VOAL

VOAL

Ish-kryetarja e Parlamentit Jozefina Topalli flet për një lëvizje të re politike

Ish kryetarja e Parlamentit të Shqipërisë dhe Nënkryetare e Partisë Demokratike, Jozefina Topalli, tha sot se, pas tri dekadave politika është në krizë dhe se vendi është pa përfaqësim. Duke folur para studentëve të Universitetit të Shkodrës, ku ju dha Çmimi i Karierës, zonja Topalli u bëri thirrje të rinjve për “Një Lëvizje të Re”.

“Pas 3 dekadave politika është në krize; vendi është pa përfaqesim. Ekonomia nuk ec. Nuk ka as qeveri dhe as opozitë. Ata kanë deformuar demokracinë e brishtë. Ata, ose bëjnë pazare, ose bëjnë shantazhe ndaj njëri-tjetrit. Është më mirë të ikin “4 shahistat” e të rrijnë shqiptarët. Nëse forcat e vjetra nuk reformohen, ka vetëm një zgjidhje: “Një Lëvizje e Re”. Lëvizje për ndryshim. Dhe mendimi im është tek të rinjtë e të rejat, dhe ju që keni gjithmonë zemrën e re”.

Zonja Topalli u bëri thirrje të rinjve që të bëhen autorë të fatit të tyre dhe t’i largohen dëshpërimit.

“Çfarë e bën këtë vend të veçantë jeni Ju. Mos e harroni këtë. Ata që janë në krye të partive kanë frikë nga ju. Më besoni mua. Mos lejoni më që t iu heqin fëmijët nga shtëpia e t’iua hedhin në emigracion. Mjegulla nuk mundet që të na errësojë përjetë shikimin. Ndoshta ndonjë nga të rinjtë këtu do fillojë lëvizjen për ndryshim, e ndoshta nesër do jetë në Parlament për t’i kthyer vendit e Kuvendit shpresën e dinjitetin. Ndoshta nuk do jetë në Kuvend, por do jetë në Bashkinë e tij për t’i dhënë shpresë qytetit. Do jetë në punën e tij për t ‘i dhënë jetë e perspektivë familjes. E si ju në Shqipëri ka me mijëra.

Përfytyrojeni kur të bashkohemi të gjithë bashkë.

Që vendit t’i kthehet shpresa, të rinjve mundësia për punësim, të moshuarve një pension më dinjitoz, shëndetit t’i jepet kujdesi e shërbimi i duhur, e në fëtyrat e njerëzve të kthehet buzeqeshja. Mjaft me dëshpërim. Bëhuni autorë të fatit tuaj”. za

Tërmetet, psikiatri: Ja pasojat te fëmijët dhe të rriturit

Duke folur për tërmetin e së shtunës dhe përjetimi te fëmijët psikiatri Neli Demi, i ftuar në Provokacija është shprehur se më shumë e rëndësishme është mënyra sesi menaxhohet nga të rriturit.

“Për shumë fëmijë ka qenë eksperienca e parë dhe mënyra si reagojnë, fjalët që dëgjojnë, media influencojnë sesi ata e ingranojnë këtë eksperiencë në jetën e tyre. Shtëpia që është e sigurtë bëhet një objekt frikësues dhe bëhët me shumë frikësues sesi të rriturit e kuptojnë dhe reagojnë. Mund t’i bëjë dhe mirë, është eksperincë ku ne mësojmë, por mënyra si menaxhohet. Reagimi i këtyre individëve të rëndësishëm merr shumë rëndësi, një fëmijë që rritet i sigurt emocionalisht e përjeton qetë, një fëmijë i pasigurt që rritet në ambient të dhunshëm mund të panikohet dhe kjo lë pasoja dhe ngjarje të tilla aktivizojnë një stres postraumatik”.

I pyetur në lidhje me lajmin e rrëmë të shpërndarë në media për rënien e një tërmeti 6 ballë të dielën ën mbrëmje, psikiatri Demi thotë se çdo profesionist puna e të cilit lidhet me njerëzit duhet të dijë rreth këtyre fenomeneve, pasi në një kohë pasigurie thashethemet shndërrohen në të vërteta të besuara.

“Çdo profesionist, puna e të cilit lidhet me njerëzit duhet të dijë rreth këtyre fenomeneve. Është detyra e institucioneve për të qetësuar njerëzit dhe për t’i sqaruar. Kjo ndodhi pasi sheshet ishin mbushur me makina dhe kanë kaluar natën jashtë në makina. Reagimet influencohen dhe nga vendi ku jemi, nga besimi që ne kemi te vendi ku jetojmë, nga njohuritë që kemi, mosbesimi si është ndërtuar ky qytet. Thashethemet shndërrohen në të vërteta të besuara dhe një klimë e qëndrueshme prej kohësh pasigurie dhe të gjithë këto elementë i fokusojnë në moment të caktuar. Produkt i injorancës dhe padijes dhe qëllimshmëria e bërjes do ishte fatkeqësia më e madhe në një shoqëri si e jona se qëllimshmëria ka brenda vetes dhe njohurinë se çfarë do ndodhë”.

Vendimi i CDU/CSU, Basha: Kushtet reflektojnë dështimet e qeverisë. Do bëjmë gjithçka për hapjen e negociatave

“Shtimi i kushteve dhe kërkesa për zgjidhjen e krizës politike shprehin shqetësimin e sinqertë për hapat mbrapa që Shqipëria ka shënuar që nga qershori 2018”. Kështu deklaron kryetari i PD-së Lulzim Basha në lidhje me votën pro të CDU/CSU për çeljen e negociatave me kushte për Shqipërinë.

Përmes një postimi në ‘Facebook’ lideri opozitar thekson se këto kushte shtesë dhe kërkesa reflektojnë dështimet e qeverisë dhe jo të popullit shqiptar, ndërsa shton se; ‘Do bëjmë gjithçka për hapjen e negociatave’.

REAGIMI I BASHES
Partitë qeverisëse në Bundestag kanë miratuar sot 9 kushte për tu plotësuar që Shqipërisë ti hapen negociatat për anëtarësim në BE.

Ju shpreh mirënjohjen ligjvënësve gjermanë dhe në veçanti partive tona simotra CDU-CSU, të cilat rikonfirmuan vullnetin e tyre për të mbështetur Shqipërinë në rrugën e saj drejt anëtarësimit në Bashkimin Europian.

Shtimi i kushteve dhe kërkesa për zgjidhjen e krizës politike shprehin shqetësimin e sinqertë për hapat mbrapa që Shqipëria ka shënuar që nga qershori 2018.

70909914 2642903955760769 4583587706721796096 N
70909914 2642903955760769 4583587706721796096 N

Këto kushte dhe kërkesa reflektojnë dështimet e qeverisë dhe jo të popullit shqiptar. Në veçanti kërkesat e reja për arrestimin dhe proçedimin penal të personave të përfshirë në blerjen e votave dhe kërkesa për të vendosur mbi legjitimitetin e proçesit farsë të 30 qershorit reflektojnë qartë se dështimi dhe përgjegjësia për moshapjen e negociatave është e Edi Ramës dhe askujt tjetër.

Vendimi i CDU/CSU dhe SPD për hapjen me kushte të negociatave e ndihmon Shqipërinë për të kapërcyer krizën e rëndë politike, për të zhvilluar zgjedhje të lira e të ndershme dhe për një drejtësi të pavarur që ndëshkon politikanët e korruptuar dhe të lidhur me krimin.

Në emër të Partisë Demokratike dhe të Opozitës së Bashkuar, garantoj të gjithë shqiptarët dhe partnerët tanë se do të bëjmë gjithçka që vendit tonë t’i hapen negociatat sa më parë.

Meta i kërkon qeverisë të ftojë në ndihmë Agjencinë Ndërkombëtare: Me rëndësi ruajtja e qetësisë

“Presidenti i Republikës, Sh.T.Z. Ilir Meta vlerëson ruajtjen e qetësisë nga të gjithë dhe rëndësinë e frymës së bashkëpunimit dhe solidaritetit njerëzor, pa përjashtim, nga aktorët institucionalë, politikë, shoqërorë dhe mediatikë, për normalizimin e plotë të situatës, pas tronditjeve të ditëve të fundit.

Transparenca dhe përgjegjshmëria maksimale për evidentimin e pasojave është tepër e rëndësishme në këto momente.

Në veçanti, vlerësimi teknik i banesave, pallateve dhe godinave të dëmtuara është tepër i domosdoshëm për të ardhmen.

Ndaj duke vlerësuar dhe solidaritetin e vendeve partnere dhe Bashkimit Europian, Presidenti Meta i kërkon qeverisë të ftojë zyrtarisht edhe Agjencinë Ndërkombëtare të Energjisë Atomike, që ka kapacitetet e duhura për të përcaktuar sigurinë dhe rezistencën e banesave, pallateve dhe godinave të dëmtuara nga kjo fatkeqësi natyrore.

Keqpërdorimi nga kushdo i kësaj situate, nuk është rruga e duhur për të përballuar një shqetësim të përgjithshëm, në mënyrë të bashkuar dhe të përgjegjshme, vetëm në interes të qytetarëve të traumatizuar nga tronditjet dhe pasojat në banesat e pronat e tyre.

Të gjithë duhet të shtojnë kontributet pozitive dhe solidare në bazë të përgjegjësive institucionale, politike, shoqërore dhe qytetare”, shkruan Meta.

Vijon paniku te “Shkëmbi i Kavajës”, rënie masive shkëmborësh, banori: Është çarë gjithë pallati

Situata të Shkëmbi i Kavajës vijon të jetë alarmante, pasi vazhdojnë të bien masive shkëmborësh në rrugë, pas tërmetit të fuqishëm me magnitudë 5.8.

Duke folur për mikrofonin e “News24”, banorët kanë thënë se ndonëse zona është ndërtuar së fundi, në dhjetëvjeçarin e fundit, pasojat e tërmetit kanë qenë të mëdha, jo vetëm për shkak të fuqisë së madhe të lëkundjes, por edhe për arsye se ndërtimet nuk kanë qenë cilësore.

Ndërkohë, banorët vijojnë të jenë në panik nga Shkëmbi i Kavajës, prej të cilit vijojnë të shkëputen masive gurës, duke rrezikuar jetën e tyre.

I pyetur, një banor i zonës tha se gurët vijojnë të bien çdo ditë, pas tërmetit, dhe se shkëmbi ka qëndruar vetëm se nuk ka pasur lagështirë.

“Shkëmbi ka qëndruar vetën se nuk ka pasur lagështirë, por çdo ditë vazhdon të bie, që pas rënies së tërmetit. Edhe pallati ku jetojmë ne është i carë nga kati i parë deri në të nëntin. Është pranë shkëmbit. Asnjë nuk ka ardhur që të interesohet për këtë punë”, tha banori.

Si e përjetuat tërmetin?
Kur ra tërmeti të gjithë njerëzit dolën jashtë. Edhe mbrëmë ishin jashtë, se është me frikë të jesh brenda. Mbrëmë ishte frika e asaj se mos bie tërmet i fortë.

Çfarë kërkoni?
Është shumë e frikshme të jetohet në këtë pallat, pasi ka marrë çarje nga poshtë deri lart. Ne i themi qeverisë të vijë e të marrë masa për atë pallat, të shohë gjendjen si është.

Ormeni: Deri tani 400 pasgoditje, nuk mund të parashikojmë a do të ketë tërmet tjetër më të madh

Pas lajmit të rremë të mbrëmjes së të dielës, sizmologu Rrapo Ormeni ka qetësuar gjithë qytetarët shqiptarë duke thënë se tërmetet nuk mund të parashikohen.

Në një intervistë për Ora News ai tha se deri tani janë regjistruar 400 tërmete.

Rrapo Ormeni: “Pas tërmetit kryesor, tërmetet kanë ardhur duke u zvogëluar për a i përket shpeshtësisë, numri të tyre. Nga koha në kohë numri i tyre vjen duke u zvogëluar. Por edhe për sa i përket energjisë magnituda e tyre po vjen në zvogëlim.

Kuptohet që në këtë seri pasgoditjesh do të ketë tërmete të vegjël, por s’do të jenë të gjithë me të njëjtën magnitudë. Në periudha të veçanta do kemi goditje që janë më të dallueshme nga këto të tjerat. Por kuptohet që janë normale, nuk kanë asnjë rrezik.

Pas goditjet janë dukur që shoqërojnë goditjen kryesore. Ne nuk mund të parashikojmë nëse do bjerë një tërmet tjetër i pavarur apo nuk mund të parashikojmë se kjo seri i paraprin një tërmeti tjetër më të madh. Gjykojmë që kjo goditje kryesore, shoqëruar me pasgoditje është duke u shuar. Deri tani 400 goditje që janë regjistruar, me magnitudë mbi 4 kanë qenë më të pakta.”

Çfarë duhet të bëjnë qytetarët në rastet e tërmetit?

Rrapo Ormeni: “Këshilla e parë është të ruajë qetësinë dhe menjëherë sapo fillon lëkundja të vendoset nën një objekt të fortë. Kur është në krevat të vendosë duart që të mbrojë pjesët e kokës, të sigurojë fëmijët.

Por në asnjë mënyrë të tentojë të dalë sepse periudha e zgjatjes së tërmetit është 20 sekonda. Është shumë e vogël koha kështu që nuk ka mundësi të dalë jashtë.

Pas mbarimit të goditjes së parë duhet menjëherë të dilet jashtë pasi mund të ketë pasgoditje.

Shqipëri, regjistrimi i popullsisë do të realizohet në vitin 2020

Tiranë

Shqipëria ka planifikuar të realizojë censin e ardhshëm të popullsisë dhe banesave në vitin 2020, raporton Anadolu Agency (AA).

Në Tiranë me pjesëmarrjen e zyrtarëve të institucioneve të ndryshme është organizuar konferenca prezantuese e “Censit të Popullsisë dhe Banesave 2020”, nën kujdesin e Institutit të Statistikave të Shqipërisë (INSTAT) dhe në bashkëpunim me Delegacionin e Bashkimit Evropian në Shqipëri.

Drejtoresha e përgjithshme e komanduar e INSTAT-it, Elsa Dhuli, në hapje të aktivitetit tha se censi 2020 do të realizohet sipas standardeve ndërkombëtare të përcaktuara nga Kombet e Bashkuara(OKB) dhe Bashkimi Evropian(BE).

“INSTAT ka angazhuar të gjitha resurset e tij dhe po i kushton vëmendjen maksimale këtij procesi statistikor. Censi është bazë për ndërtimin e shëndetshëm dhe të qëndrueshëm statistikor dhe politikëbërës. Ky cens, në përputhje të plotë me të gjitha standardet ndërkombëtare të përcaktuara nga Kombet e Bashkuara dhe Bashkimi Evropian, që të jetë i suksesshëm të arrijë objektivat e tij duhet të ketë angazhimin e gjithë aktorëve në vend”, theksoi Dhuli.

Erjon Luçi, zëvendësministër i Financave dhe Ekonomisë i Shqipërisë, theksoi gjatë fjalës në aktivitet se kontributi i Qeverisë së Shqipërisë për censin është i rëndësishëm.

“Censi do jetë i rëndësishëm për politikëbërjen, por do ketë një ndikim të drejtpërdrejtë në mënyrën sesi ne bëjmë politikat buxhetore, sektoriale apo edhe territoriale. Mund të jetë ndër burimet e informacionit më kyçe për kërkimet apo politikëbërjen në të paktën 5-10 vitet e ardhshme”, tha Luçi.

Në konferencë mbajti një fjalë përshëndetëse edhe ambasadori i BE-së në Shqipëri, Luigi Soreca, i cili theksoi se ky cens do të ketë rëndësi për informacionet e besueshme.

“Sot jemi këtu për të diskutuar sfidën e radhës të INSTAT, censin e popullsisë dhe banesave të vitit 2020. Ky cens do të ketë rëndësi shumë të madhe për të dhënë në fakt një informacion të besueshëm, për të hartuar dhe vlerësuar politikat të cilat bazohen tek shifrat si dhe planifikimin e shërbimeve publike”, tha Soreca.

INSTAT ka planifikuar të realizojë censin e popullsisë dhe banesave në vitin 2020, i cili do të ndjekë metodën e numërimit të drejtpërdrejtë bazuar në operacionet në terren me përpilimin e pyetësorëve nga anketuesit.

Sipas INSTAT, për realizimin e këtij censi do të merren në konsideratë rekomandimet dhe standardet e adresuara në vendet evropiane nga Kombet e Bashkuara dhe Zyra Statistikore e Bashkimit Evropian (Eurostat).

Censi i fundit i popullsisë dhe banesave në Shqipëri është realizuar në vitin 2011.

Presidenti Meta në Durrës, takim me Prefektin: U njoha me situatën, e rëndësishme të jemi vigjilentë

Presidenti Ilir Meta, udhëtoi mbrëmjen e sotme drejt Durrësit,  aty ku ishte dhe epiqendra e tërmetit që goditi vendin pasditen e sotme.

Rreth orës 17:24, Presidenti Meta u fut në Prefekturën e Durrësit, ku zhvilloi një takim me prefektin Roland Nasto, për t’u njohur në detaje me pasojat që shkaktoi tërmeti.

 

Në një deklaratë të shkurtër për mediat, pas takimit, Presidenti Meta tha se duhet të ruajmë qetësinë, ndërsa theksoi se duhet të jemi të vëmendshëm, pasi jetojmë në një rajon problematik.

U njoha nga Prefekti dhe nga Shtabi i emergjencave me punë që ata po bëjnë në terren dhe është e rëndësishme të merren masa për të verifikuar pasojat që mund të kemi edhe për të ardhmen, sidomos për banesat që mund të jenë dëmtuar dhe mund të jenë problematike për t’u banuar. Mendoj që jemi në kushtet e një vigjilence të vazhdueshme pasi jetojmë në një rajon problematik dhe është e rëndësishme të jemi në bashkëpunim të vazhdueshëm me vendet fqinje, në mënyrë që të jemi të përgatitur për ç’do situatë. Tani është koha për të qenë gjithmonë të vëmendshëm dhe është e rëndësishme të punohet me efikasitet nga të gjitha strukturat”, tha Meta.

