As unë, po as shumë kush edhe pse ka dëshirë ,nuk ka mundësi ta ndryshon lehtë këtë botë .Rruzullin tokësor kurrë më shumë nuk e kan udhëhequr njerëzit jo meritor për politkëbërje !Nuk po thëm ide të re.Dhe, as që po vazhdojë ndonjë traditë.Secili prej nesh jetën në rini e kemi parameduar më ndryshe.Kemi pasur ëndrra për një botë me plotë ambicie, karrierë në profesionin që e preferojmë për të ardhmën tonë.Por, e gjithë kjo gjatë rrugëtimit tonë jetësor është shumë më ndryshe.Frika secilin njeri e rrethon.Shpirtërat tonë e shetisin botën , ose nuk shkojnë më largë nga rrethi ku jetojmë .Njeriu nuk duhet besuar shumë atyre që në një mënyrë janë të humbur, për familjën , rrethin ku jetojnë e më largë…Menquri është të dimë së si planifikojmë të ardhmën , si do të jetojmë dhe së do të vdesim më nder.
Zakonet dhe adetet shpesh I shkruajmë vet. Nuk ia vlen të pranojmë që ta bëjmë jetën nën diktaturë , këtë mos të ndalim ta bëjmë asnjëherë gjatë jetës. Kapitulimi para të keqës është si vdekja e dhunshme.Rrugët tona edhe mund të janë të panjohura, por që sigurisht ato rrugë nuk I preferojmë .Mos të bëhemi viktima të jo moralitetit.Mos ti kopjojmë askënd ,mos ti kopjojmë njerëzit më grada të venitura gjeneralësh …mos të vrapojmë pas atyre që normat e jetës nuk I kan shkruar mirë.Mos të veprojmë kunder çenjës dhe shpirtit tonë, kjo është e tmershme.Të mendojmë mirë për veprimet tona , mos ti dëmtojmë të tjerët dhe atdheun, në rrugën e jetës. Lëndimi që mund tia bëjmë Atdheut është shumë i rëndë.Mos të mashtrohemi , veq nese kemi lindur për tu mashtruar. Ta përqafojmë të mirën karshi të keqës.Prosperiteti ne jëtë është procës I vazhdueshem.Nga njerëzorja mos të ikim përjetësisht.
Kjo është e frikshme , e tmershme , është barrë e rëndë mbi supe …Të bëhëmi të vetëdijshem së kënd po e ndjekim mbrapa.Jetën ta orjentojmë kah njerëzorja, tolerance fetare , kah prosperteti ,dashuria për të gjithë njerëzit e mirë të kësaj bote .Jeta e zhytur në kaos është e vështirë, është pa rrugdalje, është ngushllim I keq. Unë nuk thëm që jam I ditur, kam frikë nga ata të cilët thojnë së janë të ditur. Duhet të ndërojmë dhe të mësojmë të falim,ko është njerëzore dhe është e dinjitetshme. Të nderojmë përjetësisht të gjithë ata, të cilët na sollën lirinë tonë .A ka gjë më të turpshme dhe më e tmershme kur dikujt I pshtyhet varri?! Ata që lënë mbrapa vepra dhe emer të flliqur , nuk kan lënë asgjë të vlefshme mbrapa.Gjithmonë mund të mësojmë nga jeta.Katarsisi pozitiv është vlerë njerëzore.
Të mësohemi të duam dhe ti besojmë më shumë njeri-tjetrit. Mos të urrehemi , mos të vritemi më njeri-tjetrin ,së jemi vëllezër të një gjaku. Me duar të përgjakura nuk kemi mundësi të qesim mbi tavolinë lirinë dhe dashurinë?! Është racion që na mbetet në fyt, është ngushllim I keq.Këngët e keqija , janë tepër pikëlluese…Kthimi mbrapa sigurisht së nuk na duhet, sikur nuk na duhet asnjë gënjeshter e re.Qelja e varreve të reja,së shumë dhe gjatë na I hapën varrët armiqët tanë shekullor , si dhe thyerja e zemrave , është katastrofale për qenjën tonë, si dhe për të ardhmën si shtete dhe si komb. As diktaturat e ‘buta’ , nuk I duhen njeriut të këtij nënqielli. Do të ishte lumturia jonë individuale dhe lumturia jonë e përgjithshme , që ta flakim urrejtjën.Ta duam atdheun dhe kombin mbi të gjitha, që shumë i kemi harruar…