyer.

Faqja 240 prej 246« Fillimi ‹ Prapa 236 237 238 239240241 242 243 244 Para ›Fundi »

Shqipëria, vendi që të burgoste pse dëgjoje «The Beatles»

“Thesari” shqiptar në Itali. Emigrantët, 3.2 miliardë euro të ardhura

Të rinjtë nga Kosova, Maqedonia, Mali i Zi, Presheva, Bujanoci dhe Medvegja, duhet të dorëzojnë dokumentacionin përkatës pranë kësaj ministrie brenda afatit të përcaktuar.

Policia e Shtetit vijon në shkallë vendi operacionin kundër kultivimit të bimëve narkotike.

​Thuajse në të gjitha fshatrat e zonave të thella janë të dukshme parcelat me lëndë narkotike, ndërsa lidhur me këtë problem, jo pak të mprehtë, midis drejtuesve të njësive vendore dhe strukturave policore është zhvilluar një takim i përbashkët.

Treguesit fiskalë për 6 mujorin e parë të vitit: 8.6 miliardë lekë më pak se parashikimi. Gropa e krijuar nga Tatimet dhe Doganat 13.4 miliardë lekë.

Lajmet me interesante

Lajmet e fundit

ARKIVA E LAJMEVE

RRETH NESH

NEWS LETTER

SOCIAL

Thuajse në të gjitha fshatrat e zonave të thella janë të dukshme parcelat me lëndë narkotike, ndërsa lidhur me këtë problem, jo pak të mprehtë, midis drejtuesve të njësive vendore dhe strukturave policore është zhvilluar një takim i përbashkët.