Oshëtima e uraganit të LDK-së ua ka futur frikën partive rivale! – Nga Florim Zeqa

 

Si asnjëherë më parë, nga shkuarja në amshim e liderit historik Ibrahim Rugova, nominimi i zonjës Vjosa Osmani kandidate për kryeministre nga Lidhja Demokratike e Kosovës, e ka prodhuar një ndjenjë të papërshkrueshme gëzimi në elektoratin e kësaj partie. Ky vullnet i elektoratit të LDK-së do ta kishte kuptimin e plotë sikur vota e elektoratit e nxjerrë LDK-në fituese absolute të zgjedhjeve.
Për këtë arsye, ky gëzim i madh i elektoratit të LDK-së rrezikon të kthehet në zhgënjim dhe thyerje të madhe shpirtërore, për shkak se në secilin variant të koalicionit pas-zgjedhor, Vjosa Osmani nuk e ka të garantuar postin e kryeministres së vendit!

Bazuar në parafushatën e kandidates për kryeministre nga radhët e LDK-së, shihet qartë se Vjosa Osmani e ka fituar një mbështetje të parezervë nga elektorati i këtij subjekti politik.
Nëse e marrim si kriter mbështetjen e fuqishme të zonjes Vjosa Osmani nga elektorati i LDK-së, atëherë pavarësisht rezultatit zgjedhor, Vjosa do duhej të merrte timonin e partisë.
Megjithatë, nuk duhet anashkaluar faktin se zgjedhjet në LDK kanë përfunduar. Prandaj, edhe vullneti i elektoratit të LDK-së mund të mbetet vetëm dëshirë poqesë Vjosa nuk arrinë t’i fitojë zgjedhjet!

Kandidimi i Vjoses, produkt i frikës për ndëshkim

Pas ngulfatjes së vullnetit të elektoratit në procesin e brendshëm zgjedhor, mbështetjen e fuqishme të elektoratit të LDK-së për Vjosen kryeministre, duhet kuptuar si dëshirë të elektoratit që ka shpërthyer si vullkan për ndryshime në LDK dhe mbarë Kosovën.
Sikur zonja Vjosa Osmani të ishte propozuar si kandidate për kryeministre vetëm 5-6 muaj më parë gjatë procesit të brendshëm zgjedhor, fitorja e LDK-së në këto zgjedhje jo vetëm që do të ishte e garantuar, mund të ishte fitore absolute e këtyre zgjedhjeve.
Mënyra e kandidimit të Vjoses vetëm 5 minuta para orës 12-të, nuk erdhi nga gjeneroziteti dhe dëshira e kryetarit dhe as e kryesisë qendrore, por erdhi nga frika e ndëshkimit nga elektorati për shkak të procesit të deformuar zgjedhor të partisë.
Sikur të pyetej elektorati i LDK-së, kryetari aktual i partisë dhe shumë nga kryetarët e degëve, humbës serik të disa palë zgjedhjeve lokale,fare nuk do të ishin rizgjedhur, madje edhe përbërja e kandidatëve për deputet do të ishte krejt më ndryshe nga seqë është.
Nisur nga ky fakt, është hera e dytë që Isa Mustafa nuk e pati guximin të përballet me elektoratin. Në zgjedhjet e kaluara e “dogji” profesorin Avdulla Hoti, ndërsa në këto zgjedhje e ka vendosur ta sfidojë Vjosen!
Mirëpo kësaj radhe situata është pak më ndryshe, mos respektimi i vullnetit të elektoratit në zgjedhjet partiake, e ka kthyer Vjosa Osmanin lidere morale të partisë.
Tendenca për “djegien” e Vjoses, do të prodhoj zgjedhjet e jashtëzakonshme në LDK për shkak të mbështetjes së jashtëzakonshme të elektoratit.
Si pasojë e ngulfatjes së vullnetit të elektoratit, sot paradoksalisht përballë katër pretendetëve për kryeminstra, Vjosa Osmani është e vetmja kandidate që nuk është lidere e partisë.

Mbajtja e premtimve, forcon besimin e elektoratit

Dy premtimet e mëdha elektorale të zonjes Vjosa Osmani; “Jo koalicion me PDK-në dhe pikë”, “do ta bëjë shkarkimin e Hashim Thaçit dhe pikë”, janë dy obligime pas të cilave Vjosa nuk guxon të vëjë presje për asnjë çmim apo presion nderkombetar, qoftë edhe nëse kushtëzohet me humbjen e postit të kryeministrit.
Në rrethanat aktuale nëpër të cilat po kalon vendi, kthimi i besimit të qytetarëve është më i rëndësishëm se çdo post politik.
Çdo rrëshqitje në premtimin bazik elektoral “Kurrë më koalicion me PDK-në”, Vjoses do t’i kushtoj me humbje të imazhit personal, dëmtim enorm të partisë dhe zhgënjim total të elektoratit.
Vjosa Osmani, e ka rastin historik që mbështetjen e fuqishme të elektoratit të LDK-së ta kthejë në forcë dhe motivim personal për ç’kapjen e partisë nga klanet dhe grupet e interesit, nga karrieristët dhe matrapazët politik.
Vjosa Osmani, besimin e elektoratit duhet ta kthejë në force dhe guxim për marrjen e timonit të LDK-së, jo me forcë por me transparencë veprimesh përmes organizimit të një procesi të rregullt zgjedhor dhe demokratik në LDK, ku secili anëtarë të ketë mundësinë e zgjedhjes dhe për të qenë i zgjedhur në parti.
Një fjalë e urtë popullore e thotë: “Sa më shumë e shtërgon pushkën, krismën e ka më të madhe”!
Përfundimisht ka ardhur koha, që zërat e ngulfatur në LDK të shpërthejnë fuqishëm, të thonë hapur atë që e kanë në shpirtë e zemër siq po e thonë për Vjosen në këto zgjedhje.
Oshëtima e uraganit të LDK-së ua ka futur frikën partive rivale, mbështetja e fuqishme e elektoratit për Vjosa Osmanin i ka tmerruar kandidatët për kryeministra.

Tërmetet në vend, 44 persona të lënduar transportohen në Spitalin e Traumës

TIRANË

Pak orë pas tërmeteve një numër i konsiderueshëm i banorëve janë paraqitur për ndihmë mjekësore në Spitalin e Traumës në Tiranë.

Gazetarja e “Balkanweb”, Dorjana Bezat thekson se 44 persona kanë marrë dëmtime dhe si pasojë kanë kërkuar ndihmë mjekësore  në spitalin e Traumës. Qytetarët kanë marrë dëmtime në pjesët e ndryshme të trupit, por edhe në kokë.

Tërmetet kanë shkaktuar panik në qytetin e Durrësit, Tiranës, por edhe në qytetet e tjera të vendit. Deri tani nuk raportohet për jetë të humbura, por vetëm dëme materiale. Qytetarët kanë zbaritur me shpejtësi në rrugë, ndërsa shprehen se lëkundjet e tërmetit kanë qenë të forta.

“Lëkundjet shoqërohen nga pasgoditje”, çfarë paralajmëron sizmiologu i Institutit të Gjeoshkencave

Instituti i Gjeoshkencave, Energjise, Ujit dhe Mjedisit ka bërë një panoramë të tërmetit që goditi sot vendin. IGJEUM thotë se epiqendra ka qenë në veri të Durrësit, në Adriatik 5.8 i shkalles Rihter. Por sa i përket ndjeshmerisë vlerësohet 7 ballë në Tiranë dhe rreth 8 ballë në Durrës.



Në një prononcim për gazetarët, Llambro Duni, sizmiolog, u shpreh: “Kemi përjetuar lëkundjet më të forta sizmike në vitet e fundit. Mund të ketë dëme. Paslëkundjet do të vijojnë në zonën qëndrore, me madhësi të vogël. Veriu i Durrësit dhe rrethinat duhet të bëjnë kujdes.Pas godijes së parë 5.8 ballë kemi pasur një tjetër 5.3 ballë. Ka efekte dhe në Tiranë. Njerëzit të qetësohen, nuk presim goditje të tjera. Të mos rrinë rrugëve”.

IGJEUM flet për 2 lëkundje të forta dhe 4 më të lehta. Probabiliteti më i lartë për dëme ka qenë në epiqendrën e tërmetit, në Durrës.

IGJEUM porosit banorët e zonës së epiqendrës të tregohen më të vëmendshem pasi lëkundjet shoqërohen nga pasgoditjet.

IGJEUM thotë se ky është tërmeti më i fuqishëm në Shqipëri pas atij të 15 prillit 1979.

“Shqipëria është vend sizmik. Tërmete të kësaj natyre janë shumë të shpeshta. Tërmetet e forta ndodhin rrallë, njerëzit nuk janë mësuar. Zonat që duhet të kenë më shumë vëmendje janë ato bregdetare, rrëzë shpateve”, tha më tej Duni.

Tërmetet në vend, kryeministri Rama anulon udhëtimin drejt SHBA

Kryeministri Edi Rama ka anuluar udhëtimin e tij drejt  New Yorkut, ku kishte planifikuar të merrte pjesë në mbledhjen e Organizatës së  Kombeve të Bashkuara. Aktualisht kryeministri, Edi Rama ndodhet në Frankfurt dhe pritet të kthehet në orët në vazhdim në Tiranë.

Lëkundjet e tërmetit kanë shkaktuar panik dhe frike tek qytetarët. Epiqendrat e tërmeteve kanë qenë në Detin Adriatik, në veri të qytetit të Durrësit. Dëmet më të mëdha janë shënuar në zonat përreth.

FOTOLAJM – Termeti i fortë në Durrës, çahet në dysh pallati

Lëkundjet e termetit kanë qenë shumë herë më të forta në qytetin e Durrësit.

Raportohet se në këtë qytet një pallat është çarë në dysh si pasojë e tronditjeve të forta.

Dëshmitarët raportojnë se në Durrës është krijuar nëj situatë paniku dhe qytetarët kanë përjetuar moment tmerri.

Për momentin nuk raportohet për të lënduar.

Ministria e Brendshme publikon numrat: Ja ku duhet të telefononi për të kërkuar ndihmë

Ministria e Brendshme ka publikuar numrat ku qytetarët mund të kërkojnë ndihmë, pas dy lëkundjeve të forta të tërmetit.

Njoftimi

Pas lëkundjeve të tërmetit të rënë pak minuta më parë, Ministria e Brendshme, në bazë të raportimeve të para që ka marrë nga Drejtoritë Vendore të Policisë, Shërbimet Zjarrfikëse dhe Prefekturat, njofton se nuk ka persona të lënduar dhe as dëme të rënda materiale.

Të gjitha strukturat e rendit janë në gadishmëri të plotë dhe do të marrin çdo masë për të qenë pranë dhe në shërbim të qytetarëve.

MB dhe Policia e Shtetit fton këdo që ka nevojë për ndihmë, të telefonojë në nr falas 112.

Ky është njoftim paraprak dhe pas thellimit të informacionit do të japim të dhëna të tjera.

Tronditet Tirana, termet i fortë. Panik tek qytetarët. Ja epiqendra

Lëkundjet e forta të tërmetit në Tiranë kanë shkaktuar panik dhe frikë tek qytetarët, të cilat kanë lënë menjëherë shtëpitë dhe kanë dalë në rrugë. Nga të dhënat e para fatmirësisht nuk raportohet për persona të lënduar.

Lëkundjet e tërmetit zgjatën për disa sekonda, ndërsa kjo shkaktoi dëme materiale në shumë banesa.

Mësohet se tërmeti i magitudës 5.8 me epiqendër në Detin Adriatik, 10 km nga qyteti i Durrësit është ndjerë në të gjithë qytetet e vendit.

AZEM MESHI ME JETËN E VEPRËN E TIJ NJË SHEMBULL E BAROMETËR I KOHËS SHQIPTARE – Nga RAMIZ LUSHAJ

 

-Kumtim i mbajtur nga Ramiz Lushaj në Akademinë Përkujtimore për Dëshmorin e Policisë së Shtetit, Azem Meshi dhe Promovimin e Librit “Azem Meshi, Shqipe e Vendit të Vet”-

Ky libër kolektiv, “Azem Meshi, Shqipe e Vendit të Vet”, me firmat e 27 autorëve bashkëpunues me shkrimet e tyre, që krye-mban për bashkautorësi edhe emrin tim e të Ahmet Meshit, që ka një fond e galeri me 140 foto, faksimile, skema e grafika (nga të cilat 61 foto me ngjyra) në të 236 faqet e tij të botimit të dytë të plotësuar, i kushtimohet jetës e veprimtarisë së Azem Ali Meshit- “Dëshmor i Atdheut”, përndryshe dhe “Dëshmor i Policisë së Shtetit Shqiptar”, që ka rá në krye të detyrës për mbrojtjen, ndërtimin e lartësimin e shtetit, në një përpjekje trimnore e të përgjakshme me një bandë kriminale të armatosur në Yzberisht të Tiranës, para 20 vitesh, më 3 qershor 1999, në moshën 31 vjeçare, në ma të bukuren kohëmoshë të njeriut të ëndrrave të jetës, të krijimit të familjes, të rrugëtimit drejt lumturimit e lartësimit të vetvetës personale e familjare në shumanshmëri plotore në kohëjetën e tij.

Azem Meshi është një martir – një dëshmor, është “një hero”- siç e cilëson dhe ish-drejtori i Policisë së Tiranës, Mit’hat Havari (fq. 71-73), është një hero që po e jeton jetën e tij të heroit martir të kombit të vet me mesazhe të mira për kombin e vet, për kohën tonë, ndryshe nga disa heronjë të gjallë të paqes e luftës të dekadave të fundit në Rajonin Ballkanik Shqiptar që prej disa qëndrimeve e veprimeve me teprime, gabime e faje në politikë, në pasunime, në shoqëri, tashma po e përjetojnë jetën e anti-heroit.

Edhe sot, në këtë ditë të 20 shtatorit 2019, edhe dekorimi i Azem Meshit me titullin e lartë “Qytetar Nderi” i Kamzës, edhe botimi i këtij libri përkushtimor për Azem Meshin, flasin krejt qartë, plot dritë, se Azem Meshi po e jeton lartësisht jetën e heroit të kombit të vet shqiptar, se është i gjallë në mes nesh, brenda nesh, para nesh, edhe tek vajza e tij e talentuar Greta- gazetare në një televizion e me shoqërinë civile; edhe tek bashkëshortja e tij e fisme Loreta- punonjëse civile e administrative në Policinë e Shtetit; edhe tek vllaznit e tij: Zenuni, Ahmeti, Skënderi, Agroni, Guximi e Sabahi, motrat e tij Xhanja e Liria; edhe tek të gjithë të afërmit e pragut e gjakut, tek të gjithë ne pjesmarrësit në këtë Akademi Përkujtimore, edhe tek shoqëria, koha, historia krahinore e kombëtare shqiptare, prandaj edhe shkrimit tim në hyrje të librit, te parathania, ia kam vendos titullin: “Tungjatjeta, o Azem Ali Meshi”, prandaj ne të gjithë në këtë sallë të Tirana International Hotel i themi edhe sot e në motmote: “Mirë se erdhe, o Azem Meshi ynë 51 vjeçar”, në moshën e lartë të burrit tradicional e të heroit shqiptar, sepse e thotë dhe kanga e dy kangtarëve hasjanë Kastrati e Brati (fq. 171-173), e këndueme qysh më 2006: “Kush jep jetën, o për vend t’vet/Asht i gjallë, o kurrë nuk des!”.

(Tani, më lejoni t’iu ftoj të mbajmë një minutë heshtje për Dëshmorin Azem Meshi dhe të gjithë Dëshmorët e Policisë së Shtetit Shqiptar!). (I përjetshëm emri, vepra e kujtimi i tyre!)

Lisi e rrit lisin, me farën e vet, në tokën e vet. Lisat krijojnë lisnajën. Kështu dhe Vllaznia Meshi, e ardhun prej origjine nga Oroshi i Mirditës e me ngulim jete disashekullore në Kosturr të Hasit të Qarkut të sotëm të Kukësit, edhe kulla e të parëve të Azem Ali Meshit, kanë marrë pjesë aktive në kryengritje e luftëra rajonale e kombëtare nga Qafë Prushi deri në Shkup e Shkodër, nga Moraça në Plavë-Guci, Rrafshin e Dukagjinit etj. prej nga koha e Rilindjes Kombëtare Shqiptare, në Lidhjen Shqiptare të Prizrenit e të Pejës, në Shpalljen e Pavarësisë, Luftën e Dytë Botërore e Luftën e fundit të Kosovës. Gjyshi i Azem Meshit, Ukshin Adem Meshi së bashku me të vllanë Arifin, kanë marrë pjesë në Kryengritjen Kombëtare Shqiptare të Vilajetit të Kosovës të 1912-tës së Pavarësisë. Baba i Azem Meshit, i ndjeri Ali Ukshin Meshi, ka marrë pjesë në Luftën e Dytë Botërore në moshë krejt të re, mbi 15-vjeçare, me Çetën e me Batalionin e Hasit dhe në rradhët e Brigadës XXV-S të Tropojës deri në Kosovë e në Sanxhak. Kusherinj të afërt të Azem Meshit, si: Ram, Ali e Mehmet Meshi janë “Dëshmorë të Atdheut” të Luftës Antifashiste Nacionalçlirimtare. Kjo Vllaznia Meshi, Familja e madhe e Azem Meshit, në vitin 1999, brenda tre muajve kohor, kanë tre dëshmorë: më 24 mars 1999, në Istog të Pejës, në ditën e bombardimeve të NATO-s, të fillimit të Luftës së Kosovës, vriten trimërisht Bashkim e Afrim Meshi, të cilët janë “Dëshmorë të Kosovës” dhe më 3 qershor 1999, Azem Meshi- “Dëshmor i Shqipërisë”, vritet në Tiranë, në përballje me një bandë kriminale që kishin vrarë pak kohë përpara një shtetas shqiptar të Kosovës. Ish-drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit, Hysni Burgaj (2009-’13), në shkrimin e tij (fq. 93-97) shkruan: “Mes shumë heronjve e kam njohur edhe Azemin, trimin që na la të kuptojmë të gjithëve se aspekti i këndvështrimit të tij ishte më i largët se një moment, ai luftoi për njerëzinë, për sigurinë, për të ardhmen e vendit”.

Rregjimi komunist i kohës, prej nga viti 1948, e shpalli e trajtoi babën e Azem Meshit, ish luftëtarin e atdhetarin Ali Ukshin Meshi dhe familjen e tij si “të deklasuar politik”, “të përndjekur politik” në katër dekada jete, e arrestoi dhe e dënoi Ali Ukshin Meshin për dyshime politike me 6 vjet burg politik, ia hoqi “Triskën e Frontit” për 3-vjet, e cilësoi “kulak”, ia sekustroi pasurinë, etj.

Tevona, me ndërtimin e HEC e të Liqenit të Fierzës iu përmbytën kulla, toka, pemët dhe as pasardhësit, si qindra të tjerë bregdrinas të Hasit, Kukësit, Tropojës e Pukës, nuk janë kompenusar ligjërisht e përfundimisht nga asnjë qeveri e asnjë kohe, pavarësisht premtimeve të përhershme e angazhimeve të pjesshme të tyre.

Familja e Ali Ukshinit u detyra të shpërngulej e të vendosj në Kam të krahinës së Bytyçit, në këtë qytezë të minatorëve në rrethin e Tropojës deri në vitet e Demokracisë, kur erdhën në Tiranë.

Azem Meshi, një nga 9 fëmijët e Ali Ukshinit, shkollen fillore e kreu në Kosturr të Hasit, për çka mësuesja e tij veterane, Bute Meshi, thotë se “kishte sjellje shembullore”, “i ndihmonte shokët e shoqet”, “në aktivitete ishte i pari”, “ngulmonte për dije të reja”, etj. (faqe 27-30). Shkollën 8-vjeçare e kreu në Kam të Tropojës, ku mësuesi i tij, poeti e studiuesi Shaban Geci, i ka kushtue dhe një poezi në këtë libër (fq. 174): “Kaçurrel me sy të zi/ Djalë serioz që në fëmijëri/ Djalë serioz me tipare burri /Azem Meshi prej Kosturri/”.

Av. Agron Isa Gjedia, kryetar i Shoqatës Mbarëkombëtare “Bytyçi”, Tiranë-Prizren, në shkrimin e tij kapitull libror më vehte, shkruan se Azem Meshi i bante disa orë rrugë nga Kami në Pac për të ndjekë me sakrifica, përkushtim e rezultate të mira shkollen e mesme; kishte zgjuarësi genetike natyrore e jetësore; ishte i traditës, me kulturë, me veti e virtyte të larta; lexonte libra jashtëshkollorë; i pasionuar e i dallueshëm në garat me kuaj; i dhanun pas notit në prrenj e lumenj të Bytyçit e Hasit, në Dri e Liqenin e Fierzës; merrej me peshkim për sport e ekonomi; i kishte qejf ecjet në natyrë e udhëtimet, etj. (fq. 55-66).

Azemi për shkaqe politike të kohës nuk mundi të ndiqte arsimin e lartë universitar, pavarësisht dëshirës e aftësive të tij.

Azem Meshi, në një kuptim të caktuar, është një “barometër” i Kohës së Demokracisë, i kësaj kohe me mundësi e hapësira të mëdha për të dëshmue vetëveten në jetë. E dëshmojnë faktet, sepse Azemi në këto vite, ky veprimtar aktiv e kontributor i PD-së në Tropojë, Has, Kukës e Tiranë, prej vitit 1992 filloi punë në Policinë e Shtetit në Tiranë, në Repartin e Ambasadave e në Komisariatin e Policisë nr. 4 në Kryeqytet; e ndoqi Akademinë e Rendit Publik (sot, Akademia e Sigurisë) e provimin e fundit e dha një javë para vrasjes së tij në qershor 1999 e atë vit do ta merrte edhe titullin “Oficer i Policisë Shqiptare”; e ndertoi një shtëpi “model Elbasani” aty në Zona “Yzberish 2” në Tiranë me krahët e tij e me ndihmë nga vëllezërit e miqtë e tij, familja e nderueme tiranase e Shyqyri Grecës; e krijoi familjen e tij të re e dinjitare; u kujdes duke e rregjistruar bashkëshorten e tij Loretën në kurse për italisht e kompjuter, etj.; punonte në dy punë, pas orarit të shërbimit në Policinë e Shtetit shkonte tek firmat private, etj. Greta Meshi, vajza e tij, te esseja “Babai im” fq. 115, viti 2016) shkruan: “Unë e di që ai është pranë meje kudo, ai është engjëlli im mbrojtës e në çdo hap që unë hedh, ai është aty duke më mbështetur, duke më brohoritur, e duke u ndjerë krenarë për vogëlushen që po rritet”.
Edhe nipi i Meshëve, djali i hallës së Azem Meshit, biznesmeni i mirënjohur shqiptar, Ram Geci, djali i një burri të lartë e të mirë – Ali At’hem Gecit të Bytyçit, që ishin “Oxhak” -“Derë e Madhe” e Bytyçit dhe në Malësi të Gjakovës, djali i një nane të fisme Razë Ukshin Meshit-Geci të Kosturrit, është një tjetër “barometër”- një shembull i mirë e i madh i kohës shqiptare, pronar i vetëm i Tirana International Hotel, ku po e bajmë këtë Akademi Përkujtimore e Promovim Libri), i kompanisë elitare “Geci”, një nga biznesmenët e humanistët e mëdhenj të ditëve tona, të cilit i shprehim mirënjohje të madhe.

Edhe nipi tjetër i Meshëve, djali i hallës së Azem Meshit, Rrustem Gjedia i antikomunistit, trimit, njeriut punëtor, Jakup Sali Gjediaj të Bytyçit (i cili, prej 1952-shit, emigroi në Kosovë e Amerikë) dhe i qëndrestares të fisme Gjylë Ukshin Meshi-Gjedia të Kosturrit , është një tjetër “barometër” i kohës panshqiptare, një biznesmen i njohur në Amerikë e Europë.

Azem Meshi është një nga 168 dëshmorët e Policisë së Shtetit Shqiptar (ku 86 prej tyre iu përkasin viteve të vështira 1997-1999) çka do të thotë se Azem Meshi është një nga dëshmorët e ringritjes së Shtetit, të ndërtimit të Shtetit, për nga rendi, qetësia e siguria publike, çka është dhe detyra e misioni kryesor i Policisë së Shtetit Shqiptar, se Policia është e para në sakrifica deri në vetmohim në mbrojtje e ndërtim të shtetit dhe rënia e Policisë e Gardës në kohë të jashtëzakonshme është vet rënia e Shtetit. Shqipëria ka dhe 56 policë të tjerë të rënë në krye apo për shkak të detyrës, të cilët janë në pritje të dhënies së titullit “Dëshmor i Atdheut”. Pra, Shqipëria ka gjithsej 224 policë të vrarë në tre dekada nga Ilir Gjyrdedi më 1990 e deri tek Artan Cuku më 2017, ndërkohë që shteti tjetër shqiptar, Kosova jonë, e porsa dalë nga Lufta e fundit (1997-1999), fitoi Lirinë më 1999 e Pavarësinë më 2008, në pothuaj dy dekada kohore, nga 2001 deri më 2018, i ka vetëm 20 dëshmorë të Policisë së Shtetit.

Unë, shqiptarisht, i bashkohem mendimit të doktor, gjeneral major Bajram Ibraj, ish-Drejtor i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit (2002-’07) që: “Qeveritë Shqiptare, duhet që të nxjerrin sa ma parë, madje dhe shumë i vonuar, Vendimin e Këshillit të Ministrave për trajtimin financiar të familjeve të të rënëve në Policinë e Shtetit, minimalisht duke filluar që nga viti 1990” (fq 84 e librit). Pra, po e them: gjaku i policëve të rënë në krye e për shkak të detyrës për Kombin e vet nuk ka faturë, nuk ka çmim, prandaj dhe “fatura financiare” e Shtetit nuk duhet të bahet pengesë.

Edhe disa kërkesa të Shoqatës së Policëve në Lirim duhet të merren në konsideratë nga Shteti ynë, pasi ka disa pengesa ligjore të panevojshme apo të qëllimshme, që pengojnë policë të karrierës, të rritur me Policinë e Shtetit, me kontribute në Policinë e Shtetit, të rikthehen në detyrat e tyre të maparshme, të veshin uniformën e oficerit të Policisë së Shtetit Shqiptar.

Ish-Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit (2007-’09), poeti Ahmet Prençi (në faqen 91 të librit) fjalathotë: “Kujtojmë Azem Meshin e qindra heronj të Policisë për t’ju thënë që çdo gjë që bëjmë ne është shumë pak në krahasim më atë çka bënë ata për vendin e shoqërinë”.

Në këtë libër për Dëshmorin e Atdheut, Azem Ali Meshi, kanë shkruar drejtues të lartë të Policisë së Shtetit Shqiptar, Hysni Burgaj, Ahmet Prençi, Bajram Ibraj, Mit’hat Havari; prof. dr. Shefqet Hoxha i Kukësit – Mësues i Popullit; poeti Namik Selmani nga Çamëria me banim në SHBA; poete e shkrimtare Sherife Thaçi-Berisha nga Suhareka e Kosovës; i ndjeri dr. Ali Aliaj-ish pedagog në Tiranë e Kosovë; kolegu e shoku i tij, ish-polici, shkrimtari e poeti Besnik Meta në Tiranë; poeti Fran Ukcama në Fier; i ndjeri shkrimtari e studiuesi Isuf Meshi i Kosturrit -një disident e antikomunist i njohur; kushërini e shoku i tij Astrit Hasani-Meshi në Londër; shoku i tij, mjeku Shkelzen Ibra në Krumë të Hasit; studiuesi Ismet Avdiaj nga Berisha e Brigjeve- kufi me Has, Bytyç e liqenin e Fierzës; Isuf Rexhepi e Haki Memaj nga Tropoja e me banim në Tiranë; motra e tij, Xhane Meshi-Beraj e të tjerë, të cilëve iu shprehim mirënjohje.

Shprehim vlerësime të larta për punën e redaktorit të librit, dr. Fejzulla Gjabri i Kukësit, për shkrimtarin e poetin Mujo Buçpapaj i Botimeve “Nacional”; për artin grafik nga Xhina Palko të Studios “Patrigraf”, për shtypshkrimin nga Shtypshkronja “Mileniumi i Ri” në Durrës dhe, veçanarisht për biznesmenin Ram Geci, që e financoi botimin e dytë të plotësuar të këtij libri dhe këtë Akademi Përkujtimore për Azem Meshin – Dëshmor i Atdheut.

Një “Yll që nuk u shua”- thotë ish drejtuesi i lartë i Policisë së Shtetit, Hysni Burgaj, dhe vërtetë i tillë është ky dëshmor, ky heroi, Azem Meshi – i cili u shpall “Dëshmor i Atdheut” e Familjes së tij iu dha simboli “Familje e Dëshmorit të Atdheut” (2003); President i i Shqipërisë e ka dekoruar me “Medalja e Artë e Shqiponjës”(2000) e pesta në rendin ligjor klasifikues të dekoratave e titujve në Republikën e Shqipërisë; një rrugë në Tiranë, kah Yzberishi, prej vitit 2009, e mban emrin e tij; Bashkia e Kamzës, një nga bashkitë më të mëdha në Shqipëri, e ka shpallur “Qytetar Nderi” (2019); ka një film dokumentar “Mirënjohje Dëshmorit të Atdheut, Azem Meshi” (2009), ka kangë e poezi të shumta, kemi dhe, tani, e kemi dhe këtë libër: Azem Meshi, Shqipe e Vendit të Vet”.

Lavdi emrit, veprës e kujtimit të Dëshmorit të Policisë së Shtetit, Azem Meshi – Dëshmor i Atdheut!

Ramiz LUSHAJ

Tirana International Hotel, 20 shtator 2019

(Fotot: Kristaq Janushi & Ramiz Lushaj)

Ambasadori britanik: Dënimi i Tahirit jo për akuzat më serioze ngre pyetje

Ambasadori i Mbretërisë së Bashkuar në Tiranë, Duncan Norman, thotë se dështimi për ta dënuar për akuzat akoma më serioze, shtron pyetje dhe tregon rëndësinë e finalizimit të reformës gjyqësore.

“Vendimi mbi Saimir Tahirin tregon se sistemi ligjor i Shqipërisë po bëhet më i përgjegjshëm. Por dështimi për të dhënë dënim mbi akuza akoma më serioze, shtron pyetje dhe tregon rëndësinë e finalizimit të reformës gjyqësore”, ka shkruar Norman.

 

SHBA: Shkurajues dënimi për Tahirin, por tregon pavarësi në rritje të gjyqësorit

Ambasada amerikane në Tiranë e quajti shkurajues dënimin që iu dha ish-Ministrit të Brendshëm Saimir Tahiri, por tha se kjo sinjalizon një hap përpara për pavarësinë e gjyqësorit në Shqipëri.

Në deklaratë thuhet:

“Vendimi i djeshëm kundër ish Ministrit të Brendshëm Saimir Tahiri demonstron pavarësinë në rritje të gjyqësorit dhe fillimin e fundit të pandëshkueshmërisë për personat me lidhje të forta.

Ndërkohë që dënimi i zotit Tahiri për akuzën e shpërdorimit të detyrës sinjalizon një hap të rëndësishëm përpara, dënimi është shkurajues, duke pasur parasysh se sa të rënda ishin akuzat.

Ata që shpërdorojnë besimin publik dhe shkelin ligjin duhet të përballen me pasoja domethënëse.

Shtetet e Bashkuara do të vazhdojnë të mbeten partnerë të Shqipërisë, në mbështetje të përparimit të mëtejshëm të reformës në drejtësi, transparencës dhe qeverisjes së mirë.” za

Rama bën “raprezalje” në Shkodër, 80% e drejtorëve do të ikin

Kryeministri Rama ndodhet këtë të premte në Velipojë për një takim me drejtuesit politikë të qarqeve veriore të vendit.

Mësohet se kryeministri i ka kërkuar prerë drejtuesve politike në qarkun e Shkodrës që të largojnë pjesën dërrmuese të drejtorëve lokalë, rreth 80% të tyre. Rama ka kërkuar që të nisë puna për vlerësimin e performancës së institucioneve dhe të shikohen borxhet e projektet aktuale të bashkisë më të madhe të veriut.

“80% e drejtorëve do ikin. për të gjitha bashkite e Qarkut Shkodër do të bëhet vlerësim performance i institucioneve me varësi nga qendra. Njëkohësisht do të bëhet analizë e buxhetit të bashkive, borxhet dhe projektet aktuale që të evidentohet se ku jemi aktualisht”- mesohet te kete thënë Rama.

Kujtojmë se në takim me Ramën, i cili është dhe koordinatori i qarqeve të veriut në PS, kanë marrë pjesë Ministri i Brendshëm Sandër Lleshaj, kryebashkiaku i Lezhës Pjerin Ndreu si dhe deputetët Paulin Sterkaj, Luan Harusha dhe Tom Doshi./Express

Vendimi për Tahirin, prokuroria zbulon lëvizjen e radhës

Një ditë pas vendimit të gjykatës për Krime të Rënda, që e dënoi ish ministrin Saimir Tahiri me 3 vite shërbim prove, Prokuroria për Krime të Rënda ka njoftuar se do të apelojë vendimin, si një detyrim ligjor.

Të enjten, pas një seance maratonë, Gjykata shpalli fajtor ish-ministrin Tahiri vetëm për një nga tre akuzat e organit të akuzës.

Prokuroria kërkoi javën e shkuar dënimin prej 12 vitesh burgim, duke e akuzuar ish ministrin për të paktën tre vepra të rënda: Trafik i narkotikëve kryer në bashkëpunim në formën e grupit të struktuar kriminal; Pjesmarrje në grup të strukturuar kriminal dhe Kryerja e veprës në grup të strukturuar kriminal.

Por gjykata i rrëzoi ato, duke vlerësuar se nuk kishte prova që të mbështesnin këto akuza, por se megjithatë, ishin sipas saj të mjaftueshme për ta dënuar Tahirin për shpërdorim detyre.

Ish-kryeministri denoncon zhdukjen e përgjimeve: Ja tri provat përvëluese që u hoqën nga dosja Tahiri

Ish-kryeministri Sali Berisha ka akuzuar prokurorinë se ka fshehur disa nga provat më “përvëluese” për çështjen e ish-ministrit të Brendshëm, Samir Tahiri, duke rrëzuar në këtë mënyrë lidhjet e ngushta me Habilajt.

Berisha shkruan se në dosjen e prokurorisë mungon përgjimi i autoriteteve italiane, ku sipas tij xhaxhai i Saimir Tahirit flet me Moisi Habilajn.

Sipas ish-kreut të qeverisë, në bisedën telefonike xhaxhai i Tahirit flet me Habilajn dhe i thotë që jam me Bashkim Tahirin.

Po ashtu , për Berishën është fshehur dhe udhëtimi i Moisi Habilajt sëbashku me babain e ish-ministrit dhe bashkëshortes së tij.

“Ja disa nga provat perveluese qe narkoprokuroria apo Edvin Mafia hoqi nga dosja e Saimir Habilit qe faktojne lidhjet e tij te ngushta me kushurinjte kriminele dhe supertrafikant Habilaj.

Keshtu, gazetari investigativ ka zbuluar se nuk jane ne dosje:

1-Rregjistrimi i dorezuar nga autoritetet italiane i bisedes telefonike te Moisi Habilajt me xhaxhin e Saimir Habilajt nuk eshte fare ne dosjen e prokurorise. Ne kete bisede telefonike me xhaxhain e Saimir Habilit, Moisiu ne prani te babait te Saimirit i thote atij se jam me gjigandin Bashkim. (Bashkim Tahiri)

2-As fakti qe Moisi Habilaj ka qene ne Rome bashke me babain dhe gruan e Saimir Habilajt (Bashkim Tahiri dhe Fatlinda Berisha) dhe

3- qe keta te dy nuk jane rregjistruar ne TIMS fare per kete udhetim por qe figurojne ne listen e pasagjereve te Alitalia dhe qe kane te vulosur pasaportat me vulen e Fiumicinos ne keto data. Pra prokuroria ka fshehur proven me te rende qe lidh Saimir Tahirin me Moisi Habilajn si nje grup i stukturuar kriminal ku kusho Saimiri ka pasur per detyre shmangien e policise ndaj Habilajve”, shkruan Berisha.

Gjyqi maratonë- Ja dy përfaqësueset e SHBA-së që pritën vendimin për Tahirin, momenti kur dolën nga gjykata

Përfaqësues të Ambasadës Amerikane në Tiranë ishin të pranishëm dje në seancën gjyqësore ndaj ish-ministrit të Brendshëm, Saimir Tahiri, dhe ish-kreut të Policisë së Vlorës, Jaeld Çelës.

Edhe më herët, përfaqësues të kësaj ambasade kanë ndjekur nga afër seancat e zhvilluara.

Te zgjedhurat e SHBA per te ndjekur kete seance te rendesishme gjyqesore jane keto dy zonja qe shihni ne foto, ne momentin kur po dalin nga gjykata, pasi ishte dhene vendimi, dhe pasi ishin larguar shume prej presonave qe ishin te pranishem per ta ndjekur nga afer procesin.

usa

Më poshtë, ju sjellim fotot e dy përfaqësueseve të SHBA, të cilat janë larguar nga Gjykata e Krimeve të Rënda pas largimit të Saimir Tahirit, në orët e vona të mbrëmjes.

Kujtojmë se më herët, Ambasada e ShBA ka reaguar publikisht për akuza e ngritura ndaj ish-ministrit, duke kërkuar një hetim dhe gjykim të pavarur.

Edhe në raste të tjera, në gjyqe, të cilat kanë pasur një impakt publik, përfaqësues të Shteteve të Bashkuara të Amerikës nuk kanë munguar në seancat gjyqësore.

PANORAMA

Historiani gjerman: Enver Hoxha e shndërroi Shqipërinë në vend invalid, por për krimet e regjimit të tij s’flet askush, as nuk dënohet askush

Nga Enver Robelli

Së fundi kanë qëndruar për vizitë në Shqipëri 20 shkencëtarë gjermanë, të cilët merren me trajtimin e së kaluarës. Qëllimi i vizitës ka qenë që me palën shqiptare të krijohen kontakte për bashkëpunim. Shkencëtarët kanë vizituar kampet e internimit në Spaç dhe Tepelenë, kanë qëndruar në Shkodër dhe kanë diskutuar me të mbijetuar të diktaturës së Enver Hoxhës. Pas kësaj vizite historiani Christoph Dieckmann ka shkruar një tekst të gjatë në gazetën DIE ZEIT të Hamburgut mbi historinë e Shqipërisë në shekullin e XX dhe trajtimin e së kaluarës komuniste – ose thënë më mirë: mungesën e gatishmërisë për të trajtuar krimet e komunizimit.

Dieckmann përshkruan fillimisht një vizitë në Spaç, dikur minierë e bakrit dhe qendër e kampit më të tmerrshëm të shfarosjes të ndërtuar më 1968 nga regjimi i Enver Hoxhës. Dieckmann e quan Spaçin «kamp përqendrimi». Në minierën e Spaçit punonin 1400 të burgosur. Më 1973 dhe 1985 në Spaç u shtypën dy kryengritje të të burgosurve. Shtatë udhëheqës të revoltës u vranë. Në vitin 1990 kampi u mbyll, më 2009 qeveria vendosi që në Spaç të hapë një muze. As sot e kësaj dite ky muze nuk është hapur. Fabian Kati, njëri nga të burgosurit në Spaç, thotë se shoqëria shqiptare nuk e sheh të domosdoshme të merret me trajtimin e diktaturës komuniste. Përse ishte dërguar në burgun e Spaçit Fabian Kati? Sepse me një antenë «kundërrevolucionare kishte dëgjuar pop-muzikë», e cila nga regjimi konsiderohej armike e klasave. Kati kishte përkthyer edhe tekste të këngëve, ky ishte mëkati i tij i radhës.

Historiani gjerman Christoph Dieckmann citon ish të burgosur të cilët thonë se një e treta e shqiptarëve janë përndjekur nga regjimi, Spaçi ka qenë Auschwitzi ynë, thotë një tjetër, dhe njëri shton: Auschwitzi u çlirua pas tri vitesh, Spaçi tek pas disa dekadave. Dieckmann përshkruan me ton telegrafik vërtitjen e Shqipërisë komuniste nga aleanca me Bashkimin Sovjetik te thellimi i raporteve me Kinën. Më 22 nëntor 1967 Radio Tirana njoftoi se Shqipëria ishte shpallur shteti i parë ateist në botë. 2035 objekte kulti u shkatërruan apo iu ndërrua destinimi, dinjitarët fetarë u vranë apo internuan, lutjet dënoheshin me masa drakonike. Mes alpeve shqiptare dhe Detit Jon u ndërtuan 173 mijë bunkerë. Shërbimi sekret Sigurimi nuk ndalej së zbuluari armiqtë klasorë, më 17 dhjetor 1981 kryeministri Mehmet Shehu u gjet i vdekur në shtratin e tij. «Kur vdiq Enver Hoxha më 1985, ai la pas vetes një vend invalid, krejtësisht të izoluar. Pas autokratit pushtetin e mori zëvendësi i tij Ramiz Alia, pas diktaturës personale erdhi oligarkia partiake», shkruan Dieckmann.

Pushkatimi i Nikolai Çausheskut dhe gruas së tij në Rumani më 1989 i frikësoi komunistët shqiptarë, të cilët lejuan themelimin e partive politike. Më 1990 u themelua Partia Demokratike. Dieckmann shkruan: «Demokratët e rinj nuk kishin një Havel apo një Valensë. Ata nuk rridhnin nga skena e disidentëve, as nga lëvizja sindikale, as nga kisha e distancuar nga regjimi, as nga grupi i kuadrove të ekzilit. Të gjithë vinin nga sistemi i mbyllur, të gjithë ishin edukuar në frymën komuniste. Ky është totalitarizëm. Sot të dy partitë funksionojnë si sisteme klanore dhe klienteliste. Në Shqipëri qarkullon një maksimë: të majtit janë më të djathtë se të djathtit dhe e kundërta».

Historiani gjerman Christoph Dieckmann tregon hollësisht vrasjen e murgeshës Marije Tuci. Ajo vdiq më 1950, ishte 22-vjeçare – vdiq për shkak se refuzoi të shtrihet në shtrat me shefin lokal të Sigurimit. Marije Tucin e futën në një thes, bashkë me një mace të egër, dhe e mbytën duke e goditur me shufra. Ajo sot është martire e kishës, martirë janë edhe 36 priftërinj dhe një imam. Vetëm në Shkodër regjimi burgosi 2890 njerëz, 601 i vrau, 136 vdiqën nga torturat. Në Shqipërinë diktatoriale u vranë 6000 njerëz. Pjerin Mirdita, i cili drejton një qendër memoriale në Shkodër, thotë se vrasësit e kohës së diktaturës as nuk përmenden, as nuk ndiqen penalisht. Nga vullneti i arsimtarëve varet nëse ata e tematizojnë diktaturën e Hoxhës në shkolla. Sipas Pjerin Mirditës shumë njerëz në Shqipëri kanë qejf të flasin për të arriturat e vendit në periudhën e Luftës së ftohtë. Pleqtë duan të harrojnë.

Rrugës për në Tepelenë, shkruan Dieckmann, shihen gra me shami të bardha duke punuar arat, burra me gomarë duke medituar, djem mbi mure duke përshëndetur me dorë, minare dhe një pikë karburanti, ku mes pastës së dhëmbëve dhe marmelatës së fikut gjenden CD me këngë që e lavdërojnë Enver Hoxhën. Tepelena, sipas historianit gjerman: para muzeut një përmendore e Ali Pashë Tepelenës, në muze kiç partizan, përfshirë një dhomë në kujtim të diktatorit Hoxha. Një pikturë revolucionare e paraqet atë duke e edukuar popullin, lart mbi luginë dhe lumë. Në Tepelenë Simon Mirakaj tregon historinë e tij: si u internua si fëmijë në kampin e Tepelenës, si pa dhe përjetoi vuajtje, vaj e vdekje – dhe Ilda Themeli, përkthyesja e shkencëtarëve gjermanë, kërkon një pauzë, sepse duhet të qajë.

Shumica e të internuarve në Tepelenë nuk kanë marrë asnjë dëmshpërblim, nuk ka dokumente për kampin e Tepelenës, s’ka as fotografi, ekzistojnë vetëm disa vizatime dhe tregime të të burgosurve. «Arkivi i diktaturës së Shqipërisë janë kujtimet e familjeve. Organizatat e viktimave punojnë të ndara në rajone, janë të fragmentuara, nuk janë të lidhura me njëra-tjetrën. Nuk ka diskurs kombëtar mbi diktaturën ose konsenzus mbi historinë», shkruan Dieckmann.

Në fund të vizitës Dieckmann flet edhe në emër të kolegëve të tij gjermanë, kur thotë: jemi të tronditur kur shohim se deri më sot në Shqipëri autoriteti i dosjeve të Sigurimit ka përpunuar dhe miratuar vetëm 1500 kërkesa për zbardhjen e dosjeve. Ligjin përkatës e ka miratuar qeveria socialiste e Edi Ramës, opozita demokrate nuk ka votuar, shoqatat e viktimave e quajnë ligjin «demagogji». Shqipëria, shkruan Dieckmann, është planet tjetër, s’mund të krahasohet me Gjermaninë e cila pas bashkimit është ballafaquar me të kaluarën komuniste të Gjermanisë Lindore.

“Tahiri do shpallet fajtor, do i shkarkojnë gjithë gjynahet e qeverisë Rama”, ja çfarë thotë Zagani, ish-shefi i antidrogës Fier

Ish-kreu i Antidrogës në Fier, Dritan Zagani, ka folur në një lidhje telefonike për News24 për procesin ndaj ish-ministrit të Brendshëm, Saimir Tahiri, dhe vendimin final që pritet të japë Gjykata e Krimeve të Rënda, në orën 16:00.

 

Zagani ka deklaruar se problemi nuk është Saimir Tahiri si person, por si ish-ministër, si vartës i qeverisë mafioze dhe kriminale të Edi Ramës.

Sipas tij, gjykata do ta shpallë sot të fajshëm Tahirin, duke i shkarkuar atij të gjitha gjynahet e qeverisë Rama.

“Do ia shkarkojnë atij gjithë gjynahet e ish-ministrit dhe qeverisë Rama. Mendoj se do shpallet fajtor”, ka thënë Zagani.

Pritet vendimi për Saimir Tahirin, njeriu që edhe ju e keni akuzuar, çfarë prisni nga ky vendim, si do jetë?
Të them të drejtë emocionalisht jam indiferent ndaj kësaj farëse që po bëhet atje, sepse me gjithë bindjen time që Tahiri është ai që thuhet, përsëri është ajo pjesë e politikës atje. Jam indiferent ndaj personit Saimir Tahiri, ama se ç’do ndodh me ish-ministrin më intereson që çke me të.

Pse të intereson?

Sepse atje nuk është problemi ndaj Tahirit, por problemi është sistemi mafioz, koka fillon më lart dhe po merren me Tahirin për të mbuluar gjërat e tjera, nuk është zgjidhur asgjë.

Çfarë mund të mbulohet?
Duhet me i rënë kokës piramidës, nga Rama dhe gjithë tjerëve, që iu ka dhënë pushtet. Ai mbahet në pushtet me mafien.

A janë të bazuara akuzat ndaj Tahirit?
Unë jam provë e gjallë e kësaj akuze, edhe pse deri më sot askush nuk më ka marrë në pyetje. Akuza nuk bëhet fjalë, por si po formulohet e mbrohet kjo akuzë kjo është temë tjetër. Nuk po përdoren provat për ta zbërthyer si duhet. Nuk zbërthehet çështja ndaj Tahirit si person, por si ish-ministër, që do të thotë si vartës i Ramës. Këtij i duhet për të na çuar gjoja në Evropë, që harrojeni të na çojë.

Pse nuk këmbënguli të depozitoni akuzën tuaj?
Çfarë mund të bëj unë më shumë se të ulëras më zë e figurë nga çdokush që pyetem për këtë.

/BW

Ahmet PRENÇI për dëshmorin e Policisë së Shtetit Azem Meshi

TË PËRJETËSOJMË DËSHMORËT E PAQES

 

(Në kujtim të dëshmorit Azem Meshi)

Rikthimi i memorjes për heronjtë është domosdoshmëri. Me nderimin tonë u japim atyre pavdeksinë dhe i shëndrrojmë në modele për ta përsosur shoqërinë tonë. Këtë duhet të bëjmë ashtu si edhe kombet e qytetruara, që emri dhe vepra e tyre të shëndrrohen në shembuj frymëzimi për gjithë shoqërinë.

Është detyrë e çdo shoqërie të nxisë, të freskojë e të forcojë memorjen historike. Momentet e veçanta historike dhe njerëzit e sakrifikuar në këtë udhëtim tonin, duhet të shërbejnë si udhërrëfyes për të gjithë brezat.

Në qershorin e këtij viti (2019) është përvjetori i lindjes së dëshmorit të Atë-Dheut, heroit të Policisë, Azem Ali Meshi. Gjej rastin të falenderoj me mirënjohje gazetarin e aktivistin e papërtuar, Z. Ramiz  Lushaj, i cili më bëri ftesë dhe u bë shkak që edhe unë, si shumë të tjerë, të jem pjesë e përkujtimit të këtij Dëshmori të Policisë së Shtetit, Dëshmorit të Atdheut.

Unë se kam njohur Azemin. Nuk kam punuar me Azemin, por kam njohur jetën e tij, aktivitetin e tij, sakrificën sublime që ai bëri duke ndërprerë jetën e tij që të vazhdonim ne – jetët tona.

Kujtimi i emrit e veprës së heronjëve është sublim, respektimi i emrit të tyre është detyrë, çuarja para e ëndrrës së tyre është mision.

Policia e Shtetit është institucioni që këto 30 vite e ka paguar më shtrejtë se asnjë institucion tjetër koston e tranzicionit të vështirë. Janë mbi 260 punonjës policie të vrarë nga dora kriminale. Janë mbi 260 familje që vuajnë rëndë këtë pasojë të pariparueshme. Familje e fëmijë që vuajnë dhimbjen dhe përjetojnë jetën e vështirë pa njeriun e dashur që e thënë drejtë, shkrinë jetën e tyre për secilin nga ne që konsumojmë sigurinë e vendit çdo ditë.

Në vitet e vështira për Policinë e Shtetit e, pikërisht në vitin 1999, Dëshmori i Policisë Azem Meshi dha jetën në luftë me bandat kriminale në rrethinat e Tiranës, pikërisht në Yzberisht. Asokohe kjo zonë ka qenë tërësisht në duart e bandave që mbizotëronin atë territor. Djali i ri nga zona e Hasit ishte në përmbushje të misionit të tij. Ai vinte nga Kosturi i Rrafshinës së Hasit, nga ajo zonë e hijshme e Alpeve Shqiptare, vinte nga një familje patriote në dhjetëra dekada, por që kishte të freskët edhe persekutimin e egër komunist. Viti ’90 i krijoi mundësinë Azemit të shkollohej e më pas të punonte në strukturat e Policisë së Shtetit, e cila nuk ishte më një armë në duart e Partisë-Shtet, por një shërbim në ndihmë e në mbrojtje të qytetarëve. Me këtë moto, me përkushtimin që të jep Liria dhe Demokracia ai u flijua në të mirë të shoqërisë shqiptare.

Vite më vonë kam njohur e punuar me vëllain e Azemit, Kryekomisar Ahmet Meshin, e kështu kam arritur të mësoj më shumë se për një hero, kam mësuar më shumë detaje, të cilat nuk janë thënë e as shkruar, por që portretizojnë më së miri shpirtin e njerëzve të kësaj Familje të Madhe të ushqyer me edukatën e traditës së tyre, me historinë e  rezistencës, me bujarinë e pamáatë, me trimërinë e qëndresën për kauzat e drejta që duhen mbrojtur deri dhe me jetë.

Për heronjtë   do preferoja që dita e kujtesës për tá të jetë përvjetori i lindjes, ky përkujtim do jetë më i bukur, më i përshtatshëm për të skalitur në kujtesën tonë atë çka s’duhet ta shuaj kurrsesi as koha, as vitet e as shekujt. Ata, si meteor, duhet të qëndrojnë në memorjen tonë e të jenë shembull frymëzimi për ta bërë vendin tonë më të mirë, pronën tonë më të garantuar e jetën tonë më të sigurtë.

Një libër për një hero është shërbimi më i mirë që i bëhet kujtimit të tij. Libri është monumenti më i bukur i derdhur në germa e fjalë që do të rrojnë brez pas brezi, do lexohen nga pasardhësit e kujtimi do jetë i freskët përgjithmonë. E përfshirë në libër memorja e shumë personave e bën këtë kujtim më të gjërë, i jep një dimension më të plotë, krijohet një buqetë e bukur e ndjenjave e përjetimeve të disa bashkëkohësve të Azemit. Një autor i vetëm gjithsesi do ishte subjektiv dhe nuk do kishte kurrë hapësirën e dimensionin e shumë autorëve që gjithsecili hedh përjetimet e ndjesitë e tij në lidhje me rrethanat e njohjes me Dëshmorin e Atdheut, Azem Meshi, Dëshmor i Policisë së Shtetit.

Në fillim dhe në fund, mbetet fjala. Kjo referencë biblike është shumë domethënëse edhe në këtë rast kur gjejmë një mënyrë për të përkujtuar Azemin. Ai ka ikur në orjentin e përjetshëm e ne na takon ta themi fjalën për të, atë fjalë që ai nuk e tha dot pasi jeta e tij u ndërpre në mënyrë të beft’, të pabesë, në mënyrë mizore, bash në kulmin e moshës së tij të re. Ai ishte me uniformën e shejtë të Policisë kur mbi trupin e tij u derdhën plumba të pabesë nga banditë kriminelë. Nuk dinë askush se ç’fjalë të fundit do të na linte Azemi, e pikërisht për t’i dhënë zë gjithmonë fjalës së tij, ne të gjithë, duhet ta kujtojmë me nderim e respekt, ta vlerësojmë lart heroizmin e sakrificën e tij, të shkruajmë e të këndojmë këngë për të. E kjo brez pas brezi do t’i jap zë fjalës së tij, mesazhit të tij, kushtrimit të tij për një vend më të mirë, një Shqipëri më të sigurtë.

Duke qenë se shumë vite të jetës time ja kushtova Policisë, kjo më obligon më së shumti të nxisë e të stimuloj, të jemë pjesë e sa më shumë aktiviteteve në shërbim të kujtesës për të Rënët e Policisë. Disa prej tyre i kam njohur nga afër dhe kemi ç’të themi për familjarët e të afërmit e tyre, për kolegët aktiv e brezat e ardhshëm të Policisë. Një Muze i Kujtesës së të Rënëve të Policisë i mungon sot institucionit të Policisë së Shtetit, por në vitet që do të vijnë duhet të synojmë për tá patur një të tillë. Në parqet e të gjitha qyteteve dhe fshatrave mund të gjendet një vend për monumentet e të Rënëve të Policisë, Dëshmorë të Atdheut. Në bibliotekat e çdo komisariati e stacioni policor të kemi librat dhe albumet e këtyre heronjëve që jetën e tyre e vendosën në nderim të misionit të tyre. Në shkolla e ambjente publike mund të mundësojmë stenda përkujtimore për t’i patur në çdo kohë në vëmendje e në kujtesën tone, që fatkeqësisht e kaluara nuk memorizohet siç duhet.

Çdo vend në botë ka heronjtë e vet. Edhe vendi ynë. Ata vendosen në piedestal dhe gjithmonë nderohen e kujtohen me respekt për sakrificën e tyre sublime. Ata janë shembull frymëzimi për ta bërë Atdheun më të mirë, më vital, më të begatë dhe më të sigurtë. Nuk janë të pakët edhe Heronjtë e Policisë. Janë tashmë me qindra. Nuk janë heronjë lufte, janë heronjtë e paqes, gardianët e qetësisë tonë kolektive. Punonjës këta që lidhën besën me ligjin në shërbim të njerzëve të thjeshtë deri në sakrificën sublime. Fatkeqësisht, në mënyrën më të shëmtuar, herë-herë po e sfumojmë kujtesën pikërisht për ata që e ndërprenë tragjikisht jetën e tyre që ne të tjerët të vazhdojmë jetën e sigurtë. Shekspiri ka thënë se  lëvdimi i asaj çka kemi humbur e bën përkujtimin të shtrejtë. Ndaj me këto rradhë kujtojmë Azem Meshin e qindra heronjë të policisë për t’ju thënë që çdo gjë që bëjmë ne është shumë pak në krahasim me atë çka bënë ata për vendin e shoqërinë.

Kujtesë, respekt e drejtësi për të rënët e policisë. Për disa prej tyre drejtësia nuk është vendosur. Kjo është e pafalshme, e patolerueshme për institucionet ligjzbatuese të Shtetit dhe të Drejtësisë. Filozofi francez Blaise Paskal, ka thënë: “Drejtësia, pa forcë, është e pafuqishme; forca pa drejtësi, është tirani. Pra, forca dhe drejtësia duhen vënë bashkë, në mënyrë që gjithçka që është e fortë të bëhet drejtësisht dhe gjithçka që është e drejtë të kryhet fort”. Le të përpiqemi sa të mundemi t’i përjetësojmë jetët dhe veprat e dëshmorëve.

I përjetshëm qoftë emri dhe vepra e dëshmorit të Atdheut, Azem Meshi, dhe të gjithë Dëshmorëve të Policisë.

Ahmet PRENÇI

                         Ish-Drejtor i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit (2007-’09)*

Tiranë,  2019

_____________

*Ahmet PRENÇI, u lind në Dibër, në të 25-ten ditë të prillit 1968, që me etjen e tij për dijen e kulturën, për letërsinë e arsimimin e ndoqi shkollimin e lartë në Universitetin Bujqësor të Kamzës e, mbasandejna, edhe Fakultetin e Drejtësisë (ka fituar e gëzon liçensën e Avokatit), ka kryer kurse e trajnime të ndryshme në detyrat e tij në instituçione ligjzbatuese të Shtetit Shqiptar. Ahmet Prençi ka qënë për rreth tre vite në detyrën e lartë të Drejtorit të Përgjithshëm të Poliçisë së Shtetit (nga 30 mars 2007 deri më 28 tetor 2009). Ahmet Prençi ka qënë dhe Drejtor i Përgjithshëm i Hetimit Tatimor në DPTSH, inspektor në ILKDP. Ahmet Prençi është dhe poet qysh se në fillimet e tij poetike me nje çikël poetik të botuar më 1985 në gazetën lokale të vendlindjes së tij, në “Ushtima e Maleve”, etj.; është një poet i talentuar, çka e dëshmoi dhe me ma të parin libër poetik të tij “Udhë në pasqyrë” me redaktor Besnik Mustafaj (Botimet M&B. v. 2016, fq.160). Për poezinë e tij kanë shkruar pena të njohura si poetët Besnik Mustafaj, Agron Tufa, studiuesi e kritiku i letërsisë Mexhit Prençi, etj. Ahmet Prençi ishte kandidat për deputet në Kuvendin e Shqipërisë edhe në zgjedhjet e fundit Parlamentare. Ahmet Prençi ka botuar me dhjetra artikuj, intervista e poezi në shtypin shqiptar në rajonin ballkanik dhe të diasporës shqiptare në Europë e Amerikë.

AKADEMI Përkujtimore për Dëshmorin e Atdheut AZEM MESHI

Të premten, më 20 shtator 2019, në orën 13.00 në Tirana International Hotel (Salla Consortium) mbahet AKADEMI Përkujtimore për Dëshmorin e Atdheut AZEM MESHI.

Hapja e negociatave, DW: Ja 10 kushtet e Gjermanisë për t’i thënë “PO” Shqipërisë

Grupi më i madh parlamentar i CDU/CSU, në Gjermani po diskuton një paketë me 10 kushte për t’i dhënë “PO” Shqipërisë për hapjen e negociatave.

Korrespondentja e “DW” në Berlin, Anila Shuka, raportoi për Top Channel ekskluzivisht se vendimi gjerman do të merret më 27 shtator, ndërsa më herët nisën diskutimet brenda koalicionit që mbështet qeverinë e kancelares Merkel.

Kushtet që u raportuan nga gazetarja Anila Shuka kryesisht lidhen me drejtësinë dhe ndërtimin e institucioneve që do luftojnë korrupsionin dhe krimin e organizuar.

Ato janë:

1.Ndërtimi dhe nisja nga puna e SPAK

2.Ndërtimi dhe nisja nga puna e Gjykatës Kushtetuese

3.Plotësimi i vendeve vakant në Gjykatën e Lartë.

4.Nisja e proceseve penale ndaj gjykatësve dhe prokurorëve të rrëzuar nga Vettingu

5.Reforma zgjedhore dhe zbatimi i saj

6.Dënimi i personave të përfshirë në vjedhjen e votave

7.Bilance të suksesshme në luftën kundër krimit të organizuar dhe korrupsionit

9.Reforma në administratë

10.Të sqarohet legjitimiteti i zgjedhjeve lokale

Zbulohet përmbajtja e raportit sekret të SHISH: Një grup paramilitar nga Kosova do digjte Kuvendin e Shqipërisë

“Informacioni bënte të qartë se persona të caktuar do të përpiqeshin që të shfrytëzonin mitingun e lajmëruar ngas opozita për në datën 8 qershor, ku përveç akteve të tjera edhe djegien e Kuvendit të Shqipërisë”, deklaroi presidenti Ilir Meta.

Ky informacion sekret ishte në qendër të mbrojtjes së presidentit Ilir Meta përpara Komisionit Hetimor Parlamentar më 9 shtator.

Tashmë pasi është ndjekur procedura e nevojshme, dokumenti i hartuar nga SHISH është pjesë e dosjes së Komisionit Hetimor fakt i deklaruar nga kryetari Ulsi Manja, paraditen e të mërkurës.

Ekzistenca e këtij informconi sekret mbërritur në të njëjtën kohë për presidentin Ilir Meta dhe kryeministrin Edi Rama, ka ngjallur kureshtje mbi të gjitha për detajet se si dhe kush do ta digjte tempullin e parlamentarizmit.

Dy burime të pavarura nga njëri tjetri, që e kanë parë këtë dokument dhe  treguan, detajet e përmbajtjes.

Bëhet fjalë për një informacion të përmbledhur në pak rreshta nga ku SHISH informon, se agjentët e infiltruar brënda strukturave organizative të protestave të opozitës, kanë mundur të sigurojnë informacionin se në protestën e 8 Qershorit,  do të përfshihej  një grup paramilitar i ardhur nga Kosova apo trevat e tjera etnike shqiptare. Ky grup në përbërje të tij kishte njerëz me formim ushtarak, me misionin final, djegien e Kuvendit të Shqipërisë.

Dokumenti sekret nuk jep të dhëna se kush ishin këta persona, kush i kishte paguar apo financuar mbi të gjitha nëse ishin të armatosur dhe me çfarë mjetesh do të mund të çanin rrethimin policor të Kuvendit.

Dokumenti thuhet se nuk i jep përgjigjie pyetjeve të tilla. Ndërkohë që në një skenar të ngjashëm 21 vite më parë, më 14 shtator të vitit 1998, u fol se persona të armatosur të krahut të FARK kishin marrë pjesë në sulmin kundër institucioneve dhe marrjes me dhunë të Kryeministrisë.

Këtë informacion SHISH e ka ndarë edhe me agjencitë homologe partnere mes tyre edhe ato të SHBA. Ky informacion dhe rrjedha që kishin marrë protestat e opozitës, detyroi ish-zëvendësndihmës Sekretarin  Amerikan të Shtetit, Mathew Palmer, të deklaronte në një intervistë të paprecedentë për TCH se nëse do të kishte dhunë në protestën e asaj dite të opozitës përgjegjës direkt do të ishin Lulzim Basha dhe Monika Kryemadhi.

Përmbajtja e dokumentit sekret do të analizohet nga Komisioni Hetimor Parlamentar dhe në raportin final që do t’i dergohet Kuvendit, do të marrë përgjigje pyetja. A ishte i mjatueshëm ky informacion për ta detyruar presidentin Ilir Meta të çdekretonde dekretin për zgjedhjet e 30 qershorit? Muhamet Veliu/ Top-Channel.

Mes 350 autorësh, Kadare fiton çmimin Pak Kyongni 2019. Ja sa është shpërblimi financiar

Shkrimtari Ismail Kadare është përzgjedhur fitues i Çmimit Pak Kyongni 2019. Në njoftimin e bërë nga Kim Uchang, kryetar i komisionit përzgjedhës, thuhet se “… punimet e Ismail Kadaresë i bëjnë lexuesit të mendojnë dhe të ndiejnë fort marrëdhënien e tyre me ngjarje të caktuara të historisë”.

Ceremonia për dhënien e këtij çmimi do të mbahet më 26 tetor 2019, në Qendrën Kulturore Toji të Koresë së Jugut.

Ky çmim shoqërohet edhe me një shpërblim financiar prej rreth 84 mijë dollarësh. Përzgjedhja e fituesit bëhet pasi shqyrtohen rreth 350 autorë nga mbarë bota, të cilët përmbushin kriteret e përcaktuara. Që nga muaji korrik, komisioni përzgjedhës kishte përpiluar listën e 5 autorëve më të mirë, nga të cilët fitoi shkrimtari i njohur shqiptar.

Çmimi u krijua në vitin 2011 nga Fondacioni Kulturor Toji, për të nderuar shkrimtaren e ndjerë koreane Pak Kyongni. Çmimi nderon çdo vit një shkrimtar të letërsisë botërore për ndikimin në fushën e letërsisë. Në vitin 2018, me këtë çmim u nderua amerikani Richard Ford, ndërsa në vitin 2017 çmimi iu dha britanikut Antonio Byatt. Fitues të mëparshëm kanë qenë Ngugi wa Thiong’o (Kenia, 2016), Amos Oz (Izrael, 2015), Bernhard Schlink (Gjermani, 2014), Marilynne Robinson (SHBA, 2013), Ludmila Ulitskaya (Rusi, 2012) dhe Choi In-hun (Kore, 2011).

Shehaj: Jemi duke verfikuar edhe 8 emra kryebashkiakësh. Si i marrim informacionet

Partia Demokratike do të publikojë dhe 8 emra të tjerë të kryetarëve të bashkive të majta që preken nga ligji i dekriminalizimit. Ish-deputeti Agron Shehaj ka treguar në emisionin Opinion se si marrin informacion për këta individë.

 

Jemi duke parë dhe 8 raste. Ne na shkruajnë vetë. Vijnë njerëzit vetë, i njohin shumë mirë se me çfarë janë marrë këta. Ky i Vaut të Dejës nuk e di sa emra dhe mbiemra ka. Në momentin që ne na vjen indicia nga disa burime, në rastin e Valdrin Pjetrit ka qenë i dënuar në Itali ne gjejmë mënyrën për ta verifikuar. Nuk është ndonjë vështirësi për këtë, dalin shumë shpejt informacionet”, tha Agron Shehaj./ Opinion/

Ja 5 vendet evropiane që kundërshtojnë hapjen e negociatave për Shqipërinë

Gjermania, Franca, Holanda, Danimarka dhe Greqia mund të kushtëzojnë hapjen e negociatave të Shqipërisë me Bashkimin Europian, edhe pse Ministri i Jashtëm në detyrë Gent Cakaj është i bindur se Shqipëria i ka bërë detyrat.

Vendimi i tetorit, deklaroi Cakaj në seancën dëgjimore të Komisionit të Integrimit, është sa teknik aq dhe politik.

Cakaj: Problemi është se të gjitha këto vende kanë specifikat e tyre dhe burimet e shqetësimeve të tyre asnjëherë nuk lidhen drejtëpërdrejtë me të njëjtat çështje. Shqipëria ka bërë më shumë se çdo vend tjetër në rajon për të merituar këtë proces.

Një muaj para vendimit të Brukselit, Shqipërisë i duhet të bindë edhe qeverinë e re greke.

Cakaj: Me qeverinë aktuale ne jemi në proces të konsultimeve në mënyrë që të adresojmë të gjitha çështjet që mund të shfaqen si pengesë në ambicien europiane të Shqipërisë.

Edhe pse në ethet e integrimit, ministri Cakaj është i bindur ti shkojë deri në fund fshesës diplomatike.

Cakaj: Vendimet për largime natyrisht që mbyllin kontributin e një numri të caktuar të diplomatëve që nuk i përkasin shërbimit diplomatik.

Meta vizitë në Strasburg, takime me drejtues të Kongresit të Autoriteteve Vendore pasi anuluan vëzhgimin e votimeve të 30 qershorit

Presidenti i Republikës, Ilir Meta ka mbërritur mbrëmjen e sotme në Strasburg ku do të takohet me drejtues të Kongresit të Autoriteteve Vendore.

 

Kongresi i Autoriteteve Vendore, një nga organizatat më të mëdha për vëzhgimin e zgjedhjeve ndërsa funksionon si strukturë e pavarur e Këshillit të Evropës, dedikuar demokracisë vendore.

Kongresi i Autoriteteve Vendore anuloi misionin e vëzhgimit në Shqipëri për 30 qershorin.

Kongresi i Autoriteteve Vendore është zëri i rajoneve dhe bashkive në Këshillin e Evropës, ndërsa këshillon Komitetin e Ministrave dhe Asamblenë Parlamentare të KiE për të gjitha aspektet e politikës lokale dhe rajonale

Tusk: “Anëtarësimi i rajonit në BE është në interesin më të mirë të Evropës”

Tiranë

Presidenti i Këshillit Evropian, Donald Tusk, ka deklaruar se anëtarësimi i rajonit në Bashkimin Evropian (BE) është në interesin më të mirë të Evropës, raporton Anadolu Agency (AA).

Tusk gjatë vizitës në Shqipëri është takuar me kryeministrin e vendit, Edi Rama, ndërsa në deklaratën e përbashkët për mediat u fokusuan në procesin e integrimit evropian.

Kryeministri Rama theksoi se Tusk është një avokat i procesit të zgjerimit të Bashkimit Evropian.

“Sot pata mundësinë ta falënderoj presidentin (Tusk) këtu në Tiranë për gjithçka ka bërë dhe gjithashtu të ndajmë një moment të veçantë duke i akorduar ‘Yllin e madh të mirënjohjes'(medalje)”, u shpreh Rama.

Rama theksoi më tej se “Më vjen shumë mirë ta nënvizoj qartësinë me të cilën presidenti Tusk është shprehur gjithnjë në raport me këtë proces dhe pa diskutim të çmoj përpara gjithë opinionit tonë publik përpjekjen si një avokat i procesit të zgjerimit dhe procesit të afrimit të mëtejshëm të Ballkanit Perëndimor, specifikisht Shqipërisë dhe Maqedonisë së Veriut në Bashkimin Evropian (BE)”.

Tusk u shpreh se ai gjithnjë ka qenë i mendimit që BE duhet të fillojë negociata për anëtarësim si me Shqipërinë, ashtu edhe me Maqedoninë e Veriut, dhe shtoi se nuk e ka ndryshuar këtë mendim.

“Medalja më e madhe për mua do të ishte në fakt çelja e negociatave për integrim me Shqipërinë. Sot mund të them që në sajë të përpjekjeve tuaja ne i jemi afruar këtij objektivi dhe jemi më afër tij. Në qershor, krerët e shteteve dhe qeverive të BE-së u angazhuan për të dhënë një vendim të qartë për çeljen ose jo të negociatave me ju dhe Maqedoninë e Veriut në tetor të këtij viti. Po i afrohemi gjithnjë e më shumë këtij momenti”, tha Tusk.

Ai theksoi se në taksimin me kryeministrin Rama është diskutuar edhe për rëndësinë që ka për Shqipërinë ruajtja, sipas tij, e historikut solid në lidhje me luftën kundër korrupsionit dhe krimit të organizuar.

“Po aq i rëndësishëm është edhe fakti që anëtarësimi i Shqipërisë dhe rajonit në BE është në interesin më të mirë të të gjithë Evropës, pasi nuk do të mund të ketë Evropë të sigurt dhe stabile pa integrimin e gjithë Ballkanit Perëndimor në BE”, u shpreh Tusk.

Tusk para vizitës në Shqipëri, realizoi vizitë zyrtare në Republikën e Maqedonisë së Veriut, ku u takua me kryeministrin e vendit, Zoran Zaev, dhe presidentin Stevo Pendarovski.

Kujtojmë se Shqipëria është vend kandidat për anëtarësim në BE që nga viti 2014 dhe është në pritje të vendimit për hapjen e negociatave të anëtarësimit.

Shembja e Teatrit ‘përçan’ vëllezërit Shllaku, Bruno pro godinës së re, Primo: Ja pse po gabon vëllai im

Anila Dedaj/ “Politika e shteti s’duhet me e përdor krejt pushtetin e vet. Duhet me e lanë nji pjesë të papërdorme, se ajo pjesë e pushtetit që politika nuk përdor, asht fidanishtja e sytheve të proceseve të lirisë”.

 

Shkrimtari Primo Shllaku, afro një vit më parë zgjodhi ta japë përmes fjalëve të Volterit mesazhin e tij për Teatrin Kombëtar nga agora e protestës. Kanë kaluar më shumë se 13 muaj prej asaj kohe dhe në fakt, qeveria vijon të këmbëngulë në të sajën. Pushteti nuk e kurseu forcën “as me ligj, as me Maliq”. Anën e errët, duke dhunuar në radhë të parë Teatrin Kombëtar, e tregoi në ditët e fundit të prillit.

Germat e Teatrit u hoqën në terrin e natës. Nuk pati asnjë urdhër, as padi (përveç denoncimit të artistëve dhe Aleancës për Mbrojtjen e Teatrit). Përgjegjësin do ta zbulonte 5 muaj më vonë drejtori i Teatrit Kombëtar, Hervin Çuli, ndërsa bën me dije kallëzimin penal kundrejt qytetarëve dhe artistëve, që pas 24 korrikut morën në mbrojtje Teatrin Kombëtar. “Heqja është bërë nga bashkia.

Për mua ka qenë një lëvizje e nxituar, por nuk është bërë për provokim. Për këtë jam i bindur”, tha Çuli për mediat. Në këtë kërcim të pushtetit, që arrin kulmin me dhunën fizike e ku drejtuesit, bashkë me ta disa artistë të skenës e teatrit, pohojnë me gjysmë zëri, apo me një entuziazëm të lindur papritur dëshirën për një teatër të ri dhe çuditërisht po në të njëjtin territor; as anash, as pas godinës aktuale, pyetja është: Kush dhe pse e do realisht shembjen e godinës aktuale?

“Edhe në diktaturat ma të egra nuk ekziston mundësia e imponimit të një vullneti të vetëm”, thotë Shllaku për “Panoramën”, ndërsa analizon situatën aktuale dhe artistët që i thonë “Po” shembjes, përmes rastit të vëllait të tij, Brunos. Si njeri i letrave, është i prekur nga indiferentizmi i pushtetit karshi artistëve, intelektualëve të bashkuar si rrallëherë në 30 vite demokraci, për një kauzë të përbashkët.

Një vullnet, që sipas tij, qeveria duhet të ishte e para që duhet ta respektonte dhe që e bën simbolikën e Teatrit Kombëtar dhe atij Eksperimental edhe më të fortë. I jep më shumë kuptim fjalës “tempull”, me të cilën shkrimtari zgjodhi ta identifikojë Teatrin, për vlerat shpirtërore e historike që ajo ka. Përsërit se pas 1967-ës, kur diktatura shqiptare shënon rastin e paprecedent duke shembur “tempujt” shpirtërorë, shkrimtari pat menduar se situata nuk do të përsëritej më. Për sa i përket dëshirës për të ruajtur këtë objekt të artit, që shpesh është përbaltur duke u konsideruar si “nostalgji për gjyqet e komunizmit dhe për dënimet me varje që jepeshin në teatër”, Shllaku tregon se në ato ambiente aktori dhe regjisori Kujtim Spahivogli kërkoi të dënonin të atin, Lecin (regjisor i njohur dhe themelues i Teatrit “Skampa”.

E megjithatë, shkrimtari, ndërsa e pyesim se si është e mundur që sot ai mbron edhe “Eksperimentalin”, i cili mban emrin e artistit që deshi arrestimin e të atit, ai thotë: “Ne s’do u bajmë gjyqin të vdekurve. Unë e kam pa Teatrin jo si ndërtesë, por si një kauzë të intelektualëve shqiptarë, të cilëve u kanë mungue kauzat e bashkimit. Ky bashkim kaq i gjatë dhe konsekuent, për mue ka qenë një mrekulli e vonueme e demokracisë shqiptare”.

Zoti Shllaku, qëndrimi ndaj kauzës së Teatrit është bërë shkas që të flitet për një lloj politizimi të artistëve. Vëllai juaj Bruno është shprehur për një teatër të ri, por a është ai i angazhuar politikisht?

Me Brunon jemi vllazën prej gjaku. Pra, kemi prindë të përbashkët. Kjo nuk do me thanë se do të kemi edhe pikëpamje e profesione të përbashkëta. Brunoja ka një gabim për mendimin tim. Figura e tij edhe e imja merr shumë hov prej familjes sonë. Tue qenë i biri i një regjisori, “Artist i Popullit”, tue qenë nipi i Gjon Shllakut etj., ne nuk e fillojmë prej zeros, por prej 2-shit, 3-shit, pra jemi të përshpejtuem. Për hir të së vërtetës, duhet thanë se familja jonë nuk ka kurrfarë tradite në politikë. Ne kemi tradita letrare, teatrore, artistike (djali i Brunos asht brezi i katërt që merret me teatër) dhe ushtarake, pasi axha i babës tim ka qenë oficer i nalt i Fan Nolit, masandej i Zogut. Po ashtu, kemi edhe tradita klerikale. Traditë në politikë nuk kem dhe futja në politikë është një dalje nga skema. Nuk ka asnji gja të keqe nëse merresh me politikë, por s’duhet ndërrue e sigurta me të pasigurtën. Duhet të shkëlqesh, të shquhesh edhe atje.

Në qoftë se don me mbajtë ritmin ashendent. Në qoftë se don me zgjidhë një problem, kjo është gjë tjetër. Këtu Brunoja ka dalë pak prej folesë së tij, ku jam edhe unë me të. Nuk është se unë s’kam pikëpamje politike, sepse jam njeri politik, qytetar i politizuem, në kuptimin e vetëdijesimit për atë që ndodh rreth meje se në ç’moment ndodhet jeta ime në raport me jetën e kësaj shoqnie. Por që të bëhem aktivist apo të marr atribute dhe hove politike në një moment të caktuem, për të mos i vazhdue ato ma tutje, por deri te miratimi ose deri te entuziazmi, kjo më duket thjesht tifozllëk.

Dhe unë për vete nuk preferoj me e ba. Im vëlla ka dritën e vet, ai asht njeri që ka punue shumë, që ka ardhë në teatër me dhambë e me thoj. Kur ishte koha nuk kanë dashtë me i dhanë as shkollën, për arsye se kishte marksizmin 5. Dhe e kanë lanë edhe pa shkollë, mandej ai ka vazhdue me korrespodencë Gjuhë-Letërsinë.

Pra, nga kjo pikëpamje unë nuk e duartrokas devijimin e tij prej atyne normativave dhe prej kallëpit nga ka dalë. Ai nuk asht se ka hy në politikë si aktiv, por ka mbetë në periferinë e aktivitetit politik dhe asht thjesht një entuziast, asgja ma tepër. Nuk shof ndonji faul këtu.

Pavarësisht talentit të aktorëve si Bruno, apo edhe emrave të tjerë, kinemaja dhe teatri nuk japin siguri financiare. A mund të jetë edhe ky shkas i një entuziazmi të tillë politik?

Unë nuk di që vëllai im të ketë ndonjë problem financiar. Edhe kur them që nuk e di, s’do me thanë që mund të jetë edhe ky shkaku. Pra, unë e di mirë se nuk ka problem financiar. Edhe ai vetë e din se artistët janë “lypsa zyrtarë” në këtë botë. Janë ata që kërkojnë gjithmonë donacione etj., dhe fakti që lypin nuk i ul, mbasi qëllimi është shumë fisnik. Edhe unë kam lypë lekë për me botue një libër. Por krijimtaria, vepra e artit, për të cilën lypet leku ose fondi, është një qëllim që e shenjtënon veprimin.

Ti lyp për me ndezë llamba, për me ndriçue në një shoqni që ka nevojë për ma shumë dritë. Unë nuk e kam këtë bindje. Madje, ai vetë e din se artistët gjithë jetën e vet kanë pasë financa të dobëta, kanë bë një jetë me të ngrituna e me të uluna, një jetë sinusoidale ekonomikisht. Herë kanë pasë e herë të tjera jo. Kanë mbetë edhe për cigaren, apo për një kafe. Jo vetëm në Shqipni, por në tanë botën. Është rasti i Van Gogh-ut, i cili rrinte edhe dy ditë në dyshek pa lëviz se nuk kishte bukë me hangër. Dhe mundohej me kursye energjinë që të mos e lodhte uria. Në rastin e Brunos, nuk mendoj se asht kjo punë, por është thjesht një çështje opinioni e lirie.

Çfarë është ajo që ju nxit juve të mbështesni ruajtjen e kësaj godine?

Unë besoj te ruajtja e atij Teatri, për shkak të vlerave simbolike që ai objekt ka. Është simbol i një epoke, gjatë së cilës në Shqipni ndodhën ndryshime shumë të mëdha. I një epoke kur arti u vu në vështirësi shumë të mëdha për artistët, të cilët kërkonin të gjenin mënyrën për me tregue veten, nëpërmjet tekstesh dhe pengesave të tmerrshme që kishte imponue censura. Pra, ai vend asht vendi i një djerse të veçantë, ku ka ndodh dhe polarizimi shpirtnor i artistit, që asht ndoshta sëmundja më e keqe që mund ta shkallmojë atë. Pra, duhet të bash një rol që nuk të pëlqen, por duhet t’i japësh publikut diçka që të pëlqehet. Është gati një ndërmarrje e pamundur.

Aty kanë ndodhë, sikundër e thotë edhe Aurel Plasari, edhe gjyqe, diskutime që kanë marrë koka njerëzish. Unë mbaj mend që në këtë teatër, në tetorin e 1969, kur u ba Festivali i Gjashtë Kombëtar i Teatrove në sallën e konferencave të Teatrit “Kujtim Spahivogli”, u ngrit dhe kritikoi shfaqjen e Elbasanit, që e kishte shkrue dhe vu në skenë baba im. Ai tha faqe të gjithëve: “Çfarë pret Sigurimi që nuk i ven prangat Lec Shllakut?” Dhe ai Teatër, “Eksperimentali”, ka emrin e Kujtim Spahivoglit. Pra, unë nuk kam kurrgjë me emnin. Ai ka qenë një njeri që ka punue në teatër, sikundër ai kanë qenë të gjithë, aktorë e regjisorë. Njerëz që i ka pru ai sistem në teatër, me ose pa merita, me ose pa talent. Por ata na kanë pru këtu ku jemi dhe kjo është pjesë e historisë sonë, që na shpjegon dhe na justifikon.

Pra, ju në njëfarë mënyre po mbroni edhe atë Teatër që mban emrin e artistit, i cili kërkoi arrestimin e babait tuaj?

Ne s’do u bajmë gjyqin të vdekurve. Unë e kam pa Teatrin jo si ndërtesë, por si një kauzë të intelektualëve shqiptarë, të cilëve u kanë mungue kauzat e bashkimit. Ky bashkim kaq i gjatë dhe konsekuent, për mue ka qenë një mrekulli e vonueme e demokracisë shqiptare. Pra, kjo asht një kauzë shpirtnore shumë e randësishme, të cilën çdo qeveri në botë duhet të ketë gjakftohtësinë për ta respektue. Pra, një qeveri, e cila nuk respekton sindikalizmin rreth një çështjeje shpirtnore, ajo asht nji qeveri, e cila nuk e kupton as unitetin e saj për vendimmarrje në Këshillin e Ministrave si një trup të vetëm.

Evenimenti i madh është deviza “Mbro Teatrin”. Ajo është mrekullia e gjithë kësaj. Nuk ka rëndësi a është Primoja aty, a është Brunoja, Robert Ndrenika etj.. Rëndësi ka që shqiptarët po gjejnë një mënyrë për t’u bashku dhe për të luftue për një pikëpamje të tyren. Pikëpamja nuk asht e padrejtë, por rezulton se asht edhe pikëpamje kontingjente, pra që mund të merret në kandvështrime të ndryshme, edhe po, edhe jo.

Dhe përderisa asht e tillë, atëherë qeveria duhet të ketë gjakftohtësinë e madhe për të thanë: “Mirë, unë nuk kam pare për me e rregullue atë Teatër dhe le të dalin mandej ata që mbrojnë Teatrin e të mbledhin lekë edhe nëpër botë për restaurimin e tij.” S’do ndodhë e njëjta gja si me Notre Dame, por do të mblidhen lekë për nji riparim teatri. Ata do t’i gjejnë! Pra, këtë duhet të përshëndeste qeveria dhe aq më tepër Edi Rama, të cilin ne e kemi njoftë si njeri me pikëpamje alternative: Risi asht se ky grup njerëzish po mblidhet rreth një ideje dhe në fund të fundit nuk kanë kurrfarë interesi material. Kjo asht mrekullia e kësaj historie rreth godinës së Teatrit Kombëtar. Dhe kjo e ban këtë teatër tempull. Dhe tempujt janë të tillë, të thjeshtë, por mbeten piketa të gjalla për memorien.

Mendoni se një vend që zbaton realisht parimet demokratike do të haste në një situatë të tillë?

Një shoqni demokratike, sado minimale në demokratizmin e saj, asht bashkim vullnetesh. Mençuria e një shoqnie tregohet në koordinimin e vullneteve. Edhe në diktaturat ma të egra nuk ekziston mundësia e imponimit të një vullneti të vetëm. Ata që mbrojnë Teatrin të gjithë, ata që janë në ballë të asaj pune apo në prapavijë përbajnë një vullnet të mirartikuluem dhe të mirargumentuem, që duhet me çdo kusht të respektohet. Edhe nëse efekti mund të jetë përkohësisht i pakuptueshëm për ritmet e një zhvillimi, ai duhet respektue si vullnet. Dhe kjo duhet ba edhe për t’i treguar shoqnisë se qeveria asht e para që respekton gjakftohtësinë dhe urtësinë si virtyt./PANORAMA.al

Enver Sekiraqa dënohet me 30 vjet burg për nxitje të vrasjes së Triumf Rizës

Enver Sekiraqa, të hënën, është dënuar me 30 vjet burgim për shtytje të vrasjes së ish-policit Triumf Riza.

Ai akuzohej për nxitje në kryerjen e veprës penale të vrasjes së rëndë, pasi po pretendohet për nxitje të vrasjes së Triumf Rizës, për të cilën ai ishte dënuar me 37 vjet burgim, mirëpo rasti ndaj tij ishte kthyer në rigjykim, raporton “Betimi për Drejtësi”.

Në këtë dënim, atij do t’i llogaritet edhe koha e kaluar në paraburgim prej 30 janarit të vitit 2014, ku edhe i është vazhduar kjo masë, raporton “Betimi për Drejtësi”.

Aktgjykimi në fjalë është shpallur nga kryetari i trupit gjykues, Shashivar Hoti, sipas të cilit pala e dëmtuar është udhëzuar në kontest civil.

Ndryshe, në fjalën përfundimtare të mbajtur më 4 shtator 2019, prokurori Haki Gecaj kishte kërkuar dënim shembullor për Sekiraqën, me qellim që sipas tij, të tjerët të kenë më të vështirë dhe të mendojnë para se të kryejnë vepra penale si Sekiraqa.

Ndërsa, i akuzuari Sekiraqa kishte kërkuar drejtësi ndaj tij.

Ai ishte dënuar më 17 maj 2016 nga ana e Gjykatës Themelore në Prishtinë për dy vepra penale për “nxitje në kryerje të vrasjes së rëndë” dhe për veprën “detyrimi” me dënim unik prej 37 viteve burgim, kurse ishte liruar për veprën penale “dhunimi”.

Gjykata e Apelit, më 24 tetor të vitit të kaluar, kishte mbajtur një seancë dëgjimore lidhur me caktimin e masës së sigurisë ndaj Enver Sekiraqës, pasi e njëjta gjykatë më 19 tetor, në orët e mbrëmjes, e kishte liruar nga paraburgimi atë dhe ndaj tij kishte shqiptuar masën e arrestit shtëpiak.

Për ndryshimin e masës së sigurisë ndaj tij, kishin votuar tri gjykatëset e Apelit, dy nga radhët e EULEX-it, Elka Ermenkova dhe Anna Adamska-Gallant, si dhe gjykatësja vendore Mejreme Memaj.

Por, kjo gjykatë, pas vetëm dy ditësh, kishte vendosur që sërish ta rikthej në paraburgim, Enver Sekiraqen dhe për këtë, shkak ishte bërë një fotografi e publikuar në rrjetin social, nga miqtë që e kishin vizituar atë pas lirimit nga paraburgimi.

Me këtë, gjykata e shkallës së dytë, kishte vlerësuar se Enver Sekiraqa ka shkelur masën e arrestit shtëpiak, që i ishte caktuar.

Ndryshe, në seancën e Gjykatës së Apelit, e cila ishte mbajtur me 6 shtator të vitit të kaluar, ku ishin shqyrtuar pretendimet ankimore të palëve, Enver Sekiraqa, kishte kërkuar që të lirohet nga paraburgimi dhe të mbrohet në liri.

E si garancion për lirimin e tij, Sekiraqa kishte ofruar pasurinë e tij, përfshirë shtëpinë, lokalin dhe një shumë parash, të cilat tha se do t’i mblidhte me ndihmën e familjes.

Prokurorja ndërkombëtare e Prokurorisë së Apelit, Anca Stan, në seancën e 6 shtatorit të kolegjit të Apelit, kishte deklaruar se përveç pretendimeve në ankesë nuk kishte çfarë të shtonte tjetër, por e njëjta kishte thënë se kërkesa e palës mbrojtëse që të përjashtohen disa nga provat kruciale janë të gabuara.

Në prill të vitit 2014, Prokuroria Speciale e Republikës së Kosovës kishte ngritur aktakuzë ndaj Enver Sekiraqes për tri vepra penale, për nxitje në vrasjen e Triumf Rizës, “detyrim” dhe “dhunim”, ku për këtë të fundit, gjykata e shkallës së parë e kishte shpallur të pafajshëm.

Prokuroria pretendon se incidenti i ndodhur në “Sëiss Casino” në mes të Sekiraqës dhe Rizës ishte njëri nga motivet që çuan në vrasjen e Triumf Rizës.

Incidenti në “Sëiss Casino”, kishte ndodhur në dhjetorin e vitit 2006, ndërsa në të ishin të përfshirë Enver Sekiraqa dhe disa shoqërues të tij në njërën anë, dhe i ndjeri Triumf Riza e Arben Selmani në anën tjetër. Në këtë incident i plagosur rëndë kishte mbetur Arben Selmani.

Triumf Riza u vra më 30 gusht të vitit 2007, vrasje për të cilën Arben Berisha është dënuar me 35 vjet burg, ndërsa Enver Sekiraqa me 37 vjet.

PD nxjerr dokumentet: Emri i rremë që përdorte kryebashkiaku i Vaut të Dejës, pjesë e një bande të rrezikshme në Siçili

“Kjo është vetëm një pjesë e dosjes kriminale”. Keshtu tha sot Gazment Bardhi, sekretar i Pergjithshem i PD i cili ne nje deklarate per mediat nxori te dhenat e reja nga regjistri i burgjeve ne Itali qe tregojne se Mark Babani, kryebashkiaku i zgjedhur i Vaut te Dejes, ne zgjedhjet e 30 qershorit, i arrestuar ne Sicili, pjese e nje bande qe grabiste makina, eshte denuar dhe debuar nga Italia.

gazi

“Mark Babani, nen emrin e rreme Marq Babaj është arretuar më 4 prill 1994 në Sicili për vjedhje në rrethana rënduese e kryer në bashkëpunim. Ai është arrestuar duke vjedhur makina. Kandidati i Ramës për Vaun e Dejës ka qenë pjesë e një grupi të rrezikshëm kriminal në Sicili.

Marq Babaj ka qëndruar në burg sipas regjstrit të sistemit të burgjeve deri më 6 maj 94 dhe më pas është dënuar dhe dëbuar nga shteti italian”.

DEKLARATË E SEKRETARIT TË PËRGJITHSHËM TË PD, GAZMENT BARDHI

Prej gati një muaji, Partia Demokratike ka publikuar të dhëna të pakundërshtueshme se tre nga kandidatët e Edi Ramës në bashki të ndryshme të vendit, kanë të kaluar kriminale. Valdrin Pjetri i Shkodrës, Agim Kajmaku i Vorës, Mark Babani i Vaut të Dejës e kanë fshehur të kaluarën e tyre kriminale. Për këtë arsye ata duhet të ishin larguar të gjithë nga detyra që mbajnë në mënyrë të paligjshme dhe duhet të ishin në burg për fallsifikim.

Filtri përballë shkeljes së ligjit duhet të ishte propozuesi dhe mbështetësi politik i tyre Edi Rama. Akti më normal i një kryeministri normal do të ishte shkarkimi i kandidatëve të tij kriminelë, por Edi Rama, i cili përgojon gjithkënd dhe flet për gjithçka, nuk ka gjetur akoma asnjë moment për të mbajtur qendrim për kriminelët e tij në bashki.

Edi Rama u detyrohet qytetarëve të Shkodrës një shpjegim pse zgjodhi Valdrin Pjetrin, një trafikant droge, për të përfaqësuar Shkodrën.

Edi Rama ka detyrimin t’u thotë banorëve të Vorës pse u ka caktuar një fallsifikator parash dhe mashtrues si Agim Kajmaku në krye të bashkisë.

Edi Rama duhet të marrë përgjegjësitë dhe të flasë sot përse vendosi që të identifikohet me një kriminel si Mark Babani në Vaun e Dejës.

Deri më sot Edi Rama ka bërë të kundërtën e marrjes së përgjegjësisë publike për emërimet e tij kriminale në bashkitë e vendit. Ai është fshehur si burracak pas zvarritjeve të prokurorisë, e cila akoma nuk ka një përgjigje për asnjërin prej kriminelëve të Edi Ramës.

Edi Rama vazhdon të bëjë sikur nuk dëgjon dhe nuk shikon që kandidatët që u ofroi shqiptarëve më 30 Qershor, janë kontigjent burgjesh dhe, njësoj si ai vetë, janë përfaqësues të padenjë për një shoqëri që kërkon të zhvillojë vlerat dhe standardet europiane.

Me heshtjen prej fajtori, Edi Rama provoi se është i pafuqishëm të përballet me të vërtetën dhe se vetëm bashkëpunimi me krimin është mekanizmi i vetëm që i siguron atij pushtet.

Në këto 6 vjet të drejtimit të vendit, Edi Rama u provua si Kryeministri që promovoi në politikë dhe në administratën publike mbi 300 persona me precedentë kriminalë, nga vrasësit dhe përdhunuesit, tek trafikantët e drogës dhe trafikantët e grave dhe vajzave.

Edi Rama hesht megjithëse e di që rasti më i fundit, i denoncuar nga Partia Demokratike, Mark Babani, ka mashtruar me Formularin e Dekriminalizimit. Ai është një person me precedent penal, është një i dënuar në Itali dhe sipas ligjit nuk mund të ushtrojë asnjë funksion publik, përfshirë atë të Kryetarit të Bashkisë.

Media ka transmentuar përbetimet e Mark Babanit, që ai nuk ka patur kurrë problem me drejtësinë dhe se nuk ka qëndruar as 24 orë në burg.

Ky është një mashtrim i Mark Babanit, që bëhet nën mbrojtjen e Edi Ramës. E vërteta është se Mark Babani është person me precedent kriminal.

Ky që shikoni është një dokument i nxjerrë nga sistemi shtetëror i burgjeve në Itali.

Sipas këtij dokumenti zyrtar, rezulton se:

Mark Babani, me emrin e rremë Marq Babaj, është arrestuar më datë 4 Prill 1994, në Itali, në zonën e Siçilisë, për kryerjen e veprës penale “Vjedhje në rrethana rënduese, e kryer në bashkëpunim”. Ai është arrestuar nga Policia Italiane duke vjedhur makina. Kandidati i Edi Ramës për Vaun e Dejës ka qenë pjesë e një grupi kriminal që vepronte në zonën e Siçilisë dhe që kishte kryer disa vjedhje.

Mark Babani alias Marq Babaj ka qëndruar në burg deri më datën 6 Maj 1994 dhe më pas është dënuar dhe dëbuar nga shteti Italian.

Kjo është vetëm një pjesë e dosjes kriminale të kandidatit të Edi Ramës për Vaun e Dejës.

Këto të dhëna provojnë se Mark Babani është subjekt ndalimi për të ushtruar një funksion publik nga ligji i dekriminalizimit.

Sipas ligjit për dekriminalizimin nuk mund të kandidojnë dhe as të zgjidhen kryetarë bashkie, personat ndaj të cilëve është marrë një masë arresti me burg, vendim dënimi apo dëbimi në një nga vendet e Bashkimit Europian, në rastin konkret në Itali.

Gjithashtu, Mark Babani duhet të ndiqet penalisht për fallsifikimin e Formularit të Dekriminalizimit.

Mark Babani është në dijeni të plotë të faktit se është një person me rekorde të shumëfishta kriminale. Mashtrimi i tij publik se nuk ka patur asnjëherë probleme me drejtësinë, provon se ai ka mbrojtjen e Edi Ramës.

Me heshtjen e tij, Edi Rama provoi se është vërtetë ai mbrojtësi i Mark Babanit, me kandidimin e të cilit tregoi edhe njëherë se është i lidhur pazgjidhshmërisht me krimin.

Partia Demokratike i kërkon organit të prokurorisë të veprojë menjëherë ndaj Mark Babanit dhe të zbatojë ligjin e dekriminalizimit.

Asnjë vonesë apo manipulim i organit të prokurorisë nuk e fsheh më të vërtetën se Edi Rama është politikani i vetëm në Europë, që promovon, mbështet dhe qeveris me krimin.

Ndahet nga jeta në moshën 100-vjeçare gjenerali Rrahman Parllaku

Është ndarë sot nga jeta, në moshën 100-vjeçare, gjenerali i njohur shqiptar Rrahman Parllaku.

Parllaku ka qenë partizan në luftën Antifashiste, hero dhe komandant, i persekutuar në komunizëm.

 

Jetëshkrim i gjeneralit Rrahman Parllaku:

Lindi në fshatin Novosej të Lumës, i biri i Latif Parllakut dhe Kadimes. Shkollën fillore e kreu në Shishtavec. Në moshën 12-vjeçare ka filluar punë me babanë dhe vëllanë në profesionin e pastiçierit nga viti 1932 në Cakran të Mallakastrës dhe nga viti 1936 në Selenicë të Vlorës.

U kthye përsëri për të vazhduar shkollën dhe për të dhënë provimet. Me ndihmën dhe këmbënguljen e mësuesit të tij Salih Kolgeci, dhe të drejtorit të shkollës Myslim Sina nga Tërbaçi i Vlorës, arrin ta përfundojë arsimin fillor 5 vjeçar.

Më 1930, babai i Rrahmanit, Latifi , së bashku me të vëllain u largua për në Vlorë dhe Cakran të Mallakastrës. Nga viti 1936 deri në vitin 1939, Rrahmani punoi në Selenicë të Vlorës.

Në prag të pushtimit fashist të 7 prillit 1939 me vëllanë Selimin kushëririn Baftjarin bashkë me popullin e Selenicës zbritën në Vlorë për të kërkuar armë për të mbrojtur vendin nga pushtimi fashist. Të zhgënjyer e dëshpëruar nga qëndrimi i mbretit dhe qeverisë, që nuk e armatosën e organizuan popullin për luftë kundër fashizmit, u kthyen në Selenicë. Në nëntor 1939, hapën një lokal pasticeri në qytetin e Vlorës.

Në protestën e zhvilluar më 28 nëntor 1941 kundër pushtuesve iu dha rasti që në kulmin e entuziazmit të protestuesve të dalë në krye për të mbajtur flamurin kombëtar që përpiqeshin ta rrëmbenin fashistët, aty mori një goditje në kokë. Pas kësaj dite përfshihet në njësitet guerile të qytetit, fillimisht guerilas i thjeshtë, pastaj përgjegjës grupi e njësiti dhe me pranimin si anëtar i Partisë Komuniste. Më 6 janar 1943 u caktua komandant i njësiteve guerile të qytetit të Vlorës deri më 28 nëntor 1943, kur e transferuan me detyrë komisar batalioni. Pas rezultateve të mira në drejtimin e batalionit në luftimet kundër forcave naziste dhe ruajtjen e kompaktësisë të efektivit gjatë Operacionit armik të Dimrit 1943-1944, emërohet zëvendëskomisar i Brigadës së 8-të, e përuruar më 26 prill 1944 në Sheper të Gjirokastrës.

Gjatë muajit maj u mor me organizimin e Brigadës së 12-të Sulmuese dhe mbrojtjen e Kongresit të Përmetit. Më 8 qershor 1944 transferohet në Brigadën e 3-të Sulmuese dhe së bashku me anëtarët e shtabit që drejtonin këtë njësi përballoi me sukses Operacionin e qershorit të ushtrisë naziste.

Pas këtij operacioni me urdhër të Shtabit të Përgjithshëm, brigada kalon në Shqipërinë e Mesme, me detyrë të spastrojë nga armiqtë zonat malore të Elbasanit e Tiranës e të sigurojë nga shpina forcat e Divizionit të 1-rë, që vepronin në Mat e Dibër dhe të mbronte bazën e Bizës, ku hidhnin materiale avionët aleatë. Në fillim të shtatorit, brigada me urdhër të Komandës së Përgjithshme mori për detyrë që së bashku me Brigadën e 5-të të kalonin në Kosovë për të shpejtuar çlirimin e kësaj zone e të ndihmonin në ngritjen e Këshillave Naconalçlirimtare si organe të pushtetit të ardhshëm për përfshirjen në masë të kosovarëve në luftë për t´ju bashkuar frontit antifashist të popujve dhe të dëmtonin e pengonin forcat gjermane në tërheqje.

Me çlirimin e Kosovës, më 22 nëntor, në qytetin e Pejës merr urdhrin e emërimit komandant i Divizionit të 5-të dhe u gradua kolonel. Nga 20 dhjetori i vitit 1944 deri në mars të vitit 1945, forcat e komanduara nga Parllaku në bashkëveprim me forcat jugosllave çliruan krahinën e Sanxhakut. Me ndërprerjen e luftimeve, forcat e Divizionit të 5-të e të 6-të Sulmues u kthyen në Kosovë. Më 14 prill të vitit 1945, kur ndodhej në Mitrovicë, ai mori urdhrin e emërimit komisar i Korparmatës së 2-të në Berat. Me shkrirjen e saj e nxorën në lirim dhe e caktuan sekretar politik i Komitetit Qarkor të PK të Shkodrës. Me kërkesën e tij rikthehet në ushtri në detyrën e drejtorit të Personelit në Ministrinë e Mbrojtjes. Në vitin 1947 i jepet grada kolonel. Në dhjetor të vitit 1947, Parllaku u caktua në detyrën e drejtorit Politik të Ushtrisë, detyrë të cilën e kreu deri në prill të vitit 1948, kur u dërgua të studionte jashtë shtetit. Parllaku ka mbaruar studimet në Akademinë e Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë sovjetike “Voroshillov”.

Pas kthimit nga studimet, ai u emërua drejtor i Drejtorisë së Organizim-Mobilizimit në Ministrinë e Mbrojtjes. Në vitin 1952-1954 caktohet në postin e zëvendësministrit të Mbrojtjes e drejtor i Prapavijës së Ushtrisë dhe mori gradën e lartë të gjeneral-majorit. Gjatë viteve 1954-1961 do të shërbente si zëvendësministër i Mbrojtjes për përgatitjen luftarake të ushtrisë.

Nga viti 1961 deri në vitin 1967 kreu detyrën e komandantit të Forcave Ushtarako-Detare dhe më pas komisar i këtyre forcave dhe iu dha grada gjeneral-leitnant. Në vitet 1969-1970 do të shërbente si komisar i Forcave Ushtarako-Ajrore dhe një vit më vonë u emërua zëvendësministër për Përgatitjen Luftarake të Ushtrisë. Për merita të veçanta i është dhënë titulli “Hero i Popullit” dhe është dekoruar me 9 urdhra e tri medalje të luftës dhe 3 urdhra të shërbimit ushtarak. Parllaku, ka qenë zgjedhur deputet i Kukësit në Kuvendin Popullor për 7 legjislatura rresht, që nga viti 1945 deri në vitin 1973. Gjeneral Parllaku ka qenë kandidat i KQ të PKSH që nga tetori i vitit 1944 deri në Kongresin e Parë.

Në kongresin e Katërt rizgjidhet përsëri kandidat i KQ të PPSH dhe në Kongreset e Pestë e të Gjashtë anëtar i këtij Komiteti. Parllaku u arrestua dhe dënua për pjesëmarrje në të ashtuquajturin “puç ushtarak”, nën akuzën e “krimit dhe tradhtisë ndaj atdheut, sabotimit dhe agjitacionit dhe propagandës me rrezikshmëri të lartë”. Në bazë të këtyre akuzave u dënua me 25 vjet heqje lirie, nga të cilat 16 vjet e tri muaj i vuajti në burg (nga dhjetori i vitit 1974 deri më 17 mars të vitit 1991), si pjesëtar i të ashtuquajturit “grup i Beqir Ballukut”. Duke pasur akuzën e rëndë të “tradhtisë ndaj atdheut”, të ashtuquajturit pjesëtarë të këtij grupi: Beqir Balluku, Petrit Dume, Hito Çako e Rrahman Parllaku nuk amnistoheshin nga ligjet në fuqi. Në rekursin e bërë nga Parllaku, Gjykata e Kasacionit vendosi, më 20 korrik të vitit 1994, prishjen e vendimit të 5 nëntorit të vitit 1975 të Gjykatës Ushtarake, që i cilësoi fajtorë ushtarakët e lartë, dhe pushimin e akuzave të mësipërme. Ai ishte kryetar i Organizatës së Bashkuar të Veteranëve të Luftës të Popullit Shqiptar.

“Vëlla i dashur ky vend është i joti”, PD nxjerr audiopërgjimin e sulmon Artan Lamen: Duhet të ishte në burg (video)

TIRANË

Partia Demokratike ka sulmuar ashpër kreun e Kadastrës, Artan Lame, duke e akuzuar për ndërhyrje për punësime në administratë. Në një dalje para mediave ish-deputetja Oriola Pampuri deklaroi se Lame duhet të ishte në burg pasi sipas PD ai ka përdorur administratën për fushatë elektorale, ndërsa shton se “vazhdon të mashtrojë shqiptarët me propagandën e Edi Ramës për punësime me konkurs”.

“Jemi dy muaj para zgjedhjeve që do të thotë se nga historia e deputetëve, kandidatë bashkie, kërkojnë ndihmë dhe mbështetje…E keni parë se Legalizimet është një nga gjerat më të rëndësishme që konsiderohet, kështu që deri në zgjedhje, historinë e ditës së shtunë nuk dua ta dëgjoj. Për sa kohë që unë ditën e shtunë jam në punë, kush mendon se do të rri pushim, fare thjesht le ta thotë dhe natyrisht të ikë pastaj. Në rastet kur janë larguar njerëz të tjerë, ua kam thënë ministrave e deputetëve përkatës; vëlla i dashur, ky vend është i joti.”, thuhej në audion ku fliste Lame, e cila u ripublikua sot nga PD. Audiopërgjimi i përket kohës para zgjedhjeve të 2017, ndërsa u bë publik nga PD në janar të vitit të kaluar.

DEKLARATA E PARTISE DEMOKRATIKE

Propaganda e Edi Ramës me punësimet shtetërore është një nga çështjet penalizuese jo vetëm për integrimin europian, por, mbi të gjitha, për keqfunksionimin dhe korrupsionin endemik, i përhapur në çfo qelizë të administratës shtetërore.

Shembull tipik i kësaj propagande është Agjencia e Kadastrës, e drejtuar prej 6 vitesh nga Artan Lame me emrin e Agjencisë së Legalizimeve. Pak ditë më parë, Artan Lame, pa u skuqur fare, foli për konkurs të ndershëm në plotësimin e disa dhjetëra vendeve të reja të punës të hapur në ketë agjenci me shtrirje në të gjithë vendin. Por gjithçka është një teatër.

Artan Lame, si gjithë kolegët e tjerë pjesë të qeverisë grabitëse të Edi Ramës, nuk mund të organizojnë konkurse të ndershme. Ata dinë vetëm të punësojnë militantë partiakë, që i përdorin në zgjedhje në shkelje të ligjit ndaj kundërshtarit politik. Artan Lame është modeli tipik i kësaj skeme skandaloze që ka mbajtur peng administratën publike gjithë keto vite, duke punësuar militantë që vijnë me lista nga partia në pushtet dhe, në vend t’u shërbejnë qytetarëve, i shërbejnë partisë në pushtet në kohë fushatash elektorale.

Rreth një vit më parë, kjo u provua me një material autentik, të publikuar në media, ku Artan Lame dëgjohet që pranon ndërhyrjen e deputetëve socialistë për marrjen në punë të militantëve dhe përdorimin e tyre gjatë fushatës. Ju ftoj ta ndekim këtë pjesë, ku Artan Lame nuk është në rolin e një shtetari që flet për konkurse, por në rolin e një partiaku që emëron militantët e sjellë nga partia.

Teatri që luhet me shqiptarët dhe tallja e tyre nga Artan Lame dhe shefi tij Edi Rama është e qartë. Në vend që ky funksionar i qeverisë të ishte sot në burg për përdorimin e administratës në fushatë, vazhdon të mashtrojë shqiptarët me propagandën e Edi Ramës për punësime me konkurs.

Modeli i vërtetë i Artan Lames dhe gjithë të ngjashmëve të tij është vetë Edi Rama. Dosja 339, e trajtuar gjerësisht nga Zëri i Amerikës pak muaj më parë, provoi se është Kryeministri ai që ndêrhyn drejtpërdrejt për prishjen e konkurseve të administratës dhe, në mënyrë kriminale, ndërhyn nga zyrat e tij për të larguar më të aftët dhe për të punësuar militantët partiakë apo njerëzit e kriminalizuar.

Edi Rama ka ngritur një shtet mafioz, ku gara në zgjedhje, gara për vendet e punës, gara për tenderat janë fasadë e një pushteti të korruptuar dhe të inkriminuar. Pra daj, sot Shqipëria ka vetëm një zgjidhje, largimin e Edi Ramës!

Maks Velo rrëfen: Pse e refuzova dokumentarin për mua kur u përfshi Edi Rama dhe miku i tij

Armand Mero

Nga heronjtë e rremë, te disidentët e rremë. Maks Velo është i shqetësuar. Sipas tij, me vuajtjet e komunizmit abuzohet për përfitime të veçanta dhe përjashtim nuk bëjnë as artistët. Arkitekti rrëfen rastin e piktorit Hila dhe përzgjedhjen e padrejtë sipas tij, të artistit për të ekspozuar në Muzeun e Artit Modern në Varshavë.

“Nuk ishte as Galeria që e caktoi, por një njeri me pushtet, i cili ua caktoi detyrimisht Edi Hilën, pa lënë për ta asnjë mundësi që të takonin edhe artistë të tjerë e të zgjidhnin vetë studiuesit polakë”, tregon Velo për “Panoramën”. Ekspozita “Piktori i transformimit” u hap më 2 mars (deri në 6 maj) të vitit të kaluar në ambientet e Muzeut të Artit Modern në Varshavë dhe u kurua nga drejtori i Galerisë Kombëtare, Erzen Shkololli, si dhe Kathrin Rhomberg, Joanna Mytkowska etj. Është mbajtur në vazhdën e një serie ekspozitash që përfshijnë artistë, të cilët kanë mbajtur qëndrime kritike ndaj sistemeve të artit ku kanë jetuar e çka sipas Velos, e bën edhe më të dyshimtë përzgjedhjen e Hilës. “Hila ishte një piktor i aftë, por jo disident. Nuk ka një fond me vepra që ishin ndryshe realizmit socialist”, tregon Velo. Madje për të, edhe “Mbjellja e pemëve” apo “Parakalimi” janë të socrealizmit, pasi siç shpjegon ai, u bënin jehonë thirrjeve politike të partisë.

Një tjetër peng i Velos është bashkëpunimi i lënë përgjysmë me producentin belg, Sergio Ghizzardi, me të cilin prej vitit 2001 ishin duke punuar për të realizuar një dokumentar për jetën, burgun e veprat e artistit. Velo ruan ende sinopsin e skenarit, materiale të tjera që do ndihmonin për realizimin, si dhe bisedat me producentin. “Puna nuk nisi nga realizimi se ndërhyri Kryeministri Rama e unë menjëherë hoqa dorë”, rrëfen Velo. Sakaq, dokumentari do të vijonte edhe me Edi Hilën dhe Kryeministrin Rama, e në këtë pikë Velo refuzon të vazhdojë bashkëpunimin me Ghizzardin. “S’mund të bashkëpunoja me Hilën, se ai s’ka qenë i burgosur politik”, thotë Velo, duke theksuar se Rama dhe Hila duhet të mbajnë përgjegjësi për falsifikimin që bënë. Një fakt tjetër që piktori sjell në vëmendje është përmendja e Hilës mes të burgosurve në botimin “World literature” të albanologut të ndjerë Robert Elsie. Informacion i rremë, njësoj si shkaqet e bëra publike në lidhje me riedukimin e Hilës, sipas Velos. “Nuk luhet me burgun”, thotë arkitekti. Për më tepër atë të diktaturës, që ai e provoi në lëkurë. Sprovat çnjerëzore përndoqën edhe familjarët e tij. Vdekja e të atit mjek, përjashtimi nga puna i të vëllait, tronditjet që shpunë të motrën në spitalin psikiatrik, janë një peshë e rëndë. “Pastaj më dogjën edhe veprat! Në asnjë diktaturë nuk i janë djegur veprat artistit, por mua më ndodhi edhe kjo. Ku ka vuajtje më të madhe për një artist?!” – thotë arkitekti. Për këto arsye, edhe siç rrëfen, “në emër të rezistencës intelektuale, që iu kundërvu ideologjisë mashtruese komuniste”, ai vendosi që të thyejë heshtjen dhe të tregojë mashtrimet, që sipas tij janë bërë mbi plagët që la diktatura më e ashpër staliniste.

Zoti Velo, para disa ditësh ngritët shqetësimin mbi disidentët e rremë. Biseda që patët me përkthyesen, e cila ju shoqëroi në takimin ndërkombëtar në Varshavë gjatë fillimit të qershorit, ju nxit të thoni se edhe piktori Edi Hila mund të jetë i tillë. Çfarë ju tha konkretisht zonja Stolarska?

Është e vërtetë. Ka kohë që shoh me shqetësim se si po falsifikohen faktet për atë periudhë, që e kam jetuar intensivisht. Atëherë ishin me dhjetëra e dhjetëra piktorë e skulptorë që përbetoheshin për Partinë dhe që u angazhuan me denoncime e spiunime për të më futur në burg. Janë 105 dokumente të botuara së fundi në librin “Jetë paralele”. U përmbysën epokat dhe po këta njerëz duan tani të quhen disidentë dhe të përfitojnë nga burgu im. Kur dola nga burgu, ata ishin të pakënaqur që mbeta gjallë, tani duan të bëhen bashkëvuajtës.

Rama Hila

Në datën 4 qershor ishim ulur në darkën zyrtare në Kështjellën e Varshavës. Ishim ftuar si disidentë me rastin e 30-vjetorit të zgjedhjeve të lira nga Senati i Polonisë unë dhe Visar Zhiti, bashkë me gruan e tij, Edën. Në një moment, përkthyesja Malgorzata Stolarska më pyet:

– Edi Hila, me Ju ka qenë në burg?
– Jo, me ne jo, por ai as nuk ka qenë në burg fare, – i përgjigjem unë.
– Nuk ka mundësi… e keni gabim, – ngulmon përkthyesja.
– Nuk e kam gabim, e di mirë, – i them.
– Po unë e kam të shkruar që ai ka qenë i burgosur politik në biografi, pastaj, ne prandaj ia bëmë ekspozitën, jo për punët, – më tregoi Stolarska.

Me pak fjalë, kjo ishte biseda për këtë problem. Unë pak a shumë e dija që më herët, kur erdhën studiuesit Polakë dhe u caktua nga ana e Galerisë Edi Hila. Madje, nuk ishte as Galeria që e caktoi, por një njeri me pushtet, i cili ua caktoi detyrimisht Edi Hilën, pa lënë për ta asnjë mundësi që të takonin edhe artistë të tjerë e të zgjidhnin vetë ata. Është caktuar një mënyrë e çuditshme për të paraqitur atë periudhë. Nga një anë iu thuhet nga ana e disa artistëve konceptualë se nuk ka pasur fare një disidencë e nga ana tjetër shtohet: Ja, kemi vetëm Edi Hilën. Kjo sjellje është përsëritur edhe kur kanë ardhur kërkesa nga Qendra “Pompidu”.

137

Përse bëhet kjo?
Duhet të kuptojmë se vitet e fundit, Europa, sidomos qendrat kërkimore të artit, duan të dinë për disidencën në art gjatë periudhës së komunizmit. Sidomos në Shqipëri, meqenëse ata nuk i njohin problemet e asaj periudhe. Disidenca në art dhe letërsi është një nga format më të vështira, por dhe më të rëndësishme të rezistencës intelektuale. Ajo iu kundërvu ideologjisë mashtruese komuniste. Ata që e bënë këtë janë të vlerësuar lart dhe do të shkruhen në analet e antikomunizmit europian. Meqenëse kanë kaluar 30 vjet nga rënia e komunizmit, shumë disidentë kanë vdekur, pastaj ka filluar falsifikimi i ngjarjeve dhe prandaj kërkohen të identifikohen dhe respektohen. Për këtë arsye, edhe trysnia e falsifikimit është rritur te ne.

Edi Hilën, ju e gjeni si të dënuar të diktaturës edhe në një botim të Elsies, bërë në fillimet e viteve ’90, ku renditet ndër artistët që “kanë qenë në burg apo kampe përqendrimi”. Kush mund t’ia ketë dhënë sipas jush një informacion të tillë studiuesit?
Robert Elsie erdhi tek unë në dimër të 1990-ës. Unë kisha dalë nga burgu dhe punoja si punëtor në Abrazivi. Ishte mbasdite dhe erdhi bashkë me Perikli Jorgonin, një poet dhe studiues shumë i dhënë pas artit dhe poezisë moderne. E takoja për herë të parë Elsin, që do mbetet një nga albanologët më të veçantë, që jetoi me intelektualët shqiptarë kohët e tyre më të vështira. Ai besonte te çdo njeri. Unë i dhashë vendimin e gjyqit dhe i dhurova një vizatim. Ai vjen mbas një viti, në dimrin e vitit 1991, dhe kish me separatin e botimit të tij në Oklahoma (“World literature today”) në pranverë të atij viti, të cilin ma la mua. Me këtë botim, Elsi hyn në historinë e letërsisë dhe artit si i pari që u mor, studioi dhe e bëri të njohur në botë disidencën letrare dhe artistike shqiptare. Jam i bindur se atë informacion djallëzor për Edi Hilën ia ka dhënë vetëm ai: Edi Hila.

Këtë bindje e kam sepse është diçka që ai e ka përsëritur edhe në dhjetëra raste të tjera, sa herë që vinin studiues, profesorë dhe piktorë të huaj. Ai më ka kërcënuar mua kur shkrova për këtë problem para Galerisë së Arteve. Hila është njeriu i pëshpësheve, intrigave, kërcënimeve, servilizmit. Për sa i përket riedukimit të piktorit Hila, si shkak është bërë i ditur deri më tani tendenca e tij antikonformiste kundër artit socialist, e ngritur si akuzë. Konkretisht, tipare të shfaqura në dekorin e Festivalit të 11-të dhe te “Mbjellja e pemëve”.

E vërteta lidhur me riedukimin e tij, sipas jush është një tjetër. A mund të na e rrëfeni? Unë kam botuar 120 dokumente, ai nuk ka botuar asnjë. Përse nuk boton dokumentin se përse u dërgua në Pularia? Administrata komuniste ish shumë e rregullt, çdo gjë është e dokumentuar. Përse e lë të pasqaruar?
Ai ka shkuar në Pularia jo vetëm, por bashkë me operatorin B.D., me të cilin ndanë bursën e UNESKO-s për në RAI. Hila ka dalë jashtë shtetit 3 herë gjatë periudhës komuniste. Hila ish njeriu i besuar i Partisë dhe Sigurimit. U caktua shef i piktorëve gjatë ndërtimit të Muzeut “Enver Hoxha”. Me sa di unë, kur u kthyen nga Italia, dikush iu kish dhënë një shumë paresh për t’i çuar në familje, këta me nxitjen e Edit, blenë televizorë dhe lavatriçe. Familja u ankua në Televizion dhe mbledhja e Partisë i dërgoi në Pularia për riedukim. Kjo vazhdoi pak kohë, derisa Kristaq Rama u interesua dhe e rivendosi në punë. Asnjë burg politik nuk kemi këtu, përveçse një veprim ordiner.

Pra, janë këto arsyet që ju bëjnë të mendoni se Hila, më shumë se i privuar, ka qenë i favorizuar nga sistemi…
Po, sigurisht që ish i favorizuar nga sistemi dhe e meritonte këtë. Ishte piktor i aftë, por jo disident. Kish miq dhe njerëz që e vlerësonin (me të drejtë), por nuk ka një fond me vepra që ishin ndryshe realizmit socialist. Edhe “Mbjellja e pemëve” dhe “Parakalimi” ishin piktura të realizmit socialist. Sepse ato plotësonin kushtin e parë edhe më të rëndësishëm: Iu bënin jehonë thirrjeve politike të partisë. Unë isha që i lavdërova (bashkë me Epikën e Edison Gjergos), sepse ishin më artistike. Kish vepra shumë të dobëta nga ana artistike në atë ekspozitë. Pastaj mos harroni, Edi Hila, pas tyre bëri “Hedhja e trakteve në Kinema Nacional”, një pikturë shumë e dobët dhe tërësisht pllakateske. Me këtë i bënte qejfin Nexhmije Hoxhës dhe Fiqret Shehut, vajzave të Pedagogjikes. Ku është disidenca këtu?

Me Hilën, siç tregoni, ju lidh dhe një tjetër histori, ajo e një dokumentari për ju që do të realizohej nga Sergio Ghizzardi dhe që në fund pati si protagonist dy “Edat” artistë. Pse nuk e çuat deri në fund punën e nisur me producentin belg?
Sergio Ghizzardi më dërgoi 4 letra nga viti 2001 deri në 2004, si dhe sinposin e skenarit EPIC SONG, që ai donte të realizonte si një dokumentar me mua për jetën, burgun dhe veprat e mia. Hila këtu nuk kish lidhje fare, por si edhe në raste te tjera, ai është vigjilent për të të shkatërruar çdo gjë dhe për të dalë vetë. Puna nuk nisi nga realizimi se ndërhyri Kryeministri Rama, unë menjëherë hoqa dorë.

Nëse Kryeministri Rama nuk do të ishte pjesë e atij dokumentari, do të pranonit ta realizonit bashkë me Edi Hilën?
Jo, nuk mund të pranoja të bashkëpunoja me Edi Hilën, se ai nuk ka qenë i burgosur politik. Është çështje parimi, do shkelja mbi burgun tim, mbi burgjet e gjithë intelektualëve të vërtetë. Ata të dy ta mbajnë përgjegjësinë vetë për falsifikimin që bënë.

Ndihet një frymë konkurrence me Hilën. Krahas pjesës së diktaturës, si e shikoni si artist?
E keni gabim, unë nuk kam asnjë konkurrencë me Hilën. Arti është personal, aty dhe e ka vlerën. Unë bëj tjetër pikturë nga ajo që bën Edi Hila. Dhe jam i bindur që veprat e mia janë shumë më lart se të tijat. Kjo frymë në dukje ka të bëjë me atë që Edi Hila ka marrë dhe vazhdon të marrë në mënyrë të pamerituar, epitete dhe vlerësime disidente që ai nuk i meriton. Të gjithë kanë frikë, unë ia kam thënë gjithmonë ballë për ballë.

Po Ramën piktor, sa e vlerësoni?
Ramën do ta vlerësojë koha, koha kur të jetë i vetmuar dhe jo i plotfuqishëm. Fakti që e ngatërroi politikën me artin në kohën që është Kryeministër, është i kritikueshëm.

A ka përveç Hilës raste të tjera të artistëve të artit pamor që ju njihni, ku për një arsye apo tjetër janë konsideruar si të përndjekur nga sistemi, disidentë, pa qenë të tillë?
Jo, nuk ka. Duhet kuptuar se piktura dhe skulptura janë arte të vështira. Gjendja e tyre në vitet ‘50 ish profane. Kishin ikur kohët e studiove famëmëdha, virtuoze të artit bizantin. Degradimi osman na la me mure bosh. Realizmi socialist te ne ka qenë një fatkeqësi kombëtare. Në vitin 1955 shkova me grupin e piktorëve polakë me autobus në Shkodër dhe Durrës. Doja t’i shihja si punonin, aty ish edhe profesori i Danish Jukniut nga Krakovi. Më dha dy punë: një ÇATI NË DURRËS dhe një PORTRET, që e bëri në Milot (ia kam dhuruar ambasadës polake). Po arti polak nuk iu nënshtrua asnjëherë realizmit socialist, pllakati i tyre zuri vendet e para në botë bashkë me pllakatin e Francës, atë zviceran e japonez. Pllakatistët Henryk Tomaszewski, Jan Lenica, Jan Mlodozeniec janë nga më të shquarit. Tomaszewski ish në grupin që erdhi në Shqipëri, unë 20-vjeçar e shihja me adhurim. Kjo injorancë vazhdon. Është e vështirë të deshifrosh imazhet.

Zoti Velo, rastet që ju sillni në vëmendje lënë të kuptohet se mungon transparenca rreth asaj që ndodhi në diktaturë edhe për sa i përket njerëzve të artit e kulturës. Çfarë duhet bërë në këtë drejtim sipas jush, që e vërteta të dalë në pah?
Po, mungesa e transparencës është dukuri e popujve të pazhvilluar dhe me trauma të rënda historike. Mungesën e vlerave dhe të punës e zëvendëson me llafe, intriga, zjarre, zhdukje, shtrembërime, ndërrime identitetesh, duke i atribuuar vetes vlera të paqena. Kemi mungesa studiuesish, historianësh (edhe të artit), si dhe kritikësh. E vetmja gjë që duhet bërë është të ruhen faktet e të mos i shtrembërojnë sipas dëshirës./Panorama/


Send this to a friend